Gemeente van onze Heer Jezus Christus, lieve mensen,

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Gemeente van onze Heer Jezus Christus, lieve mensen,"

Dennis Kok
6 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Gemeente van onze Heer Jezus Christus, lieve mensen, De lezingen vandaag gaan over roeping. Maar dan vooral over de lastige kanten daarvan. We hebben gelezen over Jeremia die worstelt met zijn roeping als profeet. We lazen dat het hem zwaar valt. Hij voelt zich eenzaam. En hij klaagt dat hij zijn inspiratie kwijt is. Vroeger gaf Gods woord hem inspiratie en vreugde, levenskracht, maar nu voelt hij zich als een uitgedroogde beek. Brun-out, zouden wij misschien zeggen. We hebben gelezen over Jezus, die verdrongen wordt door alle mensen die wat van hem wilden. Hij kiest er voor om letterlijk even afstand te nemen. In een boot, een paar meter van de kust. Zo kon hij de mensen toespreken, zonder dat hij zelf onder de voet werd gelopen. En dan Petrus, die zo vast zit in zijn teleurstelling over het ontbreken van resultaat, dat hij er geen heil in ziet om het nog een keer, om het op een andere manier te proberen. Het zal wel weer niks worden. En als hij toch vis vangt, is het zoveel dat hij het alleen niet binnen boord kan halen. Te veel, te vol. 1

2 ik herken dat soms. Ik heb een prachtig ambt. Net als Jeremia kan ik zeggen dat er momenten, periodes zijn dat ik me bevoorrecht, gezegend voel, om bezig te mogen zijn met de Bijbel als bron van zingeving en inspiratie. Maar op andere momenten voel ik de druk van wat-er-allemaal-moet en loop ik aan tegen mijn eigen grenzen en beperkingen. Soms kan ik voor mijn computer zitten, zonder dat er een zinnig woord uit mijn vingers komt. En op andere momenten lijkt het werk op dat enorme net met vissen, dat ik in m n uppie nooit in de boot kan tillen. En ik weet dat ik daarin niet de enig ben. In het leven en werk van veel mensen wisselen inspiratie en leegheid elkaar af. Het ene moment kan je alles aan, en op andere momenten zou je het liefst in een donker hoekje gaan zitten. Nu is de Bijbel geen handboek voor stress-management, of een zelfhulpboek bij burn-out. Maar omdat de Bijbel wel vol staat met heel menselijke ervaringen, heb ik me afgevraagd of ik iets kan leren van de verhalen van vandaag. Een aantal dingen viel mij op. De eerste is: je kan alles niet alleen doen, maar je hoeft alles ook niet alleen te doen. Dat enorme net met vissen kan alleen samen naar boven worden gehaald. Je hebt elkaar nodig, om ergens te komen. Ik denk dat het beeld van het net dat alleen met vereende krachten kon worden opgehaald, beeld is van het hele verhaal. 2

3 Het verhaal begint met Jezus, die dreigt onder de voet gelopen te worden. En hij ziet in dat hij het alleen niet kan: zoveel leed, zoveel mensen die zoeken naar woorden van genezing en bevrijding. Kan hij dat alleen aan? En het verhaal eindigt met Petrus en de zonen van Zebedeüs, die Jezus volgen en samen met hem aan de slag gaan. Alleen samen lukt het. Dat geldt nog steeds voor het grote verhaal van God en mensen. Wij mensen, en in het bijzonder de kerk, de gemeente van Jezus Christus, zijn de handen en voeten van God. Alleen als we er samen de schouders onder zetten, kan in deze wereld Gods Koninkrijk komen. Daar hebben we elkaar en iedereen bij nodig. Mag ik een klein zijstapje maken? Ik las dat beeld van dat volle net met vissen dat uit de zee werd opgevist, zo vol dat het dreigde te scheuren, Zo veel dat je het niet meer kunt handelen. En ik moest denken aan die eindeloze stroom vluchtelingen die over de Middellandse Zee naar Europa komt. Hoe moedeloos je daarvan kan worden, omdat er geen directe oplossing is. Hoe verleidelijk het is om je handen er maar van af te trekken, omdat er toch geen beginnen aan is. Hoe huiverig we zijn om hen te helpen, omdat we bang zijn voor de gevolgen. 3

4 Geldt hier ook niet voor dat je je aan de ene kant niet moet vertillen, maar dat niets doen helemaal geen optie is? Dat we elkaar nodig hebben omdat we alleen samen iets van een oplossing kunnen vinden? Politiek, als samenleving, als dorpsgemeenschap. Dat bang zijn, die angst, is ook iets dat ik wil aanstippen. Ik denk dat veel stress, frustratie, maar ook passiviteit en niets-doen, voortkomt uit angst. Bang om het fout te doen, bang om het niet goed te doen, bang voor wat je tegenkomt, als je in het diepe, soms troebele water van je eigen ziel gaat vissen. Wat schuilt er diep in mij, als ik eerlijk in de spiegel kijk? Vaak geen heldhaftigheid, maar weerstand, lafheid, de neiging om weg te vluchten of weg te kijken. Het viel mij op dat Jezus tegen Petrus zegt: Wees niet bang! Jezus zegt niet: doe ff normaal! En ook niet: als je niet mee wilt doen dan rot je maar op! Maar: wees niet bang! Een uitspraak die heel vaak voorkomt in de Bijbel. Stephan de Jong noemt dit heel mooi een tegenzin. Een tegen-zin tegen mijn tegenzin. Een tegenzin tegen mijn natuurlijke angst en weerstand. Een tegenzin die mij bewust maakt van de tegenpolen, die ik ook in mijzelf draag: hoop, moed, vertrouwen, liefde. Woorden die mij terugleiden naar mijn inspiratie, mijn innerlijke kracht, die alles met Gods Geest te maken heeft. 4

5 Wat helpt? Gewoon gaan doen. Of misschien eerst oefenen, eerst doen-alsof. Eigenlijk is dat wat we doen in de kerk. De liturgie, het samen-zijn hier in de kerk, het vieren van de Maaltijd van de Heer: het wordt wel eens omschreven als een spel. Een heilig spel, waarin we ervaren hoe is om samen te leven, om te delen en om te ontvangen. Het is waardevol in zichzelf, maar het is niet de echte wereld. De kerk, de liturgie is een oefenplaats, waarin we leren hoe het leven geleefd kan worden. Om het straks, buiten, in de praktijk te brengen. Wij breken en delen hier het brood met iedereen, om buiten niemand over te slaan. We drinken hier de feestwijn van Gods Koninkrijk, omdat we willen dat de hele wereld deelt in het goede leven. We zingen en bidden van Gods goede toekomst, om die straks zelf concreet te maken in het leven van elke dag. Het samen vieren roept, als het goed is, een verlangen op naar Gods goede toekomst, voor alles en iedereen. Lieve mensen, Wees niet bang, maar leer te vieren, en vanuit het vieren het goed te doen! in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. 5

Vergelijkbare documenten

Psalm 62, 6 Word rustig bij God, mijn ziel

Psalm 62, 6 Word rustig bij God, mijn ziel Viering van het Heilig Avondmaal Liturgie Voorzang: Ps 42,1.3 Votum / groet Zingen Ps 43,4.5 Wet Zingen LB 358,1 Gebed Lezen: Psalm 62 Zingen Ps 62,3.4 Preek