THEMA I INTERNATIONALE BETREKKINGEN. (Aanvaard door het Congres met zes onthoudingen)

Transcriptie

1 THEMA I INTERNATIONALE BETREKKINGEN (Aanvaard door het Congres met zes onthoudingen) Vandaag de dag hangen bijna alle personeelsdossiers in meer of mindere mate af van Europese bepalingen (richtlijnen, akkoorden, verdragen,.) het Internationale en Europese dossier komt daarom in alle syndicale debatten terug. Om die reden wijden ook wij een steeds groter deel van onze werkzaamheden aan de internationale betrekkingen. Dit is niet altijd eenvoudig of gemakkelijk, maar toch is het van groot belang. Onze sector zetelt in internationale, mondiale en Europese vakorganisaties. De sector verbindt zich ertoe haar inspanningen op dit vlak te ondersteunen en zelfs te versterken om ze zo vaak mogelijk aan te wenden in de debatten en resoluties. Daarom zullen we erop toezien dat onze militanten worden gesensibiliseerd en concreet betrokken worden in de internationale, syndicale debatten. De sector pleit voor een betere opbouw van de internationale zaak binnen de syndicale structuren en dit reeds vanaf het sectoraal niveau. Een van de problemen waar we mee geconfronteerd worden is dat de overheden in de diverse Europese lidstaten niet op dezelfde manier georganiseerd zijn. Ook bij de vakbonden vinden we dit terug. Dit is weinig bevorderlijk voor een degelijke dialoog. Op het Europese vlak stellen we vast dat de toenemende liberalisering en concurrentieregels verstikkend werken voor de publieke sector. Onze doelstelling om niet alleen het personeel van de openbare diensten te verdedigen, maar ook de noodzaak om echte openbare diensten te organiseren, blijft zowel op nationaal als op internationaal niveau dezelfde. Er dient evenwel op te worden gewezen dat dit moeilijker te verwezenlijken valt op internationaal vlak, maar we zullen onze belofte nooit verzaken! Wij nemen deel aan de Congressen waar resoluties worden opgemaakt en gestemd en dit zowel bij de IOD (Internationale der Openbare Diensten - internationaal niveau) 1

2 als de EPSU (Europese Syndicale Federatie van Openbare Diensten Europees niveau). Hoewel de overtuigingen en standpunten van de ACOD niet altijd overgenomen worden zoals we zouden willen, leveren we een aanzienlijke bijdrage aan de werking van deze organisaties. We kunnen onze stempel niet drukken op alle resoluties, maar trachten ons toch te uiten in enkelen ervan. 1. Kaderrichtlijn over de diensten van algemeen belang Op basis van een rechtspraak van het Gerechtshof van de Europese Gemeenschap beschouwt de Europese Commissie de dienstenactiviteit nog steeds liever als een handelsactiviteit, waardoor ze onderhevig is aan de regels van het Verdrag en de concurrentieregels in het bijzonder. Zij beschouwt bijna uitsluitend de openbare veiligheid, justitie en de wettelijke pensioenen als een niet economische algemene dienst. Al het overige wat we eisen, de gezondheidszorgen, onderwijs, administratie, kortom, de organisatie van de maatschappij is een vorm van business en de markt regelt alles, als bij toverslag. Dat is natuurlijk verkeerd. Nog nooit hebben we gezien dat een liberale maatschappij een harmonieuze, evenwichtige en duurzame ontwikkeling van de economische activiteiten tot stand kon brengen met tegelijkertijd een hoge tewerkstellings- en sociale beschermingsgraad zoals voorzien in artikel 2 van het Verdrag ( van Rome) tot oprichting van de Europese Gemeenschap. Integendeel, de ontwikkeling van de markt verwijst naar competitie, individualisme en creëert meer sociale ongelijkheid en zorgt verre van voor de door ons geëiste eerlijke verdeling van de rijkdom. Daarom zijn wij van mening dat het noodzakelijk is dat er een kaderrichtlijn voor de diensten van algemeen belang wordt opgesteld die onze openbare diensten beschermt tegen marchandisering. De prijs van het Europese sociale model. De sector herhaalt zijn gehechtheid aan het begrip openbare dienst dat niet mag worden verward met DAB (Diensten van Algemeen Belang) die deel uitmaakt van het concurrentiemodel en dus geen alternatief biedt voor de markt. Daarom eisen wij dat er kaderwetgevingen worden opgesteld. 2

3 2. Energiesector We gaven reeds aan dat het liberale Europa zich blijft ontwikkelen. Zoals we vreesden en tot onze grote spijt heeft de liberalisering van de energiesector (elektriciteit, gas) andermaal opgedrongen door een Europese richtlijn ons gelijk gegeven. Onder het mom van een concurrentiespel zijn we immers getuige van een deregulering van de sector. De ontredderde klant heeft alleen maar kunnen vaststellen dat de prijzen stijgen en de dienstverlening afnam met op de koop toe een aanzienlijke wanorde. Op Europees vlak heeft de liberalisering tevens geleid tot een verlies van banen. We herhalen dat energie geen handelswaar is als een ander en dat ze voor iedereen toegankelijk moet zijn. Heel het proces (productie, distributie en verkoop) moet deel moet uitmaken van de activiteiten van de openbare diensten, energie is immers een basisbehoefte. Er moet minimaal een openbaar controlesysteem bestaan dat deze sector reguleert. Bovendien moet deze controle volledig onafhankelijk en democratisch verlopen. 3. Watersector De watersector is een bijzonder actueel dossier. Hoewel water vanzelfsprekend lijkt in ons land, dient er toch op te worden gewezen dat er volkeren zijn die geen toegang hebben tot de meest elementaire sanitaire voorzieningen, en dagelijks sterven er veel te veel mensen aan ziekten als gevolg van het gebrek aan gezond en drinkbaar water. Op Europees vlak willen sommigen de sector onderhevig maken aan de wetten van de markt met alle gekende gevolgen van dien: stijging van de waterprijs, aanzetten tot overconsumptie, risico s voor de volksgezondheid, afsluiten van mensen die niet kunnen betalen. 3

4 Daarom bevestigen we nogmaals dat het recht op water een grondrecht is voor iedereen. Water is een gemeenschappelijk goed dat de mensheid toebehoort. Het betreft dus een mensenrecht en een sociaal, individueel en collectief recht. We roepen op tot een internationaal programma zodat het recht op water tegen 2015 voor iedereen gewaarborgd is. Water mag geen handelswaar worden, het mag dus niet in handen vallen van de wereldhandelsorganisatie en mag, op Europees niveau, niet aan concurrentie worden blootgesteld. Integendeel, wij eisen dat de Belgische overheden optreden zodat het recht op water opgenomen wordt in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en in de Belgische Grondwet. Tevens moet de Belgische overheid het nodige doen opdat water omgezet wordt tot een vredesinstrument. Het gebruik van water mag dus op commercieel vlak niet langer ingezet worden als verdrukkings-, uitsluitings- en chantage-instrument of om politieke of militaire doelstellingen te dienen. België moet eveneens een bijdrage leveren bij de oprichting van een coöperatief wereldfonds dat lokale, regionale, nationale en zelfs internationale acties steunt zodat iedereen op duurzame, correcte, geïntegreerde en solidaire wijze toegang krijgt tot water. 4. Afvalbeheer Wij stellen vast dat de diensten belast met afvalbeheer dezelfde bekommernis opwekken als het water- en energiebeleid. 5. Sociale en gezondheidssector We maken ons zorgen over de 2 volgende problemen: de emigratie van gezondheidspersoneel en het medisch toerisme. Twee elementen die strikt dienen 4

5 te worden gecontroleerd. Onze vakorganisatie wil niet terughoudend optreden, maar blijft internationaal en heeft steeds oog voor de naleving van wetten en met name de wetten die bepalen dat men elders mag werken of zich op de meest geschikte plaats kan laten verzorgen. Nu dit nogmaals verduidelijkt werd, moet er absoluut op worden toegezien dat de noodzakelijke gezondheidssector niet gedereguleerd wordt. Deze deregulering is uitsluitend voordelig voor de rijkste en meest welstellende landen. Indien het verzorgend personeel, waarvan de opleiding met veel inspanningen door de achtergestelde landen gefinancierd werd, aangespoord wordt te komen werken in de Westerse landen, blijven deze arme landen niet alleen achter zonder opgeleid personeel, maar creëren we bovendien bij ons een soort van sociale dumping. De ziekenhuizen (zowel openbaar als privé) die met openbaar geld gefinancierd worden, mogen uitsluitend een therapeutisch doel nastreven zonder financieel rendement. Laten we eraan herinneren dat verklaring nr. 7 van het Verdrag van Lissabon de lidstaten oplegt om tot een positieve budgettering te komen in het beheer van hun overheidsfinanciën; dit zal leiden tot een daling van de overheidsuitgaven; wij zullen dit aandachtig blijven opvolgen. De gezondheidssector moet door de overheid gestuurd worden, zodat iedereen kan genieten van kwaliteitsvolle zorgverstrekking. Indien de sector in handen valt van de marktregels betekent dit een sociale ramp en zorgt dit voor een duale maatschappij zoals in de VS. Dezelfde analyses en opmerkingen kunnen worden gemaakt i.v.m. alle gezondheidsdiensten en meer in het bijzonder de diensten gebonden aan de vergrijzing van de bevolking. Indien er in de gezondheidssector een tekort aan werkkrachten bestaat, is het aan de overheid om deze situatie recht te trekken door de financiële en arbeidsomstandigheden van dit personeel te verbeteren en opleiding, met name sociale promotie, te bevorderen. 5

6 De sector dient aandacht te besteden aan de evolutie van het dossier sociale dienst dat momenteel op de agenda van de commissie staat. 6. Sociale dialoog We leggen het Europese constructieproces niet stil, althans dat hopen we. Daarom moeten we ervoor zorgen dat de vakorganisaties de plaats krijgen die hen toehoort voor de ontwikkeling van een Sociaal Europa. Zoals in alle democratische landen van het oude Europa moet Europa een echte sociale dialoog invoeren. Respect hebben voor de Europese werknemer, betekent ook respect hebben voor de Europese burger. We moeten toegeven dat de sociale dialoog op het Europees vlak wordt bemoeilijkt door taalbarrières tussen de verschillende actoren. B e s l u i t Laten we het zeggen zoals het is, sociale dialoog en democratische controle op de fundamentele diensten essentiële elementen blijven van een moderne, democratische maatschappij. Daarom moeten we ijveren voor het ontstaan van tegenpolen gebaseerd op strijdbaar syndicalisme die deze onrechtvaardige maatschappij kunnen veranderen. De huidige crisis van het internationale kapitalisme toont de behoefte aan van een Overheid die instaat is haar sociale rol, die van haar verwacht wordt, in te vervullen. We blijven ervan overtuigd dat medezeggenschap op Europees, internationaal en nationaal niveau geen oplossing biedt en dat het strijdbaar syndicalisme, zoals we het nog steeds kennen en uitoefenen, zijn reden van bestaan heeft. Op ons eentje zullen we nooit gelijk krijgen van dit technocratische Europa, dat als bemiddelaar optreedt voor het grote, financiële kapitalisme en dat synoniem staat voor winstbejag en dat sociaal gewelddadig is voor de hele arbeidswereld. Daarom moeten we vanzelfsprekend aanwezig blijven in de internationale instanties maar 6

7 ook vechten om het strijdbaar syndicalisme te bevorderen. Alleen zo kan deze onrechtvaardige maatschappij veranderen. 7