Beste leden, ereleden, vertegenwoordigers van onze zeer gewaardeerde partners,

Transcriptie

1 Beste leden, ereleden, vertegenwoordigers van onze zeer gewaardeerde partners, vertegenwoordigers van VWS, van De Lotto, vertegenwoordigers van de media en andere gasten, Het is op 2 dagen na exact 4 jaar geleden dat ik mocht aantreden als uw voorzitter. Vier jaar geleden overigens, begon ook Gerard Dielessen als Algemeen Directeur bij NOC*NSF. Ik kreeg hem als een soort welkomstgeschenk. En daar ben ik nog steeds erg blij mee. Samen zijn we op weg gegaan. Ik met mijn bestuur, Gerard met het bureau, en gezamenlijk met onze leden en alle organisaties waar we zo intensief mee samenwerken. In onze organisatie delen we de tijd in, in blokken van vier jaar. Vandaar dat ik aan het begin van deze vergadering even stil wil staan bij deze 4 jaar. Graag maak ik bovendien de balans op. Hoe staan we er eigenlijk voor, in vergelijking met 4 jaar terug? Het zijn in veel opzichten vier bijzondere jaren geweest. Ik heb ze in mijn hoofd de revue laten passeren en zag twee succesvolle Olympische en Paralympische Spelen, London 2012 en Sochi Met veel medailles, maar ook met een bijzonder enthousiasme Nederlands publiek. Ik zag ook 4 Nationale Sportweken met iedere keer weer meer deelnemers, de laatste keer zelfs één miljoen! Wat me altijd bij zal blijven is de Papendal Sportparade in 2012 hier op Papendal ter gelegenheid van ons honderd jarig bestaan. Onder het motto dat iedereen recht op sport zou moeten hebben, presenteerde de sportwereld zich in de volle breedte aan iedereen die dat maar wilde, inclusief de

2 toenmalige IOC voorzitter Jacques Rogge en de toen nog kroonprins, nu koning, zijne majesteit Willem Alexander. Het is ons in deze 4 jaar gelukt om sinds lange tijd een nieuw Nederlands IOC-lid te krijgen: Camiel Eurlings. Camiel laat zich overigens vandaag verontschuldigen wegens een aandeelhouders vergadering van AirFrance/KLM. De samenwerking met de rijksoverheid was in deze 4 jaar ook erg goed, zeker daar waar het onze doelen betreft om bij de Top 10 te komen en om heel Nederland aan het sporten te krijgen. Ik ben trots op de programma s Naar een Veilig Sportklimaat en Sport en Bewegen in de buurt, die we samen met VWS hebben opgezet. Minder begrepen we van de toch vrij plotselinge terughoudendheid van de politiek naar ons mooie Olympisch Plan. Het plan was zo eenvoudig: met sport Nederland een stukje beter maken en dan als het moment daar zou zijn, serieus overwegen om een bid uit te brengen. Het maatschappelijke debat over de Spelen zelf kreeg echter zo sterk de overhand dat in 2012 VVD en PvdA bij hun coalitie onderhandelingen de stekker uit dit plan trokken. Maar we hebben zelf in de hand of we verder willen gaan met het plan. Gelukkig wordt onze opvatting dat in Nederland nog veel te winnen valt met sport, wel politiek breed gesteund. Bij het terugdenken aan de afgelopen vier jaar kwamen ook nog andere beelden naar boven. Van de prachtige Arnhem hal, die ik zelf al bijna niet meer weg kan denken en de tot totstandkoming van de Sportagenda En ook het tot stand brengen van een stevige focus bij het verdelen van de Topsportmiddelen. Langdurige trajecten met veel overleg en uiteindelijk besluiten waar een grote meerderheid van de bonden zich in kon vinden. Natuurlijk kwam in mij hoofd de kerntakendiscussie óók voorbij.

3 Logisch uiteraard, want zowel bij u als bij ons werd er dagelijks of anders in ieder geval wekelijks over gesproken. Ik moet zeggen, het is mij die investering van alle energie meer dan waard geweest. NOC*NSF heeft veel aan de kerntakendiscussie gehad. En ik als voorzitter ook. We hebben een aantal goede en heldere afspraken kunnen maken over waar wij ons mee bezig moeten houden. Dat heeft tot heldere inzichten geleid over de rolverdeling in de sport. Ik vind het erg prettig te merken dat daarmee ook de onderlinge sfeer en verstandhouding sterk is verbeterd. Er zijn natuurlijk in deze 4 jaar ook minder prettige zaken aan de orde geweest. Ik noem de dopingzaken en de terecht opkomende ongerustheid over Matchfixing. Dit zijn beide thema s die voorlopig helaas hoog op de agenda zullen blijven staan. Een ander steeds terugkerend thema is het Nederlandse kansspelbeleid. Dit was 4 jaar geleden actueel en is dat nog steeds. Niet dat de sport zelf in deze markt opereert, maar omdat de overheid haar bijdrage aan de sport de afgelopen 4 jaar voor een groot deel via het uitgeven van kansspelvergunningen heeft laten lopen. Dit onderwerp brengt me bij de vraag hoe we er in vergelijking met 4 jaar geleden in algemene zin voor staan. Als we naar onze twee primaire doelstellingen kijken gaat het buitengewoon goed met de sport in Nederland. De topsportprestaties zijn beter dan ooit. We zijn echt een top tien land geworden. En het aantal Nederlanders dat regelmatig sport is ook nog nooit zo hoog geweest. Tegelijkertijd pakken zich toch donkere wolken samen boven die zelfde sport.. Het vliegwiel van de sport, en daar bedoel ik de verenigingen, de bonden en NOC*NSF mee, bevat alle benodigde energie om met meer dan een miljoen

4 vrijwilligers en vele experts, bijna 5 miljoen sporters actief te laten sporten. En dit vliegwiel zorgt er ook voor dat vele niet georganiseerde sporters geïnspireerd worden om op hun eigen wijze ook met sport aan de slag te gaan. Dit vliegwiel draaide jaarlijks op ca. 50 miljoen uit de kansspelen. Deze 50 miljoen trokken via dat vliegwiel voor een veelvoud van middelen aan afkomstig van overheden, sponsoren, media en anderen. De daling van de inkomsten uit de kansspelen, waar we nu mee worden geconfronteerd, dreigt de vaart uit dit vliegwiel te halen en je ziet het hier en daar zelfs al haperen. Het is belangrijk dat iedereen zich realiseert dat die 50 miljoen euro er voor zorgen dat het totale bouwwerk van de sport kan functioneren. Die 50 miljoen zijn essentieel voor alles wat centraal door bonden en NOC*NSF wordt georganiseerd, inclusief het zo succesvolle topsportbeleid. Als we die 50 miljoen verliezen, loopt het radarwerk vast, zullen alle sporters de kosten van het vliegwiel samen op moeten brengen en wordt de sport weer alleen voor de rijken, net zoals vroeger dus. De stijgende lijn van de sportdeelname buigt dan om naar beneden, de talentontwikkeling stagneert en de Top 10 positie zal al gauw uit het zicht verdwijnen. Vandaag tijdens deze vergadering bespreken we hoe we op de inkomstendaling voor de korte termijn gaan reageren. Daar komt Anneke, onze penningmeester, straks ongetwijfeld op terug. Opnieuw korten zal pijn doen en niet zonder gevolgen blijven. Snel na vandaag komt de langere termijn aan de orde, waarin ook de sport zelf toekomst gerichte stappen zal moeten zetten.

5 Het is mij duidelijk, en ik merk dat dit gelukkig ook voor u allen geldt, dat de tijd van pappen en nat houden voorbij is. We worden gedwongen fundamenteel naar de organisatie van sport in Nederland te kijken en te bedenken hoe we het slimmer, effectiever en efficiënter kunnen doen. Als ik nu de balans op maak over de afgelopen 4 jaar zie ik een wankel evenwicht. De behaalde resultaten, en de beschikbare middelen zijn binnenkort niet meer met elkaar in verhouding. Als we niet uitkijken geeft dat grote ongelukken. Daar gaan we zelf wat aan doen, maar alleen zullen we dat niet kunnen. We wachten dan ook met smart op het inlossen van de belofte uit het regeerakkoord dat door de aanpassingen in de kansspelwetgeving meer geld naar de sport zou gaan. Ook vragen we de overheid en anderen nadrukkelijk mee te denken bij het zoeken naar oplossingen voor de huidige problemen. Ik dank u voor uw aandacht en we gaan nu snel verder met de agenda..