Niemand wordt voor niets geboren Wie je was gaat niet verloren Wij zijn samen in dit stille uur.

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Niemand wordt voor niets geboren Wie je was gaat niet verloren Wij zijn samen in dit stille uur."

Thomas Abbink
7 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Herdenkingsbijeenkomst voor Agaath Bals op 23 april 2014 Opening met het aansteken van de kaars van ThamerThuis Agnes: Wij zijn bij je in dit stille uur Niemand wordt voor niets geboren Wie je was gaat niet verloren Wij zijn samen in dit stille uur. Panfluitmuziek Wij zijn bij je in dit stille uur Je herinnering blijft leven om ons troost en kracht te geven Wij zijn samen in dit stille uur. Kaarsenritueel We steken gedurende deze bijeenkomst nog zeven kaarsen aan, elke kaars een klein vuur, een licht met een eigen betekenis. De eerste kaars wordt aangestoken. Daarbij denken we aan het leven van Agaath. Irene: Je ging op weg, Agaath. Toonde je gezicht Stap voor stap, Woord voor woord Even speels als ernstig Maakte je geschiedenis. De adembenemende geschiedenis Van een mens... Je viel En stond weer op Je verloor en je won Gaandeweg Werd je onvergetelijk Schitterend was je... Ben je... Zo één met je naam, Zo heftig mens, Dat het moeite kost Om los te laten Los te laten wie je was.

2 De tweede kaars brandt voor hen die Agaath het allernaast waren, maar van wie ze tegelijk gescheiden was: haar kinderen Sander en Lenneke, en haar kleinkinderen. Op dit moment voelen we ons verbonden met hen die afscheid moeten nemen van een moeder van wie ze innerlijk verwijderd waren geraakt. We kunnen niet begrijpen hoe dat voor hen en voor Agaath geweest moet zijn, maar we voelen de pijn van het onaffe, van onbegrip, van verwijdering die nooit meer ongedaan gemaakt kan worden. Laat het licht van deze kaars ons helpen om niet te oordelen, maar te steunen waar wij kunnen. Muziek: The Rose - Bette Midler Some say love it is a river that drowns the tender reed Some say love it is a razor that leaves your soul to bleed Some say love it is a hunger an endless aching need I say love it is a flower and you it's only seed It's the heart afraid of breaking that never learns to dance It's the dream afraid of waking that never takes the chance It's the one who won't be taken who cannot seem to give and the soul afraid of dying that never learns to live When the night has been too lonely and the road has been too long and you think that love is only for the lucky and the strong Just remember in the winter far beneath the bitter snows lies the seed that with the sun's love in the spring becomes the rose De derde kaars brandt voor alles wat ons dwarszit, wat ons belemmert als we ons Agaath herinneren. Dingen die gezegd werden, of misschien juist niet gezegd werden, die we nu niet meer kunnen uitspreken of terugnemen. Pijn die wij haar bezorgd hebben, of die zij ons heeft aangedaan. De kaars brandt als een stil gebed om vergeving, om liefde, die alle pijnlijke herinneringen uitzuivert.

3 Rees: Wat ik gewild heb wat ik gedaan heb wat mij gedaan werd wat ik misdaan heb wat ongezegd bleef wat onverzoend bleef wat niet gekend werd wat ongebruikt bleef al het beschamende neem het van mij. En dat ik dit was en geen ander dit overschot van stof van de aarde: dit was mijn liefde. Hier ben ik. De vierde kaars straalt iets uit van de warmte die Agaath als vrijwilliger in ThamerThuis en in de thuissituaties gegeven heeft aan zovelen: gasten, familieleden, collega s. Wij gedenken in dankbaarheid wat zij voor ons en anderen heeft betekend. Herdenkingswoord door Jeannette Wat zijn we enorm geschrokken toen het bericht van het overlijden van Agaath kwam. Onwezenlijk, het was te onverwacht, het gevoel dat het eigenlijk niet echt waar kan zijn is er nog. Agaath was een persoonlijkheid. Ze gaf op geheel eigen wijze invulling aan haar werk. Volstrekt zichzelf, zorgzaam, invoelend, gastvrij. Haar aandacht voor complementaire zorg hoorde echt bij haar. Ze had het talent om mensen zich veilig te laten voelen en te laten ontspannen. Met massages, die ze aanbood vanuit haar hart en waar ze mensen mee bereikte die zich misschien anders niet makkelijk lieten bereiken. Maar ze dacht er ook altijd aan om muziek aan te bieden, omdat ze wist hoe helpend dat kan zijn. Soms sloeg ze de plank mis, maar daar liet ze zich graag op aanspreken en dan kon ze lachen om zichzelf en vol goede moed haar werk weer oppakken. Agaath had een groot gevoel voor humor, en oog voor menselijk detail. Ze kon met smaak vertellen over wat ze gehoord, gezien of meegemaakt had.

4 Door haar vermogen om te relativeren kon ze de zwaarte van de situatie bij mensen weghalen, zonder hun emoties tekort te doen. Bij ingewikkelde situaties tussen gasten en hun naasten had ze respect voor alle betrokkenen en geen oordeel over wat ze zag of hoorde. Ze had een positieve instelling en ging altijd uit van het goede de mensen, dat kenmerkt haar. Het getuigt van kracht en moed om zo in het leven te staan. Misschien kwam dat door haar eigen verdriet om wat nog niet was, maar waar ze met vertrouwen op wachtte. Ze vertelde maar weinig, en dan mondjesmaat over haar verdriet, maar zei dan wel steeds dat het goed zou komen als de tijd daar rijp voor was. In ThamerThuis is ze 8 jaar vrijwilliger geweest, een trouwe flexibele collega. Naast haar diensten in ThamerThuis en in de Thuissituaties is ze vanaf het begin betrokken geweest bij het organiseren van de herdenkingsbijeenkomsten. Daarnaast zat ze jarenlang in de themacommissie. Samen met Henny bezocht ze de uitvaartdiensten van de gasten die in ThamerThuis waren overleden. Ze heeft vrienden gemaakt binnen de groep vrijwilligers, waar ze buiten het werk om veel contact mee had. Ze kwam graag in ThamerThuis, en voelde zich thuis in het huis en in de vele thuissituaties waar we haar voor gevraagd hebben. Wat zullen we haar missen! De vijfde kaars is een brandend protest tegen deze te plotselinge en te vroege dood, waartegen alles in ons in opstand komt. We proberen de zinloosheid van deze dood te overstijgen door uiting te geven aan ons geloof in de oneindige waarde van een mensenleven. Daarom willen wij nu met onze bloemen een groet brengen aan Agaath. Ondertussen draaien we de muziek die ook altijd bij de herdenkingsbijeenkomsten klinkt: Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft. Bloemengroet, daarna minuut stilte Met de zesde kaars eerbiedigen wij Agaath om haar moed. De moed om haar eigen leven vorm te geven. De moed om te blijven hopen dat het goed zou komen. Net als deze kaars was ze kwetsbaar, maar ook vurig en sterk. Die kwetsbare kracht herkennen we in het lied Gabriella s song uit de film As it is in Heaven, waar Agaath erg van onder de indruk was. Als je de tekst hoort, kan ik me voorstellen dat ze zichzelf daarin herkende. Omdat we het lied in de originele versie, in het Zweeds, laten horen, lees ik nu eerst de vertaling voor.

5 Vanaf nu is m'n leven van mij, ik heb maar zo'n korte tijd op aarde mijn verlangen heeft me hier gebracht met alles wat mij ontbrak en alles wat ik vergaarde. En toch, dit is de weg die ik koos mijn vertrouwen was eindeloos en toonde mij een stukje van de hemel die ik nooit vond. Ik wil voelen dat ik leef al mijn dagen lang. Ik zal leven zoals ik wil. Ik wil voelen dat ik leef en weten dat ik goed genoeg was. Ik ben nooit mijzelf verloren het sliep alleen in me misschien had ik nooit een keuze - ik heb alleen de wil om te leven. Het enige dat ik wil is gelukkig leven, zijn wie ik ben, sterk en vrij, ik wil de dag zien opkomen uit de nacht. Ik ben hier en mijn leven is alleen van mij De hemel waarin ik geloofde bleek daar ergens te zijn. Ik wil voelen dat ik mijn leven geleefd heb zoals ik wil. Mijn leven is alleen van mij. Muziek: Gabriella s song De laatste kaars symboliseert onze hoop dat Agaath nu, aan angst en pijn voorbij, mag zijn daar waar wij louter licht vermoeden. Ans van Hameren, die Agaath ook nog kent van vóór de tijd in ThamerThuis, gaf een prachtige tekst door waarin die hoop verwoord wordt. Zij zal die nu zelf voorlezen.

6 Ans: dat jij niet alleen zult zijn aan de andere kant waar wij niet kunnen komen dat engelen bestaan en jou opvangen zoals koesterende moeders hun pasgeboren kind. dat zij je naar het land zullen dragen van onze mensendromen, dat daar de anderen zijn die ons zijn voorgegaan: de geliefden, de vaders, de moeders. dat jij daar wordt bemind, dat je ginds rust zult vinden geluk en licht en liefde, een stralend nieuw begin. Muziek: De Steen, Paul de Leeuw. Tekst: Bram Vermeulen Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde Het water gaat er anders dan voorheen De stroom van een rivier houd je niet tegen Het water vindt er steeds een weg omheen Misschien eens, gevuld door sneeuw en regen Neemt de rivier mijn kiezel met zich mee Om hem dan glad en rond gesleten Te laten rusten in de luwte van de zee Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten Ik leverde bewijs van mijn bestaan Omdat door het verleggen van die éne steen De stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan

Vergelijkbare documenten

Gezamenlijke dienst voor Jong en Oud. Maranatha kerk Hervormde gemeente Haaksbergen Buurse

Gezamenlijke dienst voor Jong en Oud Maranatha kerk Hervormde gemeente Haaksbergen Buurse 1 e zondag van de zomer 23 juni 2013 Voorganger m.m.v. Ouderling Diaken Organist Koster : ds. Gonda Elzenga ds.