Gerrie van Helvoort- Liebeton 14 december april 2018

Transcriptie

1 Afscheidsviering voorafgaand aan de begrafenis van Gerrie van Helvoort- Liebeton 14 december april 2018 Protestantse Kerk Oisterwijk 28 april 2018 Voorganger: Ambtsdrager: Organist: ds. Wil van Egmond Marjan van Wijngaarden Kees Welmers

2 Binnenkomst en orgelmuziek Woord van welkom Aansteken van de kaarsen Woord van herinneren Haar zoon Frank Bemoediging en Groet Onze hulp is in de naam van de Eeuwige die hemel en aarde gemaakt heeft Die altijd trouw blijft en niet laat varen het werk dat zijn hand aan ons begon Zingen: Licht dat ons aanstoot, lied met de cantorij- De cantorij zingt eerst alleen couplet 1, daarna samen couplet 2 en 3 2

3 2. Licht, van mijn stad de stedehouder, aanhoudend licht dat overwint. Vaderlijk licht, steevaste schouder, draag mij, ik ben jouw kijkend kind. Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen of ergens al de wereld daagt waar mensen waardig leven mogen en elk zijn naam in vrede draagt. 3.Alles zal zwichten en verwaaien wat op het licht niet is geijkt. Taal zal alleen verwoesting zaaien en van ons doen geen daad beklijft. Veelstemmig licht, om aan te horen zolang ons hart nog slagen geeft. Liefste der mensen, eerstgeboren, licht, laatste woord van Hem die leeft. Memento mori : Henri Kerckhoffs Mensen bestaan voor mensen en het vertrek van de een roept het gemis bij de ander op. En huilen is net zo menselijk als de dood, Waar leven is, is de dood, waar bloei is, is verval, en waar de lente aangloeit wacht reeds de herfst. Van de dood, ook van de dood zeggen de Fransen c est la vie, dat is het leven. Bestaan betekent ook er eens niet meer zijn. Dat weten we, dat wisten we, 3

4 maar nu de dood heeft toegeslagen valt die erkenning zwaar, zwaarder dan ooit in theorie. t lijkt onaanvaardbaar, oneerlijk, niet menselijk. En onze tranen zijn ons verzet, ons enig verzet, dat we verdriet noemen. Je kunt tranen niet wegnemen, niet blijvend drogen met dat goed bedoelde, telkens weer herhaalde: t Leven gaat door of je moet ermee leren leven. O ja, best bedoeld, dat wel, maar is er niet meer, niets anders, niets beters meer te zeggen? Laat ons dat in dit samenzijn tenminste proberen Korte stilte Schriftlezing: naar Prediker Huub Oosterhuis Het ene geslacht gaat en het andere komt, alleen de aarde blijft. De zon gaat op en de zon gaat onder en buiten adem begint hij opnieuw. Rusteloos wentelend jaagt de wind, nu naar het zuiden, dan naar het noorden, alle rivieren stromen naar zee en toch wordt de zee niet vol. Al deze dingen zijn onuitsprekelijk, 4

5 al deze rusteloos werkende dingen; het oog wordt nooit verzadigd van zien het oor krijgt nooit genoeg van horen. Vroeger en nu, wie kan het verklaren, wie weet of liefde hem wacht of haat? De levenden weten: wij zullen sterven de doden weten helemaal niets. Laat dan de mens zich immer verheugen zolang hij leven mag onder de zon, eten en spelen en vrienden maken, doen wat zijn handen vinden om te doen. Eer de ene bui volgt op de ander eer het lied verstomt in de mond eer de deuren worden gesloten en de kruik wordt gebroken bij de bron. Cantorij zingt: In de fragmenten 1.In de fragmenten van mijn leven waaruit ik dag na dag besta hebt Gij een heel verhaal geschreven ik leef u zinnen achterna 3.Gij roept mij wakker in verhalen van wie mijn oor nu nodig heeft het woord dat u mij laat vertalen dient mij, ik word een mens die leeft 2.Ik kan mijn regels vaak niet lezen mijn spraak draait in geheimtaal vast maar in de code van mijn wezen hebt Gij de klinkers aangepast 4.Aan de fragmenten van mijn leven waarin ik dag na dag besta hebt Gij een zinsverband gegeven ik lees uw sprekend voorbeeld na. Overdenking Muziek: Only time van Enya 5

6 Paasgedicht: van Eduard van Helvoort Gelezen door Roos Zij streken op de velden neer die als een milde gever, hun honger stilde - keer op keer. En met een jubelend geluid als zongen zij het hooglied uit vlogen zij - steeds heen en weer. Zie hoe zij duiken, hoe zij zweven op de akker van hun leven. Na een lange reis vol zuchten gulle aarde - blauwe luchten. En ieder zaadje in de grond dat schijnbaar t eeuwige graf daar vond. Het zal - het al te boven komen is met de bloemen en de bomen een onuitsprekelijk bruidsboeket met meesterhand gezet. Dit is de dag om te bezinnen een dag van weer opnieuw beginnen of, zijn wij als vleugellam geslagen zal dat ons nog wel kunnen dragen om te zweven op de akker van ons leven boven alles uitgetild wat het leven zo verkilt. Maar daar is een te - boven komen, een kiem die weer het zonlicht zag. Pasen opstaan - lentedag. 6

7 Zingen: De Steppe zal bloeien, lied 608 Couplet 1 en 3 :Cantorij en allen; Couplet 2 Alleen de Cantorij 7

8 2.De ballingen keren zij keren met blinkende schoven. Die gingen in rouw tot aan de einden der aarde één voor één, en voorgoed die keren in stoeten. Als beken vol water als beken vol toesnellend water schietend omlaag van de bergen. Met lachen en juichen - die zaaiden in tranen die keren met lachen en juichen. 3.De dode zal leven. De dode zal horen: nu leven. Ten einde gegaan en onder stenen bedolven dode, dode, sta op, het licht van de morgen. Een hand zal ons wenken een stem zal ons roepen: Ik open hemel en aarde en afgrond. En wij zullen horen en wij zullen opstaan en lachen en juichen en leven. Woord van herinneren: Bart Traksel 8

9 Muziek: The Rose Gezongen door kleindochter Nathalie Some say love, it is a river, that drowns the tender reed Some say love, it is a razor, that leaves your soul to bleed Some say love, it is a hunger, an endless aching need I say love, it is a flower, and you, its only seed Its the heart afraid of breaking, that never learns to dance Its the dream afraid of waking, that never takes the chance Its the one who won't be taking, who cannot seem to give And the soul afraid of dying, that never learns to live When the night has been too lonely and the road has been too long And you think that love is only for the lucky and the strong Just remember in the winter, far beneath the bitter snows Lies the seed, that with the sun's love in the spring becomes the rose Tekst en muziek: Amanda McBroom Gedicht - van Gonny Luijpers, bij Spreuken 31 Gelezen door Marlies Een sterke vrouw, wie vindt haar niet een sterke vrouw. Zoals zij nieuwe draden spint met stukken lach en wanhoopvezels en daarmee leven aan zich bindt. Haar hoop kan veertig keer verbleken. En als haar stem geen adem vindt verlamt haar hart totdat het leven weer moed legt op haar weefgetouw. Een sterke vrouw. Een mens van kracht. Kijk om en zie een mens van kracht. 9

10 Zelf grenst ze haar terreinen om. Haar tuin geeft graan en appelbomen, en ergens diep weet ze een bron. Een leven lang kan zij daar komen, haar handen als een lege kom. Ze draagt in druppels haar vermogen. Zo heeft ze het al ver gebracht. Een mens van kracht. Gebeden Zingen: psalm

11 2.Hef, bazuin, uw gouden stem, harp en fluit, verheerlijk Hem! Citer, cimbel, tamboerijn, laat uw maat de maatslag zijn van Gods ongemeten wezen, opdat zinge al wat leeft, juiche al wat adem heeft tot Gods eer. Hij zij geprezen. Uitgeleide Sarah McLachlan zingt Angel (vertaling) Je brengt al je tijd door met wachten Op die tweede kans Op een gelegenheid, die het beter zal maken Er is altijd wel één of andere reden Om je niet goed genoeg te voelen En het is moeilijk aan het eind van de dag Ik heb wat afleiding nodig Oh, mooie verlossing Herinnering sijpelt uit mijn aderen Laat me leeg zijn en, oh, gewichtloos En misschien zal ik vannacht wat rust vinden (Chorus ) In de armen van de engel Hier wegvliegen Uit deze donkere koude hotelkamer En de oneindigheid waar je bang voor bent Je bent getrokken uit het wrak Van je stille mijmering Je bent in de armen van de engel Moge je daar wat troost vinden 11

12 Zo moe van het rechte pad En overal waar je je omdraait Zijn gieren en dieven achter je rug En de storm blijft draaien Je gaat door met leugens maken Die je verzint, voor alles wat je tekort komt Het maakt geen verschil Nog een laatste keer ontsnappen Het is makkelijker om te geloven in deze zoete waanzin Oh dit glorieuze verdriet dat me op mijn knieën brengt (Chorus ) In de armen van de engel Hier wegvliegen Uit deze donkere koude hotelkamer En de oneindigheid waar je bang voor bent Je bent getrokken uit het wrak Van je stille mijmering Je bent in de armen van de engel Moge je daar wat troost vinden Je bent in de armen van de engel Moge je daar wat troost vinden Writers: SARAH MCLACHLAN, SARAH ANN MCLACHLAN Vogelmuziek 12

13 Op de begraafplaats Gedicht ( H. Andreus) Voor een dag van morgen Wanneer ik morgen doodga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind, dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, vertel het aan de stad, hoe lief ik je had. Maar zeg het aan geen mens. Ze zouden je niet geloven. Ze zouden niet willen geloven Dat alleen maar een man alleen maar een vrouw, dat een mens een mens zo liefhad als ik jou. Een laatste woord Wij gedenken de doop van Gerrie van Helvoort-Liebeton Gezamenlijk gebeden Onze Vader 13

14 Onze Vader die in de hemel zijt, uw Naam worde geheiligd, uw koninkrijk kome, uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel, Geef ons heden ons dagelijks brood en vergeef ons onze schulden, zoals ook wij onze schuldenaars vergeven en leid ons niet in verzoeking maar verlos ons van de boze. Want van U is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid. Amen. Korte stilte Zegen 14

15 15