Teksten van Wereldlichtjesdag 12 december Gedicht: Kaarsenlicht

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Teksten van Wereldlichtjesdag 12 december 2015. Gedicht: Kaarsenlicht"

Lander Aalderink
8 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Teksten van Wereldlichtjesdag 12 december 2015 Gedicht: Kaarsenlicht Omdat ieder lichtje een verhaal is groter dan alle woorden van missen en dood van liefde levensgroot die we ooit spraken en hoorden Omdat samen niet alleen is als de dagen donker zijn zo ver weg, zo dichtbij de sterren ver voorbij delen in liefde en pijn Omdat alles er mag zijn als je rouwt om een kind de schreeuw en de stilte de warmte en de kilte die je steeds weer op je weg vind. Omdat ze nooit worden vergeten omdat ze werkelijk bestaan iedere naam, ieder lichtje iedere ziel, ieder gezichtje gekoesterd in je hart voortaan

voorbij delen in liefde en pijn Omdat alles er mag zijn als je rouwt om een kind de schreeuw en de stilte de warmte en de kilte die je steeds weer op

2 Gedicht: Kaarsenlicht (tekst bij aansteken kaars) Kaarsenlicht een vlam met zoveel kracht Geeft je licht en warmte dag en nacht Kaarsenlicht een steun bij veel verdriet Voor een traan die niemand ziet Kaarsenlicht bij al je donkere dagen Als je het zonlicht ziet vervagen Kaarsenlicht helpt je de dag door Heeft een luisterend oor Kaarsenlicht daar kun je alles aan vertellen Als je het even niet ziet zitten Kaarsenlicht een liefdesgroet voor je kind Dat door jou zo wordt bemind Kaarsenlicht licht in de duisternis Voor het kind dat je zo mist

vervagen Kaarsenlicht helpt je de dag door Heeft een luisterend oor Kaarsenlicht daar kun je alles aan vertellen Als je het even niet

3 Het tranenkruikje (leesgedachte) Lang geleden, leefde er eens een moeder in een klein dorpje. Haar enig kind was gestorven en de moeder kon haar dood niet verwerken. Ze dacht alleen nog maar aan haar gestorven lieveling en weende dag en nacht, tot haar ogen er pijn van deden. Nu gebeurde het dat ze op een avond een boodschap moest afgeven bij iemand in een ander dorp. Omdat ze zo bedroefd was, lette ze niet op de schoonheid van de maan, die in de avondschemering het pad en het veld, de struiken en de bomen met haar glans verlichtte. Haar betraande ogen waren als troebele bronnen, maar haar ogen waren geopend naar de klanken van de andere wereld. En zo hoorde ze een weemoedige muziek en lieflijk geroezemoes van jonge stemmetjes in de avondwind. Toen zag ze een wonderlijke optocht in de verte over de akkers gaan: een engel gevolgd door een stoet van kleine kinderen. Ze kwamen haar zingend voorbij, zagen haar niet staan, klommen over het hek en gingen recht het bos in. De engel was al bij de eerste bomen van het bos aangekomen toen er nog een klein meisje achter de stoet aankwam, beladen met een aarden kruik. Bij het hek aangekomen zag ze dat de anderen al aan de overkant waren. Het meisje liep gejaagd heen en weer en zocht een opening in het hekwerk. Nu herkende de vrouw haar eigen kind en riep het luid bij de naam, maar het kleine meisje hoorde haar niet. Ze pakte het bij de hand, maar het herkende haar niet. Het sneed de moeder door de ziel. Ze drukte het kind tegen zich aan, kuste het en huilde bittere tranen. Toen de tranen van de moeder op het meisje vielen, sprak het: O, hoe bitter zijn de tranen van een moeder. Ach kind, wil je nu met mij meegaan en bij mij blijven? vroeg de moeder hoopvol. Maar het meisje antwoordde: Lieve, moeder van mij, hou op met dat treuren en wenen, want alle tranen die jij vergiet, stromen over mijn graf heen in deze kruik.

Nu gebeurde het dat ze op een avond een boodschap moest afgeven bij iemand in een ander dorp.

4 Het is mijn lot om deze kruik mee te slepen. Hij is zo zwaar en ik kom steeds achteraan. Laat mij nu toch eindelijk gaan! Die engel is heel goed en lief voor mij. Ze zegt dat jij later ook bij ons zult zijn. Huil niet meer moeder, schenk mij rust en leef in vrede! Toen tilde de moeder haar geliefde kind over het hek, kuste haar voor de laatste keer en zag hoe ze in de verte in de lichte stoet werd opgenomen. Het gebeurde later nog wel eens dat ze op verdrietige momenten haar ogen voelde prikken. Maar dan zag ze in gedachten de tranenkruik en de vrolijke lichte stoet. Ze slikte haar tranen in en herdacht met liefde en dankbaarheid haar kind, wetende dat ze later in de tijd voorgoed bij elkaar zouden zijn.

Toen tilde de moeder haar geliefde kind over het hek, kuste haar voor de laatste keer en zag hoe ze in de verte in de lichte stoet werd opgenomen.

5 Verdriet verandert Verdriet verandert jezelf. Verdriet doet je anders horen, anders zien, anders waarnemen, anders voelen. Verdriet maakt je gevoeliger. Verdriet verandert je contacten, je levenszin, je levensverwachting. Verdriet verandert je interesses. Verdriet verandert de mensen om je heen. Verdriet maakt je vergeetachtig soms, maar nooit vergeet je wie eens jouw leven anders maakte, hoop, zin en levenslust gaf. een nieuwe kleur. Verdriet verandert ook zelf. Zwaar als het kan zijn, loodzwaar, bijna niet te dragen kan het anders worden, lichter soms, maar nooit vergeet je wie eens jouw leven anders maakte. Verdriet kun je niet alleen verdragen. Verdriet kan anders worden, als er mensen meedragen.

Verdriet maakt je vergeetachtig soms, maar nooit vergeet je wie eens jouw leven anders maakte, hoop, zin en levenslust gaf. een nieuwe kleur. Verdriet verandert ook zelf.

Vergelijkbare documenten

Refrein: Als het regent in jouw hart en je kunt alleen maar huilen, kom dan bij me, hou me vast, in mijn armen mag je schuilen.

Refrein: Als het regent in jouw hart en je kunt alleen maar huilen, kom dan bij me, hou me vast, in mijn armen mag je schuilen. Ellen en Patrick Nooit meer je stem, nooit meer je lach, Alles gaat terug, naar die éne dag. De pijn vanbinnen, het doet zo n zeer, Ze zeggen dat het mindert, maar wanneer... Intredelied: M n oma is gestorven