Gedichtbespreking Nederlands Bloemlezing Gevangenschap

Transcriptie

1 Gedichtbespreking Nederlands Bloemlezing Gev Gedichtbespreking door een scholier 1064 woorden 23 mei ,3 49 keer beoordeeld Vak Nederlands voor het thema Het thema gev heb ik gekozen omdat het mij de manier waarop de gedichten wel aansprak. Het waren geen breinbrekers, maar ook geen kinderversjes, misschien wel omdat ze door doorsnee mensen zijn geschreven. De eerste 4 gedichten komen uit een bundel van Amnesty International, genaamd Als ik vrijkom... Ik had geen hoge verwachtingen van deze bundel, maar de gedichten waren, naar mijn mening, verbazend goed. Eerst wilde ik een vrolijk thema kiezen, maar dat was zo simpel en lag zo voor de hand dat ik maar dit onderwerp gekozen heb. Hier zijn mijn favoriete gedichten uit de bundel en van het hele internet. Volle maan in de gevangenis De maan schijnt op de tralies en de vloer van de tijgerkooi, gevangenis in een gevangenis mijn hart beknelt door verlangens is het nu het 7e of het 9e jaar? over de muren en het prikkeldraad zie ik de miljoenen neonlampen buiten dat ook een gevangenis is als het hart van de geliefde (en zij die vergeten zijn) en plots weet ik het zeker het is nu het 8e jaar -Sitor Situmorang, Indonesië Pagina 1 van 6

2 Toen ik dit gedicht las, moest ik denken aan school. Als je op een zomerdag in de klas zit, een gevangenis in een gevangenis, en je wil heel graag weg, naar het zwembad of een terrasje, en je ziet andere scholieren wèl weggaan, dan raak je op het een gegeven moment de tel kwijt, welk uur is het nou? Hoe lang moet ik nog? Het is misschien niet helmaal de bedoeling van de dichter, maar het lijkt er wel op. Morgen Je bent wakker waar ben je? in je eigen huis je bent er nog steeds niet aan gewend in je eigen huis te zijn als je wakker wordt! dat is een van de gevolgen van dertien jaar gev wie is het die naast je slaapt? het is niet de eenzaamheid maar je vrouw zij slaapt als een roos zwangerschap staat een vrouw goed hoe laat is het? acht uur dat betekent dat je veilig bent tot de avond omdat het niet de gewoonte is dat de politie overdag een inval doet -Nazim Hikmet, Turkije Het mooiste van dit gedicht zijn het begin en het einde. Het begint vrij positief, na 13 jaar vrijgekomen, vrouw zwanger, maar in de laatste drie regels lees je dat het gevaar nog steeds bestaat, dat hij gearresteerd wordt. Best treurig natuurlijk en jammer genoeg staat er geen informatie over het huidige leven van de dichter bij in de bundel. De kap Vandaag namen ze me de kap af hoe kan ik nu huilen Pagina 2 van 6

3 precies op dit moment dat ik zo moet huilen? waar moet ik mijn tranen verbergen nu ze me de kap afnemen? -anoniem (Chili) In het begin, toen ik dit gedicht las, wist ik niet goed wat ik er nou mee moest. De schrijver werd duidelijk gestraft, d.m.v een kap over zijn hoofd en probeert zich groot te houden, maar misschien begrijp ik het niet omdat wij in Nederland zulke omstandigheden niet kennen. Toch is het een goed gedicht, vooral omdat het kort en niet te makkelijk is. Als ik vrijkom Als ik vrijkom ga ik iemand vragen mij aan te raken heel voorzichtig graag en langzaam raak me aan ik wil weer leren hoe het leven voelt ik ben zeven jaar door niemand aangeraakt zeven jaar lang zonder aanraking en ik weet nu wat onaanraakbare betekent niet totaal zonder aanraking ik kan de dingen tellen die ik voelde; een: vuisten in het begin felle woeste vuisten beukend en beukend tot ik me gillend Pagina 3 van 6

4 herinner laat me gaan laat me alsjeblieft gaan twee: handen de eerst vier jaar handen iedere dag zoekende klophanden -armen hoog, schoenen uit benen uit elkaarpookhanden, methodisch, zwaar, onverschillig alle eigenheden wegtastend ik wil geen vuisten en handen ik wil weer aangeraakt worden en aanraken ik wil mij weer levend voelen wanneer ik vrijkom wil ik zeggen hier ben ik raak me alsjeblieft aan -Hugh Lewin, Zuid-Afrika Ik had eerst niet zo n zin om dit gedicht te lezen, vanwege zijn lengte, maar ik deed het en werd zowaar ontroerd, het raakte me echt. Misschien omdat het zo wreed is en ik het me heel goed kan voorstellen. Ik weet het niet precies, misschien is het de manier waarop het geschreven is, maar misschien wel iets heel anders. Gevangenis Waarin ik ben en blijf: Strooien matras met de verborgen spijlen Scheermes, dat ga ik slijpen aan de spijlen Nagel waarmee ik op de muren schrijf Pagina 4 van 6

5 Spiegel met het doorsneden bovenlijf -hoe ik ook loop, ik kan hem niet omzeilen in het voorbijgaan stokt het hoofd een wijle de hand grijpt naar de hals, zo lang, zo stijf dit zie ik, als ik in de tramruit blik in de voorjaarsstraten, waarin orgels zingen, als ik verlegen naar een vreemde knik en iedre dag op nieuw moet ik mij dwingen tot het duel met de gewone dingen ik doe het, maar soms is het of ik stik -Ed Hoornik Dit gedicht komt uit een andere bundel, nl. Verzamelde gedichten (1983), maar is ook heel goed. Het geeft een gevoel weer waar veel mensen mee zitten. Het geeft ook mooi de gevolgen van het leven in het gevang en daarna het leven in de gewone wereld, die gewoon doordraait als jij in de bak zit, weer. Erg mooi. Gedicht in Proza Gevangenis Waarin ik altijd zal blijven. Met een strooien matras en verborgen spijlen. Een scheermes dat ik aan die spijlen ga slijpen. Mijn nagel, waarmee ik op de muur schrijf De spiegel, die mijn bovenlijf doorsnijdt. Hoe ik ook loop, ik kan er niet omheen. -Als ik er voorbij loop, stopt mijn hoofd een tijdje mijn hand grijpt naar mijn hals, zo lang en stijf Al deze dingen zie ik, als ik in de tramruit kijk In de drukke straten, waarin orgels spelen En verlegen naar een vreemde knik En iedere dag weer, moet ik mijzelf dwingen Tot een gevecht met de alledaagse dingen Pagina 5 van 6

6 Ik doe het wel, maar soms heb ik er geen zin meer in Pagina 6 van 6