Praktische opdracht Economie Kinderarbeid in India

Transcriptie

1 Praktische opdracht Economie Kinderarbeid in India Praktische-opdracht door een scholier 4220 woorden 13 maart ,8 25 keer beoordeeld Vak Economie Kinderarbeid in India. Inleiding: Wat is kinderarbeid precies? Van kinderarbeid is sprake als kinderen een belangrijk deel van de dag (of nacht) betaald werk verrichten. In de meeste landen wordt dit als in strijd met de mensenrechten beschouwd, en gelden strenge regels met betrekking tot de minimumleeftijd van werkenden, en het maximum aantal werkuren voor kinderen. In India gelden ook regels maar ze houden zich daar niet aan alle regels. In dit werkstuk probeer ik te weten te komen hoe de situatie echt is in India. Deelvragen: Hoe erg is het gesteld met de kinderarbeid in India? Hoe is de wetgeving in India? Hoe is het onderwijs in India geregeld? Wat word er gedaan tegen kinderarbeid in India? Hoofdvraag: Wat zijn de oorzaken van kinderarbeid? Indeling: Deelvraag 1: Hoe erg is het gesteld met de kinderarbeid in India? Deelvraag 2: Hoe is de wetgeving in India? Deelvraag 3: Hoe is het onderwijs in India geregeld? Deelvraag 4: Wat wordt er gedaan tegen de kinderarbeid in India? Hoofdvraag: Wat zijn de oorzaken van kinderarbeid? Bronnen: Gebruikte sites en bronnen. Deelvraag 1: Hoe erg is het gesteld met de kinderarbeid in India? De Indiase wet vertelt dat je een kind bent als je jonger dan 14 jaar bent (in Nederland is dit 18 jaar). Als je beneden die leeftijd het grootste deel van de dag voor geld of goederen werkt, dan verricht je kinderarbeid. Volgens tellingen van de Indiase regering zijn er nu ongeveer twintig miljoen werkende kinderen. Twee miljoen daarvan zouden werkzaam zijn in gevaarlijke industrieën, bijvoorbeeld de sigarettenindustrie. Maar volgens een echt onafhankelijk onderzoek waren er in 1983 al vierenveertig miljoen werkende kinderen. Als er weinig is veranderd, dan is dat aantal nu opgelopen tot een getal tussen de vijfenvijfzestig miljoen. Als je echter afgaat op alle kinderen tussen de zes en veertien jaar die in India Pagina 1 van 8

2 niet naar school gaan dan zou het aantal werkende kinderen zelfs rond de honderd miljoen kunnen liggen! De bevolking van India telt ruim negenhonderd miljoen dus ongeveer 1 op de 9 kinderen krijgen geen scholing. Er is ook onderscheid tussen kinderarbeid en kinderwerk. Veel Indiase kinderen werken bijvoorbeeld mee op het land, in het eigen familiebedrijf of in de huishouding. Zolang deze en andere werkzaamheden genoeg tijd overlaten voor onderwijs en vrije tijd, is er sprake van kinderwerk. Er is sprake van kinderarbeid als kinderen werk verrichten dat een bedreiging vormt voor hun geestelijke en lichamelijke gezondheid en ontwikkeling. Vaak werken de kinderen in een ongezonde omgeving en worden ze slecht betaald. Een werkdag van acht tot veertien uur zonder vrije dagen voor een loon van ongeveer 25 cent per dag is in India heel gewoon. Van de werkende kinderen in India zijn ongeveer tien miljoen het slachtoffer van een vorm van slavernij of verplichte arbeid. Meestal gaat het om kinderen die gedwongen worden te werken om een schuld van hun ouders af te betalen, bijvoorbeeld een lening met woekerrente (een geleend geldbedrag met daarna extreem hoge rente als dit niet terug betaald wordt) die niet betaald kan worden. De lening is bijvoorbeeld afgesloten om eten of kleding te kopen. Het kind dat de schuld moet 'wegwerken' krijgt meestal nog minder betaald dan gewoonlijk of krijgt helemaal niets. Daardoor kan de schuld nooit afgelost worden. Zo houd de geldschieter er een zeer goedkope arbeidskracht aan over. Schuldslavernij is volgens de Indiase wet verboden. Deze wet wordt door gebrek aan controle en door de macht van de geldschieters vaak niet uitgevoerd. Een speciale groep werkende kinderen zijn de straatkinderen. In India zie je op straat kinderen die schoenen poetsen, in hotels of restaurants werken, sigaretten of souvenirs verkopen, vuil verzamelen of bedelen. Alleen in de hoofdstad New Delhi zijn dat er naar schatting al Soms wonen deze kinderen thuis in een krottenwijk of op een trottoir met hun ouders, maar vaak moeten ze het alleen zien te redden omdat ze geen ouders hebben of door problemen thuis zijn weggelopen. Veel van deze kinderen slapen in (bus)stations, in portieken, op trottoirs of op de plek waar ze werken. Deze kinderen moeten niet alleen hard werken om te overleven, maar worden ook vaak misbruikt of bedreigd door hun bazen, criminelen, drugverslaafden en zelfs de politie. Er zijn meer werkende meisjes dan jongens. Dat is het gevolg van de opvattingen over meisjes. Ouders zullen eerder hun zoon naar school sturen dan hun dochter, zoals dat nog niet zo lang geleden ook in Nederland gebeurde. Meisjes doen vaak thuis het 'onzichtbare werk' dat minder wordt gewaardeerd, maar dit werk is nog wel zwaarder dan werk buitenshuis. Als meisjes wel buitenshuis werken, dan doen zij vaker het smerige werk. Zo werken er voornamelijk meisjes in de luciferindustrie in Zuid-India en beginnen meisjes soms al op hun vijfde met het rollen van beedis (lokale sigaretten). Jongens mogen vaker werk doen waar meer vaardigheden voor nodig zijn. De meeste kinderen (ruim 80%) werken in de landbouw en het huishouden. In de landbouw werken vooral jongens als landarbeider of als 'dagloner' die wordt ingehuurd voor allerlei klussen. Meisjes werken niet alleen thuis in het huishouden, maar ook vaak als dienstmeid in rijke gezinnen. Volgens een onderzoek werken alleen al in New Delhi meisjes onder de veertien jaar hele dagen bij rijke gezinnen. Deelvraag 2: Hoe is de wetgeving in India? In de grondwet die India na zijn onafhankelijkheid in 1947 aannam, staat dat 'geen kind jonger dan Pagina 2 van 8

3 veertien jaar in een fabriek of mijn mag werken, noch enige gevaarlijke arbeid mag verrichten'. India heeft sindsdien diverse wetten aangenomen om kinderarbeid te beperken in winkels, fabrieken en mijnen, op plantages en bij de productie van sigaretten en sigaren. In 1986 werden deze wetten vervangen door de Kinderarbeidwet. De wet verbiedt kinderen onder de veertien jaar om in zeventien soorten bedrijven en beroepen te werken. Dat geldt bijvoorbeeld voor het rollen van sigaretten, het knopen van tapijten, het weven en verven van kleding, het werken in leerlooierijen, de bouw en de glas-, lucifer- en vuurwerkindustrie. In de meeste overige beroepen is kinderarbeid toegestaan voor maximaal zes uur per dag, inclusief een half uur rust en een vrije dag per week. Nachtwerk voor kinderen is verboden. Er zijn veel gevaarlijke beroepen die niet voor kinderen zijn verboden zoals het slijpen van edelstenen, het schoonmaken van riolen en het rapen van vuil. Trouwens ook het werk van de vele jonge dienstmeisjes is gevaarlijk, omdat ze totaal afhankelijk zijn van de families waar ze werken en nogal eens lichamelijk of geestelijk worden misbruikt. De wetgeving in Nederland is totaal anders dan die van India. Het kinderwetje van Van Houten uit 1874 (ingevoerd door Samuel van Houten) is de eerste wet die in Nederland een einde maakt aan de kinderarbeid. De wet verbood kinderen tot 12 jaar in fabrieken te werken. Landarbeid werd niet verboden. Tot aan de invoering van deze wet was kinderarbeid in Nederland ook heel normaal. De industriële revolutie en de armoede maakten veel voorstanders van kinderarbeid. Doordat de uitvoering van de wet nauwelijks gecontroleerd werd in die tijd ging de kinderarbeid in de fabrieken gewoon door. In 1900 kwam er door de leerplicht wel een einde aan kinderarbeid. Deze wet verplichte kinderen van 6 tot 12 jaar onderwijs te volgen. In 1917 werd artikel 23 van de grondwet van kracht, deze vertelt dat iedereen onderwijs moet volgen. Pas in 1969 werd een nieuwe leerplichtwet ingevoerd, de leerplichtperiode werd verlengd naar 9 jaar. Verder werd er een toezichthouder aangesteld, die moest letten of de wet werd nagestreefd. In 1975 werd de leerplichtperiode weer verlegd naar 10 jaar en moest het kind tot zijn 17de minimaal 2 dagen per week naar school. In 1985 werd de Wet op het lageronderwijs ingevoerd. Kinderen van 4 en 5 jaar moesten naar een kleuterschool. En vanaf 6 jaar naar de basisschool. Deelvraag 3: Hoe is het onderwijs in India geregeld? De belangrijkste reden voor het voortduren van de omvangrijke kinderarbeid in India is het ontbreken van goed en verplicht basisonderwijs. Volgens de grondwet had de overheid al in 1960 moeten zorgen voor gratis en verplicht basisonderwijs voor elk kind tot vijftien jaar. De werkelijkheid is dat momenteel circa de helft van de kinderen tussen de zes en veertien jaar niet naar school gaat. Van de meisjes gaat zelfs 70% niet naar school. De meeste kinderen beginnen wel met school, maar de meerderheid houdt er al snel mee op. Minder dan een kwart maakt uiteindelijk de basisschool af. Een Indiaas kind brengt gemiddeld maar 2,4 jaar op school door. Voor de lagere mensen ligt dat nog veel lager. In 1991 waren er in India dan ook 482 miljoen analfabeten. Het is niet verbazingwekkend dat veel kinderen niet naar school gaan. Er zijn onvoldoende scholen, leermiddelen en onderwijzers. De kwaliteit van veel scholen vooral op het platteland is slecht. Van de lagere scholen in India heeft 35% maar één onderwijzer. Onderwijzers komen regelmatig niet opdagen. Veertig procent van de scholen heeft geen schoolbord, 60% procent geen drinkwater, 70% geen bibliotheekje, 90% geen gebouw en elke onderwijzer heeft gemiddeld 63 leerlingen. De manier van les geven bestaat vaak uit klassikaal uit het hoofd leren en sluit weinig aan bij de ervaringen van kinderen. Vooral de kasteloze kinderen klagen regelmatig over discriminatie door onderwijzers van hogere kasten. Pagina 3 van 8

4 Het onderwijs is gratis, maar de schoolboeken en meestal verplichte schooluniformen zijn dat niet. De regering besteedt veel te weinig geld aan het onderwijs en vindt al jaren dat de uitgaven eigenlijk moeten verdubbelen. Toch gebeurt dat niet. Ook gaat maar een derde van het onderwijsbudget naar het basisonderwijs. De rest gaat naar het voortgezet en hoger onderwijs, waarvan vooral de rijkere en hogere kasten profiteren. Wat is de reden dat India zo weinig aandacht en geld besteedt aan het onderwijs? Dit komt niet omdat de mensen in India geen belangstelling voor onderwijs hebben. Eigenlijk is het, gezien de tekortkomingen van het basisonderwijs, verbazingwekkend dat nog zoveel kinderen naar school gaan. Ouders die het zich maar even kunnen permitteren, hebben er zelfs veel geld voor over om hun kind op de beste school te krijgen. Volgens diverse onderzoekers en organisaties krijgen veel kinderen geen basisonderwijs, omdat de rijken en hoge de kasten niet erg geïnteresseerd zijn in onderwijs voor de armen en de lage kasten. De hogere kasten vinden dat de kinderen van de armen zijn geboren om het zware en ongeschoolde werk te doen. Als ze onderwijs krijgen, worden ze opstandig en willen ze het vuile werk niet meer doen. Vaak zijn de armen zelf ook gaan geloven dat dit hun lot is. India heeft laten blijken dat het land niet arm is want de arme deelstaat Kerala en in andere arme landen zoals Sri Lanka is gebleken dat basisonderwijs voor elk kind best is op te brengen. Dus het wordt tijd dat de regering eens goede beslissingen gaat nemen. Deelvraag 4: Wat kan er gedaan worden tegen kinderarbeid in India? In India voeren particuliere organisaties actie tegen kinderarbeid en de Indiase regering is ook wat actiever aan het worden. Alle belangrijke organisaties tegen kinderarbeid zijn voor goed, gratis en verplicht basisonderwijs. De Zuid-Aziatische Coalitie Tegen Kinderarbeid (SACCS) speelt een belangrijke rol in de strijd tegen kinderarbeid. In deze coalitie werken verschillende organisaties uit India, Pakistan, Nepal en Sri Lanka samen. De Indiase afdeling van SACCS bestaat uit ongeveer 250 particuliere organisaties. Onder aanvoering van hun leider Kailash Satyarthi hebben ze met succes druk op overheid en politici uitgeoefend om meer tegen kinderarbeid te doen. SACCS heeft ook de pers en de vakbonden, studentenorganisaties en religieuze leiders actief bij het onderwerp betrokken. Enkele demonstratieve voettochten door heel India, waarbij gebieden met veel werkende kinderen werden bezocht, hebben veel mensen van het probleem bewust gemaakt. De coalitie heeft op verschillende scholen een grote actie gevoerd géén vuurwerk te kopen. In deze bedrijfstak werken duizenden kinderen onder zeer gevaarlijke omstandigheden. SACCS roept de consumenten en regeringen in het westen op om alleen producten, bijvoorbeeld tapijten, te importeren of te kopen die niet door kinderen zijn gemaakt. Dat viel erg slecht bij de Indiase regering, maar het heeft er wel mede toe geleid dat de vorige Indiase regering steeds meer vanuit het buitenland werd bekritiseerd om haar houding tegenover kinderarbeid. In de VS is zelfs een wetsvoorstel ingediend om de import van door kinderen gemaakte producten te verbieden. Het Europese Parlement wil hier ook iets mee gaan doen. De angst om exportmarkten te verliezen heeft volgens de Indiase pers de regering sterk aangespoord kinderarbeid eindelijk serieus te nemen. De vorige Indiase regering heeft het belangrijke 'Verdrag Inzake De Rechten Van Het Kind' getekend. Dit verdrag houdt in dat regeringen verplicht kinderen te beschermen tegen economische uitbuiting en gevaarlijk en schadelijk werk door een minimumleeftijd voor arbeid en aangepaste werktijden vast te stellen. Het verdrag verplicht de Indiase regering ook tot het invoeren van verplicht en gratis onderwijs. Er wordt alleen niet verteld wanneer dit gaat gebeuren. In 1994 heeft de regering besloten ruim 400 miljoen gulden uit getrokken om twee miljoen werkende kinderen vóór het jaar 2000 uit gevaarlijke industrieën te halen. Het programma wilde onder meer speciale scholen voor bevrijde kinderen en werkgelegenheidsprogramma's voor volwassenen. Daarnaast was voor het hele land een programma van schoolmaaltijden Pagina 4 van 8

5 aangekondigd, zodat het weer wat aantrekkelijker werd om naar school te gaan. De uitvoering van deze beloofde programma's gaat tot nu toe erg traag. Ook de uitvoering van andere voorgestelde maatregelen door ondernemingen is belangrijk in de strijd tegen kinderarbeid. Verbetering van de nu tweederangs positie van vrouwen en meisjes is een van de belangrijkste maatregelen. Versterking van de positie van vrouwen en vrouwenorganisaties blijkt te leiden tot betere kansen voor hun kinderen en vooral hun dochters. Als vrouwen de kans krijgen zich te ontplooien, zullen ook hun dochters meer kansen krijgen en eerder naar school gaan. De uitvoering van de wet op het minimumloon en goede werkgelegenheidsprogramma's, maken het voor volwassenen makkelijker om hun kinderen naar school te sturen. Uitvoering van de belofte van de nieuwe regering alle volwassenen op het platteland honderd dagen werk per jaar te garanderen, bijvoorbeeld in openbare werken, kan bijdragen tegen kinderarbeid. Wat kunnen wij (buitenlanders) doen? Er zijn veel manieren om de strijd tegen kinderarbeid te steunen. Je kunt petities tekenen tegen kinderarbeid, en geld storten voor verscheidene organisaties. Je kunt collecteren. Verder zijn er nog heel veel verschillende acties. Bij Amnesty kun je bijvoorbeeld brieven schrijven en speciale producten van Amnesty kopen. Bij andere organisaties kun je bijvoorbeeld meedoen aan fietsacties. Je kunt een reclame van een organisatie tegen kinderarbeid plaatsen op je website. Er zijn keurmerken die aangeven of een product niet gemaakt is door middel van kinderarbeid. Oplossingen samengevat: Er bestaat geen oplossing die kinderarbeid van de een op de andere dag kan stoppen, maar er zijn wel oplossingen te bedenken die kinderarbeid op den duur kan stoppen. Deze oplossingen zijn: - Het scheppen van werkgelegenheid voor volwassenen. De werkgelegenheid voor volwassenen is er wel, maar wordt gedaan door kinderen. Om dit te voorkomen zou er een strenge controle moeten komen op kinderarbeid. Volwassenen moeten het werk van hun kind zelf gaan overnemen. Ze moeten ook wat initiatief tonen. - Om de bevolkingsgroei af te remmen zouden er speciale voorlichtingsprogramma s voor vrouwen en meisjes moeten komen. Dit gebeurt ook wel maar weinig. Als de bevolkingsgroei daalt, daalt ook het aanbod van arbeid en daarmee de werkloosheid. - Om de vraag naar kinderen te verminderen zou er een verbod moeten komen op het kopen van producten die door kinderen gemaakt zijn. Dan moet er echter wel eerst voor gezorgd zijn dat er ander werk is voor de volwassenen anders hebben ze helemaal geen inkomen meer en word het alleen maar erger. - De overheid moet meer geld beschikbaar stellen voor onderwijs en het basisonderwijs geheel gratis maken. Kinderen krijgen zo meer de gelegenheid om zich te scholen en dat is alleen maar goed voor later. Dan hebben ze meer mogelijkheden op een betere baan om meer inkomen te krijgen. Als de kinderen naar school gaan, moeten werkgevers wel ouderen aannemen, omdat er anders geen werknemers zijn. - Ook de wetten zouden aangepast moeten worden. Er geldt in India een leerplicht tot 10 jaar, maar voor je 14e mag je niet werken. Dit is eigenlijk wel een beetje tegenstrijdig, want kinderen die op hun 10e stoppen met school moeten van de regering dus 4 jaar niks doen. Om dit te veranderen zou de regering een nieuwe wet moeten maken waarin de leerplicht verhoogd wordt tot minstens 14 jaar. - Vooral de overheid zou iets moeten doen aan kinderarbeid. De controle op kinderarbeid zou veel strenger moeten zijn, want ook al is kinderarbeid wettelijk verboden, het komt nog steeds voor. Hoofdvraag: Wat zijn de oorzaken van kinderarbeid in India? De oorzaken van kinderarbeid in India liggen in het verleden. De oude traditie van slavenarbeid door gezinnen die in lagere * Pagina 5 van 8

6 kasten (zie einde hoofdvraag) in de samenleving stonden, is een van die oorzaken. Zoals ik net verteld heb, is (kinder) slavernij nog steeds duidelijk aanwezig in India. Nog steeds worden vooral de arme of 'paria's' (zoals ze het daar noemen) en hun kinderen daarvan het slachtoffer. Veel mensen zien hen nog steeds als minderwaardig en 'onrein'. Vroeger leerden veel kinderen - vooral jongens - een ambacht van hun vader, bijvoorbeeld wever, boer of pottenbakker. Er was toen maar een zeer kleine groep kinderen die naar school ging, voornamelijk uit de families van priesters en ambtenaren. De meeste kinderen leerden een beroep in de praktijk. Nu is dat veel minder het geval. Veel voormalig ambachtswerk gebeurt nu routinematig in fabrieken en werkplaatsen of je moet er een vak voor leren. Daarvoor is vaak basisonderwijs vereist. Als je als boer niet kunt lezen en schrijven, is het moeilijk een lening af te sluiten en de gebruiksaanwijzing van kunstmest te lezen. Als je als landarbeider of dienstmeid niet kunt lezen of rekenen, wordt je makkelijker bedrogen. Op de vraag wat de belangrijkste oorzaak is van kinderarbeid volgt vaak het antwoord: armoede. Kailash Satyarthi, voorzitter van de Zuid-Aziatische Coalitie Tegen Kinderarbeid, vertelde dit: 'Kinderarbeid is niet het gevolg, maar een oorzaak van armoede. In India werken vijfenvijftig miljoen kinderen in dienst van bazen en zijn zestig miljoen volwassenen werkloos. Het is een vicieuze cirkel. Als kinderen moeten werken en geen onderwijs volgen of een vak leren, zullen ze hun hele leven arm blijven. Hun gezondheid gaat er op achteruit. Misschien dat één op de honderd kinderen een vak leert, maar de rest blijft ongeschoold arbeider. Ze hebben geen enkele kans op ontwikkeling of groei en zullen de rest van hun leven het slachtoffer blijven van uitbuiting en misbruik. Waar kinderen worden ingezet, gaan ook de lonen voor volwassenen omlaag. Met als gevolg dat het gezinsinkomen eerder daalt dan stijgt, waardoor de kinderen helemaal niet meer gemist kunnen worden. Zo kom je in een neerwaartse spiraal.' (Unicef Nieuws) Volgens Unicef India is 'uitbuiting van de lagere * kasten de hoofdoorzaak van kinderarbeid. Armoede heeft daar in zoverre mee te maken dat arme mensen het meest kwetsbaar zijn voor uitbuiting. Als er geen wetten of organisaties zijn die bescherming bieden, dan moeten volwassenen elk (laag) loon accepteren dat hen wordt geboden. Of accepteren dat zij helemaal geen werk krijgen maar dat hun (nog) 'goedkopere' kinderen worden ingehuurd. Ook zullen mensen eerder hun kind uit werken sturen als hun inkomen laag en onzeker is, vooral als het onderwijs slecht is. Of ze houden de kinderen thuis om voor het huishouden, de kleine broertjes en zusjes of het vee te zorgen zodat ze zelf kunnen werken of werk kunnen zoeken. Toch blijkt dat armoede op zich geen reden hoeft te zijn voor kinderarbeid. In een van de armere deelstaten (provincies) van India, Kerala, gaan wel bijna alle kinderen naar school. In Kerala is de verdeling van de inkomens minder ongelijk dan in de rest van India. De arbeiders zijn er beter georganiseerd en verdienen daardoor een beter loon. De wetten die hun belangen (en die van kinderen) beschermen, bijvoorbeeld de Kinderarbeidwet, wordt er beter uitgevoerd. De deelstaatregering steekt veel meer geld in het basisonderwijs. Het gevolg is dat in Kerala de meeste kinderen naar school gaan en bijna iedereen kan lezen en schrijven. In de meeste andere deelstaten van India is dat nog niet de helft van de mensen. De uitbuiting van kinderen blijft bestaan door het gebrek aan goed en verplicht onderwijs en een effectieve wetgeving tegen kinderarbeid. Dat maakt het voor werkgevers makkelijk en aantrekkelijk om 'goedkope' kinderen in dienst te nemen in plaats van volwassenen. De kinderen kosten aan loon vaak maar een kwart of nog minder dan een kwart van volwassenen. Een voordeel voor de werkgevers is ook dat kinderen minder mondig zijn dan volwassenen. Kinderen kunnen niet zoals volwassenen een vakbond vormen en zich samen inzetten voor meer loon en betere arbeidsomstandigheden. Er is wel eens gezegd dat kinderarbeid nodig is, omdat sommige bedrijven anders failliet zouden gaan. Uit onderzoek hiernaar is echter gebleken dat dit niet het geval is. Meestal steken de bazen de extra winst die ze maken door kinderen in plaats van volwassenen in dienst te hebben, gewoon in eigen zak. Eigenaren laten vaak hun fabrieken moderniseren omdat kinderarbeid zo goedkoop is dat zij niet willen investeren in betere productiemethoden. Op den duur gaat de Indiase export daardoor achteruit en prijst men zichzelf uit de markt. Pagina 6 van 8

7 Alle oorzaken samengevat: - Veel mensen in India leven in grote armoede. Voor veel gezinnen is er te weinig inkomen om het gezin te kunnen onderhouden. Kinderen moeten van de ouders gaan werken om voor meer inkomen te zorgen. - Voor veel volwassenen is geen werk te vinden. Dit komt voor een deel, doordat de kinderen dit werk doen. In plaats van dat de ouders werken voor geld, werken de kinderen. Een andere reden hiervoor is dat de bevolking sneller stijgt dan het aantal banen in India. - De reden dat kinderen het werk doen dat de ouders ook zouden kunnen doen, is dat kinderen goedkoper en handiger zijn. Vooral in de textielbranche kunnen werkgevers jonge kinderen goed gebruiken. Kinderen laten over het algemeen meer over zich heen gaan en bieden minder weerstand dan volwassenen. - Veel ouders hebben ook grote schulden (woekerrente). Om die schulden af te kunnen lossen, laten ze hun kinderen werken voor de geldlener. Zo worden de kinderen vaak het bezit van de geldlener. - Eén oorzaak van kinderarbeid ligt ook in het buitenland. Verschillende buitenlandse bedrijven vestigen zich in landen met kinderarbeid of kopen daar hun grondstoffen, omdat het werk en de producten daar goedkoper zijn. Hierdoor neemt de vraag naar kinderarbeid toe. - Het onderwijs. Veel kinderen zijn niet geschoold. Het enige wat de kinderen dus kunnen, is werken. Dat ze niet naar school gaan komt doordat het onderwijs in India te duur is en er ook vaak geen mogelijkheid voor is. *Kasten: Het kastensysteem in India is een regeringssysteem, waarbij sommige mensen tot een hogere groep (kaste) behoren dan andere. Per dorp zijn er zo ongeveer 25 kasten. Een kaste is een gesloten sociale groep, wat in India een jati (geboortegroep) genoemd wordt. Je komt dan ook vanaf je geboorte in een bepaalde groep, dezelfde groep als die van je ouders. Je moet een beroep kiezen uit jouw kaste en bijvoorbeeld ook met iemand van jouw kaste trouwen. Het gebeurt niet of nauwelijks dat iemand uit een lage kaste in een hogere kaste komt. In kasten zijn voorschriften waar men zich aan moet houden. De democratisch gekozen regering heeft het kastensysteem afgeschaft maar toch leeft het nog voort. Bronnen: India: kinderarbeid toch niet helemaal verboden 04 augustus 2006, Den Haag - Op 1 augustus liet de Indiase regering weten dat kinderen onder de 14 jaar vanaf oktober van dit jaar niet meer als huishoudelijke hulp en in de horeca mogen werken. Dit bericht behoeft echter wat nuancering, melden de organisaties achter de campagne 'Stop Kinderarbeid - School, de beste werkplaats'. De campagne, die in Nederland gevoerd wordt door Hivos, FNV Mondiaal, de Algemene Onderwijsbond en de Landelijke India Werkgroep, juicht het besluit van de Indiase regering van harte toe. Gerard Oonk, woordvoerder van de campagne, zegt echter dat de regering niet heeft besloten om de kinderarbeid in de landbouw en in het eigen huishouden aan banden te leggen. "Daarvoor is het ook nodig om het recht op onderwijs, sinds kort in de Indiase grondwet, beter in de praktijk te brengen," aldus Oonk. Naar schatting gaan circa honderd miljoen Indiase kinderen tussen de 5 en 14 jaar niet naar school. De beslissing van de Indiase regering lijkt een reactie op een voorlopige uitspraak van het Indiase Hoogerechtshof dat de huidige kinderarbeidwet niet strookt met het fundamentele recht op onderwijs. De wet verbiedt zoals gezegd alleen kinderarbeid in huishoudens en in de horeca. Andere vormen van kinderarbeid zijn niet verboden, maar worden beperkt tot maximaal zes uur per dag. Het is wel toegestaan dat kinderen thuis bijvoorbeeld voetballen stikken of sigaretten rollen voor grote bedrijven. Gebruikte sites: Pagina 7 van 8

8 Pagina 8 van 8