Boekverslag Nederlands Ik ook van jou door Ronald Giphart

Transcriptie

1 Boekverslag Nederlands Ik ook van jou door Ronald Giphart Boekverslag door een scholier 3757 woorden 28 oktober ,3 75 keer beoordeeld Auteur Genre Ronald Giphart Liefdesroman, Psychologische roman Eerste uitgave 1992 Vak Nederlands Titelverklaring =Eén van de hoofdrolspelers, Ronald, is bezig een roman te schrijven over zijn verloren liefde, Reza. De titel hiervan moet worden: Het boek ik ook van jou. Ik ook van jou kan het antwoord zijn op de zin: Ik hou van jou. Auteur = Ronald Giphart Plaats van uitgave = Amsterdam Naam uitgever = Nijgh & Van Ditmar Jaartal eerste druk = 1992 De door mij gelezen druk en jaartal = Dertiende druk uit 2001 Korte weergave Twee vrienden, Ronald en Fräser, vertrekken plotseling op vakantie naar Frankrijk. Ze praten over liefde, literatuur en nog veel meer. Fräser wil een boek schrijven over zichzelf en zijn geluk. Ronald is bezig met een boek over Reza, zijn ex-vriendin. Hij denkt steeds aan haar.de eerste dag hebben ze geen slaapplaats, dus spreken ze af dat ze voortaan in een hotel slapen of in een tent bij twee mooie vrouwen. Even later gebeurt het. Twee mooie, jonge meisjes varen voorbij in hun kano. Als ze besluiten om achter de meisjes aan te gaan, zijn ze verdwenen. Later zien Ronald en Fräser de meisjes terug. De meisjes nodigen hen uit om langs te komen op een camping. Ze nemen de uitnodiging aan en Ronald wordt verliefd op Silke. De volgende dag nemen Ronald en Fräser afscheid van de meisjes. Ronald had graag bij Silke willen blijven, maar Fräser voelt zich schuldig omdat hij met het andere meisje naar bed is gegaan. Ze besluiten om terug naar huis te gaan. Maar onderweg beseft Ronald dat hij niet zonder 'de mooiste negerin van de hele wereld' kan en hij keert terug. Hij beseft dat hij na Reza een nieuwe liefde gevonden heeft. Literaire vorm = Moderne Nederlandse literatuur. * genre = Het boek is zowel een liefdes- of seksroman als een reisverhaal. Pagina 1 van 8

2 * titel = Ik ook van jou. De titel vormt ook de laatste zin in het boek. De hoofdpersoon spreekt ze uit tegen zijn tweede vriendin. De titel is de verbinding tussen de twee liefdes van de hoofdpersoon. Het boek dat hij over zijn eerste liefde schrijft noemt hij 'Het Boek Ik Ook Van Jou'. *motto = geen *opbouw = In de roman is een andere roman verweven, namelijk het verhaal, dat de verteller schrijft. Hierdoor ontstaat er een originele structuur. Het boek is verdeeld in hoofdstukken. Zonder hoofdstuknummers. *opdracht = Het boek heeft niet echt een motto, maar het begint met "Marijke,". Het hele boek wordt dus eigenlijk aan deze Marijke verteld. * thema Hoe word ik schrijver? In het boek wordt erg veel gepraat over de toekomstige schrijverscarrière van de twee vrienden. Giphart noemt zijn debuut zelf een Grote Queeste (zoektocht) Naar Literatuur en Seks. Het vinden van deze twee elementen is ook een doel van de reis die de twee vrienden ondernemen. Ze vragen zich af, hoe ervaringen met seks en liefde tot literatuur verwerkt kunnen worden. Ook spelen relaties een grote rol in de roman. Vooral de jaloezie en de seksverslaving binnen de relatie van Ronald en Reza, beïnvloeden de gedachten van Ronald. Motieven die tot dit thema leiden zijn: - De vriendschap tussen Ronald en Fräser. - De vele flashbacks waarin Ronald terugdenkt aan zijn relatie met Reza en hoe die tot een einde kwam. - In die flashbacks, en ook in het verhaal zelf, komt erg veel seks voor. En, zoals door Fräser werd opgemerkt: liefde en geluk is samen seks. - Fräser heeft spijt van het feit dat hij is vreemdgegaan met Nadine, en besluit, uit liefde voor zijn vriendin Samarinde, terug te keren naar Nederland. -En zoals op de achterkant van het boek staat beschreven Ik ook van jou is een boek over macht en onmacht, trouw en ontrouw, liefde en literatuur. * motieven = - Zelfmutilatie (van Reza) - Jaloezie (van Reza) - Seks - Literatuur - Liefde - Macht/ onmacht (de macht van Reza over Ronald) - Trouw/ ontrouw (van Ronald en Fräser) Pagina 2 van 8

3 - Ambitie (van Ronald en Fräser om Groot Schrijver te worden) Techniek * perspectief = Je beleeft het verhaal door de ogen van Ronald, de hoofdpersoon uit dit verhaal. In het boek is de ik-vertelsituatie gebruikt, want je komt alleen te weten hoe Ronald denkt over bepaalde gebeurtenissen. De schrijver van het boek heet ook Ronald, maar er zijn geen duidelijke aanwijzingen dat het verhaal autobiografisch is. * tijdsaspect = Het boek is chronologisch in die zin dat de reis gewoon chronologisch verloopt, weliswaar onderbroken door veel flashbacks over de relatie van Ronald en Reza. Deze flashbacks zijn chronologisch want ze beginnen bij de eerste ontmoeting, en eindigen bij het uitmaken. Personages Ronald is de hoofdpersoon en de ik-persoon in het boek. Hij heeft net een relatie met de onmogelijke Reza achter de rug. Hij is een 24-jarige letterkundestudent en wil later schrijver worden. Hij leeft voor de literatuur. Hij is met zijn vriend Fraser opzoek gegaan naar liefde en literatuur, want liefde en literatuur is samen seks. Ronald luistert altijd naar zijn vriend en hij is heel afwachtend. Hij neemt nooit het initiatief en dat weet hij zelf. Hij vindt het meestal zo wel goed. Maar soms heeft hij er ook wel eens een hekel aan zich zelf als hij dat doet. Hij zegt ook aan het einde van het boek: "Ik aarzel verdomme, ik aarzel". Toen hij iets met Reza had paste hij zich helemaal aan haar eisen aan. Hij had een hevige relatie met haar maar het is nu uit en hij probeert door een boek te schrijven dit te verwerken. Hij probeert in de vakantie afstand van haar te doen, maar dat lukt hem steeds niet. Zelfs als hij bij Silke is denkt hij steeds aan Reza. Alleen aan het eind van boek sluit hij de periode met Reza af door niet naar huis te gaan als hij hoort dat er iets gebeurd is met haar. Verder is Ronald heel erg bezig met de relatie tussen hem en Fraser. Hij is vaak jaloers op hem en soms bewondert hij hem ook. Maar vaak ergert hij zich aan Fraser. Hij geeft hem dan allemaal spottende namen. Doordat Ronald jaloers en bewonderend naar Fraser kijkt volgt hem altijd. Hij laat hem altijd het initiatief nemen. Tegen dit probleem verzet hij zich pas aan het eind van het boek. Fraser wil naar huis toe en Ronald gaat in eerste instantie mee, maar opeens verzet hij zich en draait hij om gaat hij terug naar Silke. Dit doet hij tegen de wil van Fraser in. Hier verzet hij zich openlijk tegen hem. Ronald is ook constant bezig met zijn literatuur. Hij denkt steeds aan literatuur en aan schrijven. Hij en Fraser claimen steeds de kleinste dingen op en ze praten steeds over het schrijverschap. Reza: is de ex-vriendin van Ronald en tot vlak voor het einde van het boek de belangrijkste persoon in Ronalds leven. Ze is twintig jaar, paranoia, niet monogaam, oversekst, heeft een groot minderwaardigheidscomplex en ziet het regelmatig niet meer zitten. Daarom is het ook uitgegaan met Ronald. Ze zat in dezelfde studentenflat als Ronald en heeft daardoor een relatie een relatie met Ronald gekregen. Reza is een type; ondanks dat je veel over haar weet, ontwikkelt ze zich niet. Pagina 3 van 8

4 Fräser: is een type, maar toch heel belangrijk. Edgar Fräser wordt meestal Fräser genoemd, maar soms ook wel Eddy. Hij is brutaal en studentikoos en doet precies wat hij zelf wil. Fräser praat veel en graag en gebruikt moeilijke woorden waar mogelijk. Fräser is een goede vriend van Ronald. Nadine: is een blonde vrouw van Duitse afkomst. Ze wordt verder in het boek niet verder beschreven. Ze krijgt een soort relatie met Fräser. Silke: is een Oeganees / Chinees meisje dat is opgenomen in een Duits pleeggezin. Ze studeert met haar vriendin Nadine medicijnen. Samarinde: is de vriendin van Fräser, 'Zijn Grote Verovering'. Zij komt even voor in de roman. Ze speelt een sleutelrol in het leven van Fräser, en daardoor ook een beetje in de roman; vanwege haar wil Fräser terug naar huis om verder overspel tegen te gaan. Samarinde is net zoals Nadine en Silke een type. Het verhaal wordt beleefd uit de ogen van Ronald en dat wordt realistisch beschreven. Bijzonderheden * situering = Het verhaal speelt zich af in de Dordogne, waar de vrienden op vakantie zijn. * ruimte = Het boek speelt zich af in de Franse Dordogne waar het warm en zonnig is. Deze vrolijke omgeving maakt het contrast met de verdrietige herinneringen aan Reza. * tijd = Het verhaal speelt zich af in de zomer van De vertelde tijd bedraagt ongeveer een dag of vier. Het is duidelijk merkbaar dat het verhaal zich in de negentiger jaren afspeelt want, alles wat in het boek mag/niet mag behoort ook nog bij de morele waarden en normen van nu. * milieu = studentenleven: Hij is een 24-jarige letterkundestudent en wil later schrijver worden. Hij leeft voor de literatuur. Waarom ik dit boek gekozen heb. Ik heb dit boek gekozen, omdat iemand uit mijn vriendenkring erover sprak en ik een boek wilde kopen om te lezen in de vakantie. Ik hoorde van een vriendin dat ik dit boek ook kon lezen voor mijn lijst, dus dat was al helemaal perfect. Persoonlijke beoordeling Ronald Giphart heeft nauwelijks een negatieve recensie gekregen, omdat hij een van de beste hedendaagse schrijvers is. Hij is boeiend om te lezen. Ik raad het vooral jongeren aan om boeken van hem te gaan lezen omdat ze dan niet tegen hun zin een boek lezen, maar deze keer echt met plezier. Het is in drie woorden 'Een Fantastisch Boek'! Pagina 4 van 8

5 Mijn Recensie De gebeurtenissen in het boek zijn niet echt speciaal te noemen, daar mee bedoel ik de vakantie van de twee vrienden. Het is niet echt bijzonder dat twee jongens op vakantie gaan, twee meisjes ontmoeten en verliefd worden. Er zitten wel een paar erg ongeloofwaardige stukken in zoals de hereniging van Ronald en Silke. In dat laatste stuk van het boek staan Ronald en Silke midden op een dorpsplein te vrijen, terwijl de hele bevolking hun toe staat te juichen.(!) Wat ook grappig is aan het boek is de manier waarop het tot stand is gekomen: De meeste schrijvers schrijven een verhaal omdat ze een leuk idee hadden of zo, maar Ronald kreeg een opdracht van een uitgever om een leuke roman te schrijven. Meteen daarop begon hij een boek te schrijven over twee jongens op kanovakantie in de Dordogne, om de simpele reden dat hij pas geleden zelf ook zo n vakantie had gehad. De personen vond ik wel erg oppervlakkig en niet altijd even realistisch overkomen. Ik kan me geen voorstelling maken van een groep jonge mensen die alleen maar over literatuur en seks kunnen praten. Ronald vond ik wel sympathiek, omdat hij nooit echt in het openbaar vervelend deed, in tegenstelling met Fräser die tegen alles en iedereen lomp deed, vooral tegen mensen die hij niet mocht (en dat zijn er veel). Wat ik van Reza moet denken weet ik niet precies, maar zoals ze beschreven wordt komt ze op mij over als een paranoïde nymfomane, wat ik me moeilijk voor kan stellen. De relatie tussen Ronald en Reza is daardoor wel weer beter voor te stellen. De manier waarop Ronald en Fräser over simpele mensen praten vind ik erg grappig en is herkenbaar. Volgens mij heeft Ronald Giphart zelf ook een hekel aan standaard mensen, burgerlijke mensen. Ook al vind ik de personages oppervlakkig toch is de verandering van Ronalds karakter duidelijk merkbaar; in het begin volgt hij in alles wat Fräser doet, maar op het einde gaat hij tegen hem in: hij keert de auto en gaat terug naar Silke. Het taalgebruik in het boek is erg banaal en literair door elkaar. Dat contrast maakt dat het niet alleen maar een gewoon, simpel jongensboek is, maar dat het ook iets extra s heeft. De schrijver houdt zich ook niet aan de taalregels, daardoor kan hij makkelijker onder woorden brengen wat hij wil zeggen. Waar andere schrijvers lang nadenken om hun ideeën zo mooi mogelijk op papier te krijgen, daar schrijft Giphart gewoon de woorden op die in hem op komen. Door die manier van schrijven ontstaan er allemaal halve zinnen, zinnen van één woord en zinnen met Nederlandse en buitenlandse woorden door elkaar. Die manier van schrijven spreekt me wel aan want je begrijpt beter wat de schrijver je wil laten weten. Een grappig feit van het boek vind ik de titel; Ronald Giphart wilde het boek eerst twee jongens en een kano noemen, maar dat vond de uitgever niet echt geslaagd en die kwam toen met de titel Ik ook van jou (naar het boek ik ook van jou ). Ik had zelf de titel twee jongens en een kano leuker gevonden, omdat die titel beter bij de stijl van schrijven past. Ik ook van jou klinkt meteen zo diepzinnig. Ik vond het een heel grappig boek wat in niets lijkt op de vorige boeken die ik gelezen heb en het was wel weer een keer leuk om gewoon een lekker lezend boek te lezen. Recensie 1 "Ik ook van jou" - Ronald Giphart (1992) Pagina 5 van 8

6 Recensie Van: Jessica Durlacher Uit: Vrij Nederland dd: 6 juni Het is diepzinnig en gejat, maar dat kan allemaal niets deren.het boek is van het begin tot het eind diepzinnig, maar ik zie niet in waarom dit storend zou zijn. Ik vind dit juist een van de mooiste dingen aan Ik ook van jou.de filosofieen van Ronald en Fraser zijn naar mijn idee heel realistisch en precies weergegeven door Giphart. Dat het gejat is voor een deel klopt natuurlijk wel. Zowel qua stijl als qua stemming, maar dit vind ik juist mooi en dus niet storend. Wat ik echter wel storend vond, was dat het gebruik van andere boeken, schrijvers en citaten. Ik had de indruk dat hij met zijn kennis indruk op de lezer wilde maken. Bij mij werkte dat niet; dit vond ik in tegendeel behoorlijk storen. 2. Het verhaal van Ik ook van jou kan eigenlijk niet simpeler: twee verliteratuurde jongens met schrijfaspiraties, Ronald en Fraser, gaan samen op vakantie. Inderdaad: het verhaal op zich is simpel. Ik weet niet of de recensent dit als erg negatief oordeel wil laten doorschemeren, volgens mij niet echt. Zelf heb ik er helemaal geen moeite mee; door plaats en verhaal simpel te houden kan Giphart dieper in gaan op gevoelens en gedachten. Zonder een verzameling interessante voorvallen kan hij zijn doel (denken en voelen) beter nastreven. 3. Het is geen geringe prestatie om met dit materiaal 182 pagina's gevuld te krijgen...hoewel dit een positief oordeel is, ben ik het er niet mee eens. De recensent doet net alsof een goed boek een goed verhaal moet bevatten. Dit is naar mijn mening niet nodig, want een goed boek kan ook zijn kwaliteit te danken hebben aan het omschrijven van gevoel en gedachten op een mooie manier. En dan valt de lengte best nog wel mee! 4....en tegelijkertijd kun je je natuurlijk boosaardig afvragen of dat wel een goed idee was. Ik vind niet dat `Ik ook van jou' een zinloos boek is geworden, omdat het de gedachten van vele jongeren verwoordt. Hierbij heb ik het boek met plezier gelezen en alleen om die reden vind ik het wel een goed idee! Recensie 2 Ik Ook Van Jou Ronald Giphart Recensie Van : Freek Boerwinkel De gebeurtenissen in het boek zijn niet echt speciaal te noemen, daar mee bedoel ik de vakantie van de twee vrienden. Het is niet echt bijzonder dat twee jongens op vakantie gaan, twee meisjes ontmoeten en verliefd worden. Er zitten wel een paar erg ongeloofwaardige stukken in zoals de hereniging van Ronald en Silke. In dat laatste stuk van het boek staan Ronald en Silke midden op een dorpsplein te vrijen, terwijl de hele bevolking hun toe staat te juichen.(!) Wat ook grappig is aan het boek is de manier waarop het tot stand is gekomen: De meeste schrijvers schrijven een verhaal omdat ze een leuk idee hadden of zo, maar Ronald kreeg een opdracht van een uitgever om een leuke roman te schrijven. Meteen daarop begon hij Pagina 6 van 8

7 een boek te schrijven over twee jongens op kanovakantie in de Dordogne, om de simpele reden dat hij pas geleden zelf ook zo n vakantie had gehad. De personen vond ik wel erg oppervlakkig en niet altijd even realistisch overkomen. Ik kan me geen voorstelling maken van een groep jonge mensen die alleen maar over literatuur en seks kunnen praten. Ronald vond ik wel sympathiek, omdat hij nooit echt in het openbaar vervelend deed, in tegenstelling met Fräser die tegen alles en iedereen lomp deed, vooral tegen mensen die hij niet mocht (en dat zijn er veel). Wat ik van Reza moet denken weet ik niet precies, maar zoals ze beschreven wordt komt ze op mij over als een paranoïde nymfomane, wat ik me moeilijk voor kan stellen. De relatie tussen Ronald en Reza is daardoor wel weer beter voor te stellen. De manier waarop Ronald en Fräser over simpele mensen praten vind ik erg grappig en is herkenbaar. Volgens mij heeft Ronald Giphart zelf ook een hekel aan standaard mensen, burgerlijke mensen. Ook al vind ik de personages oppervlakkig toch is de verandering van Ronalds karakter duidelijk merkbaar; in het begin volgt hij in alles wat Fräser doet, maar op het einde gaat hij tegen hem in: hij keert de auto en gaat terug naar Silke. Door de vele flashbacks was het niet altijd duidelijk wat wanneer gebeurde, maar daar had ik niet veel last van. Af en toe had ik wel dat ik graag wilde weten wat er in Frankrijk afspeelde, maar dan begon Ronald weer over Reza. Ik snap wel dat de gebeurtenissen in de Dordogne de aanleiding zijn voor die gedachten, maar om de drie bladzijden een flashback vind ik toch wel erg veel. Er zitten duidelijk twee verhaallijnen in het boek waarvan die met Reza uit alleen maar fragmenten/losse gedachten bestaat, waardoor je daar wat meer op moet letten hoe alles in elkaar zit. De verhaallijn waarin de vakantie van Ronald en Fräser beschreven wordt, is erg simpel. Het verhaal is in een zin uit te leggen: Twee vrienden gaan op vakantie in de Dordogne, ontmoetten twee meisjes en worden verliefd. Het is geen spannend boek, maar gewoon een erg leuk boek dat makkelijk te lezen is. Dat de diepgang in dit boek ontbreekt vind ik niet storend, maar zorgt er bij dit boek juist voor dat je lekker kunt doorlezen zonder echt te hoeven nadenken. Daardoor kun je meer letten op de grappige details die beschreven worden en ben je er lekker snel doorheen. De opmerking van Tom van Deel dat het boek pueriel is vind ik dan ook wel van toepassing, maar niet op een negatieve manier. Lezen moet vooral leuk zijn en dat kan je op verschillende manieren bereiken en niet alleen maar door diepzinnige gedachten op te schrijven. Sommige dingen zijn op een kinderlijke manier het duidelijkst uit te leggen of te beschrijven. Moeten boeken voor grote mensen per se op een volwassen manier geschreven worden? Daarmee kom ik bij de opmerking van collega-schrijver Joost Zwagerman, die het geen echt boek vond, maar wel een goede studentenroman. Wanneer is een boek dan wel een echt boek? Moeten boeken dan aan bepaalde regels voldoen van mensen die zeggen dat het zó moet en niet anders? Ik vind dat als een schrijver een boek schrijft op zijn manier, dan is dat zijn opvatting van een boek en moet het ook als een boek behandeld worden. Het taalgebruik in het boek is erg banaal en literair door elkaar. Dat contrast maakt dat het niet alleen maar een gewoon, simpel jongensboek is, maar dat het ook iets extra s heeft. De schrijver houdt zich ook niet aan de taalregels, daardoor kan hij makkelijker onder woorden brengen wat hij wil zeggen. Waar andere schrijvers lang nadenken om hun ideeën zo mooi mogelijk op papier te Pagina 7 van 8

8 krijgen, daar schrijft Giphart gewoon de woorden op die in hem op komen. Door die manier van schrijven ontstaan er allemaal halve zinnen, zinnen van één woord en zinnen met Nederlandse en buitenlandse woorden door elkaar. Die manier van schrijven spreekt me wel aan want je begrijpt beter wat de schrijver je wil laten weten. Ik heb vaak moeten lachen om fragmenten in het boek, vooral om die waarin de simpele mensen belachelijk gemaakt worden zoals in de droom van Fräser (blz. 32 en 33) of als ze met z n vieren uit eten willen en Fräser aan een Amsterdams echtpaar naar een leuk restaurant vraagt: Hij heeft begrepen dat je hier in de buurt bij een bijzonder goed restaurantje heel lekker kunt eten en hij wil graag waar we precies moeten zijn. Het Amsterdamse echtpaar kijkt Fräser vriendelijk maar onbegrijpend aan. Lékker eten? vraagt de besnorde man, alsof er een nieuwe wereld voor hem opengaat. Je bedoelt het kampresterant zeker. Daar hebben ze frikedellen en petat met Nederlandse mayenaise, zegt de besnorde vrouw. (blz. 106) Ook de manier waarop gerechten werden beschreven was erg lachwekkend: Veaux de porc à la vinaigrette: doorzichtige blubber die stroomt uit de dikke onderbenen van vrouwen die zich bij een plastisch chirurg laten ontvetten. Met sladressing. (blz. 115) Of andouillette aux fines: Naar gemalen drol met tuinkruiden ruikt het. En als een doorzichtig condoom gevuld met diarree ziet het eruit.(blz.164) Er zitten ook veel flauwe details in het boek zoals op blz. 54: Samarinde is Fräsers Grote Verovering. Soms noemt hij haar zijn Uiteindelijke Geliefde. Soms niet. Een ander grappig feit van het boek vind ik de titel; Ronald Giphart wilde het boek eerst twee jongens en een kano noemen, maar dat vond de uitgever niet echt geslaagd en die kwam toen met de titel Ik ook van jou (naar het boek ik ook van jou ). Ik had zelf de titel twee jongens en een kano leuker gevonden, omdat die titel beter bij de stijl van schrijven past. Ik ook van jou klinkt meteen zo diepzinnig. Ik vond het een heel grappig boek wat in niets lijkt op de vorige boeken die ik gelezen heb en het was wel weer een keer leuk om gewoon een lekker lezend boek te lezen. De schrijver van dit boek probeert door dit boek duidelijk te maken dat een schrijver in deze tijd nog maar weinig materiaal heeft om mee te schrijven. Dat zie je niet alleen aan zijn verhaal, maar dat kun je ook lezen: Er is welvaart, geen honger, geen oorlog. Er is niets om gepassioneerd voor te leven. Waar is de grote pathiek gebleven? Waar zijn de Grote Gevoelens, die Heerlijke Daadkracht? Al deze uitspraken komen in het boek voor en maken dus duidelijk dat een schrijver van nu weinig heeft om dog over te schrijven. Daarom wordt er ook zoveel over seks geschreven, want daarin zitten die Grote Gevoelens. Pagina 8 van 8