Theaterverslag CKV Fire of Dance

Transcriptie

1 Theaterverslag CKV Fire of Dance Theaterverslag door een scholier 1922 woorden 14 januari ,7 15 keer beoordeeld Vak CKV 1. Algemene gegevens De titel van de voorstelling is Fire of Dance en is een voorstelling met internationale spelers. Fire of Dance bestaat uit een mix van Riverdance, Tap Dogs, Abba s Mamma Mia, Lord of the Dance, Stomp, en Grease. Het stuk wordt geregisseerd door Amerikaan Dean Welterlen. De Choreografie wordt verzorgd door de Engelse Belinda Basu, Groot-Brittanniër Aaron James en Duitser Stephan Grühn. Het koor en orkest wordt verzorgd door Piotr Komorowski. De hoofdrolspelers zijn Joel Hanna uit Canada, hij is de Lead Solist van Riverdance. Guillem Alonso uit Spanje en Roser Font uit Spanje, zij is Stomp Solist. Maté Kamarás uit Hongarije, Espen Elliot uit Noorwegen, Chloë Hughes uit Groot-Brittannië en Stephan Grühn uit Duitsland, hij is solist en choreograaf van de tapdancenummers. De voorstelling werd vrijdag 1 november 2002 in De Meenthe te Steenwijk gehouden. De entreeprijs was Plot Na een korte introductie van het orkest begon de voorstelling met de Tap Dogs. Je zag en hoorde vier zwarte tapschoenen en op de maat van de muziek ging het doek omhoog en kwamen en nog twee rode damesschoenen bij. De Tap Dogs gingen al tappend af. Er kwam nu, vond ik het mooiste gedeelte, Grease. Het decor werd aangepast en met gepaste Grease kleding werd het lied Summer Nights gezongen. Daarna kwamen andere Grease-bekenden als Greased Lightnin, Sandy en You re the One that I want. Bij deze liedjes werden steeds het decor aangepast. Bij Sandy zat hoofdrolspeler Maté Kamarás op een oude, knalroze Chevvie! Ook bekent uit de film Grease! Bij You re the One that I want gingen ze met fietsen op het podium. De vrouwen tegen de mannen, dan komen Maté en Hilary(in deze scène vrouwelijke hoofdrol) steeds bijelkaar en dan duwen ze elkaar weer weg. Hierna ging de sfeer van vrolijk Amerikaans naar traditionele Ierse cultuur: Riverdance. Er werd gedanst en getapt op de muziek. Centraal stond hier de lenige Joel Hanna. Nu was het de beurt aan We Will Rock You. Pagina 1 van 5

2 Er kwam eerst een overzicht van nieuwe dingen in de 20e eeuw: 1969 eerste man op de maan, ontdekking Queen. Daarna gingen ze helemaal over in de sfeer van Queen. Who wants to live forever, Don t stop me now, We are the Champions werden gezongen en er werd op gedanst. Natuurlijk kon het lied We Will Rock You ook niet ontbreken! Die werd dan ook gedraaid. Dit was het einde van deel 1: er was een kwartier pauze. Deel 2: De pauze was over, het licht ging uit en Stomp was aan de beurt. Stomp is een theateract, een mengeling van zelf-muziek maken en dans. Joel Hanna kwam op met een bezem, gevolgd door een groep, ongeveer 9mensen, ook met bezem. Ze gingen zelf muziek maken door te vegen en met de bezem op de grond te tikken. Er kwam een harde klap: de bezems werden op de grond gegooid en iedereen ging weg. Joel Hanna bleef over en hij ging al die bezems oppakken. Het lukte hem ook nog! Toen kwam Stomp terug en gingen ze tapdancen met een deksel van een vuilnisemmer aan hun voeten. En even later kwam ook de rest van de vuilnisemmer op, daar werd op getrommeld met de handen. Na het kabaal van de bezems en de vuilnisemmers was het tijd voor Mamma Mia. Het begon met een Sophie + vriendinnen en Sophies moeder. Sophie gaat binnenkort trouwen. Zij is alleen door haar moeder opgevoed. Bij toeval leest Sophie in haar moeders dagboek en komt zij achter de waarheid over haar vader. Daaruit blijkt dat er drie mannen haar vader kunnen zijn. Sophie nodigt al de drie mannen uit voor haar bruiloft om nou uit te vinden wie echt haar vader is. Tijdens de bruiloft komt Abba met haar toppers: The Winner takes it all, Mamma Mia en Honey, Honey. Na het vrolijke is het weer tijd voor wat serieuzer werk: Lord of the Dance. Als het podium leeg is van Mamma Mia klinkt het geluid van een fluitje. Je ziet dan even later een soort elf spelen op een fluit. De oude Ierse legende van de strijd tussen Goed en Kwaad(the Lord of Darkness) wordt uitgebeeld in een manier van dans, het fluitje met Ierse, elfen muziek en de toneeleffecten. Na het fluitje komen Ierse mannen op en mannen in het zwart gekleed. Zij staan tegenover elkaar (goed en kwaad). De Ieren doen de mannen in het zwart gekleed verdwijnen. De Ieren, er zijn nu ook vrouwen bijgekomen, gaan vrolijk en klassiek verder dansen op de traditionele Ierse, folklore muziek. Tot slot de Mega Mix Finale. Hierin komen alle spelers en dansers nog een keer op en doen ze gedeeltes van hun act nog eens. Er wordt vuurwerk afgestoken en na het applaus van het publiek wordt er nog een soloact door een van de hoofdrolspelers gedaan en is de voortstelling Fire of Dance over. 3. het toneelbeeld De voorstelling vond plaats in De Meenthe in Steenwijk. We zaten in de grote zaal, een soort sportzaal. Meer dan de helft van de zaal was gereserveerd voor groepen of bedrijven. De stoelen zaten aanelkaar en rijtje voor rijtje achterelkaar. In het midden was het mengpaneel. Achterin liepen de tribunes steeds met een rijtje op, de achtersten zaten dus wat hoger. Je kon ook aan de zijkant op de rand gaan zitten. Pagina 2 van 5

3 Het publiek zit aan de voorkant van het podium. Dat heeft als effect dat je het dan goed zou moeten kunnen zien. Alleen doordat de rijen met stoelen gewoon recht achter elkaar staan, kun je niet ergens tussendoor kijken. Dit was slecht geregeld! Het toneelbeeld bij Tap Dogs. Het decor is gewoon het doek, dat langzaam omhoog gaat en het licht gaat ook langzaam mee. De mannelijke spelers hebben zwarte schoenen en de vrouwelijke spelers hebben rode hakschoenen. Het toneelbeeld bij Grease. Het decor is net als in de film. Bij elk liedje wordt het decor anders. Bij Summer Nights heb je een plaatje van een reuzenrad op de achtergrond; bij Greased Lightin werd de oude, roze Chevvie op het podium gebracht; bij Sandy was er een volle maan en een grote tak op het decor. Maté zong dan het liedje, hij zat gewoon op de auto, maar het leek of hij op die tak zat. Bij You re the One that I want gingen ze met fietsen op het podium. Het licht hierbij ging steeds van het meisje naar de jongen. Toneelbeeld bij Riverdance. De lichten ging uit en Joel Hanna werd in de spotlights gezet. Er was geen speciaal decor voor gemaakt. De kleding was heel netjes. Toneelbeeld bij We Will Rock You. Na de voorstelling van de gebeurtenissen in de 20e eeuw kwamen er spelers op met een soort maanmannetjes pakken, grijs van kleur; millennium pakjes. En bij de liedjes van Queen droegen de spelers rock-kleding. Het was fel licht was steeds heen en weer bewoog en de disco lampen stonden aan. Toneelbeeld bij Stomp. Het was donker en de spelers werden alleen verlicht. De kleding van de spelers was een soort straatkleding. De kleding had een speciale betekenis: ze waren aan het vegen en dan kun je niet je knappe kleding aan hebben, vandaar die straatkleding. Er was geen speciaal decor. Toen de act van het deksel van de vuilnisemmer en de vuilnisemmer zelf kwam, was het ook donker. Maar wel zodat je de spelers en hun attributen kon zien. Toneelbeeld bij Mamma Mia. Het decor was een poort naar iemands tuin met op de muur een groot bord: Happy Birthday Sophie 18. Op de muren van het decor zaten bloemen. Tijdens de liedjes waren de discolampen aan. De kleding van de spelers was net als Abba- zelf. Strakke kleding met uitlopend mouwen en broekspijpen. Toneelbeeld bij Lord of the Dance. Het elfje met de fluit zat in het midden in de spotlight. Er werd rook geblazen en de lampen werden zo gezet dat de gele lichtbolletjes net elfenpoeder leek. De kleding was sprookjesachtig en de kwade mannen waren in het zwart gekleed. Toneelbeeld bij Mega Mix Finale. De spelers kwamen in dezelfde kleding als van hun eigen optredens. De lichten waren rood, spotlight en vrolijk. 4. Muziek en geluidseffecten De muziek speelt een grote rol bij de totale voorstelling. Bij elk deel werd een ander soort muziek gespeeld. Het werd steeds afgewisseld: Grease, Riverdance(Iers) en dan weer wat vrolijkere muziek. Pagina 3 van 5

4 De muziek is de basis van de handelingen. Er werd gedanst op de maat van de muziek. 5. Personages Elke act, deel had zijn eigen hoofdrolspelers. Bij Tap Dogs waren de personen van de zwarte en rode schoenen belangrijk. Bij Grease stonden Maté Kamarás en Hilary Smith centraal. Bij Riverdance, Stomp en Lord of the Dance was Joel Hanna het belangrijkst. Bij Lord of the Dance was het elfje ook belangrijk. Hilary Smith stond bij Mamma Mia centraal. En bij We Will Rock You waren eerst de maanmannetjes centraal en met de liedjes Maté Kamarás. In de Mega Mix Finale was iedereen belangrijk. De spelers die ik het leukst vond waren Maté Kamarás en Joel Hanna. Joel Hanna vond ik goed omdat hij zo n groot uithoudingsvermogen had. 6/7. Thematiek en interpretatie en boeiende werking Het gedeelte met Grease vond ik het leukst. De muziek, de kleding en het decor vond ik mooi. Alles sloot zo mooi op elkaar aan. Bij het liedje You re the One that I want gaan ze met fietsen op het podium. De vrienden en vriendinnen van de hoofdrolspelers houden dan de fietsen vast. Hilary en Maté gaan dan voor elkaar zingen en dan duwen ze elkaar weg. Ze vallen dan op de grond of één van hen en ze staan dan precies weer op het goede moment op. Bij elk liedje was er weer een ander decor dat vond ik ook heel leuk. Vooral de fietsen en de oude, roze Chevvie waren leuke attributen! De regisseur en misschien de spelers zelf hebben wel hun eigen visies in het stuk gezet. He thema Grease vond ik zo leuk, om ten eerste de sfeer van de muziek en ten tweede dat alles zo goed na gespeeld werd. Het is net zo als in de film. Wat ik minder boeiend vond was Lord of the Dance. 8. Structuur De opbouw is steeds van droevige, serieus naar vrolijk. Bijv. Mamma Mia en Lord of the Dance. De voorstelling is opgebouwd uit 8 delen. Er zijn veel wisselingen van tijd en plaats. Bijv. van maanmannetjes naar Ierse folklore muziek. Maar daardoor blijft het zo boeiend. 9. Recensie Ik vond het een heel erg leuke voorstelling, vooral doordat er zoveel afwisseling was. Van serieus naar vrolijk en van Amerikaanse Grease naar Ierse folklore muziek. De spelers vond ik allemaal heel erg goed zowel de hoofdrolspelers als de groepen en natuurlijk niet te vergeten ook het orkest, dat elk liedje fanatiek speelde. Vooral Maté Kamarás en Joel Hanna hebben op mij indruk gemaakt. Maté omdat hij steeds de vrolijkste Pagina 4 van 5

5 stukken deed en Joel omdat hij zo n groot uithoudingsvermogen heeft (ongeveer 5min achter elkaar tapdancen) En het gedeelte met Grease vond ik echt super. De theatrale middelen zijn ook goed gebruikt. De oude, roze, Chevvie bij het lied Sandy, de fietsen bij You re the One that I want en de vuilnisemmers bij Stomp. Deze voorstelling is echt aan te raden als je van dans en muziek houd, maar ook als je gewoon een avondje uit wilt. Er is veel afwisseling, veel soorten muziek, de leuke decors en de lichteffecten en de spelers zijn heel goed. Het enige nadeel vond ik niet van de voorstelling zelf, maar van de stoelen in De Meenthe. Je kon niet veel zien, daarom hebben wij op de grond in het midden gezeten. Eindoordeel van de voorstelling: 9 Opdrachten 3.3 Dans Het genre is dans, tapdance. De voorstelling bestaat uit verschillende delen. Het gaat vooral om de bewegingen van de spelers en het samenspel tussen de spelers. De kleding, het licht en het decor werden heel erg op elkaar aangepast. Bijv. bij Grease. De muziek was heel afwisselend. Er werden liedjes van Grease, Ierse traditionele volksmuziek, Queen en Abba gebruikt. De muziek is erg medebepalend voor je waardering, omdat het stuk draait om muziek. Pagina 5 van 5