Werkstuk Geschiedenis Slavernij in de VS

Transcriptie

1 Werkstuk Geschiedenis Slavernij in de VS Werkstuk door een scholier 3921 woorden 7 juni ,4 134 keer beoordeeld Vak Geschiedenis Slavernij in de VS Inhoud - Hoe kwamen slaven in Amerika? p.3 - Waar en hoe leefden ze? p.4 - Trouwen en kinderen mocht dat? p.5 - Burgeroorlog en de slavernij? p.6 - Afschaffing slavernij Amerika p.7 - De zwarten vroeger, de zwarten nu p.9 - Martin Luther King p.10 - Conclusie slaven p.13 - Bronnen p.13 Hoe kwamen de slaven in Amerika? In de 15e eeuw gingen de eerste Europeanen naar Afrika om slaven te halen. Ze overvielen dorpjes en namen alle bewoners mee. Afrikaanse vorsten wilden niets weten van slavenhandel. Daarom zetten de Europeanen een handelscontract op zodat ze zelf de slaven niet hoefden te vangen. In ruil voor wapens, alcohol en verschillende metalen kregen ze slaven. De vorsten voelden er wel wat voor, en verzonnen een paar misdaden die bestraft konden worden met slavernij. Het was heel moeilijk om je aan die wetten te houden. Verder lieten sommige vorsten dorpjes overvallen van andere landen. Zo kregen de vorsten oorlog met elkaar en werden er nog meer slaven gemaakt voor de Europeanen. Nadat de vorst slaven had gemaakt werden de slaven naar de kust gebracht om daar in de forten en gevangenissen van de Europeanen te wachten tot er een schip kwam om hen naar Amerika te brengen. Tijdens de tocht vanuit het binnenland naar de kust van West-Afrika gingen al veel slaven dood. Zij werden eerst gebrandmerkt voor zij aan boord gingen. De slaven werden opgesloten in ruimten van minder dan een meter hoog en een halve meter breed. De schippers kregen geld voor elke slaaf, dus brachten sommige schippers extra etages aan om meer slaven te kunnen bergen. De vrouwen en kinderen werden niet geboeid, maar ze werden wel net zo slecht behandeld als de mannen. Als het goed weer was, mochten de slaven in kleine groepjes bovendeks komen. Die slaven probeerden dan soms te ontsnappen. Meestal lukte ze dat niet, maar als het wel lukte, kwamen ze alsnog niet in Afrika terecht. Er is ook wel eens geprobeerd het schip over te nemen, wat vaak ook niet lukte. Sommigen probeerden de hongerstaking, maar dan gebruikten de bemanningsleden de mondschroef om een mond open te houden. Als er een slaaf ziek werd, werd hij Pagina 1 van 7

2 zomaar over boord gegooid. In Amerika verkochten de schippers de slaven en van dat geld kochten zij katoen, suiker, koffie en cacao. Daarna gingen ze terug naar West-Europa om hun goederen te verkopen. Kooplui werden steenrijk door deze handel. Deze handel heet driehoekshandel, omdat je een driehoek krijgt als je op een kaart de wegen tekent die de slavenhandelaren aflegden. Waar en hoe leefden ze? De meeste Afrikaanse slaven die naar Amerika werden gebracht, kwamen uiteindelijk te werken op boerderijen en plantages. De slaven die pas waren aangekomen, moesten worden voorbereid op het zware veldwerk. Boeren en plantage eigenaren gaven hen eerst vrij eenvoudige klusjes. Dit proces stond bekend als gewenning. In het Noorden van Amerika was het merendeel van de boerderijen klein. Daar hadden ze dus maar drie tot vier slaven nodig. Het was hierbij niet ongebruikelijk dat blanke meesters samen met hun slaven het land bewerkten. In de staten van het Hoge Zuiden, waar tabak en tarwe werden verbouwd, waren de meeste boerderijen niet veel groter dan in het Noorden. In het Diepe Zuiden werden enorme rijstplantages bewerkt door slaven. Rond 1720 waren in South Carolina tweemaal zo veel slaven als blanke inwoners. De rijstboeren werkten met een takensysteem, waarbij slaven elke dag een bepaald karwei moesten uitvoeren. Ze mochten pas stoppen met werken als ze hun taak hadden volbracht. Meesters brachten zelden een bezoek aan hun velden en lieten slavendrijvers toezicht houden op het werk van de slaven. Hoewel de meeste slaven landarbeider waren, werkten velen ook als huisbediende of vakman op de plantages en in de steden. Op alle plantages werkten vrouwelijke slaven als gewone dienstbode; ze maakten schoon, poetsten en deden de was. Mannelijke slaven konden buiten het veld een grotere verscheidenheid aan baantjes op zich nemen dan de vrouwen. En hoe groter de plantages, hoe meer mogelijkheden hun werd geboden. Schilder, timmerman, stalknecht, smid en schoenmaker waren enkele van de mogelijke beroepen. Sommige slaven combineerden een aantal van deze taken. Trouwen en kinderen mocht dat? Het arbeidersleven van slaven stond in het teken van de eisen van hun eigenaren. Maar in hun vrije tijd deden de meeste hun best om een gezinsleven op te bouwen, zodat ze de ongemakken van hun dagelijkse bestaan beter konden dragen. In Noord-Amerika moesten slaven meestal toestemming vragen aan hun meester om te mogen trouwen. Plantage eigenaars gaven dit meestal niet, aangezien dit betekende dat de mannelijke slaven hun weinige vrije tijd doorbrachten met het bezoeken van hun vrouw en familieleden. Zo lang het goedkoop en gemakkelijk was om slaven uit Afrika te importeren, wilden de eigenaren niet dat slaven trouwden en kinderen kregen. Op de plantages konden ze namelijk geen jonge kinderen gebruiken. Bovendien stierven enorm veel kinderen van slaven binnen enkele weken na de geboorte door ziekte of gebrek aan voedsel. Aan het eind van de 18e eeuw werden de eigenaren echter bang dat de aanvoer van slaven uit Afrika bijna ten einde liep. Ze begonnen mannen daarom aan te moedigen om op hun eigen plantage te trouwen en de volgende generatie slaven te verwekken. Slavengezinnen werden niet officieel erkend door de wet. Niettemin leverden slaven een haast hopeloze strijd om de familieband te bewaren. De meeste eigenaren haalden leden van een slavengezin zomaar uit elkaar. Mannelijke slaven werden dikwijls verkocht of verhuurd aan een andere plantage, zodat de vrouwen achterbleven en hun kinderen alleen moesten opvoeden. De positie van de slaaf werd Pagina 2 van 7

3 overgedragen van de moeder op het kind. Sommige kinderen van slaven werden al vanaf hun vierde jaar aan het werk gezet; ze moesten karweitjes doen zoals het oprapen van rommel of het uittrekken van onkruid. Van oudere kinderen werd verwacht dat ze overdag op jongere kinderen pasten, terwijl hun moeder op het land werkte. Kinderen die tussen de 10 en 14 jaar oud waren, moesten de hele dag als huisslaaf of landarbeider gaan werken. Velen werden verkocht en zagen hun moeder nooit meer. Burgeroorlog en de slavernij? De Amerikaanse burgeroorlog heeft er vooral voor gezorgd dat de slavernij in de Verenigde Staten is afgeschaft, Abraham Lincoln heeft er ook een groot aandeel in gehad, omdat hij de toen president was die tegen slavernij was en voor het volk van het Noorden en eigenlijk ook voor Europa (waar de slavernij al lang was afgeschaft) sprak. De belangrijkste veldslag die de doorslag gaf was die bij Antitam, Maryland. Tijdens de slag van Antitam, kon ook al een einde aan de burgeroorlog en aan de slavernij worden gemaakt. McClellan, een generaal van de Unie kreeg per ongelijk een kopie van Lee s (een generaal van de Confederatie) in handen. McClellan wist dat Lee zijn leger weer had gesplitst. Als hij meteen had gereageerd was de burgeroorlog waarschijnlijk afgelopen, maar hij besloot om 16 uur te wachten om zijn plannen nog eens bij te schaven, en hij gaf daarbij de troepen van de Confederatie de kans om zich weer bij elkaar te voegen. Wat volgde was een bloedige veldslag. Uiteindelijk won de Unie ten koste van grote verliezen, nu kon de unie door stomen naar het Zuiden, waar ze veel minder tegenstand kregen. In het Noorden hadden ze nog genoeg mankrachten en materieel om de oorlog voort te zetten, maar in het Zuiden hadden ze geen mankrachten en materieel meer. Van de 1.2 miljoen blanke mensen tussen de 16 en 50 had ruim 90% in het leger gediend. In het Noorden was dat maar 40%. In 1863 werd er een grote stap genomen naar de vrijheid van de slaven, Lincoln tekende zijn bevrijdingsproclamatie, waarmee hij alle slaven in de Confederatie de vrijheid geeft. Maar de burgeroorlog duurde nog 2 lange jaren, tot Direct daarna werd in de senaat van de VS met een krappe meerderheid gewonnen in het voordeel van het Noorden en de slavernij werd afgeschaft. Afschaffing slavernij Amerika In 1800 kwamen niet alleen de slaven in opstand maar ook de gewone mensen zagen in dat de slavernij onmenselijk was. Dit kwam mede door de Amerikaanse revolutie, die de idealen vrijheid en gelijkheid met zich mee brachten in de VS. Veel mensen kwamen in opstand voor de afschaffing van de slavernij. De blanke politici richten organisaties op tegen de slavernij. De christelijke groeperingen verzetten zich tegen de slavernij om godsdienstige redenen. Dit allemaal hielp wel want in 1827 had de noordelijke staat van de VS de slavernij al afgeschaft. De argumenten voor abolitie in het noorden was dat slavernij verkeerd is. Abolitie is het beëindigen of afschaffen van iets. Mensen die campagne voerden voor de afschaffing van de slavernij stonden bekend als abolitionisten. Bovendien was er in het noorden veel minder slavernij dan in het zuiden. In het noorden werkten de mensen in fabrieken en er was veel meer industrie. Ze hadden de slaven veel minder nodig. En in het noorden van de VS waren veel blanke immigranten die het vroegere slavenwerk graag wilde doen In het zuiden was het wat anders. Het aantal slaven nam zelfs toe. Dit kwam omdat ze slaven nodig hadden voor op de katoen plantages te werken. Hoewel het er naar uitzag dat in 1808 de slavernij zou worden afgeschaft werden er nog duizenden nieuwe slaven naar Amerika vervoerd. Ook nog na de Pagina 3 van 7

4 afschaffing van de slavernij bleef er illegale handel bestaan. Aan het einde van de 18e eeuw kreeg de campagne in Groot-Brittannië voor de afschaffing van de slavernij veel meer steun. Veel mensen waren tegen de handel in Afrikaanse slaven. Zij voerden in 1787 de Vereniging ter verwezenlijking van de afschaffing van de slavenhandel (Abolitie-vereniging) op. De Abolisten waren op dat moment voornamelijk bezig met het beëindigen van de slaven uit Afrika en hun verkoop in Amerika. Door een einde te maken aan de slavenhandel, hoopten abolitionisten slaveneigenaren te dwingen hun arbeiders beter te behandelen. Ze dachten als de plantagehouders in Amerika geen nieuwe slaven kregen aangevoerd moesten ze wel zuinig zijn op die ze hebben. Ze moeten ze goed eten geven, onderdak, en medische zorg om ze gezond te houden. En ze kinderen te laten krijgen. Groot-Brittannië was zo het eerste land wat de slavenhandel had afgeschaft. Ook in andere landen begonnen er echter groepen mensen te komen die zich tegen de slavenhandel verzetten. Na Groot- Brittannië volgden nog meer landen die de slavenhandel zelf afschaften. Dit gebeurde niet overal, want er waren ook landen waar slaven echt hebben moeten vechten om hun vrijheid, zoals in Amerika. D.m.v. de Amerikaanse burgeroorlog. In 1861 begon de Amerikaanse burgeroorlog. De burgeroorlog ontstond onder andere door het grote verschil tussen de industriestaten die zich in het Noorden bevonden, en de plantagestaten van het Zuiden. In het Noorden was slavernij in verschillende staten al afgeschaft, maar in het Zuiden was de slavernij nog in gebruik. In januari 1863 tekent de Amerikaanse president Lincoln zijn bevrijdingsproclamatie, waarmee hij alle slaven in de Confederatie de vrijheid geeft. Op 31 januari 1865 nam de Senaat van de Verenigde Staten het dertiende Amendement op de Constitutie aan, waarin de slavernij in de gehele VS officieel werd afgeschaft. Daarna is niet veel toezicht gehouden op de afschaffing mensen werden nog illegaal als slaven gebruikt. De zwarten vroeger, de zwarten nu In de ontwikkeling van de relatie tussen blank en zwart zat een stijgende lijn. Tegenwoordig is er geen sprake meer van een deling tussen zogenaamde inferieure en superieure mensen. Er is veel veranderd in de V.S; zwarte Amerikanen, die tegenwoordig in politiek correct Amerikaans Afro-Americans heten, worden net zoals blanken gerespecteerd. Er is sprake van een melting pot waarin verschillende rassen geaccepteerd worden en zich Amerikaan voelen. Sinds de dood van King zijn het opleidingsniveau, de arbeidsdeelname, de inkomens en ook de politieke macht van de zwarten flink toegenomen en de zwarte middenklasse is versterkt. Maar er is ook een nieuw probleem ontstaan. Belangrijk daarbij waren de gevolgen van het einde van de segregatie. Juist de mogelijkheid voor iedereen om te gaan waarheen hij wilde zorgde voor een uittocht uit de getto s van de beter opgeleide en beter gesitueerde middenklasse. De achterblijvers verloren hun sociale omgeving, de winkels en voorzieningen die met de middenklasse samenhingen, en na de jaren zestig en zeventig ook de werkgelegenheid die verdween uit de binnensteden. De armoede en achterstand waren vooral een klassenprobleem geworden. Dit had als gevolg dat de afstand tussen blanken en de zwarten in de onderklasse alleen maar groter is geworden. De mensen staan te ver van elkaar af om te assimileren en zijn zelfs bang voor elkaar door het criminele beeld wat er bestaat van de getto s. Aan deze economische situatie zal iets moeten veranderen voordat de sociale verschillen wegvallen. Martin Luther King Op 5 december 1955 werd Martin gekozen als hoofd van een nieuwe protestgroep: de MIA (Montgomery Pagina 4 van 7

5 Improvement Association).Samen met een vriend van hem, E.D. Nixon die voorzitter van de NAACP (National Association for the Advancement of Colored People) afdeling van Alabama was geweest, een plan om bussen te boycotten. Er werd een comité samengesteld waar Martin ook in zat, om de tekst voor de protest actie samen te stellen en deze boodschap luidde als volgt: Ga niet met de bus naar het werk, naar de stad, naar school of ergens anders heen op maandag 5 december. Er is weer een zwarte vrouw gearresteerd en gevangengenomen omdat zij weigerde haar plaats in de bus af te staan. Ga maandag niet met de bus, naar de stad, naar school of ergens anders heen. Als u naar uw werk moet, neem dan een taxi, rijd met iemand mee of ga lopen. Kom maandag om uur naar een massabijeenkomst in de Holt Street Baptist Church voor meer informatie. De actie was voor de busmaatschappijen een grote strop. Maar de grote angst van de blanken was, dat negers in grote groepen gevaarlijk konden worden. De blanken konden niks tegen de actie doen, omdat het niet bij de wet verboden was. Maar zij namen een actie die wel tegen de wet inging, ze hadden door wie de leider van de actie was. Martin Luther King werd gearresteerd en op 30 januari 1956 werd er een bomaanslag gepleegd op zijn huis. Om zijn volk moed in te spreken, hield hij een toespraak waar 4000 mensen naartoe kwamen: Als wij verkeerd zijn dan is het Hoge gerechtshof verkeerd Als wij verkeerd zijn dan is de grondwet van de VS verkeerd Als wij verkeerd zijn dan is de almachtige god verkeerd Als wij verkeerd zijn dan is Jezus van Nazareth verkeerd Als wij verkeerd zijn dan is Jezus een dromer die nooit op de aarde is neergekomen Als wij verkeerd zijn dan is gerechtigheid een leugen Het huis van de zwarte dominee werd na de aanslag streng bewaakt. Vrijwilligers stonden dag en nacht op de uitkijk. Op het dak kwamen grote lampen. Het nieuws over de bomaanslag stond in alle kranten. Twee dagen later kwam de stad Montgomery opnieuw in de krant. De zwarte dominee Fred Gray stapte naar de rechter, hij wilde dat de rechter de gescheiden plaatsen van blanken en zwarten op de bus onwettig verklaart. Ondertussen kwam het stadsbestuur bijeen. De busactie duurde nu al veel te lang, de eigenaars van de bussen verdienden niets meer. Ze wilden de actievoerders daarom voor de rechter brengen. De volgende dag stormde Nixon het bureau van Martin Luther King binnen. Martin, heb je het gehoord? Er komt een groot proces. Morgen willen ze ons allemaal oppakken! King had het nieuws al gehoord. Iedereen praatte erover, hij wist wat het betekende, ze zaten achter hem aan. Martin, zei Nixon, maak je maar geen zorgen. Morgen zal je eens wat zien. De volgende dag wachtte Nixon niet tot ze hem kwamen halen, hij stapte zelf naar de politie. Zoekt u mij? Nou, hier ben ik, zei hij. Het verhaal over Nixon deed al gauw de ronde in Montgomery. Voor de rechtbank komen honderden zwarten samen. Eén voor één gaven ze zich zelf aan. Wie weer buiten kwam, kreeg applaus. Het ging er vrolijk aan toe. Zelfs enkele blanke agenten hadden er pret in. Dominee King kwam aan bij de rechtbank, de mensen juichten. King vond het niet erg meer om aangehouden te worden. Zijn vrouw Coretta kust hem als hij weer buiten komt. King is koning! King zei het volgende: Ze kunnen ons opsluiten. Ze kunnen ons veroordelen. Maar dat deert ons niet. Wij gaan door tot de overwinning! De overwinning komt een jaar na het begin van de busactie, een blanke rechter wil de busactie stopzetten. Gescheiden plaatsen voor blanken en zwarten zijn tegen de grondwet. Op 20 december 1956 beslist het Hoge Gerechtshof, dat segregatie in het openbaar vervoer ongrondwettig wordt geacht. Hier hebben ze lang voor moeten strijden, maar de strijd Pagina 5 van 7

6 was niet vergeefs. Deze overwinning is een enorme stimulans voor de burgerrechtenstrijd van de zwarte bevolking en ook voor King. Omdat men nu zo optimistisch is, wordt de SCLC (Southern Christian Leadership Conference) opgericht, met Martin Luther King als voorzitter. King organiseert nu vele demonstraties, sommigen daarvan werden gewelddadig neergeslagen door de plaatselijke politietroepen. Daarom zorgt King ervoor dat de acties zo geregeld worden dat er ook pers bij is. Hierdoor komt in het nieuws dat de vreedzaam demonstrerende zwarten met geweld werden weggestuurd. Doordat het hele land geschokt is door de beelden die te zien waren in de media, behaalt King zo nog grotere overwinningen. In de eerste jaren van zijn verzet was King dus vooral optimistisch en hij zag de toekomst rooskleurig in. De actie die volgde op de busboycot was de Mars van Birmingham, Alabama. De zwarten betoogden er voor gelijke rechten. King wist dat hij opgepakt zou worden, maar hij ging toch. Zo belandde hij in de gevangenis. Buiten zijn advocaat mocht King niemand zien. Zijn advocaat smokkelde een krant binnen. Er stond een foto in van King tijdens de betoging, maar er stond ook iets anders in. Blanke dominees vragen zwarten op te houden met betogen. King kon zijn ogen niet geloven. De betogingen komen op een slecht moment, las King verder, Ze brengen haat en geweld. Ze lossen niets op. Dit kon King niet zomaar voorbij laten gaan. In de rand van de krant begon hij te schrijven. De blanke dominees vergissen zich. Wij zwarten kunnen niet langer wachten. En weet u waarom? Omdat we al 300 jaar op rechtvaardigheid wachten. Omdat agenten onze zwarte broeders trappen en slaan. Omdat blanke schurken onze moeders en vaders verdrinken. Omdat 20 miljoen zwarten armoe lijden. Omdat mijn dochtertje van 6 huilt, want ze mag niet naar het nieuwe pretpark gaan... Zijn advocaat tikte de brief uit en de brief verschijnt in kranten en tijdschriften. De brief uit de gevangenis zal King later beroemd maken (zie bijlage voor complete versie). Na 9 dagen kwam King weer vrij. Meteen riep hij de leiders van de beweging bijeen. In de gevangenis heb ik lang nagedacht. We moeten verder gaan in Birmingham. De kinderen moeten mee betogen. King wist dat het hard was, want ze zouden allemaal in de gevangenis belanden. Maar alleen op deze manier zouden de ogen van de Amerikanen opengaan. Op 2 mei 1963 was het zover. Een grote groep zwarten verzamelde zich voor de Baptistenkerk in Montgomery. De eerste groep van 50 tieners stapten twee aan twee naar buiten. Maar agenten hielden deze rij natuurlijk meteen tegen. Ze zeiden hen dat de mars verboden was en de kinderen werden vervolgens opgepakt. De volgende rij zingende tieners stapten naar buiten en hierna volgde er nog een en nog een en nog een De agenten werden verrast door deze actie en vroegen om versterking. Zo werden er die dag 600 tieners opgepakt omdat ze zingend de kerk uit kwamen. Op 3 mei 1963 ging de strijd verder, maar dit keer met nog meer tieners. Er kon echter niemand meer opgepakt worden, want de gevangenissen zaten gewoonweg vol. Daarom werden er andere (harde) maatregelen genomen. De kinderen werden gewaarschuwd, maar liepen gewoon zingend door en gaven niet op. Vervolgens werd er op de groep gespoten met een waterkanon, want ook de brandweer was ingeschakeld. Maar de kinderen bleven stug volhouden, kinderen rolden over de grond en vlogen door de lucht. Ook werden er politiehonden op de kinderen losgelaten. Zo werden 959 kinderen slachtoffer van deze actie. Wederom was ook bij deze actie de pers betrokken. Foto s en beelden van waterkanonnen die op kinderen gericht zijn en honden die deze kinderen aanvallen, kwamen in alle kranten en Pagina 6 van 7

7 nieuwsuitzendingen. De beelden en foto s schokten iedereen. En het wonder gebeurt, het wonder der kinderen. Amerika wordt wakker. King haalde zijn inspiratie voor het geweldloze verzet vooral uit zijn opvoeding, hij is opgevoed met de zwarte spiritualiteit zoals in hoofdstuk 5 staat beschreven. Deze wordt gevoed door de verhalen uit het Oude Testament over Gods gerechtigheid. Maar het protest blijft realistisch en voorzichtig. Zijn grootste inspiratiebron was eigenlijk Ghandi. Hij was onder de indruk van deze man omdat hij met geweldloosheid onafhankelijkheid heeft bereikt. De actie die volgde was de Mars naar Washington, waar het volgende hoofdstuk over zal gaan. Deze protestmars naar Washington werd georganiseerd op 28 augustus Het hoogtepunt van deze mars was de wereldberoemde toespraak I have a dream van Martin Luther King. Zijn 4 dromen: 1. Op een dag zullen alle mensen begrijpen dat alle mensen gelijk zijn. 2. Dat zwart en blank vreedzaam met elkaar omgaan 3. Dat zelfs de mensen uit de staat Mississippi kunnen leven in vrijheid en gerechtigheid 4. Dat men niet wordt beoordeeld op huidskleur maar op karakter. Ik heb hier een apart hoofdstuk aan gewijd omdat King met zijn toespraak heel wat teweeg heeft gebracht. Na de Mars van Washington werd er ook nog een mars van Montgomery georganiseerd, omdat er een bom in de Baptistenkerk werd geplaatst door blanken. In de toespraak die Martin Luther King toen gaf zei hij: Ik beloof niet dat u niet geslagen zult worden. Ik beloof niet dat u geen letsel op zult lopen. Maar wij moeten ons inzetten voor wat recht is. Hij had gelijk, want er werd wederom succes geboekt. De wet op onderwijs integratie werd namelijk aangenomen. Buiten Amerika was er veel begrip voor Martin Luther King en in 1964 kreeg hij de Nobelprijs voor Vrede. Conclusie slavernij Slavernij ontstond in het begin van de 17e eeuw. Men ging Amerika toen koloniseren, slaven waren nodig voor het goedkoop produceren van katoen en andere producten. De eerste negers die naar Amerika kwamen waren geen slaven, later pas werd in de wet bepaald dat negers een eigendom waren van hun (blanke) meester. Slaven waren geen burgers maar handelswaar. Veel mensen waren het hier niet mee eens en kwamen in opstand. In het zuiden kwam slavernij het meest voor, want hier waren de meeste plantages. Het noorden kwam in opstand tegen slavernij, het zuiden vond dat slavernij nodig was en ging hiermee door. In 1808 werd de slavenhandel verboden, maar de handel ging in het Caribisch gebied illegaal door. In 1860 brak er een burgeroorlog uit, slavernij was een van de hoofdoorzaken hiervan. In 1865 won het noorden, de slavernij werd afgeschaft. Toen de slavernij afgeschaft was, was er nog steeds geen gelijkheid. Negers kregen aparte wachtkamers, scholen, treinen bussen enz. Pas na de 2e wereldoorlog kwamen negers op voor hun rechten. Bronnen - Wikipedia - Informatie websites Pagina 7 van 7