Gemeente van Jezus Christus

Transcriptie

1 Dienstnummer: 1311 zondag: 5 e zondag van Pasen, Cantate datum: plaats: De Ontmoeting, Assen Schriftlezingen (onderstreept = hoofdlezing): Deuteronomium 6:1-9; Johannes 13:31-35 liederen: ps 98:1,2; Lb 654:6; Lb 655:1,2,3,5; Grenstaal 14; Lb 974:1,2; Lb 838:1,3,4; Lb 675:1 eventuele bijzonderheden: Gemeente van Jezus Christus 1. a. Echt spannend zal het vanmorgen wel niet worden. Het gaat immers over God liefhebben en over elkaar liefhebben. Nou, dat weten we wel. Dat is de kern; daar gaat het om. Dat horen we vaak genoeg hier in de kerk. Dat is niet echt verrassend. Nee, echt spannend zal het vanmorgen wel niet worden. Want, hoe spannend kan dat nou zijn: geboden, wetten, regels? Om die te moeten leren? Dat is toch aleen maar saai? Zeker als dat ook nog eens -zo vertaal ik Deuteronomium 6 maar even-, zeker niet als dat ook nog eens 'altijd en overal' is, met alles wat je hebt en bent, in heel je dagelijks leven, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, in de opvoeding van je kinderen en kleinkinderen, thuis en onderweg, in de stad, in wonen en werken, in de gemeenschap waar je bij hoort, in je buurt, in de samenleving? Nee, echt spannend zal het vanmorgen wel niet worden. b. Trouwens, wel een beetje gek: Jezus heeft het over 'een nieuw gebod'. Maar 'elkaar liefhebben', dat is toch niet nieuw? Ook niet voor Jezus?

2 2 Dat staat toch ook al in de Torah? Nee, 'nieuw' en spannend, dat zal het vanmorgen wel niet worden. Voor 'spannend' hoef je sowieso eigenlijk niet naar de kerk te komen; dan kun je beter naar een wedstrijd van Ajax gaan, of naar het songfestival kijken. c. Nou kan ik het ook niet spannender maken dan het is, en met Ajax en het songfestival kan ik echt niet concurreren, maar mijn ervaring met de Bijbel is wél dat die vaak spannender is dan je in eerste instantie denkt. Zou dat ook vanmorgen zo kunnen zijn, in dat kleine stukje evangelie dat Johannes ons deze zondag vertelt? 2. Voor Jezus en zijn volgelingen is het daar in elk geval wél heel spannend. We hoorden net al hoe het begon: toen Judas weg was Jezus houdt met zijn discipelen de laatste maaltijd vlak voordat hij gekruisigd zal worden. Judas is weg om hem te gaan verraden. Jezus gaat zijn dood tegemoet... Dat klinkt ook door in die wat onbegrijpelijke woorden over de grootheid van de Mensenzoon die zichtbaar is geworden. 'Verheerlijken' staat er letterlijk, en hoe gek het ook klinkt, dat woord gebruikt Johannes telkens als het gaat over de dood en de opstanding van Jezus. Want juist door die dood heen zal God hem 'verheerlijken', zal God Jezus in Gods eigen grootheid laten delen. Nu onmiddellijk, staat er dan nog bij, om a.h.w. de spanning nog wat op te voeren. Het gaat dus om de liefde van Jezus voor zijn mensen in haar uiterste consequentie;

3 3 om de liefde waarmee Jezus werkelijk alles voor hen overheeft, zelfs zijn eigen leven; om die uiterst spannende liefde dus waarmee Jezus al tijdens zijn leven de mensen benaderde, mensen heel maakte en mens liet worden, de nieuwe wereld van God, Gods Koninkrijk, zijn 'goede' aarde alvast handen en voeten gaf; die liefde dus die zóveel spanning oproept dat de mensen en de wereld haar bedreigend gaan vinden, bedreigend voor hun eigen comfortzone, bedreigend voor hun eigen status quo, bedreigend voor hun eigen machtsposities en privileges. En daarom moet die liefde dus de wereld uit, daarom moet Jezus sterven. Jezus weet dat het komen gaat, dat het al vlakbij is, dat het onontkoombaar is: ik blijf nog maar een korte tijd bij jullie, zo zegt ie. Jezus zal niet langer bij zijn volgelingen kunnen blijven en zijn volgelingen zullen hem niet langer kunnen volgen, want: waar ik heen ga, daar kunnen jullie niet komen. 3. Je voelt de spanning groter worden: hoe moet het nu verder? Hoe moeten Jezus' volgelingen nu verder? Hoe moet dat nu met die kwetsbare christelijke kerk? Hoe kunnen zij verder met die liefde van Jezus, met dat Koninkrijk van God, met dat land aan de overkant, dat land van melk en honing, 1 die wereld volgens Gods bedoelingen? Ik geef jullie een nieuw gebod: 1 Deuteronomium 6:1 en 3

4 4 heb elkaar lief, zo zegt Jezus. Alsof hij daarmee de liefde die hij zelf zo helemaal heeft geleefd nu overdraagt op en neerlegt bij zijn volgelingen. Alsof dát de weg is waarop Jezus' volgelingen verder kunnen als Jezus er zelf niet meer is. Alsof dát de weg is die de kerk kan gaan in die soms zo liefdeloze wereld... Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Ja maar, zo 'nieuw' is dat toch niet? 'Je naaste liefhebben als jezelf', dat staat zo toch al letterlijk in de Torah, in de Bijbel van Jezus' volk? Dat 'nieuwe' gebod is toch al een heel óud gebod? Wat is daar nou zo 'nieuw' aan? a. Nou, als eerste, het nieuwe van dat oude gebod zou wel eens kunnen zijn dat het nog altijd ongebruikt is, dat het a.h.w. nog nieuw in de verpakking zit, dat we er nog veel te weinig mee gedaan hebben. Ga maar na: hebben wij elkaar werkelijk lief, barst de kerk uit z'n voegen van de liefde, bloeit de liefde overal in onze wereld op? Hoe vernieuwend is onze liefde nou werkelijk? Hoe sprankelend nieuw, hoe 'spannend' wordt het door onze liefde voor elkaar? b. Tegelijk, als tweede, het 'nieuwe' van dat nieuwe gebod zit 'm in de liefde van Jezus; in zoals Jezus dat gebod van de liefde zélf geleefd heeft;

5 5 in hoe 'vernieuwend' hij die liefde heeft voorgeleefd, tot het uiterste, tot het meest spannende, tot aan zijn eigen zelfovergave in liefde, zijn liefde tot en met kruis en opstanding. Juist nu dát zo spannend dichtbij is, juist nú geeft hij dat níeuwe gebod. Niet voor niks zegt hij er direct bij: zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben. Dat betekent vooral dat de liefde van Jezus zoals die ten volle duidelijk is geworden in kruis en opstanding-, dat die liefde van Jezus de grond, het fundament, de bron is voor ónze liefde voor elkaar. Het nieuwe gebod is niet dat we Jezus nádoen, maar dat we met Jezus méédoen. We hoeven niet op dezelfde manier of met dezelfde hoeveelheid als Jezus elkaar lief te hebben, maar wel vanuit dezelfde bron: de liefde van God. En dat is in feite ook de enige bron waaruit we kunnen putten, de enige bron waarbij onze ontmoeting werkelijk in liefde kan gebeuren 'Nieuw' is dat gebod dus, omdat met en in Jezus die liefde als een nieuwe mogelijkheid bij ons is gekomen; omdat we dankzij Jezus elkaar werkelijk vernieuwend kunnen liefhebben; omdat Jezus ons gebiedt om als nieuwe mensen vernieuwend in de wereld aanwezig te zijn, voor een nieuwe wereld te zorgen, al iets te realiseren van die nieuwe wereld die God op het oog heeft, zijn koninkrijk,

6 6 dat land aan de overkant, land van melk en honing, van vrede en recht voor heel de schepping, geluk en vreugde voor iedereen. Zodat heel de schepping nieuw zal worden; zodat iedereen een nieuwe mens kan worden; zodat we allemaal 'een nieuw lied' kunnen zingen Juist in onze liefde voor elkaar wordt dat concreet, krijgt het handen en voeten, wordt het zichtbaar. Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn, zo eindigt Jezus hier. Jezus mag dan wel niet meer bij ons zijn, onzichtbaar vaak, onvindbaar voor ons in onze huidige tijd; Jezus mag dan wel mislukt lijken met zijn dood aan het kruis en nauwelijks belangrijk zijn in onze samenleving; en alles waar hij voor staat: liefde, recht, geluk, heelheid, vrede, vernieuwing-, dat mag dan wel vaak een doodlopende weg lijken; overal mag dan nog het oude liedje van 'het wordt toch nooit wat' en 'wíj kunnen er toch niks aan doen' gezongen worden, toch, er is in elk geval één groep waar 'een níeuw gezang' klinkt, waar die doodlopende weg een lévensweg kan worden: bij de leerlingen van Jezus die elkaar liefhebben. Want: aan jullie liefde voor elkaar 2 Want dat doen we op zondag Cantare, met psalm 98 en lied 655

7 7 zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn. 5. Hoe nieuw, hoe spannend is dat? Hoe nieuw, hoe spannend kunnen wíj dat maken? Kan iedereen het aan óns zien dat wij leerlingen van Jezus zijn? Klinkt bij ons een ánder gezang? Vallen wij op in onze samenleving door onze nieuwe manier van leven, door ons anders-zijn, door onze nieuwe gemeenschap, door onze inzet voor elkaar en voor anderen? Zoals destijds de eerste christenen opvielen in hún wereld en de mensen vol bewondering zeiden: zie toch hoe lief zij elkaar hebben? Zal straks het winkelend publiek dat ook van óns zeggen als wij na het koffiedrinken over het Vesteplein lopen? Zullen de buren in onze straat dat morgen en overmorgen over óns opmerken? Zal het NOS-journaal bij ons op de stoep staan omdat wij met onze liefde een verademing zijn in de harde en kille samenleving? Zullen er op de sociale media berichtjes viraal gaan over hoe bijzonder wij zijn? Zullen er steeds meer mensen met ons willen meedoen

8 8 omdat ze bij ons iets ontdekken van Jezus, van Pasen, van leven, van die nieuwe wereld...? Zó nieuw en spannend zal het vanmorgen toch niet worden? AMEN.