vlaamse Zit ting nr. 7 INTEGRAAL VERSLAG VERGADERING VAN VRIJDAG 14 JANUARI 2011 OCHTENDVERGADERING BERICHT VAN VERHINDERING...

Transcriptie

1 vlaamse GEMEENSCHAPSCOMMISSIE DE RAAD Zit ting nr. 7 INTEGRAAL VERSLAG VERGADERING VAN VRIJDAG 14 JANUARI 2011 OCHTENDVERGADERING INHOUD BERICHT VAN VERHINDERING DISCUSSIENOTA (R.v.O., art. 51) Discussienota Cultuurplan voor Brussel, ingediend door mevrouw Annemie Maes Stuk 437 ( ) Nrs.1 en 2 Bespreking Sprekers: mevrouw Annemie Maes, de heren Jef Van Damme, René Coppens, Dominiek Lootens- Stael, mevrouw Bianca Debaets, de heren Herman Mennekens en Bruno De Lille, collegelid VRAAG (R.v.O., art. 59) van de heer Paul De Ridder aan de heer Bruno De Lille, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Ambtenarenzaken, omtrent de bijdrage van de Vlaamse Gemeenschap tot Bruegels faam in Brussel

2 2 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari 2011 INTERPELLATIES (R.v.O., art. 62) van de heer Dominiek Lootens-Stael tot de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter bevoegd voor Onderwijs, Vorming en Begroting, betreffende de uitlatingen van een collegelid met betrekking tot de inperking van de bevoegdheden van de VGC Sprekers: de heren Dominiek Lootens-Stael, Walter Vandenbossche, Paul De Ridder, mevrouwen Els Ampe, Elke Roex, Brigitte De Pauw, Elke Van den Brandt en de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter van de heer Herman Mennekens tot de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter bevoegd voor Onderwijs, Vorming en Begroting, over de onverwachte herziening van de basisdotatie voor 2010 aan de VGC en van de trekkingsrechten voor het lokaal jeugdbeleid Sprekers: de heer Herman Mennekens, mevrouw Elke Roex, de heer Walter Vandenbossche, mevrouw Annemie Maes en de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter VRAGEN OM UITLEG (R.v.O., art. 60) van mevrouw Elke Van den Brandt aan de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter bevoegd voor Onderwijs, Vorming en Begroting, betreffende cijfergegevens over het watervaleffect in het Brussels Nederlandstalig onderwijs Sprekers: mevrouw Elke Van den Brandt, de heer Paul De Ridder, mevrouw Bianca Debaets en de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter van de heer Dominiek Lootens-Stael aan de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter bevoegd voor Onderwijs, Vorming en Begroting, met betrekking tot de reactie van de betrokken koepelorganisaties na de bekendmaking van de stemming van het ontwerp van verordening houdende opheffing van verordening 99/011, Stuk 431 ( ) Nrs. 1 en 2 Sprekers: de heren Dominiek Lootens-Stael, Jef Van Damme, mevrouw Bianca Debaets en de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter SAMENGEVOEGDE VRAAG OM UITLEG EN VRAAG (R.v.O., art. 59 en 60) van de heer Paul De Ridder aan de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter bevoegd voor Onderwijs, Vorming en Begroting, over de rol van het Brussels Lokaal Overlegplatform Basisonderwijs van mevrouw Elke Van den Brandt aan de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter bevoegd voor Onderwijs, Vorming en Begroting, betreffende het takenpakket van het LOP Sprekers: de heer Paul De Ridder, mevrouw Elke Van den Brandt, de heer Jef Van Damme, mevrouw Bianca Debaets en de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter

3 3 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari 2011 VRAGEN (R.v.O., art. 59) van mevrouw Elke Van den Brandt aan de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter bevoegd voor Onderwijs, Vorming en Begroting, betreffende de maximumfactuur van mevrouw Bianca Debaets aan de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter bevoegd voor Onderwijs, Vorming en Begroting, betreffende het Vlaams schooltje Het Park in Anderlecht van de heer Dominiek Lootens-Stael aan de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter bevoegd voor Onderwijs, Vorming en Begroting, betreffende de briefwisseling met de federale regering in verband met de benoeming van een nieuwe gouverneur en vicegouverneur van de heer Jef Van Damme aan de heer Jean-Luc Vanraes, collegevoorzitter bevoegd voor Onderwijs, Vorming en Begroting, over de stand van zaken van de digitale aanmelding door CTG BIJLAGEN TREFWOORDENREGISTER

4 302 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari 2011 OCHTENDVERGADERING De vergadering wordt om 9.09 uur geopend. Voorzitter: mevrouw Carla Dejonghe REGELING VAN DE WERKZAAMHEDEN De voorzitter.- De vraag van de heer Walter Vandenbossche aan de heer Bruno De Lille, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Ambtenarenzaken, met betrekking tot de toestand van het gebouwendossier van De Rinck, wordt op verzoek van het raadslid doorverwezen naar een commissievergadering. (Instemming) BERICHTEN VAN VERHINDERING De voorzitter.- De heer Johan Demol is verontschuldigd voor deze vergadering en de heer Fouad Ahidar liet weten dat hij later komt. DISCUSSIENOTA (R.v.O., art. 51) Discussienota Cultuurplan voor Brussel, ingediend door mevrouw Annemie Maes Stuk 437 ( ) Nrs.1 en 2 Bespreking Mevrouw Annemie Maes.- Kunst en Cultuur zijn voor een stad van levensbelang. Dat hoeft geen betoog. Onze stad is een culturele metropool. Dat is door iedereen gekend. We hebben een bruisend cultureel leven, veel troeven en veel potentieel om een creatieve stad te zijn. Brussel bekleedt de 11 de plaats op de ranking van de Global Cities Index 2010 en laat daarmee steden als San Francisco, Berlijn, Stockholm of Barcelona achter zich. Cultuurliefhebbers van Brussel, en ver daarbuiten, kunnen hier hun hart ophalen. Nederlandstaligen en Franstaligen in Brussel hebben recht op een eigen culturele politiek, gesubsidieerd door hun respectieve Gemeenschappen. Toch kan niet worden ontkend dat de laatste jaren initiatieven zijn gegroeid waarvoor beide Gemeenschappen samenwerken. Dit overstijgen van wat eens onoverbrugbare communautaire tegenstellingen waren, biedt een geweldige waarborg voor de ontwikkeling van een grootstedelijke, culturele basis. Verscheidenheid, duurzaamheid en het overstijgen van communautaire grenzen zijn sleutelbegrippen in het groene cultuurbeleid. Helaas is het culturele landschap versnipperd. Enkel door permanente samenwerking tussen de Gemeenschappen kan deze versnippering bestreden worden. Samenwerking is van belang en dit werd gisteren nog maar eens door minister-president Picqué benadrukt. Op initiatief van mevrouw Carla Dejonghe en mevrouw Julie de Groote werd vorig jaar het cultuurplan voor Brussel voorgesteld. Het belang van het cultuurplan kan moeilijk worden overschat. Voor het eerst hebben Nederlandstalige en Franstalige Brusselaars samen aan tafel gezeten om onze stad van een coherent cultuurbeleid te voorzien.

5 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari Na 2 jaar overleg en participatie formuleerden 120 Brusselse culturele actoren vragen en voorstellen die ze in een concreet beleid willen vertaald zien. Mijn oproep bestaat erin de handschoen op te nemen en daadwerkelijk aan de opvolging van de voorstellen te werken. Het denkwerk is al verricht en ieder van ons heeft de kans gehad om zijn of haar eigen mening over dit plan te vormen. Het gaat om zeer concrete voorstellen. Zaak is nu om in actie te schieten. De nota dient als startsein voor een ruime discussie. Mijn voorstel is dat in het kader van dit cultuurplan de commissie voor Cultuur, Jeugd en Sport enkele terreinbezoeken zou organiseren. Kennis van de sector en van alle actoren in het veld is immers van cruciaal belang voor een duurzame en constructieve samenwerking. Aan Franstalige kant bestaat sinds de instelling van het plan al een enorme dynamiek en ik wil die graag ook aan Vlaamse zijde zien ontwikkelen. De commissie Cultuur van het Parlement Francophone Bruxellois (PFB) heeft reeds 3 terreinbezoeken afgelegd en een aantal hoorzittingen georganiseerd. Mijn wens is om uiteindelijk tot een gemeenschappelijke vergadering van beide cultuurcommissies te komen om de noden en de behoeften die gesignaleerd zijn door de sector, een vertaling te geven op parlementair niveau. Ik wil graag beklemtonen dat de PFB-leden zelf initiatieven hebben genomen en dat De Raad bijgevolg ook acties kan ondernemen los van de plannen van het VGC-collegelid. Er is reeds een samenwerking tussen collegelid Bruno De Lille en zijn Franstalige evenknie Emir Kir. De opmaak van een cartografie het in kaart brengen van alle culturele en artistieke activiteiten is daar een voorbeeld van. Indien mogelijk hadden we hiervan graag een stand van zaken gekregen van het bevoegde collegelid. In overleg met het Brussels Kunstenoverleg kunnen we bijvoorbeeld een bezoek brengen aan verschillende organisaties die actief zijn in het Brussels hoofdstedelijk gewest om zo na te gaan wat enerzijds de good practices en anderzijds de knelpunten zijn. De sector zelf stelt 2 parcours voor, namelijk een parcours Marollen en een parcours Kanaalzone. Ik hoor graag de suggesties van het collegelid. De heer Jef Van Damme.- Ik vind deze discussienota eigenlijk vijgen na Pasen en dan nog magere vijgen ook. Het verbaasde me dat deze 2 pagina s zoveel aandacht krijgen en dat dit een discussienota wordt genoemd. Ik zei het al in de commissievergadering dat we misschien eens moeten discussiëren over wat een discussienota eigenlijk is. We hebben hier 2 A4 tjes die een opsomming geven en in het beste geval enkel beschouwd kunnen worden als een stand van zaken, maar in het slechtste geval eigenlijk gewoon een losse flodder zijn. Er zitten geen nieuwe elementen in. Er zitten geen discussiepunten in. De inhoud van deze 2 A4 tjes hebben we allemaal al 500 keer gehoord en we hebben er hier en in de commissievergadering al 500 keer over gesproken. Ik vind het dus een beetje verloren tijd. Ik ga mijn tussenkomst dan ook zeer kort houden. De essentie is dat ik vind dat dit hier niet behandeld had moeten worden. Inhoudelijk is het natuurlijk zo dat het cultuurplan van het BKO en het Réseau des Arts een heel belangrijke mijlpaal is voor het cultuurbeleid in Brussel. Dit mag niet onderschat worden en dat wil ik dan ook niet doen. Er zijn heel veel initiatieven. De 34 voorstellen zijn echt wel concreet, zeer uitvoerbaar en ook zeer belangrijk. Ik denk ook dat we er allemaal misschien met uitzondering van de heer Dominiek Lootens-Stael akkoord mee kunnen gaan dat het plan uitgevoerd moet worden en wel zo snel mogelijk.

6 304 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari 2011 De essentie van deze nota is echter dat het Brussels Kunstenoverleg en Tréseau des Arts vragen om meer samenwerking tussen de culturele sectoren en tussen de twee gemeenschappen in deze stad. Dat vind ik echter niet terug in deze discussienota. Mevrouw Annemie Maes heeft in de toelichting haar discours wat aangepast en daar ben ik blij om, maar ik denk dat we toch verder moeten gaan. In haar nota gaat ze echter niet in op die samenwerking. Ze stelt voor om nog eens wat bezoekjes af te leggen en nog eens wat onder elkaar te discussiëren. Wat we moeten doen, is echter heel simpel: we moeten gaan samenzitten met de Franstaligen en samen met hen discussiëren, een draagvlak creëren en vooral concreet een aantal van die voorstellen uitwerken. Dat gebeurt niet. In de beleidsnota van collegelid Bruno De Lille voor kondigde hij aan dat hij elk jaar 1 van die maatregelen uit het cultuurplan zou realiseren. Tenzij ik het gemist heb, heeft hij dat in 2009 noch in 2010 gedaan. Het is nu Ik hoop dat hij het dit jaar wel zal doen. Ik kijk dan ook uit naar zijn tussenkomst. Deze discussienota komt heel erg te kort en brengt geen zoden aan de dijk. Ze is een beetje opgewarmde soep. Ik hoop dat we die heel snel doorslikken en overgaan tot echte actie. We doen het namelijk niet in ons eentje. We doen het samen, in overleg en we gaan de discussie niet uit de weg. We moeten niet onder Nederlandstaligen gezellig in een hoekje gaan discussiëren. De essentie is dat Franstaligen en Nederlandstaligen samen overleggen rond hoe we het cultuurbeleid in Brussel beter kunnen uitbouwen. Deze discussienota draagt daar jammer genoeg niet toe bij. De heer René Coppens.- In maart 2010 werden wij door de voorzitter van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie en haar Franstalige tegenhanger uitgenodigd op een uiteenzetting van het cultuurplan voor Brussel. Dat was volgens mij een historisch initiatief van beide voorzitters. Het was namelijk de eerste keer dat de beide taalgroepen in het Brussels Parlement samen kwamen rond cultuur, wat in essentie toch een gemeenschapsbevoegdheid is. Het was ook en vooral de bedoeling van de voorzitter van deze Raad om de discussie op gang te brengen, om op zoek te gaan naar wat de politiek kan betekenen voor de cultuursector in Brussel. In de eerste plaats komt het er dus op aan om af te bakenen wat we vanuit de politiek willen doen. Het Cultuurplan is geen VGG-beleidsplan, dat spreekt voor zich. Ik weet wel dat sommige zaken opportuun lijken vanuit het oogpunt van de cultuursector, maar dat niet altijd zijn vanuit het oogpunt van de politiek. Wellicht kan niemand iets hebben tegen een nauwgezette samenwerking tussen de twee grote taalgroepen in het Brussels hoofdstedelijk gewest. Het cultuurplan voor Brussel is een interessant werkstuk. Wat onze fractie betreft, zijn er een aantal prioriteiten. Ik maak van deze gelegenheid gebruik om er hier enkele toe te lichten. Eerst en vooral wil ik de nadruk leggen op het verhogen van de cultuurparticipatie. De VGC werkt met het systeem van de cultuurwaardebon. Er zijn hervormingen geweest omdat de vraag naar cultuurwaardebons te groot was. Ik denk dat we die knowhow over de cultuurwaardebon moeten delen met de Cocof en zien of we op dat vlak kunnen samenwerken. Veel heeft ook met promotie te maken. Dan gaat het niet alleen om de grote cultuurhuizen. Er zijn gemeentelijk ook interessante culturele initiatieven, maar het is vaak moeilijk

7 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari om die zelfs bij de eigen inwoners bekend te maken, zeker in grote gemeenten. Een globale aanpak veronderstelt dat we die kleinere initiatieven mee ondersteunen. Langs Nederlandstalige kant is een belangrijke rol weggelegd voor de 3 traditionele Nederlandstalige Brusselse media. Wat ook een impact kan hebben, is de ondertiteling. Er zijn in het verleden een aantal proefprojecten geweest. Ik denk dat we hiervoor de nodige middelen moeten voorzien, zeker als we inzake cultuur concreet willen samenwerken met Franstalige en anderstalige partners. Op die manier verhogen we de toegankelijkheid en verlagen we drempels. Een andere prioriteit omvat de samenwerking met het onderwijs. In elke discussie over onderwijs wordt gezegd dat het cultuuronderwijs achteruitgaat ten nadele van het beroepsvoorbereidende aspect van het onderwijs. Dat is een moeilijke discussie en een moeilijk evenwicht. Ik ben misschien van de oude stempel, maar toch ben ik van mening dat cultuur een grotere plaats moet krijgen op school, net zoals bijvoorbeeld sport. Het onderwijs en zeker het algemeen onderwijs zijn nog steeds in hoofdzaak mensvormend. Toch slagen we er niet altijd in om de nodige dwarsverbindingen met ons onderwijs te maken. Dat heeft niet altijd met slechte wil van één van beide kanten te maken. De Brusselse scholen zitten vol met goedbedoelende leerkrachten en directies. Sommige daarvan hebben affiniteit met cultuur, anderen wat minder. Wij kunnen daar als overheid wel een rol in spelen. Ook de Rand kan daaraan meewerken. Hij heeft immers de nodige contacten met het Brussels Nederlandstalig onderwijs. We moeten er in eerste instantie voor zorgen dat die leerkrachten een Brusselse reflex ontwikkelen, door met hun leerlingen bijvoorbeeld voorstellingen in Brussel bij te wonen. Regelmatig trekken leerlingen uit het Nederlandstalig onderwijs over de gewestgrenzen heen om in de rand naar een voorstelling te gaan kijken, terwijl het aanbod hier toch ook niet min is. Verder roep ik de cultuursector op om een gezamenlijke communicatie naar het Brussels onderwijs te voeren, zowel naar de Nederlandstalige als de anderstalige scholen. Het is voor hen ook een vorm van klantenbinding op langere termijn. Ten slotte lijkt het mij prioritair om Brussel als creatieve stad te promoten. Brussel is de hoofdstad van Europa, maar dan vooral op administratief vlak. Als we de echte doorvoelde hoofdstad van Europa willen worden, moeten we dat ook op heel wat andere vlakken zijn. Er is al langer sprake van een Museum van de Europese geschiedenis. Grote Europese cultuurevenementen, Europese literatuurprijzen, en film- en theaterawards zouden hier moeten plaatsvinden of worden uitgereikt. Daarnaast steunen wij ook graag de promotie van ons cultuuraanbod bij buitenlanders. Dat zou zowel vanuit de toeristische sector moeten gebeuren ik ga niet beginnen over de 3 groepen die aan toerismepromotie doen in deze stad - als vanuit de cultuurinstellingen zelf. Een meertalige communicatie is ook van groot belang want anders wendt men zich tot niemand. De heer Dominiek Lootens-Stael.- Ik wil het kort hebben over de discussienota die eigenlijk geen discussienota is, maar iets wat het midden houdt tussen een voorstel van resolutie enerzijds en een poging tot agendabepaling anderzijds. In deze discussienota luidt het dat men werk wil maken, concreet actie wil ondernemen, visie in daden wil omzetten van

8 306 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari 2011 het gemeenschapsoverschrijdend initiatief van maart 2010 waarbij men de hoofdstad van een coherenter cultuurbeleid wou voorzien. Uit het feitenrelaas leren we dat er een vergadering is geweest in maart 2010 met mensen van de Franstalige Gemeenschap en dat er toen een grootscheepse mediatieke aankondiging is geweest. Men zou een gezamenlijke actie op het getouw zetten en een gemeenschappelijk cultuurplan uitstippelen. Door de Vlamingen te strikken voor dit initiatief zijn de Franstaligen er uiteindelijk toch weer in geslaagd om aan te tonen hoe ondeelbaar Brussel eigenlijk wel is en dat er iets bestaat als een Brusselse identiteit. Ze proberen de gemeenschappen in het hoekje te duwen door het laken naar zich toe te trekken en door uiteindelijk de macht van het derde gewest nog maar eens in de kijker te plaatsen. Jammer voor diegenen die zich toen hebben laten vangen, mevrouw Annemie Maes, want het blijkt dat de Franse Gemeenschap sindsdien cavalier seul speelt en alleen initiatieven ontplooit en de Vlaamse Gemeenschap er niet meer bij betrekt. De personen die mee hebben gespeeld in de mediashow worden vergeten. Ik stel vast dat mevrouw Maes pruilend zegt dat we nu misschien toch ook maar zelf een initiatief moeten nemen. De vraag die men zich daarbij moet stellen is wat de VGC wil doen. Gaan we eigen initiatieven ontwikkelen voor de Vlaamse gemeenschap zoals grondwettelijk in onze bevoegdheden werd bepaald? Hierop antwoord ik uiteraard ja. Het is onze plicht om een cultuurbeleid voor deze stad te ontplooien, maar dan vraag ik me af wat het verband nog is met het initiatief van maart Ik denk dat we dit gerust kunnen loskoppelen. Wanneer het er hen om te doen is om cultuur te vergewestelijken wat mij van de groenen niet zou verbazen nadat we dat hebben gedaan met de kinderopvang en men nu bezig is dat te doen met het onderwijs, dan zeggen wij in elk geval neen. Dit is voor ons onaanvaardbaar. Het lijkt ons niet wenselijk dat we het cultuurbeleid voor Brussel aan de Franse Gemeenschap overlaten. Op inhoudelijk vlak valt ons op dat er een stevig onderdeel interculturaliteit met diversiteit als doel, middel en uitgangspunt in staat. Dat verwondert ons evenmin van de groenen. Wat ons betreft, is dit een politieke sturing van het cultuurbeleid en we vragen ons af of dit wel wenselijk is. Kunst en cultuur gedijen het beste weg van overheidsbemoeienissen, weg van politieke- en overheidssturing. De politiek moet zich beperken tot het aanreiken van een kader. We moeten geen recepten aanbieden over hoe kunst en cultuur er dienen uit te zien. Het is natuurlijk eigen aan links en extreem links om cultuur te gaan maken, bepalen en domineren. Wel opmerkelijk in een pleidooi voor erkenning van diversiteit, eigenheid en verschillen, is dat men uitgerekend Albert Camus gaat citeren in het Engels. Misschien duidt dit op een ernstig gebrek aan cultuur bij de auteur van de discussienota? Of misschien is er onderhuids een afzetten van de auteur tegen de Franstalige Gemeenschap? Ik vermoed dat zij hierover straks nog wel verduidelijking zal geven. Mevrouw Bianca Debaets.- Ik ben verbaasd als ik de collega s van de oppositie hoor. Ik dacht dat ze voor het nieuwe jaar goede voornemens voor een positievere ingesteldheid zouden hebben gemaakt, maar ik kan alleen maar vaststellen dat men even verzuurd blijft. Onze fractie vindt het voorliggend cultuurplan en de discussienota hierover wel waardevolle documenten. Niet alleen komen de aanbevelingen vanuit de sector zelf. Ze geven ons politici een gedroomde aanzet. Een startpunt inderdaad, want bij aanbevelingen mag het uiteraard niet blijven.

9 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari We zijn ervan overtuigd dat Franstaligen en Nederlandstaligen ook op het vlak van cultuur de handen in elkaar kunnen en moeten slaan. We hebben in het verleden al aangedrongen op een samenwerkingsakkoord omdat er op een aantal vlakken samenwerking aangewezen is, zoals bijvoorbeeld inzake communicatie en infrastructuur. Het gaat niet over een vergewestelijking van cultuur, want daar is ook onze fractie niet voor te vinden. Vergewestelijking en goede samenwerking lijken me toch wel duidelijk 2 verschillende begrippen. Ik wil graag een lans breken om niet alleen de samenwerking met andere overheden, maar ook met de diverse beleidsdomeinen te verstevigen. Zo kan men bijvoorbeeld cultuur en toerisme niet los van elkaar zien. Ook op het vlak van de tewerkstelling, want we weten dat wanneer cultuur en toerisme het goed doen, dit jobs genereert. Gisteren was er in het Brussels Parlement nog een debat over citymarketing. Ik vind dit echt een voorbeeld van waar we intenser zouden moeten samenwerken. Ik heb het gevoel dat er momenteel zoveel partners bezig zijn met citymarketing, ook met culturele citymarketing, dat de coherentie in het beleid wat ontbreekt. Nochtans hebben we veel troeven. We hebben in Brussel heel wat namen en instellingen waarvan de bekendheid tot ver over de landsgrenzen reikt. Onze fractie is ook fervent pleitbezorger van cultuur in de stad. Zoals in de nota staat te lezen, is het vaak een katalysator voor ontwikkeling, creativiteit en dynamiek in de stad. Ik ben sterk overtuigd van de emancipatorische en bindende kracht van cultuur. Dat kan pas ten volle indien voldoende mensen bereikt worden en er voldoende inspanningen worden geleverd om verschillende groepen in onze samenleving te bereiken, zoals senioren, jongeren en mensen van allochtone origine. In die zin vrees ik dat we de cultuurparticipatie nog verder terugdringen, als we de cultuurwaardebon hervormen tot een vrijetijdswaardebon. Ik wil afsluiten met een positieve noot, want dat ligt nu eenmaal in mijn aard en in die van de CD&V-fractie. Het cultuurplan en de discussienota levert een heel waardevol vertrekpunt. Het drukt ook een engagement en wil uit om echt te blijven werken aan de creatieve bruisende stad. We moeten dit blijven stimuleren. Richard Florida beschrijft schitterend in The rise of the creative class dat het net de creatievelingen zijn die kiezen om in een grootstad te gaan wonen. Dat is in Brussel zeker niet anders. Dit potentieel moeten we blijven stimuleren. Het ligt ook binnen de traditie van de VGC om mensen, organisaties en instellingen startkansen te geven. Ik kijk er in elk geval met veel interesse naar uit hoe het collegelid vanuit zijn beleid dit cultuurplan verder concreet gestalte zal geven. De heer Herman Mennekens.- Er werd reeds naar verwezen door mevrouw Bianca Debaets: gisteren hadden we een interessante gedachtewisseling in de commissie Financiën en Algemene Zaken van het Brussels Parlement, over het cultureel beleid en citymarketing. Aansluitend bij de discussienota zou ik een aantal elementen in herinnering willen brengen die daar ook ter sprake kwamen. Op het einde van vorig jaar verscheen er een interessante studie van Ineum Consult die het cultureel potentieel van Brussel als historische cultuurstad koppelt aan de potentiële economische meerwaarde ervan voor de regio. Niet zozeer de emotionele of esthetische dimensie van het cultureel aanbod staat daarbij centraal, maar de economische meerwaarde. Met andere woorden de potentiële impact van het cultureel aanbod op de welvaart van de regio en van haar inwoners. Want dat is waar het schoentje wringt en dat voert de discussienota ook aan. Brussel verzilvert zijn cultureel potentieel onvoldoende. Dit is geen nieuws. Andere studies hebben dit reeds aangetoond en becijferd. Het Brussels Kunstenoverleg legde ook reeds de vinger op de wonde in het cultuurplan voor Brussel, al is de benadering van dit verdienstelijk plan

10 308 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari 2011 minder economisch dan sommige andere studies. Het cultuurplan vertrekt meer vanuit de kloof tussen de actuele demografie en het beleid en vanuit de vaststelling dat het beleid onvoldoende mee is geëvolueerd met de tendens van internationalisering van de Brusselse bevolking. Wat het uitgangspunt ook weze, van welke studie dan ook, steeds weer komt men tot de bevinding dat door de institutionele versnippering van de bevoegdheden inzake cultuur en cultureel beleid Brussel onvoldoende uit zijn cultureel potentieel haalt. Plus est en nous zou ik zeggen. Volgens mijn fractie is er dan ook dringend nood aan een forum, een tafel, een beleidsstructuur collega Jef Van Damme verwees er ook reeds naar die deze uitdagingen op zich kan nemen. Wij noemden het een cultuurkoepel die de bevoegde overheden - en dat is meer dan alleen de Vlaamse en de Franstalige Gemeenschap, maar ook de gemeenschapscommissie, de federale overheid, - zou kunnen tot stand brengen en die alvast op zijn minst een structureel overleg tot stand zou brengen om het rijk cultureel aanbod in ons gewest te stroomlijnen en derhalve sterker te valoriseren. Er zijn ter zake interessante referenties in het buitenland misschien een goed idee voor een uitstap - bijvoorbeeld in Berlijn. Maar het zou ons te ver leiden om hierop in het bestek van deze tussenkomst dieper in te gaan. Een terreinbezoek dringt zicht misschien wel op. Ik wou aankondigen dat ik dit voorstel aansluitend bij de discussienota van mevrouw Annemie Maes, ook zelf heb verwerkt in een nota die ik samen met collega Réné Coppens als effectief lid van de commissie voor Cultuur, Jeugd en Sport graag zal indienen bij de Raad van de VGC. Ik doe dit in de hoop en met de betrachting om de discussie die mevrouw Maes op gang heeft gebracht, voort te zetten. Als ik één kanttekening mag maken bij de discussienota, is het misschien dat er in die nota net iets te weinig voer voor discussie zit en dat we het eigenlijk allemaal eens zijn over de inhoud, op een paar randgevallen na. Ik denk dat het interessant zou zijn om onze gedachtewisseling voort te zetten op basis van een aantal ideeën en voorstellen, waar we het niet noodzakelijk over eens hoeven te zijn, maar waar we dan door de clash der ideeën licht kunnen laten schijnen in de culturele wereld. De heer Bruno De Lille, collegelid.- Ik ben natuurlijk zeer blij dat we hier vandaag kunnen discussiëren over de discussienota van mevrouw Maes. Het is inderdaad duidelijk dat het cultuurplan dat door het Brussels Kunstenoverleg is opgesteld in samenwerking met het Réseau des Arts à Bruxelles, niet de beleidsnota inzake cultuur is, zoals die werd opgesteld door de VGC, maar het is wel een zeer belangrijke nota voor Brussel. Daarom kan die ons ook heel sterk inspireren in de manier waarop wij het Brusselse cultuurbeleid willen aanpakken. Het verwondert me ook dat sommigen vragen stellen bij de opportuniteit van een discussie over dit soort zaken. Ik stel ook vast dat sommigen altijd weer schieten op de vorm, maar zelf eigenlijk zeer zelden hun inhoudelijke visie ter zake geven. Het strafste was nog de samenvatting van de eerste spreker, die stelde dat de kern van de zaak onze samenwerking met de Franstaligen betreft. Dat is nu net de essentie van die discussienota en men kan moeilijk iets gaan aanvallen als men het daarmee al eens is. Laten we dit daarom met zijn allen constructief bekijken en kijken hoe we vooruit kunnen gaan. Want ik denk dat het absoluut in het voordeel is van de Nederlandstaligen in Brussel om inderdaad een hechtere samenwerking op te zetten met de Franstaligen.

11 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari Ik ben er van overtuigd dat wij sterk in onze schoenen staan, dat we daarom ook niet bang moeten zijn voor samenwerking en dat we ons open kunnen opstellen. We weten wat we zelf denken, we kennen onze ideeën en onze visie en we moeten ook niet bang zijn dat we de vis zullen verdrinken. Als het gaat over concrete samenwerking, hebben we al een aantal zaken opgezet. We hebben beloofd dat we elk jaar een punt van het cultuurplan voor Brussel zouden proberen te realiseren en we zijn daarmee bezig. Het klopt dat dit nog niet volledig is afgerond, maar het vraagt ook veel werk en we beperken ons ook niet tot de kleine dingen. In samenwerking met staatsecretaris Emir Kir zijn we begonnen aan het opstellen van een uitgebreide cartografie van het culturele landschap in Brussel. Wat is eigenlijk de bedoeling van die cartografie? Daarin willen we alle culturele activiteiten en spelers in Brussel verzamelen en zullen we ook de beschikbare culturele infrastructuur oplijsten en eigenlijk eveneens welke mogelijke financieringsbronnen er allemaal zijn. Het is inderdaad zo dat het cultuurlandschap is versnipperd, maar alleen al door de culturele activiteiten in alle openheid samen te brengen zorgt men ervoor dat die verschillende middelen beter kunnen worden gebruikt en dat men die versnippering toch een beetje tenietdoet. Het is een uitgebreide cartografie, die eigenlijk meer dan één punt probeert te realiseren van dat cultuurplan voor Brussel. Het gaat eigenlijk over de punten 11, 17 en 21, om concreet te zijn. Punt 11 implementeert eigenlijk drie specifieke zaken. Ten eerste een kader creëren voor beslissingen met een impact op de territoriale spreiding van cultuur, ten tweede een Who is Who creëren voor culturele professionals en ten derde andere professionals informeren door het online zetten van kaarten of door samenwerking met het openbaar vervoer of toeristische diensten. Dat is volgens ons cruciaal en als we willen komen tot een betere samenwerking, moeten we daar al werk van maken. Punt 17 sluit daarbij aan en wil eigenlijk met de professionele artistieke sector in Brussel een meertalige informatiedienst en een portaalsite voor artiesten opstarten. Die informatiedienst zou artiesten moeten informeren over die cultuursector, over het institutionele kader van de stad en over de verschillende financieringsbronnen van cultuur. We mogen immers niet vergeten dat we heel wat instellingen hebben die hier al jaren aan het werk zijn en die inmiddels wellicht goed hun weg kennen. Maar elk jaar opnieuw hebben we een enorme toevloed van nieuwe kunstenaars, zowel door onze kunstscholen, maar ook doordat Brussel eigenlijk toch nog altijd een aantrekkingskracht uitoefent op jonge kunstenaars, en die moeten telkens opnieuw heel veel energie en tijd steken in het uitzoeken hoe ze hier hun ding kunnen doen. Wij willen ze daar in elk geval bij gaan helpen. Punt 21 gaat over het feit dat de plaatsen waar kunstenaars kunnen creëren en experimenteren, moeten worden versterkt en uitgebreid. Wij hebben niet meteen enorme middelen om heel veel extra plaatsen te gaan creëren, al proberen we dat wel te doen in de mate van het mogelijke. Ik verwijs bijvoorbeeld naar het Nieuwlandproject, het bredescholenproject waarin toch ook een cultureel aspect zit en er toch ook wat extra ruimte voor cultuurbeleving in de stad zou moeten zijn. Het gaat er echter ook om hoe we de bestaande ruimten beter kunnen gebruiken door bijvoorbeeld beter af te stemmen en door ze beter bekend te maken. Eén van de zaken die we hebben vastgesteld toen we praatten met het Kunstenfestival des Arts, was dat men bij de organisatie van het festival elke keer opnieuw werd geconfronteerd met een gebrek aan repetitieplaatsen, terwijl er op hetzelfde moment heel wat gemeenschapscentra, zelfs in de buurt, beschikbare ruimten hadden en ze zelfs ter beschik-

12 310 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari 2011 king hadden willen stellen. Alleen kenden ze elkaar niet en daardoor gingen er dus heel wat kansen verloren. Door dat beter bekend te maken en die ruimten beter in kaart te gaan brengen, zullen we ervoor zorgen dat ze ook beter kunnen worden gebruikt. Het is wel een uitgebreide opdracht waarmee we van start zijn gegaan en er is natuurlijk tijd nodig om dat grondig te doen. We weten dat er versnippering is, zodat we ook zelf heel intensief op zoek moeten gaan naar wat er allemaal is. Het is ook de bedoeling om die publicatie daarna om te zetten in een digitale applicatie, waarbij men direct en online een zicht krijgt op die verschillende Brusselse culturele spelers. Misschien moet men daarbij zelfs de mogelijkheid creëren om beschikbare plaatsen ook online te reserveren. Zowel ikzelf als staatsecretaris Emir Kir zijn in blijde verwachting van de resultaten van dat werk. We denken dat we tegen einde maart naar buiten zullen kunnen komen met concrete resultaten en dat we er dan nog verder zullen over praten. Ik heb natuurlijk van een aantal mensen de prioriteiten gehoord. Een aantal van die zaken zijn ook opgenomen in het gevoerde cultuurbeleid. Er zijn ook een aantal vragen of opmerkingen om voorzichtig te zijn vooraleer bepaalde stappen worden gezet. Ik denk dat we dat doen en dat we niet overhaast te werk gaan, bijvoorbeeld als het gaat over die hervorming van de cultuurwaardebon. We hebben dat al een tijdje geleden aangekondigd en het feit dat we nog altijd niets concreets hebben voorgelegd, is net omdat we stap voor stap willen gaan en omdat we geen overhaaste beslissingen willen nemen, die dan misschien achteraf moeten worden ingetrokken of bijgestuurd. Daarom nemen we onze tijd. Iedereen kent onze intentie, maar we kennen ook de bestaande bezorgdheden en willen daar absoluut rekening mee houden. Een van onze bekommernissen is absoluut hoe men die cultuurparticipatie gaat verhogen. We hebben daar al een aantal initiatieven rond genomen. Ik denk dat het cultuurbeleid van de VGC heel sterk is gebaseerd op hoe men zoveel mogelijk mensen kan laten deelnemen aan het cultuurbeleid en hoe men ervoor kan zorgen dat mensen die anders niet zouden deelnemen, dat wel proberen te doen. Het gaat om concrete zaken als ondertiteling en dergelijke. De voorbije jaren hadden we daar een budget voor, maar we zijn dat aan het afbouwen omdat dat een impulsbudget was. We hebben de indruk dat heel wat huizen die daarvan gebruikmaakten, dat eigenlijk in hun reguliere werking hebben opgenomen. We hebben bijvoorbeeld een gesprek gehad met het Kunstenfestival des Arts die het natuurlijk jammer vindt dat die middelen wegvallen, maar die de logica erachter wel begrijpen. We zijn al aan het bekijken hoe we die extra middelen kunnen gebruiken om ervoor te zorgen dat we dat cultuuraanbod verder ontsluiten. Het is niet zo dat we de middelen voor cultuur verminderen, maar we willen ze wel anders inzetten. Als het gaat over het belang van het onderwijs, denk ik dat collegevoorzitter Jean-Luc Vanraes daarover een hele grote boom over zou kunnen opzetten. We zitten daar ook op dezelfde lijn. Een concreet voorbeeld is dat we in het Nieuwlandproject ook plaats hebben gemaakt voor de Kunstacademie van de Stad Brussel, die al heel lang kampte met huisvestingsproblemen. In het kader van die Brede School hebben we ervoor gezorgd dat dit kunstonderwijs daar ook zijn plaats vindt en we denken dat dit nieuwe mogelijkheden zal bieden. Als men mensen samen zet, creëert men in elk geval al de kans om samen te werken. We zullen er in ieder geval de nadruk op leggen dat die samenwerking er ook echt moet komen.

13 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari In verband met cultuur en toerisme kan ik verwijzen naar het Greeters -project dat we hebben opgezet samen met de Franstaligen en staatsecretaris Christos Doulkeridis, waarbij we gewone Brusselaars eigenlijk gebruiken om hun stad te leren kennen aan mensen die van buiten Brussel komen. Dit is een zeer laagdrempelig project, waarbij we gebruikmaken van de participatie van de gewone Brusselaars. We doen dat ook bij bijvoorbeeld het Stilteproject. Op professioneel vlak proberen we de samenwerking met Brussel Internationaal Toerisme & Congres (BITC) op te drijven. De VGC is een kleine partner geweest. We zullen de middelen die we besteden aan BITC verdubbelen, waarbij we wel concreet gaan samenwerken rond een aantal concrete projecten. We zullen uiteraard niet zomaar dat geld geven zonder meer. Ik wil verduidelijken dat de Vlamingen met dit initiatief niet gestrikt werden door de Franstaligen. Ik denk dat het omgekeerd is en dat de Vlamingen aan de basis liggen van dit initiatief. Ze waren en zijn eigenlijk de drijvende kracht achter het Brussels Kunstenoverleg en dat Réseau des Arts à Bruxelles. Ze zijn ook de drijvende kracht achter het initiatief om samen een cultuurplan voor Brussel op te stellen. Dit is opnieuw een positief verhaal en ik zou het jammer vinden dat men dit een negatieve connotatie meegeeft door te stellen dat we ons weer zullen laten doen. We werken samen met de staatsecretarissen Emir Kir en Christos Doulkeridis. Staatsecretaris Christos Doulkeridis heeft bijvoorbeeld heel wat stappen gezet op het ogenblik dat men ontdekte dat we met een soortgelijk project bezig waren. Er is samenwerking en er worden ook stappen gezet van hun kant. Dat sommigen die niet willen zien, weten we al langer dan vandaag. We zijn ook blij met het initiatief vanuit de VGC-Raad, want volgens mij is elk initiatief en elke steun welkom, want we hebben nog een hele lange weg af te leggen. We moeten inderdaad nadenken hoe we iets kunnen doen aan die versnippering. We moeten niet alleen nadenken over een betere samenwerking, maar ook bereid zijn om creatief na te denken hoe we die versnippering kunnen verminderen. Men kent onze standpunten daarover, anderen denken daar anders over. Maar als ik iedereen in deze Raad hoor, hebben we allemaal hetzelfde doel, namelijk van Brussel een stad maken die ook op creatief vlak aantrekkelijk is, zowel voor de Brusselaars als voor de mensen van buiten Brussel. We moeten met zijn allen op een open manier durven nadenken hoe we stappen kunnen zetten om die versnippering inderdaad te verminderen, want dat kan alleen maar goed zijn voor Brussel. Mevrouw Annemie Maes.- Ik ben blij te horen dat u op de aangekondigde manier verder stappen onderneemt en moedig u ook aan om daarmee door te gaan. Ik dank ook de collega s die constructieve voorstellen gedaan hebben want dat was ook de bedoeling van de discussienota. We hebben gemerkt dat er een zeer goed initiatief was in de maand maart, maar dat er later een lacune ontstond. Ik heb dus, als kersverse voorzitter van de commissie voor Cultuur, Jeugd en Sport, het initiatief genomen om die draad terug op te pikken. Idealiter is dat het werk van alle raadsleden samen. In verband met de nota zelf heb ik alle suggesties ter harte genomen. Er is een verschil tussen kwantiteit en kwaliteit. Ik kies voor het laatste. Ik heb opgemerkt dat er op een relatief kleine nota enorm veel reacties zijn gekomen. Sommige sprekers verkochten gedurende tien minuten wel alleen maar gebakken lucht. Er waren echter ook verzuurde reacties. Mijn engagement als voorzitter van de commissie voor Cultuur, Jeugd en Sport houdt in dat ik nu samen met de collega s verdere stappen zal ondernemen. Ik kijk ook uit naar de bespreking van de nota die aangekondigd werd door de heer Herman Mennekens. Ik

14 312 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari 2011 verwijs ook naar punt 24 van het cultuurplan voor Brussel, want daarin staat duidelijk dat het gebrek aan overleg tussen de verschillende overheden schrijnend is, evenals de wederzijdse onwetendheid over decreten, procedures en de filosofie. Ik ga dus verder met de collega s die cultuur een warm hart toedragen en die niet blaten, maar werken. De heer Dominiek Lootens-Stael.- Men wordt hier nogal snel in een hoekje geduwd als men het niet eens is met de meerderheid. Ik stel alleen maar vast dat van het gemeenschappelijk initiatief van maart 2010 in de praktijk uiteindelijk niet veel meer overblijft. Ik zie dat de Franstaligen alleen op terreinbezoek gaan en alleen verder werken. Ik zie ook dat Groen! in deze Raad dan met een pruilmondje zegt dat ze dan ook maar alleen moeten verdergaan. Elk gaat zijn eigen weg en laat dat misschien positief zijn. Ik vind het positief dat wij, als Vlaamse Gemeenschap, zelf het heft in handen nemen. Ik vind het minder positief dat er inhoudelijk een aantal aspecten zijn die niet de juiste richting uitgaan. Het is toch wel merkwaardig dat, als men het in deze Raad niet eens is met de cultuurvisie van de groenen, de liberalen en democraten beweren dat men een randgeval is. Ik troost me met de gedachte dat er ooit een bekende Brusselse clown was die mij in een debat op televisie uitschold voor randdebiel, maar u bent nog net iets vriendelijker. Ik vind het helemaal niet erg om de uitzondering te zijn in dit verhaal, ook al noemt u dat dan marginaal. - De bespreking is gesloten. De voorzitter.- Ik stel voor om aansluitend bij de discussie over cultuur, de vraag van de heer Paul De Ridder te behandelen over de faam van Bruegel in Brussel. (Instemming) VRAAG (R.v.O., art. 59) De bijdrage van de Vlaamse Gemeenschap tot Bruegels faam in Brussel De heer Paul De Ridder.- Pieter Bruegel de Oude vormt één der topfiguren van de Europese cultuurgeschiedenis. Historici weten reeds langer dat Bruegel doordrongen was van het gedachtegoed van de renaissance en het humanisme. Wie de schilder afschildert als een boerenpummel geeft blijk van schromelijke onwetendheid. De familie Bruegel leefde reeds bij het begin van de 16 de eeuw in Brussel. Zelf ontdekte ik, tijdens het inventariseren van het archief van Sint-Goedele, het testament van kanunnik Everard Bruegel, overleden in 1530, rond het moment dat Pieter Bruegel de Oude geboren werd. Welnu, die kanunnik bezat reeds werken van Erasmus van Rotterdam, die op dat moment nog leefde. Erasmus, die overigens een tijd lang in Anderlecht woonde, sterft in Een naamgenoot van de schilder Pieter Bruegel was arts en hoogleraar in Leuven, hij behoorde tot de vriendenkring van Abraham Ortelius. De jurist Willem Bruegel zetelde in de Raad van Brabant. Kortom, allerminst een familie van boeren. De schilder Pieter Bruegel de Oude zelf werkte aanvankelijk in Antwerpen, maar kwam later naar Brussel. Hij huwde hier in 1563 in de Kapellekerk en werd daar ook begraven

15 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari in Hij bracht dus de laatste 7 jaren van zijn leven door in Brussel. Hier bereikte zijn vakmanschap een hoogtepunt. Hier schilderde hij enkele van zijn beroemdste meesterwerken, zoals De volkstelling te Bethlehem,gesitueerd in een Brabants dorp, of De blinden die de blinden leiden, wellicht met het kerkje van Sint-Anna-Pede in de achtergrond. Nu berust de belangrijkste collectie van Bruegels werk in het Kunsthistorisches Museum te Wenen. Andere werken hangen in de Staatliche Gemäldegalerie in Berlijn, de Galleria Capodimonte in Napels, het Louvre in Parijs, de Alte Pinakotek in München en nog een aantal andere musea. De Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België in Brussel, herbergen de tweede grootste Bruegelverzameling. Het museum kreeg recent het Bruegelhuis, gelegen Hoogstraat 132, in diezelfde Kapellewijk, als legaat. Ik was daar van nabij bij betrokken, overigens een zeer droevige geschiedenis. Een oude vrouw, eigenares van dat huis, heeft men op het laatste moment nog geprobeerd dement te laten verklaren, om toch maar de nalatenschap in de wacht te kunnen slepen. Dit als monument beschermde pand uit de 16 e eeuw zal tegen 2013 ontwikkeld worden tot een museale site. De grote Brabantse schilder wordt nog altijd herdacht in deze buurt, zoals onder meer blijkt uit de jaarlijkse Bruegelfeesten. Jammer genoeg, heeft de Vlaamse Gemeenschap tot nu toe weinig bijgedragen tot het uitdragen van Bruegels faam in Brussel. Welke initiatieven zijn er gepland om deze figuur, zijn werk en zijn leven in het Brussel van de zestiende eeuw beter bekend te maken bij het grote publiek? Welke maatregelen werden getroffen om het Bruegelhuis, de Kapellekerk en de buurt daarbij te betrekken? In welke budgetten werd daartoe voorzien? Welke contacten heeft het collegelid en de administratie van de VGC gelegd met de partners in Brussel? De mogelijke partners zijn overigens talrijk. Ik denk aan de federale overheid bevoegd voor de KMSK en het Bruegelhuis, de stad die bevoegd is voor de stedelijke musea, het stadsarchief en ten dele ook de Kapellekerk. Verder zijn er ook privé verenigingen zoals historische genootschappen en gidsenverenigingen. Ten slotte kunnen ook de scholen een belangrijke bijdrage leveren tot het beter bekend maken van deze geniale schilder. Afrondend zou ik zelf in deze vergadering andermaal willen pleiten voor een didactisch Bruegel-monument in Brussel. Antwerpen heeft monumenten voor Rubens en Van Dyck, Gent voor de gebroeders Van Eyck, Brugge voor Memling, en ga zo maar door. Het is toch onvoorstelbaar dat Brussel nog steeds niet beschikt over een waardig monument voor Bruegel, een kunstenaar van wereldformaat. Zeker een vertegenwoordiger van Groen! zou van de oprichting van zo n monument een erezaak moeten maken. Weet het collegelid overigens dat eminente kunsthistorici, onder meer Roberts Johnes, in deze man die naar het leven schilderde en die een bijzondere aandacht had voor de natuur, een voorloper zagen van het groene gedachtegoed? De heer Bruno De Lille, collegelid.- Nu kan ik natuurlijk niet anders. Ik stel voor dat iedereen in het vervolg zijn vragen zo beëindigt. Wanneer de heer Paul De Ridder verwijst naar de Vlaamse Gemeenschap, neem ik aan dat hij de VGC bedoelt in plaats van het beleid van Vlaams minister voor cultuur Joke Schauvliege. Tijdens het voorbije anderhalf jaar heb ik inderdaad nog geen nieuwe initiatieven genomen inzake Pieter Bruegel de Oude. Bruegel is in de loop van de jaren wel verschillende keren

16 314 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari 2011 het onderwerp geweest van tentoonstellingen of evenementen in Brussel of in de rand van Brussel waaraan de VGC haar medewerking heeft gegeven. Zo heeft de VGC in het verleden aan vzw De Rand een subsidie gegeven van euro voor het Brusselse luik van het evenement Bruegel06, dat liep van 12 mei tot 3 september Dit was een ecologisch-cultureel ontsluitingsproject dat zich voornamelijk in de historische locaties in de rand rond Brussel afspeelde. Simultaan daarmee liepen in de Koninklijke Bibliotheek twee tentoonstellingen, een over de prentenkunst en een andere met hoogwaardige reproducties van Bruegels schilderijen. De heer Robert Delathouder heeft ooit een wedstrijd uitgeschreven voor het oprichten van een standbeeld van Bruegel. Die wedstrijd is gewonnen door kunstenaar Tom Fransen, die aan zijn beeld begonnen is. De kunstenaar had hier zelf euro in geïnvesteerd, maar om één of andere reden heeft de VGC nooit een bedrag ingeschreven om die man te betalen. Dit is ondertussen rechtgezet, de kunstenaar zal vergoed worden. Alleen is er nog steeds geen plaats voor het beeld, het heeft al een hele odyssee meegemaakt. We zullen opnieuw proberen om een plaats te vinden die een link heeft met Bruegel zelf. De Kapellekerk is echter geen optie, vrees ik,omdat die door de stad Brussel van de hand is gedaan. De erfgoedcel, die sinds 2003 actief is in Brussel, heeft tot nu toe nog geen activiteiten georganiseerd rond Pieter Bruegel de Oude. Maar ze zal zeker de kans grijpen om deze belangrijke kunstschilder te belichten wanneer er zich in de toekomst een gelegenheid voordoet. De initiatieven die u hebt aangehaald kunnen eventueel zo n gelegenheid vormen. Dan zullen ook de nodige budgetten worden voorzien in de begroting en het actieplan van de erfgoedcel Brussel van de VCG. INTERPELLATIE (R.v.O., art. 62) VAN DE HEER DOMINIEK LOOTENS-STAEL TOT DE HEER JEAN-LUC VANRAES, COLLEGEVOORZITTER BEVOEGD VOOR ONDERWIJS, VORMING EN BEGROTING betreffende de uitlatingen van een collegelid met betrekking tot de inperking van de bevoegdheden van de VGC De heer Dominiek Lootens-Stael.- Er was de voorbije dagen ophef over de onenigheid tussen CD&V en de rest van de Brusselse Regering aangaande de nota Vande Lanotte. De andere partner van dit College, die zich snel uit de voeten maakt, heeft alvast op dit incident niet gewacht om ook zijn steen in de kikkerpoel te gooien. Het ene was de aanloop tot het andere. Op 20 december 2010 achtten de partijen Groen! en Ecolo het immers nuttig om een gezamenlijk document te overhandigen aan de herbenoemde Koninklijk Bemiddelaar Johan Vande Lanotte, waarin een aantal verregaande institutionele hervormingen voor Brussel worden voorgesteld. Ecolo weet blijkbaar beter dan de andere partijen zelfs beter dan de Vlaamse partijen wat de Vlamingen in Brussel echt willen. Dat komt wellicht omdat er in die partij zo goed Nederlands wordt gesproken. In de pers, waar het stuk van Ecolo en Groen! ook belandde, lichtte de heer Bruno De Lille de ingenomen stelling toe en verdedigde hij het gezamenlijk standpunt van zijn partij en de Franstalige evenknie.

17 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari De timing van de mededeling is vanuit het standpunt van een Brusselse Vlaming hoogst eigenaardig. Ze was zelfs slecht gekozen. De laatste weken bleek dat binnen het project voor een volwaardig Brussels Gewest, zoals de PS-minister-president en zijn Ecolo-trawanten dat voor ogen hebben, onrustwekkende tijden aanbreken voor de Vlamingen. Men zou eigenlijk, zeker vanuit de Raad van dit College, alle hens aan dek moeten roepen. Het collegelid acht nu echter het moment gunstig om een radicaal Franstalig geïnspireerd voorstel, dat onder andere tweetalige kiezerslijsten omvat, voor te stellen en te verdedigen. Iedereen die een beetje zijn Brussels-Vlaamse geschiedenis kent, weet wat deze tweetalige lijstvorming inhoudt. Het is een open deur voor het invoeren van de Flamand de service in het parlement. Hetzelfde geldt voor de maatregelen op vlak van taalproblematiek die uit de Franstalige groene hoed worden getoverd. Men houdt daarbij krampachtig vast aan enerzijds de taalkaders, terwijl men anderzijds de functionele tweetaligheid van sommige diensten hoopt te realiseren door de aanwezigheid van minstens één Nederlandstalige op de werkvloer. We weten echter allemaal dat algemene tweetaligheid het enige werkbare recept is. Ik moet vaststellen dat het Groen!-collegelid in deze zeer Franstalige logica geen graten ziet en alles kranig mee verdedigt. Is dit met opzet, uit onwetendheid of uit naïviteit? Ik durf het niet te benoemen, want het ene is nog kwalijker dan het andere. Naast het feit dat een aantal oplossingen voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest naar voren worden geschoven die zowat het hele communautaire evenwicht aan het wankelen brengen, worden door het collegelid ook heel wat bevoegdheden van de VGC doorgeschoven naar het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het valt op dat het collegelid vooral morrelt aan de bevoegdheden van anderen, met uitzondering van zijn eigen bevoegdheidspakket voor sportinfrastructuur, waarvoor concreet de gemeenten worden geviseerd, een desinteresse die ook al bleek uit de zeer vage beleidsbrieven over dit thema. Beroepsopleiding valt onder de bevoegdheid van de collegevoorzitter en Personen met een handicap is een bevoegdheid van collegelid Brigitte Grouwels. Het is zeer cynisch dat men het als een verbetering voorstelt om die bevoegdheden te regionaliseren. Dit is het domein bij uitstek waarin de Vlamingen door het Hoofdstedelijk Gewest stiefmoederlijk worden behandeld en aangewezen zijn op de Vlaamse Gemeenschap. Hetzelfde kan ook worden gezegd over de beroepsopleiding, want de factor bij uitstek die jonge Brusselaars parten speelt bij het vinden van een job is een gebrek aan voldoende tweetaligheid. Dit gebrek komt vooral tot uiting waar Franstaligen leiding en toezicht uitoefenen over onderwijs en vorming. Indien men het aan Groen! overlaat dienen een aanzienlijk aantal bevoegdheden naar het Brussels Hoofdstedelijk Gewest te worden versast, omdat de Vlaamse Brusselaars eerder Brusselaars dan Vlamingen zouden zijn en een ongelijkheid onder de Brusselaars niet kan worden goedgepraat. Een tweederangsstatuut van Vlaamse burgers in Brussel, niet alleen ten opzichte van de Franstaligen in deze stad, maar ook ten opzichte van de andere Vlamingen in Vlaanderen, zou echter wel aanvaardbaar zijn. Twintig jaar bestaan van deze hoofdstedelijke miskleun heeft aangetoond dat de Vlamingen enkel op zichzelf zijn aangewezen wanneer het aankomt op de verdediging van hun rechten en belangen in deze stad. Het Groen!-collegelid pleit voor wat de Franstaligen willen zien gebeuren, maar zelf met zoveel woorden nog niet durven voor te stellen. Hij bezondigt zich daarbij aan wat uitgerekend een lid van een Vlaams College dat de functie heeft de belangen te verdedigen van de Vlamingen in Brussel, nooit zou mogen voorstel-

18 316 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari 2011 len. Deze toestand stelt hem niet langer in staat om binnen dit College te functioneren zoals het een Vlaams collegelid van de Raad van de VGC betaamt. Ik had dan ook graag het standpunt van de collegevoorzitter vernomen inzake de communicatie van collegelid Bruno De Lille. Werd de inhoud van de brief aan de Koninklijk Bemiddelaar, die uiteindelijk door de media werd verspreid, al dan niet op voorhand doorgepraat met de andere collegeleden, of moesten ook zij dat via de pers vernemen? Gaat de collegevoorzitter akkoord met deze uitspraken? Is de collegevoorzitter de mening toegedaan dat het Groen!-collegelid met een dergelijke ingesteldheid nog verder kan functioneren binnen het College van de VGC? Heeft de collegevoorzitter dit collegelid teruggefloten of gevraagd afstand te doen van zijn functies? Ik kan me voorstellen dat het niet gepast zou zijn dat een collegelid zomaar allerhande uitspraken kan doen die diametraal zijn tegengesteld aan de belangen die het College moet verdedigen. De heer Walter Vandenbossche.- Ik vraag u een correct intellectueel discours te houden. De heer Dominiek Lootens-Stael.- Ik ben ervan overtuigd dat u dezelfde mening bent toegedaan. Ik herinner me namelijk dat u eenzelfde discours hebt gevoerd ten opzichte van toenmalig collegelid Pascal Smet toen hij verklaarde dat Brussel een Franstalige stad was. Ik doe nu net hetzelfde. De heer Walter Vandenbossche.- Het aantrekken van een institutioneel debat kan goed zijn. Ik pleit er alleen voor dat u het onderscheid blijft maken tussen wat een College in het kader van een politiek akkoord doet en wat de politieke partijen doen. Ik vind het niet goed dat u beide probeert te vermengen, want dat schaadt uw eigen inbreng. De heer Dominiek Lootens-Stael.- Het gaat hier niet over een politieke partij. Het was wel degelijk collegelid Bruno De Lille die deze stelling in de media bracht. Wat mij betreft is het onmogelijk, en dat is een eerlijk intellectueel discours, om deel uit te maken van het College van de Raad van de VGC met een regeerakkoord en -programma en tegelijkertijd een discours te vertolken dat diametraal tegengesteld is aan de belangen die men geacht wordt te verdedigen. U bent allicht de mening toegedaan dat men omwille van de lieve vrede de gemoederen moet bedaren, want u hebt de laatste weken al genoeg herrie geschopt. U hebt echter in een recent verleden een gelijkaardig discours gehouden. Overweegt de collegevoorzitter om het beleid van de VGC voort te zetten zonder iemand die deze strekking vertegenwoordigt? In het licht van de voorstellen die collegelid Bruno De Lille heeft gedaan, wordt het bijzonder moeilijk om in de toekomst een correct samenhangend beleid te voeren ten gunste van de Vlaamse gemeenschap in Brussel. De heer Paul De Ridder.- Ook ik las de gezamenlijke nota over de Institutionele hervormingen aangaande het Brussels Hoofdstedelijk Gewest die Groen! en Ecolo overhandigden aan de Koninklijk Bemiddelaar Johan Vande Lanotte. Officieel gaat het hier om een stuk van Groen! en Ecolo. Toch lijkt het mij vooral een nota van Ecolo te zijn. Zo pleit men voor een versoepeling van de taalwetgeving, zeker voor de gemeenten, en voor de overheveling van gemeenschapsbevoegdheden naar het Gewest. Heel wat van die desiderata kwamen ook effectief terecht in de nota Vande Lanotte, zoals bijvoorbeeld de overheveling van de beroepsopleiding en de mogelijkheid om tweetalige lijsten in te dienen.

19 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari Ook de N-VA is steeds een voorstander geweest van een vereenvoudiging van de Brusselse structuren, maar dan wel op zo n manier dat de gemeenschappen ten volle hun rol kunnen blijven spelen. Alleen zo worden de Nederlandstaligen niet geminoriseerd binnen het Brussels Gewest. Ik verwijs in dit verband naar de bekende discussie over de Franstalige vice-gouverneur. Precies daarom verzet de N-VA zich resoluut tegen tweetalige lijsten. Dat zou er in de praktijk op neerkomen dat Franstaligen vanuit hun dominante positie zouden bepalen welke Nederlandstaligen wel op een lijst mogen komen en welke niet. Het zet de deur wagenwijd open voor FDF-Vlamingen zoals men die destijds heeft gekend in de Agglomeratieraad. In het tweede deel van de tekst van Groen! en Ecolo worden suggesties gedaan om bevoegdheden over te hevelen van de gemeenten naar het Gewest. Toch luidt het daar en ik citeer dat het niet gepast wordt geacht ze te behandelen in het kader van de federale hervorming. Strikt gezien klopt dat ook, want het Gewest kan dat autonoom beslissen. Jammer genoeg vindt men op Brussels niveau geen oplossing, of gaat het alleszins erg traag. Daarbij komt nog dat over de financiering van Brussel wél federaal onderhandeld wordt. Dat de Brusselse instellingen op de federale onderhandelingstafel minstens ook ter sprake komen is ook wel logisch. Wij kunnen echter daarover moeilijk hier een debat ten gronde voeren, aangezien er elders over wordt onderhandeld. Inzake een betere organisatie van de werking van de politie worden zinvolle stapjes gezet in de nota, maar ze blijven klein. Het collegelid heeft als lid van zijn partij een voorstel geformuleerd. Het moet dan ook voor iedereen duidelijk worden gemaakt dat dit voorstel van Ecolo en Groen! allerminst een voorstel is van de VGC of het standpunt van de VGC vertolkt. Bij de groenen heerst trouwens nog meer onduidelijkheid. Een paar dagen geleden verwierp staatssecretaris Christos Doulkeridis bezwaren tegen de nota Vande Lanotte met het Brussels regeerakkoord in de hand. Hij deed dit zogezegd in naam van alle Brusselaars, wat niet het geval was. De vraag blijft dan ook of de staatssecretaris dit deed namens zichzelf, namens Ecolo, namens de Brusselse regering of namens de Cocof? Niemand die het nog weet! Wij kijken dan ook met grote nieuwsgierigheid uit naar het antwoord van de voorzitter van het VGC-College en van het betrokken collegelid. Wij kregen van hen graag de uitdrukkelijke bevestiging dat zij de bevoegdheden van de VGC maximaal willen uitoefenen in Brussel, en dat zij daarvan de meerwaarde inzien voor Brussel. De Brusselaars hebben er alle belang bij dat de Nederlandstaligen op een wezenlijke manier aanwezig blijven. Dat is ook belangrijk om sociale redenen, want wie werk wil vinden in de Rand heeft er alle belang bij om Nederlands te kennen. Opkomen voor het Nederlands is dus bij uitstek een sociale bewogenheid. Indien men de positie van de VGC niet maximaal wil handhaven, dan moeten we ons zeer grote vragen stellen bij het functioneren van de heer Bruno De Lille als lid van het College van de VGC. Mevrouw Els Ampe.- In het kader van de staatshervorming ligt ook de toekomst van Brussel op tafel. We weten echter niet wat precies op tafel ligt. Er valt zelfs te horen dat de onderhandelaars al vier maanden lang niet aan tafel hebben gezeten. In de krant worden er door de diverse onderhandelaars echter wel de meest uiteenlopende verklaringen over de toekomst van Brussel afgelegd. De ene partij vindt dat Vlaanderen en Wallonië Brussel

20 318 Plenaire vergadering Nr. 7 ( ) 14 januari 2011 moeten besturen omdat Brussel dat zogezegd zelf niet kan. De andere partij is dan weer de mening toegedaan dat Brussel zichzelf helemaal alleen moet besturen omdat het contact met Vlaanderen en Wallonië onbestaand is. Vlaanderen en Wallonië zouden niet veel meer te maken hebben met Brussel. Ten slotte zijn er ook nog een aantal partijen die pleiten voor allerlei tussenvormen. De ene tussenvorm is al wat ingewikkelder dan de andere. Ik ga alle ideeën die intussen al werden geformuleerd niet overlopen. Over het ene idee is immers al beter nagedacht dan over het andere. Los van deze concrete voorstellen zouden alle betrokken partijen echter drie basisprincipes in het achterhoofd moeten houden. Vooreerst is er het basisprincipe van de bestuursefficiëntie. Politici staan ten dienste van de bevolking. Als men, voor welke instelling ook, een nieuwe structuur opzet, moet dit op een efficiënte manier gebeuren. Hoe kan de overheid zijn burgers de beste service bieden tegen de laagste prijs? In essentie draait het hierom. De goedkoopste prijs betekent ook de laagste belastingen. Ik krijg soms de indruk dat in alle discours wel eens vergeten wordt dat dit de essentie van het verhaal is. Het tweede basisprincipe zou dat van de tweetaligheid of zelfs de drietaligheid van het Brussels hoofdstedelijk gewest moeten zijn. Ook dit principe zag ik nog niet al te veel opduiken. Ten slotte zou men ook op het vlak van cultuur, onderwijs, vrije tijd en sport oog moeten hebben voor een voldoende groot Nederlandstalig aanbod. De totstandkoming van een dergelijk aanbod zou zowel door de Vlaamse als door de Franstalige en Brusselse gemeenschap gesteund moeten worden. In het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest zijn er heel wat mensen die, ondanks het feit dat ze een andere taal spreken, geïnteresseerd zijn in het Nederlandstalige aanbod. Men moet er dan ook voor zorgen dat dit aanbod voldoende groot is. Deze drie basisprincipes, namelijk de bestuurlijke efficiëntie, de tweetaligheid van de administratie en de uitbouw van een voldoende groot Nederlandstalig aanbod, zou in het achterhoofd moeten spelen van de federale onderhandelaars. Ons inziens zouden zij hierbij hun electorale en partijpolitieke drijfveren even opzij moeten zetten. Alleen zo kunnen zij de best mogelijke structuur voor Brussel en België bedenken. Ik zal me misschien eens uitdrukken in een taal die een aantal onderhandelaars beter begrijpen: beatus ille qui procul negotiis. Vrij vertaald betekent dit: gelukkig is wie zich ver of boven het gewoel kan plaatsen. Als men wil dat de Brusselaar gelukkig is en in se is dat toch een streven van het gros van de politici- moet men ervoor zorgen dat hij of zij boven het gewoel uitstijgt. Mijns inziens is dit nu echter allerminst het geval. Het lijkt er erop dat er heel wat verklaringen boven de hoofden van de Vlaamse Brusselaars worden afgelegd. Aan degenen die beweren dat Brussel zichzelf niet kan besturen, vraag ik of zij dat ook zouden durven beweren over Antwerpen. Zouden zij ook durven te beweren dat Gent moet worden bestuurd door West-Vlamingen omdat de West-Vlamingen er in de meerderheid zijn? Ik denk het niet. Aan degenen die pretenderen dat Brussel op zichzelf staat en eigenlijk niets meer te maken heeft met Vlaanderen en Wallonië omdat ze uit elkaar zijn gegroeid, vraag ik of er soms geen Brusselaars meer zijn die familie hebben in Vlaanderen en Wallonië. Ik denk dat er nauwelijks te vinden zullen zijn. Brussel is geen eiland.