Duurzame ontwikkelingen

Transcriptie

1 Duurzame ontwikkelingen in de techniek Houtenergiestation Dijnselhoek Zeist

2

3 Rapportage Pagina 0 van 13 Opdrachtgever Gemeente Zeist Dhr. R. van Beenen Postbus AM Zeist projectgegevens Dijnselhoek Badmeester Schenkpad Zeist Adviesbureau Duurzaamgebouw B.V. Adres Pythagoraslaan BB Utrecht Telefoon info@duurzaamgebouw.com Adviseur W. Gresnigt

4 Rapportage Pagina 1 van 13 INHOUD 1 Samenvatting Inleiding Beschrijving situatie De specificaties geplande centrale Uitwerking van de centrale Capaciteiten centrale Milieu uitgangspunten: Vergelijking met een traditionele houtkachel Vergelijk Huidige situatie CO2-emissie Overzicht vergelijk Toelichting vergelijk Alternatieven niet verder uitgewerkt bijlage... 10

5 Rapportage Pagina 2 van 13 1 SAMENVATTING Aan DuurzaamGebouw is gevraagd om een overzicht te maken van mogelijke alternatieven voor een duurzame installatie. Dit vergelijk hebben we afgeleid uit de rapportage van CE Delft welke in opdracht van RVO is gemaakt. Hieruit blijkt dat een biomassa installatie een goede besparing van CO2 emissie heeft zeker wanneer er lokale snippers worden gebruikt. Een ander alternatief systeem is geothermie. Geothermie is een opkomende duurzame manier van warmteopwekking. De haalbaarheid en risico s van zo n systeem zijn nog niet verder onderzocht voor de locatie. Overige systemen scoren slechter of zijn op de locatie niet toe te passen in verband beschikbaarheid van een soort centrale (energiecentrale of afvalverbranding.) Voor wat betreft de milieutechnische aspecten hebben we een overzicht gemaakt van de aangeleverde uitstootwaarden. Wanneer we de installatie vergelijken met een traditionele houtstookinstallatie voor een particulier is te zien dat door toepassen van techniek en extra maatregelen de uitstoot van schadelijke stoffen ver uit elkaar liggen in het voordeel van en houtsnipperinstallatie. De overlast van een moderne snipperinstallatie met filters en regeling is in die zin verwaarloosbaar. 2 INLEIDING Het bestemmingsplan 16RV056 voor de realisatie van een Houtenergiecentrale ligt bij de Gemeente Zeist ter goedkeuring. Deze centrale is aangevraagd door Bio Forte en heeft als doel om als duurzame warmtelevering te worden ingezet voor het bestaande zwembad Dijnselburg, de nabij gelegen sporthal en de twee flatgebouwen, de L-flat en de Geroflat. De aanvraag is het gevolg van een getekende intentieovereenkomst tussen Bio Forte, Gemeente Zeist en twee woningcorporaties. Met de afronding van de bestemmingsplanprocedure kan de haalbaarheid van het plan technisch en financieel geborgd worden. Tijdens de terinzagelegging zijn er twee zienswijzen ingediend welke verwerkt worden in het bestemmingsplan. Bij de besluitvorming zijn er tijdens het debat binnen de gemeente vragen ontstaan. DuurzaamGebouw is gevraagd om hier antwoord op te geven om zo een overwogen keuze te kunnen maken voor de doorgang van de besluitvorming. De vragen zijn: 1. Een beoordeling van de voorgestelde installatie. En dat dan in vergelijk tot de bestaande situatie. Wat hebben we en wat komt er voor in de plaats? 2. Kunt u duidelijkheid geven over emissies en gevolgen voor de omgeving? Wat zijn in dit specifieke geval alternatieven en andere opties? Vooral opties kunnen gebruikt worden om dit voorstel een plek te geven en ook de relatie inhoudelijk te leggen met de brede milieu visie. 3. Kunt u een toelichting geven over Biomassacentrales en CO2 in het algemeen en de overige milieutechnische invullingen?

6 Rapportage Pagina 3 van 13 3 BESCHRIJVING SITUATIE Het bestemmingsplan is ingezet om en centrale warmteopwekking te maken voor L-flat (eigendom de Kombinatie) Geroflat (eigendom Seyster Veste) Zwembad + sporthal (eigendom gemeente Zeist) Aanvullend is in de berekening voor luchtkwaliteit ruimte gehouden om de centrale uit te breiden naar: Montessori flat Torenflat Lisman Torenflat Zwembad/sporthal Montessori flat Lisman Geroflat L-flat HES situatie 4 DE SPECIFICATIES GEPLANDE CENTRALE 4.1 Uitwerking van de centrale De centrale is gepland naast de sporthal en bevat volgens de indiening bestemmingsplan Twee biomassagestookte ketels, Één biomassagestookte vuurhaard welke gekoppeld is aan een eenheid voor elektriciteit opwekking (Organic Rankine Cycle). gasgestookte ketel (optioneel). Een 100% backup systeem op basis van de bestaande gasketels in de flats, sporthal en het zwembad is beschikbaar.

7 Rapportage Pagina 4 van 13 De technische uitwerking van de centrale en het leidingtracé is nog niet gedaan. De hoofdlijnen zijn wel weergegeven in de rapportages bij het bestemmingsplan. Hier zijn ook de capaciteiten in weergegeven. 4.2 Capaciteiten centrale De capaciteiten van de centrale zijn in het bestemmingsplan beschreven en in de rapportage ten behoeve van de effecten van de uitstoot van stof en NOx (stikstofoxiden). Er wordt rekening gehouden met maximaal GJ warmtevraag wanneer alle onder hoofdstuk 3 beschreven afnemers aangesloten zijn. De vrijkomende warmte zal dan max. 4,1 MWth zijn. (het bestemmingsplan houdt rekening tussen 2.5 en 7.5 MWth). Elektriciteitopwekking van max. 1 MW wordt aan het openbare elektriciteitsnet geleverd. Met de installatie wordt meer dan 90% van het oorspronkelijke gasverbruik van de aangesloten gebouwen vermeden. De resterende CO2-uitstoot ten gevolge van de inzet van de bestaande gasketels als backup- en piekvoorziening bedraagt dan ook niet meer dan 10% van het oorspronkelijke gebruik. Voor een houtsnipperketel zijn gedroogde houtsnippers nodig. Die worden gemaakt van vers hout afkomstig van boomonderdelen die niet geschikt zijn als rondhout of zaaghout (bijvoorbeeld rooi-, snoei- en tophout). Een versnipperaar snijdt het hout met speciale messen als het ware in plakjes. Deze vorm van verkleinen voorkomt dat de snippers een al te vezelig karakter krijgen, wat problemen kan geven tijdens het verwerkingsproces. Verkleining door middel van een shredder levert snippers op van veel mindere kwaliteit. De afmetingen van de houtsnippers liggen tussen de 10 en 200 mm. Vochtgehalte Afhankelijk van het seizoen bevatten verse houtsnippers (ook wel houtchips genoemd) procent vocht. Door droging in de buitenlucht daalt het vochtpercentage in twee jaar tijd naar circa 25 procent. Voor de toepassing in houtsnipperketels wordt bij voorkeur gebruikgemaakt van min of meer gestandaardiseerde snippers met een vochtgehalte dat niet hoger is dan 35 procent. Er zijn echter ook systemen die houtsnippers met hogere vochtgehaltes (circa 50 procent) gebruiken. Energie-inhoud De energie-inhoud van houtsnippers is afhankelijk van het vochtgehalte. Vochtgehalte houtsnippers Energie-inhoud 0% 18 MJ/kg 35% 11 MJ/kg 60% 6 MJ/kg Figuur 1. Relatie tussen vochtgehalte en energie-inhoud.

8 Rapportage Pagina 5 van Milieu uitgangspunten: Voor het milieu zijn in de rapportages en zienswijze aanvullingen gegeven. Stof wat vrijkomt bij biomassaverbranding kan worden onderverdeeld in grof stof (> 1 µm) en ultrafijn stof (< 1µm). Het grove stof is afkomstig van brandstofdeeltjes welke met de rookgassen worden meegevoerd en bestaat vooral uit calciumcarbonaat CaCO3. Dit wordt al afgevangen in de multicycloon, direct na de ketel. Fijn stof is afkomstig van vluchtige anorganische brandstofcomponenten en bestaat bij een goede verbranding van schone houtsnippers (in tegenstelling tot bij een benzine- of dieselmotor) vooral uit KCl, NaCl en KSO4, zonder organische componenten. Recent onderzoek heeft dan ook aangetoond dat de impact hiervan op de volksgezondheid verwaarloosbaar klein is, vergelijkbaar met de al gebruikelijke zeezoutcorrectie. Om te voldoen aan de eisen voor stofuitstoot onder het Activiteitenbesluit wordt een elektrostatisch filter of een doekenfilter geplaatst. Polycyclische Aromatische Koolwaterstoffen (PAK s) kunnen ontstaan bij verbrandingsprocessen met te lage verbrandingstemperaturen (< ca. 800 C), te korte verblijftijden en een gebrek aan zuurstof. De geplande verbrandingsinstallatie wordt echter continu bedreven, waardoor de verbrandingstemperatuur van ca C vrijwel continu wordt gehandhaafd. Bovendien zorgt het regelsysteem altijd voor voldoende zuurstof. De grootte van de vuurhaard garandeert voldoende verblijftijd van de rookgassen. Dioxine wordt in het afkoeltraject bij verbranding gevormd ten gevolge van de zogenaamde novo synthese reactie indien er voldoende verblijftijd is van rookgassen in het afkoeltraject van 500 naar 180 C, onder aanwezigheid van koolstof, chloor en een katalysator als koper. Door een goed fysiek inwendig ontwerp van de verbrandingsinstallatie en omdat er nauwelijks chloor aanwezig is in de brandstof wordt de uitstoot van dioxines erg laag gehouden. Koolmonoxide ontstaat ten gevolge van een gedeeltelijke oxidatie van koolstof uit de brandstof en is een tussenproduct bij de verbranding. Wanneer er onvoldoende zuurstof tijdens het verbrandingsproces aanwezig is of de verbrandingstemperatuur te laag is, kan de uitstoot van CO toenemen. Door monitoring van de verbrandingstemperatuur en de concentraties aan CO en restzuurstofpercentages in de rookgassen wordt de CO uitstoot beperkt tot een acceptabel niveau (< 0.1%), is ook de SO2 uitstoot met ca. 50 mg/m3 verwaarloosbaar. Houtsnippers worden gestort in een gesloten brandstofbunker, waarvan de ventilatielucht wordt gebruikt als verbrandingslucht. Derhalve komt er vrijwel geen ventilatielucht vrij naar de directe omgeving. De houtsnippers worden verbrand in een geavanceerde verbrandingsinstallatie, waarbij op meerdere plaatsen gecontroleerd lucht wordt toegevoerd om een optimaal geregeld verbrandingsproces te krijgen en de uitstoot van CO en andere organische koolwaterstoffen te beperken. Om de vorming van NOx te beperken wordt een deel van de rookgassen gerecirculeerd. De resterende NOx concentraties worden verder beperkt door tijdens de verbranding ureum te injecteren.

9 Rapportage Pagina 6 van 13 De gevormde stof wordt afgevangen in een multicycloon en vervolgens in een fijn stof filter. Dit kan een elektrostatisch of een doekenfilter zijn. Na reiniging verlaten de rookgassen via de schoorsteen de installatie. 4.4 Vergelijking met een traditionele houtkachel Principe werking Bij een traditionele houtkachel wordt de lucht uit de ruimte gebruikt voor de toevoer van zuurstof welke nodig is voor de verbranding van het hout. De warmte van de verbranding wordt direct aan de omgeving afgegeven. De rookgassen worden na verbranding via de schoorsteen rechtstreeks de buitenlucht in gebracht. Bij een grote houtsnipper ketel wordt de lucht door een ventilator gecontroleerd toegevoerd. Hierdoor is een optimale verbranding mogelijk. Het hout wordt gecontroleerd bijgevoegd. Na de verbranding gaan de rookgassen via een multicycloon filter welke de grove deeltjes uit de rookgassen filtert. Een elektrostatische of doekenfilter als fijnstoffilter zorgt daarna voor een filtering van de fijne delen. Principe traditionele houtkachel principe houtsnipperketel Verschil in uitstoot De uitstoot van roet en fijnstof is bij een grote houtsnipperketel vele malen beter. De overlast zal, zoals ook in de rapportage beschreven staat, beperkt blijven. Daarnaast is het rendement van een houtsnipperketel Ook de schoorsteen van 20 meter hoog zal er voor zorgen dat de verdunning van de rookgassen op straatniveau onder de normen valt.

10 Rapportage Pagina 7 van 13 5 VERGELIJK Om een vergelijk te maken hebben we de bestaande en de nieuwe situatie met alternatieven vergeleken. 5.1 Huidige situatie De huidige situatie qua warmteopwekking is niet in het bestemmingsplan in beeld gebracht. Een scan van deze gebouwen geeft de volgende installaties: Flats Hebben per gebouw een collectieve gasgestookte installatie die voor warmte en warmtapwater zorgt. De warmte wordt in de woningen geleverd via een. warmteset. Zwembad Heeft zijn eigen warmteopwekking met een gasgestookte ketel en een Warmtekrachtkoppeling. Voor de huidige situatie gaan we in basis dus uit dat alle gebouwen met fossiele brandstof (aardgas) worden verwarmd. Zowel de flats als het zwembad zijn in de afgelopen jaren aangepakt op energieverbruik (de flat heeft een Label B en het zwembad is de helft minder gas gaan verstoken door energiebesparende maatregelen. 5.2 CO2-emissie CO 2-emissie Onafhankelijk onderzoeks- en adviesbureau CE Delft heeft in opdracht van het RVO onderzoek gedaan naar CO2-emissie bij verschillende soorten warmteopwekking. De resultaten van dit onderzoek zijn vastgelegd in het rapport Ketenemissies warmtelevering Directe en indirecte CO2-emissies van warmtetechnieken en is in april 2016 opgesteld. In bijlage1 kunt u de rapportage van CE Delft terugvinden. Directie emissie Voor het bepalen van de directe emissies van de verschillende warmtebronnen is zoveel mogelijk aangehaakt bij de normen NVN7125 (EMG) en NEN7120 (EPG). In de rapportage wordt voor elk type warmtebron een korte toelichting gegeven op de bepaling van de directe emissies. Er wordt hierbij een onderscheid gemaakt tussen drie elementen in de keten: conversie, transport en hulpenergie. Indirecte emissie Er wordt in het onderzoek rekening gehouden met de CO2-emissie in de voorketen. Het gaat hier, indien van toepassing, om de emissies in de keten van winning van de brandstof tot het gebruik in de warmtebron. In de rapportage worden dit indirecte emissies genoemd. De emissies voor aardgas zijn bepaald via het LCA-softwarepakket SimaPro, waarbij als basis de Ecoinvent 2.2-database is gebruikt (zie ook Voetnoot 6). Voor biobrandstoffen zijn

11 Rapportage Pagina 8 van 13 de emissies bepaald aan de hand van de studie Solid and gaseous bioenergy pathways: input values and GHG emissions (EU, 2015), welke als bron dient voor de BioGrace-II GHG calculation tool (Versie 3) (BioGrace-II, 2015). Uit de studie worden de waarden uit tabel 92 (case 2a) gehanteerd. Warmtebronnen In de rapportage wordt gesproken over een 6-tal alternatieve warmtebronnen ten opzichte van HR-ketels als referentie (bestaande situatie). Omdat in het geval van de Gemeente Zeist een aantal warmtebronnen niet van toepassen zijn hebben we een aantal warmtebronnen achterwege gelaten. Tevens wordt er in de rapportage uitgegaan van 80% opwekking van de hoofdbron en 20% opwekking van een bijstookbron (HR-ketel). In het geval van dit onderzoek gaan we uit van 90% opwekking van de hoofdbron en 10% van de bijstook. Tabel 1 Totale ketenemissies per geleverde GJ warmte (in CO2 kg/gj) 5.3 Overzicht vergelijk Referentie: Huidige situatie HR-ketel Hout energiecentrale (lokale, snippers) Biocentrale (buitenlandse, pellets) Directe emissies 62,7 9,3 9,3 18,3 - Conversie hoofdbron (90%) 57,7 0,0 0,0 7,8 - Conversie bijstook (10%) 6,0 6,0 6,0 - Transportverlies 2,1 2,1 3,3 - Hulpenergie 5,0 1,2 1,2 1,2 Indirecte emissies 3,6 10,4 18,8 1,6 - Gaswinning 2,6 0,6 0,6 0,6 - Gastransport 0,6 0,1 0,1 0,1 - Biomassawinning 6,7 13,4 - Biomassatransport 2,9 4,6 - Elektriciteitsgebruik 0,4 0,1 0,1 0,9 Totaal 66,3 19,7 28,1 19,6 Besparing t.o.v. referentie 70% 58% 70% Geothermie 5.4 Toelichting vergelijk Uit het vergelijk blijkt dat de emissie van de Houtenergiecentrale een goede CO2 besparing levert. Alternatief met vergelijkbare rendement is geothermie. Bij geothermie of aardwarmte wordt diep uit de grond (500 tot wel meter) warmwater opgepompt. Dit water is door de aarde opgewarmd en is bruikbaar als ruimteverwarming met een hoge temperatuur. Afgekoeld water gaat terug in de grond en kan later weer worden gebruikt. In Nederland zijn 12 aardwarmteprojecten. Voor de aanleg van een bron is een vergunning nodig.

12 Rapportage Pagina 9 van 13 In het vergelijk zijn aannames gedaan in het percentage transportverlies leidingwerk (15%) transsport van de houtsnippers. Het lokaal beschikbaar hebben van snoeihout en gunstig engineeren van het leidingtracé kunnen de besparingen nog beter maken. Dit zal nader onderzoek uit moeten wijzen. Het feit dat de gemeente Zeist zich in een bosrijke omgeving bevind zorgt ervoor dat er in de nabije omgeving brandstof voor de warmteopwekking aanwezig. Dit is gunstig voor het beperken van de indirecte CO2-emissie. 5.5 Alternatieven niet verder uitgewerkt. Er zijn nog meer mogelijkheden als duurzame energieopwekking. Deze zijn niet verder uitgewerkt in het overzicht. Wel wordt er toegelicht waarom deze opties als alternatief niet kansrijk zullen zijn. Energie als restwarmte uit een energiecentrale (STEG) In de omgeving van Zeist is zo n centrale niet aanwezig. Energie als restwarmte uit afvalverbranding (AVI) Ook deze is in de omgeving van Zeist niet voorhandig. Energie uit de zon (PV) Voor een systeem met energieopwekking uit PV is een conversie nodig naar warmte. Daarnaast is de piek van opwekking in de zomer. In de winter is dit beperkt. Panelen inzetten voor opwekking van warmte is geen optie. Wel is dit in te zetten als CO2 besparing. Aandachtspunt is het ruimtebeslag van de panelen. Energie uit de zon (thermisch) en WKO Voor een systeem met warmteopwekking uit de zon is een beperking dat de piek van de opwekking in de zomer is en de opwekking in de winter is minimaal. De warmtevraag is voornamelijk nodig in de winterperiode. Wil men hier gebruik van maken dient er een opslagsysteem te komen die de warmtevraag van de winter kan opslaan. Een warmte koude opslag (WKO) kan hier in combinatie met een warmtepomp als opwekkingsysteem zijn. Echter is bij zo n model de beschikbare warmte laag waardig (laagtemperatuur van max. 50 C). De gebouwen hebben nu hoog temperatuur systemen. Invulling van een geschikt systeem betekend dus dat er ook aanpassingen aan de systemen in de gebouwen moeten gebeuren. De kosten en haalbaarheid worden hiermee ondermijnd. Windenergie. De opwekking van energie door wind geeft niet een constante opwekking. Daarnaast is de vraag of er een geschikte locatie gevonden kan worden. De huidige locatie zal hier niet geschikt voor zijn.

13 Rapportage Pagina 10 van 13 6 BIJLAGE

14 Ketenemissies warmtelevering Directe en indirecte CO 2 -emissies van warmtetechnieken

15 Ketenemissies warmtelevering Directe en indirecte CO 2 -emissies van warmtetechnieken Dit rapport is geschreven door: B.L. (Benno) Schepers T. (Thijs) Scholten Delft, CE Delft, april 2016 Publicatienummer: 16.3H06.06 Trefwoord : Warmte / Energietechniek / LCA / Kooldioxide / Emissies / Gas / Biomassa / Co-verbranding VT: Kentallen Opdrachtgever: Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO). Alle openbare CE-publicaties zijn verkrijgbaar via Meer informatie over de studie is te verkrijgen bij de projectleider Benno Schepers. copyright, CE Delft, Delft CE Delft Committed to the Environment CE Delft draagt met onafhankelijk onderzoek en advies bij aan een duurzame samenleving. Wij zijn toonaangevend op het gebied van energie, transport en grondstoffen. Met onze kennis van techniek, beleid en economie helpen we overheden, NGO s en bedrijven structurele veranderingen te realiseren. Al 35 jaar werken betrokken en kundige medewerkers bij CE Delft om dit waar te maken. 1 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

16 Inhoud Emissielijst 3 1 Inleiding Aanleiding en doel Afbakening: beschouwde warmteketens Leeswijzer 5 2 Directe emissies Directe emissies bij conversie Directe emissies bij warmtetransport Directe emissies bij hulpenergie Referentie: HR-ketel Totale directe emissies 10 3 Indirecte emissies Gas als brandstof Houtpellets als brandstof Nederlands snoeihout als brandstof Indirecte emissies van elektriciteitsproductie Totale indirecte emissies 12 4 Totale ketenemissies Overzicht Rekenvoorbeeld 15 5 Bibliografie 16 Bijlage A SimaPro-processen en uitkomsten voorketens 18 A.1 Gas naar warmtebron 18 2 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

17 Emissielijst In kg CO 2eq per gebruikte GJ warmte STEG AVI Geothermie Biocentrale (Nederlands, Biocentrale (Canadees, Restwarmte Referentie: HR-ketel snippers) pellets) Indirecte emissies 3,4 3,4 1,6 10,5 18,9 0,9 3,7 - Gaswinning 0,6 0,6 0,6 0,6 0,6 0,6 2,6 - Gastransport 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,6 - Biomassawinning 6,7 13,4 - Biomassatransport 2,9 4,6 - Elektriciteitsgebruik 0,1 0,1 0,9 0,1 0,1 0,1 0,4 - Elektriciteitsderving 2,5 2,5 Directe emissies 32,5 23,1 23,4 15,3 15,3 20,6 62,7 - Conversie hoofdbron (80%) 14,6 6,6 6,9 0,0 0,0 4,5 57,7 - Conversie bijstook (20%) 12,0 12,0 12,0 12,0 12,0 12,0 - Transportverlies 4,7 3,3 3,3 2,1 2,1 2,9 - Hulpenergie 1,2 1,2 1,2 1,2 1,2 1,2 5,0 Totaal 36,0 26,5 25,1 25,8 34,2 21,5 66,4 Besparing t.o.v. referentie 46% 60% 62% 61% 48% 68% 3 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

18 1 Inleiding 1.1 Aanleiding en doel Op dit moment bestaat er in Nederland geen goede lijst met kengetallen voor de CO 2 -emissies van warmtelevering. De huidige waarde uit de CO 2 -prestatieladder, die vaak wordt gehanteerd voor LCA-berekeningen, is een aantal jaar geleden opgesteld door SKOA en Stimular. De actuele lijst met CO 2 -emissiefactoren is terug te vinden op De huidige emissiefactor voor warmte leidt echter tot veel discussie en vragen bij de gebruikers van de ladder. Dit is deels gebaseerd door de gekozen waarde daarvan en het feit dat het één enkele waarde is voor alle typen warmte in Nederland. Het doel van dit rapport is om een nieuwe lijst op te stellen van standaard emissiekengetallen (forfaitaire waarden), welke een betere invulling geeft aan de diversiteit en breedte van de emissiekengetallen van warmtelevering in Nederland. Het gaat om de directe en indirecte emissies van diverse warmteketens. Bij het bepalen van deze forfaitaire waarden is zo veel mogelijk aangesloten bij de methodiek van EMG (NEN, 2011). De EMG-methodiek wijkt echter wel af van de methodiek die wordt gebruikt voor het bepalen van de emissies van elektriciteit (zoals in het Stroometiket), waardoor deze waarden niet één-opéén te combineren zijn. De forfaitaire waarden in deze nieuwe lijst zijn gebaseerd op conservatieve berekeningen. Enerzijds is dit gedaan om zorgvuldig met de waarden om te gaan en warmte niet te rijk laten rekenen. Tevens kennen de methodiek en nauwkeurigheid van het bepalen van de emissies van warmte kent in theorie én praktijk grote variaties. Anderzijds stimuleert een conservatieve insteek de gebruikers van de lijst om met eigen, betere waarden te komen, die gebaseerd zijn op de lokale, werkelijke situatie. Als er een kwaliteitsverklaring beschikbaar is, dan heeft het de voorkeur de waarden daaruit te gebruiken en niet de forfaitaire waarden in deze rapportage. De kwaliteitsverklaring dient dan echter nog wel te worden aangevuld met de indirecte emissies. Deze kwaliteitsverklaring kan worden opgevraagd bij de warmteleverancier. In deze rapportage worden zowel de directe als indirecte emissie van warmte in kaart gebracht. Niet alle monitoringsystemen maken gebruik van beide typen emissies. Het is dan ook afhankelijk van het monitoringssysteem of alleen naar de directe emissies wordt gekeken of naar de hele ketenemissies. 4 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

19 1.2 Afbakening: beschouwde warmteketens In dit rapport zijn de CO 2 (-equivalente 1 ) ketenemissies van warmte uit verschillende bronnen bepaald. Naast de conservatief gekozen forfaitaire waarden wordt ook aangegeven hoe in een specifieke casus de waarden bepaald kunnen worden (indien met reden afgeweken kan worden van de forfaitaire waarde). Hierbij zijn zowel de directe als indirecte emissies meegenomen. In Tabel 1 zijn de beschouwde ketens weergegeven. In deze studie beperken de indirecte emissies zich tot de voorketen, de emissies van de infrastructuur zelf (zoals materiaal, aanleg, afbreken van boorputten of transportleidingen) worden buiten beschouwing gelaten. In deze voorketen wordt in het geval van biomassa voor een biocentrale onderscheid gemaakt tussen lokale biomassa en internationale biomassa als brandstof. Er is hierbij gekozen voor snoeihout uit Nederland en houtpellets uit Canada, indirect land use change (ILUC) speelt hierbij geen rol 2. Ook bij de directe emissies worden de emissies voor de productie van de infrastructuur en installaties (zoals ketels, pompen, pijpen) buiten beschouwing gelaten en wordt enkel gekeken naar het directe energiegebruik. Tabel 1 Ketens warmtelevering Technologie Indirecte emissie (voorketen) (Hoofdstuk 3) Directe emissie (opwekking) (Hoofdstuk 2) STEG Zie bijstook E-derving Warmtetransport Hulpenergie (pompen, e.d.) AVI Zie bijstook E-derving Warmtetransport Hulpenergie (pompen, e.d.) Geothermie Zie bijstook Conversie Warmtetransport Hulpenergie (pompen, e.d.) Biocentrale Productie Transport Zie bijstook Conversie Warmtetransport Hulpenergie (pompen, e.d.) a. lokale biomassa b. internationale biomassa biomassa biomassa Zuivere restwarmte Zie bijstook Conversie Warmtetransport Hulpenergie (pompen, e.d.) Bijstook Aardgaswinning Aardgastransport Conversie Warmtetransport Hulpenergie (pompen, e.d.) 1.3 Leeswijzer In Hoofdstuk 2 worden de directe emissies van de warmtelevering uitgewerkt. Hierbij wordt zowel ingegaan op de forfaitaire waarden als op de methode voor het bepalen van de waarde in specifieke gevallen. De indirecte emissies worden uitgewerkt in Hoofdstuk 3. De gecombineerde totale emissies van de diverse vormen van warmtelevering staan in Hoofdstuk 4. Boven- of onderwaarde In deze rapportage is gerekend met de bovenste verbrandingswaarde van de brandstoffen. Dit is overeenkomstig met de methode in de EPG en EMG. 1 2 Alleen broeikasgassen leiden tot equivalente CO 2-emissies. Voor het bepalen van de indirecte emissies is er gebruik gemaakt van de ReCiPe Midpoint (H) methode, waarin broeikasgassen een GWP (global warming potential) zijn toegekend. Methaan heeft hierbij een GWP van 34 en lachgas een GWP van 298, dit zijn echter niet de enige broeikasgassen die zijn meegenomen. Voor directe emissies is aangesloten bij de EMG. Van ILUC is alleen sprake wanneer de gebruikte biomassa van landbouwgronden komt. Dat is bij deze twee typen biomassa niet het geval. 5 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

20 2 Directe emissies Voor het bepalen van de directe emissies van de verschillende warmtebronnen wordt zoveel mogelijk aangehaakt bij de normen NVN7125 (EMG) en NEN7120 (EPG) (zie tekstkader). In de komende paragrafen wordt voor elke type warmtebron een korte toelichting gegeven op de bepaling van de directe emissies. Er wordt hierbij een onderscheid gemaakt tussen drie elementen in de keten: conversie, transport en hulpenergie (zie Figuur 1). Figuur 1 Elementen in warmteketen voor directe emissies 2.1 Directe emissies bij conversie 2.2 Directe emissies bij warmtetransport 2.3 Directe emissies bij hulpenergie Energieprestatienorm voor maatregelen op gebiedsniveau (EMG) - NVN7125 De EMG is een voornorm die termen, definities en de bepalingsmethode geeft van de energieprestatie en daaruit afgeleide indicatoren van een gebouw of een deel van een gebouw, inclusief de energie-infrastructuur op gebiedsniveau. De EMG is daarmee uitgebreider dan de EPG, waarbij enkel naar het gebouw wordt gekeken. Op het moment van schrijven van deze rapportage wordt gewerkt aan de definitieve EMGnorm. Deze is echter nog niet beschikbaar ten tijde van de publicatie van deze rapportage. Mogelijk dient in de loop van 2016 een update van de voorgestelde berekeningen en emissiekengetallen worden doorgevoerd. Energieprestatie van gebouwen (EPG) - NEN7120 De EPG is een norm die termen, definities en de methode geeft voor de bepaling van de energieprestatie en de daaruit afgeleide indicatoren van een gebouw of een deel van een gebouw. De norm heeft betrekking op woningen, woongebouwen en utiliteitsgebouwen, zowel nieuw als bestaand. Afwijking aanpak ten opzichte van EMG In de EMG wordt gewerkt met een aantal langjarige kengetallen voor rendementen en emissies. In deze rapportage wordt daar van afgeweken door voor het berekenen van de aan te sluiten bij actuele kengetallen voor de emissies van aardgas en elektriciteit en de rendementen van elektriciteit conform het referentiepark. Voor de (in)directe emissies van biomassa wordt aangesloten bij de emissies, zoals die berekend zijn door de EU (EU, 2015). Bij het bepalen van de emissies wordt onder andere gebruik gemaakt van enkele generieke emissiekengetallen. Deze staan in Tabel 2. 6 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

21 Tabel 2 Emissiekengetallen Emissiekengetal (forfaitaire waardes) Waarde Eenheid Referentie CO 2-emissiefactor aardgas (K CO2,gas) 3 50,8 kg CO2/GJ (NEa, 2015) CO 2-emissiecoëfficiënt hout, biomassa (K CO2,bio) 0,0 kg CO2/GJ (NEN, 2012) CO 2-emissiefactor elektriciteitsmix voor geothermie en hulpenergie (K CO2,el) (o.b.v. referentiepark-methode, 2013) 4 CO 2-emissiefactor elektriciteitsmix voor derving STEG en AVI 5 (K CO2,el,STEG) (o.b.v. EMG-methodiek) 172,2 kg CO2/GJ (CBS, 2015) 101,7 kg CO2/GJ (voetnoot 5) 2.1 Directe emissies bij conversie De directe emissies bestaan uit de emissies van de conversie van de hoofdbron en uit de bijstook. In de komende paragrafen worden eerst de emissies van de diverse hoofdbronnen bepaald, indien deze in 100% van de warmtelevering zouden voorzien. De afsluitende paragraaf worden de emissies van de bijstook bepaald. In praktijk vindt bijstook plaats in bijna alle gevallen. Er is in dit geval dan ook gekozen voor een forfaitair bijstookaandeel van 20%. De overige 80% komt dan uit de hoofdbron. Deze verhouding verschilt per warmtenet, maar op basis van expert opinions is deze waarde als default aangenomen STEG Warmte kan worden onttrokken ( afgetapt ) uit de stoomcyclus van een STEG en gebruikt voor warmtevoorziening. Dit heeft tot gevolg dat er minder elektriciteit geproduceerd wordt en zorgt daarnaast ook voor een lagere (elektrische) rendement van de STEG (het onderstaande geldt ook voor andere aftapcentrales). De resulterende derving van elektriciteitsproductie komt voor rekening van de warmtelevering. Voor het bepalen van de elektriciteitsderving wordt aangesloten bij de norm NVN7125 (NEN, 2011). De forfaitaire waarde voor warmtekrachtinstallaties met derving wordt uit deze norm gebruik en bedraagt 0,18 GJ elektriciteitsderving voor iedere GJ warmte die afgetapt wordt. Aan de hand van de emissiefactor in Tabel 2 wordt bepaald dat een afgetapte GJ warmte een forfaitaire CO 2 -emissie van 18,3 kg/gj th heeft. Om een specifieke waarde te berekenen wordt gebruik gemaakt van de volgende formule: e CO2, STEG=K CO2,el,STEG ε chp;el ε chp;th Hierin zijn ε chp de respectievelijke jaargemiddelde omzettingsgetallen voor elektriciteit en warmte en is K CO2,el,STEG de directe emissiefactor van de referentiecentrale voor een STEG (zie voetnoot 5) De officiële waarde in (NEa, 2015) is 56,5 kg/gj op onderwaarde. In deze rapportage wordt met bovenwaarde gerekend. De waarde in de tabel is ongeveer gelijk aan de waarde in tabel 5.5 in de EPG. Het gebruik van deze waarde wijkt af van de waarde in de EPG. Dit is gekozen omdat deze waarde jaarlijks door het CBS wordt berekend en daarmee een correcte afspiegeling geeft van de realistische emissies van elektriciteit. De waarde in de EPG is statisch en geeft daarmee geen goede weergave van de dynamiek in de elektriciteitsproductie in Nederland. De waarde wordt berekend door de emissiefactor van aardgas te delen door het rendement van de referentiecentrale (50%). 7 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

22 2.1.2 AVI Voor de emissies van warmte uit een afvalverbrandingsinstallatie (AVI) wordt dezelfde methode gebruikt als in het geval van een STEG (Paragraaf 2.1.1). Hierbij wordt echter wel een correctie gemaakt voor het biogene deel van het afval dat omgezet wordt in warmte. Aan de hand van dezelfde waarden als bij de STEG wordt de emissie berekend en wordt deze gecorrigeerd voor het biogene deel door in 2015 de waarde met 55% te reduceren (Staatscourant, 2014). Deze methode komt overeen met de aanpak in de Uniforme Maatlat en de EMG. De waarde is echter variabel en wordt per jaar vastgesteld. Evenals de CO 2 -emissiefactor voor elektriciteit, geeft deze jaarlijkse waarde een betere indicatie van de werkelijke effecten van warmtelevering, dan de statische waarde die in de EMG is opgenomen. De directe emissies van een AVI bedragen 8,2 kg/gj th. Voor het bepalen van een specifieke waarde wordt de onderstaande formule gebruikt (zie ook Paragraaf 2.1.1). e CO2, AVI=K CO2,el,STEG ε chp;el ε chp;th (1-f p,avi ) In de formule is f p,avi het jaarlijks vastgesteld aandeel biogeen in het verbrande afval in Nederland Geothermie Bij geothermie wordt warmte uit de diepere lagen van de bodem gepompt. Het elektriciteitsgebruik van de pompen gaat gepaard met emissies van de gebruikte elektriciteit. Het rendement van de pompen (de COP) is bepaald op basis van de EMG: 20 GJ th /GJ e (NVN7125:2011) (NEN, 2011). Dus voor iedere twintig GJ warmte is één GJ elektriciteit nodig om te produceren. Dit betekent dat een GJ warmte uit alleen geothermie een CO 2 -emissie heeft van 8,6 kg/gj th. Voor specifieke berekeningen kan gebruik worden gemaakt van de rekenmethode in de EMG (NEN, 2011) voor het bepalen van het elektrisch opwekrendement (COP) voor geothermische energie. De CO 2 -emissiefactor (K CO2,el ) van de gebruikte elektriciteit staat genoemd in Tabel 3. De totale CO 2 -emissies (e CO2,geothermie ) worden vervolgens bepaald: e CO2, geothermie=(1/cop) K CO2, el Tabel 3 CO 2-emissiefactor nationale elektriciteitsmix (referentiepark-methode) Jaar CO 2-emissiefactor (K CO2,el)K CO2,el ,2 kg/gj e ,0 kg/gj e ,6 kg/gj e ,1 kg/gj e ,2 kg/gj e Biocentrale In biocentrales wordt warmte (en eventueel elektriciteit) geproduceerd uit biomassa. Hiervoor zijn diverse conversiemogelijkheden. Ook zijn er verschillende soorten biomassa die hiervoor gebruikt kunnen worden. Conform de EPG en EMG heeft het gebruik van biomassa geen directe emissies. Er wordt aangenomen dat de biomassa wordt gebruikt in een ketel met 90% rendement. Dat betekent dat biomassa een CO 2 -emissiecoëfficiënt heeft van 0 kg/gj th. 8 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

23 Een specifieke berekening geldt: e CO2, biomassa = Zuivere restwarmte Zuivere restwarmte is een afvalproduct uit een ander (industrieel) proces. Voor het beschikbaar krijgen van deze restwarmte, is extra energie nodig. In de EMG en de Uniforme Maatlat wordt hiervoor een forfaitaire waarde van 0,1 GJ primair /GJ th genomen. Voor GJ primair wordt de primaire emissie van aardgas genomen. De emissies komen daarmee op 5,7 kg/gj th Bijstook Voor alle genoemde opties wordt aangenomen dat er een bijstook van 20% plaatsvindt met een bijstookketel op basis van aardgas voor piekproductie. Het rendement van een veronderstelde HR-107-ketel volgt uit de EMG (NEN, 2011) en bedraagt 85% (op bovenwaarde). Met behulp van de standaard CO 2 -emissiefactor voor aardgas heeft een GJ warmte uit een bijstookketel op aardgas een CO 2 -emissie van 59,8 kg/gj th. 2.2 Directe emissies bij warmtetransport Verliezen die gepaard gaan met warmtetransport (vervoer van warmte van de bron naar de afnemer) bestaan enerzijds uit transportverliezen en anderzijds uit de emissies van de energie die nodig is voor het transport. De transportverliezen zijn sterk afhankelijk van het specifieke warmtenet, maar voor de forfaitaire waarde is aangesloten bij waarden uit de literatuur. Het CBS neemt voor de energiestatistieken aan dat het gemiddelde verlies gelijk is aan 15%. Dat is gebaseerd op expertkennis van geruime tijd in het verleden. In een recente studie van ECN (ECN, 2015) wordt eveneens aangenomen dat het gemiddelde verlies bij warmtetransport 15% bedraagt. Voor deze rapportage is daarom een gemiddeld transportverlies aangenomen van 15%. Voor iedere geleverde GJ warmte moet dus 1,18 GJ warmte worden geproduceerd. De resulterende CO 2 -emissies zijn afhankelijk van het type warmtebron(nen). Een specifieke waarde voor de transportverliezen kunnen worden bepaald door praktijkwaarden van het specifieke warmtenet te hanteren. Deze worden vaak in de berekening voor de kwaliteitsverklaring genoemd. 2.3 Directe emissies bij hulpenergie De hulpenergie van het distributiesysteem bestaat uit elektriciteit voor de pompen in het warmtenet. In de EMG wordt hier een forfaitaire waarde voor gehanteerd, welke hier wordt overgenomen: 0,0072 GJ e /GJ th. De CO 2 -emissiefactor (K CO2,el ) geeft dus voor iedere geleverde GJ warmte bij klant een CO 2 -emissie van de hulpenergie van 1,2 kg/gj th. 9 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

24 De werkelijke waarde van de hulpenergie is sterk afhankelijk van diverse factoren, zoals lengte, het ontwerp en gebruik van de leiding. In sommige gevallen komen waarden voor die zeven maal hoger liggen dan de forfaitaire waarde. 2.4 Referentie: HR-ketel Slechts enkel ter referentie van de voorgenoemde technieken wordt ook de directe CO 2 -emissie van warmte uit een HR-ketel bepaald. Hiervoor wordt aangenomen dat het enkel warmte voor ruimteverwarming betreft en niet voor warm tapwater. De EPG geeft voor een HR107-ketel in een individueel cv-systeem een opwekrendement van 88% (op bovenwaarde). Dit is het gewogen gemiddelde van het rendement voor ruimteverwarming en warm tapwater (ACM, 2015). Met behulp van de standaard CO 2 -emissiefactor voor aardgas heeft een GJ warmte uit een HR-ketel op aardgas een CO 2 -emissie van 53,5 kg/gj th. Daarnaast heeft de HR-ketel ook elektriciteitsgebruik voor hulpenergie (elektronica en pompenergie). De hoeveelheid hulpenergie is afhankelijk van de warmtevraag en kan met behulp van de EPG specifiek berekend worden. Voor deze referentie wordt echter een generieke waarde hiervoor aangenomen. Volgens MilieuCentraal is het gemiddelde elektriciteitsgebruik van een HR-ketel 280 kwh per jaar (MilieuCentraal, sd). Het gemiddelde warmteverbruik van een huishouden met stadsverwarming is 35 GJ (MilieuCentraal, sd). Per verbruikte GJ betekent dat 8 kwh aan hulpenergie. Ofwel 0,0288 GJ e /GJ th. De CO 2 -emissiefactor (K CO2,el ) geeft dus voor iedere geleverde GJ warmte bij klant een CO 2 -emissie van de hulpenergie van 5,0 kg/gj th. 2.5 Totale directe emissies In Tabel 4 staan de totale directe emissies van een geleverde GJ warmte aan een klant. Tabel 4 Directe emissies per geleverde GJ warmte (kg/gj th) STEG AVI Geothermie Biocentrale Restwarmte Referentie: HR-ketel Emissie hoofdbron Conversie hoofdbron (100%) 18,3 8,2 8,6 0,0 5,7 53,5 Emissie warmtelevering Conversie hoofdbron (80%) 14,6 6,6 6,9 0,0 4,5 Conversie bijstook (20%) 12,0 12,0 12,0 12,0 12,0 Transportverlies 4,7 3,3 3,3 2,1 2,9 Hulpenergie 1,2 1,2 1,2 1,2 1,2 5,0 Totaal 32,5 23,1 23,4 15,3 20,6 62,7 In de praktijk kan het vaak voorkomen dat de geleverde warmte uit meerdere bronnen komt. Om te berekenen wat de resulterende directe emissies zijn, dient hiervoor de 100%-waarde van de bron vermenigvuldigd te worden met het aandeel dat de betreffende bron heeft in de totale levering. 10 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

25 3 Indirecte emissies In de voorketen vinden ook emissies plaats, hier indirecte emissies genoemd. Het gaat hier om de emissies in de keten van winning van de brandstof tot het gebruik in de warmtebron. Voor STEG, geothermie en biocentrales gaat het hierbij (deels) om Nederlands aardgas. Als biobrandstof is gekozen voor twee opties: geïmporteerd hout uit Canada in de vorm van houtpellets en lokaal snoeihout uit Nederland. Voor zuivere restwarmte en AVI s worden geen indirecte emissies gerekend omdat de emissies worden toegekend aan de processen waaruit de (rest)warmte vrijkomt. De emissies voor aardgas zijn bepaald via het LCA-softwarepakket SimaPro, waarbij als basis de Ecoinvent 2.2-database is gebruikt (zie ook Voetnoot 6). Voor biobrandstoffen zijn de emissies bepaald aan de hand van de studie Solid and gaseous bioenergy pathways: input values and GHG emissions (EU, 2015), welke als bron dient voor de BioGrace-II GHG calculation tool (Versie 3) (BioGrace-II, 2015). Uit de studie worden de waarden uit tabel 92 (case 2a) gehanteerd. Voor het gebruik van afval wordt géén indirecte emissies berekend. 3.1 Gas als brandstof Voor de voorketen is verondersteld dat de warmtebron is aangesloten op een hogedrukgasleiding en dat het Nederlandse gas bestaat uit een mix van gas dat gewonnen is in Nederland en voor 17% in Noorwegen 6. Lekkage bij de winning, transportverliezen en elektriciteitsgebruik worden meegenomen. In Bijlage A.1 zijn de details van het processcenario en de uitkomsten gegeven. De totale broeikasgasemissies voor deze voorketen komen uit op 2,85 kg/gj brandstofinput in CO 2 -equivalenten. Hiervan is ongeveer 2,32 kg/gj toe te schrijven aan de gaswinning en 0,53 kg/gj aan het gastransport. Hieraan leveren de broeikasgassen CO 2, methaan en lachgas de belangrijkste bijdrage. 3.2 Houtpellets als brandstof Als eerste optie voor de voorketen van een biomassacentrale is verondersteld dat de biocentrale gebruik maakt van geïmporteerde houtpellets. Hiervoor is gebruik gemaakt de data van Stemwood case 2a uit Tabel 92 van Solid and gaseous bioenergy pathways: input values and GHG emissions (EU, 2015). Hierbij worden de volgende aannames gedaan: de houtpellets worden ingezet voor de productie van warmte; de houtpellets worden getransporteerd over een afstand van km. 6 Dit komt overeen met het standaard proces Natural gas, high pressure, at consumer/nl in SimaPro/Ecoinvent April H06 - Ketenemissies warmtelevering

26 De emissies van pelletproductie en -transport worden meegenomen. De totale broeikasgasemissies voor deze voorketen komen uit op 17,2 kg/gj brandstofinput in CO 2 -equivalenten. 12,8 kg/gj is toe te schrijven aan de cultivatie en verwerking van het hout tot pellets en 4,4 kg/gj aan het transport. Voor specifieke berekeningen kan gebruik worden gemaakt van de BioGrace-II GHG calculation tool. 3.3 Nederlands snoeihout als brandstof Als tweede optie voor de voorketen van een biomassacentrale is verondersteld dat de biocentrale gebruik maakt van Nederlands snoeihout. Het snoeihout wordt voor transport versnipperd tot zogenaamde chips. Hiervoor is gebruik gemaakt de data van Wood industry residues case 2a uit Tabel 92 van Solid and gaseous bioenergy pathways: input values and GHG emissions (EU, 2015). Hierbij worden de volgende aannames gedaan: de houtchips worden ingezet voor de productie van warmte; de houtchips worden getransporteerd over een afstand van km. De emissies van de chipsproductie en -transport worden meegenomen 7. De totale broeikasgasemissies voor deze voorketen komen uit op 9,2 kg/gj brandstofinput in CO 2 -equivalenten. 6,4 kg/gj is toe te schrijven aan de verwerking van het hout tot chips en 2,8 kg/gj aan het transport. Voor specifieke berekeningen kan gebruik worden gemaakt van de BioGrace-II GHG calculation tool. 3.4 Indirecte emissies van elektriciteitsproductie Ook bij de productie van elektriciteit vinden indirecte emissie plaats. Deze zijn reeds opgenomen in de CO 2 -prestatieladder. De indirecte emissies voor elektriciteit uit de categorie stroometiket bedragen 0,054 kg/kwh, ofwel 15 kg/gj per gebruikte GJ elektriciteit. Deze waarde is van toepassing op de hulpenergie en voor geothermie en restwarmte. In het geval van derving van elektriciteitsproductie (STEG en AVI) moet ook aan de gederfde elektriciteit die elders geproduceerd moet worden, indirecte emissies worden gekoppeld. Per geleverde GJ moet 1,18 GJ geproduceerd worden (met 15% transportverlies), wat betekent dat per geleverde GJ th elders 0,21 GJ e geproduceerd moet worden (met 0,18 GJ e /GJ th ). 3.5 Totale indirecte emissies Om de indirecte emissies op te kunnen tellen bij de directe emissies, moet eerst nog een kleine verrekening worden gemaakt, omdat de directe emissies zijn uitgedrukt in het finale verbruik (output) en indirecte emissies in het primaire verbruik (input). Dit is met name relevant voor de opties die rechtstreeks gebruik maken van aardgas (bijstook en HR-referentie) of biomassa (biocentrale). In Tabel 5 wordt voor de twee opties berekend 7 Omdat het hier residuen betreft, zijn er voor cultivatie geen emissies. 12 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

27 hoeveel brandstof hierbij nodig is als input voor de warmteproductie om te bepalen wat de indirecte emissie zijn. Tabel 5 Energiestromen per optie Bijstook Biocentrale HR-ketel Aardgas Biomassa Aardgas Input GJ 1,38 1,31 1,14 Conversieverlies 15% 10% 12% Geproduceerde GJ 1,18 1,18 1,00 Transportverlies 15% 15% n.v.t. Geleverde GJ 1,0 1,0 1,0 Per geleverde GJ warmte uit de bijstook, is dus 1,38 GJ aardgas nodig. Voor biomassa 1,31 GJ. In Tabel 6 staan de resulterende indirecte emissies voor een geleverde GJ warmte. Hierbij zijn de indirecte emissies per GJ brandstof uit de voorgaande paragrafen vermenigvuldigd met de benodigde hoeveelheid brandstof (input) in Tabel 5. Tabel 6 Totale indirecte emissies per geleverde GJ (in kg/gj th) Aardgas (bijstook) Aardgas (HR-referentie) Biomassa (Nederlands) Biomassa (Canadees) STEG & AVI Gaswinning 3,2 2,6 Gastransport 0,7 0,6 Biomassawinning 8,4 16,7 Biomassatransport 3,7 5,8 Elektriciteitsderving 3,2 Indirecte emissies 3,9 3,2 12,0 22,5 3,2 13 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

28 4 Totale ketenemissies 4.1 Overzicht De directe en indirecte emissies kunnen bij elkaar opgeteld worden om de totale ketenemissies te krijgen. In Tabel 7 worden de totale emissies van de keten weergegeven. Tabel 7 Totale ketenemissies per geleverde GJ warmte (in kg/gj th) STEG AVI Geothermie Biocentrale (Nederlands, Biocentrale (Canadees, Restwarmte Referentie: HR-ketel snippers) pellets) Indirecte emissies 3,4 3,4 1,6 10,5 18,9 0,9 3,7 - Gaswinning 0,6 0,6 0,6 0,6 0,6 0,6 2,6 - Gastransport 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,6 - Biomassawinning 6,7 13,4 - Biomassatransport 2,9 4,6 - Elektriciteitsgebruik 0,1 0,1 0,9 0,1 0,1 0,1 0,4 - Elektriciteitsderving 2,5 2,5 Directe emissies 32,5 23,1 23,4 15,3 15,3 20,6 62,7 - Conversie hoofdbron (80%) 14,6 6,6 6,9 0,0 0,0 4,5 57,7 - Conversie bijstook (20%) 12,0 12,0 12,0 12,0 12,0 12,0 - Transportverlies 4,7 3,3 3,3 2,1 2,1 2,9 - Hulpenergie 1,2 1,2 1,2 1,2 1,2 1,2 5,0 Totaal 36,0 26,5 25,1 25,8 34,2 21,5 66,4 Besparing t.o.v. referentie 46% 60% 62% 61% 48% 68% Kijkend naar de totale emissies, is duidelijk zichtbaar dat de huidige conventionele warmtebronnen in Nederland (STEG, AVI en restwarmte) ten opzichte van de HR-referentie 45-70% lagere emissies hebben. De duurzame opties scoren wisselend. Nederlandse biomassa en geothermie scoren met ongeveer 60% reductie goed. De Canadese biomassa scoort minder, maar nog steeds goed. Als nader wordt ingezoomd op de opbouw van de emissies, valt op waardoor deze uitkomsten worden veroorzaakt. Bij alle opties heeft met name het aandeel bijstook een grote invloed op de totale emissies. In deze rapportage is aangenomen dat dit 20% is. Hoewel dit een gangbaar aandeel is, worden in praktijk reeds aanzienlijk lagere percentages gehaald (met name bij STEG, AVI en Restwarmte). Een lager aandeel bijstook leidt tot een lagere totaalemissie voor alle opties. Hoewel biomassa bij de directe emissies de laagste waarden heeft (volledig veroorzaakt door de bijstook), leiden de indirecte emissies tot hogere totaalwaarden. In het geval van biomassa is niet zo zeer de herkomst van belang, als wel de vorm van de biomassa: met name het maken van houtpellets heeft een grote invloed op de indirecte emissies voor biomassa. Het maken van houtchips heeft aanzienlijk minder emissies. Met uitzondering van warmtelevering uit biomassa, kan bij de overige opties voor warmtelevering worden geconcludeerd dat de indirecte emissies beperkt zijn in verhouding tot de directe emissies 14 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

29 4.2 Rekenvoorbeeld Ter illustratie van de werking de lijst met emissies wordt het volgende voorbeeld gegeven: Voorbeeld A Bedrijf A is aangesloten op een warmtenet en verbruikt op jaarbasis GJ warmte. Dit warmtenet wordt gevoed door een AVI met bijstook op aardgas. De bijstook levert 20% van het volume. In dit geval heeft het bedrijf een directe CO 2 -emissie van kg en indirecte CO 2eq -emissie van kg. Gemiddeld 26,5 kg/gj. 15 April H06 - Ketenemissies warmtelevering

30 5 Bibliografie ACM, Model voor de berekening van de maximumprijs en de eenmalige aansluitbijdrage warmte [Online] Available at: [Geopend maart 2016]. AgentschapNL, Warmte en koude in Nederland, Den Haag: AgenschapNL. BioGrace-II, The BioGrace-II GHG calculation tool for electricity, heating and cooling products. [Online] Available at: tricityheatingcooling/overview [Geopend januari 2016]. CBS, Rendementen en CO2-emissie van elektriciteitsproductie in Nederland, update [Online] Available at: [Geopend september 2015]. ECN, Geothermische energie en de SDE, Petten: ECN. ECN, Developments of Heat Distribution Networks in the Netherlands, Petten: ECN. Ecofys, Warmteladder - Afwegingskader warmtebronnen voor warmtenetten, Utrecht: Ecofys/Eneco. EU, Solid and gaseous bioenergy pathways: input values and GHG emissions, Ispra, Italië: Joint Research Centre. MilieuCentraal, sd Gemiddeld energieverbruik. [Online] Available at: [Geopend januari 2016]. MilieuCentraal, sd Huishoudelijke apparaten. [Online] Available at: [Geopend januari 2016]. Ministerie van Infrastructuur en Milieu, Standaard CO2-emissiefactor aardgas voor emissiehandel 2014, Ministerie van Infrastructuur en Milieu. Staatscourant, 15 januari. NEa, Publicatie Staatscourant standaard emissiefactor aardgas [Online] Available at: tie-staatscourant-standaard-emissiefactor-aardgas April H06 - Ketenemissies warmtelevering