GROTDUIKVAKANTIE. MEXICO 10 t/m 25 Februari 2009.

Transcriptie

1 GROTDUIKVAKANTIE. MEXICO 10 t/m 25 Februari 2009.

2 De gemaakte duiken: Nr Datum Locatie Bud DT MDD Gem D Carwash André 72 18,8 10, Carwash André 65 20,2 10, Naharon André 82 18,6 11, Naharon André 76 18,4 11, Temple of Doom André ,2 11, Temple of Doom André 92 18,7 11, Grand Cenote André ,7 9, Taj Mahal André 70 16,4 11, Taj Mahal André 70 14,9 10, Xunan Ha André 120 9,2 6, Xunan Ha André 97 13,2 7, Carwash André ,9 11, Carwash André 74 21,1 12, Dos Ojos André ,4 5, Dos Ojos André 81 7,9 5, Pet Cementary André ,2 6, Pet Cementary André 60 10,5 4, Pet Cementary André ,5 6, Pet Cementary Douwe en Dennis 84 12,3 6, Chan Hol André ,4 8, Taj Mahal André ,8 8,60 Totaal aantal duiken: 21 Totale DT: 2137 minuten Gem DT: 102 minuten Met dank aan: André Dennis Douwe Maarten Toine

3 Grotduikvakantie Nadat we (André en ik) vorig jaar naar Mexico geweest waren voor de full-cave cursus en na de cursus nog ruim een week zelfstandig zijn wezen grotduiken en in totaal 29 grotduiken gemaakt hadden, hadden we goed de smaak te pakken. Dus moest er een vervolg op komen. Uiteindelijk besloten we om in februari 2009 wederom de boel in te pakken om weer eens lekker twee weken in de grotten van Mexico te gaan duiken. We zouden met zes personen die kant op gaan. Ook Maarten ging dit keer weer mee, wederom om een cursus te geven. Want Douwe en Dennis (Paramedic) wilden ook eens gaan grotduiken. Verder zou Toine (Quintusdiver) zich bij Dennis en Douwe aansluiten. Dus in totaal met 6 man. André had in Juni 2008 al bij Martinair een rechtstreekse vlucht naar Cancun geboekt. Dus niet, zoals de vorige keer, via Atlanta. Dat scheelt weer een aantal uren wachten. We zouden op 11 februari vliegen en op 26 februari weer terugvliegen. In december is deze vlucht een dag naar voren geschoven. Dus 10 februari vertrekken en op de 25 ste terug. Geen probleem, echter wel even het autoverhuurbedrijf inlichten, zodat we bij aankomst wel een auto zouden hebben. Geen probleem, ook dat heeft André weer feilloos geregeld. Nadat ik op 31 januari nog twee duikjes met Jeroen in Ruinerwold gemaakt had, heb ik alles laten drogen en ben ik langzaam begonnen met de boel bij elkaar te zoeken. Ook dit keer mochten we weer 2 x 23 kg meenemen. Een koffer, voor o.a. het wat kwetsbaardere materiaal (zoals de automaten, camera met onderwaterhuis en de wing) en een woodlandtas van de baas voor het overige. Deze tas is lekker groot, sterk en bijna waterdicht. Gelukkig had ik vorig jaar al een paklijst gemaakt, die ik nu weer goed gebruiken kon. Op de maandag avond, voor ons vertrek de laatste spullen erin en even de boel wegen, zodat het gewicht een beetje verdeelt is over de tas en de koffer. We kregen nog een mailtje van Maarten met de vraag of we een auto gereserveerd hadden want hij was dat namelijk vergeten, maar dat kon hij nog rechttrekken.

4 Dinsdag 10 februari Dit jaar zouden we met de trein naar Schiphol gaan. André zou in Assen opstappen, Ikzelf in Steenwijk en Douwe en Dennis in Zwolle. Toine komt vanuit het Zuiden en Maarten moest op de maandag al in het Westen van het land zijn en had dus een hotel gepakt. Om uur de trein in om vervolgens in Meppel er weer uit te stappen en vervolgens de intercity trein te pakken die 4 minuten later in Meppel arriveerde. André had al gezegd dat hij redelijk ver, achterin de trein zat en hij zou even naar buiten komen zodat we in dezelfde wagon zouden zitten. Dat is wel zo gezellig. Dat lukte allemaal, wel moest ik nog even een stukje rennen, omdat het een behoorlijk lange trein was en ik dus nog een flink stuk naar achteren moest lopen. In Zwolle stapten Douwe en Dennis de trein op, echter ze zaten veel verder voorin de trein. We zagen hun dus op Schiphol. Om uur waren we op Schiphol. Even en karretje voor de bagage. Bij de incheckbalie stonden Toine en Maarten al te wachten, zij hadden hun bagage al afgegeven. Dus wij ook even inchecken. Ik had 43,6 kg bij me. Dan maar even een bakje cappuccino of thee om vervolgens ons om uur te gaan inchecken. Na ons ontdaan te hebben van alle metalen voorwerpen en dit, samen met rugzak, op de band van de scanner gezet te hebben, konden we dit even later weer van de band pakken en het vliegtuig in. Dennis moest nog wel even zijn computer uit zijn rugzak halen en nogmaals op de band van de scanner te leggen, maar ook hij mocht mee. Rond uur vertrok het vliegtuig. André en ik hadden hele mooie plaatsen, bij de nooduitgang, boven de vleugels, dus extra beenruimte.

5 Heerlijk, je kunt de benen gewoon strekken, zoveel ruimte. Toppie geregeld, of was het toeval? Tijdens de vlucht van bijna elf en een half uur, werden we goed voorzien van een natje en een droogje. Voor vlogen over Londen, dan de oceaan over, richting Florida en dan via Cuba naar Cancun. Rond uur, plaatselijke tijd, landde het vliegtuig. Dan langs een beambte om een ingevuld formulier te laten controleren en zowel André en ik hadden het onderste vel niet ingevuld, dus nog even invullen en verder naar een jongedame om ons paspoort en het formulier te laten zien. Het onderste gedeelte van het formulier kregen we terug en moeten we bij vertrek weer inleveren. Een paar stempels en we konden weer verder. Nu naar de bagage transport band. Het duurde maar even voor we onze tassen en koffer terug hadden. Dan met alles langs de douane. Alledrie koffers/tassen door de scanner, dan bij een jongedame een ander formulier inleveren en op een knop drukken. Deze lichtte rood op, ofwel er kwam even iemand in de koffer kijken. Wel handig trouwens, wat alles zat nog dicht met tyraps en die kon ik dus losmaken met een stanley mes. Dus dat hoefde niet meer op de kamer te gebeuren. Dan naar de uitgang. Alleen Maarten en Toine stonden nog te wachten op hun koffers. Bij de uitgang kom je in een hal met allemaal verhuurbedrijven voor auto s. Op onze papieren stond Ace dus niet Executive zoals vorig jaar. Dan zien Douwe en Dennis iemand die ons kan helpen. Na een tijd komen ook Toine en Maarten eraan. We lopen naar buiten, de weg oversteken en daar was het verhuurbedrijf, dus toch Executive. Wel fijn, omdat het dicht bij onze terminal (2) is en omdat ze een dependance hebben in Tulum. Maarten, Dennis en André melden zich binnen. Het duurt best wel lang.

6 Dan komt Maarten naar buiten en komen ze een Atos brengen, even goed bekijken, alle deukjes en krassen komen op papier te staan. Een tijdje later krijgen Douwe en Dennis een Jeep. Waarom?? Geen idee, stoere mannen stoere auto s denk ik. Bij het controleren blijkt dat een rits van een zijpaneel niet werkt, dus komt er een andere auto, maar daar gaat 20 minuten duren, omdat deze nog schoongemaakt moet worden. Eindelijk komt hun auto, weer even checken. Nog steeds geen auto voor ons. Dan eindelijk, wordt er een Atos gepakt, schoongemaakt en deze is dan voor ons. Inmiddels is het donker aan het worden en is het al rond uur voor we kunnen vertrekken. Dat is later dan gepland. Wat erg vreemd is, dat iedereen een ander bedrag moest betalen, Dennis $270, André $320 en Maarten $350. Nu nog ongeveer 120 km rijden. Bij vertrek zijn we Maarten en Dennis meteen al kwijt, maar het staat redelijk goed aangegeven, dus de borden Tulum volgen. Aan een tijdje zitten we weer achter hun. Toch een kleine twee uur rijden. Rond uur zijn we bij Villa Matisse. Het regent behoorlijk, dus met regen vertrekken en met regen aankomen. Hopelijk is dit de laatste regen die we deze twee weken hier zien. Lulu (de eigenaresse) komt aanlopen, even verwelkomen en dan krijgen we de kamers. André en ik op de eerste verdieping. Diefstaltechnisch misschien niet eens verkeerd. Meteen de duikspullen in de woodlandtas pakken en andere spullen uitpakken. Dan gaan we eten. Pizza. Rond uur zijn we weer terug.

7 Woensdag 11 Februari Rond uur wakker en dan rond 7 uur naar beneden om te ontbijten. Lulu zorgt voor brood en ook wat cakejes. Verder is er alleen jam (rood en geel) en halvarine voor op het brood. Rond 8 uur vertrekken we. Tot onze verbazing was Robbie al bij de shop, dus eerst flessen halen. Maarten moest nog wat omzetten omdat hij side mounted duikt. Verder iedereen even kijken of zijn back-plate op de draadeinden van de dubbelset past. Bij Douwe was dat een probleem, dus even de RVS banden verzetten. De mijne was gelukkig goed. Ik had namelijk de dag voor vertrek nog even, van het onderste gat een sleufgat gemaakt. Kostte me wel een paar boren en een hulpstuk van mijn dremel. Maar het past nu wel. Dan richting de supermarkt. Eerst even pinnen en dan water, fruit en brood en donuts halen. Dan op naar Carwash. Daar aangekomen werden er eerst flink wat foto s gemaakt. Ook even kijken of de alligator, die er in december was, er nog zou zijn. En ja hoor, hij lag nog op dezelfde plek. Dus foto s maken, steeds dichterbij, totdat hij het zat was en er vandoor ging. Na 10 minuten nog even gekeken, maar hij lag gewoon weer op zijn oude plek, lekker in het zonnetje. Maar we kwamen hier om te duiken.

8 Duik 1. De groep met Douwe, Dennis en Toine zouden o.l.v. Maarten eerst vinslagen e.d. gaan oefenen in de cenote Carwash. André en ik zouden richting Adriana s Room gaan en op de terugweg, misschien nog even een jump leggen naar Room of Tears. (tranen schieten je in de ogen als je dit ziet, zo mooi. Daarom heeft deze zaal ook deze naam gekregen). Dit op voorwaarde dat we de primairy lijn zouden kunnen vinden. Deze is wat lastig te vinden en het begin van de mainline ligt ook 120 meter verwijderd van de ingang van de grot. André zou voorop zwemmen en dus ook de primairy leggen. Eerst door het midden en dan wat links aanhouden. Op een gegeven moment wist André het even niet meer en begon een stukje in te rollen. Ik gebaarde André om wat schuin links naar beneden te gaan. We zaten nu op 8 meter, terwijl de primairy begint op ongeveer 16 meter. En ja, even later een soort uitsteeksel met daarachter de lijn. Dus aankoppelen en verder. Dat was na 14 minuten. Ik had het idee dat André tijd wilde goedmaken, hij zwom wel erg hard. Na 27 minuten waren we in Adriana s Room. Schitterend, mooie stalactieten en stalagmieten in een grote zaal. Daar even rondgekeken en weer terug. Net voordat we bij Luke s Hope zouden zijn, zit er een pijl op de lijn. Later deze week is de pijl weg, ofwel een hidden jump. Van hieruit moesten we een jump maken. Voor ons was het nu rechts naar beneden, een klein wit gat. Aangezien ik nu voorop zwom, moest ik de jump leggen. Mijn spoel was net lang genoeg, ik had nog maar een meter over. Deze lijn een stukje gevolgd totdat André een seintje gaf om te draaien.

9 Dat hebben we gedaan. En zo waren we na 66 minuten weer bij de primairy tyoff. Het ging in het begin even een beetje onwennig, maar later ging het steeds beter. Nog wel even goed laag blijven op sommige momenten. Even een goede veiligheidsstop en na 72 minuten kwamen we weer boven. De andere groep was nog bezig met vinslagen en zwemmen in een geen zicht situatie, ofwel een geblindeerde bril op. Maar even later kwamen zij ook uit het water. Dan even eten en daarna werd het leggen van lijnen doorgenomen. Voor ons ook weer een leuke opfrisser, hoewel ik moet zeggen dat het er allemaal nog goed in zit. Duik 2. De andere groep zou tijdens de tweede duik, om en om, de primairy, upstream leggen. André en ik zouden downstream gaan. We pakken de lijn iets links van de lijn naar Satans Silthole. Ik moest nu voorop. Dus een primairy en secondairy ty-off maken. Dan de lijn op de bodem bevestigen aan één van de twee stokken die in de grond steken en dan naar het bord. Hier een replacement maken en langs de kolom, rechtdoor totdat we de mainline zagen liggen. Dat was na 7 minuten. Verder de lijn volgen. Na 12 minuten een pijl (met EH 5 erop) en weer een minuut later waren we op het einde van de lijn. Nog even wat rondkijken en terug. Bij de primairy reel, begon ik deze op te rollen. Even later maakte ik André duidelijk dat ik wel even iets wilde gaan verkennen met de reel. Zo gezegd zo gedaan. Je kon duidelijk zien dat hier weinig duikers komen.

10 Net voor ik omdraaide zagen we drie no-eye fishes. De No-deco time was afgelopen naar 17 minuten. Toen we omdraaiden zat ik net in de halocline. Na 42 minuten waren we weer bij de primairy. ty-off. Dan even kijken naar de alligator of we die onderwater ook konden zien. Ja hoor, ik moet zeggen, zo onder water lijkt hij veel groter. De vergrotingsfactor en natuurlijk een grote overdrijvings factor. Toen even kijken of de anderen nog bezig waren met het leggen van de primairy. We zagen de lijn liggen, echter geen duiker te zien. Dan maar even verder rondrijken. Even later zagen we drie schilpadden. Mooi om te zien. Jammer, eigenlijk hadden we een camera bij ons moeten hebben. Na de duik werd de duik van Douwe, Dennis en Toine geëvalueerd, daar kunnen wij ook weer nuttige dingen uithalen. Donderdag 12 februari Dennis en Douwe hebben een poging gedaan om brood te halen bij de Italiaan, echter deze was nog gesloten, jammer. Dan maar het brood van Lulu, ook prima. Na het ontbijt geeft Maarten de cursisten weer wat uitleg. André en ik luisteren mee, nooit verkeerd z n herhaling. Duik 3. Vandaag was het de bedoeling om te gaan duiken in Mayan Blue. Om daar te komen moet je eerst bij Naharon betalen en dan doen zij de poort aan de andere kant van de weg open zodat je naar Mayan Blue kunt rijden, ongeveer 1 km van de weg verwijderd. Toen we wilden betalen stond er ook een auto van Zero Gravity, zij melden ons dat er enkele weken geleden, nog ingebroken was en het dus niet verstandig zou zijn om daar te gaan duiken. Even overlegd en besloten om dan maar in Naharon te gaan duiken. De entree had men wel even verhoogd van 100 naar 150 pesos. André en ik zouden een duik maken naar de Halocline Room. We zouden de eerste duik maken met een dubbele set en een stage.

11 We hadden afgesproken om in ieder geval bij 50 bar in de stage om te draaien, dan de stage leeg te maken en over te gaan op de dubbel. Zo moeten we minstens nog 150 bar in de dubbel hebben overhouden voor de tweede duik. Na de Valve drill, matching, duikplan doornemen, decent check en de S- drill starten we met de duik. André ditmaal voorop. De primairy vast aan een boom, beneden vastmaken aan een paal in de grond en verder. Ik had al een vermoeden en later bleek dit ook zo te zijn, we gingen te ver naar rechts, dus de lijn weer wat inrollen, dan naar het cavebord en van daaruit rechtdoor, iets omhoog en ja hoor, daar lag de lijn. Na 13 minuten lag de primairy reel erin. Dan de lijn volgen. Na 16 minuten de dubbele pijl en dan na 24 minuten een volgende pijl. Hier zouden we een jump naar links moeten maken, echter André ging rechtdoor. Even André s aandacht proberen te wekken, echter niet gelukt. Ja, als ik als een gek met de lamp gewaaid had, was het wel gelukt, maar laten we dat maar niet doen. Dus gewoon lekker rechtdoor. Weer 3 minuten later een pijl, dan 8 minuten verder een grote witte berg en na 37 minuten stopt de lijn. Schuin voor ons loopt een lijn, met hierop een pijl. Hier hadden we een jump kunnen maken, echter André geeft aan, te keren. Dus zonder protesteren doen we dat. Dat is namelijk een van de belangrijkste afspraken tijdens het grotduiken. Tijdens deze duik, zitten we regelmatig in een halocline. Soms moet ik op de heenweg, als achterste man de lijn vastpakken, omdat ik hem niet meer kan zien. Op de terugweg heeft André daar waarschijnlijk ook last van gehad. Na 60 minuten zijn we weer bij de primairy reel. Dan heel rustig omhoog, een lange veiligheidsstop maken en na 82 minuten komen we uit het water. Ik adem nog steeds uit mijn stage, waar ik nog 1 bar in heb, op het moment dat ik de duik beëindig. Naharon wordt ook wel Black Cave genoemd. De wanden zijn zwart, het licht wordt niet geflecteerd. De wanden absorberen het licht. Daardoor heb je vaak het idee dat de gang doodloopt. Als we eruit komen zijn de anderen er ook goed en wel eruit. Even hun duik doorspreken en wat eten.

12 Duik 04. Na een oppervlakte interval van 1 uur en 25 minuten beginnen we met de tweede duik. Ik heb de gehele dubbel ter beschikking en André nog 184 bar in zijn dubbel. Omkeren indien één van ons twee, 60 bar verbruikt heeft. We gaan nu bij de eerste dubbele pijl een jump naar links maken en bij de tweede dubbele pijl weer een jump naar links en dan de lijn volgen. Ik zwem ditmaal voorop. Alles gaat goed, tot bij de tweede dubbele pijl. Daar bevestig ik een spoel en probeer de jump naar links te vinden. Volgens mijn gegevens van vorig jaar moet dit een jump zijn van ongeveer 23 meter en naar beneden, middenin de halocline. Echter ik heb 9 minuten lopen zoeken, maar de lijn niet gevonden. Dan maar rechtdoor. Na 36 minuten zijn we gedraaid. Nu ben ik de achterste man en moet ik de spoel en de reel inhalen. Na 58 minuten zijn we weer bij de primairy reel. André ziet een setje met pijlen en markers onder een steen liggen. We hebben nog ruim voldoende druk, dus even proberen om deze te pakken. De arm is net 20 cm te kort. Maar André vindt een afgebroken stuk stalactiet (we hebben het dus niet zelf afgebroken!!!!) en met behulp hiervan lukt het André de pijlen en markers compleet met tube en boltsnap te pakken. Nu ook weer een ruime stop en na 76 minuten komen we weer boven. Weer twee mooie duiken. Tweemaal niet gedoken zoals de planning was, maar dat hindert niet, zolang je maar weet hoe je terug moet komen en de druk in de gaten houdt.

13 Vrijdag 13 februari Om uur even douchen, scheren en beneden kijken, of iedereen al wakker is. Ja hoor, Douwe en André waren al in het keukentje. Na het ontbijt een uitleg over een circuit, een set-up duik en wel of geen markers plaatsen. Dan na achten richting Robbie. Bij André en mij duurt het allemaal iets langer omdat we een tweede set meenemen en daar steken de draadeinden niet ver genoeg uit, dus moet er even gesleuteld worden. Daarom gaat de rest vast boodschappen doen en dan door naar Temple of Doom. Als wij klaar zijn vertrekken wij rechtstreeks naar Temple of Doom. Duik 5. André en ik hebben beide twee dubbels meegenomen, omdat we het grote circuit willen doen. Dus eerst een set-up duik en daarna het daadwerkelijke circuit. We zetten alles in elkaar en lopen dan richting het gat. We zorgen ervoor dat de linker kraan dichtzit, zodat de automaat met elastiek, welke om de nek zit, niet spontaan begint te blazen als je 3,5 meter naar beneden springt. De vinnen in de hand, bril op en automaat in en springen. In het water heb ik het mondstuk in de mond, echter de automaat zit niet meer aan het mondstuk. Gelukkig kan ik deze er weer aan zetten. Dan de linker kraan weer open. Ik zal ditmaal voorop zwemmen en dus ook de primairy en de jump leggen. Na alle controles, gaan we onder. We bevestigen de primairy aan het Cave bord en leggen de lijn. Na 5 minuten ligt de lijn erin. Dan verder. Eerst wat pijlen en na 15 minuten maken we een jump naar links, richting The Alien. Na 17 minuten ligt de jump erin. Dan de lijn vervolgen. Alle pijlen noteer ik op mijn pols leitje. Na 41 minuten komen we op het punt waar twee pijlen naar ons toe wijzen en twee pijlen van ons af. Ofwel het halverwege punt.

14 Wij weten dat je hier al over de helft van het circuit zit. We hebben nog niet onze omkeerdruk bereikt en gaan dus nog verder. Ik begon met 195 bar. 1/3 wordt dus 60 bar, dus ik moet omdraaien op =135 bar. Hetzelfde geldt voor André. Bij de volgende pijl geeft André aan dan hij op zijn omkeerdruk zit. Dus plaats ik mijn marker op de lijn, dat is na 45 minuten. We draaien weer om. Na een zestal minuten gaan we weer omhoog en stijgen langzaam naar een meter of drie. Het lijkt of je hier in Waldfennen zwemt, zo donderbruin is het water, veroorzaakt door tanic. Rustig peddelen we lekker verder. Nu we gedraaid zijn zwemt André voorop. Nu zit ik zo nu en dan bijna op de lijn en soms met de lijn in de hand, omdat het zicht erg troebel wordt, veroorzaakt door de halocline. Erg mooi om te zien. Na 74 minuten zijn we weer bij de spoel. Deze laten we lekker liggen. Deze is benodigd als we het gehele circuit gaan afleggen. Dan het laatste stuk terug. Dit is een erg mooi stuk, schitterende stalactieten en stalagmieten. Het is een heel andere duik dan die van gisteren. Hier is alles mooi wit. Na 87 minuten zijn we bij de primairy reel. Ook deze laten we liggen. Na een lange veiligheidstop klim ik het trapje op. Valt niet mee, met de set op je rug. Maar het lukt. Duik 6. We springen weer het water in. André is nu de teamleider. Dus op aangeven van André doen we alle checks. Dan gaan we onder. Het gaat lekker vlot, want de primairy ligt er al in. We gaan nu het circuit zwemmen, links-om. Na 12 minuten zijn we bij onze jump. Maar hier gaan we rechtdoor. Na 31 minuten zien we de volgende pijl met onze marker. De marker verwijderen we van de lijn en we gaan verder. Weer via de tanic en alle andere pijlen. We komen na 65 minuten weer bij de jump. Deze mag ik oprollen omdat ik achteraan zwem. Het laatste stuk is weer wat dieper en daar geeft de computer nog 5 minuten Nodeco time aan. Na het oprollen van de primairy reel, doen we een lange veiligheidsstop, om na 92 minuten weer boven te komen. Als we het trapje opklimmen, staat Dennis foto s te maken, hoe wij de trap opklimmen.

15 Zaterdag 14 Februari Vandaag is Toine jarig. Duik 7. Vandaag gaan we naar Grand Cenote. André en ik gaan vandaag slechts één duik maken, maar dan wel een lange. Daarom hebben we ook naast de dubbelset per persoon ook nog een stage meegenomen. Als je dat doet, moet daar natuurlijk ook een automaat aan hangen. Die was ik vergeten. Dan maar in de auto en hem ophalen. Maarten heeft nog een stage automaat bij zich, die ik kan gebruiken. Dat scheelt weer een rit. Vervolgens alles opbouwen en eerst de stage alvast naar de waterkant dragen. Als we de dubbelset omgehangen hebben, lopen we naar de cenote. We bevestigen de primairy reel aan de mainline en volgen deze. Bij de short-cut naar de Cuzan Nah loop gaan we rechtdoor. Wat later maken we een jump naar links. Dan zitten we in de Paso de Lagarto Dan krijgen we enkele pijlen. Dan nog een jump naar rechts, op naar Cenote Bosh Chen. Daar keren we om. Als alles volgens plan gaat. We springen te water. Ik zal voorop zwemmen en de reel en de spoeltjes erin leggen. We doen alle checks. Het duikplan is zoals hierboven beschreven. Alleen hoe doe we het met de lucht. We beginnen uit de stage te ademen. Dat doen we tot de helft plus 10, ofwel 110 bar. Dan leggen we de stage af en gaan verder op de dubbel. We keren om, als we nog 155 bar in de dubbel hebben. Omdat we uit de stage 30 bar meer verbruiken dan volgens de een/derde regel, moeten we 30:2=15 bar meer in de dubbel als reserve houden, dus niet bij 140 keren maar bij =155 bar. Zo gezegd zo gedaan. We gaan onder. Eerst de mainline vinden. Dat gaat even wat minder. We moeten de primairy aan de cavelijn vastmaken (daar waar de cavelijn een 90 graden bocht maakt) dan richting het cave-bord en dan moet je hem vinden. Wij vinden hem dus niet. Na wat zoeken, de lijn oprollen en verder kijken. Uiteindelijk vinden we de mainline na 17 minuten.

16 Ook daar waar de cavelijn een hoek van 90 graden maakt en dicht bij een cavebord, maar wel een ander soort bord (zeskant, dive-gently, staat erop geschreven). Jammer, al meerdere bars verbruikt, voor niets. Dan gaan we van start, alles klopt volgens de planning. Na 44 minuten geeft André aan dat zijn stage op 110 bar zit, dus hangen we de stage aan de lijn. Met de kraan dicht, maar wel druk op de tweede trap. We switchen over naar de dubbel. Na 56 minuten komen we op de haakse bocht waar we een jump moeten maken. Dan wordt het echt mooi. Goed dat we nu geen stage meer bij ons hebben, het wordt smaller, het gaat op en neer, maar heel erg mooi, geweldig!!!!! Na 73 minuten zitten we op 155 bar in onze dubbel, dus omdraaien. Als ik later op de kaart kijk, moeten we heel erg dicht bij de Cenote Bosh Chen geweest zijn. Nu André voorop en rustig terug. Na 104 minuten pikken we de stage weer op en switchen we naar de stage. Na 130 minuten zijn we bij de primairy reel. Deze rollen we op en volgen een stuk van de cave lijn. Als we weer terug bij het zeskante cavebord zijn, overleggen we even. André schrijft op zijn leitje: 30 heen. Ik geef het OK teken en we gaan de grot weer in, nu is het plan om via de short-cut en een gap, nabij cenote Hotul te gaan en dan de jump voor de Cuzan Nah Loop te maken, mits we voldoende lucht hebben. En dat gaat lukken. Als we deze laatste jump genomen hebben gaan we nog een stukje verder en dan draaien we weer om. Weer dezelfde weg terug. Uiteindelijk komen we na 214 minuten, ofwel 3 uur en 34 minuten weer boven. Een geweldige duik. Wat vandaag erg opvallend was dat we veel duikers tegengekomen zijn. Er lagen al een aantal primairy reels in en ook onderweg zijn we meerdere teams tegengekomen. Wel even goed opletten als je onderweg ineens allerlei spoeltjes tegenkomt. Even goed denken, wat is van ons en hoe moet ik de lijn volgen. Maar goed logisch nadenken en dan komen we er wel uit. Daarom is het erg goed, als er verwarring kan ontstaan om op de heenweg cookies te plaatsen. Naar Bosh Chen hebben we twee cookies geplaatst.

17 Zondag 15 februari Om uur gaat de wekker. Vandaag naar Taj Mahal. Vandaag twee normale duiken op 1 dubbelset. De laatste dagen wel erg lange duiken gemaakt. Duik 8. Vandaag een duik in Taj Mahal gemaakt. Het is ongeveer een kilometer of 35 rijden. Je rijd richting Playa en net voorbij Zero Grafity, draai je om en rij je 100 meter terug. Dan rechts-af. Bij het winkeltje vooraan de weg, moet je betalen, 80 pesos. Dan vervolgen we de het pad. Voorzichtig rijden wat de bodemvrijheid van de Atos is niet erg groot. De set in elkaar zetten en gaan. Even oppassen bij het te water gaan, het kan glad zijn. Maar er hangt een touw waar je je aan kunt vasthouden. In het water alle checks en het duikplan doornemen. We volgen de cavern lijn. Drie maal een T, elke keer rechtdoor (hier staan pijlen richting de cenote). Dan loopt de lijn met een haakse bocht naar links en recht voor je, zie je een cave bord. André pakt de primairy reel en maakt deze vast.

18 Via het bord recht vooruit. Na een meter of 20 zien we de mainline. De primairy reel wordt hieraan bevestigd en we kunnen verder. Inmiddels liggen we 13 minuten in het water. Weer 4 minuten verder (na 17 min) loopt de lijn met een bocht naar rechts. Hier kun je een hidden jump naar Chinese garden maken, maar dat doen we niet. We volgen de lijn. Na 31 min duiktijd komen we op een T splitsing. We nemen de linker lijn, ook op de lijn voor de splitsing plaatsen we een marker. We gaan verder. Wat later geeft André aan dat hij op 155 bar zit. We hadden afgesproken om dan te overleggen wat we dan zullen doen. Ik wil nog wel iets verder, met name omdat op de aantekeningen van Maarten staat dat de lijn even later eindigt. Ik geef dan aan André een teken om door te gaan tot 145 bar. Hij geeft het OK teken terug. Dus we gaan verder. Dan, ik denk, 1 minuut later zitten we op het einde van de lijn. Dus keren we om. We zijn dan 36 minuten onderweg en ik zit zelf op 153 bar. Als we goed en wel omgedraaid zijn, zie je goed waarom deze locatie Waterfalls genoemd wordt. Je kunt duidelijk zien hoe het zoete water bovenop het zoute water loopt. Echt een soort plafond, erg mooi. Je moet dat gewoon een keer gezien hebben. Nu zwem ik voorop. Op de heenweg heb ik regelmatig de lijn moeten pakken omdat het zicht in de halocline erg troebel werd, doordat André z n vinnen het zoete met het zoute water mengde. Ja, op smalle stukken is daar niet aan te ontkomen. Nu ik voorop zwem, probeer ik het zicht voor André zo goed mogelijk te maken door, daar waar mogelijk, wat verder van de lijn te zwemmen. Dat heeft André op de heenweg ook gedaan. Na 56 minuten zijn we weer bij de primairy reel, die ik oprol. Uiteindelijk komen we na 70 minuten boven. Duik 9. Het beginstuk van deze duik is hetzelfde als van de eerste duik. We hadden na de eerste duik nog ongeveer 110 bar over. We spreken af om, na 35 bar verbruikt te hebben, om te draaien.

19 Dat moet kunnen, met name omdat je 10 minuten voor je startpunt, al omhoog kunt in een andere cenote die aan de cavernlijn ligt. Daarom willen we naar Chinese garden. Zoals al gezegd beginnen we de duik op dezelfde manier als de eerste duik. Alleen nu zwem ik voorop. Nu nemen we wel de hidden jump naar Chinese garden. Even verder wordt het behoorlijk krap. Langzaam gaan we verder, kruip door, sluip door, dan wordt het weer breder. Het zicht tijdens deze duik wordt vaak troebel, (voor André) veroorzaakt door de halocline. Even verder wordt alles veel groter en komen we in eerste zaal, echt schitterend. Moeilijk om te beschrijven hoe mooi. Dus laat ik dat dan ook maar niet doen. Dan moet je gewoon eens naar wat filmpjes kijken. Maar in het echt is het nog veel mooier. Na 30 minuten, ergens na de tweede zaal, draaien we om. We hebben dan 35 bar verbruikt. Dezelfde weg terug (ja dat doen we vaker bij grotduiken). Na 45 minuten begin ik de primairy reel in te rollen. Wat verder, in de buurt van de cavelijn, zien we Douwe en Dennis de oefening Lost-line doen. We kijken even en gaan dan langzaam verder. Op 5 meter doen we een lange stop om na 70 minuten weer boven te komen. Zo, hebben we toch twee duiken van 70 minuten kunnen maken op 1 dubbelset. En ook nog twee heel mooie.

20 Maandag 16 Februari Duik 10. Vandaag gaan we naar Xuhaan Ha. Gisteren heb ik nog een stick-map van Maarten van deze locatie overgenomen. We gaan weer één lange duik maken. Dus weer een stage mee. Ik heb de slang van de tweede trap, van mijn stage automaat even naar de andere kant van de eerste trap gezet, zodat ik, zeker 15 cm extra lengte van de slang heb. Tijdens de andere stage duik, trok de slang aan de automaat en dat is niet fijn, zeker tijdens z n lange duik. Eens kijken of dit beter bevalt. Ik weet bijna zeker dat dit het geval is. Rond uur vertrekken we naar Robbie. Voor André en mij een dubbel en een stage p.p. De anderen gaan twee lange duiken maken en nemen dus twee dubbelsets p.p. mee. Vanaf de supermarkt moeten we een 19 kilometer in Noordelijk richting rijden. Bij de voetgangersbrug en de drempels, moeten we keren. Dan na ongeveer 800 meter rechts af. Daar staat al een bord van Xunaan Ha. Deze weg, welke overgaat in een pad volgen we ongeveer 1 km. Dan linksaf, dit staat ook goed bewijzerd en na 400 meter zijn we er. Even de auto parkeren en betalen. Dan eerst bij de cenote kijken. Je kunt op twee manieren te water. Of met een sprong voorwaarts vanaf de steiger van twee meter hoogte, of via de zijkant m.b.v. een houten of stenen trap. Ergens onder de steiger begint de grot.