(สว สด คร บ,) Goedendag,

Transcriptie

1 Reisverslag Thailand 9 tot 25 november 2560 Door Erwin Van Biesen Nota: dit verslag is persoonlijk en zeker niet volledig. Het geeft mijn indrukken en herinneringen weer van deze prachtige reis. De foto s zijn niet perfect maar een beeld zegt soms meer dan duizend woorden. Ik ben ervan overtuigd dat mijn medereizigers heel wat aanvullingen, persoonlijke ervaringen en veel beter genomen foto s kunnen toevoegen. Sawaddie krab, (สว สด คร บ,) Goedendag, Morgens om 6u zijn we, na een rustige vlucht van 12u, geland op Suvarnabhumi de internationale, moderne luchthaven van Bangkok. Wij waren nu plots allemaal niet enkel 6u ouder geworden (GMT+7u) maar ook nog eens 543 jaar! Althans toch volgens de officiële in Thailand geldende Boeddhistische kalender. Tijdens de transfer naar het hotel drukte onze lokale Thaise gids Mr Swat (met roepnaam Bou Bou) ons op het hart om overal en altijd respect te tonen voor Boeddha, de koning en de koninklijke familie. Dit om problemen te vermijden want de Thaise bevolking is 90% praktiserend Boeddhistisch en heel koninklijk gezind. De vorig jaar overleden koning Bhumibol wordt door de Thai zelfs als een halfgod beschouwd. En dan kregen we een eerste indruk van deze uitgestrekte miljoenenstad/metropool (geschat op 8 miljoen inwoners) die door autostrades, met 3 tot 5 overvolle baanvakken per rijrichting, doorsneden wordt en die dan ook de obligate files geven. Ook in de straten is het verkeer er druk, druk, druk met massa s brommers die zich overal tussenwringen en verrassend: hier wordt er links gereden! Her en der staan wolkenkrabbers (volgens onze gids zo n verspreid over de ganse stad) die soms een heel verrassende, moderne architectuur hebben. Verscheidene hebben in de onderste 10 verdiepingen een eigen parkeergarage als antwoord op het immens parkeerprobleem. Daartussen zijn er dan gebouwen van allerlei slag: mooie, onderhouden naast triestige, afgeleefde appartementsblokken; mooie huizen en wat verder met roestige platen bedekte krotten; grote moderne winkels en vuil uitziende handelszaakjes; op de stoepen massa s kraampjes waar iets verkocht wordt of eetkraampjes waar gekookt wordt op kleine met houtskool gestookte potten,. Opvallend zijn ook de levensgrote portretten van de overleden koning, huidige koning of iemand van de koninklijke familie die overal in de stad (en de rest van het land) opduiken langs de wegen en straten, op drukke kruispunten, op grote gebouwen (zowel op openbare als op bedrijven), in winkels, tot zelf in onze bus hangt een portret van koning Bhumibol. De Menam, de stroom die heel Thailand doorkruist en ook door Bangkok stroomt (en er de Chao Praya genoemd wordt), wordt druk bevaren door smalle, 15 meter lange boten (longtailboten) uitgerust met een 12-cilindermotor (gerecupereerde vrachtwagenmotor?) die een snel en efficiënt passagiersvervoermiddel zijn in het door het druk verkeer dichtgeslibde stad. Daarnaast zijn er ook regelmatig konvooien van 6 aan elkaar vastgemaakte, grote aken die door 4 tot 5 sleepboten voortgetrokken worden. Echt grote schepen mogen er niet varen

2 omdat hun golfslag het water over de betonnen dijkmuren zou stuwen en de iets lager gelegen delen van de stad zou doen overstromen. Overal zagen we zandzakken liggen en zijn er pompen die het water uit de stad terug in de door de voorbije moessonregens gezwollen rivier pompen! En wat met de problematiek rond de opwarming van de aarde flitste door mijn hoofd Het is duidelijk: Bangkok is een levendige en bruisende metropool! Na aankomst in het, aan de rivier gelegen, hotel en de afhandeling van de incheckformaliteiten begonnen we in de namiddag aan ons bezoek van de stad: boottocht op de rivier in zo n longtailboot en een bezoek aan de Wat Arun (tempel van de Dageraad) een prachtige, van ver zichtbare witgroene tempel die versierd is met duizenden bloemenmotieven gemaakt van kleurrijk, oud en gebroken Chinees porselein. De volgende dag maakte het ommuurd, heel netjes onderhouden koninklijk paleizencomplex een speciale indruk: buiten wachtte een heel, heel lange rij van geduldig aanschuivende Thai die het gebouw kwamen bezoeken waar hun overleden koning Bhumibol opgebaard lag (lag want hij is reeds gecremeerd). Gelukkig konden we via een andere ingang de rest van het paleizencomplex bezoeken waar het respect tonen voor de koning meteen heel concreet werd ingevuld door de strenge kledingvoorschriften: geen spannende broeken, shorts, decolletés of mouwloze bloezen voor de dames en minimaal shorts tot onder de knie voor de heren. Het was zich aanpassen of géén toegang, dus werd er creatief omgesprongen met kleding: de Thaise gids zorgde voor lange losse broeken en bloezen, kleding werd uitgeleend, sjaals verbergen veel en kunnen ook omgetoverd worden tot lange rokken, Kortom alles in functie van respect tonen! 2

3 Het Grote Paleis heeft vele, mooie gebouwen die niet kunnen bezocht worden maar wel het prachtige complex met de heiligste Thaise tempel de Wat Phra Keo (tempel van de Smaragden Boeddha). In deze tempel schoof een massa mensen blootvoets (= respect tonen) stapje voor stapje door om de Smaragden Boeddha (in werkelijkheid een Boeddhabeeld uit jade) in een prachtig, indrukwekkend altaar te aanschouwen. Zowel de binnen- als de buitenmuren zijn prachtig, overdadig versierd. Naast de tempel zijn er vele even rijkelijk versierde gebouwen zoals o.a. de bibliotheek, een Chedi (een bouwwerk met een vierkant gedeelte symbool voor troon - met daarop een rond gedeelte symbool voor Boeddha terug een vierkant symbool voor het hoofd van Boeddha en afgewerkt met een spits symbool voor de kroon) die een deel van het borstbeen van Boeddha zou bevatten, prangs (torenspitsen die meestal rijkelijk versierd/besneden zijn), wachters. De kloostergang aan de buitenmuur van het complex bevat eeuwenoude muurschilderingen die de Ramakien uitbeelden. Ramakien is een moralistisch epos dat de overwinning van het goede op het kwade uitbeeld en dat nog steeds heel populair blijkt in Thailand. Minder druk maar wel zeer mooi zijn de Wat Po (tempel van de Liggende Boeddha) met een verguld 45 meter lang beeld van een Liggende Boeddha (eigenlijk een Stervende Boeddha), de Wat Traimit (tempel van de Gouden Boeddha) en de Wat Suthat Thepwararam met zijn grote ceremoniële schommel. Een mooi moment van cultuur vond ik de avondvoorstelling van gracieuze klassieke dansen, uitgevoerd in prachtige kledij. De dansers beelden o.a. taferelen van de Ramakien (moralistisch epos) uit en werden hierin begeleid door muzikanten die traditionele instrumenten bespeelden. 3

4 Na het bezoek aan Bangkok ging het zuidoostwaarts naar de wereldberoemde markt van Amphawa die gehouden wordt naast én op het spoor! Na een rit door de zoutwinningen zette de bus ons af aan een stopplaats van de trein: een perronnetje van amper 15 meter gelegen aan een enkelspoor en onder een snelwegviaduct! Eens opgestapt ging het richting eindstation in Amphawa. Onderweg zorgden de aan het plafond vastgemaakte ventilatoren samen met de open treindeuren voor enige ventilatie. En dan reden we de markt toeterend en stapvoets binnen en dat zorgde voor spektakel. Net (letterlijk!) voor de trein trokken de verkopers hun waren even terug en lieten hun paraplu s zonneweringen zakken zodat de trein kon passeren. De trein bolde over de koopwaar die soms tot tegen de rails lag. Naast de trein was er amper plaats maar toch stonden er veel toeristen foto s te nemen van het gebeuren want onmiddellijk na de doorgang van de trein gingen de zonneweringen terug omhoog en werd de markt gewoon verder gezet. Na het uitstappen keerden we (op het spoor!) een eindje terug om even later, op onze beurt, het spektakel te fotograferen van de terugkerende trein. Vervolgens was er na het eten een rustige boottocht door de overstroomde mangrovebossen waar apen (Makaken) in het water sprongen en naar de bootjes zwommen om gulzig de stukken zoete aardappels, die hen toegeworpen werden, uit het water te vissen. Even later vaarden we uit de mangrovebossen en kwamen terecht in een gebied van zeeboerderijen : met door palen en stokken afgebakende percelen zeebodem waarop schelpen gekweekt en geoogst werden. Ook de vaarwegen werden met palen aangegeven terwijl hier en daar een op palen gebouwde (schuil)hut stond. Het boottochtje was een aangename afwisseling met het hectische Bangkok. Op de 5 de dag reisden wij noordwaarts naar het Centraal zuidelijk laagland en stond o.a. het bezoek aan het Bang Pa-in, de zomerresidentie van koning Mongkut (Rama IV) gepland. Ook hier een gevecht met de kledijvoorschriften die blijkbaar heel variabel geïnterpreteerd kunnen worden tot groot jolijt achteraf in de groep toen sommigen er wat clownesk bijliepen. De residentie zelf is een samenraapsel van kopieën van Westerse en Oosterse gebouwen/stijlen en doet kunstmatig aan. 4

5 De gerestaureerde ruïnes van de Khmer-tempel in Phimaï uit de 11 de -eeuw op het Khoratplateau (Noordoost Thailand) maakten op mij veel meer indruk (een woord dat ik op deze reis dikwijls gebruikte). De Cambodjaanse Khmers hadden tijdens de 9 de eeuw het oosten van Thailand ingenomen en daar tempels gebouwd in dezelfde stijl als deze van de wereldberoemde tempels van Angkor Wat. Aan de ingang waren 2 monumentale leeuwen opgesteld die samen met de 2 naga s (mythologische 5- tot 7-koppige slangen) de kwade geesten moesten weren uit de tempel. Het centrale heiligdom stond op de binnenkoer en had mooie frontons boven de ingangen, een hoge prang (kolfvormige toren) met daarin een replica van een 13 de -eeuwse Boeddha zittend op een opgekrulde naga en beschermd door de kop van het beest. Dit was een tempel die niet kan ontbreken in een tv-documentaire! Ook de volgende dag bezochten wij nog 2 pareltjes van Khmer-tempels, de lagergelegen Prasat Hin Muang en de op een uitgedoofde vulkaan gelegen Prasat Phanom Rung, na een ganse dag rijden door de rijstvelden waar de oogst volop aan de gang was. De boeren legden hun pas, machinaal geoogste rijst overal, tot zelfs op de weg toe, te drogen op blauwe zeilen. Op andere velden zagen we groepjes mensen die de rijst met de sikkel op de traditionele manier oogsten. De Prasat Hin Muang is, met binnen de buitenste muren een grote centrale vijver met daarin het hart van het heiligdom, prachtig maar de 2 de bezochte tempel, de Prasat Phanom Rung uit de 13 de -eeuw, overtreft hem voluit. De tempel is gebouwd uit lateriet (een rood-bruin vulkanisch gesteente dat pas na indrogen beenhard wordt) en zandsteen. De ruw gevormde stenen werden gestapeld tot muren en daarna glad gehakt. 5