En nog was het niet gedaan. s Avonds was er een travestietenshow voor wie interesse (en nog voldoende energie) had.

Transcriptie

1 Dat de Thai graag zaken doen is te merken in het plaatsje Chiang Sean aan hun kant van het drielandenpunt waar ze volop de toeristische kaart trekken : kraampjes, drinkmogelijkheden, restaurants en Boeddha s. Ik heb daar de voor mij meest creatieve offerblok (donation box) ooit gezien. Op een hoogte van een 6-tal meter (met trappen gemakkelijk bereikbaar) staan 2 leeuwen met opengesperde muil opgesteld. Het is de bedoeling om daar munten in te werpen die dan in een trechter onder iedere leeuw terecht komen om vervolgens via een 10-tal meterslange gleuf luid rinkelend over de hoofden van iedereen te verdwijnen in de dikke buik van een lachend Boeddhabeeld. Ongelooflijk maar toch aanstekelijk, zelfs ik heb geofferd! Daarna was er een boottocht ter hoogte van het, in de Mekong gelegen, drielandenpunt. Wij kunnen dus stellen dat wij, zij het eventjes, ook in Myanmar en Laos geweest zijn (gevaren hebben). Opvallend waren ook de grote «casino»hotels in Myanmar én Laos. In Thailand mag immers niet gegokt worden dus even de grens overvaren en. Na het bezoek aan het opiummuseum werden we s middags op een soort primitief, met een «grasmaaier»motor aangedreven voertuig tegen voluit 25 (!) km per uur naar een kunstenaarskolonie gevoerd waar wij, aangenaam in de schaduw, van een eenvoudige maar lekkere maaltijd genoten hebben. 12

2 De kleurrijk geklede kinderen van een nabijgelegen Akha-dorp kwamen hun zelfgemaakte (inge-kleurde?) tekeningen en toeristische spulletjes verkopen en hebben goede zaken gedaan. De ouderen hadden het slim begrepen dat kinderharten de portefeuilles van de toeristen sneller openen! Op de 12 de dag stond het bezoek aan Chiang Mai (ook een voormalige hoofdstad geweest) op het programma maar eerst waren we gestart met het bezoek aan de Wat Phra That Doi Suthep. Deze tempel ligt vlakbij de top van de meter hoge Doi Suthep berg en zou een prachtig panorama over de stad en bossen van het nationale park bieden. Zou want de eerste mist die we in Thailand zien is spelbreker. De tempel zelf is een van de meest vereerde boeddhistische heiligdommen en dat is te merken aan de vele souvenirwinkels en eetkramen aan de voet van de 304 treden tellende trap naar de ingang. Wij deden het wat rustiger aan en namen een soort kabelbaan. De tempel dateert van de 14 de -eeuw en heeft 5 gouden Boeddhabeelden in de hoofd-wihan (gebedsruimte), een mooie vergulde centrale chedi. Ook de muurschilderingen met de afbeeldingen van scenes uit Boeddha s leven in de kloostergang vallen op. Bij het verlaten van het tempelcomplex hebben we wél de trap genomen en, geflankeerd door indrukwekkende keramieken naga s, de 304 treden terug naar ons aards bestaan afgelegd. Chiang Mai is bekend voor zijn ambachtelijke producten dus stonden verscheidene bezoeken op het programma: goudsmederij en bewerking van edelstenen, zijdeproductie, lakwerk, teakhoutbewerking, maken en beschilderen van parasols, orchideeënkwekerij. Telkens werd het productieproces aanschouwelijk voorgesteld en waren er koopgelegenheden. Chiang Mai is echter ook beroemd voor zijn uitgestrekte avondmarkt (sterk afdingen was het codewoord!) en lag die nu toevallig op 100 m van het hotel. 13

3 s Avonds was er geen bezoek aan een restaurant maar wel aan de Baan Hongnual Cookery School waar we, onder begeleiding, zelf onze soep, hoofdschotel en dessert mochten klaarmaken én opeten! Wij hebben het overleefd want het eten was, ondanks een zeker wantrouwen, toch lekker en de sfeer bij momenten soms hilarisch! Totaal verschillend was het programma van de volgende dag toen we naar Chiang Do reden. Midden in een mooie natuur startte het bezoek met een ritje op een door 2 zeboes (runderen met een grote bult achter de nek) getrokken kar. Op een zandige ondergrond is het oké maar wanneer er putten en/of bulten zijn wordt het minder comfortabel en wordt je van links naar rechts geslingerd. Met een demonstratie in het trainingscentrum met olifanten konden we ons een idee geven wat deze olifanten geleerd wordt: voortslepen, dragen en stapelen van boomstammen. Maar ook voor de toeristen: kunstjes uitvoeren en schilderijen maken. De memorabele rit op een olifant zullen weinigen onder ons vergeten! Met 2 in een mand op de rug van een olifant gezeten vertrokken we voor een wandeling van ongeveer een uur: waden door de Pingrivier, even pauzeren voor een foto, de rivier oversteken en daarna op een smal pad de steile heuvel op om na een tocht door het bos terug naar beneden te komen, opnieuw door de rivier te waden om dan te eindigen in het trainingskamp. Een belevenis! Rustiger maar aangenaam genieten was de tocht met bamboevlotten op de rivier te midden van de subtropische vegetatie. 14

4 Onderweg naar Kamphaeng Phet was er een kort bezoek aan het Fae Elephant Hospital waar zieke en zwaargewonde olifanten verzorgd worden. Zo verblijft er al meer dan 10 jaar een olifant die bij het opruimen van landmijnen in Cambodja zijn rechtervoorpoot verloor en nu met een prothese door het leven moet. Olifantenkuddes werden door het bos gejaagd om zo de mijnen te laten ontploffen met catastrofale gevolgen voor de dieren! Verder stonden er 3 tempels op het programma: de door de gids extra toegevoegde Wat Cam Devi met een merkwaardige chedi omdat er aan elke zijde van de piramidetoren 15 nissen met Boeddhabeelden zijn. De Wat Hariphunchai uit de 9 de -eeuw die de hoofdtempel van Lamphun is en één van de 3 mooiste tempels uit het Noorden en de Wat Phra That Lampang Luang. De hoofdingang van deze, op een verhoging gelegen tempel is prachtig. In de enorme, prachtig gedecoreerde hoofd-wihan (gebedsruimte) uit de 15 de -eeuw staan 5 grote, zittende Gouden Boeddha s. Ook de kolossale hoofd-chedi, waarbinnen een haar van Boeddha zou bewaard worden, maakt indruk. Daarnaast staat er ook een enorm brede meditatieboom waartegen tientallen en tientallen symbolische ondersteuningspalen staan. Gelovigen brengen offergaven (geld, bloemen, eten, ) soms voor de tempel, soms voor de monniken, soms voor de boom waaronder gemediteerd wordt. De ondersteuningspalen zijn het zichtbare teken van zo n offergave. Op de 15 de en dus voorlaatste dag reden we nog altijd zuidwaarts richting Bangkok via Lopburi de zomerhoofdstad van koning Naraï. Na een kort bezoek aan het gedeeltelijk gerestaureerd paleis volgde een wandeling rond de Prang Sam Yod-tempel. De oorspronkelijk hindoeïstische Khmertempel met 3 grote kolfvormige prangs (torenspitsen die meestal rijkelijk versierd/besneden zijn) was nu de thuis van tientallen en tientallen agressieve Makaken (apen) die alles stelen wat mogelijk is. In de omgeving zijn verscheidene huizen verlaten omdat de apen een echte plaag vormen. Onze Thaise gids had zelfs 2 lokale mensen met katapulten ingehuurd om de apen van ons weg te houden! Toch krijgen de apen daar eten opdat ze daar ter plaatse zouden blijven en de omgeving/stad niet onveilig zouden maken. 15

5 In de laatste tempel van de dag, de Phra Phutthabat, zou er een voetafdruk (geschatte lengte: minstens 1 meter!) van Boeddha bewaard zijn maar om deze te herkennen is een flinke dosis creativiteit aanbevolen. Kort daarna kwam Bangkok (en de verkeersopstroppingen) in het vizier. En nog was het niet gedaan. s Avonds was er een travestietenshow voor wie interesse (en nog voldoende energie) had. De volgende morgen was er nog een laatste tempel te bezoeken: de Wat Benjamabophut of de marmeren tempel. In deze tempel was een duidelijke vermenging te zien van de Thaise tempelstijl met westerse elementen (op de gotiek geïnspireerde ramen, marmeren mozaïekvloeren, ). De muren leken behangen maar waren minuscuul met de hand beschilderd. Daarna volgde nog een pareltje: het voormalig domein van Jim Thompson. Deze man slaagde erin om, midden vorige eeuw, de Thaise zijde-industrie nieuw leven in te blazen en verzamelde daarnaast heel wat mooie antiekstukken. Helaas verdween hij, tijdens een wandeling, op mysterieuze wijze in 1967 waarna de Thaise overheid in 1976, in overeenstemming met zijn testament, zijn nalatenschap in een foundation inbracht die op haar beurt zijn woning met het domein omvormde tot een museum. Als een oase midden in de stad gelegen was dit bezoek een verademing. Rondgeleid worden in groepjes van een 15-tal personen in de 6 teakhouten, één geheel vormende huizen die met antiek en kunstwerken gevuld zijn. En dit alles gelegen in een weelderige, exotische tuin naast een khlong (kanaal). Een juweeltje. Na een vrije namiddag voor een laatste shopping volgde het afscheidsdiner op het terras van het Ramadahotel ***** aan de oever van de Chao Praya. Lekker eten bij een temperatuurtje van 25, met zicht op de verlichte, op- en afvarende boten en met de Bangkokse skyline op de achtergrond ik vond het prachtig en stijlvol. Een laatste maal de bus op richting luchthaven Suvarnabhumi, de nodige incheckformaliteiten, instappen en na een rustige vlucht van 12u op Brussels National Airport landen om 7u15 met een buitentemperatuur van 3. Brrrr Goedemorgen Brussel Sawaddie Brạs sels krab Nabeschouwing: volgens onze Thaise gids Bou Bou hebben wij zo n km afgelegd (en dat werd gevoeld). Een lange reis maar wel met een zeer comfortabele bus, door een wisselend landschap met een prachtige subtropische natuur, met ruïnes die op de Werelderfgoedlijst van de Unesco voorkomen, met tal van tempels in verschillende stijlen waarbij de een al prachtiger en indrukwekkender was dan de andere, met steeds vriendelijke Thai, goede hotels, lekker eten, toffe medereizigers kortom een fantastische reis! Mijn oprechte dank aan onze onvermoeibare, enthousiaste Thaise gids Bou Bou, aan onze Ictam-begeleider Herwig Van De Velde die zowel door de Nederlandstaligen als door de Franstaligen gewaardeerd werd voor zijn vertalingen naar het Nederlands, voor onze begeleidsters Linda De Pauw en Claudette De Cleyn die deze once in my lifetime reis mogelijk maakten. Ik heb ervan genoten. Dank U wel! Ghop khun krab! (ด วยความย นด คร บ!) 16