Gran Canaria Pagina 1

Transcriptie

1 Gran Canaria Pagina 1

2 Voorwoord Welkom bij ons dossier Gran Canaria. Het is het vijfde in onze reeks van Eiland-dossiers, na Lanzarote, Tenerife, La Gomera en Madeira. Het dossier houdt het midden tussen een reisverslag en een reisgids. We beschrijven wat we gezien hebben en geven je de praktische informatie die wij nuttig vinden voor een volgend bezoek. We hebben vooral veel kaartjes toegevoegd, waardoor je meteen een goed beeld hebt waar je bent en waar je heen moet. We gebruiken daarvoor meestal kaartjes van Open Street Map. Dit zijn open source kaarten die door vrijwilligers bijgewerkt worden en doorgaans van zeer goede kwaliteit zijn. Mocht je nog meer kaarten willen, dan kan je altijd eens gaan kijken op osm.org. Wil je een papieren wandelkaart, dan kan je die op onze site bestellen. We zijn nog niet overal geweest, sommige delen zijn dan ook nog niet volledig uitgewerkt. Maar je hebt ruim voldoende informatie om minstens een week actief te vullen. Uurregelingen, openingstijden en prijzen hebben de gewoonte al eens te veranderen. Eventuele verbeteringen mag je me steeds melden via Moet je je verblijf nog reserveren? Maak je voor je reservaties gebruik van booking.com? Wanneer je boekt via onderstaande link (of een soortgelijke link op de website) verdien ik een kleine commissie waarmee ik de website verder kan ontwikkelen. Alvast bedankt. Inhoud Gran Canaria Bestuurlijke indeling Het weer op Gran Canaria Openbaar vervoer op Gran Canaria Het wegennet op Gran Canaria Populaire feesten Wandelen op Gran Canaria Water Ruta s Het zuiden van Gran Canaria Santa Lucía Fortaleza de Ansite Mirador de la Sorrueda San Bartolomé de Tirajana Mundo Aborigen Mirador Degollada de las Yeguas (Mirador Fataga) Arteara Fataga Tunte Maspalomas Meloneras Puerto Rico Mogan Puerto de Mogan Soria Pagina 2

3 Het centrale deel van Gran Canaria Tejeda Cruz de Tejeda Roque Nublo Wandeling van Cruz de la Tejeda naar Roque Nublo Pico de Las Nieves Artenara Caldera Pinos de Galdar Tamadaba Wandelen in Tamadaba Roque de Faneque Barranco de la Aldea Acusa Embalse de Parralillo La Aldea de San Nicolás Mirador el Balcon Cactualdea Playa de Güigüi Teror Santa Brígida Atalaya Caldera de Bandama Het noorden van Gran Canaria Arucas Firgas Gáldar Agaete Het oosten van Gran Canaria Las Palmas Wijk Vegueta Wijk Triana Wijk Ciudad Jardin Wijk Puerto Las Alcaravaneras - Guanarteme Telde Valsequillo Ingenio Aguïmes Barranco de Guayadeque Pagina 3

4 GRAN CANARIA Gran Canaria maakt deel uit van de Canarische Archipel. Het ligt zo'n 70 kilometer ten oosten van Tenerife. De Canarische eilanden worden het hele jaar door bezocht, zowel in de winter als in de zomer. Zelf kozen we meestal voor het winterseizoen, om dat de temperaturen altijd rond 20 C schommelen. Gran Canaria is het enige eiland dat we ook al in het hoogseizoen (juli) bezochten. Als je naar de eilanden gaat om te wandelen, kunnen we dat toch niet echt aanbevelen. De temperaturen liepen er, vooral in het binnenland, op tot een stuk in de dertig graden - een enkele keer zelfs boven de veertig graden. Aangezien er ook weinig begroeiing is, heb je er weinig schaduw. De zon staat in de zomermaanden ook zo goed als loodrecht boven het hoofd en het aantal drankgelegenheden op de wandeltochten is zo goed als onbestaande. Voor de hotels in het binnenland zijn de zomermaanden dan ook het laagseizoen. Iedereen trekt naar de kust om omdat er daar iets meer verfrissing te vinden is. In ons hotel op de Cruz de Tejeda, waren we zo goed als alleen. Bij gebrek aan bezoekers was het zwembad zelfs gesloten. Toen we een kaartje vroegen om toch te gaan wandelen, kregen we enkel onbegrijpende blikken Pagina 4

5 Gran Canaria is cirkelvormig, met een diameter van ong. 50 km. Het hoogste punt van het eiland, de Pico de las Nieves (1), ligt op meter. De vorm heeft het eiland te danken aan zijn vulkanische oorsprong. Het werd gevormd tussen 9 en 14 miljoen jaar geleden. De laatste vulkaanuitbarsting dateert van zo'n jaar geleden. De luchthaven (2) van het eiland ligt in het oosten. De hoofdstad van het eiland, Las Palmas (3), ligt in het noordoosten. Het toeristische centrum, Playa del Inglès (4) ligt in het zuiden Joris, de Vlaming die zich op Gran Canaria vestigde, drukte het als volgt uit. Je kan Gran Canaria in 3 delen opsplitsen : de hoofdstad Las Palmas, de toeristische zone in het zuiden van het eiland (van Playa del Ingles tot Puerto de Mogan) en het dunbevolkte binnenland (de boerkes ). Het toerisme heeft zich vooral uitgebouwd in het zuiden van het eiland. Sedert 2008 is de ontwikkeling enigszins stilgevallen. Er wordt nog wel geïnvesteerd, maar vooral in enkele nieuwe baaien ten westen Puerto Rico. Voor ons eerste verblijf kozen we voor een gemengde formule : enkele dagen in het binnenland (op de Cruz de Tejeda) en enkele dagen aan de zuidkant (in Puerto Rico). Daar kozen we voor Puerto Rico, een eindje ten westen van Maspalomas, dat ons met zijn Playa del Ingles toch wel iets te toeristisch leek. Onze voorgevoel werd bevestigd : de promenade langs de Playa del Ingles lijkt ons bovendien verouderd. De nieuwere projecten (zoals de Playa Amadores en de Playa Verga) zien er ons een stuk aantrekkelijker uit. Voor een tweede verblijf (met een groep) kozen we voor een verblijf in Meloneras, een ietwat chiquere wijk aan de rand van Maspalomas. Bij een volgend bezoek zouden we toch overwegen om ook eens te verblijven in het noorden van het eiland. Daar is vrij veel te zien en zelfs al doe je maar één uur over om er te geraken vanuit het zuiden, het blijft altijd een beetje verloren tijd Pagina 5

6 BESTUURLIJKE INDELING Het eiland telt 21 gemeenten, waarvan sommige een vrij grote oppervlakte hebben. De meeste gemeenten lopen van de kust een stuk het binnenland in. Ze liggen rond één of meerdere barranco s die van de top van het eiland naar beneden lopen. Er zijn maar 6 gemeenten die niet aan de kust liggen. HET WEER OP GRAN CANARIA Omdat het klimaat toch één van de voornaamste redenen is voor een bezoek aan Gran Canaria, geven we graag enkele algemene gegevens. Onderstaand grafiekje geeft de minimum en maximumtemperaturen, alsook de neerslag. De zomer is er dus meestal heet en droog. In de winter liggen de maximumtemperaturen nog steeds rond de 20 C, terwijl je er ook kans hebt op wat regen. In het centrum van het eiland, op de hoogste toppen, is het in de winter wat frisser. Er kan zelfs wat sneeuw vallen. In de zomer daarentegen loopt de temperatuur in het binnenland nog hoger op dan aan de kust, waar de zee altijd voor wat afkoeling zorgt Pagina 6

7 OPENBAAR VERVOER OP GRAN CANARIA Gran Canaria heeft een uitgebreid netwerk van bussen, waarmee je tot in de verste uithoeken van het eiland raakt. We rijden zelf met de wagen rond, maar op vele plaatsen zien we toch heel mensen, waaronder ook toeristen, wachten op de bus. En bushaltes zijn er in overvloed, zelfs op de meest afgezonderde plekken. Om je route uit te stippelen kan je terecht op volgende website : HET WEGENNET OP GRAN CANARIA Het wegennet op Gran Canaria is van goede kwaliteit. Alle wegen worden aangeduid met een nummer, volgens het principe : hoe meer cijfers, hoe kleiner de wegen. Er zijn enkele autosnelwegen. De uitritten van de snelwegen worden genummerd op basis van de afstand tot Las Palmas. GC-1 van Las Palmas tot Puerto de Mogan. Het laatste deel ervan is vrij nieuw, waardoor niet alle kaarten en GPS-toestellen het vermelden. De GC-2 van Las Palmas tot Agaete. De GC-3, de ringweg rond Las Palmas, die de GC-1 verbindt met de GC-2. Deze weg loopt door een aantal langere tunnels. De GC-4, GC-10, GC-23 en GC-31 zijn korte snelwegen in de buurt van Las Palmas, die meestal aansluiten op de GC-3. GC-2 GC-3 GC Pagina 7

8 De wegen met 2 cijfers zijn goede 2-vaksbanen, die meestal van de kust naar het binnenland lopen. De wegen met 3 cijfers zijn doorgaans smallere wegen, waar soms maar één auto tegelijkertijd kan passeren. Er zijn wel voldoende plaatsen om uit te wijken. Dit is nooit een echt probleem. Op deze wegen haal je maximaal een gemiddelde snelheid van 20 à 30 kilometer per uur. Hou hiermee rekening bij het uitstippelen van je tochten. De locals halen uiteraard iets hogere snelheden. Als ze achter je rijden, zijn ze niet echt opdringerig (er zijn uitzonderingen). Wij hebben de gewoonte even te parkeren op een recht stuk weg, zodat zij hun gang kunnen gaan en wij rustig verder kunnen genieten van onze tocht. POPULAIRE FEESTEN Fiesta del Almendro en Flor (bloeiende amandelbomenfeest), Tejeda, februari Carnaval, Las Palmas de Gran Canaria, februari Feest van Nuestra Señora de Candelaria, Ingenio, februari Het internationale carnaval van Maspalomas, San Bartolomé de Tirajana, maart Kaasfeesten (Fiestas del Queso), Santa María de Guía, april-mei Fiesta de San Antonio de Padua (Florabrígida), juni De feesten van San Juan met de traditionele vreugdevuren, Arucas, juni Rondgang (Romería) ter ere van San Antonio Moya, juni Feesten van San Juan, Las Palmas de Gran Canaria, juni Het feest van de apostel Santiago, Gáldar, juli Wereldkampioenschap windsurfing in Pozo Izquierdo, Santa Lucía, juli Het feest van de Virgen de la Cuevita, beschermvrouwe van de Canarische folklore en van fietsers Artenara, augustus Feesten van de apostel Santiago in juli en San Bartolomé, in augustus. Feesten van San Roque in Firgas, augustus De feesten van San Antonio el Chico in juni en San Antonio el Grande in augustus in Mogán Fiesta de La Rama, een groot feest, letterlijk het feest van de tak Agaete, augustus Fiesta de la Traída del Agua (komst van het water), Telde, augustus Fiesta del Charco (met een duik in het strandmeer), La Aldea de San Nicolás, september. Romería Nuestra Señora del Pino, beschermvrouwe van Gran Canaria, Teror, september Vega de San Mateo, feesten van San Mateo met het omlaagbrengen van de wijn (la Bajada del Vino), september. Feesten van Nuestra Señora del Rosario en de komst van het water en de gofio (Traída del Agua y del Gofio), Agüimes, september. Feesten van San Miguel met vuurwerk en spektakel 'Suelta del Perro Maldito', Valsequillo, september Fiesta de la Manzana (appelfeest), Valleseco, oktober Fiesta de Santa Lucía met de kroning van Lucía en de rondgang (romería) van de dag van de arbeider (día del Labrador), in december Pagina 8

9 WANDELEN OP GRAN CANARIA Gran Canaria heeft een uitgebreid netwerk aan wandelwegen, in het Spaans 'Senderos' genoemd. Een aantal paden krijgt de benaming 'Caminos Real' mee omdat ze eeuwen geleden, in opdracht van de Spaanse koningen, werden aangelegd om het binnenland toegankelijker te maken. Goede informatie over de wandelingen is echter moeilijk te vinden. We maken zelf gebruik van de Sunflower gids, die een groot aantal wandelingen in detail beschrijft. Online kan je terecht bij Rambling Roger : een wandelgids die ons iets beknopter lijkt dan de Sunflower gids, maar daardoor misschien wel iets duidelijker. Bovendien elektronisch te bestellen. Kostprijs : 25 EUR. Maar eigenlijk heb je genoeg aan een goede wandelkaart. Je kan er bij ons ééntje bestellen. In ons dossier hebben we alvast een selectie gemaakt van enkele van de mooiste wandelingen, die je ook zonder kaart kan maken. WATER Het water dat op Gran Canaria uit de kraan komt is niet echt geschikt voor consumptie. Een beetje kan geen kwaad, maar langdurig gebruik leidt zeker tot gezondheidsproblemen. De reden hiervoor is dat Gran Canaria geen natuurlijke bronnen kent. Het leidingwater is eigenlijk ontzilt zeewater. Deze ontzilting gebeurt aan de oostkust van het eiland. De energie voor de ontzilting wordt geleverd door de talrijke windmolens die je er vanop de GC-1 ziet staan. Bij dat ontziltingsproces blijft er een hoeveelheid sodio, een soort zoutmolecule die bij langdurig gebruik gezondheidsproblemen oplevert. Het water voor de consumptie wordt ingevoerd. In dorpen waar geen leidingwater beschikbaar is, kunnen inwoners tegen een lage prijs grote bidons water aankopen. Het regenwater wordt zoveel mogelijk opgevangen in stuwmeren. Vandaaruit wordt het verder verdeeld. Wie een huis koopt, moet uitkijken om tegelijkertijd ook een waterrecht te kopen anders koop je gegarandeerd een kat in een zak. In Arteara vinden we volgende beschrijving : Het water wordt verdeeld in dulas, een hoeveelheid water die correspondeert met één stuk land. Ieder stuk krijgt om beurt water. Eén dula wordt uitgedrukt als 10 uur water. Het kan onmiddellijk gebruikt worden of opgeslagen worden in tanks of waterreservoirs. Het overschot aan water gaat naar het Heredad reservoir. (we vermoeden dat Heredad de officiële watermaatschappij is, zie ook bij Firgas / Moya) Pagina 9

10 RUTA S Je kan heel wat tochten uitstippelen op Gran Canaria. Hieronder vind je een voorbeeld voor thematische tochten, dat we op één van de plaatselijke informatieborden (aan de Cruz de Tejeda) terugvonden. Het is maar een suggestie. De meeste van de plaatsen die erop vermeld worden, vind je verderop terug in onze gids Pagina 10

11 HET ZUIDEN VAN GRAN CANARIA Het zuiden van Gran Canaria bestaat uit 3 gemeenten : Santa Lucia, San Bartolomé en Mogan, die allemaal één of meerdere valleien bevatten die zich uitstrekken van het midden van het eiland tot aan de zuidkust. De afstand van San Bartolome tot Maspalomas bedraagt zo n 40 km. Op onderstaand kaartje ligt de luchthaven in de hoek rechtsboven. Meloneras Maspalomas Pagina 11

12 SANTA LUCÍA De gemeente Santa Lucia ligt in het zuidoosten. Het centrum ligt op een hoogte van 700 meter, langs de GC-1 ligt Vecindaria en aan de kust is vooral Pozo Izquierdo bekend (bij surfers). De GC-65 loopt vanaf de GC-1 omhoog tot in Santa Brigida. In het centrum, langs de GC-65 ligt een kleine parking aan een vrij groot en mooi ingericht plein, met talrijke hoge bomen. De kerk staat op een hoogte, die via een trap vanop de parking te bereiken is. Ze heeft een witte gevel waarin grote natuurstenen zijn verwerkt. Ook de grote witte koepel is vrij uniek. De patroonheilige van de kerk is Santa Lucia. Een beeld van haar staat op het plein voor de kerk. Zij leefde rond 200 na Christus in de catacomben van de heilige Lucia. Zij stierf de marteldood omdat zij de heidense goden weigerde te aanbidden. Volgens de overlevering gebeurde dit met een zwaardsteek in de hals, maar volgens andere bronnen werd zij onthoofd. Éen van de glasramen van de kerk toont een beeld van een onthoofding. Wij vermoeden dan ook dat dit hiernaar verwijst. Volgens een andere legende zou zij zich de ogen hebben uitgestoken om verlost te zijn van haar heidense aanbidders. Daardoor is ze ook de beschermheilige van de blinden. Een verwijzing naar deze legende vonden we terug in de Iglesia de San Bartolomeo in San Bartolomeo. Op één van de glasramen wordt ze afgebeeld met een schaaltje waarop haar ogen liggen. Enkele honderden meters lager op de GC-65 ligt de Fortaleza el Hao, een museum waar archeologische vondsten uit de omgeving worden tentoongesteld. Ook de tuin is een bezoek waard. Fortaleza de Ansite Mirador de la Sorrueda Neem in Santa Lucia de GC-65 naar de kust. Twee kilometer buiten het centrum neem je rechts de GC-651 naar La Fortaleza. De weg gaat naar beneden. Rijd de afslag naar Sorrueda voorbij. Even verder staat op de linkerkant het bezoekerscentrum van La Fortaleza. Daarin worden de archeologische vondsten uit de omgeving tentoongesteld. De inkom bedraagt 4 EUR. Je komt er alles te weten over de geschiedenis van deze archeologische site, waar heel wat overblijfselen gevonden zijn van de Guanches. Het zou het laatste bolwerk zijn geweest dat pas in 1483 door de Spanjaarden werd veroverd. Jaarlijks wordt dit op 29 april nog gevierd. Even verder heb je aan de rechterkant een klein wegje dat naar de Mirador de Sorrueda loopt. Je kan er met de wagen naar beneden maar er zijn maar een beperkt aantal plaatsen. Aan de mirador heb je een uitzicht over de Presa de Sorrueda, een stuwmeer in de Barranco de Tirajana, waar begin 2017 maar weinig water in blijkt te staan. Het is beter om de wagen aan de kant van de weg te parkeren of 400 meter verder te rijden tot de parking aan het einde van de GC-651. Daar kom je aan de historische Fortaleza Pagina 12

13 De site wordt gevormd door drie grote rotsen : Fortaleza Grande (589m), Fortaleza Chica (656 m) en Titana. Op de flanken van de Fortaleza Grande zie je talrijke grotwoningen. Naar de grootste van die holen loop een pad naar omhoog. Het blijkt niet echt een grot, maar een doorgang die doorloopt tot het andere uiteinde van de berg. Er wordt niet verteld of dit een natuurlijke doorgang is of dat deze toch werd uitgehouwen door d oorspronkelijke bewoners van het eiland. Je kan in de buurt verschillende wandelingen maken, rond het meer of rond de vesting. Eén ervan kan je vinden op Wikiloc. SAN BARTOLOMÉ DE TIRAJANA San Bartolomé de Tirajana is, met zijn 333 km², de grootste gemeente van het eiland. Ze wordt gevormd door de kernen Fataga, Maspalomas, Meloneras, Playa del Inglés, San Agustin, San Bartolomé de Tirajana en El Tablero. Ze strekt zich uit van Maspalomas aan de zuidkust tot diep in het binnenland, waar ze de hoogste toppen bevat. Vanop het hoogste punt lopen verschillende valleien (barranco s) naar de kust : de Barranco de Tirajana, Barranco de Arguineguin, de Barranco de Fataga, de Barranco de los Vicentes, Barranco la Data en Barranco de Chamoriscan. Als je vanuit Maspalomas de GC-60 neemt naar Bartolome de Tirajana rijd je door de Barranco de Fataga en kom je verschillende bezienswaardigheden tegen : Mundo Aborigen Dit is een openluchtmuseum, waar een dorp van de Guanchen, de oorspronkelijke inwoners van Gran Canaria, werd gereconstrueerd. Het heeft een oppervlakte van 10 ha. Open van 10 tot 18 uur. Mirador Degollada de las Yeguas (Mirador Fataga) Dit uitkijkpunt ligt enkele kilometers verder op de GC-60, een tiental kilometer ten noorden van Maspalomas. Je kijkt er uit op de Barranco de Fataga, een ravijn van 15 kilometer lang. Er is een klein parkeerterrein. De informatieborden geven voldoende uitleg Pagina 13

14 Arteara Arteara hadden we niet echt aangestipt als te bezoeken, maar bij onze stop op de Mirador de las Yeguas trekken enkele informatieborden toch onze aandacht. We maken dan ook een stop enkele kilometers verder en laten de wagen achter bij het begin van het dorpje. Bij de parking komen we een colonne kamelen tegen. 100 meter verder is er een kamelenboerderij waar je een tochtje met een kameel kan maken. De wandeling over de GC-601 naar het museum is ongeveer 600 meter lang. Langs de weg staan enkele informatieborden die je wat meer vertellen over de geschiedenis van het dorpje. Zo zou meer dan de helft van de bewoners in 1900 nog steeds de familienaam Vera gehad hebben, een naam die we later ook zullen tegenkomen in Puerto de las Nieves, als één van de eerste kolonisatoren van het eiland. Allicht is hun aantal momenteel op één hand te tellen, want zoveel inwoners telt het dorpje niet. In de vallei staan talrijke palmbomen, wat duidt op de aanwezigheid van (ondergronds) water in de barranco. We passeren onderweg ook enkele waterreservoirs, die toelaten om enkele percelen te bewerken. Langs de weg zien we al vele bloemen en aan de bomen hangt zelfs in januari verwonderlijk veel fruit. Eén van de bewoners laat ons zelfs proeven van de Guayabo Blanco, Op het einde van de weg ligt een klein museum met daarachter de Necropolis de Arteara, een begraafplaats waar meer dan 800 graven werden teruggevonden van de oorspronkelijke bewoners van het eiland. Er zijn enkele kleine zaaltjes waar je meer te weten komt over de begraafplaats en je kan een korte wandeling maken over de begraafplaats. Het hoofdpad (in het rood hieronder is zo n 500 meter lang. Er zijn twee zijpaadjes, die de wandeling iets langer maken. Volgens één van onze gidsen lagen de botten hier 30 jaar geleden nog voor het rapen. Momenteel is de site goed onderzocht. Allicht zijn de meeste van de graven gereconstrueerd, maar ze geven toch een goed idee van hoe het er moet uitgezien hebben. De inkom van het museum bedraagt 4 EUR (2 EUR voor senioren). Toeristen zijn er hier nauwelijks, wat zeker een reden is om hier eens halt te houden Pagina 14

15 Fataga Vanaf Arteara gaat het verder omhoog. Fataga is het volgende dorpje op de GC-60. Het ligt op een hoogte van 600 meter. Langs de GC-60 liggen enkele restaurantjes en souvenirwinkels. Voorbij het kerkje is er op de rechterkant een parking, waar je de wagen voor 1 EUR kan achterlaten. Echte bezienswaardigheden zijn er niet. Het kerkje in het centrum is gesloten. Loop toch even door het dorpje, door de nauwe straatjes met de witte huizen. Bij de bakker kan je typische Fataga-broodjes kopen, maar wij zijn er gedurende de siësta, dus de bakker is gesloten. We lopen er Joris tegen het lijf, een Vlaming die zich met zijn vriendin Kathleen in het dorpje heeft gevestigd en ons graag uitnodigde om er een kijkje te nemen in zijn woning (zelfs al zijn we met 16 ). Het huisje, rustig gelegen aan de rand van het dorp, is volledig gerenoveerd. Kathleen werkt met klei, wat toch niet zo evident blijkt : de oven waarin het aardewerk wordt gebakken, wordt aangedreven door een groep van 18 KW. Om zich te integreren in het dorpje heeft zij voor alle inwoners een kleitablet gemaakt met de naam van de familie erop en die we inderdaad aan talrijke huizen hebben zien hangen. Een wel heel originele vorm van social networking. Joris vertelt ons dat de helft van de huizen in het dorp trouwens eigendom is van buitenlanders (vooral Duitsers) Pagina 15

16 Tunte Het centrum van de gemeente San Bartolomé de Tirajana, ook Tunte genoemd, ligt op een hoogte van ong. 900 meter, op de flanken van de Barranco de Tirajana. Het ligt in het midden van een oude vulkaankrater, de Caldera de Tirajana. De Iglesia de San Bartolomé de Tirajana dateert van de 19 de eeuw. Ze heeft het grondplan van een basilica, met een schip en 2 zijbeuken. De glasramen stellen de patroonheiligen van de kerken van de naburige gemeenten voor. Kijk o.a. naar Santa Lucia, die een schaaltje draagt waarop 2 ogen liggen. Het oudste beeld in de kerk, uit de 16 de eeuw, is het houten beeld van Pinar dat tijdens de feesten in juli (zaterdag voor 25 juli) in processie naar een naburige kapel wordt gebracht. Er staan 2 versies van het beeld in de kerk. Achter het altaar hangt het beeld van San Bartolomé, geflankeerd door Maria (links) en Jozef (rechts). Het is al vrij uitzonderlijk dat Jozef met het kind op de arm wordt afgebeeld. Ook het feit dat Jozef als adoptiefvader van Jezus wordt beschreven lijkt ons niet alledaags. Aan de overzijde van de Plaza de Santiago ligt het stadhuis, met een mooi balkon. Ga ook eens tot op de binnenplaats. Je bent allicht al mooie uitzichten gepasseerd bij het binnenrijden van Tunte, maar ga toch maar eens kijken naar de twee uitkijkpunten : de Mirador del Polvo en de Mirador de la Orilla, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de onderliggende barranco. Restaurant-tip met een mooi uitzicht : Santiago el Grande, C/ Oficial Mayor José Rubio s/n Pagina 16

17 Maspalomas Het duinengebied van Maspalomas is één van de toeristische trekpleister van het eiland. Het heeft een oppervlakte van ruim 400 hectare en ligt tussen Meloneras en Playa del Inglès. Voor een wandeling door dit natuurgebied hoef je geen paden te volgen. Je kan vertrekken in Meloneras (1) of Playa del Inglès (2), je volgt de vloedlijn en trekt tussendoor de duinen in. Het lijkt alsof je in het midden van de Sahara zit. Bovenop de duintoppen zie je nog de omgeving, maar beneden in de duinpannen ben je zo goed als 'alleen op de wereld'. Naturisten voelen er zich thuis, maar dat is uiteraard geen verplichting om het ook zelf te doen. Aan de kant van Meloneras wordt het gebied begrensd door een meertje met brak (zoet/zout) water, waar de (echte) vogelkenners aan hun trekken kunnen komen Pagina 17

18 Meloneras Meloneras is een toeristische enclave aan de westkant van de duinen van Maspalomas. Er staan voornamelijk grote luxehotels. Je kan er twee kilometer langs de promenade slenteren, waar talrijke restaurants en winkels zorgen voor vertier. Centraal op die promenade ligt Punta Mujeres, met de overblijfselen van een nederzetting die teruggaat tot de 7 de eeuw na Christus en die waarschijnlijk bewoond werd tot bij de verovering van het eiland door de Spanjaarden. Ter plaatse staan borden die wat meer informatie geven. Er staat ook een vuurtoren, ontworpen door Juan Leon y Castillo, met een hoogte van 60 meter. Puerto Rico Puerto Rico is één van de grootste stadjes op Gran Canaria. Het is een typisch voorbeeld van massatoerisme. Er zijn enorm veel vakantiewoningen, een groot shoppingcenter en geen echte bezienswaardigheden. Het zandstrand en de jachthaven blijken echter voldoende aantrekkingskracht te hebben op heel wat toeristen. Playa de Amadores Toch een tip voor wie op zoek is naar een strandvakantie : even ten westen van Puerto Rico ligt de Playa de Amadores, een mooie kunstmatige baai, met een mooi zandstrand. Langs het strand liggen heel wat restaurantjes waar het s avonds heerlijk is om iets te eten Pagina 18

19 MOGAN Mogan ligt in het zuidwesten van Gran Canaria en is de gemeente met de op één na grootste oppervlakte. Het dorpje zelf ligt op een hoogte van 250 meter in het binnenland, maar de hoogste toppen reiken er tot boven de meter. In het dorpje zelf is de voornaamste bezienswaardigheid de kerk van San Antonio de Padua waar enkele houtsnijwerken te zien zijn. We passeren Mogan echter al 2x op het einde van een lange tocht door het binnenland, waardoor we niet meer de tijd hebben om dit te gaan bezichtigen. Puerto de Mogan Wat ons betreft krijgt Puerto de Mogan de titel van 'mooiste haventje van Gran Canaria'. Het is het meest westelijk gelegen dorpje aan de zuidkust, de 'autostrade' en vooral de laatste tunnel is nog maar enkele jaren afgewerkt. Allicht is het stadje daarom nog niet ingenomen door het massatoerisme. In het oude centrum vind je geen hoogbouw, geen luxueuze hotels, geen grootse winkelcentra. Er is een klein haventje, waar nog heel wat vissers actief zijn, een kleine promenade met voldoende en afwisselende eetgelegenheden. In de kleine straatjes is het rustig wandelen, de kanaaltjes geven het een 'Venetiaans' karakter. Dieper in het dal liggen al enkele grotere hotels. Enkele zijn nog in aanbouw, maar het duurt nog wel een paar jaar vooraleer deze allemaal zijn afgewerkt Pagina 19

20 Soria Soria ligt bovenaan de Barranco de Arguineguin (1), op een hoogte van ruim 600 meter. Je bereikt het na een rit van ongeveer 20 kilometer. De weg ernaartoe wordt steeds smaller. Als je het dorpje nog even voorbijrijdt is er nauwelijks plaats voor één wagen. Je hebt er een mooi uitzicht over het Embalse de Soria (2), dat geflankeerd wordt door een groot aantal palmbomen. Deze dragen duidelijk de sporen van een 'bosbrand', maar hebben deze mede door hun dikke schors zonder al te veel problemen overleefd. Het Embalse de Soria is het meer met de grootste inhoud op Gran Canaria. Het kan ruim 40 miljoen m³ water bevatten, maar staat gedurende de zomer soms ook droog. Het is één van de 63 meren die je op Gran Canaria kan vinden. De meeste daarvan worden gebruikt voor drinkwater en worden beschermd als natuurgebied. In het dorpje ligt een café / restaurant (Casa Fernando), dat op de route ligt van de talrijke jeepsafari's op Gran Canaria en dat als uitgangspunt kan dienen voor een wandeling naar de Presa de Chira of naar Cortijo de la Data. 2 Het is bijna 40 graden bij ons bezoek aan Soria (in de late voormiddag). We haasten ons dan ook terug naar beneden, na een drankje bij Fernando. Allicht ten behoeve van de vele toeristen in Maspalomas, die ook wat aan hun conditie willen doen, wordt het traject tussen Maspalomas en Soria ook beschreven als fietscircuit. Het eerste gedeelte van de rit is vrij vlak, maar vanaf kilometer 14 in de Barranco de Arguineguin gaat het steil naar boven. Met de zon loodrecht boven je hoofd, in een temperatuur van bijna 40 graden, lijkt dit onbegonnen werk. Voor wie het toch proberen wil, kan het kaartje hiernaast misschien zijn nut bewijzen Pagina 20

21 HET CENTRALE DEEL VAN GRAN CANARIA Het centrale deel van Gran Canaria wordt gevormd door de gemeenten Santa Brígida, Vega de San Mateo, Tejeda, Artenara, Valleseco en Teror. Daar liggen de hoogste toppen van het eiland. Cruz de Tejeda TEJEDA Het centrum van Tejeda ligt op een hoogte van 1050 meter, maar ook de hoogste top, de Pico de los Nieves (1949 meter) ligt op het grondgebied van Tejeda. Het centrum bestaat slechts uit enkele straatjes. De witgekalkte huizen met hun rode daken en groene luiken geven het dorpje een authentiek karakter, die een bezoekje en een wandeling in het centrum meer dan de moeite waard maken. Vanop verschillende plaatsen in het dorpje heb je een mooi uitzicht op de Caldera de Tejeda (het dal) met de Roque Nublo en de Roque Bentaiga. In de Calle Hernandez Guerra vind je de 'dulceria nublo', waar de typisch zoete gebakjes gemaakt worden die je op het ganse eiland aan toeristische stalletjes kan terugvinden. Alleszins een bezoekje waard. Verder kan je een bezoekje brengen aan het museum van Abraham Cardenes, die enige faam heeft als beeldhouwer en aan het centrum voor medicinale planten Pagina 21

22 Cruz de Tejeda De Cruz de Tejeda (1) ligt op een hoogte van meter in het binnenland, enkele kilometers voorbij het dorpje Tejeda. Het is een kruispunt van wegen vanwaar je naar alle hoeken van het eiland kan afdalen. Bij onze 2 bezoeken blijkt het er vrij rustig te zijn. In juli blijkt het 'laagseizoen' te zijn, omdat de temperaturen er dan te hoog oplopen (tot diep in de 30 C). Maar ook in januari is er niets te zien van de drukte die in de reisgidsen wordt beschreven. Het punt heeft zijn naam te danken aan het kruis dat er staat, waar we ondanks veel zoekwerk in reisgidsen en op het internet, de betekenis niet van kunnen achterhalen. Vanop de Cruz de Tejeda heb je een mooi uitzicht op de noordkant van het eiland en op de Roque Nublo aan de zuidkant. Let op de wolkenband die steeds zichtbaar is in het noorden. Zijn grootste bekendheid haalt de Cruz de Tejeda echter door de Parador de Tejeda. Dit voormalige staatshotel is één van de enige hotels in het binnenland en biedt zoals alle andere paradors een luxe-service op een uitstekende locatie in een prachtig historisch kader. Je betaalt er iets meer voor, maar het loont toch wel de moeite. Wie de voorkeur geeft aan een goedkoper alternatief, kan terecht in het kleine hotel ' El Refugio' aan de overzijde. Aarzel niet om de Parador binnen te lopen. Je kan er in de bar iets drinken of eten of gewoon even rondlopen. Zoals gezegd is het er iets duurder, maar de kwaliteit van de tapas is wel een stuk hoger dan op andere plaatsen. Vanuit de bar heb je een prachtig uitzicht op de westkant van het eiland. Om de wagen te parkeren rijd je even de GC-150 op, in de richting van Galdar. 100 meter verder ligt een ruime parking. Neem vanaf Cruz de Tejeda de GC-15 westwaarts naar Tejeda de GC-15 oostwaarts naar San Mateo (Teror / Santa Brígida) de GC-150 zuidwaarts naar de Roque Nublo de GC-150 noordwaarts naar de Caldera de los Pino de Galdar Pagina 22

23 Roque Nublo De Roque Nublo is een monoliet van 67 meter hoogte ten zuidoosten van Tejeda. De top reikt tot 1813 meter, beneden sta je op 1746 meter. Het is een echte landmark, die je vanop grote afstand al kan zien. Je ziet bijvoorbeeld zijn topje staan vanaf de duinen van Maspalomas. In de buurt staan nog twee kleinere exemplaren : La Rana (de kikvors) staat vlakbij. El Fraile (de broeder of biddende monnik) staat iets verderaf. Op de Degollada del Nublo sta je mooi tussen beide in. De gemakkelijkste manier om er naartoe te gaan is via La Goleta op de GC Het aantal parkeerplaatsen is er beperkt, maar je kan de wagen ook achterlaten aan de kant van de weg. Anders moet je wachten tot er iemand wegrijdt. Via een pad van ongeveer 1km kan je naar de voet van de Roque Nublo wandelen. Het begin van het pad is nog vlak, maar verderop zitten er enkele steilere stukjes tussen, met een rotsachtige ondergrond. Als je geluk hebt, zie je aan de Degollada del Nublo Tenerife en de Teide liggen. Als je nog iets hoger gaat, kom je aan de voet van de Roque Nublo. Vandaar heb je een schitterend uitzicht over het zuiden en het westen van het eiland. In het westen zie je de Barranco de la Aldea, met het stuwmeer Embalse de Parralillo, en verderop het stadje San Nicolas. In het zuiden merk je zelfs de duinen van Maspalomas. Lengte van de wandeling : 2km (heen en terug) Hoogteverschil : 100 meter Als je naar de Roque Nublo rijdt, vertrouw dan niet alleen op je GPS. Ons (misschien iets verouderd) exemplaar stuurde ons alvast naar Tejeda. Wandeling van Cruz de la Tejeda naar Roque Nublo Vertrek in Cruz de Tejeda voor deze wandeling naar de Roque Nublo. Tegenover het kruis loopt een pad, de PR GC-40, in de richting van Llanos de la Pez. Het pad stijgt lichtjes en biedt algauw enkele mooie uitzichten : rechts op de Roque Nublo en de Caldera de Tejeda, links op de noordzijde van het eiland. Na ongeveer een kilometer komt het pad op een asfaltweg, die je enkele honderden meter volgt tot aan de Degollada Becerra, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op het dorpje La Culata. Er is een informatiecentrum (spijtig genoeg gesloten toen wij er voorbijkwamen). Aan de kleine parking volg je de wegwijzer GC-40. De weg gaat nu even steil omhoog, maar loopt verder vrij vlak. Het pad loopt langsheen de helling, soms in de schaduw van naaldbomen. Na enige tijd kruis je een weg, die rechts naar een kleine camping leidt. Volg verder de GC-40. Als je links een vakantiepark passeert (met basketbalplein) kom je even verder op de GC-40, die je rechts volgt richting La Goleta (links loopt de weg verder naar Llanos de la Pez). Even verder buigt de weg linksaf en loopt naar beneden. Je krijgt nu een zicht op de Embalse de los Hornos, een klein stuwmeer boven La Culata. Maak je geen illusies, je kan er geen frisse duik in het water nemen. Maar als je bovenkomt aan de overzijde van de dam, staat er misschien wel een verkoper met enkele lokale specialiteiten (en drank om de voorraad aan te vullen). Je loopt van hieruit verder langs de asfaltweg in de richting van Roque Nublo. Na enkele honderden meter kom je aan de parking La Goleta, vanwaar een kleinere wandeling vertrekt naar Roque Nublo. (zie hierboven) Pagina 23

24 Halfweg de wandeling naar de Roque Nublo (bij La Cabeza) neem je rechts het pad dat afdaalt naar La Culata. Dit dorpje ligt 250 meter dieper in het dal. De afdaling loopt langs een duidelijk pad. Op sommige plaats dwars je de uitgedroogde bedding van een beekje. Bij het binnenkomen van La Culata, sla je rechtsaf aan de eerste splitsing. Deze weg leidt naar het dorpje. Hoera! Er is zelfs een bar en verderop nog ééntje. Toeristenprijzen hebben ze hier duidelijk niet. Vijf grote glazen spuitwater kosten ons slechts 1 Euro (anno 2014). Net voorbij de eerste bar (op de linkerkant) loopt een pad (trap) tussen de huizen naar omhoog. Volg dit pad tot je na ongeveer 10 minuten terug op een asfaltweg komt. Sla hier rechtsaf. Na 200 meter neem je links een betonbaan die steil omhoog loopt en je nadien via een smaller pad terug de berg op leidt richting Degollada Becerra, en verder naar Cruz de Tejeda. (We moeten toegeven dat het bij ons in dit laatste stukje misliep, maar dankzij een lift van een bereidwillige dorpsbewoner raakten we via de hoofdwegen toch op onze bestemming :-) Pico de Las Nieves De Pico de los Nieves is, met zijn 1949 meter, de hoogste top van Gran Canaria. Verlaat de parking van de Roque Nublo in oostelijke richting en volg de aanwijzingen naar de Pico. Je kan er met de wagen naar boven rijden voor een schitterend uitzicht op de wijde omgeving, inclusief Tenerife met de Teide. De top zelf is militair gebied en niet toegankelijk. Als het beneden aan de kust bewolkt is, kan het gebeuren dat je hier toch boven de wolken zit, wat het uiterst spectaculair maakt, zeker als je in de verte ook nog de Teide boven de wolken ziet uitsteken. GC-60 naar Tejeda GC-608 naar Cruz de Tejeda Roque Nublo GC-130 naar Telde / Ingenio GC-60 naar San Bartolomeo Pagina 24

25 ARTENARA Artenara is het hoogst gelegen dorp van Gran Canaria. Het ligt op 1219 meter boven de zeespiegel. Het dorpje ligt op de GC210, tussen Tejeda en San Nicola de Aldea. Via de G21 ga je naar de Mirador de Pinos de Galdar, vanwaar je verder kan naar het noorden van het eiland (Galdar / Valleseco). Langs de GC210 zijn er verschillende parkeermogelijkheden. De Iglesias di San Matias staat in het centrum van het dorpje, maar de belangrijkste religieuze bezienswaardigheid is de kapel van de Virgen de la Cuevita. Die ligt 500 meter oostwaarts. Als je met de rug naar de kerk staat, neem je best de weg die links naar omhoog gaat (via een korte haarspeldbocht de witte weg op het kaartje hieronder). Je kan ook de weg rechts van de kerk nemen in de richting van de Mirador (de gele weg op het kaartje hieronder). Even verder kom je aan het Museo Casas Cuevas. Neem de eerste afslag links. Even verderop moet je dan links de trappen nemen die aan kapel uitkomen. De kapel van de Virgen de la Cuevita (2) ligt in een grot, te midden van andere grotwoningen. Over de herkomst van het beeldje zijn er verschillende versies. Volgens sommigen werd het beeld in de 14 de eeuw meegebracht door Franciscaner monniken die vanuit Mallorca de Canarische Eilanden kwamen christianiseren. Ze bereikten Artenara met een klein beeldje van de maagd Maria, dat ze in een grot plaatsten, die met de hulp van de bekeerlingen in de rotsen werd uitgehouwen. Deze versie is vreemd gezien de Spanjaarden slecht in de tweede helft van de 15 de eeuw het eiland zouden veroveren. Volgens een andere versie werd het beeld in 1783 meegebracht door migranten uit Amerika. De kapel in de grot werd in de tweede helft van de 19 de eeuw gevoelig vergroot. Voordien bood ze maar plaats voor een tiental personen. Binnenin de kapel staat naast het beeld ook nog het altaar, gehouwen uit één blok met een hoogte van 3.5 meter en een biechtstoel. Het beeld van de Virgen wordt half augustus weggehaald en in de San Matias parochiekerk geplaatst, waar het door de parochianen en bedevaarders wordt aanbeden. De laatste zondag van augustus wordt het in een kleurige optocht teruggebracht naar de grot. Bij die gelegenheid is er zelfs een wielerwedstrijd (de Santa Maria de la Cuevita wordt aanbeden als patrones van de wielrenners). Dat is ook de reden waarom je langs de GC210 een mooi beeld van een wielrenner vindt Pagina 25

26 GC210 naar La Aldea 4 6 GC 21 naar Galdar GC-210 naar Tejeda In het dorp vind je heel wat mooie uitkijkpunten : de Mirador de Unamuno (3) is de meest spectaculaire. Hier staat het beeld van Unamuno, de schrijver en filosoof die in 1910 in Artenara verbleef. Je hebt er een mooi uitzicht op de Roque Nublo en de Roque Bentaiga. De Mirador de los Poetas (4) De Mirador de la Cilla, waar het Christusbeeld met open armen doet denken aan de Cristo Redentor in Rio De Janeiro (5) Mirador langs de GC-210 (6) Vanuit Artenara kan je een wandeling maken naar de Montaña de Artenara, die ten oosten van het dorpje ligt. De wandeling vertrekt aan de kapel van de Virgen. Lengte : 5 km (heen en terug), hoogteverschil : 250 meter Pagina 26

27 Caldera Pinos de Galdar Deze krater ligt vlakbij de splitsing van de GC-21, de weg tussen Artenara en Valleseco, en de GC-70, de weg naar Galdar. Zuidwaarts kan je via de GC-150 naar Cruz de Tejeda. De Caldera de los Pinos de Galdar is samen met de Montanon Negro een uitzonderlijke getuige van de meest recente vulkanische activiteit op het eiland. De Montanon Negro is van het Stromboli-type en barstte uit via verschillende lavastromen. De Caldera de los Pinos de Galdar is dan weer een explosief type. De foto rechtsonder, genomen op de GC- 150 doet ons trouwens denken aan onze wandeling op de Stromboli (vooral dan aan de afdaling). Het uitzicht over het noordelijke deel van het eiland ziet er volgens het infobord spectaculair, maar bij onze doortocht reikt het zicht niet verder dan de balustrade! Pagina 27

28 Tamadaba Even ten westen van Artenara kom je via de GC-210 terecht in een bosrijk gebied. Het natuurpark Tamadaba beslaat een groot deel van het noordwesten van het eiland en omvat delen van de dorpen Agaete, San Nicolas en Artenara. Het heeft een oppervlakte van bijna hectare en omvat ook 18 kilometer van de kustlijn. Het hoogste punt (de Pico de Bandera) ligt op meter. Met de wagen kan je via de GC-216 een rondje maken (éénrichtingsverkeer). Er is een recreatiezone en een camping, die tot onze verbazing allebei verlaten zijn. Allicht heeft dit te maken met het 'laagseizoen' en de extreme droogte en bijhorende brandgevaar. Vanop de kampeerplaats heb je een schitterend uitzicht op Tenerife, met de Teide als blikvanger. Toch wel verrassend, als je weet dat Tenerife zo'n 70 kilometer verderop ligt... De schors van de Canarische dennen is extreem dik. Vroeger was dit een bescherming tegen de vulkanische omgeving, tegenwoordig beschermt het eerder tegen de bosbranden. Aan de onderkant van sommige dennen hangen echte 'baarden'. Dit zijn mossen die hun voedingsstoffen halen uit de voorbijtrekkende wolken (we zagen deze eerder ook al op La Gomera en op Tenerife). Tamadaba GC Pagina 28

29 Wandelen in Tamadaba Er loopt een bewegwijzerde wandeling van Artenara naar Agaete, die dwars door de Tamadaba loopt. Deze wandelweg loopt gedeeltelijk parallel met de GC-216 bij het naderen van Tamadaba. Je kan kiezen voor het volledige traject of uiteraard voor een gedeelte ervan. De senderos zijn de roze lijntjes op onderstaande kaartje. Roque de Faneque Onze aandacht voor deze rots werd gewekt door de foto hiernaast. Het kostte ons enig opzoekingswerk, maar met behulp van de satellietfoto s op Google Maps, konden we vrij snel achterhalen dat het haventje op de achtergrond van deze foto Puerto de las Nieves is en dat de foto genomen werd in de buurt van de Roque Faneque. De rots is het best te bereiken vanuit Tamadaba via de Risco Faneque, een wandeling van ongeveer 9 kilometer, met een hoogteverschil van 450 meter. Je ziet de wandelweg nog net liggen in de linkerbovenhoek van het kaartje hierboven. Onze plannen om deze wandeling te maken werden bij ons tweede bezoek gedwarsboomd door plots opkomende wolken, een fenomeen dat je hier wel eens meer kan meemaken Pagina 29

30 BARRANCO DE LA ALDEA De GC-210 van Artenara naar San Nicolas de Tolentino loopt door de Barranco de la Aldea. Het is voor ons de meest spectaculaire barranco, hoewel het één van de minst bereden wegen van het eiland is. Bij onze beide bezoeken kruisen we over een afstand van 30 kilometer slechts een tiental wagens. Gelukkig maar, want op vele plaatsen is er slechts plaats voor één wagen, vooral in het gedeelte onder de stuwdam. Acusa Het dorpje Acusa is het eerste en het laatste dorpje dat je tegenkomt op de weg. In de toeristische gidsen wordt het beschreven als een belangrijke archeologische vindplaats waar nog talrijke grotwoningen te vinden zijn, maar ter plaatse vinden we daar maar weinig van terug. Als je zelf op zoek wil gaan kan je de wandeling hiernaast volgen. Die zou je langs de voornaamste bezienswaardigheden leiden. Je laat de wagen best achter aan het kerkje in Vega de Acusa, la Ermita de Candelaria. Binnen zouden enkele mooie beelden staan, maar bij ons bezoek is de kerk gesloten. Langs de GC-210 ga je naar omhoog en slaat aan een houten kruis (1) rechtsaf. Dit is een grindbaan, die vrij steil naar bovenloopt. De archeologische vindplaatsen en de grotwoningen vind je bij Acusa Seca (2). Tussen Acusa Seca en Acusa Verde loopt het pad onder een enorme verticale rotswand. Bij (5) kom je opnieuw op de GC-210, die je volgt tot bij het vertrekpunt. De wandeling is 7 kilometer lang. Embalse de Parralillo Voorbij Acusa slingert de weg zich via vele haarspeldbochten naar beneden. Na een tiental kilometer kom je bij een uitkijkpunt met uitzicht op het Embalse de Parralillo. Bij onze 2 bezoeken krijgen we een totaal verschillend beeld : In 2014 (foto links) is het meer smaragdgroen. Het waterpeil staat vrij hoog, de lengte van het meer bedraagt zowat 2 kilometer. We moesten toen terugdenken aan het Lago Verde op Lanzarote, dat dezelfde groene kleur heeft. Allicht zijn ook hier de algen verantwoordelijk voor de specifieke kleur. In januari 2017 (foto rechts) heeft het meer een normale kleur. Het water staat heel wat lager en de lengte bedraagt nog nauwelijks 1 kilometer. De lage waterstand is het gevolg van een lange droge periode in Vervolg de weg naar beneden, het wordt nu steeds smaller. Aan de overzijde van het meer kan je na een kleine tunnel nog even stoppen aan de kant van de weg. Als je nu achterom kijkt, zie je de Barranco de la Aldea in zijn volle pracht. Boven het meer zie je nog steeds de Roque Bentaiga en de Roque Nublo. Even verder kan je links via de GC-606 naar Tejeda. We raden echter aan om de GC-210 verder te volgen naar beneden Pagina 30

31 Boven op de stuwdam is plaats voor één wagen, maar wie dacht om een frisse duik te nemen in het water, komt bedrogen uit. Nergens zijn de oevers bereikbaar. Onder de stuwdam wordt de weg veel smaller en het landschap wordt nog spectaculairder. Je zit hier op een hoogte van nauwelijks 300 meter, maar de rotswanden aan de beide zijden reiken zeker enkele honderden meter hoger. De weg kronkelt zich via scherpe haarspeldbochten naar beneden. Het lijkt wel een canyon uit een western. Beneden wordt de vallei opnieuw groener. Het dal opent zich nu en in de vlakte onderaan wordt San Nicolas de Tolentino zichtbaar. Het stadje lijkt veel groter dan het in feite is, vanwege de vele 'serres' (zonder glas, enkel met doeken). Je komt nog langs een aantal bananenplantages. In La Aldea kom je op de GC200. Je kan er zuidwaarts naar Mogan. De weg naar het noorden (Agaete) is begin 2017 gesloten, allicht voor een langere tijd. Hou hiermee rekening mocht je een rondrit plannen in dit gebied. Google Maps blijkt hier tijdens ons bezoek de correcte informatie te leveren. Embalsa de Parralillo Pagina 31

32 LA ALDEA DE SAN NICOLÁS La Aldea de San Nicolas ligt in het westen van Lanzarote en strekt zich tot ver in het binnenland uit langs de Barranco de Aldea. Bij het afdalen van de GC-210 vallen vooral de vele serres op. Het zijn echter geen glasserres, maar doeken die moeten vermijden dat de vruchten en groenten verbranden door de hevige zon. In het stadje vind je enkele huizen met Canarisch balkon en een openluchtmuseum, het Museo Vivo. In de buurt zijn nog enkele bezienswaardigheden : Mirador el Balcon Uitkijkpunt op de GC-200, enkele kilometers ten noorden van La Aldea de San Nicolas. Pas op : je kan de via de GC-200 momenteel niet verder rijden naar Agaete. Cactualdea Het grootste cactuspark van de Canarische Eilanden ligt enkele kilometers ten zuiden van La Aldea de San Nicolas, in de deelgemeente Tocodoman, langs de GC-200. We passeerden rond 17 uur aan het park. Het park sluit om 18 uur maar we besloten toch nog om een bezoekje te brengen. Er staan meer dan 1200 soorten cactussen, wat voor een leek moeilijk te controleren is. Veel uitleg wordt er trouwens niet gegeven. Overdag zouden er ook enkele shows gegeven worden (o.a. Canarisch worstelen) maar dat kunnen we niet verifiëren. De inkom bedraagt 7 EUR. Als je wat meer tijd uittrekt voor een rustig bezoek is dit best de moeite waard. Playa de Güigüi (deze wandeling staat nog op ons to-do-lijstje) Aan de westkust van Gran Canaria ligt één van de mooiste stranden van het eiland. Om er te geraken moet je er wel wat voor over hebben. Met de wagen rijd je over de GC-200 en de GC-204 naar Tasartico, waar de weg stopt. De weg begint op een hoogte van 250 meter. Je volgt gedurende 1 kilometer het pad naar beneden en slaat dan rechtsaf, omhoog naar de Degollada de Aguas Sabinas, de pas tussen de Montaña de Aguas (725m) aan de linkerzijde en de Cebuche (786m) en de Montaña de los Vacas (911 m) aan de rechterzijde. De pas zelf ligt op een hoogte van 550 meter. Vanaf de pas gaat het naar beneden. De precieze beschrijving kunnen we hier nog niet meegeven. Je komt aan de zee uit bij een plaatsje met de naam El Puerto. Onderweg zijn er blijkbaar enkele wegwijzers naar de beach. Om de Playa de Güigui te bereiken moet je nog enkele honderden meters noordwaarts, voorbij een rotsachtige klif die je enkel bij laagwater kan oversteken. Het is dus belangrijk om op voorhand de getijden na te kijken. (Check hier de getijden voor Las Palmas) Pagina 32

33 Op onderstaand plannetje staat de weg die je moet volgen bij benadering afgebeeld. Laat je niet misleiden : je komt weinig rechte stukken tegen. Dikwijls gaat het met haarspeldbochten naar boven of beneden. Playa de Güigüi Degollada de Aguas Sabinas Tasartico Pagina 33

34 TEROR Teror wordt in sommige gidsen beschreven als mooiste dorp van Gran Canaria en we kunnen dat gerust beamen. In het centrum van het dorp vind je heel wat mooie bezienswaardigheden en ook in de directe omgeving zijn nog enkel plaatsen die een bezoek waard zijn. Je kan de wagen parkeren op een ruime ondergrondse parking bij de Plaza de Sintes. Teror staat in het teken van de Virgo de Pino, die ook beschermheilige van het eiland is. Het is het belangrijkste bedevaartsoord van Gran Canaria. De kerk kreeg daarvoor van de paus de titel van basilica minor (we misten wel de bijhorende geelrode parasol en het belletje). Het interieur van de basiliek is rijkelijk versierd. Het beeld van de Virgen, achter het altaar, trekt alle aandacht naar zich toe. Aan de achterkant van de kerk is aan de rechterkant een klein museum, waar je op de eerste verdieping tot vlak bij het beeld van de Virgen komt. In de aanpalende zaaltjes zijn enkele mooie liturgische gewaden te zien. Ook voor heel wat sportlui is de Virgen een bron van motivatie. Zo is ze blijkbaar ook de beschermheilige van de voetbalploeg van Las Palmas, die speelt in de Spaanse Primera Division. Kijk bij je bezoek aan Gran Canaria zeker de voetbalkalender na. Misschien heb je wel het geluk om een thuismatch tegen Real Madrid of Barcelona bij te kunnen wonen. Rond de basiliek staan verschillende grote pijnbomen. De grootste boom op het plein voor de kerk is echter een??? (je mag het ons altijd laten weten ). Verdere bezienswaardigheden in het centrum : 1. De hoofdstraat met kleurige huizen met typisch Canarische balkons. 2. De Plaza Teresa de Bolivar, met een beeld van Simon Bolivar, die we ook al in Garachico op Tenerife tegenkwamen. 3. Het gemeentehuis (Ayuntamento) staat net buiten het centrum. Het lijkt een eerder modern gebouw, maar het zou toch om een historisch pand gaan. Bij ons bezoek (op een zondag) was het jammer genoeg gesloten. 4. Het museum Patrones de la Virgen 5. Achter de basiliek is er in het weekend een klein marktje met lokale producten. In de buurt kan je ook nog naar volgende plaatsen : 1. Het Monasterio del Cister ligt ten noorden van het dorpje. De nonnen hebben zich gespecialiseerd in het vervaardigen van gebak. 2. Het landgoed Finca de Osorio ligt vlakbij het klooster. Het is een mooi natuurgebied met wandelpaden die door een inheems laurierbos en een kastanjebos lopen. Voor natuurliefhebbers is dit zeker een aanrader. Tijdens ons bezoek aan Teror zien we heel wat agenten van de Guardia Civil : is het omdat het zondag is of is men er gewoon bang voor terroristen (flauw grapje ) Pagina 34

35 SANTA BRÍGIDA Santa Brigida is min of meer een klein broertje (of zusje) van Teror. De afstand tussen beide bedraagt in vogelvlucht nauwelijks 5 kilometer, maar met de wagen doe je er via de kust 26 km (34 minuten) over, via het binnenland doen we er via San Mateo 27 km over (ruim een uur). Het dorpscentrum (1) is kleiner dan dat van Teror en ook de kerk kan niet op tegen de basiliek van Teror. In het weekend is er een kleine markt (mercadillo - 2), net buiten het dorpscentrum, waar vooral plaatselijke producten verkocht worden (dus geen prullen ) : kaas, wijn, groenten, fruit, bloemen. Het is de moeite waard om er even langs te lopen. Vlakbij ligt de Casa de los Vinos (2). Blijkbaar kan je er terecht voor een wijndegustatie, maar het lijkt ons toch eerder een restaurant te zijn. We geven er de voorkeur aan om voor onze groep enkele flessen lokale wijn aan te schaffen op het marktje. In de buurt van Santa Brigida vind je nog enkele bezienswaardigheden : Atalaya Dit is het dorpje van de pottenbakkers, waar ook een aantal grotwoningen te vinden zijn. Caldera de Bandama Even verder ligt de Pico de Bandama, met vlak daarnaast de Caldera de Bandama, een oude vulkaankrater. De krater werd genoemd naar Daniel Van Damme, een Vlaamse handelaar die in de 16 de eeuw in Gran Canaria leefde (denk eraan dat in het Spaans de V wordt uitgesproken als B en je komt er vanzelf). Meer info over de aanwezigheid van Vlamingen op de Canarisch eilanden vind je in een thesiswerk van Kevin Coornaert. De Pico (3) ligt op een hoogte van bijna 600. De piek is te bereiken langs de GC-802 en verder via een smalle spiraalweg GC-822. Dit punt ligt op de route van de vele toerbussen die toeristen langs het eiland voeren. Het kan op de top dan ook behoorlijk druk zijn, ook al omdat het aantal parkeerplaatsen zeer beperkt is. Je hebt er een mooi uitzicht op het noorden en het oosten van het eiland. In het noorden ligt Las Palmas te schitteren in de zon, met daarachter de Montaña de la Isleta Pagina 35

36 Als je het iets rustiger wil hebben, kan je een wandeling maken naar de bodem van de Caldera de Bandama. De krater (4) is met een diameter van 1000 meter de grootste van het eiland. De bodem van de krater ligt zo'n 200 meter dieper. De wandeling start op de GC-802 even voorbij de afslag van de GC-822. Er is een restaurantje met enkele parkeerplaatsen waar je de auto kan achterlaten. Het eerste stuk van de wandeling loopt over kasseistenen (aangelegd), even verderop kom je terecht op een pad met grind (lavasteentjes). De weg slingert naar beneden, je passeert een uitkijkpost, die je al een indrukwekkend zicht geeft op de krater. Op de bodem van de krater zie je de overblijfselen van een kleine hoeve, er lopen trouwens enkele geiten rond. Binnenin de krater heerst een merkwaardige stilte, enkel verstoord door het geluid van enkele vogels en van de hagedissen, waarvan sommige wel wat groter zijn dan de meeste exemplaren die we hier al gezien hebben. Eén van onze wandelgidsen meldt dat je een toelating nodig hebt om in de krater af te dalen. Wij hebben alleszins geen enkel verbodsteken gezien, afdalen dus maar Je kan ook een wandeling maken rond de krater langs de bovenkant. Verder in de omgeving : Bodegas Plaza Perdidas (5) : Carretera a los Hoyos 271. Jardin Botanico (6) : Camino del Palmeral 15, Tafira Alta. In Santa Brigida is ook een hotelschool waar je kan verblijven : Hotel Escuela Santa Brigida. We hebben het te laat ontdekt, maar als het enigszins te vergelijken is met Hotel Escola in Funchal op Madeira is dit zeker een aanrader! Pagina 36

37 HET NOORDEN VAN GRAN CANARIA Het noorden van Gran Canaria is volledig verschillend van het zuiden. Het is er om te beginnen veel groener, doordat de wolken vanuit het noorden er gemakkelijker blijven hangen en voor meer regen zorgen. Er zijn ook meer dorpjes en ze zijn doorgaans wat groter dan die op de rest van het eiland. Hotels zijn er maar weinig, hoewel het toch de moeite loont om hier enkele nachten te verblijven, tenminste als je niet enkel komt voor zon en strand. Las Palmas komt verder in ons dossier aan bod (zie Het oosten van Gran Canaria). ARUCAS Het stadje Arucas ligt op een hoogte van 250 meter, enkele kilometers ten zuiden van de GC-2. Bij het naderen van de stad, vanaf de GC-2, zie je rechts de Montaña de Arucas liggen, een eenzame heuvel waarvan de top op bijna 400 meter ligt. Je kan er met de wagen naar boven rijden. Je hebt er een mooi uitzicht op Arucas en een groot gedeelte van de noordkust. Omgekeerd zie je de Montaña de Arucas ook vanop vele plaatsen aan de noordkust oprijzen. Bij ons bezoek aan de stad liep het verkeerd. De kerk van San Juan Battista (Johannes de Doper) valt al van ver op. Vlakbij ligt een vrij grote parking, die echter op een doordeweekse dag in januari al blijkt vol te staan. Een rondje door het centrum van Arucas leverde evenmin een parkeerplaats op, waardoor we het voor bekeken hielden en de tocht verderzetten naar Firgas Pagina 37

38 Wat hebben we daarmee gemist? De neogotische kerk van San Juan Battista, die gebouwd is met stenen uit een steengroeve in de buurt van Arucas. Ze dateert uit Let op de glasramen (van Franse makelij), enkele schilderijen en het beeld van een liggende Christus. Het valt ons trouwens op dat alle kerken op Gran Canaria zo n beeld van een liggende Christus hebben. Het Teatro Nuevo dateert eveneens uit het begin van de 20 ste eeuw en is gebouwd in neoklassieke stijl. Het Casa de la Cultura, een huis in traditioneel Canarische stijl, met op de binnenplaats een drakenbloedboom. Bij het buitenrijden van de stad zien we ook nog de Ron de Arehunas, waar al eeuwenlang rum wordt gestookt. We laten ook dit aan ons voorbijgaan voor een volgende gelegenheid. We worden immers tegen het middaguur verwacht voor een rondleiding in de Cueva Pintada voor een rondleiding met een gids Pagina 38

39 FIRGAS Langs de GC-300 rijden we van Arucas naar Firgas. Daar is het veel rustiger. Het dorpje ligt op een hoogte van 470 meter. Op de weg ernaartoe passeren we talrijke bananenplantages. De voornaamste bezienswaardigheid van het dorpje is de waterval op de Paseo de Canarias, die evenals de kerk in Arucas, is opgetrokken met steen uit een plaatselijke groeve. Aan de rechterkant van de waterval staan kleurrijke banken belegd met keramische tegels. Daarboven vind je nog de wapenschilden van de 22 gemeenten van Gran Canaria. Hoger op de Paseo, krijg je nog een mooi overzicht van alle Canarische eilanden door middel van een schaalmodel, een wapenschild en een kleurrijke afbeelding. De kerk van San Roque staat op het plein halfweg de Paseo. Het interieur is vrij sober. Enkel de twee zijaltaren zijn rijkelijk versierd. Even verder staat het gemeentehuis van Firgas. De deuren staan wijd open. Loop gerust even binnen, een kleurrijk glasraam trekt sowieso de aandacht. Vanop het plein rechts van het gemeentehuis heb je een mooi uitzicht op de noordkust van Gran Canaria. In de buurt staat ook nog een fontein die werd opgericht voor het 500-jarig bestaan van Firgas, maar die hebben we zelf gemist. Aan de andere zijde van de Paseo ligt de Casa de la Cultura. Ook hier staan de deuren open. De binnenplaats is er overdekt en dient nu als kleine theaterzaal. Het unieke aan Firgas is allicht de aanwezigheid van stromend water : de Acequia de la Heredad de Aguas de Firgas y Arucas. Dit unieke watersysteem werd al in de 16 de eeuw aangelegd om de bevolking van stromend water te voorzien en vooral voor de teelt van suikerriet. Het water stroomt nu nog in een kunstmatig kanaaltje op het plein voor de kerk, in de waterval en is ook afgetakt naar de gofiomolen, een klein geel gebouw op de GC-30 dat dateert uit de 16 de eeuw. Twee zaaltjes van de molen zijn ingericht als museum. In de buurt van Firgas heb je nog een aantal natuurgebieden, die we wegens gebrek aan tijd moeten overslaan : Reserva Natural Especial de Azuaje Montaña de Firgas, 2 km ten zuiden van Firgas Pico de Osorio, ten zuiden van Firgas langs de GC-30 Firgas spant zich ook in voor de liefhebbers van wandelingen. In de gofiomolen vinden we een boekje met 6 wandelingen in de buurt, die je ook kan vinden op de website van Firgas. In de naburige stadje Moya staan volgende bezienswaardigheden alvast op ons lijstje voor een volgend bezoek : Iglesia de la Senora de Candelaria Het natuurreservaat Los Tiles de Moya, waar je een korte natuurwandeling kan maken door één van de enige laurierbossen op Gran Canaria Pagina 39

40 GÁLDAR Op onze weg van Firgas naar Galdar missen we de oprit van de GC-2, de autoweg die Las Palmas met het Galdar verbindt. We komen op de GC-291 terecht die aanvankelijk parallel loopt met de GC-2 en vrij breed is. Na enige tijd versmalt de weg echter en komen we in enkele wondermooie barranco s terecht (o.a. de Barranco de Valeron). Onderweg kom je ook nog de archeologische opgravingen van Cenobio Valeron tegen. Wij zijn intussen al te laat voor ons bezoek aan de Pintada Cueva, we genieten er dus niet volop meer van. (In de rotsen bij Cenobio Valeron bevinden zich ruim 300 openingen. Er werd lang gedacht dat dit een kloostergemeenschap moet geweest zijn, maar onlangs kwam men tot de conclusie dat het wellicht ging om opslagplaatsen voor graan.) Galdar is een vrij grote stad. Samen met Santa Maria de Guia ligt ze aan de voet van de Montaña de Galdar (433 m). De Cueva Pintada ligt in het midden van de stad, vlakbij het centrum. We maken nog een fout (het is echt ons dagje niet) om er met de wagen naartoe te rijden, waardoor we belanden in de smalle straatjes rond het stadscentrum, waar de parkeerplaatsen even schaars blijken te zijn als Spanjaarden die Engels spreken. Het moet wel gezegd worden dat de plaatselijke bewoners zeer behulpzaam zijn en met veel gebaren en enkele woordjes Spaans slagen we er toch in om de wagen kwijt te geraken. Bij de Cueva is een prachtig museum opgetrokken. De site is zo n m² groot. Je vindt er niet alleen de grot. Ook de grondvesten van een 50-tal prehistorische woningen, 10 opslagplaatsen en een fabriek voor de verwerking van suikerriet werden er blootgelegd. De woningen behoorden toe aan de oorspronkelijke guanche-bewoners van het eiland. Die leefden tot in de 15 de eeuw zo goed als in het stenen tijdperk. Ze hadden geen metalen voorwerpen, enkel primitieve werktuigen gemaakt van dierenbeenderen en basaltrotsen. Daarmee werden de grot uitgehouwen in de heuvel. Ook de techniek om voorwerpen uit klei te vervaardigen kenden de bewoners al. De vaten zijn echter primitief en nauwelijks versierd. Heel speciaal zijn wel de stempels of Pintadores, waarvan er zo n 250 werden teruggevonden en die in verband werden gebracht met de families die in een zeer hiërarchisch verband samenleefden. Na de verovering door de Spanjaarden geraakte de site verwaarloosd. Ze legden er 3 terrassen aan voor de bouw van suikerriet. Enkele eeuwen later werd de grot bij toeval ontdekt door een boer die bij het bewerken van zijn veld door het plafond van de grot stootte. In de grot vond men een aantal primitieve wandschilderingen, uniek voor de Canarische eilanden. Gelijkaardige wandschilderingen werden wel aangetroffen bij de Berbers in Noord-Afrika. Ze zouden dateren van rond 1100 na Christus. De grot was lange tijd gesloten, maar sedert 2006 is ze weer open voor het publiek. Het bezoek reserveer je best van tevoren. Per dag zijn er maar 15 rondleidingen met Pagina 40

41 deelnemers, waarvan slechts enkele in het Frans of in het Engels. De toegangsprijs bedraagt 6 EUR (4 EUR voor senioren), inclusief de rondleiding van 1 ½ uur. Klik hier om je tickets te reserveren Adres : Calle Audiencia. De Plaza de Santiago, het centrum van de oude stad, ligt vlakbij het museum. Onderweg passeer je nog het Teatro Municipal. Aan de westkant van het plein ligt de Iglesia de Santiago de los Cabaleros. Het blijkt één van de mooiste kerken op Gran Canaria, maar ze is jammer genoeg gesloten bij ons bezoek. Wandel zeker eens rond de kerk, want de rode koepel zie je alleen van de achterkant. Op de binnenkoer van het stadhuis (gelegen op het nr. 1 van het plein) staat een drakenbloedboom, die er al in 1718 werd geplant. Blijkbaar werd er toen geen rekening mee gehouden dat de boom zo groot (of zo oud) zou worden! Rond het plein staan verder nog een aantal kleurige woningen in Canarische stijl. De kusten van Galdar zijn vrij spectaculair. Vooral het dorpje Sardina zou een mooi strand hebben. Wij kiezen echter voor Puerto de las Nieves. In het naburige Santa Maria de Guia vind je nog volgende bezienswaardigheden : de kapel van San Antonio, het huis van Quintana, het cultureel centrum (Casa de la Cultura) en het museum Néstor Álamo De kerk van Santa María de Guía Het kaashuis (Casa de Queso) Cenobio de Valerón : archeologische vindplaats gelegen op de GC Pagina 41

42 AGAETE Agaete ligt in het noordwesten van Gran Canaria. We hebben op onze tocht langs het noorden al enkele stadjes bezocht, we kiezen dus in de eerste plaats voor het haventje van Agaete : Puerto de las Nieves. We volgen de wegwijzers zo strikt dat we bijna de boot oprijden die hier viermaal per dag naar Tenerife vaart. In het centrum van het dorpje worden we al van ver begroet door een hulpvaardige lokale bewoner, die ons naar één van de weinige vrije parkeerplaatsen loodst en er nog 2 EUR voor vraagt. We zijn in een goede bui en gunnen hem zijn pleziertje. Het haventje was de plaats waar Pedro de Vera in 1481 aan land kwam en een eerste versterkte toren bouwde op het strand. Tot het midden van de 17 de eeuw was het één van de belangrijkste plaatsen vanwaar suiker werd geëxporteerd naar de belangrijkste Europese havens (Genua, Lissabon, London, Antwerpen). Tegenwoordig liggen de restaurantjes langs de kade er uitnodigend bij. Het is één van de weinige plaatsen waar we de indruk hebben dat ze niet echt toeristisch zijn. De prijzen liggen er alleszins zeer laag. Voorbij de pier ligt een zandstrand. Achter dat strandje ligt de Roque de las Nieves. We denken in eerste instantie dat dit de Dedo de Dios is (de vinger van god), waarvan sprake is in onze gids. Het restaurantje met dezelfde naam in het dorpscentrum doet geen moeite om ons te corrigeren. De enige echte Dedo de Dios (de vinger van God), een rots van 30 meter hoogte, ligt een eind verder onderaan de imposante rotskust. Deze echte vinger blijkt afgebroken, tijdens de passage van de tropische storm Delta in De foto rechtsboven toont het originele exemplaar. De rotskust is echt indrukwekkend. De kliffen stijgen verticaal op uit de zee en gaan tot honderden meter hoog. Op de bovenste rand zie je de pijnbomen van het natuurpark Tamadaba Pagina 42

43 In het centrum van het dorpje staat een kapel, de Ermita de Nuestra Senora de las Nieves, die teruggaat tot de periode net na de verovering van Gran Canaria door de Spanjaarden. De kapel werd meermaals verbouwd en kreeg haar huidige vorm in de 19 de eeuw. In de meeste gidsen wordt ook verwezen naar een drieluik van de Vlaamse kunstenaar Joos van Cleve dat zich in de Ermita de la Nuestra Senora de las Nieves zou bevinden. Meer informatie staat er niet in de gidsen, maar de informatieborden ter plaatse brengen gelukkig een vollediger verhaal. Het drieluik werd in 1535 besteld door Anton Cerezo, een handelaar die zijn rijkdom verwierf door de handel in suiker, die gewonnen werd uit het suikerriet dat op Gran Canaria werd geteeld. Het wordt toegeschreven aan Joos van Cleve, die in 1519 deken van de Antwerpse schildersgilde was geworden. In de 18 de of 19 de eeuw werd het middenpaneel echter stukgesneden, zodat de beeltenis van de maagd kon meegedragen worden in de jaarlijkse processie. Ook de beelden van de opdrachtgevers (links Anton Cerezo en zijn zoon, rechts zijn echtgenote Sancha Diaz de Zorita) bleven bewaard. Op de zijpanelen die ook bewaard zijn gebleven staan de Heilige Antonius en Christoffel (linkerpaneel) en Franciscus (rechterpaneel). Onder het drieluik zou er nog een paneel geweest zijn met de voorstelling van het laatste avondmaal, maar dit is verloren gegaan. In de Ermita de Nuestra Senora de las Nieves hangt momenteel enkel een replica van het kunstwerk. De kapel is enkel geopend van 11 tot 13 uur, waardoor we het alsnog blijken te missen. We geven echter niet op en trekken naar de toeristische dienst van Puerto de las Nieves. De vriendelijke dame weet ons te zeggen dat het origineel van het schilderij momenteel in de Iglesia de la Conception in Agaete hangt. We hebben geluk, want later op de avond is er nog een misviering, waardoor we nog een kans krijgen om het kunstwerk te bezichtigen. We trekken naar het centrum van Agaete, waar we bij de kerk verwelkomd worden door een 85-jarige vrijwilliger. Het kunstwerk wordt bewaard in een kleine afgesloten zijkapel van de kerk. Hij vertelt ons nog dat het werk onlangs werd gerestaureerd. Bij die restauratie werd het schilderij in zijn oorspronkelijke toestand hersteld. Het bleek immers in de loop der eeuwen talloze malen overschilderd. Het resultaat is ronduit schitterend : een topwerk uit de periode tussen de Vlaamse Primitieven en Rubens, dat in geen enkel museum misstaan Pagina 43

44 De kerk van Agaete, de Iglesia de Nuestra Senora de la Conception, dateert al uit de 16 de eeuw en was gebouwd in Mudejar-stijl (dat is een stijl waarin moslim- en christelijke kunstvormen verweven zijn). Na een brand in 1874 werd ze volledig herbouwd in haar huidige vorm, met een grote rode koepel, die mooi afsteekt tegen de witte huizen van de stadje. In Agaete zijn er nog enkele andere bezienswaardigheden, die we voor een volgend bezoek zullen moeten bewaren : Necropolis del Maipés : een archeologische vindplaats met talrijke begraafplaatsen uit de tijd voor de verovering van het eiland. Huerto de las Flores : botanische tuin Het museum fiesta de la Rama. Dit feest wordt gevierd op 4 augustus. De dag nadien werd de beeltenis van de Nuestra Senora de las Nieves in processie naar de kapel van het haventje gedragen. Het museum bevindt zich in de buurt van de kerk. Het natuurpark Tamadaba ligt gedeeltelijk op het grondgebied van Agaete, maar is vanuit het dorpje moeilijk te bereiken. Je vindt het in onze gids onder Artenara. In de buurt van Agaete staan ook enkele koffieplantages. Het is de enige plaats in Europa waar koffie wordt geteeld, en dat al vanaf de 19 de eeuw. Oorspronkelijk werden de koffieplanten gebruikt om percelen te omzomen en andere planten te beschermen tegen de wind. Wil je zo n koffieplantage bezoeken of gewoon een koffie drinken? Ga dan naar de Finca los Castanos, ook wel de Coffee Plantation School genoemd. Je vindt ze langs de GC-231 een tweetal kilometer buiten het centrum van Agaete. De website is enkel beschikbaar in het Spaans Pagina 44

45 HET OOSTEN VAN GRAN CANARIA Om eerlijk te zijn, het oosten van Gran Canaria hebben we tot nog toe voornamelijk bekeken vanuit de lucht (bij het landen en het opstijgen) en vanaf de GC-1, de snelweg die langs de oostkant van het eiland loopt en een snelle verbinding mogelijk maakt tussen het noorden en het zuiden. We vullen ons dossier toch al aan met wat nuttige informatie, een checklist voor een volgend bezoek Pagina 45

46 LAS PALMAS Bij ons eerste bezoek aan Gran Canaria gingen we ook even naar Las Palmas. Misschien kwam het door de wolken en de enkele regendruppels, maar de hoofdstad van Gran Canaria kon ons niet bekoren. Je vindt er allicht wel wat winkelcentra, een playa in het midden van de stad en enkele musea, maar het straalt niet echt iets uit. Als voorbeeld geven we deze foto van een kerkje nabij de 'Castillo de la Luz'. Echt niet mooi... De Castillo de la Luz zelf is trouwens helemaal niet te bezichtigen, hopelijk omwille van restauratiewerkzaamheden. Bij de voorbereiding van ons tweede bezoek bleek toch dat we één en ander over het hoofd gezien hadden. Maar omdat er nog zoveel andere plaatsen op ons lijstje stonden, raakten we ook deze keer niet toe aan een grondig bezoek van Las Palmas. We beperken ons in dit dossier tot een kort overzicht, die je moeten toelaten om bij een bezoek aan Las Palmas op zijn minst in de wijk te komen die het best aansluit bij je interesses. Triana Vegueta Pagina 46

47 Wijk Vegueta Deze wijk ligt helemaal in het zuiden van de stad. Hier vind je de kathedraal van Santa Ana, het bisschoppelijk paleis, het museum van Columbus, de Casa Consitoriales en het regentenhuis. De meeste straten in het centrum zijn autovrij. Wijk Triana Deze wijk ligt net ten noorden van Vegueta. Ook hier zijn de meeste straten autovrij Pagina 47

48 Wijk Ciudad Jardin Hier vind je het Parque Doramas en de jachthaven. Wijk Puerto Las Alcaravaneras - Guanarteme Hier vind je de haven en de stranden die midden in de stad liggen Pagina 48

49 TELDE Telde heeft een rijke geschiedenis. Bij de oorspronkelijke bewoners van het eiland was het één van de twee koninkrijken van het eiland (de hoofdstad van het andere lag in Galdar). In de buurt zijn dan ook enkele archeologische vindplaatsen. Het centrum van de stad ligt rond de Plaza de San Juan. In de Iglesia de San Juan Bautista (Johannes de Doper) is een deel van het altaar van Vlaamse oorsprong. Ook een drieluik is van Vlaamse origine. Vlakbij staat de Iglesia de San Pedro Martir, die momenteel dienst doet als cultureel centrum. Loop ook even door naar de Iglesia de San Francisco, die in een bijzonder mooie wijk ligt Pagina 49

50 VALSEQUILLO De gemeente Valsequillo ligt langs de GC-41, over verschillende gehuchten verspreid. Toevallig is er tijdens ons bezoek het feest van de amandelbloesem. We brengen er een bezoekje aan een lokale markt in Tenteniguada. Het is vooral een feest van en voor de lokale bewoners : een varken wordt geroosterd aan het spit, we zien er de enige koe tijdens ons bezoek, er wordt sap geperst uit suikerriet en feestelijk uitgedoste dames verkopen er rieten hoedjes. In Valsequillo zelf is de Iglesia de San Miguel de bijzonderste bezienswaardigheid. In de bibliotheek zouden 5 houtsnijwerken van Vlaamse oorsprong te zien zijn. Ook de Caldera de los Marteles (zie kaartje bovenaan) ligt op het grondgebied van Valsequillo. De krater heeft een doorsnede van 500 meter en is 80 meter diep. Om er te geraken moet je echter omrijden via de GC-132 en de GC-130. Je kan gemakkelijker bij de krater komen vanaf de Pico de los Nieves Pagina 50

51 INGENIO AGUÏMES Ingenio en Aguïmes zijn 2 dorpjes aan de oostkust van Gran Canaria. In de dorpjes zelf zijn wel enkele kleinere bezienswaardigheden maar de voornaamste, en voor ons voorlopig de enige, reden om er naartoe te gaan is de Barranco de Guayadeque. Barranco de Guayadeque Dit is een lange nauwe kloof, die zich ter hoogte van Aguïmes en Ingenio landinwaarts snijdt over een lengte van 7 kilometer. De eerste wegwijzers naar de barranco vinden we pas in Aguïmes. Bij de laatste, die ons de GC-103 moet opsturen, loopt het even mis waardoor we een kilometer verder moeten rijden om ons in Ingenio, het zusterstadje van Aguïmes aan de andere kant van de kloof, om te keren. Daardoor zien we alvast de onderkant van de kloof en bij het terugrijden zien we de huizen van Aguïmes schitteren op de flank van de vallei, met hun geelrode pastelkleuren. Op het eerste deel van de GC-103, waar het nog bewoond is, is het zeer nauw, zeker omdat er langs één kant van de wegook nog auto s geparkeerd staan. Na een kilometer wordt de weg breder. Hij lijk ook pas aangelegd en is in een uitstekende staat. Hij slingert zich gedurende 7 km door de nauwe barranco, langs indrukwekkende rotsformaties, waarin talrijke sporen van holwoningen te zien zijn. Op het laatste gedeelte zien we, einde januari) talrijke amandelbomen in bloei staan, nog niet in volle pracht maar toch al opvallend aanwezig. Bij het begin van de kloof staat op de linkerkant een museum, waar de archeologische vondsten uit de 15 de eeuw tentoongesteld worden. Halfweg kom je aan het piepkleine bergdorpje Cuevas Bermejas. Op de rechterkant is een kleine parking. Als je aan de linkerkant naar het kerkje gaat, kan je links het geplaveide pad naar boven volgen. Daar staan onderaan de steile rotswand enkele grotwoningen, die er vrij fleurig uitzien. Eentje staat zelfs te koop. Sommige van de grotten zijn nog bewoond. Eén van de bewoners laat ons zelfs graag zijn grot zien. Het zijn 2 kleine kamertjes : een leefkamer en een slaapkamer, waar amper plaats is voor een bed. Het keukentje bevindt zich buiten, onder een afdakje. Binnen is de temperatuur constant 20 C, winter en zomer. Het trouwkostuum van de man, een typisch Canarische outfit, pronkt aan één van de weinige muren. Uiteraard wordt er voor het bezoekje een kleine vergoeding verwacht, maar dat nemen we er graag bij Pagina 51

52 Aan de laatste grot, na amper 100 meter, keren we terug. Als je zin hebt in een stevige wandeling, kan je het pad echter verder volgen (blauwe lijn op het kaartje hieronder). Je komt dan onderweg nog een authentieke grot tegen uit de tijd van de guanches. Boven heb je een mooi uitzicht op de vallei en aan de overkant op Aguïmes. Onze gids rekent op 1 ½ uur voor de wandeling (heen en terug). We vermoeden echter dat dit slechts het eerste deel is van de wandeling (rechts van het kaartje), dat je tot op een hoogte van 750 meter brengt (het startpunt ligt op 550 meter hoogte). Wil je helemaal naar het hoogste punt (links van het kaartje) op 1150 meter dat moet je er allicht nog enkele uren bijrekenen. Als we terugwandelen naar de parking komen we aan het kerkje nog een jong koppel tegen is dat net getrouwd is. We zien zelfs het trouwboeket door de lucht vliegen. Blijkbaar is het plekje een populaire plaats om te trouwen! Op het einde van de GC-103 (die trouwens doodloopt) kom je bij 2 restaurants. Je parkeert de wagen best onderaan op de parking aan de rechterkant, maar dat merken wij pas als we boven aan de restaurants komen. Ben je, zoals wij, te ver gereden, rijd dan de parking van het restaurant Tagoror op. Met wat geluk vind je er een plaatsje (ga er dan ook iets drinken). Anders kan je er makkelijk keren en terugrijden naar de parking beneden (100 meter terug). Rijd niet omhoog naar restaurant Vega, want daar is het veel moeilijker om te keren. De restaurants liggen onderaan de Montaña las Tierras. Rond de berg loopt een gemakkelijk wandelpad, dat amper 400 meter lang is. Je hebt er een prachtig uitzicht op de barranco en de GC-103, waarlangs je omhoog bent gereden. Je komt ook nog enkele souvenirwinkeltjes tegen. Vega Tagoror Het restaurant Tagoror is verrassend groot. Ga gerust eens rond. Je loopt er van de éne grot in de andere. TIP : om de drukte te vermijden ga je best heel vroeg, of heel laat, naar de barranco. We zijn er begin januari en kunnen ons inbeelden dat het er in het hoogseizoen, op de middag, een drukte van jewelste moet zijn Pagina 52