Bij bericht van 1 maart 2016 is zijdens appellant het schikkingsvoorstel afgewezen, reden waarom de zaak aan de tuchtcommissie is voorgelegd.

Transcriptie

1 15/ Het beroep De heer C.R. Santos Freire, speler van N.E.C., hierna te noemen: appellant, heeft tijdig beroep ingesteld tegen de beslissing d.d. 4 maart 2016 van de tuchtcommissie betaald voetbal, hierna te noemen: tuchtcommissie, waarbij appellant is uitgesloten van deelname aan competitie-, play-offen/of bekerwedstrijden van de KNVB, tot de dag, volgende op die, waarop het 1e elftal van zijn club 4 achtereenvolgende competitie-, play-off- en/of bekerwedstrijden van de KNVB heeft gespeeld, waarvan 1 zodanige wedstrijd voorwaardelijk, zulks met een proeftijd van 1 jaar wegens het slaan van een tegenspeler tijdens de op 26 februari 2016 gespeelde wedstrijd Excelsior N.E.C. 2. Het verloop van de procedure De aanklager betaald voetbal, hierna te noemen: "aanklager", heeft appellant bij bericht van 1 maart 2016 ten laste gelegd dat hij zich tijdens de op 26 februari 2016 gespeelde wedstrijd Excelsior N.E.C. schuldig heeft gemaakt aan het slaan van een tegenspeler. Bij bovengenoemd bericht van 1 maart 2016 heeft de aanklager appellant een schikkingsvoorstel als bedoeld in artikel 10 van het Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal gedaan, houdende een uitsluiting van deelname aan competitie-, play-off- en/of bekerwedstrijden van de KNVB, tot de dag volgende op die waarop het 1e elftal van zijn club 4 achtereenvolgende competitie-, play-off- en/of bekerwedstrijden van de KNVB heeft gespeeld, waarvan 1 zodanige wedstrijd voorwaardelijk, met een proeftijd van 1 jaar. Bij bericht van 1 maart 2016 is zijdens appellant het schikkingsvoorstel afgewezen, reden waarom de zaak aan de tuchtcommissie is voorgelegd. Op 3 maart 2016 heeft de tuchtcommissie de onderhavige zaak mondeling behandeld. De aanklager heeft ter zitting van de tuchtcommissie verzocht om uitsluiting van appellant van deelname aan competitie-, play-off- en/of bekerwedstrijden van de KNVB, tot de dag, volgende op die, waarop het 1e elftal van zijn club 4 achtereenvolgende competitie-, play-off- en/of bekerwedstrijden van de KNVB heeft gespeeld, waarvan 1 zodanige wedstrijd voorwaardelijk, zulks met een proeftijd van 1 jaar. De tuchtcommissie heeft in zijn beslissing van 4 maart 2016 het volgende overwogen: Het verweer van beschuldigde dat geen sprake is geweest van het slaan van een tegenspeler, wordt als in strijd met de bewezenverklaring en de grondslag daarvan, als onder 4. vermeld verworpen. Verworpen wordt het verweer dat beschuldigde zijn tegenspeler niet sloeg maar duwde. De tuchtcommissie is van oordeel dat beschuldigde met zijn rechterhand een felle slaande beweging in de richting van de tegenspeler maakte, zonder dat de bal in de buurt was. Beschuldigde raakte de tegenspeler op zijn rug. Vorengaande is voldoende om te concluderen dat sprake is van het slaan van een tegenspeler. De tuchtcommissie merkt, naar aanleiding van de verwijzing die de raadsman van beschuldigde maakt naar de zaak Kramer, op dat het gegeven voorbeeld, gelet op het feit dat het in deze zaak andere omstandigheden betrof, niet met de onderhavige zaak kan worden vergeleken. Het verweer wordt derhalve verworpen. Het slaan van een tegenspeler is niet aanvaardbaar en moet derhalve worden bestraft. Bij het bepalen van de strafmaat heeft de tuchtcommissie rekening gehouden met de aard en ernst van de overtreding en met hetgeen bij de behandeling ter zitting naar voren is gekomen. De tuchtcommissie acht een straf zoals deze door de aanklager wordt geëist alleszins passend.

2 De bewezenverklaring van de tuchtcommissie steunt op de navolgende bewijsmiddelen: - De waarneming van de tuchtcommissie van de televisiebeelden, zijnde: Door een N.E.C.-speler werd een hoge bal het strafschopgebied ingespeeld. De keeper van Excelsior ving de hoge bal, zonder dat hij daarbij werd gehinderd, voordat beschuldigde bij de bal kon komen. Beschuldigde, die in duel was met de tegenspeler, sloeg zijn tegenspeler vervolgens. - De schriftelijke verklaring d.d. 29 februari 2016 van Excelsior-speler K. Karami, zakelijk weergegeven, luidende: Tijdens de op 26 februari 2016 gespeelde wedstrijd Excelsior N.E.C. werd de bal voorgegeven en ik blokkeerde beschuldigde zodat deze niet bij de bal kon komen. In dit duel ben ik naar beneden geduwd en voelde ik een tik op mijn rug. De commissie van beroep betaald voetbal, hierna te noemen: commissie van beroep, heeft in aanwezigheid van de aanklager en appellant, bijgestaan door P. Pothuizen, teammanager van N.E.C. (verder te noemen: Pothuizen ), de zaak mondeling behandeld op 15 maart Daarbij heeft de commissie van beroep in aanwezigheid van voornoemde personen de televisiebeelden van de onderhavige wedstrijd met daarop het relevante spelmoment bekeken. 3. De gronden van beroep Appellant geeft aan het niet eens te zijn met de bewezenverklaring van de tuchtcommissie en verklaart zakelijk weergegeven als volgt. Tijdens de wedstrijd Excelsior N.E.C. is appellant in een duel, waarbij hij een elleboog krijgt in zijn buik van een speler van Excelsior. Hij wil uit de situatie komen en geeft de speler van Excelsior een harde duw. Dit is normaal in het voetbal. Er gebeuren heel veel van dit soort duels. Appellant vindt dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan het geven van een harde duw en niet aan het slaan van een tegenspeler. Appellant licht verder toe dat hij eerst in scoringspositie wilde komen, waarbij hij zijn tegenspeler probeert af te houden. Vervolgens voelt hij een elleboog van zijn tegenspeler in zijn buik, waarop hij reageert met de beweging. Hij heeft zijn arm bewogen in de richting van zijn tegenspeler en voelde dat hij deze speler raakte met zijn arm. Doordat de tegenspeler op dat moment bukt, probeert appellant hem weg te duwen. Pothuizen meent dat de scheidsrechter tijdens de wedstrijd de situatie heeft beoordeeld, welk oordeel erop neerkomt dat er niet is geslagen. De zaak zou daarom niet voor hebben mogen komen. Pothuizen stelt verder dat geen sprake is van een tik, maar van een duw. De handeling van Santos is een natuurlijke reactie in zo n spelsituatie. Pothuizen vindt de straf verder, in verhouding tot andere zaken, te hoog, mocht de commissie van beroep van mening zijn dat sprake is van slaan. Er is in dit geval geen gevaar van letsel opgetreden. P. 2

3 4. Vordering aanklager De aanklager acht appellant schuldig aan het slaan van een tegenspeler. De aanklager geeft aan dat de verklaring van scheidsrechter Kuipers is toegevoegd aan het dossier. In zijn verklaring geeft scheidsrechter Kuipers aan dat hij het moment van de felle tik/de slag niet heeft gezien. De aanklager geeft aan dat de zaak tegen appellant gestart is op basis van de televisiebeelden. De scheidsrechter heeft niets waargenomen, heeft hij verklaard. De aanklager twijfelt geen seconde dat het arbitrale team niet heeft gezien wat is gebeurd. Dit wordt ondersteund door de opnames, waarin het slaan heel moeilijk te zien is. Alleen bij de middelste opnames, de herhalingsbeelden, is duidelijk te zien wat er precies gebeurt. De aanklager geeft aan dat appellant heeft verklaard dat hij probeerde zijn tegenspeler weg te duwen. Naar het oordeel van de aanklager bestond er geen enkele noodzaak meer om te duwen, want de bal was inmiddels al gevangen door de keeper. Tevens geeft appellant aan dat hij werd geblokt. De aanklager erkent dat appellant werd geblokt, maar stelt dat appellant op dat moment ook op de tegenstander probeerde te klimmen. In die klimfase gaat appellant weg en op dat moment is de felle klap zichtbaar. Dat is misschien geen klap geweest om heel veel pijn of letsel te veroorzaken, maar het is wel een felle tik geweest die het meest zichtbaar is waar te nemen in de herhalingsbeelden. De aanklager ziet op de beelden geen afduwen, maar een felle tik, waarbij de hand naar beneden gaat, duidelijk zichtbaar op de beelden. Ook in het dossier vindt de aanklager bewijs voor deze tik. Er is een verklaring van de tegenspeler, die verklaard heeft dat hij een tik voelt op zijn rug. Een en ander is naar het oordeel van de aanklager voldoende om tot een bewezenverklaring te komen voor het slaan van een tegenstander. De tuchtcommissie heeft voor deze bewezenverklaring een staf opgelegd van 4 wedstrijden, waarvan 1 wedstrijd voorwaardelijk met een proeftijd van 1 jaar. De aanklager ziet geen reden ter zitting een andere straf te eisen en verzoekt de commissie van beroep deze straf op te leggen. 5. De ontvankelijkheid van de aanklager De tuchtcommissie heeft het verweer strekkende tot niet-ontvankelijkheid van de aanklager nu de scheidsrechter de ten laste gelegde feiten heeft beoordeeld, op goede gronden verworpen. De commissie maakt de navolgende overwegingen van de tuchtcommissie tot de hare: De regel dat beslissingen van de scheidsrechter betreffende spelaangelegenheden bindend zijn, is verankerd in de FIFA Laws of the Game. Ten gevolge daarvan mag een tuchtrechtelijk orgaan een (tuchtrechtelijke) beslissing van de scheidsrechter niet wijzigen op basis van televisiebeelden, tenzij de desbetreffende beelden evident aantonen dat de scheidsrechter de verkeerde speler heeft bestraft óf dat een speler (op het speelveld) een ernstige overtreding heeft begaan buiten het gezichtsveld van de scheidsrechter of een andere official. Die regel en deze uitzonderingen zijn door de FIFA in verschillende circulaires benadrukt. In casu is naar het oordeel van de tuchtcommissie sprake van een situatie waarbij een hoge bal door een NEC-speler het strafschopgebied in werd gespeeld. De keeper van Excelsior ving de hoge bal, zonder dat hij daarbij werd gehinderd, voordat beschuldigde bij de bal kon komen. Beschuldigde, die in duel was met de tegenspeler, sloeg zijn tegenspeler vervolgens. P. 3

4 De scheidsrechter heeft uitdrukkelijk verklaard dat hij niet heeft gezien dat beschuldigde zijn tegenspeler sloeg. Het slaan van beschuldigde is door het gehele arbitrale kwartet niet waargenomen. Er is daarover door de scheidsrechter niet beslist en er is dus geen sprake van een final decision. Gelet hierop is de tuchtcommissie van oordeel dat de aanklager ontvankelijk is in zijn vervolging. De commissie van beroep verwerpt dan ook het niet-ontvankelijkheidsverweer. 6. De beoordeling van de beslissing van de tuchtcommissie voor het overige De commissie van beroep bevestigt de beslissing van de tuchtcommissie waartegen het beroep is ingesteld, met aanvulling van gronden. 7. De bewezenverklaring De commissie van beroep acht bewezen dat appellant zich tijdens de op 26 februari 2016 gespeelde wedstrijd Excelsior N.E.C. schuldig heeft gemaakt aan het slaan van een tegenspeler. 8. De bewijsmiddelen De hiervoor vermelde bewezenverklaring steunt op de navolgende bewijsmiddelen: - De schriftelijke verklaring d.d. 29 februari 2016 van Excelsior-speler K. Karami, zakelijk weergegeven, luidende: Tijdens de op 26 februari 2016 gespeelde wedstrijd Excelsior N.E.C. werd de bal voorgegeven en ik blokkeerde appellant zodat deze niet bij de bal kon komen. In dit duel ben ik naar beneden geduwd en voelde ik een tik op mijn rug. - De waarneming van de commissie van beroep van de televisiebeelden, zijnde: Door een N.E.C.-speler werd een hoge bal het strafschopgebied ingespeeld. De keeper van Excelsior ving de hoge bal, zonder dat hij daarbij werd gehinderd, voordat appellant bij de bal kon komen. Beschuldigde, die in duel was met de tegenspeler, sloeg zijn tegenspeler vervolgens. 9. Bespreking van het verweer De commissie van beroep komt niet tot een ander oordeel dan de tuchtcommissie. Het verweer van appellant dat geen sprake is geweest van het slaan van een tegenspeler wordt derhalve in strijd met de bewezenverklaring en de grondslag daarvan, als onder 8 vermeld, verworpen. De commissie van beroep is van oordeel dat op basis van de televisiebeelden en de schriftelijke verklaring van speler Karami bewezen kan worden verklaard dat appellant naar Karami een slaande beweging maakte en dat Karami door deze slaande beweging is geraakt. Het gaat daarbij om een felle, krachtige armbeweging, die niet als duwen maar als slaan dient te worden beoordeeld. De commissie van beroep is het ook eens met de door de tuchtcommissie in de onderhavige zaak opgelegde straf. Het slaan van een tegenspeler is niet aanvaardbaar en moet derhalve worden bestraft. Bij het bepalen van de strafmaat heeft de commissie van beroep rekening gehouden met de aard en ernst van de overtreding en met hetgeen bij de behandeling ter zitting naar voren is gekomen. Daarbij wordt nog opgemerkt dat weliswaar juist is dat appellant met zijn actie speler Karami niet bijzonder hard lijkt te hebben getroffen, maar dat gezien de felheid van de slaande beweging en de positie van appellant en speler Karami dat goed anders had kunnen uitpakken. P. 4

5 10. De kwalificatie Het bewezen verklaarde levert op een overtreding van artikel 19 juncto artikel 21 van het Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal juncto titel I, artikel 2, sub 2.2. onder a van de Richtlijnen van het Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal. 11. De beslissing De commissie van beroep bevestigt de beslissing van de tuchtcommissie waartegen het beroep is ingesteld. Bewezen wordt verklaard hetgeen onder 7. is vermeld. Het bewezen verklaarde is strafbaar zoals onder 10. is omschreven. Appellant wordt met ingang van 16 maart 2016 uitgesloten van deelname aan competitie-, play-offen/of bekerwedstrijden van de KNVB, tot de dag, volgende op die, waarop het 1e elftal van zijn club 4 achtereenvolgende competitie-, play-off- en/of bekerwedstrijden van de KNVB heeft gespeeld, waarvan 1 zodanige wedstrijd voorwaardelijk, met een proeftijd van 1 jaar. Appellant wordt veroordeeld in de kosten van zowel eerste aanleg als beroep; in beroep begroot op 275, - te verrekenen in rekening-courant met zijn club. Aldus beslist op 15 maart 2016 door prof. mr. F.W. Bleichrodt, voorzitter, mr. A.J.P. Tillema en drs. G. Rutjes, leden, bijgestaan door mevr. M.G. Konijn, secretaris. P. 5