COMMISSIE VAN BEROEP BETAALD VOETBAL VAN DE KONINKLIJKE NEDERLANDSE VOETBALBOND

Transcriptie

1 15/16-02 COMMISSIE VAN BEROEP BETAALD VOETBAL VAN DE KONINKLIJKE NEDERLANDSE VOETBALBOND 1. Het beroep P. Bosz, trainer/coach van Vitesse, hierna te noemen: appellant, heeft tijdig beroep ingesteld tegen de beslissing d.d. 2 oktober 2015 van de tuchtcommissie betaald voetbal, hierna te noemen: tuchtcommissie. Daarbij is appellant het recht ontzegd om op wedstrijddagen waarop een competitie-, play-off- en/of bekerwedstrijden van de KNVB gespeeld wordt, als trainer/coach te fungeren of in welke vorm ook enige andere een voetbalteam begeleidende functie te vervullen, tot de dag, volgende op die, waarop het 1 e elftal van zijn club 4 competitie-, play-off- en/of bekerwedstrijden van de KNVB heeft gespeeld, wegens: - het bij herhaling in woord en/of gebaar te kennen geven het niet eens te zijn met een beslissing van de arbitrage en/of; - het weigeren het speelveld te verlaten, waardoor de wedstrijd tijdelijk is gestaakt en/of; - het overtreden van artikel 19 lid 1 sub b van het Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal juncto de Gedragscode Officials Betaald Voetbal Hoofdstuk IV sub g vanwege het op verbale wijze in diskrediet brengen van de arbitrage tijdens een interview van Fox Sports na afloop van bovengenoemde wedstrijd, tijdens de op 23 september 2015 gespeelde wedstrijd Heracles Almelo - Vitesse. 2. Het verloop van de procedure De aanklager betaald voetbal, hierna te noemen: "aanklager", heeft appellant bij bericht van 24 september 2015 ten laste gelegd dat hij zich tijdens de op 23 september 2015 gespeelde wedstrijd Heracles Almelo - Vitesse schuldig heeft gemaakt aan - het bij herhaling in woord en/of gebaar te kennen geven het niet eens te zijn met een beslissing van de arbitrage en/of; - het weigeren het speelveld te verlaten, waardoor de wedstrijd tijdelijk is gestaakt en/of; - het overtreden van artikel 19 lid 1 sub b van het Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal juncto de Gedragscode Officials Betaald Voetbal Hoofdstuk IV sub g vanwege het op verbale wijze in diskrediet brengen van de arbitrage tijdens een interview van Fox Sports na afloop van bovengenoemde wedstrijd. Bij bovengenoemd bericht van 24 september 2015 heeft de aanklager appellant een schikkingsvoorstel als bedoeld in artikel 10 van het Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal gedaan, houdende het ontzeggen van het recht om op wedstrijddagen van het 1 e elftal van zijn club als trainer/coach te fungeren of in welke vorm ook enige andere een voetbalteam begeleidende functie te vervullen, tot de dag, volgende op die, waarop het 1 e elftal van zijn club 4 competitie-, play-off- en/of bekerwedstrijden van de KNVB heeft gespeeld. Dit schikkingsvoorstel is door appellant afgewezen, reden waarom de zaak aan de tuchtcommissie is voorgelegd. Op 1 oktober 2015 heeft de tuchtcommissie de onderhavige zaak mondeling behandeld. De aanklager heeft ter zitting van de tuchtcommissie verzocht om te besluiten tot het ontzeggen van het recht om op wedstrijddagen van het 1 e elftal van zijn club als trainer/coach te fungeren of in welke vorm ook enige andere een voetbalteam begeleidende functie te vervullen, tot de dag, volgende op die, waarop het 1 e elftal van zijn club 4 competitie-, play-off- en/of bekerwedstrijden van de KNVB heeft gespeeld. Na de mondelinge behandeling op 1 oktober 2015 heeft de tuchtcommissie bewezen geacht dat appellant zich schuldig heeft gemaakt aan: - het bij herhaling in woord en/of gebaar te kennen geven het niet eens te zijn met een beslissing van de arbitrage en/of; knvb.nl

2 - het weigeren het speelveld te verlaten, waardoor de wedstrijd tijdelijk is gestaakt en/of; - het overtreden van artikel 19 lid 1 sub b van het Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal juncto de Gedragscode Officials Betaald Voetbal Hoofdstuk IV sub g vanwege het op verbale wijze in diskrediet brengen van de arbitrage tijdens een interview van Fox Sports na afloop van bovengenoemde wedstrijd. De tuchtcommissie heeft het volgende overwogen: Het niet-ontvankelijkheidsverweer van beschuldigde wordt verworpen. Doordat betrokkenen tijdig hebben gerapporteerd is de overtreding van beschuldigde alsnog conform artikel 38 van het Reglement Tuchtrechtspraak Betaal Voetbal bij de aanklager aanhangig gemaakt. Op grond van artikel 39 van het Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal kan door de aanklager vervolgens een vooronderzoek worden gedaan. Dat de juiste code voor het wegzenden op het wedstrijdformulier ontbrak doet daar niet aan af. Ook het verweer van beschuldigde dat geen sprake is van hetgeen hem ten laste is gelegd, wordt als in strijd met de bewezenverklaring en de grondslag daarvan verworpen. Naar het oordeel van de tuchtcommissie heeft beschuldigde zich schuldig gemaakt aan het bij herhaling in woord en gebaar te kennen geven het niet eens te zijn met beslissingen van de arbitrage. Voorts staat het voor de tuchtcommissie vast dat beschuldigde meermalen heeft geweigerd het speelveld te verlaten en daarna uiterst traag begon met het pakken van zijn spullen, waarna de wedstrijd tijdelijk is gestaakt. Zowel de vierde official als de scheidsrechter hebben hierover zowel ter zitting als schriftelijk uitvoerig verklaard. Deze verklaringen worden ondersteund door de assistent-scheidsrechters alsmede de ter zitting bekeken tv-beelden. Anders dan beschuldigde en zijn raadsman aanvoeren blijkt uit de getoonde tv-beelden niet dat beschuldigde het speelveld reeds had verlaten toen de wedstrijd werd gestaakt. Volgens de scheidsrechter stond beschuldigde nog in het veld toen hij de wedstrijd staakte. De tuchtcommissie gaat uit van de juistheid van deze waarneming. Het ligt ook niet erg voor de hand dat de scheidsrechter de wedstrijd heeft gestaakt nadat beschuldigde het speelveld reeds had verlaten. Als trainer/coach dient beschuldigde zich, op grond van zijn voorbeeldfunctie, te allen tijde passend te gedragen. Het gedrag van beschuldigde tijdens de wedstrijd en de door beschuldigde gebezigde uitlatingen zoals hij na afloop van de wedstrijd tijdens het interview met Fox Sports heeft gebezigd passen hier niet in. De tuchtcommissie acht deze voorbeeldfunctie zeer belangrijk. Immers, het gedrag van een trainer heeft invloed op het gedrag van het publiek en/of de spelers alsmede op de beeldvorming en sportiviteit ten aanzien van het voetbal in zijn algemeenheid. Voornoemd gedrag en uitlatingen passen niet bij deze voorbeeldfunctie en kunnen worden gekwalificeerd als gezagsondermijnend richting de arbitrage en moeten derhalve worden bestraft. Bij de strafoplegging houdt de tuchtcommissie rekening met alle feiten en omstandigheden waaronder het tenlastegelegde is begaan en met hetgeen bij de behandeling ter zitting naar voren is gekomen. Naar het oordeel van de tuchtcommissie is een forse straf op zijn plaats, nu beschuldigde, ondanks herhaaldelijke verzoeken van de scheidsrechter, het veld niet direct heeft verlaten en niet is gebleken dat er omstandigheden zijn op grond waarvan zou moeten worden afgeweken van de geëiste straf van de aanklager. 2

3 De bewezenverklaring van de tuchtcommissie steunt op de navolgende bewijsmiddelen: - De ter zitting afgelegde verklaring alsmede de schriftelijke verklaring d.d. 24 september 2015 van scheidsrechter D.D. Makkelie; - De ter zitting afgelegde verklaring alsmede de schriftelijke verklaring d.d. 24 september 2015 van vierde official E. van de Graaf; - De schriftelijke verklaring d.d. 24 september 2015 van assistent-scheidsrechter M. Diks; - De schriftelijke verklaring d.d. 24 september 2015 van assistent-scheidsrechter M. Ketting; - De waarneming van de tuchtcommissie van de wedstrijdbeelden; - De waarneming van de tuchtcommissie van het interview van Fox Sports met beschuldigde direct na onderhavige wedstrijd; - De ter zitting afgelegde verklaring van beschuldigde alsmede de schriftelijke verklaring d.d. 23 september De commissie van beroep betaald voetbal, hierna te noemen commissie van beroep heeft in aanwezigheid van de aanklager en appellant, bijgestaan door de heer M. Bakker namens Vitesse, de zaak mondeling behandeld op 12 oktober Bij die gelegenheid is appellant gehoord en heeft de heer Bakker het woord gevoerd aan de hand van een pleitnota die hij ook heeft overgelegd. Een kopie van de pleitnota wordt aan deze uitspraak gehecht. De inhoud wordt als hier herhaald beschouwd. Tevens heeft de commissie van beroep in aanwezigheid van voornoemde personen de camerabeelden van de onderhavige wedstrijd en het interview van Fox Sports direct na onderhavige wedstrijd met appellant bekeken. 3. De gronden van het beroep Appellant is het niet eens met de beslissing van de tuchtcommissie. Appellant is van mening dat essentiële procedurele voorschriften niet zijn nageleefd en dat hij zich niet heeft misdragen. Appellant stelt dat de aanklager niet-ontvankelijk moet worden verklaard ten aanzien van de eerste twee onderdelen van de tenlastelegging, althans dat hij dient te worden vrijgesproken. Subsidiair verzoekt appellant om matiging van de straf. Ten aanzien van het derde onderdeel van de tenlastelegging is appellant primair van mening dat hij daarvan dient te worden vrijgesproken en subsidiair dat de straf dient te worden gematigd. Hiertoe voert appellant het navolgende aan. Uit het dossier blijkt dat in deze zaak twee factoren een rol spelen. In de eerste plaats hebben Vitesse, Heracles Almelo, de afdeling competitiezaken van de KNVB en de aanklager het wedstrijdformulier geheel niet ontvangen. In de tweede plaats bleek toen Vitesse het wedstrijdformulier twee dagen later alsnog aantrof in het dossier behorende bij de uitnodiging voor de zitting bij de tuchtcommissie dat een omschrijving van de gepleegde overtreding ontbreekt. Volgens het door de scheidsrechter geaccordeerde wedstrijdformulier is er dus geen reden voor het wegzenden van appellant. De scheidsrechter is verplicht om de door de betreffende begeleider gepleegde overtreding(en) op het wedstrijdformulier te omschrijven. Door deze aantekening wordt een betrokkene in staat van beschuldiging gesteld. Daarna volgt een rapportage conform de reglementen. Dit is nu allemaal niet gebeurd. Appellant is het niet eens met de conclusie van de tuchtcommissie dat de overtreding alsnog conform artikel 38 van het Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal bij de aanklager aanhangig is gemaakt. Appellant verzoekt de commissie van beroep om de 3

4 aanklager niet ontvankelijk te verklaren ten aanzien van één en twee van de ten laste gelegde onderdelen. De tuchtcommissie acht bewezen dat appellant bij herhaling in woord en gebaar te kennen heeft gegeven het niet eens te zijn met de beslissing van de arbitrage. Op grond van de verklaringen in het dossier stelt de tuchtcommissie vast dat appellant eerst is gewaarschuwd en daarna van het veld is gestuurd. Appellant vindt deze motivering uiterst summier. De tuchtcommissie gaat in haar uitspraak niet in op de door appellant en zijn raadsman aangedragen argumenten en bewijsmiddelen, terwijl deze naar het oordeel van appellant en zijn raadsman juist van doorslaggevend belang zijn. De scheidsrechter en de assistent-scheidsrechters verklaren slechts dat appellant werd weggezonden op verzoek van de vierde man. Zij hebben zelf de aanleiding voor het wegzenden niet waargenomen. De bewijsmiddelen komen derhalve allemaal uit één en dezelfde bron, namelijk de vierde man. En de vierde man verklaart: De exacte woorden zijn mij ontschoten. Hij heeft het in dit kader over een genomen beslissing waarop appellant uit zijn instructiezone zou zijn gelopen naar de vierde man toe. Tijdens de mondelinge behandeling door de tuchtcommissie gaf de vierde man aan dat het volgens hem ging om de tweede gele kaart van Marvelous Nakamba. Uit de camerabeelden blijkt echter dat Nakamba na de kaart rustig naar de kant loopt. De scheidsrechter komt op dat moment niet richting appellant, dus het is hoogst onwaarschijnlijk dat de vierde man op dat moment het advies aan de scheidsrechter heeft gegeven om appellant weg te zenden. Op de camerabeelden is verder te zien dat aanvoerder Kashia meteen na de kaart naar appellant gaat. Appellant is vervolgens in gesprek met Kashia. Daarna roept appellant Arnold Kruiswijk om in te vallen. Dan is te zien dat appellant met zijn assistenten in overleg is over de wissel. De verklaring van de vierde man is dus onjuist. Dit wordt bevestigd door de verklaring van Rob Maas, die aangeeft dat: Bosz na de tweede gele kaart van Marvelous Nakamba ( ) niet naar de vierde official is toegelopen en niet te kennen heeft gegeven het niet eens te zijn met deze beslissing van de arbitrage. Volgens het Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal kan de commissie van beroep slechts tot een bewezenverklaring komen indien er ten minste twee bewijsmiddelen zijn dat de overtreding is begaan en de commissie van beroep de overtuiging heeft dat appellant de betreffende overtreding heeft begaan. In dit concrete geval zijn er slecht onduidelijke verklaringen uit één en dezelfde bron, die geen steun vinden in andere verklaringen. Appellant en zijn raadsman zijn van mening dat de tuchtcommissie deze omstandigheid ten onrechte heeft gepasseerd. De scheidsrechter en zijn assistenten hebben niet waargenomen wat appellant heeft gezegd in de eerste en tweede helft. Het gaat dus wederom om verklaringen uit één en dezelfde bron, de vierde man. Diverse verklaringen van de vierde man hebben appellant en zijn raadsman met de camerabeelden weerlegd. De tuchtcommissie heeft deze beelden in haar uitspraak echter in het geheel niet besproken. Ten aanzien van het eerste onderdeel van de tenlastelegging verzoekt appellant om vrijspraak aangezien appellant dit aan hem tenlastegelegde feit niet heeft begaan. Subsidiair wordt verzocht de straf te matigen vanwege de uiteengezette omstandigheden. Daarnaast voert appellant het navolgende aan ten aanzien van het weigeren het speelveld te verlaten. 4

5 Appellant had geen idee waarom hij werd weggestuurd. Hij was verbijsterd en het is dan ook begrijpelijk dat hij vroeg naar de reden. Naar de mening van appellant en zijn raadsman zou de scheidsrechter in een dergelijke situatie een korte uitleg kunnen geven en niet slechts volstaan met het woord: Wegwezen. Voor de tuchtcommissie staat vast dat appellant meermalen heeft geweigerd het speelveld te verlaten en daarna uiterst traag begon met het pakken van zijn spullen. Op de camerabeelden is echter te zien dat appellant al in een vroeg stadium zijn bril afdoet. Vervolgens loopt hij naar de bank en pakt hij zijn notitieboekje. Daarna doet hij zijn bril in zijn brillenkoker en loopt hij weg. Uit niets blijkt dat appellant geheel niet van plan is om te vertrekken. De tuchtcommissie gaat uit van de juistheid van de waarneming van de scheidsrechter, voor wat betreft het staken van de wedstrijd. Volgens de scheidsrechter stond appellant nog in het veld toen hij de wedstrijd staakte. Uit de camerabeelden blijkt echter dat appellant het speelveld reeds heeft verlaten, toen de scheidsrechter van het veld ging. De tuchtcommissie komt in haar uitspraak niet terug op de verklaring van Heracles-trainer John Stegeman, terwijl deze verklaring volgens appellant en zijn raadsman van groot belang is: Ik snapte er niets van dat de wedstrijd werd gestaakt. Ik zag namelijk dat Vitesse-trainer Peter Bosz zijn spullen al had gepakt en wegliep. Pas daarna besloot scheidsrechter Makkelie om de wedstrijd te staken en van het veld te gaan. Ik was het niet eens met deze beslissing en dat heb ik ook tegen de scheidsrechter gezegd. Naar het oordeel van appellant en zijn raadsman is de tuchtcommissie ten onrechte voorbij gegaan aan de camerabeelden en de verklaringen van Stegeman en Maas. Ook ten aanzien van het tweede onderdeel van de tenlastelegging verzoekt appellant om vrijspraak aangezien appellant het aan hem ten laste gelegde feit niet heeft begaan. Subsidiair wordt verzocht om de straf te matigen vanwege de uiteengezette omstandigheden. Ten aanzien van het derde onderdeel van de tenlastelegging stelt appellant dat de tuchtcommissie in algemene zin de gedragscode en de voorbeeldfunctie van appellant bespreekt, maar niet concreet ingaat op onderhavige situatie. Onderhavige situatie is naar het oordeel van appellant en zijn raadsman van belang, omdat er sprake was van een zeer uitzonderlijke wedstrijd met drie rode kaarten voor Vitesse, het wegzenden van appellant, twee penalty s tegen, de stadionklok die op verzoek van de arbitrage werd teruggedraaid en de gelijkmaker van Heracles die op het allerlaatste moment viel. Het interview vond direct na de wedstrijd plaats. Appellant heeft inderdaad gezegd dat het niet mogelijk was om uiteindelijk te winnen. Hij stelt dat de aanleiding voor die uitspraak was dat het met nog acht spelers op het veld het nou eenmaal lastig is om te winnen. Dat de scheidsrechter de opvatting heeft dat appellant zonder enige nuancering of voorbehoud heeft gesteld dat sprake zou zijn geweest van matchfixing, is dan ook zonder grond. Dit is een interpretatie van de scheidsrechter die appellant niet onderschrijft. Ten slotte benadrukt appellant dat hij tijdens het interview geen beledigende of onnodig grievende woorden heeft gebruikt en dat van denigrerende termen geen sprake was. Tot slot verzoekt appellant ook om vrijspraak ten aanzien van het derde onderdeel van de tenlastelegging aangezien appellant het aan hem ten laste gelegde niet heeft begaan. Subsidiair wordt verzocht om de straf te matigen vanwege de uiteengezette omstandigheden. Concluderend verzoekt appellant om de uitspraak van de tuchtcommissie te vernietigen en de aanklager ten aanzien van tenlastelegging één en twee niet-ontvankelijk te verklaren, althans om appellant vrij te spreken. Subsidiair verzoekt appellant om matiging van de straf. Ten 5

6 aanzien van het derde onderdeel van de tenlastelegging verzoekt appellant vrijspraak en subsidiair om matiging van de straf. 4. Vordering aanklager in beroep De aanklager verwijt appellant dat hij zich tijdens de op 23 september 2015 gespeelde wedstrijd Heracles Almelo Vitesse schuldig heeft gemaakt aan het maken van opmerkingen/gebaren waaruit blijkt dat hij het niet eens was met een aantal beslissingen van de arbitrage, geweigerd heeft het speelveld te verlaten en dat hij het belang van het voetbal heeft geschaad door de scheidrechter in diskrediet te brengen door zich negatief uit te laten na afloop van de wedstrijd tijdens een interview met Fox Sports. De aanklager acht alle verwijten bewezen. Ten aanzien van het eerste onderdeel van de tenlastelegging, het maken van opmerkingen/gebaren waaruit blijkt dat appellant het niet eens was met een aantal beslissingen van de arbitrage, voert de aanklager het volgende aan. De vierde official heeft schriftelijk verklaard dat appellant in de negende minuut van de wedstrijd het woord zeikerds heeft gezegd. Hoewel appellant heeft verklaard dat dit woord werd gezegd tegen een slap inkomende verdediger, betrekt deze official dit op zichzelf. Appellant heeft namelijk niet gezegd zeikerds ga er wat steviger in of soortgelijke bewoordingen, maar de vierde official hoort alleen het woord zeikerds en interpreteert dat dit tegen hem wordt gezegd. De norm voor gedragingen en teksten die geuit worden richting officials is dat het voor iedereen duidelijk herkenbaar is, of in ieder geval dat het duidelijk herkenbaar is voor degene die het betreft. Hier is dat de vierde official. De vierde official voelt zich aangesproken met het woord zeikerds en die schrijft dat daarom ook op. Hij heeft het gevoel dat de omgeving deze opmerking ook hoort. Tevens constateert de vierde official dat appellant deze opmerking op een geïrriteerde manier zegt, terwijl hij opstaat uit zijn stoel. Over het woord zeikerds is geen twijfel, maar over de intenties is wel twijfel. De aanklager geeft aan niet in het hoofd van appellant te kunnen kijken, maar kan wel afgaan op de verklaring van de vierde official. Een afkeurend handgebaar, zoals in de elfde minuut is geconstateerd is eveneens iets wat iedereen ziet en wat iedereen kan ervaren als hier wordt het gezag aangetast. Hoe dat handgebaar gedaan wordt, daar is geen norm voor. Wat er eigenlijk gebeurd is in de elfde minuut, is dat appellant voelt dat hij niet goed zit. Hij voelt dat het niet goed is wat hij doet, hij draait zich daarop om en loopt naar de andere kant van het vak en geeft daarmee de vierde official niet de gelegenheid om een dialoog met hem aan te gaan. De meest ernstige bejegening die men ten opzichte van mensen kan begaan is negeren. Dat is wat er hier gebeurde. De vierde official wordt door appellant genegeerd. Dit gaf de vierde official een vervelend gevoel en is reden voor hem geweest om dit op te schrijven. Voor iedereen was zichtbaar dat de vierde official de dialoog zocht, maar dat appellant wegloopt en hem negeert. In de negentiende minuut maakt appellant een afkeurend handgebaar en gebruikt daarbij de woorden echt onvoorstelbaar. Echt onvoorstelbaar kan je op verschillende manieren zeggen, je kan het op een manier zeggen dat je de ander het gevoel geeft dat hij een grote kluns is. Dat is verbaal heel goed mogelijk. De official neemt zijn vak serieus, maar voelt zich door zo n opmerking niet serieus genomen. Appellant ontkent dit niet, zegt ook niet dat het zo niet geweest is, maar zegt alleen dat het zou kunnen dat hij dit gezegd heeft. 6

7 Vervolgens komt de opmerking over schijtbakken. Dat is een emotionele uiting, waar geen twijfel over is. Dat had appellant ook niet moeten zeggen, zoals hij zelf ook heeft verklaard. Vervolgens maakt appellant vlak voor rust nog een wegwerpgebaar. In de zeventigste minuut volgt het woord heey. Dat is een woord waarvan je in zijn algemeenheid kan zeggen dat iemand zich hier niet heel door erg aangesproken voelt, maar in de context waarin dit wordt gezegd er zijn al een aantal opmerkingen gemaakt, er is al meerdere keren overleg geweest tussen de officials via de oortjes kan dit wel degelijk op een nare manier naar voren komen. Uiteindelijk is er vlak voor rust een situatie, waarvan ook de officials zeggen, er gebeurt wel weer iets, maar we laten dit maar gaan. Dit laat naar het oordeel van de aanklager voldoende zien dat het arbitrale team helemaal niet van plan was om appellant weg te zenden. Het arbitrale team wil gewoon een goede wedstrijd, wil rust. De opmerking nu kun je hem eruit sturen, kan geïnterpreteerd worden als een vooropgezet plan om appellant op een gegeven moment weg te sturen, maar als het arbitrale team appellant had willen wegsturen, was dit het moment geweest om appellant weg te sturen. Alle officials hebben met elkaar via de oortjes gesproken over de diverse armbewegingen van appellant. Dit is volgens de aanklager niet één keer, niet twee keer, niet drie keer maar vaker gebeurd. Richting appellant is meerdere keren aangegeven dat zijn gedragingen niet als prettig werden ervaren, dat de manier waarop appellant zich uitte niet prettig was en dat appellant zich afsloot voor de dialoog. Zelfs toen tegen appellant werd gezegd Houdt u zich nu met het coachen bezig, dan houd ik me met de wedstrijd bezig is appellant niet gestopt. Ten aanzien van het tweede deel van de tenlastelegging, het moment van wegsturen van appellant, merkt de aanklager het volgende op. Als een speler een rode kaart krijgt is het voor iedereen duidelijk dat hij weg moet gaan. Het is niet zo dat de rode kaart twee of drie getoond moet worden, maar één keer. Voor trainers is afgesproken geen rode kaart te tonen, maar is de afspraak dat de mededeling U moet eruit gaan zonder meer moet worden opgevolgd. Naar het oordeel van de aanklager was de eerste keer dat dit aan appellant gevraagd werd voldoende geweest. Vervolgens blijft appellant echter nog één minuut en vijf seconden wachten. Appellant staat te drentelen aan de kant van het veld, maar loopt voor een deel wel naar achteren. Duidelijk zichtbaar op de camerabeelden is dat hij niet langs de zijlijn blijft staan. Wat vervolgens voor de aanklager redengevend is, is de verklaring van de scheidsrechter. De scheidsrechter verklaart dat appellant niet achter de deur was, niet in de catacomben was en toen hij zag dat ook de assistent-trainer niet reageerde, was voor hem het moment aangebroken waarop hij besloot weg te lopen. Op het moment dat appellant wordt weggezonden door de scheidsrechter, is de verbale verontwaardiging te zien van appellant. Appellant betwist op dat moment het gezag van de scheidsrechter. Appellant stelt zich niet op als onderworpen aan het team van de scheidsrechter, maar als iemand naast de scheidsrechter, die verantwoording wil hebben van de scheidsrechter waarom hij van het veld wordt gezonden. De aanklager twijfelt geen seconde aan de verklaring van de scheidsrechter en ook de camerabeelden bevestigen dit, ondanks dat de aanklager niet kan horen wat er wordt gezegd. Appellant wil een hele discussie voeren langs de lijn, dat is niet hoe de scheidsrechter zijn vak kan uitoefenen. Ten aanzien van het derde onderdeel van de tenlastelegging, het interview, stelt de aanklager het volgende. 7

8 In dit interview wordt een aantal opmerkingen gemaakt door appellant waarin hij aangeeft dat als er niet gescoord was dan waren we nu nog aan het spelen, we konden de wedstrijd niet winnen, het leven wordt ons wel erg zuur gemaakt. Appellant betrekt alles buiten zichzelf en rekent alles toe aan anderen. Dit is een manier van uiten die niet past bij de manier waarop trainers zich horen te uiten in de richting van officials. Iedereen weet dat je zo niet met elkaar omgaat en eigenlijk zegt appellant dit zelf ook. Je ziet dat appellant, zoals de interviewer ook vraagt, zijn uitlatingen op een ingehouden manier doet. Uiteindelijk wordt hij toch verleid om dingen te zeggen waarvan de aanklager denkt dat hij mogelijk zelf ook spijt heeft. De aanklager is van mening dat hiermee voldoende bewijs is. De aanklager vindt de gemaakte opmerkingen beneden alle peil. De aanklager is van oordeel dat alle verweten gedragingen te bewijzen zijn en ook bewezen zijn. De aanklager heeft de overtuiging dat het op deze manier gegaan is en heeft geen enkele indicatie dat het arbitrale team bewust uit was om appellant het leven zuur te maken. De aanklager vindt dat een forse sanctie op zijn plaats is. Alles overziende acht de aanklager vier wedstrijden functieontzegging een passende sanctie voor appellant. 5. De ontvankelijkheid van de aanklager De commissie van beroep verwerpt het beroep van appellant op niet-ontvankelijkheid. De door appellant aangewezen onregelmatigheden en gebreken hebben zich inderdaad voorgedaan, maar deze leiden er niet toe dat de aanklager de zaak op een gebrekkige manier aanhangig heeft gemaakt. Dat is immers gebeurd op een in artikel 38 aanhef en lid b Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal voorziene wijze en ook aan de eis van de tijdige inzending van verklaringen door de scheidsrechter en zijn collega s is voldaan. De onvolledigheid van een wedstrijdformulier doet hier niet aan af. 6. De beoordeling van de beslissing van de tuchtcommissie De commissie van beroep vernietigt de beslissing van de tuchtcommissie, omdat zij uitgaat van een andere waardering van het bewijs en daarom een andere strafoplegging passend acht. 7. De bewezenverklaring De commissie van beroep acht bewezen dat appellant zich tijdens de op 23 september 2015 gespeelde wedstrijd Heracles Vitesse schuldig heeft gemaakt aan: - het bij herhaling in woord en/of gebaar te kennen geven het niet eens te zijn met een beslissing van de arbitrage en; - het weigeren het speelveld te verlaten, waardoor de wedstrijd tijdelijk is gestaakt; - en na afloop van bovengenoemde wedstrijd aan het overtreden van artikel 19 lid 1 sub b van het Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal juncto de Gedragscode Officials Betaald Voetbal Hoofdstuk IV sub g vanwege het op verbale wijze in diskrediet brengen van de arbitrage tijdens een interview van Fox Sports. 8. De bewijsmiddelen De hiervoor vermelde bewezenverklaring steunt op de navolgende bewijsmiddelen: De ter zitting van de tuchtcommissie afgelegde verklaring alsmede de schriftelijke verklaring d.d. 24 september 2015 van scheidsrechter D.D. Makkelie, zakelijk weergegeven, luidende: Tijdens de op 23 september 2015 gespeelde wedstrijd Heracles Almelo Vitesse heb ik in 8

9 de 81 e minuut appellant weggezonden. Het wegzenden vond plaats op advies van de vierde official en gebeurde kort nadat het spel stil lag vanwege een toegekende hoekschop aan Heracles. Het wegzenden had als aanleiding dat appellant in woord en gebaar herhaaldelijk commentaar leverde op de arbitrage. Appellant deed dit in de richting van de vierde official, de eerste assistent-scheidsrechter en naar mij als scheidsrechter. Dit alles was niet alleen publiekelijk zichtbaar, maar ook via de headset kreeg ik duidelijk mee dat de vierde official veelvuldig met appellant in bemoeienis was. Ik hoorde ook dat appellant een aantal keer op niet misverstane wijze werd gewaarschuwd door de vierde official. Omdat dit niet leidde tot het gewenste effect, ben ik op een bepaald moment in de 1 e helft naar appellant toegegaan en heb ik hem een laatste waarschuwing gegeven. In de 2 e helft begon appellant zich na verloop van tijd toch weer vervelend op te stellen. Dit was wederom publiekelijk zichtbaar. Opnieuw heeft de vierde official appellant hier enkele keren op aangesproken. Uiteindelijk kreeg ik het advies om appellant weg te sturen. Ik was het met dit advies volledig eens. Nadat ik een hoekschop aan Heracles toekende ben ik naar appellant toegegaan. Ik deelde hem mede dat hij mocht gaan op basis van herhaaldelijk commentaar en dat ik hem al eerder gewaarschuwd had. Appellant nam geen genoegen met mijn uitleg en vroeg vervolgens herhaaldelijk wat hij dan allemaal verkeerd zou hebben gedaan. Ik vertelde appellant dat ik niet verder met hem in discussie ging en dat hij moest gaan. Appellant reageerde hier heel laconiek op en liet toen heel duidelijk en demonstratief merken niet weg te willen gaan. Hierop heb ik appellant voor een tweede maal dringend verzocht weg te gaan. Opnieuw gaf appellant geen gehoor aan mijn aanwijzing. Het publiek van Heracles begon zich te roeren en enkele spelers van Heracles kwamen bij mij ageren, daar dit alles veel tijd kostte. Heracles stond namelijk op dat moment met 0 1 achter. Hierop verzocht ik appellant voor een derde maal op dringende wijze het speelveld te verlaten, anders zou ik zelf van het veld gaan. Vanwege het zeer recalcitrante gedrag van appellant en het moedwillig niet willen opvolgen van mijn aanwijzingen, ondermijnde hij heel duidelijk en zichtbaar mijn autoriteit. Tegelijkertijd zette hij hiermee de arbitrage in een negatief daglicht. Door zijn misdraging werd ik gedwongen om de wedstrijd tijdelijk te staken. Hierdoor heeft appellant niet alleen de spelers, arbitrage en het publiek gedupeerd, maar ook als coach een heel slecht signaal afgegeven. Ik miste bij appellant het respect en het vervullen van diens voorbeeldfunctie. De ter zitting van de tuchtcommissie afgelegde verklaring alsmede de schriftelijke verklaring d.d. 24 september 2015 van vierde official E. van de Graaf, zakelijk weergegeven, luidende: Tijdens de op 23 september 2015 gespeelde wedstrijd Heracles Almelo Vitesse is appellant door de scheidsrechter, op mijn advies, weggestuurd omdat appellant herhaaldelijk in woord en gebaar kenbaar had gemaakt het niet eens te zijn met de beslissing van de scheidsrechter en eerste assistent-scheidsrechter. In de 9 e minuut van de wedstrijd reageerde appellant op een beslissing met het volgende woord: zeikerds. In de 11 e minuut van de wedstrijd zag ik dat appellant door middel van een afkeurend handgebaar liet blijken het niet eens te zijn met een beslissing van de scheidsrechter. Ik zag dat hij een paar passen naar voren maakte in de richting van de zijlijn en geïrriteerd was. Ik ben naar appellant toegelopen om hem aan te spreken op de afkeurende geluiden en de manier waarop hij commentaar gaf. Op het moment dat ik hem aansprak draaide hij zijn gezicht om en liep hij naar de andere kant van de instructiezone. Kennelijk stond appellant niet open voor een reactie op zijn eerder vertoonde gedrag. Ik heb aan de assistenten van 9

10 appellant aangegeven dat het niet gepast is om op deze manier te reageren op de beslissingen van de scheidsrechter. In de 12 e minuut van de wedstrijd reageerde appellant wederom geïrriteerd en agressief op een genomen beslissing. Ik zag dat appellant met ingehouden woede een reactie wilde geven en zag dat hij zijn arm reeds omhoog had geheven. Voor de mensen in de directe omgeving van de bank moet dit zichtbaar zijn geweest. In de 19 e minuut van de wedstrijd zag ik dat appellant reageerde op een beslissing van de scheidsrechter door middel van een afkeurend handgebaar. Tevens gebruikte hij hierbij de woorden: echt onvoorstelbaar. Dit moet voor de directe omgeving hoorbaar en zijn gebaren zichtbaar zijn geweest. In de 34 e minuut van de wedstrijd zag ik dat appellant wederom reageerde op een beslissing van de scheidsrechter. Ik hoorde hem zeggen: wat een schijtbakken. Dit moet voor de mensen in zijn directe omgeving van de bank te horen zijn geweest. Ik heb de scheidsrechter tijdens de wedstrijd op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen. En hem gevraagd om bij een onderbreking van het spel naar de kant te komen om appellant te waarschuwen om niet meer negatief te reageren op beslissingen van de scheidsrechter. In de 80 e minuut van de wedstrijd hoorde ik dat hij het wederom niet eens was met een genomen beslissing. Hierop heb ik wederom de scheidsrechter op de hoogte gebracht en hem geadviseerd om de trainer naar de tribune te sturen. De schriftelijke verklaring d.d. 24 september 2015 van assistent-scheidsrechter M. Diks, zakelijk weergegeven, luidende: Tijdens de op 23 september 2015 gespeelde wedstrijd Heracles Almelo Vitesse is appellant door de scheidsrechter na herhaaldelijk commentaar op onze leiding van het veld gestuurd. Tijdens de wedstrijd heb ik meerdere malen meegekregen dat appellant fel reageerde op arbitrale beslissingen in het veld. Dit gebeurde in woord en gebaar. Ik kreeg via de headset mee dat de vierde official veel contact heeft gehad met appellant. In de eerste helft heeft de scheidsrechter appellant al een waarschuwing gegeven. Vervolgens heeft de scheidsrechter, op verzoek van de vierde official, in de 81 e minuut appellant van het veld gestuurd. Vervolgens kreeg ik via de headset door dat appellant het veld niet wilde verlaten waarop de scheidsrechter besloot om de wedstrijd tijdelijk te staken. De schriftelijke verklaring d.d. 24 september 2015 van assistent-scheidsrechter M. Ketting, zakelijk weergegeven, luidende: Tijdens de op 23 september 2015 gespeelde wedstrijd Heracles Almelo Vitesse heb ik via de headset meegekregen dat de vierde official herhaaldelijk met appellant in contact gekomen is en hem herhaaldelijk op zijn gedrag heeft aangesproken. In de eerste helft van de wedstrijd is door de scheidsrechter een waarschuwing aan appellant gegeven dat hij, wanneer hij nogmaals commentaar op de leiding zou hebben, naar de tribune gestuurd zou worden. De scheidsrechter is hierbij naar de kant van het veld gekomen. Ik heb dit gezien en ook via de headset gehoord. 10

11 In de tweede helft van de wedstrijd, in de 80 e minuut was appellant weer bezig tegen de vierde official. Hierop liet de vierde official de scheidsrechter komen om appellant naar de tribune te sturen. De scheidsrechter kwam naar de kant en stuurde appellant weg. Appellant weigerde dit waarop de scheidsrechter het nog een keer vroeg. Wederom ging appellant niet weg. Toen zei de scheidsrechter: Als u niet weggaat, gaan wij naar binnen. Vervolgens zijn we van het veld gegaan. De waarneming van de commissie van beroep van de camerabeelden: In de eerste helft van onderhavige wedstrijd komt scheidsrechter Makkelie naar appellant toe en geeft hem een waarschuwing. De commissie van beroep neemt waar dat in de tweede helft appellant door scheidsrechter Makkelie wordt weggezonden. Appellant geeft echter niet aanstonds gehoor aan de aanwijzing van de scheidsrechter. Op het moment dat de scheidsrechter kennelijk het teken geeft om de wedstrijd te staken heeft appellant al zijn spullen bij elkaar geraapt, bevindt appellant zich niet meer in de nabije omgeving van de scheidsrechter, heeft hij het veld verlaten en zich al in de richting van de catacomben bewogen. De waarneming van de commissie van beroep van het interview van Fox Sports met appellant direct na onderhavige wedstrijd, waarin appellant onder meer aangeeft: Je hebt vandaag kunnen zien dat, ondanks wat ik in het begin zei, hoe goed we speelden, normaal zouden we die wedstrijd nooit verliezen, konden we vandaag echt onmogelijk winnen. (.) en zelfs met tien man, zelfs met negen man was het niet mogelijk om uiteindelijk hier te winnen. Want dat werd ons wel heel zuur gemaakt. Dan bekruipt je het gevoel, dat wanneer het 1 0 nog steeds voor ons was gebleven, dat we hier niet gestaan hadden, maar dat er nog steeds gevoetbald werd. ( ) allemaal dat soort voorbeelden, en zo zijn er nog veel meer. Dan weet je gewoon dat je niet kan winnen. Dit heb ik in Nederland nog nooit meegemaakt. Ik liep naar beneden met Garcia, die jongen die hier speelde, en die zei lachend tegen mij van dit heb ik alleen nog op Cyprus meegemaakt. Dus dat zegt misschien wel heel veel. De ter zitting van de tuchtcommissie afgelegde verklaring van appellant alsmede de schriftelijke verklaring d.d. 23 september 2015, zakelijk weergegeven, luidende: Ik heb direct na de wedstrijd een interview aan Fox Sports gegeven. Wat op de tv-beelden te horen is heb ik ook zo gezegd. 9. Bespreking van het verweer De commissie van beroep acht bewezen dat appellant bij herhaling in woord en gebaar te kennen heeft gegeven het niet eens te zijn met beslissingen van de arbitrage. Wel wordt in appel geoordeeld dat een aantal feitelijke gedragingen die tezamen dit verwijt substantiëren, niet kunnen worden vastgesteld/aangenomen als bewezen, zodat er reden is om op basis van de resterende, wèl als bewezen aangenomen gedragingen te komen tot heroverweging en matiging van de sanctie. Met name is in eerste aanleg wel, en wordt in appel niet als bewezen aangemerkt: 11

12 dat appellant in de 9 e minuut boos en geïrriteerd opstond uit zijn stoel, aangezien uit de camerabeelden blijkt dat appellant op het moment van de op het speelveld gemaakte overtreding al aan de zijlijn stond; dat appellant vlak voor rust een wegwerpgebaar in de richting van de scheidsrechter zou hebben gemaakt, aangezien de verklaring van de vierde official daaromtrent niet overeenkomt met de verklaring van de scheidsrechter, die heeft verklaard dat appellant een wegwerpgebaar richting de assistent-scheidsrechter zou hebben gemaakt en het verwijt niet wordt ondersteund door camerabeelden; dat appellant in de 70 e minuut zijn armen zou hebben gebruikt als reactie op een beslissing van de assistent-scheidsrechter; dat appellant rond de 80 e minuut, na de tweede gele kaart van Nakamba, naar de vierde official toe kwam lopen en boos en geïrriteerd liet merken het niet eens te zijn met de beslissing van de scheidsrechter, aangezien de camerabeelden anders uitwijzen. Met betrekking tot het verwijt dat appellant heeft geweigerd het speelveld te verlaten waardoor de wedstrijd tijdelijk is gestaakt overweegt de commissie van beroep het volgende. Appellant erkent dat hem tweemaal is aangezegd het speelveld te verlaten en dat hij tweemaal heeft gereageerd met het verzoek om de reden daarvan aan hem uit te leggen. Daarmee heeft hij niet aanstonds gehoor gegeven aan de aanwijzing van de scheidsrechter om zich te verwijderen en dat valt als een verwijtbaar niet-opvolgen van de scheidsrechtelijke aanwijzing aan te merken. De aanklager beroept zich op de verklaring van de scheidsrechter dat appellant nog in het veld stond toen de wedstrijd werd gestaakt. Appellant verklaart dat hij op het moment van staken het speelveld al had verlaten. Op basis van de camerabeelden kan niet worden geconcludeerd dat appellant zich reeds in de catacomben van het stadion bevond op het moment van staken. Het is echter wel zichtbaar dat appellant zich in ieder geval niet meer in de nabije omgeving van de scheidsrechter bevond en dat hij het veld al had verlaten op het moment van staken. Naast de camerabeelden blijkt dit ook uit een verklaring van Heracles-trainer John Stegeman ( Ik zag namelijk dat Vitesse-trainer Peter Bosz zijn spullen al had gepakt en wegliep. Pas daarna besloot scheidsrechter Makkelie om de wedstrijd te staken en van het veld te gaan. ) De commissie van beroep is van oordeel dat er geen onduidelijkheid over kan bestaan dat de wedstrijd tijdelijk is gestaakt vanwege het gedrag van appellant, in het bijzonder de (aanvankelijke) weigering het veld te verlaten, en dat dit hem valt aan te rekenen. Een eventuele discussie over de vraag of het heenzenden van appellant nu terecht of onterecht was doet niets af aan het feit dat appellant zich direct na het heenzenden van het speelveld had dienen te verwijderen en dat hij dit niet aanstonds heeft gedaan. De commissie van beroep acht het wel van belang om in de strafmaat mee te laten wegen dat appellant zich op het moment van staken van de wedstrijd niet meer in de nabije omgeving van de scheidsrechter bevond, het veld had verlaten en zich al in de richting van de catacomben had bewogen. Een nauwkeurige reconstructie van de volgordelijkheid van de gebeurtenissen aan de hand van de verklaringen en camerabeelden brengt de commissie van beroep dan ook tot de vaststelling dat de scheidsrechter kennelijk in de voormelde herhaalde weigering (door om een reden te vragen en geen aanstalten te maken te vertrekken) van appellant aanleiding vond om de wedstrijd te staken; op de camerabeelden is te zien dat de scheidsrechter kennelijk het teken om de wedstrijd te staken geeft terwijl appellant al zijn spullen bij elkaar heeft geraapt en al van het veld is, of in ieder geval kennelijk doende is om het veld te verlaten. Ook hier oordeelt de 12

13 commissie van beroep dat het ten laste gelegde wel bewezen is, maar niet op alle feitelijke onderdelen die in eerste aanleg zijn aangenomen, zodat ook hier reden is om op basis van de resterende wèl als bewezen aangenomen gedragingen tot heroverweging en matiging van de sanctie te besluiten. Met betrekking tot het verwijt van het in diskrediet brengen van de arbitrage in een Foxinterview oordeelt de commissie van beroep dat het voor rekening van appellant komt dat van zijn uitspraken de sterke suggestie uitging dat de onmogelijkheid om hier te winnen veroorzaakt werd door een (partijdige, laakbare) houding van de arbitrage. Door op dit punt niet goed op zijn woorden te passen heeft appellant dus wel degelijk de arbitrage in diskrediet gebracht. 10. De kwalificatie Het bewezenverklaarde levert op een overtreding van artikel 19 Reglement Tuchtrechtspraak Betaald Voetbal juncto de Gedragscode Officials Betaald Voetbal Hoofdstuk IV sub g. 11. De beslissing De commissie van beroep vernietigt de beslissing van de tuchtcommissie waartegen het beroep is ingesteld. Bewezen wordt verklaard hetgeen onder 7. is vermeld. Het bewezenverklaarde is strafbaar zoals onder 10. is omschreven. Appellant wordt met ingang van 15 oktober 2015 het recht ontzegd om op wedstrijddagen waarop een competitie-, play-off- of bekerwedstrijd van de KNVB wordt gespeeld als trainer/coach te fungeren of in welke vorm ook enige andere een voetbalteam begeleidende functie te vervullen, tot de dag, volgende op die, waarop het 1e elftal van zijn club 4 competitie-, play-off- en/of bekerwedstrijden van de KNVB heeft gespeeld, waarvan 2 wedstrijden voorwaardelijk met een proeftijd van een jaar. Bij de strafoplegging heeft de commissie van beroep rekening gehouden met de aard en de ernst van de bewezen verklaarde gedragingen. Tevens vindt de commissie van beroep van belang een deel van de straf voorwaardelijk op te leggen teneinde te voorkomen dat appellant zich opnieuw aan dergelijke overtredingen schuldig maakt. Deze straf houdt in ieder geval in dat appellant de wedstrijd alleen vanaf de tribune mag volgen. Appellant mag zich niet in de kleedkamer, spelerstunnel of technische zone bevinden en mag voor en tijdens de wedstrijd geen contact hebben met zijn team. Tevens is het appellant niet toegestaan na afloop van de wedstrijd een persconferentie te geven. Appellant wordt veroordeeld in de kosten van zowel eerste aanleg als beroep; in beroep begroot op 275,- te verrekenen in rekening-courant met zijn club. Aldus beslist op 12 oktober 2015 door mr. M.P. Nan, voorzitter, prof. mr. F.W. Bleichrodt en mr. J.D. Loorbach, leden, bijgestaan door mevr. M. Konijn, secretaris. 13