Barbelen op de drift

Transcriptie

1 Barbel t D 06 Barbelen op de drift 6.indd :02:23

2 l talk Barbelen op de drift Ondanks alle bodemgerelateerde technieken die bestaan om barbeel te vangen, blijf ik van mening dat de meest attractieve en spectaculaire manier om de barbeel te belagen toch de actieve manier van trotten met de dobber is. D De technieken en de praktische tips die ik in deze bijdrage beschrijf, zijn vooral bedoeld voor de Limburgse Maas en in elk geval alle buitenlandse ondiepere rivieren die barbeel herbergen zoals de Belgische Amblève, de Ourthe en de Semois.. Ik heb namelijk zelf (nog) geen ervaring op de grote Nederlandse rivieren zoals de Waal en de IJssel. Gemakzucht? Bij het barbeelvissen valt me steevast weer op dat het gros van de aanwezige sportvissers ervoor kiest om op zink te vissen als ze het op barbeel hebben voorzien. Zeker als de omstandig heden voor het vissen met de dobber super zijn, vind ik dat zonde. Ik denk dat het vaak ook te maken heeft met een stukje gemakzucht. Je werpt je voer korf in, legt de hengel in de steun en gaat lekker zitten wachten op een aanbeet. Er zijn dagen dat ik ook voor zinktechnieken kies, maar dan is het meestal niet uit gemakzucht. Ik kies er bewust voor om de feeder of een andere zinkhengel toe te passen als ik mijn kansen met de dobbermontage nihil acht. Dat kan dan zijn omdat het te hard stroomt en ik mijn dobbermontage niet lekker kan presenteren, of omdat ik dermate veel last heb van de wind dat ik geen lange driften kan maken zonder enorme zogenaamde slags, bij ons beter bekend als bochten in de lijn. Er zijn dagen dat ik na een uur of vijf beetloos met de dobber heb gevist, uiteindelijk toch overstap naar een zinklood of voerkorf. Ik neem dan ook altijd zowel dobber- als zinkhengels mee naar het water. Materiaal Ik neem tijdens elke barbeelsessie twee dobberhengels opgetuigd mee naar het water. Een 3,9 meter lange Fox barbeelhengel met een dobbermontage van tussen de 4 en 7 gram en als tweede hengel een Cormoran Speciland, 4,2 meter lang en met een dobber van tussen de 8 en de 12 gram. Meestal kan ik vooraf al redelijk inschatten welke dobbers ik ga gebruiken. Door de waterstanden vooraf te checken op weet ik in de regel op voorhand wat me te doen staat. Ik monteer altijd al thuis, want dan verspil ik minder vistijd aan de waterkant. Ook mijn zinkmontage wordt thuis al voorbereid. Ik monteer overigens wel elke visdag opnieuw. Ik berg de oude montage nooit op, maar breek die aan het eind van de visdag altijd weer volledig af. Op beide hengeltypes maak ik gebruik van Shimano werpmolens, molens met een sublieme slip en een voor dit doel perfecte inhaalsnelheid. Het gebeurt ook vaak dat ik op de lichtste hengel een centrepin monteer. Een barbeel haken en landen op de centrepin blijft een aparte happening. Ik vis met gewoon nylon en wel uitsluitend met Shimano Technium zowel op de bovenlijn, als op alle onderlijnen. Op beide molens zijn diepe spoelen gevuld met 150 meter 20/ Barbelen op de drift 6.indd :04:17

3 Barbel talk Met de hand landen blijft spannend. Vaak lukt het niet in een keer! Op snelstromende water vis ik uitsluitend met bol- of peervormige stroomdobbers. Ik laat ze door een kennis maken, zelf ben ik niet zo handig. Hij maakt ze echter zoals ik ze graag wil hebben en dat betekent bijvoorbeeld dat de antenne veel dikker is dan bij de meeste exemplaren die in de winkel te koop zijn. Mijn antennes hebben twee voordelen: ze kunnen niet los raken van de dobber en ze zijn op grote afstand goed zichtbaar. Het oogje bovenin de dobber voorzie ik van een extra rubbertje om de klap bij het aanslaan te dempen. Het gebeurde namelijk nog wel eens dat ik het oogje uit de dobber sloeg Mijn haken kies ik veelal afhankelijk van het seizoen en de omstandigheden. In de zomer gebruik ik al snel een grotere haak dan in s winters. Mijn favorieten zijn de Gamakatsu L 2230 voor maden, casters en maïs. Deze gebruik ik in de zomermaanden meestal in de maat 2 en 4. In de winter ga ik wel eens naar nr. 6 en 8. In de herfst en de winter dient de montage vaker subtieler te zijn en daar hoort een kleinere haak bij. Voor alle andere aassoorten gebruik ik als ik met maden en casters vis graag de L3310G. Ook in nr. 4. Dobbers van 4 t/m 12 gram. Montage De dobber wordt rechtstreeks op de hoofdlijn van 20/00 nylon gemonteerd. Niet elke stroomdobber is hiervoor geschikt, want het relatief dikke Ze blijven maar gaan

4 Barbel talk nylon is vaak te dik om in combinatie met bepaalde types dobbers te gebruiken. Check dit a.u.b. voordat u de dobbers, vaak wedstrijddobbers, aanschaft. Het is ook vaak zinvol om vooral de rubbers aan de metalen onderantenne te vervangen door een maatje groter. Test dit goed uit, want de dobber moet wel dusdanig stevig op de hoofdlijn zitten dat deze bij het aanslaan of binnendraaien niet verschuift. De juiste diepte bevissen is van essentieel belang bij barbeelvissen met de dobber... Op de bovenantenne wordt een extra rubber bijgeplaatst om tijdens het vissen de klappen op te vangen. Onder de dobber schuif ik een druppellood of een ander klein loodje over de lijn. Dit loodje draagt meestal 60 tot 75 % van het totaalgewicht. Ik vervolg met een minuscuul rubbertje als demper tussen het schuiflood en een klein korrelloodje, meestal een nummer 1, daarna komen er nog een of twee loodjes die zorgen voor de juiste verdeling en het juiste gewicht. Omdat ik vrijwel altijd twee dobberhengels meeneem, monteer ik twee verschillende dobbergewichten. De loodverdeling is vrijwel altijd gelijk. Ik eindig met een lus waarin de onderlijn wordt gehangen. Ik gebruik geen gekochte onderlijnen, maar maak ze allemaal zelf op maat. Om ervoor te zorgen dat mijn onderlijnen altijd even lang zijn, heb ik een plankje gemaakt met daarin twee kleine spijkertjes geslagen zonder een plat kopje. Ik monteer eerst de haak aan de lijn, hang de haak om het eerste spijkertje en maak met de lijn vervolgens een lus om het tweede spijkertje. Deze lus wordt geknoopt. De lusjes willen onderling nog wel eens iets van lengte verschillen, maar de complete lengte van de onderlijn verschilt nu niet. Het grote voordeel is dat je bij het verwisselen van onderlijnen tijdens het vissen geen verschil in de te vissen diepte ontstaat. Maar eenmaal binnen, dan is het genieten! Voorbereidingen Naast een tas met allerlei klein reservemateriaal gaat natuurlijk ook het waadpak altijd mee, een aasbak die ik om mijn middel kan bevestigen, alsmede een vliegvisvest waarin ik onthaaktang en een schaartje, loodjes en dergelijke kan stoppen. Ik sta namelijk bijna de hele dag in het water. Ik kan dan ook altijd met gepaste trots op maandag roepen dat ik spierpijn van het vissen heb, want dat heb ik echt! Het is bijzonder vermoeiend om een hele dag in de sterke stroming te staan in een ik zet me schrap houding. Daarnaast sta ik meestal zo diep dat ik mijn armen enigszins moet tillen om de ellebogen niet in het water te hebben hangen. En neem van me aan dat je dit aan het eind van de dag voelt, je voelt in elk geval je schouders niet Echt geen wondermiddelen! meer. Ik neem het voor lief. Het mag de pret niet drukken, alle pijn verdwijnt namelijk als sneeuw voor de zon als je dobber onderduikt en je een echt Maaskanon heb gehaakt Maar goed, ik wijk af. Bij de voorbereidingen hoort dat je al je aassoorten goed in orde hebt. Je maden dienen schoon te zijn en de casters kakelvers, die zinken en zijn koperbruin van kleur. De gekiemde hennep lacht je toe en verder heb je in elk geval ook maïs en Luncheonmeat bij je. Dat laatste aas zet je overigens pas in als je met de dobber geen actie ziet en je overschakelt op de zinkmontage. Eerst voeren - dan vissen! Eenmaal op de stek gearriveerd, start ik eerst altijd met voeren. Ik ken het water en zodoende hoef ik niet eerst 11

5 Typische gouden Grensmaasbarbelen te checken of ik wel voldoende diepte heb. Als u voor het eerst op een nieuwe rivier gaat vissen, is dit goed uitpeilen natuurlijk wél een eerste vereiste. Ik heb aparte baken met de zaden, casters en maden bij me, maar ga allereerst het water in met de zaden. Ik voer meestal een halve liter gekiemde hennep bij de start, vaak gecombineerd met gekiemde tarwe. Deze zaden werp ik ongeveer een meter of vijf van mij vandaan, stroomafwaarts. Doordat de zaden relatief zwaar zijn, zullen deze niet verder dan een meter of 20 van me vandaan over de grindbodem verspreid blijven liggen. Daarna voer ik een kwart liter casters. Op het gemakje! Ik laat om de 10 seconden een veertigtal casters aan mijn voeten te water. De stroming doet de rest. Nogmaals: zorg ervoor dat de casters zinken, zwevende en drijvende casters zorgen ervoor dat de vis de bron van al dat lekkers stroomafwaarts gaan zoeken, buiten het bereik van de dobber. Tot slot laat ik voor mijn voeten ook nog eens een kwart liter witte maden te water. Dat uitgebreide voerproces kan wel een kwartier duren, maar neem die tijd. Je legt hiermee de basis voor de rest van de dag. Na het voeren maak ik mijn hengels in orde; de onthaakmat (!) wordt klaargelegd en mijn aas en voer worden voor zover nodig verzorgd. Ik bewaar mijn aassoorten bijvoorbeeld graag koel. Ik trek het vliegvisvest aan, installeer de voerbak om mijn middel en ga aan de slag. In mijn voerbak zitten altijd maden en daarnaast heb ik een extra madendoosje bij me met een aantal casters. De rest staat aan wal. Ik gooi werkelijk bij elke inworp een aantal maden in het water en per visdag betekent dat al gauw een tweetal liters maden. Mijn hengelsportwinkelier ziet me graag komen Elk half uurtje ( ongeveer) ga ik naar de kant om zaden en casters op te halen om bij te voeren. Dit doe ik rustig, zonder overbodig lawaai te maken. Omdat ik mijn stekken door en door ken, weet ik ook ongeveer hoe diep het is waar ik vis. Ik schuif de dobber op Zo n run is echt fantastisch. 12

6 Barbel talk de geschatte diepte en begin te vissen. Elke daaropvolgende inworp schuif ik met de dobber omhoog, net zolang totdat ik grond begin te krijgen. Zodra ik voor het eerst de bodem raak, zet ik mijn dobber een centimetertje lager. Ik houd hierbij de dobber zeer zachtjes tegen, laat hem dan weer eens gewon mee drijven en wissel een en ander af. Meestal vang ik eerst andere witvissoorten voordat de eerste barbeel zich meldt. Dit proces kan een aantal uren in beslag nemen. De aanbeet van de barbeel is niet te missen: de dobber gaat stevig onder en je krijgt wat tijd om aan te slaan. Het ziet er vaak uit alsof je vast hangt. Vaak trekt de dobber ook naar één zijde weg, terwijl je hem iets tegenhoudt in de stroming. Soppen helpt! Er zijn natuurlijk van die dagen waarop het zin heeft om af te wijken van de bovenstaande procedure. Als de barbeel slecht bijt en ook andere dingen niet werken, kies ik er bijvoorbeeld voor om als beetverklikker een nr. 1 loodje op een centimeter of 20 van de haak te plaatsen. Zo n 30 cm hoger volgt dan een BB en nog eens 30 cm hoger volgt de rest van het lood. De dobber staat dan meestal dubbel zo hoog als het water diep is. Ik vis dan dus met een enorme overdiepte en houd de montage fors tegen. Meestal raak je dan de grond, maar op enig moment zie je het verschil tussen de aanbeet en de grond die wordt getoucheerd. Bij deze methode is het zelfs vaak zo dat je de barbeel tot in de hengel voelt trekken. Ik kick hier enorm op. Deze vissen vang ik uiteindelijk bijna nooit, maar voor mij is ook dát een onderdeel van de fantastische hobby die wij met z n allen hebben. Net zoals ik ook altijd weer een enorme kick krijg van springende barbelen op mijn voerstek, terwijl nergens anders springende barbelen te bespeuren zijn. Ik heb Arnout Terlouw ooit in een visfilm horen roepen dat barbelen helemaal gek worden van de Ik hoop dat ik er nog veel mag vangen hennep en dat is mijns inziens ook zo. Juist daarom is het ook zo belangrijk om tijdens het vissen regelmatig een handje hennep bij te voeren. Voorpret Terwijl ik mijn tekst teruglees, bedenk ik dat een en ander in de praktijk nog niet zo eenvoudig is als het op papier lijkt! Ik durf hardop te stellen dat ik mijn barbelen op jaarbasis wel weet te vangen, maar de dagen die ik met name aan de Grensmaas heb vertoefd zonder of met maar één barbeel, zijn uiteindelijk groter in aantal dan de dagen waarop ik er daadwerkelijk een handjevol weet te strikken. Maar gaat het daar wel om? Als ik een hele dag sta te trotten zonder vis en ik weet uiteindelijk dan tóch nog een van mijn vrienden te misleiden, dan kan mijn dag echt niet meer stuk. Je spreekt dus zelden of nooit van een mislukte dag. Ik heb het gevoel dat ik naarmate ik ouder word steeds meer weet te genieten. En vaak is de voorpret met mijn vismaten over de vangsten die we wellicht gaan boeken net zo groot als de uiteindelijke visdag zelf. Leon Haenen 13