Het Woord van de Gerechtigheid

Transcriptie

1 Het Woord van de Gerechtigheid Nr. 27 augustus 2005 pagina 1 Want ieder die nog van melk leeft, is onervaren in het woord van de gerechtigheid (St. vert.): hij is nog een kind (Hebr. 5:13). Het woord van de gerechtigheid staat in contrast tot de eerste beginselen van de uitspraken van God (Hebr. 5:12). Het woord van de gerechtigheid duidt daarom op diepere waarheden waarin God handelt op basis van Zijn gerechtigheid met ons. Het Woord van de Gerechtigheid wil een bijdrage leveren om christenen vertrouwd te maken met de vaste spijs (Hebr. 5:14) van het woord van God om geestelijke volwassenheid mogelijk te maken. Bijbelse waarheden die nauwelijks worden onderwezen en van cruciaal belang zijn om het einddoel van het geloof (1 Petr. 1:9) te bereiken, zullen in het bijzonder onderwerp van aandacht zijn. Het Woord van de Gerechtigheid wordt geredigeerd door Roel Velema roel@velemaweb.nl website: De Overtocht over de Jordaan Deel 2 De Gouden Kruik met het Manna en de ark van het verbond, rondom met goud overtrokken, waarin zich bevonden een gouden kruik met het manna, de staf van Aäron, die gebloeid had en de tafelen van het verbond (Hebr. 9:4). Onze vaderen hebben het manna in de woestijn gegeten, zoals geschreven is: Brood uit de hemel gaf Hij hun te eten (Joh. 6:31). Want ik stel er prijs op, broeders, dat gij weet, dat onze vaderen allen onder de wolk waren, allen door de zee heengingen, allen zich in Mozes lieten dopen in de wolk en in de zee, allen hetzelfde geestelijk voedsel aten, en allen dezelfde geestelijk drank dronken, want zij dronken uit een geestelijke rots, welke met hen meeging, en die rots was Christus (1 Cor. 10:1-4). In de vorige studie hebben we een basis gelegd voor de typologische betekenis van de Jordaan. De Jordaan is een type van het proces van het behoud van de ziel. Vanaf het moment dat een christen besluit zijn leven te willen verliezen om het in de komende eeuw het Messiaanse tijdperk te winnen, steekt hij of zij geestelijk de Jordaan over. Deze overtocht betekent een nieuwe fase in ons leven met Christus, omdat we dan hebben gezien welke hoop Zijn roeping wekt en hoe rijk de heerlijkheid is van Zijn erfenis (vgl. Ef. 1:18). Met dit inzicht dringen we door tot de kern van Paulus theologie en tot de volle raad van God die Paulus nooit naliet om te verkondigen (Hand. 20:27). De overtocht over de Jordaan betekent een nieuwe fase in ons leven met Christus.

2 Nr. 27 augustus 2005 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 2 Bij de overtocht over de Jordaan in Jozua 3 en 4, speelde de ark van het verbond een centrale rol. De ark van het verbond verschaft ons diepe geestelijke lessen hoe het behoud van de ziel in ons leven moet worden verwezenlijkt. Het behoud van de ziel kan niet gescheiden worden van de hogepriesterlijke bediening van de Heer, omdat in de type de priesters de ark van het verbond over de Jordaan droegen. De deksel van de ark van het verbond, het zoendeksel, met daarop de twee cherubs, spelen een sleutelrol om het behoud van de ziel te begrijpen. In Exodus 25:22 lezen we: En Ik zal dáár met u samenkomen en van het verzoendeksel af, tussen de beide cherubs op de ark van het getuigenis, over alles met u spreken wat Ik u voor de Israëlieten gebieden zal. Exodus 25:22 laat ons zien dat er met betrekking tot het behoud van de ziel een spreken en een geestelijke gemeenschap is. Hieruit blijkt dat ons leven met de Heer te maken heeft met intimiteit en met een taak. Het christelijke leven heeft te maken met een doel verbonden met een liefdesrelatie. In het Messiaanse tijdperk zal het behoud van de ziel te maken hebben met een diepe intimiteit en een speciale verantwoordelijkheid. Dit is ook het kenmerk van een huwelijk, waar intimiteit en verantwoordelijkheid altijd samen gaan. Daarom moet in onze uitleg van het behoud van de ziel altijd de balans worden bewaard tussen onze toekomstige intimiteit met de Heer en onze toekomstige heerschappij met Hem. In de ark van het verbond lagen drie voorwerpen die spreken over het behoud van de ziel. Het eerste voorwerp was de gouden kruik met het manna, het onderwerp van deze studie. Het woord manna speelt daarom een centrale betekenis in deze studie over het behoud van de ziel. Laten we dit woord eens nader bekijken. Het woord manna komt 13 keer voor in het Oude Testament en 4 keer in het Nieuwe Testament. Oude Testament: Het huis Israëls noemde het: manna, en het was als korianderzaad en de smaak ervan was als die van een honingkoek (Ex. 16:31). Mozes zei: Dit is wat de HERE geboden heeft: vul er een gomer mee, om het voor de toekomende geslachten te bewaren, opdat zij het brood zien, dat Ik u in de woestijn te eten hebt gegeven, toen Ik u uit het land Egypte leidde (Ex. 16:32). Daarom zei Mozes tot Aäron: Neem een kruik, doe daarin een volle gomer manna en leg het voor het aangezicht des HEREN, om het voor de toekomstige geslachten te bewaren (Ex. 16:33). De Israëlieten nu hebben veertig jaar het manna gegeten, totdat zij kwamen in bewoond land; het manna hebben zijn gegeten, totdat zij kwamen aan de grens van het land Kanaän (Ex. 16:35). Maar nu drogen wij uit, er is geheel niets, wij krijgen alleen dit man (manna) te zien. Het man (manna) nu leek op korianderzaad en het zag eruit als barsemhals; het volk verspreidde zich om het te verzamelen en maalde het in handmolens of stampte het in vijzels en kookte het in potten en bereidde het tot koeken; en de smaak ervan was als van oliegebak; telkens wanneer des nachts de dauw op de legerplaats neerdaalde, daalde ook het man (manna) daarop neer (Num. 11:6-9). Het behoud van de ziel heeft te maken met diepe intimiteit en speciale verantwoordelijkheid.

3 Nr. 27 augustus 2005 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 3 Ja, Hij verootmoedigde u, deed u honger lijden en gaf u manna te eten, dat gij niet kende dat ook uw vaderen niet gekend hadden, om u te doen weten dat de mens niet alleen van brood leeft, maar dat de mens leeft van alles wat uit de mond des HEREN uitgaat (Deut. 8:3). die u in de woestijn met het manna voedde, dat uw vaderen niet gekend hebben, om u te verootmoedigen, u op de proef te stellen en u ten laatste wel te doen (Deut. 8:17). En het manna hield op, daags nadat zij van de opbrengst van het land hadden gegeten. Dus hadden de Israëlieten geen manna meer, maar aten zij dat jaar van wat het land Kanaän opleverde (Jozua 5:12). En Gij hebt hun uw goede Geest gegeven, om hen te onderrichten, en uw manna hebt gij aan hun mond niet onthouden, en Gij hebt hun water gegeven voor hun dorst (Neh. 9:20). Hij deed manna tot spijze op hen regenen, en schonk hun hemelkoren (Ps. 78:24). Nieuwe Testament: Onze vaderen hebben het manna in de woestijn gegeten, zoals geschreven is: Brood uit de hemel gaf Hij hun te eten (Joh. 6:31). Ik ben het brood des levens. Uw vaderen hebben in de woestijn het manna gegeten en zijn gestorven (Joh. 6:48,49). en de ark van het verbond, rondom met goud overtrokken, waarin zich bevonden met een gouden kruik met het manna, de staf van Aäron, die gebloeid had en de tafelen van het verbond (Hebr. 9:4). Wie overwint, hem zal Ik geven van het verborgen manna, en Ik zal hem een witte steen geven en op die steen een nieuwe naam geschreven, welke niemand weet, dan die hem ontvangt (Openb. 2:17). De naam manna werd door het huis van Israël gegeven (Ex. 16:31). Waarschijnlijk is het woord afgeleid van een Egyptisch woord dat voedsel betekent. In Psalm 78:24 wordt het koren van de hemel (NBV) genoemd. De Here Jezus noemde het brood uit de hemel (Joh. 6:31). Deuteronomium 8:3 werd door de Heer in Matthéüs 4:4 geciteerd bij Zijn verzoeking in de woestijn, om aan te tonen dat de mens niet alleen van brood zal leven, maar van alle woord, dat uit de mond van God uitgaat. In Johannes 6:31-35 zien we dat de Heer het manna in het Oude Testament verbindt met Zichzelf als het Brood des levens dat uit de hemel is neergedaald. De Heer neemt de plaats in van het manna in het Oude Testament. Hieruit leren we dat het manna als type verwijst naar het geschreven woord en naar het vleesgeworden woord. In het licht van het behoud van de ziel is dit een belangrijke waarheid. Manna verwijst als type naar het geschreven woord en naar het vleesgeworden woord.

4 Nr. 27 augustus 2005 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 4 Toen de Heer het manna in de woestijn gaf een type van Christus als het Brood van de hemel gebood de Heer nadrukkelijk dat er maar voor één dag mocht worden verzameld. Met uitzondering van de sabbat was het de volgende dag bedorven (Ex. 16:13-20). Dit principe van manna voor één dag betekent dat God Zich verbindt aan onze praktijk van elke dag. Onze voeding is een dagelijkse zaak, volkomen toegespitst op de dagelijkse leerschool van Christus waarin we zijn geplaatst. Onze dagelijkse voeding speelt een centrale rol bij het behoud van de ziel. Terugkerend naar de Jordaan, lezen we in 1 Koningen 17:2-6: Daarna kwam het woord des HEREN tot hem [Elia]: Ga heen vanhier, wend u oostwaarts en verberg u bij de beek Krith, die in de Jordaan uitmondt. Gij kunt uit de beek drinken, en ik heb de raven geboden u daar van spijze te voorzien. Daarop ging hij heen en deed naar het woord des HEREN; hij ging verblijf houden bij de beek Krith, die in de Jordaan uitmondt. De raven brachten hem des morgens brood en vlees, en des avonds brood en vlees, en hij dronk uit de beek. In de vorige studie hebben we gelezen dat de Krith afsnijden, afkappen betekent. De Krith, een zijstroom van de Jordaan, is typologisch verbonden met het behoud van de ziel. 1 Koningen 17:2-6 laat zien dat voedsel en drinken nauw verbonden zijn met het behoud van de ziel. Het manna leert ons tenminste drie zaken over Gods woord. 1. Het manna was voedsel dat alleen in de woestijn werd gegeten (Jozua 5:12) Het manna werd in de woestijn gegeten, maar we kunnen niet zeggen dat het manna alleen verwijst naar de melk van Gods woord. Het manna was het brood uit de hemel dat in alle opzichten genoeg was in de wandel van het volk Israël op weg naar het beloofde land. In Johannes 6 zegt de Heer dat Hij het Brood was dat uit de hemel neerdaalde. De Heer benadrukte dat Hij gegeten moest worden als het manna als de Bron van hun leven waardoor zij vrucht zouden dragen. In 1 Corinthiërs 3:2 lezen we dat de Corinthiërs geen vast voedsel konden verdragen. Het Griekse woord voor vast voedsel in dit vers is brooma en betekent letterlijk voedsel. Hetzelfde Griekse woord komt voor in Johannes 4:34 en 1 Corinthiërs 10:3. Hieruit blijkt dat ook in de woestijn voedsel dat de vaster was dan melk van Gods woord, beschikbaar was. Er is echter nog een tweede Grieks woord voor voedsel (Gr. trophe) dat in Hebreeën 5:12,14 wordt gebruikt. Van dit voedsel wordt gezegd dat het voor volwassenen is bestemd. Ook zegt Matthéüs 10:10 dat de arbeider zijn voedsel (Gr. trophe) waard is. We kunnen met betrekking tot het woord van God drie zaken onderscheiden: 1) melk, dat verwijst naar de elementaire zaken van het christelijk geloof, en 2) voedsel (Gr. brooma) dat volgt op de melk en ons moet voorbereiden op 3) vaste spijs (Gr. trophe) voor de volwassene en de arbeider. Geestelijke volwassenheid of mannelijke rijpheid (lett. de volkomen man) (Ef. 4:13), heeft betrekking op de maat van de wasdom van de volheid van Christus. Dit laatste brengt ons typologisch tot in het beloofde land. Een christen groeit in het woord als hij verlangt naar de melk van Gods woord om op te wassen tot zijn (toekomstige) zaligheid (1 Petr. 2:2), en leert om het (vastere) voedsel ( brooma ) tot zich te nemen, om tenslotte aan de overzijde van de Jordaan het vaste voedsel ( trophe ) voor de volwassene en arbeider te leren nuttigen. Met betrekking tot het woord van God kunnen we melk, voedsel en vast voedsel voor de volwassene onderscheiden.

5 Nr. 27 augustus 2005 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 5 2. Het manna werd in de morgen verzameld (Exodus 16:21) Het is belangrijk dat Gods woord vroeg in de ochtend tot ons komt. De Schrift is heel duidelijk op dit punt, want als de bazuin een onduidelijk geluid geeft, wie zal zich dan gereed maken voor de strijd? (1 Cor. 14:8). Er zijn zeven verzen in de Bijbel die ons op duidelijke wijze laten zien dat we al vroeg in de morgen de Here moeten zoeken en Zijn woord moeten openen. 1. Here, des morgens hoort Gij mijn stem, des morgens leg ik het U voor, en zie uit (Ps. 5:4). 2. Maar ik zal in gerechtigheid uw aangezicht aanschouwen, en bij het ontwaken mij verzadigen met uw beeld (Ps. 17:15) 3. Maar ik roep tot U, o HERE, des morgens komt mijn gebed vóór U (Ps. 88:14). 4. Verzadig ons in de morgenstond met uw goedertierenheid, opdat wij jubelen en ons verheugen al onze dagen (Ps. 90:14). 5. Waak op, harp en citer, ik wil het morgenrood wekken (Ps. 108:3). 6. Dit is de dag die HERE gemaakt heeft; laten wij juichen en ons daarover verheugen (Ps. 118:24). 7. Doe mij in de morgen uw goedertierenheid horen, want ik vertrouw op U; maak mij de weg bekend, die ik moet gaan, want tot U hef ik mijn ziel op (Ps. 143:8). Ons geestelijk leven heeft alles te maken met vroeg opstaan. Alle mannen van God in de Bijbel stonden vroeg in de ochtend op (vgl. Gen. 21:14; 28:18; Ex. 24:4; Jozua 3:1; Job 1:5). Onze eerste keuze voor de dag is vaak de keuze tussen de Heer en ons bed. De vroege ochtend is de beste tijd om de Heer te ontmoeten, want dan kan Hij tot ons spreken voordat we anderen ontmoeten, voordat de dag van start gaat waarin we uit Hem moeten leven. Dan moeten we geestelijk zijn gevoed om verzadigd met Christus beeld, als geestelijke mensen te reageren in de leerschool van Christus voor die dag. 3. Het manna mocht gebakken, gekookt of op ander wijze bereid of bewerkt worden (Exodus 16:23). De manna was voedsel. Ook het woord van God moet in dit opzicht worden gegeten: Zo vaak Uw woorden gevonden werden, at ik ze op,uw woord was mij tot vreugde en blijdschap van mijn hart; want Uw naam is over mij uitgeroepen, HERE God der heerscharen (Jer. 15:16). Het manna kon op verschillende manieren worden bereid. Er zijn ook verschillende manieren waarop het woord van God kan worden gegeten. We kunnen het woord van God horen, lezen, bestuderen, uit het hoofd leren of overdenken (mediteren). Van het manna naar de opbrengst van het land Terwijl de Israëlieten te Gilgal gelegerd waren, vierden zij het Pascha op de veertiende dag van de maand, des avonds, in de vlakten van Jericho; en zij aten daags na het Pascha, van de opbrengst van het land, ongezuurde broden en geroost koren, op dezelfde dag. En het manna hield op, daags nadat zij van de opbrengst van het land hadden gegeten. Dus hadden de Israëlieten geen manna meer, maar aten zij dat jaar van wat het land Kanaän opleverde (Jozua 5:10-12). De vroege ochtend is de beste tijd om de Heer te ontmoeten.

6 Nr. 27 augustus 2005 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 6 Het Pascha was het moment dat de Graankorrel, de Here Jezus, in de aarde viel en stierf. De Heer stond op de derde dag op. De derde dag is ook de sleutel om Jozua 5:10-12 te begrijpen. Op de veertiende van die maand werd het Pascha gevierd. De volgende dag, de vijftiende van die maand, at het volk ongezuurde broden en koren van het land. De vraag is echter welk soort koren het hier betrof, want alleen de eersteling van de oogst de gersteoogst - was op dat moment rijp (vgl. Lev. 23:9-10). Gerst heeft een speciale betekenis in de Bijbel. In Leviticus 23:10 lezen we dat de eersteling, de eerste vrucht van de gersteoogst, voor de priesters was. Er bestaat daarom een verband tussen gerst en de eersteling. Vergelijken we dit met 1 Corinthiërs 15:10, waar de eersteling heeft te maken met opstanding, dan zien we dat gerst verwijst naar opstanding. Deuteronomium 8:8 spreekt over tarwe en gerst. Tarwe of graan (vgl. Joh. 12:24), heeft te maken met dood, en gerst heeft te maken met opstanding. In Ruth 1:22 lezen we dat Ruth aankwam aan het begin van de gersteoogst totdat de tarweoogst afgelopen was (Ruth. 2:23). Ruth 2 heeft te maken met het werk van Ruth op het veld. Haar werk omvatte daarom zowel de gersteoogst als de tarweoogst. Voor een christen geldt hetzelfde, want zijn arbeid vindt ook plaats op basis van dood en opstanding. Bediening voor de Heer is daarom niets anders dan dat de dood in ons werkt, opdat het leven van de Heer zich in ons sterfelijk vlees openbaart (2 Cor. 4:10-12). Vanaf de morgen van de zeventiende van die maand viel er s morgens geen manna meer. Manna was voedsel voor de woestijn dat gegeven werd tussen Egypte en het beloofde land. Het manna hield op nadat men kon eten van de opbrengst van het land. Het voedsel van een christen verandert ook nadat hij de Jordaan is overgetrokken. Hij gaat dan vast voedsel eten dat bij de volwassene en arbeider hoort (Hebr. 5:12-14). Dit vaste voedsel heeft altijd te maken met dood en opstanding. Het heeft te maken met het woord van het kruis (1 Cor. 1:18), dat een onderdeel vormt van het woord van het koninkrijk (Matt. 13: 19; Joh. 12:24,25). De opbrengst van het land Kanaän is een type van het vaste voedsel van het woord van God voor de zonen van het koninkrijk (Matt. 13:38). Laten we eens kijken wat dit land zo al opbracht: een land van tarwe en gerst, van wijnstokken, vijgenbomen en granaatappelen; een land van olierijke olijfbomen en honig; een land waarin gij niet in armoede uw brood zult eten, waarin gij aan niets gebrek zult hebben (Deut. 8:8,9a). 1. Tarwe Tarwe verwijst, zoals we reeds vaststelden, naar de dood. De Here Jezus stierf en viel als een graankorrel in de aarde. Ook christenen zijn graankorrels die in de aarde moeten vallen en een gekruisigd leven moeten leven (Matt. 13:19; Joh. 12:24,25). 2. Gerst Gerst verwijst naar opstanding. Een gekruisigd leven moet leiden tot een leven uit de kracht van Christus opstanding. 3. Wijnstokken De wijnstok verwijst naar leven. Los van de wijnstok hebben de ranken geen leven in zichzelf (Joh. 15:5), en alleen in Christus hebben wij leven en kunnen wij vrucht dragen. De wijnstok, het snoeien en de wijnpers gaan samen. Het snoeimes en de wijnpers verwijzen naar het kruis in het leven van de gelovige om vrucht voor de Heer te dragen (vgl. Hebr. 12:11). De opbrengst van het land Kanaän is een type van het vaste voedsel van het woord van God voor de zonen van het koninkrijk (Matt. 13:38).

7 Nr. 27 augustus 2005 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 7 De wijnstok heeft maar één doel: vrucht dragen. De wijnstok zelf heeft geen nuttige functie; van de stok kan niets worden gevlochten en het hout is waardeloos. Daarom wordt een wijnstok die geen vrucht draagt, zondermeer verbrand (Joh. 15:6). 4. Vijgenbomen De vijgenboom spreekt van vrucht. In Lucas 13:7 lezen we: Zie, het is nu al drie jaar, dat ik vrucht aan deze vijgenboom kom zoeken en ik vind ze niet. Hak hem om! 5. Granaatappelen Granaatappelen verwijzen naar overvloed. Granaatappelen stonden bekend om hun schoonheid (Ex. 28:33; 1 Kon. 7:18), en kostelijkheid. In Hooglied 4:13 lezen we: Wat uit u opspruit, is een lusthof van granaatappelbomen, met kostelijke vruchten. De granaatappel spreekt van de schoonheid en overvloed in het leven van de christen, als hij of zij wandelt in de kracht van Christus opstanding. 6. Olierijke olijfbomen De olierijke olijfboom verwijst naar een leven vol van Gods Geest. Olie verwijst in de Bijbel altijd naar Gods Geest. De tien maagden met hun olielampen (Matt. 24:1-13), duiden op een leven dat vervuld moet zijn van Gods Geest. 7. Honing Honing verwijst naar de overvloed en goedheid van God. Het land Kanaän was een land vloeiende van melk en honing (Ex. 3:8). In Ezechiël 16:13 lezen we over Jeruzalem: Gij at..honing, waarmee de Heer zijn goedheid voor Jeruzalem uitdrukte. Dood, opstanding, leven, vrucht, overvloed, goedheid en een leven vervuld van Gods Geest, kenmerkt het voedsel aan de westzijde van de Jordaan. Dit voedsel behoort aan hen die een keuze maken om een gekruisigd leven te leiden en hun leven als discipel van Christus te verloochenen. Dit voedsel verschilt van het manna dat tussen Egypte en het beloofde land werd gegeven. De type laat daarom zien dat wij tot het punt moeten komen dat wij ons oog op het komende koninkrijk moeten richten en voedsel eten dat bij de arbeider hoort. Dit is moment dat we besluiten om het eerste onderwijs aangaande Christus te laten rusten en ons te richten op het volkomene (Hebr. 6:1). Deut 8:8 leert ons dat het land zeven vormen van voedsel voortbracht, die allemaal voor consumptie waren bedoeld. In Deuteronomium 8:9 lezen we bovendien: een land waarin gij niet in armoede uw brood zult eten, waarin gij aan niets gebrek zult hebben; een land, waarvan de stenen ijzer zijn en uit welks bergen gij koper kunt houwen (Deut. 8:9) Het land bracht niet alleen vrucht voort voor consumptie, maar ook ijzer en koper voor andere doeleinden. 1. IJzer IJzer verwijst naar de heerschappij van de Heer. En Hij zal hen hoeden met een ijzeren staf (Openb. 2:27). 2. Koper Koper verwijst naar het oordeel van de Heer (Openb. 1:14b). Het ijzer en koper werden uit de bergen gehouwen. De bergen verwijzen hier naar het koninkrijk van God (vgl. Matt. 17: 1-9). De wijnstok heeft maar één doel: vruchtdragen.

8 Nr. 27 augustus 2005 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 8 In Deuteronomium 8:8,9 zien we dat het beloofde land op twee manieren voorzag in de behoeften van de Israëlieten: 1) voedsel, en 2) metalen voor verschillende doeleinden, bijvoorbeeld om spades en bijlen te maken die bij de akkerbouw van pas kwamen (vgl. Luc. 13:8,9). Het delven van ijzer en koper brengt een nieuw aspect naar voren: er moet gezocht en gespeurd worden naar deze metalen: indien gij haar zoekt als zilver en naar haar speurt als naar verborgen schatten, dan (Spr. 2:4). Het zoeken en speuren in Gods woord heeft betrekking op het bestuderen en onderzoeken van de Schriften. Maar de nadruk van die studie moet liggen op de heerschappij en het komende oordeel van de Heer. Dat wil zeggen dat het woord van het koninkrijk centraal moet staan in de studie van de Schrift, want het woord van het koninkrijk is de centrale boodschap van het Nieuwe Testament. Deze boodschap laat zien hoe de Here Jezus in alles centraal staat en dat zijn doel is een gemeente te hebben die zal delen in Zijn komende heerschappij. Daarnaast zien we dat er opbrengst is van het land dat gegeten kan worden. Dit laat zien dat op welke wijze we het woord van God ook zoeken en vinden, we altijd de balans moeten houden tussen eten en delven. We moeten in het woord van God delven en spitten, maar het woord moet ook worden gegeten, verteerd en tot versterking dienen. We kunnen echter ook zeggen dat we de balans moeten houden tussen de Schriften en de kracht van God. In Matthéüs 22:29 lezen we: Gij dwaalt, want gij kent de Schriften niet, noch de kracht van God. De Schriften en de kracht van God De Here Jezus sprak deze woorden, in een discussie met de Sadduceeën over de vraag naar de opstanding (Matt. 22:23-33). De Sadduceeën geloofden niet in een opstanding, maar probeerden Hem te verzoeken, evenals daarna de Farizeeën (Matt. 22:34,35). De Here maakte de Sadduceeën duidelijk dat men de Schriften moet kennen, maar ook de kracht van God. Er moet balans zijn tussen de Schriften en de kracht van God. In het licht van het hele Nieuwe Testament, beperkt deze kracht van God zich niet alleen tot de toekomstige opstanding uit de doden, maar is het ook van toepassing op de huidige kracht van Christus opstanding in het leven van elk christen. Het principe dat ten grondslag ligt aan Matthéüs 22:23-33, is dat God niet een God is van doden, maar van levenden (Matt. 22:32). Elk christen is geroepen om de Schriften te onderzoeken en te begrijpen, maar we moeten waken dat we altijd de balans houden met de kracht van Christus opstanding en het leven dat we in Hem hebben. Als we de Schriften kennen, maar niet de kracht van Christus opstanding, is onze geestelijke groei in gevaar. Anderzijds, er bestaat geen geestelijke groei zonder kennis van Gods woord. Elke aanspraak op geestelijke volwassenheid zonder kennis van Gods woord is een tegenstrijdigheid. Geestelijke ervaring komt altijd voort uit Gods woord en dat is ook de reden dat de Heer Gods woord als eerste noemt in Matthéüs 22:29. God geeft ons Zijn woord, maar Zijn doel is om het leven van Christus in ons te gestalte te laten krijgen: mijn kinderen, ter wille van wie ik opnieuw weeën doorsta, totdat Christus in gestalte verkregen heeft (Gal. 4:19). Kennis van Gods woord is noodzakelijk, maar niet voldoende om Christus gestalte in ons te doen krijgen. Kennis van Gods woord is noodzakelijk, maar niet voldoende om Christus gestalte in ons te doen krijgen.

9 Nr. 27 augustus 2005 Het Woord van de Gerechtigheid pagina 9 Onze kennis en leerstellingen moeten getest worden, want welke waarde heeft onze kennis wanneer we de proef niet kunnen doorstaan? Het gaat God altijd om het intrinsieke, om het wezenlijke. De test van al onze bijbelstudie is altijd of het resultaat is dat Christus meer gestalte in ons krijgt. Niet méér kennis, niet méér theologie, maar méér van God zelf. Deze kennis en theologie is alleen van belang om in geloof deel te krijgen aan Gods wezenlijk werk in ons. Gods heeft grote diepten op het oog. God heeft onvergankelijk leven aan het licht gebracht door het evangelie (2 Tim. 1:10). Al Zijn wegen met ons zijn gericht op onvergankelijkheid. Onvergankelijkheid, die zich uit in de kracht van Christus opstanding, beproeft ons door en door met weinig aantrekkelijkheid voor ons natuurlijk leven. Onze voeding in Gods woord moet daarom bovenal heel praktisch zijn. We moeten de Schriften kennen, maar ook de Schriften kennen in relatie tot Gods dagelijkse doel om onvergankelijkheid in ons leven aan het licht te brengen. Deze onvergankelijkheid ligt al besloten in ons nieuwe leven in Christus; daar ligt het probleem niet. Het probleem ligt in ons natuurlijke leven dat we moeten verloochenen om de deur te openen naar de kracht van Christus opstanding in ons leven. Het geheim ligt in de subjectieve werking van het kruis in ons leven, dat wil zeggen, dat wij ons moeten conformeren aan de dood die wij met Christus zijn gestorven. Deze dood hebben wij positioneel in Christus, maar niet in onszelf. Wij zijn gestorven en opgestaan met Christus, maar wij moeten onszelf verloochenen om deze positie gestalte te doen krijgen. Het kruis moet de weg vrijmaken voor een wandel in Gods Geest, waarbij afgerekend moet worden met de heerschappij van ons natuurlijk leven. Laten we eens kijken hoe dit zich verhoudt tot de kracht van God. 1. Christus is de kracht van God. Christus, de kracht van God en de wijsheid van God (1 Cor. 1:24). 2. Het kruis van Christus wordt verbonden met de kracht van God. Want het woord van het kruis is wel voor hen, die verloren gaan, een dwaasheid, maar voor ons, die behouden worden, is het een kracht van God (1 Cor. 1:18). 3. Onze zwakheid wordt verbonden met de kracht van God (van Christus). Zeer gaarne zal ik dus in zwakheden nog meer roemen, opdat de kracht van Christus over mij kome (2 Cor. 12:9). 4. De kracht van God is van God en niet van ons. Maar wij hebben deze schat in aarden vaten, zodat de kracht, die alles te boven gaat, van God is en niet van ons (2 Cor. 4:7). Christus te kennen als de kracht van God, is van even groot belang als het kennen van de Schrift zelf. Wij leren de kracht van God kennen naarmate het kruis van Christus in ons leven wordt toegepast. Alle geestelijke groei is een ontdekking dat onze natuurlijke kracht geen plaats heeft in Christus. De kracht van God is altijd op basis van het kruis, opdat wij niet op onszelf vertrouwen zouden stellen, maar op God, die de doden opwekt (2 Cor. 1:9). Er is geen rijkere voeding in Gods woord dan wanneer wij leren de balans te houden tussen de Schriften en de kracht van God. De opbrengst van het beloofde land was voedsel en erts. Laten we balans houden tussen delven en eten, tussen de Schriften en de kracht van God. Christus te kennen als de kracht van God, is van even groot belang als het kennen van de Schrift zelf.