Triton (EU) Sinds november Deal met 16 andere landen in Noord-Afrika en Midden-Oosten. Tot 30 mijl buiten de Italiaanse kust

Transcriptie

1 Reddingsoperaties Probleem: de afgelopen 15 jaar stierven meer dan vluchtelingen in de Middellandse Zee. Mogelijke oplossing: de EU moet zoek en reddingsacties organiseren voor de Middellandse Zee. Akkoord of niet akkoord? Vroeger Italië, nu de EU Toen in oktober 2013 bij het eiland Lampedusa 300 mensen verdronken, startte Italië, op eigen kosten, de zoek- en reddingsoperatie Mare Nostrum. De operatie stopte in november 2014 en het Europese agentschap Frontex nam over met operatie Triton. In april 2015 nam Europa nieuwe maatregelen. Wat zijn de verschillen? Doel Mare Nostrum (Italië) Triton (EU) oktober 2013 november 2014 Sinds november 2014 Levens redden Arresteren mensensmokkelaars Grensbewaking Tot aan de NoordAfrikaanse kust Tot 30 mijl buiten de Italiaanse kust Extra EU-maatregelen sinds april 2015 Grensbewaking Vernietigen schepen mensensmokkelaars 2. Deal met 16 andere landen in Noord-Afrika en Midden-Oosten Actieradius Idem? Enkele kanttekeningen Het aantal asielzoeker richting de EU is drastisch afgenomen sinds de ondertekening van de deal met Turkije. Daarom wil de EU gelijkaardige deals sluiten met 16 landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. De komende vier jaar gaat de commissie 8 miljard toewijzen aan de landen die een sleutelrol spelen om hen te helpen met het bewaken van de grenzen en de opvang van vluchtelingen. Middelen 7 schepen waarvan 1 hospitaalschip, 2 helikopters, 3 vliegtuigen, deelname van marine, kustwacht, 7 schepen, 2 vliegtuigen, 1 helikopter. In internationale wateren wordt hulp gevraagd aan commerciële schepen. Extra schepen en vliegtuigen, België stuurt misschien het commandoschip Godetia. Kost 9,5 miljoen / maand 2,9 miljoen / maand 9 miljoen / maand Resultaat mensen gered mensen gered? Dit project is gerealiseerd met de steun van het Erasmus + programma van de Europese Commissie.

2 Reddingsoperaties Redden of niet redden? De gemeenschappelijke waarden waarop de Europese Unie is gebaseerd zijn mensenrechten, democratie, vrijheid, gelijkheid, menselijke waardigheid en de rechtsstaat. Deze waarden zijn eveneens bepalend voor het beleid van de Unie, zowel binnen als buiten haar grondgebied. Kan de EU, die de mensenrechten en gelijkheid van alle burgers hoog in het vaandel draagt, mensen laten verdrinken op zee? Vaak gaat het om mensen die op de vlucht zijn voor oorlog en terreur. Kansen die asielzoekers kunnen meebrengen? Europa = het grijze continent Volgens een recente studie in opdracht van de Europese Commissie zou de EU in 2050 rond de 56 miljoen migrantenarbeiders nodig hebben om de krimpende beroepsbevolking te compenseren. Vooral landen met lage geboortecijfers als Duitsland, Spanje, Italië en Polen zullen waarschijnlijk een stevig beroep op werkers van buiten moeten doen. De (oorlogs)vluchtelingen die vandaag in de EU aankomen zouden op termijn een meerwaarde kunnen betekenen voor de Europese arbeidsmarkt. Bedreigingen die asielzoekers kunnen meebrengen? Kunnen vluchtelingen Westerse waarden zoals gelijkheid van man en vrouw aanvaarden? Wat als er zich mensen met slechte bedoelingen hebben gemengd in de groep vluchtelingen? Vormt het dan geen gevaar voor de samenleving? Wat als vluchtelingen gaan radicaliseren eenmaal ze in een EU-land zijn?

3 Permanent spreidingsplan Probleem: in sommige EU-landen komen meer vluchtelingen toe dan in andere. Mogelijke oplossing: de EU moet een permanent spreidingsplan installeren: andere EU-lidstaten moeten verplicht een aantal vluchtelingen overnemen. Als een lidstaat die weigert, moet het een boete betalen. Akkoord of niet akkoord? 1. Verschil tussen theorie en praktijk Er zijn afspraken gemaakt over de spreiding van vluchtelingen. Eerst ging het om asielzoekers, later kamen er daar nog eens asielzoekers bij. Dit geldt enkel voor asielzoekers uit Syrië, Irak en Eritrea. In de praktijk worden er maar weinig vluchtelingen verspreid, en blijft een groot deel in Italië en Griekenland. Van de vluchtelingen die verspreid moesten worden, waren er in september 2016 nog maar 5821 verspreid. Doordat vele vluchtelingen die in Italië en Griekenland aankomen, laten die landen hen toch vaak verder reizen naar andere landen. Italië heeft vluchtelingen zelfs betaald om naar Duitsland door te reizen. Bovendien zijn er vier EU-lidstaten (Hongarije, Roemenië, Slowakije en Tsjechië) die tegen het EU-spreidingsplan hebben gestemd. Zij aanvaarden niet dat de EU hen verplicht vluchtelingen op te nemen en weigeren het EU-spreidingsplan uit te voeren. Dit project is gerealiseerd met de steun van het Erasmus + programma van de Europese Commissie.

4 Permanent spreidingsplan Tegengestelde wensen De Italiaanse premier Gentiloni wil absoluut een spreidingsplan. Hij getuigt: Aan het begin van elke maand doen wij een oproep aan alle EU-lidstaten. We stellen hen de vraag: hoeveel vluchtelingen willen jullie, in het kader van het spreidingsplan, overnemen van Italië? Er zijn een paar landen die moeite doen, maar velen trekken er zich niets van aan. Zo zegt Roemenië iedere maand 100 vluchtelingen te zullen opnemen, maar ze wachten dan met alle praktische regelingen. Tegen het einde van de maand hebben ze plots bezwaren gevonden, en stellen ze prompt: Het lukt niet, Italië zal ervoor moeten opdraaien. Italië draagt de last van het feit dat we in het Zuiden van Europa liggen, waar alle vluchtelingen toekomen. In een EU gebaseerd op waarden zoals solidariteit kan dat toch niet? Sommige landen staan altijd vooraan in de rij wanneer ze geld kunnen ontvangen van de EU, maar laten hun gezicht niet zien als de EU hén vraagt een bijdrage te leveren in de asielcrisis. De Hongaarse premier Orban is de felste tegenstander van het Europees spreidingsplan voor vluchtelingen. Hij organiseerde begin oktober 2016 een referendum, waarbij het volk zich mocht uitspreken voor of tegen dat plan. Om rechtsgeldig te zijn, moest minstens 50% van de Hongaren gaan stemmen. Met minder dan 40 % van de stemgerechtigden die ging stemmen, was dat niet het geval. Toch sprak Orban van een overwinning, want van diegenen die wél gingen stemmen, sprak 98,3% zich uit tegen het EU-spreidingsplan. Het is duidelijk dat het Hongaarse volk niet wil dat de EU haar wil opdringt, klinkt het bij Orban. Het einde van Dublin, Schengen, de conventies van Genève en UVRM? Het Dublin-Verdrag staat onder druk. Italië en Griekenland vinden het niet eerlijk dat zij zoveel vluchtelingen moeten opvangen, gewoon omdat ze in het Zuiden van Europa liggen. Ze laten vaak vluchtelingen door naar andere EU-lidstaten. Daardoor beginnen veel landen hun grenzen te controleren of sluiten ze de grenzen af met muren (bv. Hongarije). Zo komen ook de open grenzen van het Schengenakkoord in gevaar. Men leek het slechts over 1 ding eens te zijn: onderling geraken we er niet uit. Het is beter dat landen zoals vluchtelingen opvangen. Daarmee ontlopen de EU-lidstaten hun plicht bescherming te bieden aan vluchtelingen. Alle EU-landen hadden zich hiertoe nochtans geëngageerd in de Conventies van Genève. Is de laatste dominosteen de val van de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens (UVRM)?

5 Asielbeleid uitbesteden Probleem: In 2015 waren er meer dan asielzoekers in de EU. Mogelijke oplossing: de EU moet meer geld geven aan landen zoals Turkije, Libië en Ethiopië om vluchtelingen daar op te vangen. Akkoord of niet akkoord? 1. Deal met Turkije Om deze vluchtelingencrisis onder controle te krijgen, sloot de EU in maart 2016 een akkoord met Turkije: elke vluchteling die aankomt in Griekenland, wordt teruggestuurd naar Turkije. Per teruggestuurde Syrische vluchteling neemt de EU telkens ook één Syrische vluchteling die in Turkije verblijft, op. Turkije eiste voor de ondertekening van deze deal wel het volgende: een versnelling in de EU-toetredingsonderhandelingen De Turken mogen visumvrij reizen naar de EU als aan 72 voorwaarden is voldaan 6 miljard om te investeren in de opvang van vluchtelingen Theo Francken, Belgisch staatssecretaris voor asiel en migratie, over de deal met Turkije: Turkije doet nu wat het al lang moest doen: de grenzen bewaken en niet zomaar iedereen laten vertrekken naar Europa. Die deal met Turkije zal nooit een schoonheidsprijs winnen. Maar ik verdedig de deal. Niet omdat ik Erdogan zo graag zie - integendeel - maar omdat er geen alternatief is." 2. Deal met andere landen in Noord-Afrika en Midden-Oosten Het aantal vluchtelingen richting de EU is drastisch afgenomen sinds de ondertekening van de deal met Turkije. Daarom wil de EU gelijkaardige deals sluiten met landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. De komende vier jaar gaat de commissie 8 miljard toewijzen aan de landen die een sleutelrol spelen om hen te helpen met het bewaken van de grenzen en de opvang van vluchtelingen. Men zou EU-asiel moeten kunnen aanvragen in hun eigen regio De opvang van kandidaatasielzoekers buiten de Unie is op zich een goed idee", vindt Kathleen Van Brempt, Europees Parlementslid voor S.pa. Maar dat moet gepaard gaan met de mogelijkheid om ook in de regio asiel aan te vragen, zodat vluchtelingen op een veilige manier naar Europa kunnen reizen. Precies dat ontbreekt in de voorstellen, alsof Europa niet meer bereid is zijn eerlijke deel van de opvang van vluchtelingen te doen. Dit project is gerealiseerd met de steun van het Erasmus + programma van de Europese Commissie. Merkel wil één in, één uit deal met Noord-Afrikaanse landen Naar analogie met de deal met Turkije wil de Duitse bondskanselier met landen in Noord-Afrika een deal sluiten. Elke vluchteling die de EU bereikt vanuit Noord-Afrika zou dan worden teruggestuurd. In ruil wordt een andere vluchteling die daar al langer in een vluchtelingenkamp leeft, in de EU opgenomen.

6 Asielbeleid uitbesteden Enkele kanttekeningen A. DUUR: zes miljard euro voor Turkije + acht miljard voor andere landen Turkije vangt momenteel heel veel vluchtelingen in de wereld op: meer dan 2,5 miljoen. De EU wil geen ongecontroleerde stroom vluchtelingen naar de EU en verkiest dat deze mensen in Turkije blijven. Om in de opvang van al die vluchtelingen te voorzien, geeft de EU 6 miljard aan Turkije. Als de EU een gelijkaardige deal sluit met 16 andere landen, zal ze daar minstens 8 miljard moeten voor uittrekken. B. Mensenrechten? Het terugsturen van vluchtelingen vanuit de EU naar Turkije is een punt van discussie: Volgens de EU is het niet in strijd met de Conventies van Genève omdat Turkije een veilig land is. Maar die redenering gaat niet op als vluchtelingen geen bescherming krijgen in Turkije, wat volgens hulporganisaties het geval is. De rechten waar een vluchteling een op beroep moet kunnen doen, worden niet gegarandeerd in Turkije. Sommige vluchtelingen zouden er worden teruggestuurd naar hun eigen land, waar een oorlog woedt. Bovendien is de opvang in Turkije ondermaats en in strijd met de mensenrechten. En het ziet er niet naar uit dat de andere landen waarmee de EU wil samenwerken dit beter zullen doen (zie kader Amnesty International). Amnesty International getuigt: In Libië zagen we dat vluchtelingen beschoten en geslagen werden nadat de kustwacht hen onderschepte. Nadien werden ze gefolterd in detentiecentra. Andere getuigenissen melden een zinkende boot met 120 passagiers die door de Libische kustwacht werd achtergelaten in plaats van gered. Wil de EU werkelijk geld geven aan landen en zo dergelijke praktijken aanmoedigen? C. Probleem wordt niet opgelost, maar verplaatst naar landen die al instabiel zijn Instabiele landen, soms zelfs dictaturen, moeten de crisissen oplossen. En wat als die landen ermee dreigen de deal niet langer uit te voeren? Europa wordt afhankelijk van de grillen van autoritaire leiders zoals Erdogan, of instabiele landen zoals Libië. stellen verschillende leden van het Europees Parlement. Moeten we niet zelf voldoen aan onze plicht de mensenrechten van vluchtelingen te garanderen? Wat is het probleem in Libië? De Arabische Lente veroorzaakte de val van Kadaffi in Sindsdien is Libië een cocktail van corruptie, illegale wapenhandel, wetteloosheid en mensensmokkel geworden. Politieke partijen, stammen en milities vechten om de macht en de olie- en gasvoorraden van het land. Vanaf midden 2014 zijn twee regeringen aan de macht, wat eigenlijk wil zeggen dat niemand de baas is.