Ruimte voor kwaliteit blijft broodnodig

Transcriptie

1 Nieuwsbrief nr juni 2012 Ge b i e ds Ge r i c hte Aan pak W e s t Z e e u w s c h - V l a a n d e r e n Ruimte voor kwaliteit blijft broodnodig In september stelt Provinciale Staten van Zeeland het nieuwe omgevingsplan vast. Tot 1 mei kon de gebiedscommissie reageren op het concept. Dat hebben wij natuurlijk gedaan omdat er onder andere in staat dat de verblijfsrecreatie pas op de plaats moet maken. Zeeland is vol wat kampeereenheden betreft en de recreant wenst meer luxe, zegt de provincie. Voor een aantal regio s is dat zeker het geval, maar voor West Zeeuws-Vlaanderen zie ik zeker kansen voor de verblijfsrecreatie. Bovendien koppelen wij uitbreiding aan de broodnodige kwaliteitsverbetering. Op het recreatiebedrijf zelf en daarbuiten in de vorm van recreatienatuur. Je kunt niet aan een campingeigenaar vragen te investeren in meer kwaliteit zonder dat hij het aantal plaatsen op zijn terrein mag vergroten. Elk financieel plaatje valt dan in duigen. Wat dat betreft begrijp ik heel goed de aarzelingen van de recreatieondernemers waarvan de plannen in de koelkast blijven liggen. Zij raken al gauw verstrikt in een doolhof van regels en onzekerheden. Dat blijkt ook uit de waaiergesprekken met de eigenaren van de kleine en middelgrote recreatiebedrijven in onze regio. In deze nieuwsbrief besteden wij daar uitgebreid aandacht aan. Indertijd, bij het samenstellen van het gebiedsplan, hoopten wij juist dat deze bedrijven hun kans zouden pakken om een kwaliteitsslag te maken. Op drie of vier uitzonderingen na is dat bij kleine en middelgrote campings niet gebeurd. Terwijl de grote jongens er wel vol tegenaan zijn gegaan. Een belangrijk verschil is natuurlijk dat zij er een projectleider op kunnen zetten en een kleine campinghouder alles op zijn eigen bord krijgt. En als je dan tegen langdurige procedures aan loopt, zeg je al snel: ik heb nog meer werk te doen. Op basis van de waaiergesprekken wordt geadviseerd om een quick-scan aan te bieden, waardoor de eigenaar gauw weet wat zijn slaagkans is. Dat lijkt mij een uitstekend idee. Hetzelfde geldt voor het openen van een recreatieloket. Dat de betreffende ondernemers moeite hebben met de rood-voor-groen bijdrage is jammer. Met z n allen hebben wij bij het begin van het traject afgesproken dat het landschap als dragende factor van het gebied een oppepper nodig heeft. Daar profiteren wij allemaal van. Niet in de laatste plaats de recreatiesector zelf. Hans Quist Voorzitter van de gebiedscommissie

2 Waaiergesprekken recreatiesector maakt struikelblokken zichtbaar Een belangrijk doel in het gebiedsplan is dat de recreatiebedrijven in West Zeeuws-Vlaanderen een kwaliteitsslag maken. Dat zij in deze bijzonder concurrentiële markt inspelen op de toegenomen wensen van de gasten. Zowel wat het voorzieningenniveau betreft als het aantal vierkante meters per staanplaats. Enkele grote spelers in deze sector hebben die uitdaging met beide handen opgepakt en duidelijk al een grote stap voorwaarts gezet. Het was de gebiedscommissie echter opgevallen dat het wel erg stil bleef in de hoek van de kleine en middelgrote recreatiebedrijven. Mochten er al plannen bestaan dan waren die niet of onvoldoende bekend bij de commissie. Daarom is vorig jaar een beproefd middel uit de kast gehaald: de waaiergesprekken, zoals die indertijd ook zijn gevoerd met de agrariërs. Nu was het de beurt aan de recreatieondernemers met kleine en middelgrote bedrijven. Nico van den Heuvel van het recreatief-toeristisch adviesbureau Van Nuland & Partners uit Eindhoven heeft die gesprekken gevoerd en onlangs de resultaten gepresenteerd aan de Recron en de gebiedscommissie. In totaal heeft hij 26 bedrijven bezocht. Hij benadrukt het vertrouwelijk karakter van de gesprekken. Daarom waren het ook zeer open gesprekken, zegt hij. Dat was erg plezierig. Zijn bedoeling was om de hobbels bloot te leggen die een kwaliteitsslag geheel of gedeeltelijk in de weg staan. Vol door geluk Voordat hij van wal steekt, benadrukt Nico van den Heuvel dat de grote recreatiebedrijven in deze regio heel goed bezig zijn en met hun initiatieven vaak ook landelijk voorop lopen. De meeste bedrijven waar ik nu ben geweest, zijn relatief kleinschalig en hebben de laatste jaren niet of nauwelijks geïnvesteerd. De helft wil wel, maar loopt tegen zaken aan die hen tegenhouden. De andere helft, gaat hij verder, zegt simpelweg dat zij er de noodzaak niet van inzien. Dat komt vooral omdat zij op dit moment geen enkel probleem hebben om hun staanplaatsen te vullen. Dat geldt voor alle bedrijven die ik heb bezocht. Zij zitten vol of praktisch vol. Daar zit een groot aandeel geluk bij. Door het verdwijnen van camping de Sandplaet bij Retranchement en door de herstructurering van de Napoleonhoeve is het aantal staanplaatsen in de kuststrook verminderd. De overige campings hebben daar natuurlijk profijt van gehad. Maar er liggen twee gevaren op de loer: de vaste staanplaatsen nemen gemiddeld zeventig procent van het terrein in beslag en onder deze trouwe gasten is er, met alle respect, een hoog opa en oma gehalte. En neem van mij aan dat hun kinderen en kleinkinderen andere recreatiewensen hebben. Vanzelfsprekend heb ik dat punt op tafel gelegd. De helft van mijn gesprekspartners begrijpt precies wat ik bedoel en wil aan de slag, de andere helft leunt achterover en reageert in de trant van: dat zien we dan wel weer. Het heeft mij verbaasd dat die tweede groep zich nauwelijks bewust is wat zich in de markt afspeelt. In mijn ogen moet een goede ondernemer altijd marktgericht denken. Rood-voor-groen rem De recreatieondernemers met toekomstplannen hebben echter wel de nodige aarzelingen om hun voornemen door te zetten. Nico van den Heuvel: De meeste plannen gaan uit van een uitbreiding van het bedrijf met twee of drie hectaren. De eigenaren zien echter op tegen de lange duur van de bestemmingsplanprocedure en hebben grote moeite met de aanvullende eisen van de overheid, zoals het maken van een kwaliteitsslag op het bestaande terrein. Het creëren van grotere eenheden zorgt voor onrust, zeggen ze. Het betekent dat er intern verhuisd moet worden. Bovendien: wat levert het de eigenaar op. De huidige gast is tevreden met de plek die hij nu heeft en is niet snel bereid meer te betalen voor een grotere plaats. De eigenaren zouden liever zien dat de vergroting van de eenheden op het bestaande terrein geleidelijk en op een natuurlijke manier zou verlopen. Verder zet de verplichte rood-voor-groen bijdrage van 34 duizend euro per extra hectare een enorme rem op hun initiatieven. Opvallend genoeg is het verwerven van de grond geen punt bij deze groep. Of ze hebben de benodigde grond al in eigendom of ze hebben er een optie op. Recreatieloket Een algemeen probleem is dat de recreatieondernemers vaak onzeker zijn over de voorwaarden waaraan hun plannen moeten voldoen. Dat maakt hen voorzichtig. Zij hebben geen zin om tijd en geld te steken in een plan dat later kansloos of onhaalbaar blijkt te zijn. Nico van den Heuvel: Daar kunnen wij wat aan doen. Ik heb aan mijn opdrachtgevers voorgesteld om de aanpak van Schouwen-Duiveland over te nemen. De overheid maakt daar, na indiening van een principeverzoek een kostenloze quick-scan van hun plannen. De ondernemer krijgt dan te horen of het bestemmingsplan uitbreiding toelaat en met welke aanvullende eisen hij rekening moet houden. Na de quick-scan weet de ondernemer of het wel of geen zin heeft om zijn plannen door te zetten. Mijn tweede voorstel is om een Recreatieloket te openen. Eén aanspreekpunt zou een enorme stap vooruit zijn. Nico van den Heuvel heeft ook vastgesteld dat enkele ondernemers niet meer willen investeren en het liefst zouden verkopen. Alleen hebben zij een te overspannen verwachting van de waarde van hun bedrijf, zegt hij. Logisch dat zij voor de hoofdprijs willen gaan, het is tenslotte hun pensioen, maar het houdt de kwaliteitsslag wel tegen. Over hoeveel, laat staan om welke bedrijven het gaat, houdt hij wijselijk zijn mond. Discretie is hier in meerdere opzichten van toepassing. Geen enkele ondernemer zit te wachten op onrust op zijn bedrijf. Recron blij met aanbeveling Jan Smits, sinds kort namens de Recron lid van de gebiedscommissie en voormalig Rabobankier, ziet veel in het voorstel om een Recreatieloket te openen: Met het Landbouwloket hebben wij indertijd goede ervaringen opgedaan. Dat was zondermeer succesvol. In de eerste jaren is dat zelfs mede gefinancierd door het Stimuleringsfonds van de Rabobank. Ik denk dat de Rabobank nu ook welwillend zal staan tegenover een verzoek om het Recreatieloket te ondersteunen. Als de helft van de kleine en middelgrote recreatiebedrijven plannen heeft, moet wij die niet laten verzanden. Zijn ze eenmaal aan de gang dan verwacht ik dat dit een stimulerende werking zal hebben op in elk geval een deel van de andere helft, die nu nog planloos langs de kant staat. Daar ben ik zeker van.

3 Evaluatie Cletemspolder erg leerzaam Nieuw Recron lid gebiedscommissie Jan Smits: Het is heerlijk wonen in gastvrij Zeeuws-Vlaanderen Van akkerland naar recreatienatuur. De gedaanteverwisseling van de Cletemspolder (13 ha) was tien jaar geleden het eerste zichtbare project dat volgens de uitgangspunten van het gebiedsplan is ontstaan en uitgevoerd. Het akkerland verdween, daarvoor in de plaats kwamen duinen, graslanden, kleine waterpartijen en bosschages. Dankzij een trekvlot, een vlonderpad en stapstenen om een watertje over te steken, werd het ook een spannende polder voor kinderen. Eind vorig jaar heeft de gebiedscommissie aan de werkgroep Recreatienatuur gevraagd om een evaluatie te maken over het functioneren van de Cletemspolder als recreatienatuurgebied. De resultaten van dat onderzoek zijn onlangs aan de commissie gepresenteerd. moesten meewerken aan een project waarbij grond aan de sector zou worden onttrokken. Ik zag wel het belang in omdat wij net een onderzoek hadden gedaan naar de toekomst van de agrarische sector. Daar werd je niet vrolijk van. Met een nieuw kustplan, dacht ik, krijgen de boeren met te weinig perspectief tenminste nog een aantrekkelijke prijs voor hun gronden. Voorzitter van de werkgroep Geertje van der Krogt: De Cletemspolder is een vreselijk leuk recreatienatuurgebied, maar de uitwerking van de plannen had absoluut beter gekund. Ons eerste voorstel is dan ook om vergelijkbare projecten na drie jaar al te evalueren. De natuur groeit en bloeit en is na tien jaar nog moeilijk bij te sturen. Zo is het bijvoorbeeld lastig geworden om in de Cletemspolder nog echt rond te struinen, omdat het hoofdpad aan weerskanten te veel is dichtgegroeid met duindoorn. Laat ik voorop stellen dat iedereen die betrokken is geweest bij de startfase van het project met de meest goede bedoelingen enthousiast heeft meegewerkt. In korte tijd lagen tal van ideeën op tafel. Waar het vervolgens aan schortte, is dat er weinig is vastgelegd. Het zat wel in de hoofden, maar het stond niet op papier. Zo is het weitje hollebollig geworden. Tot ergernis van de recreatiesector omdat zij ervan uitgingen dat hun bezoekers daar een balletje op konden trappen, terwijl beheerder het Zeeuws Landschap er enthousiast over is omdat er nu zulke mooie veldbloemen groeien. Aan een belangrijk onderdeel is helemaal niet gedacht. Er is nooit een communicatieplan gemaakt. Men dacht dat de recreanten spontaan zouden komen. Dat is een grote vergissing gebleken. Het aantal bezoekers valt behoorlijk tegen. Voor een deel komt dat ook nog omdat de ingang moeilijk te vinden is. Daar valt gelukkig nog wat aan te doen. Dat geldt ook voor de bordjes waarop staat dat er vrij gewandeld mag worden op wegen en paden. Die kunnen onmiddellijk weg. De recreatienatuur is juist bedoeld om weer eens met de voeten in de modder te staan. Weg van de paden. Op die manier ontdekken de kinderen weer de natuur. Pijnlijk was ook de vaststelling dat er kinderen op de bon waren geslingerd omdat zij zonder visvergunning in een waterplasje in de polder aan het hengelen waren. Navraag heeft ons geleerd dat je daar inderdaad een vergunning voor nodig hebt. Daar moeten wij een sympathieke oplossing voor vinden. Zeeuwse Veluwe De werkgroep Recreatienatuur heeft bij de evaluatie verder gekeken dan de Cletemspolder alleen. Geertje van der Krogt: Zo willen wij graag dat er straks een samenhang ontstaat tussen alle gebieden van de Groese polders. Naast de Cletemspolder zijn dat de s Gravenpolder/Proostpolder, Groede Podium, Tienhonderdpolder en op termijn ook Waterdunen. We willen geen losse postzegels, maar een geheel, zoals de bezoekers ook de Veluwe ervaren. Het zou zo leuk zijn als de hekken weg kunnen en het autoverkeer langzamer zal gaan rijden, zodat wandelaars, fietsers en ruiters weer veilig de Zeeweg kunnen oversteken van de Cletemspolder naar de s Gravenpolder. Dat zou bijvoorbeeld kunnen door het aanleggen van vee-roosters. Jan Smits is sinds begin 2012 namens de Recron lid van de gebiedscommissie. Een kennismaking. Jan Smits (61) uit Aardenburg heeft na zijn pensionering bij de Rabobank nog weinig stil gezeten. Ik ben nog te jong om achter de geraniums te gaan zitten, zegt hij lachend. Ik ben wel met vervroegd pensioen gegaan om na een hectisch arbeidsleven meer tijd voor mijn privéleven te hebben, maar ook om nog wat leuke projectjes te doen. Maar er zijn zaken die op je pad komen die je niet kunt laten liggen. Lid worden van de gebiedscommissie is er zo eentje. Werkelijk een belangrijke adviescommissie, omdat de leden zich bezighouden met de inrichting van West Zeeuws- Vlaanderen op de lange termijn. De afgelopen jaren heb ik hun werkzaamheden altijd met veel belangstelling gevolgd. Ik heb dan ook meteen ja gezegd toen het bestuur van de Recron mij vroeg of ik deze organisatie wilde vertegenwoordigen in de gebiedscommissie. Als bankdirecteur ben ik in 1998 nog betrokken geweest bij het project Kust in Kleuren, de voorloper van het gebiedsplan. Dat project heeft de Rabobank destijds ondersteund met gelden uit het Stimuleringsfonds. Ik herinner mij wel dat daar een stevige interne discussie aan vooraf is gegaan. Enkele bestuurders binnen de bank vroegen zich hardop af of wij, met onze agrarische achtergrond, Grenzeloos mooi Jan Smits is geboren en getogen in Nijmegen. De Rabobank, waar hij 36 jaar voor heeft gewerkt, bracht hem in 1985 naar Zeeuws-Vlaanderen. Wij voelden ons gelijk thuis, zegt hij. Ik denk ook wel dat dit komt omdat de mensen in deze streek gewend zijn bezoekers te ontvangen. Gastvrijheid zit bij de inwoners in het bloed. Daarnaast is het een prachtige regio. Ik vind het hier altijd mooi, in elk jaargetijde. Met ook nog eens gezellige steden in de buurt. Daar reken ik ook Brugge en Knokke bij. Die horen eveneens tot mijn leefgebied. De grens met Vlaanderen is in mijn hoofd zo langzamerhand verdwenen, mijn kleinkinderen zien het verschil al helemaal niet meer. Voor hen is het een eenheid. Er is nog een ander belangrijk punt waarvan ik mij heel goed bewust ben. Dat wij dankzij de miljoenen bezoekers aan de streek allemaal profiteren van een ongelooflijk hoog voorzieningenniveau. Vergeet niet, wij zijn maar met een kleine 25 duizend mensen in de gemeente Sluis. Zonder toeristen zou het hier al snel een saaie boel worden met weinig winkels, supermarkten en goede restaurants. En de evenementenkalender zou heel kort zijn. Dat zeg ik wel eens tegen de inwoners die op een zomerse dag wat aan het mopperen zijn omdat het dan zo druk is. Wij zijn echt verwend. Door zijn werk bij de bank is de toeristische sector hem niet vreemd. In mijn tijd, zegt hij, had je, gegeven de omvang, als directeur intensief contact met je klanten. Daar zaten natuurlijk heel wat recreatieondernemers tussen. De sector heeft hem na zijn pensioen niet los gelaten. Naast zijn adviesfunctie bij de Recron is hij betrokken bij de Jachthaven van Cadzand, VVV-adviseur digitale toeristenpas en bestuurder van de stichting die voor 2014 de festiviteiten gaat organiseren rond 200 jaar Zeeuws-Vlaanderen. Verder is hij lid van de Rekenkamer van Sluis, commissaris van het ziekenhuis in Bergen op Zoom en voorzitter van de vereniging Vastgoed in Sluis. Jan Smits: Maar als het even kan, ga ik lekker in mijn tuin werken. Dat ontspant mij enorm. Vooral het opsnuiven van de geur van pas gemaaid gras. Heerlijk!!

4 ANWB schenkt s-gravenpolder uitkijktoren Wallenwandeling Aardenburg is levend geschiedenisboek Zoals bekend moesten de oorspronkelijke plannen voor de s-gravenpolder door de rijksbezuinigingen drastisch worden aangepast. Vooral de geplande recreatieve elementen kwamen in de ijskast terecht. Maar de betrokkenen waren het er meteen over eens dat zij actief zouden kijken naar andere oplossingen. Eén overwinning is nu binnen. Dankzij een donatie van 25 duizend euro uit het ANWB-fonds komt er en vijf meter hoge uitkijktoren in het gebied te staan. Vooral Leo D Hoore, lid van de gebiedscommissie, heeft zich ingespannen om dit voor elkaar te krijgen. Hij zegt: Een relatie van mij maakte mij attent op dit fonds. De ANWB wil daarmee vooral zaken ondersteunen die een raakvlak hebben met recreatie en natuur. Onze aanvraag voor de toren, uitkijkend over de recreatienatuur, past natuurlijk perfect in dit plaatje. Dat is overigens geen garantie voor de donatie. De ANWB, weet ik nu, wordt overstelpt met verzoeken tot financiële ondersteuning. Een belangrijke troef van ons was vanzelfsprekend wel dat wij konden laten zien dat wij zelf ook al veel hadden geïnvesteerd in het gebied. De aanvraag is trouwens verlopen via de provincie omdat de gebiedscommissie geen officieel rechtspersoon is en daardoor geen aanvraag mag doen. Wij hoopten ook nog dat de ANWB de beheerskosten van de toren voor haar rekening wilde nemen. Voor de komende twintig jaar schatten wij die op 8500 euro. Dat is niet gelukt. Dat puntje moeten wij nog zien op te lossen. Ik hoop wel dat wij in de toekomst nog eens mogen aankloppen bij de ANWB. Samen met de uitkijktoren hadden wij nu ook al andere projecten ingediend, zoals kleine vissteigers, een vogelkijkscherm en picknicklocaties. Die hebben het nu niet gehaald. Waarschijnlijk ook omdat wij met de uitkijktoren al ruim bedeeld waren. Sinds begin mei kunnen bewoners en toeristen bijna driekwart rond Aardenburg wandelen over de historische wallen. Een afstand van ruim vijf kilometer Stafmedewerker Gert-Jan Buth van Het Zeeuwse Landschap: Wij zijn er zo n jaar of tien mee bezig geweest om dit voor elkaar te krijgen. Het was een hele legpuzzel, waarbij wij te maken hadden met een twintigtal eigenaren en pachters. Meestal boeren en fruittelers, die best bereid waren om van de wallen te vertrekken als zij elders maar grond kregen die gunstig was voor hun bedrijfsvoering. Kavelcoördinator Eugène Wijffels van Bureau Beheer Landbouwgronden heeft werkelijk een knap stukje werk geleverd om die puzzel op te lossen. De laatste twee percelen die wij nodig hadden om de verschillende deelgebieden met elkaar te verbinden, hebben wij vorig jaar kunnen aankopen met eigen geld en financiële steun van van Gedeputeerde Staten van Zeeland. Wij hebben nu 38 ha van de wallen in eigendom, dat komt overeen met procent van de totale oppervlakte. Stapsgewijs hebben wij in de afgelopen jaren de wallen op natuur- en landschapshistorische wijze hersteld. Wandelaars zullen zien dat er weer grachtjes zijn met een eigen gezonde waterhuishouding waarin het goed toeven is voor amfibieën, zoals kamsalamanders en boomkikkers. Hun aantal is nog laag, maar dat is een kwestie van tijd. Dat hebben wij ook ervaren na de werkzaamheden aan de wallen in Retranchement. Interessant voor de wandelaars is ook om goed te kijken naar de kronkelige wallenstructuur. Dat is niet één verhaal. In de loop der eeuwen hebben verschillende partijen aan de wallen gesleuteld. Dat had zowel te maken met strijd, denk maar aan de 80-jarige oorlog, als met economische vooren tegenspoed van Aardenburg. De wallen zijn bovengronds belangrijke stille getuigen van de rijke geschiedenis van Aardenburg. Nieuwsgierig geworden? Het nieuwe pad, toegankelijk via klaphekjes, loopt van de Vleeshouwerstraat (net achter de Markt) tot aan de Noordstraat en sluit aan beide kanten aan op de bestaande wandel- en fietspaden. Verrassende ideeën voor Tienhonderdpolder De Tienhonderdpolder is nu nog agrarisch gebied tussen tal van rode recreatieontwikkelingen langs de West Zeeuws-Vlaamse kust. De gebiedscommissie zou hier graag zien dat de doelstellingen uit het Gebiedsplan gerealiseerd worden. Het gaat hier om mogelijkheden tot realiseren van ondermeer buitenplaatsen. Dit zijn fraaie woningen in een groene setting van zo n 5 ha. De gemeenteraad heeft bij het vaststellen van de bijstellingsnota groen licht gegeven om dat nader te onderzoeken. Om een beter beeld te krijgen wat de wensen zijn, heeft de commissie aan de Dienst Landelijk Gebied (DLG) gevraagd om een inventarisatie te maken. Dat heeft begin juni geresulteerd in een ontwerpatelier. Met aan tafel zeven grotere grondeigenaren van het gebied tussen de Tienhonderdsemiddenweg en de duinen (oppervlakte ca. 115 ha) en vier begeleiders van DLG, waarvan twee landschapsarchitecten. Dit werkatelier is bijzonder goed verlopen, zegt Joera de Moree van DLG. Tekenend voor de sfeer was de opmerking van één van de eigenaren die zei: dit is de dag waarop wij hebben gewacht. s Morgens mochten de eigenaren vrij hun dromen spuien. Wij hadden verwacht dat zij het gebied het liefst zouden willen vol bouwen met vakantiebungalows, maar dat bleek niet het geval te zijn. Zij droomden van landgoederen, luxe kampeerplaatsen in de duinen en tal van recreatieve ingrediënten zoals een klim-speelbos, wandel- en fietspaden en het in ere herstellen van kreken. s Middags hebben wij gezamenlijk een schets (structuurvisie) gemaakt. Eind augustus komen wij weer samen en hebben wij hun dromen vertaald in een kaart met sfeerbeelden en de nodige uitleg. Na hun akkoord gaan de gezamenlijke grondeigenaren het resultaat in oktober aanbieden aan de gebiedscommissie met het verzoek om het met een positief advies te willen doorsturen naar de gemeenteraad van Sluis. Het is dan aan de raad om een principebesluit te nemen of zij aan ontwikkeling van de Tienhonderdpolder wil toestemming wil verlenen c.q. meewerken.

5 Samenstelling Gebiedscommissie Natuurlijk Vitaal Dhr. J.J. (Hans) Quist Dhr. P.P.M. (Peter) Ploegaert MPM Drs. G.R.J. (George) van Heukelom Dhr. ir. L.A. (Luc) Mangnus Dhr. L.D.P. (Leo) D Hoore Dhr. J. (Jan) Smits Dhr. J.J.A.M. (Jan) Bruurs Agendalid Mevr. drs. T.B.M. (Thecla) Westerhof Mevr. M.M.E. (Miep) Budde-Vanhommerig voorzitter gemeente Sluis (lid en plv. voorzitter) provincie Zeeland (lid) bestuurder waterschap Scheldestromen (lid) natuur- en milieuorganisaties (lid) Recron (lid) Kamer van Koophandel (lid) Rijkswaterstaat provincie Zeeland (secretaris) provincie Zeeland (verslaglegging) Vergaderschema gebiedscommissie 2012 De gebiedscommissie vergadert in 2012 nog op de volgende data: Woensdag 17 oktober 2012 Woensdag 12 december 2012 Alle vergaderingen vinden plaats in de vergaderzaal van het projectbureau Zwakke Schakel/Natuurlijk Vitaal, Veerplein 5 in Breskens. De vergaderingen beginnen in het algemeen om uur. De agenda wordt enkele dagen voorafgaand aan de vergadering gepubliceerd in de Provinciale Zeeuwse Courant en BN/de Stem en op de website De vergaderstukken liggen ter inzage bij het Klanten Contact Centrum (KCC) van de gemeente Sluis, Nieuwstraat 22 te Oostburg en bij de openbare bibliotheken te Breskens en Oostburg. Colofon Visie op West Zeeuwsch-Vlaanderen is de nieuwsbrief van de bestuurscommissie gebiedsgerichte aanpak West Zeeuwsch-Vlaanderen. Informatie over het project is verkrijgbaar bij Dienst Landelijk Gebied, Postbus 6, 4460 AA Goes, of bij secretaris Thecla Westerhof van de bestuurlijke commissie, directie ruimte, milieu en water provincie Zeeland, Postbus 165, 4330 LA Middelburg. De nieuwsbrief wordt enkele keren per jaar huis aan huis bezorgd in West Zeeuws-Vlaanderen. Een abonnement voor wie buiten de regio woont, is gratis te bestellen bij het provinciaal informatiecentrum Zeeland, Postbus 6001, 4330 LA Middelburg, telefoon of infocentrum@zeeland.nl. De nieuwsbrief is ook te vinden op de website Exemplaren van de nieuwsbrief zijn verkrijgbaar bij: Provinciaal informatiecentrum Zeeland, Postbus 6001, 4330 LA Middelburg, telefoon of infocentrum@zeeland.nl Gemeente Sluis, telefoon Waterschap Zeeuws-Vlaanderen, telefoon Uitgave: Bestuurlijke commissie gebiedsgerichte aanpak West Zeeuwsch-Vlaanderen Redactie: T. Marees Fotoverantwoording: Peter Nicolai, sxc.hu en gemeente Sluis Oplage: Vormgeving, opmaak en druk: Pieters Grafisch Bedrijf bv, Groede