Behoort bij V.R. 2010/20. Verordening Wmo

Transcriptie

1 Behoort bij V.R. 2010/20 Verordening Wmo

2 Individuele Voorzieningen 2

3 8. 3

4 Hoofdstuk 1. Algemene bepalingen Artikel 1. Begripsbepalingen. In deze verordening en de daarop gebaseerde nadere regelgeving wordt verstaan onder: a. Wet: Wet maatschappelijke ondersteuning; de begripsbepalingen van de Wet zijn ook op deze Verordening van toepassing; b. Compensatiebeginsel: de opdracht aan het college van burgermeester en wethouders om personen met aantoonbare beperkingen een zodanige uitgangspositie te verschaffen dat zij in aanvaardbare mate zelfredzaam zijn en in aanvaardbare mate in staat zijn maatschappelijk te participeren, voor zover zij niet in staat zijn dit zelf te realiseren. De gemeente doet dit door te verwijzen naar algemene voorzieningen en/of het verstrekken van individuele voorzieningen op grond van de Wmo; c. Beperkingen: belemmeringen ten gevolge van ziekte of gebrek, inclusief chronische psychische en psychosociale problemen, die een persoon ondervindt bij het uitvoeren van activiteiten op het gebied van maatschappelijke participatie; d. Mantelzorger: een persoon, die mantelzorg verleent als bedoeld in artikel 1, lid 1, onder b. van de wet; e. Zelfredzaamheid: het lichamelijk, verstandelijk, geestelijk en financiële vermogen om activiteiten te ontplooien en voorzieningen te treffen, waardoor iemand in staat is zelf te zorgen voor maatschappelijke participatie; f. Maatschappelijke participatie: normale deelname aan het maatschappelijke verkeer, te weten het voeren van een huishouden, het normale gebruik van de woning; het zich in en om de woning verplaatsen; het zich zodanig verplaatsen dat aansluiting wordt gevonden bij regionale, bovenregionale en landelijke vervoersystemen; het ontmoeten van andere mensen en het aangaan en onderhouden van sociale verbanden om op die manier deel te nemen aan het lokale maatschappelijke leven; g. Algemene voorziening: een voorziening die wordt geleverd op basis van directe beschikbaarheid, een beperkte toegangsbeoordeling en die een snelle, regelarme en adequate oplossing biedt voor de beperkingen die een persoon ondervindt; h. Individuele voorziening: een voorziening die individueel wordt aangeboden indien een algemene voorziening geen adequate oplossing biedt; i. Eigen bijdrage: een inkomensafhankelijke bijdrage, die bij de verstrekking van een individuele voorziening in natura of een persoonsgebonden budget betaald moet worden; j. Eigen aandeel in de kosten: een inkomensafhankelijke bijdrage, die bij een financiële tegemoetkoming, moet worden betaald; k. Voorziening in natura: een voorziening die in eigendom, in bruikleen, in huur of in de vorm van persoonlijke dienstverlening wordt verstrekt; l. Persoonsgebonden budget: een geldbedrag waarmee de aanvrager een of meer aan hem te verlenen voorzieningen kan verwerven en waarop de in deze verordening en het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede te stellen regels van toepassing zijn; m. Financiële tegemoetkoming: een tegemoetkoming in de kosten van een voorziening waarbij een eigen aandeel gebaseerd op het inkomen wordt opgelegd; 4

5 n. Algemeen gebruikelijk: naar geldende maatschappelijke normen behorend tot het gangbare gebruiks- dan wel bestedingspatroon van een persoon als de aanvrager; o. Meerkosten: het deel van de kosten van een mogelijk krachtens de wet te verlenen voorziening, dat uitgaat boven de voor die persoon als algemeen gebruikelijk te beschouwen kosten van een dergelijke voorziening; p. Huisgenoot: iedere persoon met wie de aanvrager duurzaam gemeenschappelijk een leefeenheid vormt; q. Leefeenheid: een eenheid bestaande uit gehuwden of ongehuwd samenwonenden of de alleenstaande ouder, tezamen met hun eventuele (stief)kinderen, die duurzaam gezamenlijk een huishouden voeren; r. Budgethouder: een persoon aan wie ingevolge deze verordening een persoonsgebonden budget is toegekend en die aan het college verantwoording over de besteding van het persoonsgebonden budget verschuldigd is; s. Inkomen: voor de toepassing van artikel 27 wordt onder inkomen verstaan hetgeen daaronder in artikel 32, lid 1 onder a. WWB in combinatie met artikel 31 lid 2, onder a. tot en met i., k. tot en met n. en p. tot en met t. WWB wordt verstaan; t. Inkomen: voor de toepassing van hoofdstuk 3 wordt onder inkomen het fiscaal verzamelinkomen van de aanvrager en diens eventuele partner in het peiljaar verstaan; u. Peiljaar: het tweede kalenderjaar voorafgaand aan het kalenderjaar waarin de voorziening in gebruik is. Artikel 2. Beperkingen in de toekenning. 1. Een individuele Wmo-voorziening wordt pas toegekend als blijkt dat een aanwezige algemene voorziening niet of niet voldoende de ondervonden beperkingen compenseert en/of een algemene voorziening niet in alle redelijkheid toegankelijk of bruikbaar is voor de aanvrager. 2. Een individuele voorziening kan slechts worden toegekend voor zover: a. deze geschikt en langdurig noodzakelijk is om de beperkingen op het gebied van het voeren van het huishouden, het verplaatsen in en om de woning, het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel en bij het ontmoeten van medemensen en op basis daarvan sociale verbanden aangaan op te heffen of te verminderen; b. deze, naar objectieve maatstaven gemeten, als de goedkoopst compenserende voorziening kan worden aangemerkt en deze voorziening tevens door de aanvrager adequaat en veilig te gebruiken is; c. deze in overwegende mate op het individu is gericht; d. de kosten van de voorziening in redelijke verhouding staan tot de resterende levensduur van de woonruimte, het vervoermiddel of de rolstoel. 3. Niettegenstaande het bepaalde in lid 2 onder a. kan hulp bij het huishouden ook worden verstrekt als er sprake is van een relatief kort durende, acuut optredende noodzaak. 5

6 4. Geen voorziening wordt toegekend: a. indien de voorziening voor een persoon als de aanvrager algemeen gebruikelijk is; b. indien de aanvrager niet woonachtig is in de gemeente Ede; c. indien op grond van enige andere wettelijke regeling dan wel privaatrechtelijke overeenkomst aanspraak op een voorziening bestaat of reeds aanwezig is, die de ondervonden beperking(en) voldoende compenseert; d. voor zover er aan de zijde van de aanvrager geen sprake is van aantoonbare meerkosten in vergelijking met de situatie voorafgaand aan het optreden van de beperkingen waarvoor de voorziening wordt aangevraagd; e. voor zover de aanvraag betrekking heeft op kosten die de aanvrager voorafgaand aan het moment van beschikken heeft gemaakt, tenzij de noodzaak tot compensatie en de adequaatheid en passendheid van de te vergoeden voorziening al is vastgesteld of in redelijkheid nog kan worden vastgesteld; f. indien een voorziening als die waarop de aanvraag betrekking heeft reeds eerder op grond van de wet, of enige andere regeling, is verstrekt en de normale afschrijvingstermijn van de voorziening nog niet is verstreken, tenzij de eerder vergoede of verstrekte voorziening verloren is gegaan als gevolg van omstandigheden die niet aan de aanvrager zijn toe te rekenen; g. indien de voorziening voor therapeutische doeleinden is bedoeld. Hoofdstuk 2. Vorm van te verstrekken individuele voorzieningen Artikel 3. Keuzevrijheid. 1. Een individuele voorziening kan door het college worden verstrekt in natura, als financiële tegemoetkoming en als persoonsgebonden budget. 2. Een individuele voorziening kan op verzoek en na goedkeuring van de cliënt in de vorm van een persoonsgebonden budget verstrekt worden, tenzij zich weigeringsgronden voordoen zoals omschreven in het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede. Artikel 4. Voorziening in natura. Indien een voorziening in natura wordt verstrekt kunnen nadere voorwaarden worden vastgelegd in een bruikleenovereenkomst, huurovereenkomst of dienstverleningsovereenkomst tussen de gemeente Ede, dan wel leverancier enerzijds en de aanvrager anderzijds. 6

7 Artikel 5. Financiële tegemoetkoming. Bij verstrekking van een financiële tegemoetkoming worden de toepasselijke voorwaarden zoals genoemd in het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede in de beschikking opgenomen dan wel van toepassing verklaard. Artikel 6. Persoonsgebonden budget. 1. Op het persoonsgebonden budget zoals genoemd in artikel 6 en 6a van de wet, zijn de volgende voorwaarden van toepassing: a. een persoonsgebonden budget wordt alleen verstrekt voor individuele voorzieningen; verstrekking gebeurt op verzoek van aanvrager, nadat de gemeente hem voldoende heeft geïnformeerd over de consequenties van deze keuze; b. de omvang van het persoonsgebonden budget is, met uitzondering van het persoonsgebonden budget voor hulp bij huishouden de tegenwaarde van de in de betreffende situatie goedkoopst compenserende te verstrekken voorziening in natura, indien nodig aangevuld met een vergoeding voor instandhoudingkosten; c. de wijze waarop het persoonsgebonden budget wordt vastgesteld wordt door het college vastgelegd in het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede. 2. De toekenning van het te verstrekken persoonsgebonden budget, de omvang en de looptijd ervan worden bij beschikking vastgesteld. 3. Bij de beschikking kan een program van eisen worden verstrekt waarin aangegeven is aan welke vereisten de met het persoonsgebonden budget te verwerven voorziening dient te voldoen. 4. Het college kan steekproefsgewijs, of gericht indien daartoe in een individueel geval aanleiding is, nagaan of het verstrekte persoonsgebonden budget besteed is aan het doel waarvoor het verstrekt is. De budgethouder is verplicht de daarvoor gevraagde stukken, zoals genoemd in het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede, op verzoek van het college per omgaande te verstrekken. Daarnaast kan het college controleren of de indicatie correct is vastgesteld. 5. Na afronding van het onderzoek beoordeelt het college of er aanleiding bestaat het persoonsgebonden budget geheel of ten dele terug te vorderen of te verrekenen. Hoofdstuk 3. Eigen kosten bij individuele voorzieningen Artikel 7. Eigen bijdragen en eigen aandeel. 1. Bij het verstrekken van individuele voorzieningen op grond van de wet is de aanvrager een eigen bijdrage verschuldigd afgestemd op het (verzamel)inkomen van betrokkene en diens partner, met uitzondering van degene die op grond van artikel 18, lid 5 of artikel 30 in aanmerking komt voor een voorziening. 2. Bij het verstrekken van een financiële tegemoetkoming op grond van de wet is de aanvrager een eigen aandeel in de kosten verschuldigd afgestemd op het eigen (verzamel)inkomen en diens partner. 3 De eigen bijdrage en het eigen aandeel worden vastgesteld, opgelegd en geïnd door het Centraal administratiekantoor. 7

8 4. Bij hulp bij het huishouden is de eigen bijdrage gebaseerd op de kosten van de zorg en is de grondslag vastgesteld op 100% van het tarief voor de hulp bij het huishouden. Artikel 8 Berekening van de maximale periodebijdrage 1. Voor het berekenen van de maximale periodebijdrage wordt uitgegaan van de bedragen, genoemd in artikel 4.1 van het Besluit maatschappelijke ondersteuning 1. Indien deze bedragen worden gewijzigd met toepassing van artikel 4.5 van dat Besluit, gelden de bedragen genoemd in artikel 8 lid 2 tot en met artikel 8 lid 5 van het Verordening maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede als op gelijke wijze en met gelijke ingangsdatum gewijzigd. 2. Het bedrag dat de ongehuwde persoon jonger dan 65 jaar verschuldigd is bedraagt 17,60 per vier weken, verhoogd met een dertiende deel van 15% van het verschil tussen zijn inkomen en ,00 indien zijn inkomen meer bedraagt dan , Het bedrag dat de ongehuwde persoon van 65 jaar of ouder verschuldigd is bedraagt 17,60 per vier weken, verhoogd met een dertiende deel van 15% van het verschil tussen zijn inkomen en ,00 indien zijn inkomen meer bedraagt dan , Het bedrag dat gehuwde personen, indien tenminste een van beiden jonger is dan 65 jaar, verschuldigd zijn bedraagt 25,20 per vier weken, verhoogd met een dertiende deel van 15% van het verschil tussen hun gezamenlijke inkomen en ,00 indien het gezamenlijke inkomen meer bedraagt dan , Het bedrag per vier weken dat gehuwde personen die beiden 65 jaar of ouder zijn verschuldigd zijn bedraagt 25,20 per vier weken, verhoogd met een dertiende deel van 15% van het verschil tussen hun gezamenlijke inkomen en ,00 indien het gezamenlijk inkomen meer bedraagt dan ,00. Artikel 9 De duur en het maximum van de eigen bijdrage. 1. Indien een voorziening bestaat uit een roerende zaak die in eigendom wordt verstrekt, wordt gedurende een periode van maximaal 39 maal vier weken een eigen bijdrage in rekening gebracht. De totale eigen bijdrage kan niet meer bedragen dan de totale kosten die de gemeente voor de voorziening draagt. 2. Voor hulp bij het huishouden wordt per periode van vier weken een eigen bijdrage in rekening gebracht zolang de indicatie geldig is en de hulp wordt afgenomen. De eigen bijdrage per periode kan niet meer bedragen dan de kosten van de afgenomen hulp in die periode. 3. Indien een voorziening bestaat uit het in bruikleen geven van een roerende zaak wordt per periode van vier weken een eigen bijdrage in rekening gebracht zolang de bruikleen duurt. De eigen bijdrage per periode kan niet meer bedragen dan de totale kosten die de gemeente in die periode voor de voorziening draagt. Artikel 10 Eigen aandeel 1. Het eigen aandeel, dat wordt berekend bij een financiële tegemoetkoming, wordt berekend voor een periode van 4 weken zoals omschreven in artikel 8 van deze verordening. Het uit die berekening volgende periodebedrag is de basis voor de vaststelling van het eigen aandeel. 2. Het eigen aandeel bij een financiële tegemoetkoming bedraagt 39 maal het periodebedrag. 1 [1] De maximum bedragen zijn genoemd in artikel 4.1 van het Besluit maatschappelijke ondersteuning, gewijzigd per 1 januari 2010 (Staatsblad 2009, 555). De gemeentelijke verordening heeft deze bedragen overgenomen. Daarnaast is in artikel 4.1lid 3 van het Besluit geregeld dat op de met toepassing van het eerste en tweede lid vastgestelde bijdrage een korting van 33% wordt toegepast. 8

9 3. Het eigen aandeel kan niet meer bedragen dan de financiële tegemoetkoming ,00.. Hoofdstuk 4. Het voeren van een huishouden Artikel 11. Vormen van hulp bij het huishouden. De door het college, ter compensatie van beperkingen ten gevolge van ziekte of gebrek bij het voeren van een huishouden, te verstrekken voorziening kan bestaan uit: a. hulp bij het huishouden in natura; b. een persoonsgebonden budget te besteden aan hulp bij het huishouden. Artikel 12. Recht op hulp bij het huishouden. Een persoon als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder g. onderdeel 4, 5 en 6 van de wet kan voor de in artikel 11 onder a. en b. vermelde voorzieningen in aanmerking worden gebracht indien: a. aantoonbare beperkingen op grond van ziekte of gebrek of b. problemen bij het uitvoeren van de mantelzorg het zelf uitvoeren van een of meer huishoudelijke taken onmogelijk maken. Artikel 13. Gebruikelijke zorg. In afwijking van het gestelde in artikel 12 komt een persoon als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder g. onderdeel 4, 5 en 6 van de wet niet in aanmerking voor hulp bij het huishouden indien en voor zover tot de leefeenheid waar deze persoon deel van uitmaakt een of meer huisgenoten behoren die wel in staat zijn het huishoudelijke werk te verrichten. Artikel 14. Omvang van de hulp bij het huishouden. De omvang van de hulp bij het huishouden wordt uitgedrukt en afgerond naar boven in halve uren per week. Artikel 15. Omvang van het persoonsgebonden budget. Het bedrag per uur dat in de vorm van een persoonsgebonden budget wordt verstrekt, wordt door het college vastgesteld en vastgelegd in het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede. Uitgegaan wordt van 75 % van het geldende tarief voor hulp bij het huishouden. Hoofdstuk 5. Woonvoorzieningen 9

10 Artikel 16. Vormen van woonvoorzieningen. De door het college, ter compensatie van beperkingen bij het voeren van een huishouden, het normale gebruik van een woning of het verplaatsen in en om de woning, te verstrekken woonvoorziening kan bestaan uit: a. een woonvoorziening in natura; b. een persoonsgebonden budget te besteden aan een woonvoorziening; c. een financiële tegemoetkoming in de kosten van een woonvoorziening. Artikel 17. Soorten individuele woonvoorzieningen. De in artikel 16 genoemde voorzieningen kunnen bestaan uit: a. een financiële tegemoetkoming in de verhuis- en herinrichtingskosten; b. een losse woonvoorziening; c. een financiële tegemoetkoming voor een bouwkundige of woontechnische woonvoorziening tot een bedrag van ,00; d een tegemoetkoming in verband met huurderving; e. een tegemoetkoming voor de kosten van tijdelijke huisvesting; f. een tegemoetkoming voor de kosten van reparatie, keuring en onderhoud van een voorziening; g. een tegemoetkoming voor het verwijderen van een voorziening. Artikel 18 Recht op woonvoorzieningen. 1. Een persoon als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder g. onderdeel 5 en 6 van de wet kan voor een in artikel 17 onder a. tot en met g. van de verordening vermelde voorziening in aanmerking komen indien aantoonbare beperkingen het normale gebruik van de woning beperken. 2. Een persoon als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder g. onderdeel 5 en 6 van de wet kan voor een in artikel 17 onder c. en f. van de verordening vermelde voorziening in aanmerking komen indien vanwege medische redenen of andere persoonlijke redenen, waaronder financiële en/of sociale omstandigheden, verhuizen niet realiseerbaar is, of wanneer gelet op het verschil tussen de kosten van voorziening als genoemd onder artikel 17 onder c. en/of f. in vergelijking met de kosten als genoemd onder artikel 17 onder a. van de betreffende persoon in redelijkheid niet gevergd kan worden om te verhuizen. 3. Verhuizing naar een aangepaste dan wel goedkoper aan te passen woning kan in ieder geval in redelijkheid worden gevergd indien de kosten van aanpassing van de huidige woning of een ander aan te passen woning meer bedragen dan ,00; 4. Indien de kosten van een voorziening genoemd in artikel 17, onder c., meer bedragen dan ,00 wordt deze aan een huurder van een aan te passen woning slechts toegekend, indien in de huurovereenkomst de bepaling wordt opgenomen dat de aangepaste woning binnen een jaar na het vervallen van de grondslag voor het toekennen van de betreffende voorziening, opnieuw aan de verhuurder ter beschikking wordt gesteld. De huurder is gehouden binnen een maand na vervallen van deze grondslag burgermeester en wethouders én de verhuurder hiervan schriftelijk op de hoogte te stellen. 5. Een persoon die op verzoek van de gemeente een woning verlaat, ten behoeve van een persoon als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder g. onderdeel 5 en 6 van de wet, kan in aanmerking komen voor een voorziening als bedoeld in artikel 17 onder a. van de verordening. 6. Een persoon, die op grond van artikel 26 in aanmerking komt voor een vervoersvoorziening komt voor een woonvoorziening in aanmerking, indien de toegekende vervoersvoorziening een 10

11 woonvoorziening noodzakelijk maakt. Deze wordt aangemerkt als een afzonderlijke verstrekking waar eveneens een eigen bijdrage of eigen aandeel voor is verschuldigd. Artikel 19. Losse woonunit. Indien een bouwkundige woonvoorziening bestaat uit een aanbouw aan of een aanzienlijke verbouwing van een woning die het eigendom is van een derde, die niet bereid is de aangepaste woning blijvend ter beschikking te stellen van personen die op basis van aantoonbare beperkingen ten gevolge van ziekte of gebrek behoefte hebben aan een dergelijke woning, kan het college een herplaatsbare losse woonunit verstrekken indien daartegen geen bezwaren van overwegende aard bestaan. Artikel 20. Hoofdverblijf. 1. Een woonvoorziening wordt slechts verleend indien de aanvrager zijn hoofdverblijf heeft of zal hebben in de woonruimte waaraan de voorziening wordt getroffen. 2. De bepalingen van dit hoofdstuk zijn niet van toepassing op het treffen van voorzieningen aan hotels/pensions, trekkerswoonwagens, kloosters, tweede woningen, vakantiewoningen, recreatiewoningen en kamerverhuur. De bepalingen van dit hoofdstuk zijn eveneens niet van toepassingen op het treffen van voorzieningen aan specifiek op gehandicapten en ouderen gerichte woongebouwen voor wat betreft voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten en voor wat betreft voorzieningen die bij nieuwbouw of renovatie zonder noemenswaardige meerkosten meegenomen kunnen worden. Artikel 21. Bezoekbaar maken van woonruimte. 1. In afwijking van het gestelde in artikel 20 lid 1 kan een woonvoorziening in de vorm van een financiële tegemoetkoming verstrekt worden voor het bezoekbaar maken van één woonruimte indien de aanvrager zijn hoofdverblijf heeft in een AWBZ-instelling. 2. Een aanvraag voor het bezoekbaar maken van een woning wordt slechts toegekend als de aan te passen woning in de gemeente Ede staat. 3. De woonvoorziening betreft slechts het bezoekbaar maken van de in het tweede lid bedoelde woonruimte met een door het college in het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede vast te leggen maximumbedrag. 4. Onder bezoekbaar maken wordt uitsluitend verstaan dat de aanvrager de woonruimte, de woonkamer en een toilet kan bereiken en gebruiken. 5. Een woonvoorziening voor het bezoekbaar maken van een woonruimte wordt niet verstrekt indien er ten behoeve van de aanvrager al eerder een woonruimte bezoekbaar is gemaakt, noch indien ten behoeve van de aanvrager al eerder een woning is aangepast aan diens beperkingen. Artikel 22. Aanpassingen van gemeenschappelijke ruimten. Burgemeester en wethouders kunnen een woonvoorziening toekennen voor het treffen van de volgende voorzieningen aan een gemeenschappelijke ruimte van woningen die niet specifiek zijn bedoeld voor senioren en gehandicapten indien zonder deze voorziening de woonruimte voor de aanvrager/gehandicapte ontoegankelijk blijft: a. het verbreden van toegangsdeuren; b. het aanbrengen van elektrische deuropeners; c. aanleg van een hellingbaan van de openbare weg naar de toegang van het 11

12 gebouw, mits de woningen in het woongebouw te bereiken zijn met een rolstoel; d. drempelhulpen of vlonders; e. het aanbrengen van een extra trapleuning bij een portiekwoning; f. een opstelplaats voor een rolstoel of scootermobiel bij de toegangsdeur van het woongebouw. Artikel 23. Beperkingen in de toekenning van woonvoorzieningen. De aanvraag voor een woonvoorziening als bedoeld in dit hoofdstuk wordt afgewezen indien: a. de noodzaak tot het treffen van de woonvoorziening het gevolg is van een verhuizing, terwijl er in de verlaten woonruimte geen problemen ten gevolg van ziekte of gebrek met het normale gebruik van de woning werden ondervonden en er geen belangrijke reden tot verhuizing aanwezig was; b. de aanvrager niet is verhuisd naar de voor zijn of haar beperkingen op dat moment beschikbare meest geschikte woning, tenzij daarvoor tevoren schriftelijk toestemming is verleend door het college; c. deze betrekking heeft op voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten anders dan genoemd in artikel 22; d. de woonvoorziening aangevraagd wordt op een moment dat deze op basis van leeftijd, gezinssituatie of woonsituatie algemeen gebruikelijk is, of indien op basis van leeftijd, gezinssituatie of woonsituatie te voorzien was dat deze voorziening noodzakelijk zou zijn en er geen sprake is van een onverwacht optredende noodzaak; e. de aanvrager verhuisd is vanuit of naar een woonruimte die niet geschikt is het gehele jaar door bewoond te worden, verhuisd is naar een AWBZ-instelling of een andere instelling gericht op het verstrekken van zorg; f. de woonvoorziening een algemene woningverbetering of regulier dan wel achterstallig onderhoud betreft; g. bij een financiële tegemoetkoming niet is voorzien in de financiering van het niet door het college te vergoeden deel van de kosten van de voorziening; h. voor zover de ondervonden problemen bij het normale gebruik van de woning voortvloeien uit de aard van de in de woning gebruikte materialen; i. voor zover de aangevraagde voorzieningen betrekking hebben op een hoger niveau dan het uitrustingsniveau voor sociale woningbouw. Artikel 24. Terugbetaling bij verkoop. 1. De eigenaar-bewoner, die krachtens deze verordening een financiële tegemoetkoming in de kosten van woningaanpassing heeft ontvangen van meer dan een in het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede te bepalen bedrag en die binnen een periode van 10 jaar na de datum van gereedmelding van de werkzaamheden de woning wil verkopen, is gehouden om binnen een week na het te koop zetten van de woning burgemeester en wethouders hiervan schriftelijk op de hoogte te stellen. Deze verplichting geldt onverkort ook voor de eigenaar die de woning heeft verkregen door vererving. 2. De eigenaar-bewoner, die krachtens deze verordening een financiële tegemoetkoming in de kosten van woningaanpassing heeft ontvangen van meer dan een in het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede te bepalen bedrag en die binnen een periode van 10 jaar na de datum van gereedmelding van de werkzaamheden de woning verkoopt, is gehouden om binnen een week na het passeren van de akte burgemeester en wethouders hiervan schriftelijk op de hoogte te stellen. Deze verplichting geldt onverkort ook voor de eigenaar die de woning heeft 12

13 verkregen door vererving. Burgemeester en wethouders kunnen aan betrokkene opleggen de meerwaarde die door het treffen van de voorzieningen is ontstaan (gedeeltelijk) te restitueren aan de gemeente. 3. De restitutie, als bedoeld in het tweede lid van dit artikel, bedraagt: a. voor het eerste jaar: 100% van de meerwaarde; b. voor het tweede jaar: 90% van de meerwaarde; c. voor het derde jaar : 80% van de meerwaarde; d. voor het vierde jaar: 70% van de meerwaarde; e. voor het vijfde jaar: 60% van de meerwaarde; f. voor het zesde jaar: 50 % van de meerwaarde; g. voor het zevende jaar: 40 % van de meerwaarde; h. voor het achtste jaar: 30 % van de meerwaarde i. voor het negende jaar: 20 % van de meerwaarde; j. voor het tiende jaar: 10 % van de meerwaarde. 4. De meerwaarde wordt gelijkgesteld aan het bedrag van de uitbetaalde financiële tegemoetkoming, verminderd met het betaalde eigen aandeel. 5. De restitutieverplichting geldt niet als de aangepaste woning, met instemming van de gemeente, wordt verkocht dan wel wordt verhuurd aan een persoon met beperkingen, die vanwege zijn beperkingen baat heeft bij de aangebrachte voorzieningen. 6. Indien de eigenaar- bewoner dan wel diens erfgena(a)me(n) de verplichting in het eerste lid niet nakomen kan het college de uitbetaalde financiële tegemoetkoming in zijn geheel terugvorderen. Hoofdstuk 6. Het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel Artikel 25. Vormen van vervoersvoorzieningen. De door het college, ter compensatie van beperkingen bij het zich lokaal verplaatsen te verstrekken voorziening kan bestaan uit: a een financiële tegemoetkoming in de vorm van korting op het gebruik van collectief vervoer (middels een kortingspas); b een vervoersvoorziening in natura; c. een persoonsgebonden budget te besteden aan een vervoersvoorziening; d. een financiële tegemoetkoming voor de aanpassing of de aanschaf van een vervoersvoorziening. Artikel 26. Het recht op een vervoersvoorziening. 1. Een persoon als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder g. onderdeel 5 en 6 van de wet kan voor een kortingspas voor het gebruik van het collectieve vervoer in aanmerking worden gebracht wanneer aantoonbare beperkingen op grond van ziekte of gebrek: a. het gebruik van openbaar vervoer of b het bereiken van het openbaar vervoer onmogelijk maken. 2. Voor het gebruik van een collectieve vervoersvoorziening is een door het college in het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede vast te leggen bedrag per zone verschuldigd. 3. Een persoon als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder g, onderdeel 5 en 6 van de wet kan voor een andere vervoersvoorziening in aanmerking worden gebracht wanneer: a. aantoonbare beperkingen op grond van ziekte of gebrek het gebruik van een collectief systeem als bedoeld in lid 1 onvoldoende compenseert; 13

14 b. een collectief systeem als bedoeld in lid 1 niet langer aanwezig is. Artikel 27. Algemeen gebruikelijke vervoersvoorzieningen. Indien het inkomen van een ongehuwde persoon of het gezamenlijk inkomen van gehuwde (of samenwonende) personen meer bedraagt dan 1,5 maal de van toepassing zijnde norm op grond van de Wet werk en bijstand, wordt het bezit en het gebruik van een personenauto algemeen gebruikelijk geacht, zodat een auto of een met een auto vergelijkbare voorziening en de daarmee samenhangende gebruiks- en onderhoudskosten niet in aanmerking komen voor verstrekking of vergoeding. Artikel 28. Omvang in gebied en in kilometers. 1. Bij de te verstrekken vervoersvoorziening wordt ten aanzien van de vervoersbehoefte ten behoeve van maatschappelijke participatie uitsluitend rekening gehouden met de verplaatsingen in de directe woon- en leefomgeving in het kader van het leven van alledag, tenzij zich een uitzonderingssituatie voordoet waarbij het gaat om een bovenregionaal contact, dat uitsluitend door de aanvrager zelf bezocht kan worden, terwijl het bezoek voor de aanvrager noodzakelijk is om dreigende vereenzaming te voorkomen. 2. De te verstrekken vervoersvoorziening zal maatschappelijke participatie door middel van lokale verplaatsingen met tenminste een omvang per jaar van 1500 kilometer met een bandbreedte tot 2000 kilometer mogelijk maken. 3. Indien de vervoersbehoefte van gehuwden (of samenwonenden), die beiden een persoon zijn als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder g. onderdeel 5 en 6 van de wet, niet volledig samenvalt, worden aan hen tezamen maximaal vervoersvoorzieningen toegekend om maatschappelijke participatie door middel van lokale verplaatsingen tot een totale omvang per jaar van 2250 kilometer met een bandbreedte tot 3000 kilometer mogelijk te maken. Hoofdstuk 7. Het zich verplaatsen in en rond de woning Artikel 29. Vormen van rolstoelvoorzieningen. De door het college, ter compensatie van beperkingen bij het verplaatsen in en om de woning te verstrekken voorziening kan bestaan uit: a. een rolstoelvoorziening in natura; b. een persoonsgebonden budget te besteden aan een rolstoelvoorziening. Artikel 30. Recht op een rolstoelvoorziening. Een persoon als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder g., onderdeel 5 en 6 van de wet kan voor de in artikel 29, onder a.en b. vermelde voorziening in aanmerking worden gebracht indien aantoonbare beperkingen op grond van ziekte of gebrek dagelijks zittend verplaatsen in en rond de woning noodzakelijk maken en hulpmiddelen die verstrekt worden op grond van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten of een andere wettelijke regeling geen adequate oplossing bieden. Artikel 31. Aanspraak op rolstoelvoorzieningen voor AWBZ-bewoners. 14

15 In uitzondering op het gestelde in artikel 30 komt een persoon die verblijft in een op grond van artikel 5 van de Wet toelating zorginstellingen erkende instelling uitsluitend voor een rolstoel in aanmerking indien hij geen recht heeft op een rolstoel, verstrekt op grond van de AWBZ. Hoofdstuk 8. Sportvoorzieningen Artikel 32 Vormen van sportvoorzieningen. De door het college, ter compensatie van beperkingen bij zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie, te verstrekken sportvoorziening kan bestaan uit: a. een voorziening in natura; b. een persoongebonden budget; c. een financiële tegemoetkoming. Artikel 33 Recht op een sportvoorziening. Een persoon kan voor een sportvoorziening als bedoeld in artikel 32 in aanmerking komen als door aantoonbare beperkingen op grond van ziekte of gebrek deelname aan een sportactiviteit niet mogelijk is en voor zover deze sportbeoefening noodzakelijk is om te kunnen blijven deelnemen aan het lokale sociale maatschappelijk leven; Hoofdstuk 9. Het verkrijgen van voorzieningen en het motiveren van besluiten Artikel 34. Indienen van een aanvraag. Een aanvraag voor een voorziening kan schriftelijk, elektronisch of mondeling worden ingediend. Voor de aanvraag van een voorziening kan het college een formulier ter beschikking stellen. Artikel 35. Relatie met de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten. De aanvraag dient te worden ingediend bij het Wmo-loket van de gemeente Ede, bij welk loket zowel aanvragen voor voorzieningen inzake de wet alsook aanvragen zorg inzake de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten kunnen worden ingediend. Artikel 36. Indicatiestelling. Voor zover de indicatie in het kader van deze verordening niet door het college zelf wordt uitgevoerd, wordt deze indicatiestelling opgedragen aan het CIZ Artikel 37. Inlichtingen, onderzoek, advies en beschikking. 1. Het college is bevoegd om, voor zover dit van belang kan zijn voor de beoordeling van het recht op een voorziening, degene door wie een aanvraag is ingediend: 15

16 a. op te roepen in persoon te verschijnen op een door het college te bepalen plaats en tijdstip en hem vragen te stellen; b. op een door het college te bepalen plaats en tijdstip door een of meer daartoe aangewezen deskundigen vragen te doen stellen en/of te doen onderzoeken. 2. Het college vraagt het CIZ als de daartoe aangewezen adviesinstantie om advies indien het college dat gewenst vindt ter voorbereiding van een te nemen besluit. 3. In het kader van een advies als second opinion, of om andere redenen, kan het college in individuele gevallen advies laten uitbrengen door een andere instantie dan het CIZ. 4. Een aanvrager is verplicht aan het college of de daartoe aangewezen adviesinstantie al die gegevens te verschaffen of te doen verschaffen die noodzakelijk zijn voor de beoordeling van de aanvraag. Hieronder is mede begrepen de verplichting van de aanvrager om aan het college desgevraagd een geldig identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1, eerste lid onder 1 tot en met 3 van de Wet op de identificatieplicht over te leggen. 5. Bij de advisering zoals bedoeld in het tweede en derde lid wordt door de adviseur gebruik gemaakt van de systematiek zoals neergelegd in de International Classification of Functions, Disabilities and Impairments, de zogenaamde ICF classificatie. Artikel 38. Samenhangende afstemming. Het college legt in het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede regels vast over de wijze waarop de verkrijging van individuele voorzieningen samenhangend wordt afgestemd op de situatie van de aanvrager. Artikel 39. Wijzigingen in de situatie. Degene aan wie krachtens deze verordening een voorziening is verstrekt, is verplicht aan het college terstond mededeling te doen van feiten en omstandigheden, waarvan redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat deze van invloed kunnen zijn op het recht op een voorziening. Artikel 40. Intrekking van een voorziening. 1. Het college kan een besluit, genomen op grond van deze verordening, geheel of gedeeltelijk intrekken en/of herzien indien: a. niet, of niet langer, is voldaan aan de voorwaarden gesteld bij of krachtens de wet of deze verordening; b. op grond van gegevens beschikt is en gebleken is dat de gegevens zodanig onjuist waren dat, waren de juiste gegevens bekend geweest, een andere beslissing zou zijn genomen; c. de voorziening niet dan wel niet adequaat gebruikt wordt; d. vanuit enige andere bron alsnog een (vergoeding voor die) voorziening is verstrekt. 2. Een besluit tot verlening van een financiële tegemoetkoming of een persoonsgebonden budget kan worden ingetrokken indien blijkt dat de tegemoetkoming of het budget binnen zes maanden na uitbetaling niet is aangewend voor de bekostiging van de voorziening waarvoor de verlening heeft plaatsgevonden. Artikel 41. Terugvordering. 16

17 1. Indien een voorziening is ingetrokken en/of herzien kan een op basis daarvan reeds uitbetaalde financiële tegemoetkoming of persoonsgebonden budget worden teruggevorderd. 2. Indien een voorziening is ingetrokken eindigt daarmee het recht op huur en/of bruikleen van de voorziening en dient deze voorziening per omgaande te worden ingeleverd; voor zover er sprake is van verwijtbaar gedrag kunnen de reeds gemaakte kosten worden teruggevorderd. Van verwijtbaar gedrag is in ieder geval sprake als de ingetrokken beschikking berustte op onjuiste en/of onvolledige gegevens en de belanghebbende wist of redelijkerwijs kon weten dat deze onjuist en/of onvolledig waren. 3. In geval het recht op een in eigendom verstrekte voorziening is ingetrokken kan deze voorziening worden teruggevorderd en dient deze voorziening per omgaande zonder dat belanghebbende recht heeft op een vergoeding te worden ingeleverd. Hoofdstuk 10. Slotbepalingen Artikel 42. Hardheidsclausule en niet geregelde gevallen. 1. Het college kan in bijzondere gevallen ten gunste van de aanvrager afwijken van de bepalingen van deze verordening, indien toepassing van de verordening tot onbillijkheden van overwegende aard leidt. 2. In gevallen waarin deze verordening niet voorziet, beslist het college. Artikel 43. Nadere regelgeving. Het college is bevoegd nadere regels vast te stellen ter uitwerking van het bepaalde in deze verordening. Artikel 44. Indexering. Het college kan, als daartoe aanleiding is, alle of bepaalde in het kader van deze verordening en het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede geldende bedragen, verhogen of verlagen waarbij de ontwikkelingen van de prijsindex volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek een leidraad kan zijn. Artikel 45. Inwerkingtreding. Deze verordening treedt in werking met ingang van 1 juli Artikel 46 Citeertitel. Deze verordening wordt aangehaald als: Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede Artikel 47. Overgangsrecht. De gebruiker van een individuele Wmo-voorziening, die is toegekend op grond van voorgaande Verordeningen voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede en derhalve geen eigen aandeel of eigen bijdrage is verschuldigd, is dit evenmin in 2010 verschuldigd. Per 1 januari 2011 is in dat geval ook een eigen aandeel of eigen bijdrage verschuldigd en is deze verordening onverkort van kracht. 17

18 Voor zover deze Verordering leidt tot een verlaging van de hoogte van een doorlopend Persoonsgebonden Budget zal het betreffende Persoongebonden Budget per 1 januari 2011 worden aangepast. Artikel 48. Intrekken verordening. De Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede 2007 wordt met ingang van 1 juli 2010 ingetrokken. Toelichting op de Verordening voorzieningen maatschappelijke ondersteuning Ede Inleiding Sinds de invoering van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning per 1 januari 2007 zijn gemeenten verantwoordelijk voor het verlenen van maatschappelijke ondersteuning aan mensen met beperkingen. Als mensen het zelf of met hulp van anderen niet redden, dient de gemeente zorg te dragen voor ondersteuning. Het gaat dan om activiteiten, voorzieningen en diensten die het burgers mogelijk maken weer te participeren in de samenleving. Bij het afhandelen van een Wmo-aanvraag gaat de gemeente uit van de persoonlijke situatie waarin iemand zich bevindt. Leidend zijn de (on)mogelijkheden van iemand. Zowel de gemeente als aanvrager hebben hierbij een verantwoordelijkheid. De aanvrager dient eerst te onderzoeken in hoeverre hij zelf binnen zijn sociale omgeving de ondervonden problemen kan oplossen. Gezamenlijk wordt gezocht naar een oplossing. De gemeente dient een individuele voorziening te verstrekken als er geen andere mogelijkheid is. Met de Verordening geeft gemeente Ede invulling aan de opdracht in de Wet Maatschappelijke Ondersteuning om nadere regels vast te stellen voor het verlenen van individuele maatschappelijke ondersteuning. In de verordening is met name uitwerking gegeven aan de artikelen 4, 5, 6, 15, 19 en 26 Wmo. 18

19 In de Wmo komen voorzieningen uit de Welzijnswet en voorzieningen uit de AWBZ en de Wvg bij elkaar. Voorzieningen die tot 1 januari 2007 onder de Welzijnswet vallen en na die datum onder de Wmo, worden als voorliggende voorzieningen aangeboden en worden daarom niet in deze verordening opgenomen. Ook algemene voorzieningen zijn in principe ook als voorliggende voorzieningen te beschouwen en zijn niet opgenomen in deze verordening. Een individuele voorziening is pas aan de orde als een algemene voorziening niet of niet voldoende compenseert. De kern van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning wordt gevormd door het begrip compensatiebeginsel. Op grond van artikel 4 van de wet dient de gemeente voorzieningen te treffen waardoor iemand die beperkingen ondervindt in de zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie wordt gecompenseerd. Omdat er geen begripsomschrijving van het compensatiebeginsel in de wet is opgenomen, is in de verordening een begripsomschrijving opgenomen, in artikel 1 aanhef en onder b. Het compensatiebeginsel geldt, zo geeft de tekst van artikel 4, lid 1 van de wet aan, voor de onderdelen: a. een huishouden te voeren, b. zich te verplaatsen in en om de woning, c. zich lokaal te verplaatsen per vervoermiddel en d. medemensen te ontmoeten en op basis daarvan sociale verbanden aan te gaan. De onderdelen uit artikel 4 van de wet worden in deze verordening als volgt uitgewerkt: a. onder het voeren van een huishouden wordt verstaan: zowel het wonen, met name de woonvoorzieningen, als de eerdere functie huishoudelijke verzorging, in deze verordening ` hulp bij het huishouden genoemd; b. het zich verplaatsen in en om de woning: de rolstoel; c. het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel: de vervoersvoorzieningen; d. het ontmoeten van medemensen en het daaruit volgende aangaan van sociale verbanden wordt beschouwd als doelstelling voor de eerste drie verstrekkingenterreinen. Nieuw zijn de sporthulpmiddelen. Uitgangspunt is dat het gaat om sportbeoefening met een sociaal/recreatief karakter. Dit past bij het karakter van de Wmo, waarbij het gaat om zelfredzaamheid en deelname aan de maatschappij. Wetswijzigingen Wmo per 1 januari 2010 Met ingang van 1 januari 2010 is de Wmo aangepast. De wetswijziging is beperkt van omvang en bevat de volgende elementen: 1. De voorheen bestaande keuzemogelijkheid tussen de voorziening in natura en het persoonsgebonden budget wordt aangepast in een keuze tussen het ontvangen van een voorziening in natura, of een vergelijkbaar en toereikend persoonsgebonden budget, waaronder de vergoeding voor een alfahulp; 2. Een geïnformeerde toestemming voor de burger; 3. Een overlegbepaling, gericht op overname van personeel van oud-gegunde aanbieders door nieuw-gegunde aanbieders. Als de burger ondersteuning in natura wenst, regelt de gemeente de voorziening voor de burger door het sluiten van contracten met een zorgaanbieder. De burger is hiermee uitsluitend de ontvanger van de voorziening en mag op geen enkele wijze worden geconfronteerd met enige verantwoordelijkheid als werkgever of opdrachtgever. Met ingang van de wetswijziging is het uitgesloten dat een zorgaanbieder de voorziening in natura via een alfahulp of een zelfstandige levert als de burger daardoor ongewild werkgever of opdrachtgever wordt. Het is belangrijk dat de burger daadwerkelijk weet waarvoor hij kiest. Daarom regelt de wet per 1 19

20 januari 2010 expliciet de geïnformeerde toestemming. Gemeenten worden hierdoor verplicht om hun burgers in duidelijke en begrijpelijke bewoordingen te informeren over de consequenties van de keuze die de burger maakt. De gevolgen van de wetswijziging voor de verordening zijn beperkt tot de hierboven, onder 1. genoemde keuzemogelijkheid. De onder 2. en 3. genoemde wijzigingen hebben geen invloed op de verordening. Uitwerkende regelgeving wordt opgenomen in een Besluit van het college. Eigen bijdragen De gemeente kan eigen bijdragen opleggen (bij individuele voorzieningen of een persoonsgebonden budget, artikel 15 Wmo) en een eigen aandeel verlangen in de kosten (bij financiële tegemoetkomingen, artikel 19 Wmo). In de Tweede Kamer is de motie Verbeet aangenomen waarin staat vermeld dat voor de rolstoelen geen eigen bijdrage mag worden gevraagd. Voor de overige voorzieningen wordt de maximale eigen bijdrage vastgelegd in een Algemene Maatregel van Bestuur. Gelet op het feit dat de Wmo expliciet mede bedoeld is om ook de financiële zelfredzaamheid van de belanghebbende aan te spreken, is een beperkte eigen bijdrage naar draagkracht een alleszins redelijk uitgangspunt. De invordering van de eigen bijdragen geschiedt door het Centraal Administratie Kantoor (CAK), zodat de gemeente hier weinig eigen uitvoeringskosten aan heeft. De opbrengst van de eigen bijdragen wordt noodzakelijk geacht om het gewenste niveau van voorzieningen voor de Wmo te kunnen handhaven zonder met aanmerkelijke tekorten te worden geconfronteerd. De maximale genoemde bijdragen zijn voor AWBZ- en Wmo-voorzieningen tezamen. De opbrengsten gaan eerst naar de gemeenten voor de Wmo-voorzieningen. Bedacht dient daarom te worden dat een gemeente die geen eigen bijdragen oplegt in feite zelf inkomsten mist, terwijl de belanghebbende in veel gevallen toch een bijdrage dient te voldoen, welke dan echter ten goede van de AWBZ-budgetten komt. Toelichting per artikel Hoofdstuk 1. Algemene bepalingen Artikel 1. Begripsbepalingen. Ad a. Deze bepaling spreekt voor zich. De begripsbepalingen die in de wet worden gebruikt zijn ook van toepassing binnen de verordening. Ad b. Het compensatiebeginsel is via het amendement-miltenburg c.s. (30 131, nr. 65) aan het wetsvoorstel toegevoegd. In het amendement is geen begripsomschrijving van dit begrip opgenomen. Gevolg hiervan is dat er in de wet een begripsomschrijving van het cruciale begrip compensatiebeginsel ontbreekt. Daarom staat de begripsomschrijving van het compensatiebeginsel in de verordening. Voor wat betreft de termen zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie is gebruik gemaakt van de toelichting op het amendement. 20

21 De te verstrekken voorziening is het resultaat en niet het uitgangspunt. Samen met cliënt wordt naar oplossingen gezocht. Zowel de gemeente als cliënt hebben hierbij een inspanningsverplichting. Bij de behandeling van aanvragen wordt niet alleen gekeken naar de beperkingen die iemand ondervindt maar ook naar de mogelijkheden die iemand heeft om zelf de belemmeringen in de maatschappelijke participatie op te lossen. Ad c. De term beperkingen is ontleend aan de ICF, de International Classification of Functioning, Disability, and Health, opgesteld door de Wereld Gezondheidsorganisatie (World Health Organisation, onderdeel van de Verenigde Naties). Het onder de toelichting op onderdeel 1.2 van dit artikel genoemde amendement-miltenburg stelt over de ICF: Voor de gemeentelijke uitvoeringspraktijk biedt de International Classification of Functions, Disabilities and Impairments (ICF classificatie) een uniform begrippenkader dat als grondslag kan dienen om de behoefte aan voorzieningen in individuele gevallen vast te stellen. Onder de Wmo is de doelgroep uitgebreid met personen met een chronisch psychisch of psychosociaal probleem toegevoegd. Deze doelgroep is afkomstig uit de AWBZregelgeving (Besluit zorgaanspraken). Ad. d. De begripsomschrijving van het begrip mantelzorger is ontleend aan de begripsomschrijving van mantelzorg in de wet (artikel 1, lid 1 onder b. van de wet). Ad e. Deze begripsomschrijving komt uit de toelichting op eerder reeds genoemde amendement-miltenburg c.s., dat het compensatiebeginsel aan de wet heeft toegevoegd. Met zelfredzaamheid wordt ook bedoeld de inspanningsverplichting die iemand heeft bij het mogelijk oplossen van de ondervonden beperkingen. Hierbij kan worden gedacht aan financiële verantwoordelijkheid maar ook praktische verantwoordelijkheid zoals het herschikken van een schuur om zo stalling van de scootermobiel mogelijk te maken en het vermogen om vanuit de eigen omgeving de benodigde ondersteuning te organiseren. Ad f. Ook deze begripsomschrijving is, evenals de onder e. genoemde, ontleend aan de toelichting op het amendement-miltenburg c.s. dat het compensatiebeginsel aan de wet heeft toegevoegd. Ad g. Het gaat hier om direct of uit voorraad beschikbare voorzieningen, die met een minimum aan bureaucratie kunnen worden verstrekt. Daarbij valt te denken aan een scala van reeds bestaande of nog te ontwikkelen voorzieningen: collectief vervoer, scootermobielpools, algemene woonvoorzieningen als klussendiensten en voorzieningendepots, rolstoelpools en vrijwilligersdiensten. De verstrekkingsprocedure is eenvoudiger dan bij individuele voorzieningen: een beperkte toegangsbeoordeling, geen formele beslissing (beschikking) en geen eigen bijdragen. In de regel gaat het om eenvoudige en veel voorkomende voorzieningen die bedoeld zijn voor incidenteel of kortdurend gebruik. Kenmerk van algemene voorzieningen is tenslotte dat zij altijd in natura verstrekt worden en nooit als financiële tegemoetkoming of persoonsgebonden budget. Ad h. Algemene voorzieningen zijn voorliggend aan individuele voorzieningen. Waar mogelijk zal eerst een algemene voorziening worden aangeboden, waar nodig zal een individuele voorziening worden verstrekt. Hoe de keuze zal worden gemaakt tussen beide categorieën voorzieningen hangt uiteraard helemaal af van de individuele situatie van de aanvrager. Een op de individuele situatie afgestemd medisch advies zal vaak van groot belang zijn. Ad i. De bevoegdheid voor het vragen van een eigen bijdrage vloeit voort uit artikel 15 lid 1 van de wet. Deze kan op het inkomen worden afgestemd, zij het dat daarvoor op basis van artikel 15 lid 3 van de wet bij Algemene Maatregel van Bestuur nadere regels kunnen worden gesteld. In de AmvB wordt bepaald wat de ruimte is die gemeente hebben voor het vaststellen van eigen bijdragen. 21

22 Als aanvragers van voorzieningen financiële mogelijkheden hebben is het vragen van eigen bijdragen reëel. Op deze manier is het verstrekken van een voorziening aanvullend aan de eigen mogelijkheden van de aanvrager. Ad j. De bevoegdheid voor het vragen van een eigen aandeel bij een financiële tegemoetkoming vloeit voort uit artikel 19 lid 1 van de wet. Deze kan op het inkomen worden afgestemd, zij het dat daarvoor op basis van artikel 19 lid 2 van de wet bij Algemene Maatregel van Bestuur nadere regels kunnen worden gesteld. In deze AMvB wordt bepaald wat de ruimte is die gemeenten hebben voor het vaststellen van een eigen aandeel, als ze daartoe willen overgaan. Ook hier geldt dat met het opleggen van een eigen bijdragen rekening wordt gehouden met de eigen mogelijkheden van de aanvrager. Ad k. Naturavoorzieningen zijn voorzieningen die niet in de vorm van enigerlei financiële tegemoetkoming worden verstrekt. Daarbij kan worden gedacht aan verstrekking in huur, in bruikleen, in eigendom of in de vorm van dienstverlening. Ad l. Persoonsgebonden budget: een geldbedrag dat de aanvrager onder door het college bepaalde voorwaarden mag besteden aan een compenserende voorziening. Nadere uitwerking omtrent de relatie tussen diverse compenserende voorzieningen en daarbij behorende persoonsgebonden budgetten vindt plaats in het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Ede. 22