Hannah s held heet Huckabee

Transcriptie

1 Hannah s held heet Huckabee Veel jonge kiezers brengen dit jaar in de VS voor het eerst hun stem uit. Dat geldt ook voor Hannah (19), de conservatieve domineesdochter. Miami, 2 aug. Haar leraar noemde het de Laguna Beach-theorie. In de politicologieles op de universiteit moest Hannah Giles (19) zich buigen over kiezersstatistieken. Daaruit bleek dat jonge Amerikanen veel vaker Democratisch stemmen, vooral dit jaar. De leraar vroeg: vanwaar die voorkeur? Hannahs klasgenoten zeiden: omdat Barack Obama een toffe kerel is. Toen stond ze op. Jullie steunen hem alleen om erbij te horen, zei ze. Net als die kinderen in Laguna Beach, de reallifesoap van MTV waarin een stel rijke middelbare scholieren in een villa wordt gevolgd. Hannah vertelt dat ze het vaker moeilijk heeft op de universiteit. Als christelijke conservatief is ze er sterk in de minderheid. Wanneer ze haar mond opendoet over politiek, heeft ze vaak meteen vijftig andere studenten tegen zich. Haar klasgenoten kijken niet verder dan Obama s vlotte verschijning. Zij wel, zegt ze. Ze belandt vaak in felle debatten, maar dat is ook genieten. Je moet weten wie je bent en waarvoor je staat. En daar moet je ferm over zijn. Mensen zien dan dat je ergens om geeft. Ook al zijn ze het niet met je eens en kun je ze niet overtuigen; ze waarderen dat. De Republikeinse tegenstander van Obama maakt het haar ook niet gemakkelijk. In de voorverkiezing vond ze ex-dominee Mike Huckabee de beste, maar hij maakte geen echte kans. Haar ouders brachten een strategische stem uit op Mitt Romney. John McCain was nog niet hun vierde keus. Stemmen voelt als naar een bioscoop gaan waar twee waardeloze films draaien. Hannah is dankzij haar ouders zo bewust met de wereld bezig. Net als zij haalt ze haar nieuwsfeiten vooral van FoxNews en Townhall.com. Op die laatste conservatieve website komt ze veel, omdat haar vader er een weblog heeft. Doug Giles is een populaire, evangelical-predikant die landelijk bekend is. Hij schrijft boeken en zendt zijn eigen talkshows uit via internet en in de ether. Een centraal thema op zijn blog is bijvoorbeeld mannelijkheid versus metroseksualiteit. Verder verkoopt hij dvd s waarop hij op groot wild jaagt in Afrika, ter verdediging van vrij wapenbezit. In Miami treedt hij elke zondag op in een conferentiezaaltje in een luxe hotel in het sjieke noorden van de stad. Hannah, haar twee zussen en moeder zitten er vandaag op de eerste rij. Net als de overige dertig kerkgangers schateren ze om Dougs grappen over homo's en progressievelingen. pagina 1 van 8

2 Met haar beste vriendin heeft Hannah vaak verhitte discussies. Briana is helemaal voor Obama. Dat komt door haar afkomst, denkt ze: zij is een Braziliaanse uit Californië. Hun laatste ruzie ging over de economie. Briana denkt als socialist, Hannah is calvinist. Mensen die hard werken moeten daarvoor beloond worden, de rest zoekt het zelf maar uit. Briana is ook tegen de oorlog. Maar de terroristen tegen wie Amerika vecht, die kiezen er voor om slecht te zijn, zegt Hannah dan. Daar hoef je geen medelijden mee te hebben. Obama zou ze niet vertrouwen als opperbevelhebber. In een auto maak je je zorgen of je geen ongeluk krijgt, niet of je wordt opgeblazen. Het moet hier geen Libanon worden. Natuurlijk is Amerika erg verdeeld. Het zou goed zijn als de volgende president eenheid bracht. Het is moeilijk debatteren met haar klasgenoten als ze het, om te beginnen, niet over de feiten eens worden. Daarom volgt ze nu ook de media van de progressieven. The New York Times, bijvoorbeeld. Daar kan ze zich mateloos aan ergeren, al leest ze er soms een interessante mening. Maar Amerika blijft in een oorlog verwikkeld over overtuigingen. Voor het standpunt van het andere kamp toon je geen begrip, vindt ze. Dat gebruik je alleen om je eigen argument aan te scherpen. pagina 2 van 8

3 Hector vertrouwt CNN niet Veel jonge kiezers brengen dit jaar in de VS voor het eerst hun stem uit. Hector (25) zou willen stemmen voor Ron Paul (73), de kandidaat van het internet. Miami, 8 aug. Tijdens een avondje zappen belandde Hector Roos begin vorig jaar op FoxNews, dat een debat tussen de Republikeinse presidentskandidaten uitzond. Hij volgde het met een schuin oog. Totdat het woord blowback viel. Toen zat de 25-jarige student werktuigbouwkunde uit Miami rechtop. Er was Ron Paul gevraagd waarom hij zo tegen Amerikaanse interventies in het buitenland is. Het congreslid uit Texas had uiteengezet hoe het buitenlandbeleid van de Verenigde Staten vaak contraproductief uitpakt: blowbacks. 11 september was, stelde Paul als voorbeeld, niet een reactie op wat Amerika ís, maar wat het dóét in het buitenland. Dat een politicus dat zei, op de landelijke televisie, maakte Hector enthousiast. Na het debat googelde hij Paul en begon hij zijn standpunten te lezen. Dat het beter is om een kleine overheid te hebben, die mensen in en buiten Amerika zo min mogelijk lastigvalt. Of het nu gaat om de oorlog tegen drugs, belastingen, de economie of de strijd tegen terreur. Via een programma op internet vond hij andere Paul-aanhangers in zijn stad. Met een dozijn vrijwilligers zetten ze het Miami-hoofdkwartier op. Iemand schreef de Spaanstalige versie van Pauls campagnesite. Ze haalden geld op. Er werden filmpjes online gezet. Bijeenkomsten op de universiteit georganiseerd. Hector schreef bijdragen op pro-paulblogs. Toen ze in november 2007 al enkele maanden bezig waren, benaderde de officiële campagne de groep. Ze zeiden: blijf doen wat jullie doen. Tijdens de Republikeinse voorverkiezingen, begin dit jaar, verloor Paul echter kansloos. Dat terwijl de 73-jarige politicus het jaar ervoor razendsnel naamsbekendheid en populariteit had verworven - vooral onder jongeren. Op het internet maakten zij hem tot de undergroundkandidaat van deze verkiezingsrace. In mei 2007 was Ron Paul de meest opgezochte naam op internet (Paris Hilton stond vijfde). In het laatste kwartaal van vorig jaar wist Paul meer geld op te halen dan enige andere Republikein. Met de campagne van onderop was niks mis, denkt Hector. Barack Obama begon ook zo. Maar het was ingewikkeld samenwerken met de top. Op de blogs over hun kandidaat uitten de internetvrijwilligers openhartig kritiek. Paul reageerde niet snel genoeg op aanvallen, vonden ze. Met het geld dat zij ophaalden, kocht hij niet op de juiste plekken en tijdstippen reclamezendtijd. Hector vergelijkt het met de overheid. Die moet niet alleen zo klein mogelijk zijn, maar ook zo lokaal mogelijk. Op dat niveau weten mensen écht wat er speelt. Nemen ze verantwoordelijkheid. pagina 3 van 8

4 Toch moest Paul zich wel kandidaat stellen voor het hoogste ambt. Alleen zo kan hij een groot publiek bereiken. En hij beloofde om, eenmaal gekozen, de president te worden die het minste doet. Met hem zou het niet zo misgaan als nu, denkt Hector. Hij stemde in 2004 op Bush, maar vergelijkt de president nu met een tiener die losgaat op de creditcard van zijn ouders. En het geld dat hij uitgeeft is niet eens van zijn ouders. Het is van het volk. Daarom is de economische crisis nu goed, denkt hij. Groepen mensen of een land worden niet beter van crisis, maar individuen kunnen er sterker uitkomen. Als problemen urgent genoeg worden, kan Amerika door de polarisatie breken. Nu vergelijkt Hector politiek met een voetbalwedstrijd waarbij de spelers wel het veld opkomen, maar alleen met elkaar op de vuist gaan. Een deel van het publiek vindt het fantastisch. Maar een ander deel loopt het stadion uit. Anderen komen niet eens kijken. Het is een kunstmatige verdeling, gecreëerd door de media en de politici. Omdat het verkoopt. De traditionele media, die vormen een groot obstakel, vindt Hector. Ron Paul etiketteerden ze steeds als een anti-oorlogskandidaat, een buitenstaander en libertair. Omdat het altijd in een paar woorden moet. Op wie Hector nu moet stemmen, weet hij nog niet. Op de blogs was ruimte voor langere stukken, met nuances. Ja, die werden volgeschreven door Pauls fans. Maar als je er verschillende las, kwam je steeds hetzelfde tegen. Je informatie van het net halen, dat hoeft niet te leiden tot een tunnelvisie of vatbaarheid voor samenzweringstheorieën. De grote mediaconcerns, die moet je wantrouwen. CNN, Fox, etc. zijn eigendom van een paar miljardairs. Het internet is van iedereen. pagina 4 van 8

5 Andrea hoeft geen toffe kerel als president van VS Veel jonge kiezers in de VS brengen dit jaar voor het eerst hun stem uit. Andrea (19) zet zich vrijwillig in voor John McCain. Miami, 11 aug. Het is zeker een dilemma. Als Andrea Valenzuela er weer eens op uitgaat om kiezers te registreren, weet ze dat ze Barack Obama daarmee misschien wel helpt. Hij is onder jongeren nu zo populair, dat het overgrote deel van de jonge kiezers dat zij nu registreert, bij de presidentsverkiezingen waarschijnlijk niet op haar kandidaat, John McCain, zal stemmen. Vorige maand was ze bijvoorbeeld bij een naturalisatieceremonie. Migranten ontvingen er binnen hun burgerschap, buiten ving zij de nieuwe Amerikanen op en vroeg hun zich te registreren. In Miami helpt het daarbij dat zij jong (19) is, van Peruaanse afkomst is en Spaans spreekt. Ze weet dat jonge latino s vaker op Obama stemmen dan op McCain. Maar daar begon ze niet over. Dat zou opdringerig zijn. Ze vertelde welke partij in Amerika waar voor staat. En ze gaf wat campagnemateriaal mee. Zij heeft geen verborgen agenda, zegt ze. Bovendien, maar dat kan ze alleen maar hopen, als jongeren eenmaal geregistreerd staan, zullen ze zich ook meer in de materie verdiepen. En dan zullen ze zien dat McCain eigenlijk veel beter is. Zelf zal ze niet op hem kunnen stemmen. Ze is nog geen Amerikaans staatsburger. Om dat te compenseren zet ze zich nu extra in voor McCain en de Republikeinse partij. Ze is actief binnen de College Republicans op haar universiteit, de FIU in Miami. Deze zomer loopt ze stage op het Republikeinse partijkantoor in Florida. In beide functies merkt ze dat het lastig gaat worden dit jaar. Als stagiaire moet ze kiezers bellen die als onafhankelijk geregistreerd staan. Die zouden normaal het gemakkelijkst over te halen zijn om op de Republikeinse kandidaat te stemmen. Dit jaar blijken ze bijna allemaal Democratisch. Ook al kennen sommigen de naam van Obama niet eens. Op de universiteit wordt het nog erger, vreest ze. Tijdens de voorverkiezingen vonden veel van haar klasgenoten McCain al te oud. En de leraren, die zijn sowieso bijna allemaal progressief. Zij vond McCain altijd al de beste. Hij is een oorlogsheld. En hij is consistent. Waait niet met alle winden mee. Dat moeten ook jongeren weten te waarderen. Daarom weet Andrea niet of McCain zo kansloos is onder studenten. pagina 5 van 8

6 Haar maakt het niet uit dat hij 71 jaar is en niet op internet gaat. Zelf is ze zeker zes uur per dag online. Maar McCain heeft er toch mensen voor om s te versturen? En de president van de Verenigde Staten hoeft toch geen toffe kerel te zijn? De lessen moeten nog beginnen, maar zij is vandaag al op de campus. Vanaf haar laptop houdt ze de Facebook-pagina van haar Republikeinse studentengroep bij. Met het schoolbestuur en de Democraten op de universiteit maken ze nu alvast plannen voor debatten in de herfst. De debatten zijn nodig omdat de studenten op FIU anders weinig over politiek praten. Dat komt omdat Amerikanen het zo goed hebben, denkt ze zelf. Maar politiek ligt ook erg gevoelig. Zelfs onder haar dispuutgenoten van studentenvereniging Delta Phi Epsilon, mijdt ze het onderwerp. Omdat zij actief is, vragen ze wel eens naar haar politieke voorkeuren. Maar van haar zusters zou ze niet weten wat ze stemmen. Politiek is hier net zo gevoelig als religie, legt Andrea uit. Je wilt niet in nare discussies belanden. Omdat er dan altijd wel iemand gekwetst achterblijft. pagina 6 van 8

7 Jeffrey kiest aan de hand van een lijstje Veel jonge kiezers in de VS brengen dit jaar voor het eerst hun stem uit. Jeffrey (19) neigt naar Obama, die kan langer mee. Athens, 13 aug. Ze stonden in de rij voor de achtbaan en een klasgenoot vroeg wat hij zou gaan stemmen. Jeffrey Bearden zei dat hij het nog niet zeker wist, maar dat hij aan Barack Obama dacht. Toen zei de jongen, een christelijke conservatief: jij zou helemaal niet mogen gaan stemmen. Dat ergerde Jeffrey, maar hij hield zich in. Ze hadden nog de hele dag te gaan. Het maakte hem wel zekerder om in november te stemmen op Obama. Wie dacht die klasgenoot te zijn, dat hij hem een van zijn rechten als Amerikaan kon ontzeggen? Jeffrey vindt dat iedereen zou moeten stemmen. Ook als je stem er in jouw staat niet toe zou doen. Juist jongeren als hijzelf, negentien jaar oud, moeten het succes dat Amerika is doorzetten. Toch is Jeffrey niet 100 procent zeker of hij gaat stemmen, al staat hij geregistreerd als kiezer. Toen hij zijn rijbewijs ging vernieuwen, drong de baliejuffrouw erop aan. Maar eerst moet hij van zichzelf meer van politiek afweten. Hij heeft al meer geleerd door te gaan studeren, maar niet genoeg. Na de zomer begint hij aan zijn tweede jaar bedrijfskunde aan Gainsville State College. Het is een van de goedkopere hogescholen in Georgia. Hij kan er zich voorbereiden op een studie aan de Universiteit van Georgia, een paar mijl verderop in het studentenstadje Athens. Om zijn studie te betalen werkt hij dertig uur per week als hotelbediende in Athens. Hij is de enige in zijn klas die het collegegeld zelf betaalt. Hij zou de eerste in zijn familie zijn die afstudeert. Zijn ouders zijn gescheiden. Zijn vader ziet hij niet, zijn moeder staat er alleen voor. Hij moet voor zichzelf kunnen zorgen, vindt hij. In de les moesten ze vorig jaar krantenartikelen meenemen over één bepaald onderwerp. Bijna iedereen nam een van de kranten mee die bij de ingang van de campus gratis verkrijgbaar zijn. De Atlanta Journal Constitutional, de lokale krant, USA Today en The New York Times, het leken hem goede kranten. Maar de jongen van de achtbaan bijvoorbeeld vond ze allemaal te progressief. De media maken het extra lastig een keuze te maken, vindt Jeffrey. Veel hebben dan wel een gevestigde naam, maar ook hun eigen belangen. Als hij meer over de standpunten van de kandidaten wil weten zou hij op internet zoeken. En dan eerder op een site die eindigt op.edu dan een die eindigt op.com. De ene keer is hij het dan eens met de Democraten, de andere keer met de Republikeinen. Soms weet hij het gewoon niet. Neem abortus. Het is niet goed, vindt hij, als een kind sterft omdat zijn ouders een foutje maakten. Aan de andere kant, wie is hij om te bepalen dat een vrouw een kind moet krijgen. Misschien gaat hij daarom een topdrie maken van belangrijkste onderwerpen. Voor hem zijn dat de economie, de oorlog en het klimaat. Hij kan zich nog herinneren dat de oorlog begon, toen hij in de pagina 7 van 8

8 brugklas zat. En de economie? Hij is blij dat hij dit baantje heeft, want de kledingwinkel waar hij achter de kassa zat gaat nu failliet. Het zou makkelijker zijn alleen naar de kandidaten te kijken. Obama zou echt een verandering betekenen, denkt hij. Amerika heeft al 43 blanke mannen als president gehad, waarom niet een keer een zwarte? Amerika heeft zo n diverse cultuur en als het zich verenigt maakt dat dit grootse land beter. McCain zou zo n verenigd front ook prima kunnen aanvoeren. Maar het zou beter zijn een president te hebben die op de lange termijn denkt. McCain wil maar een termijn, dat zegt hij zelf. Obama zou acht jaar meekunnen. De wereld is zo ingewikkeld en de problemen zijn zo groot, dat het goed is dat Obama meer van deze tijd is. pagina 8 van 8