K.C.C.O. Cineo nieuwsbrief 58ste jaargang augustus 2015/6. Verschijnt 2 maandelijks in PDF via onze site (6 nummers)

Transcriptie

1 K.C.C.O. Cineo nieuwsbrief 58ste jaargang augustus 2015/6 Stichter: J. Ghesquiere Verschijnt 2 maandelijks in PDF via onze site (6 nummers) & Uitgegeven door de Koninklijke Ciné Club Oostende Hoofdredactie & Redactieraad: Raad van Bestuur K.C.C.O. (verantwoordelijke uitgever) Daniël De Vos ondervoorzitter, penningmeester & Programma-opmaak: Kastanjelaan 6D 301 Tel Bankrek, K.C.C.O.: IBAN: BE Clublokaal: Hotel «Royal Astrid» zaal Beethoven Wellingtonstraat 1, - Tel Voorzitter: Julien Loncke Dorpsstraat 109 B-8432 Middelkerke-Leffinge Tel julien.loncke [at] telenet.be (uittredend 2017) Secretariaat: Pierre Decru Karel Janssenslaan 5 bus 6 Tel pierre.decru [at] belgacom.net (uittredend 2016) Ondervoorzitter, Penningmeester & Programma-opmaak: Daniël De Vos Kastanjelaan 6D 301 Tel dan.vos [at] telenet.be (uittredend 2015) P.R. & Communicatie & Afgevaardigde Cultuurraad: Marc Lefever Westhinderstraat 18 Tel m.lefever [at] telenet.be (uittredend 2015) Techniek, Webbeheer & Cineo Nieuwsbrief-opmaak/mailing: Jean-Pierre Devolder Amsterdamstraat 49 Tel j.p.devolder [at] gmail,com (uittredend 2017)

2 Woordje van de voorzitter De vakantieperiode ligt reeds een flink stuk achter de rug. Heel wat K.C.C.O.- leden hebben hun ideale bestemmingen met alle gemak kunnen inschatten. Daarbij hebben zij wellicht ook hun filmische bedoelingen kunnen noteren, want dat is van groot belang om uit te zien naar de aanvang van een nieuw werkjaar. Deze creativiteit is en blijft de basis voor een goede werking binnen de clubgrenzen. Voor onze vooruitzichten denken wij vooreerst aan het nakend 6e Filmfestival van het WEVAC Alternatief dat doorgaat in het G.C. De Bunder te Moorslede op 24 september e.k. Een festival voor onze actieve cineasten met een vaste waarde binnen onze vereniging. Wij kunnen dan ook dit initiatief warm aanbevelen aan iedereen die van film houdt en onze deelnemers een hart onder de riem steken voor hun creativiteit en filmkennis. Een tweede evenement is de start van een nieuw werkjaar voor onze Koninklijke Ciné Club Oostende met de Jaarlijkse Algemene Statutaire Ledenvergadering op woensdag 16 september 2015 om 20 uur. Wij hopen mekaar talrijk terug te zien voor deze opening. Verder wens ik u nog een puik einde van deze vakantieperiode en geniet ervan. Julien Loncke, K.C.C.O.- voorzitter. Overlijden Wij melden het heengaan van Albertine Walravens, echtgenote van ons gewezen K.C.C.O.- lid Gayina. Wij betuigen oprecht onze deelneming aan de familie. Vakantiegroeten Wij ontvingen reisgroeten van Jef en Daniella Demarcke uit Noorwegen. K.C.C.O. Filmprogramma "Week van de Amateur Kunsten" (W.A.K.) - woensdag 29 april 2015 Wij, filmmakers uit de regio Oostende, oefenen onze hobby niet uit om furore te zaaien, nog minder om er aan te verdienen. Wij doen het omdat wij de wereld anders bekijken dan de doorsnee tweevoeter. Waar wij gaan is er altijd een voorwerp, een situatie of een gebeurtenis die ons neigt om het vast te leggen; op welke drager dan ook maakt niets uit zolang wij er maar wat mee kunnen kneden en boetseren tot een vorm dat voor het grotere publiek toonbaar wordt en waar het graag naar kijkt omdat het gewoon een deel van onze dagelijkse bezigheid uitmaakt: film. De Week van de Amateurkunsten zou daar een goede tijd (nu noemt men dat een draagvlak ) voor kunnen zijn. Toch vrees ik dat wij op dat grote publiek niet te veel mogen rekenen. Wij, amateurs, komen nog niet aan de hielen van de professionele filmmakerij en zelfs deze industrie levert ontzaglijke inspanningen, zelfs met behulp van subsidies (ook soms kapstokken genaamd) om zijn publiek op peil te krijgen - en te houden. Niettemin genieten wij van een volledige vrijheid om ons hobbyproduct te verwezenlijken zoals wij het willen ( struikelstok Sabam daargelaten). Gevolg van deze bezieling is het avondvullend filmprogramma dat wij hedenavond willen aanbieden rest de vraag aan wie? HISTORISCHE SITES PAMUKKALE EN EFEZE (Marc Lefever 11 min.) In de wondermooie natuur, om en rond Kusadasi, vormen de kalkhoudende terrassen van Pamukkale en het belangrijke archeologische Efeze, de grote trekpleisters van Turkije. WANDELING DOOR 60 JAAR KUNST (Walter Eeckhoudt 16 min.) Impressie over het 60 jaar teken- en schilderwerk van de Oostendse kunstenaar Willy Bosschem. VERGANE KULTUUR (Jef Demarcke 18 min.) Een toelichting op de teloorgegane hangmosselkweek, een nieuw bedrijf van eigen bodem dat letterlijk het hoofd niet boven water kon houden.

3 DE POESTA - WAAR HEMEL EN AARDE ELKAAR RAKEN (Daniel De Vos & Jeannette Mortier 18 min.) De verkenning van deze Hongaarse laagvlakte, met zijn verscheidenheid in fauna en flora, onthult de ware betekenis van zijn naam: de Poesta, verloren in het onmetelijke landschap waar hemel en horizon in elkaar opgaan. DE RUSH FOR MORE (Pierre Decru 15 min.) Voor bepaalde streken in Noord-Amerika schiet de natuur soms te kort om massa's toeristen te lokken. Met veel vindingrijkheid en doorzettingsvermogen kan de mens onder het motto "More Is Better", daar iets aan toevoegen... als het maar groot genoeg is. IN OPDRACHT (Rien van Syl - 11 min.) Fotografe aan het werk, en het tonen van diverse van haar werkstukken. K.C.C.O.- Algemene Statutaire Ledenvergadering Hierbij worden de leden van de Koninklijke Ciné Club Oostende uitgenodigd op de Jaarlijkse Algemene Statutaire Ledenvergadering op woensdag 16 september 2015 om 20 u. in het clublokaal "Royal Astrid" te Oostende. AGENDA: 1. Welkom voor de inleiding van het 67e clubjaar door de K.C.C.O.- voorzitter en notuleren van de aanwezigen. 2. Aanvaarden van de door de raad van bestuur ingeschreven nieuwe leden en melding van de leden die geen lidmaatschapsbijdrage meer betaalden. 3. Goedkeuring van de notulen van de Algemene Statutaire Ledenvergadering van 17 september 2014, verschenen in de nieuwsbrief. 4. Lezing van het jaarverslag door de secretaris. 5. Financieel verslag en toelichting door de ondervoorzitter/penningmeester. 6. Verslag van de commissarissen Louis Meulders en Robert Vanderbusche belast met het toezicht op de boekhouding. 7. Goedkeuring van de rekeningen en de balans van het werkjaar Voorstel van begroting en goedkeuring voor het dienstjaar en bepaling van de lidmaatschapsbijdrage. 9. Opgave inventaris van het materieel in het bezit van de K.C.C.O. door de materieelmeester. 10. Kwijting van de Raad van Bestuur en de commissarissen voor de werkzaamheden van het verlopen dienstjaar. 11. Verkiezing van een gedeelte van de Raad van Bestuur. Zijn uittredend en herkiesbaar voor een periode van drie jaar: Daniël De Vos en Marc Lefever. 12. Vergaderpauze van de Bestuursraad met verdeling van de functies. 13. Bekendmaking van de nieuwe Raad van Bestuur. 14. Benoeming van twee commissarissen voor het volgende dienstjaar, gelast met het nazicht van de boekhouding. 15. Varia punten: eventueel evaluatie met vragen en suggesties. Namens de Raad van Bestuur: Pierre Decru, secretaris; Julien Loncke, voorzitter. Ingewikkeld... geen probleem? Leer het maar! door Pierre Decru Een verhaal over de ondraaglijke lichtheid der ingewikkelde dingen. Is het leven niet ingewikkeld? Neem nu enkele afkortingen: VAG, FMS, HSBS, AAB, BBP, DPS, GAB, zo zijn er duizenden. Met enkele zoals ATB, GPS, IMF, GAS of CFK kunnen wij nog redelijk raden naar wat het verwijst - maar vraag niet verder. Generaties van na de jaren 90 hebben weinig benul van wat ingewikkeld betekent. Ingewikkeld? hoe dan? In aluminiumfolie? Het is de nog in leven zijnde generatie van voor 40 (waaronder mijzelf), die de dag van vandaag ongenadig geconfronteerd worden met ingewikkelde zaken. Vroeger was anders, zeggen wij dan - en wij menen het. Toen maakten wij nog ons huiswerk met een porte-plume (even uitleggen: schrijfgerief waarmee je via een simpel ingebouwd pompsysteem, inkt uit een inktpot kon opzuigen, enfin, een vulpen). Hoe ingewikkeld kon het leven zijn? Noteer: één vulling inkt was goed voor vier bladzijden schrijfwerk - een schoolstraf, bijvoorbeeld.

4 Toen kwam BIC : de terminator van de inktvlek. De balpen de kiem aller naoorlogse uitvindingen - bron van nieuwe ideeën, de uitdijende inktvlek van alsmaar ingewikkelder zaken. Na 1950 had je al voor 150 Frank, (vergeleken aan het huidige bakje friet, nu ong. 45 euro), die moderne Bic in je pennendoos. Op school, een netwerk afgeven in stylo, was dan weer inadmissible ( not done nog minder), ongepast en ten zeerste onbeleefd. Alle leerlingen schreven hun netwerk dan maar met het alternatieve, pas populair geworden Duits schrijfwonder uit de jaren dertig: de Tintenkuli (letterlijk vertaald: Inktkoelie drager, -ophouder), netter, gemakkelijker én duurder. Het nerveuze geklik (inwendig schuivend naaldje om de inkt vloeibaar te houden) moest de leraar of studiemeester er maar bijnemen eigen schuld, moesten maar de Bic toelaten. Schoonschrift - een leerling met wat artistieke aanleg had dat al vlug in de vingers. Deze kunst, om met vrije hand sierlijke hoofdletters en mooi geronde o s en a s. te vormen, zou ons later van pas komen om op deftige wijze met anderen op afstand te communiceren en als zichtbaar bewijs van opgedane algemene kennis, een leesbare briefwisseling te onderhouden. (In de geneeskunde werd schoonschrift dan weer als een bypass-operatie beschouwd). Schoonschrift; nou, dat hebben wij een halve eeuw volgehouden maar wie had toen enig besef dat die kunst zich later massaal zou degraderen tot plomp gevinger en geduimel op een minuscuul aanraakscherm? Een activiteit die men de ridicule benaming essemessen of chatten zou meegeven! Positief is dan weer dat geneesheren hun voorschrift zullen uitprinten, Toen kwam Mach, de macho van het geluidstransport. Niemand kon toen voorspellen wanneer die toekomstverhalen uit Kuifje of Robbedoes, ooit waarheid zouden worden. Daarin werd het jaar 2000 voorgesteld als een fictief tijdperk in een verre toekomst waar alles anders zou zijn; een wereld waar wij met hongerige ogen naar op- en uitkeken. Voor de transitie naar dit mysterieuze tijdperk leek Mach wel een gepaste sleutel. Een onzichtbare muur doorbreken, en er aan de andere zijde levend uitkomen, daar moest je Charles (Chuck) Yeager voor heten. Het was voor het aanstormende jonge geweld het technisch/wetenschappelijk hoogstandje (nu een topic) van de dag. Dra zou men aan supersonische snelheden reizen naar waar ook ter wereld, aan Mach 2, Mach 3, of Mach meer... maar het gedonder aan de 38 e parallel (grens tussen huidig Noord en Zuid Korea), strooide roet in het eten. Verplaatsingen aan supersonische snelheden bleven decennia lang beperkt tot militaire toepassingen. Niemand, zelfs niet de notoire waarzegger Nostradamus, toen nog regelmatig in de bladen geciteerd vanwege zijn apocalyptische rijmpjes, voorspelde de komst, het succes en de latere zwanengang van een Concorde en voorbeeld van Europese samenwerking die 30 jaar lang het schoon volk in amper 180 minuten van Parijs naar Rio de Janeiro of de Big Apple zou vliegen Supersonisch reizen; vandaag al weer een letterlijk vervlogen exploot. Toen was er Saai-Faai, alias Science-Fiction, het toverwoord voor later. Met Si-Fi kon je gaan dromen met de ogen wijd open. In je verbeelding nam elke toekomstfantasie de gewenste vorm aan - alles zou ooit eens echt zijn: de neutralisatie van de zwaartekracht, een beeldtelefoon (grootte en gewicht onbepaald), een auto zonder chauffeur, elektrisch geleid op kosmische kracht, in iedere tuin een helikopter - dat soort dingen. Niet alles was koek en ei in die boekjes; ze hadden het ook over sensatie verwekkende vooruitzichten: groene marsmannetjes, een dodende straal of het in brand vliegen van de Van Allen-gordel... Vader maakte dan weer zorgen over wat doemdenkers uit de krant ons voorhielden: het Gele Gevaar (iets met Chinezen) of hoe men zich best beschermt tegen fall-out (iets met Russen). En, langs het tuinpad van mijn vader zong Wim Sonneveld Hoe kon ik weten wat downloaden zou betekenen en surfen naar apps voor het verwerken van mijn nog niet bestaande digitale foto s - of later nog via Skype een zichtbaar praatje zou slaan met mijn toekomstige kleindochter, ergens in het Amazonewoud? Het was toen al avontuurlijk om een vijf cijferig telefoonnummer te draaien. Anderzijds, zich met de ogen wijd open, gewichtloos verplaatsen naar waar je lust uitgaat, kan nog altijd met een virtuele bril op. Toen kwam de transistor : de meeneemmuziekdoos. Alles wat met ethermuziek te maken had werd ineens driekwart kleiner en tienmaal sneller: weg met die kathodebuizen! Wat een feeling om je met het draagbare radiootje naar je rendez-voustje in het parkje te begeven en daar, op een leuk bankje, een avond lang al de te ontvangen zenders af te tasten om de hit van het moment uit de top 50 te pakken te krijgen (wat niet lukte tot ergernis van je afspraakje). Hierdoor dreigde het idyllische transistoruitstapje vroeger te eindigen dan gedacht en

5 werd beluisteren van de Top 50 op een afspraakje herhalingsgevoelig. Nu rendez-voustjes dates geworden zijn, maakt men afspraakjes voor muziek beluisteren on-line, met elk een oortje voor een afzonderlijke muziekbelevenis of op het festival met oordopjes en een vouwtentje voor twee. Voor wie al dat gedoe te mainstream geworden is, gaat best wat chillen bij loungemusic in een trendy bar. Het nieuwe motto met logo Keep Cool and Chill Out (kortweg K.C.C.O.), is vandaag dé remedie tegen een opkomende stress- en midlife crisissen. Toen kwam Spoetnik : de inwijding van het ruimte- en ruimer denken tijdperk. Eindelijk geluid uit de kosmos. Het begon met een bip-bip en eindigde met One giant leap for mankind. De mens op de maan! Hoe ziet de hemel er uit daarboven of daaronder? Hadden de astronauten daar geesten ontmoet, engelen of God misschien, wilde men weten. Is daar wel een Hemel? Men is er nog altijd niet uit. Het is maar hoe je het bekijkt vanuit je standpunt in de ruimte. Een grote stap voor het mensdom? Hier beneden waren wij toen nog steeds in onze verplaatsingsmogelijkheden beperkt. Het Gele Gevaar was wel actief geworden, ergens in Vietnam - een voorlopig ver-van-ons-bed evenement, maar al die Rode branie achter dat zó nabije IJzeren Gordijn,,, dat boezemde toch weinig vertrouwen in. Zelfs de zo berekend nuchtere Nederlander wist niet waar gaan schuilen moest de Bom vallen. In Zwitserland kreeg elke nieuwe woning obligaat zijn atoomschuilkelder, hermetisch afsluitbaar en rijkelijk gevuld met raclettekazen, ingeblikte melk en muesli. Maar wat wisten die koekoeksklokkenfabrikanten eigenlijk van oorlog af? Wie had toen ooit een universele wetenschappelijke, broederlijke ruimte-samenwerking durven voorspellen tussen, NASA, ESA en ENERGIA? (Beheerders van het W.W.W.) Toen kwam Miracoli, een voorspel voor Fastfood! Omdat weinigen onder ons Italië als reisbestemming kozen (te ver, te duur en te gevaarlijk) kwam Italië naar ons onder de vorm van kant en klare deegwaar met bijhorende, miraculeus gekruide tomatensaus. Wat smaakte dat - anders en vreemder dan die maandagse macaroni van thuis (met ham of bruine suiker). Dat vonden wij toch. Na driemaal voorgeschoteld was de nieuwigheid, samen met de Italiaanse charme, arrivederci. Nu kan nu haast geen café bedenken zonder spaghetti Bolognese op zijn uithangbord. Home cooking is out-dated geworden. Na de pasta s kregen onze smaakpapillen zin in Pad Thai, Chicken Teryaki of Garam Masala en schikte zich gewillig aan iedere soort exotisch pigment, afkomstig uit verre regionen van juist boven of onder de equator. Aan de basis van deze voortschrijdende eetevolutie waren wij zeker niet gereed geweest voor bijvoorbeeld een Miracoli met geroosterde meelwormen, de nieuwe, ecologische, evenwicht zoekende toespijs voor morgen. Toen kwam Hi-Fi en de lessen over Hertz, bias en Dolby. Ondertussen konden wij hier, in het Westen, in stereo en mét koptelefoon, onze Long-Playings en sigles afdraaien en zorgeloos onze onzekere toekomst afwachtend, hoopvol luisterend naar Bob Dillan s The times they are a-changin, Rumble en Trebble waren toverwoorden, behorende tot de technische kennis van je platendraaier en de begrippen Cr-O2 of Fe-Cr, tot deze van je latere Tape-deck. Ons leuke Westen leek wel één groot Woodstock festival geworden. De daaruit ontsproten Hippies hadden de stijve levensstijl van hun ouders even opzij geschoven, gingen trippen, scandeerden voluit Love en Freedom en hadden LSD en bloemen voor iedereen Voor de sukkels, de Piotrs en de Nikita s, daar achter de Oost/Westgrens, was het nog even wachten op de komst van de Glasnost. Die kwam uiteindelijk aangewaaid in de nasleep van de niet zo transparante stofwolk uit Tsjernobyl.

6