Vruchten der Wijsheid. Michael Laitman

Transcriptie

1 Vruchten der Wijsheid Michael Laitman

2 INHOUDSOPGAVE HET GEHEIM VAN IN HET VERWEKKEN IS IN DE GEBOORTE ALGEMENE EN BIJZONDERE... 3 GEESTELIJKE GEBOORTE... 5 UITTOCHT UIT EGYPTE HEET GEBOORTE... 6 GEBOORTE VAN EEN DODE... 7 GEBOORTE UIT VADER EN MOEDER ACHTERKANT EN VOORKANT DE VIJFTIGSTE POORTEN ZIEL DOET LICHAAM ONTSTAAN: HET ONTSTAAN EN ONTWIKKELING GELIJKHEID VAN ALGEMENE EN BIJZONDERE WAT IS EEN ZIEL? WET VAN ONTWIKKELING VANUIT HET STANDPUNT DER KABBALA ER IS GEEN MENS, DIE ZICH KENT ZIEL DAT IS HET BEVATTEN VAN ADAM HET ONTSTAAN EN ONTWIKKELING VAN LICHAAM ALS ZIEL VAN BOVEN NAAR BENEDEN EN VAN BENEDEN NAAR BOVEN ONTWIKKELING VERKLAART HET ONTSTAAN ELKE GEVORMDE PASGEBORENE KOMT TOT TWEE WEGEN HET LEREN IN HET NABOOTSEN VAN DE NATUUR GEBOORTE VAN GELUKKIGE MENSHEID HET BESTAAN EN ZIJN ONDERHOUD SPREKEN ELKAAR TEGEN GEBOORTE GECORRIGEERDE EN NOODZAKELIJKE VOOR MENSELIJKE ACTIVITEIT Schiep de Schepper om te doen BEWEGING ALS KENMERK VAN LEVEN LEVENLOZE, VEGETATIEVE, DIERLIJKE EN MENS VORMEN VAN BEPERKING TWEE BEPERKINGEN: BIJZONDERE EN VOLLE TWEE MET HEN OVEREENKOMSTIGE UITBREIDINGEN HET ONTSTAAN ESSENTIE VAN LEVEN VANUIT MIJZELF ZAL IK DE SCHEPPER BEVATTEN VOORBEREIDING TOT ONTWIKKELING VAN ZIEL IN DE MENS LICHAAM EN ZIEL HET BEVATTEN IN HET MATERIËLE EN HET GEESTELIJKE HET BEVATTEN VAN VERRICHTINGEN VAN DE SCHEPPPER IN HUN ONTHULLING HET BEVATTEN VAN HET GEESTELIJKE NOODZAKELIJKHEID VAN HET BEVATTEN VAN DE SCHEPPER HET BEVATTEN VAN DE SCHEPPER ÉÉN VOORSCHRIFT AAN DE GEMEENSCHAP TE DIENEN OP BASIS VAN HET VOORSCHRIFT VAN DE SCHEPPER DEEL VAN DE TORA TUSSEN DE MENS EN ZIJN NAASTE SPRAAK, GEDACHTE, HANDELING VERBANNING EN BEVRIJDING LICHAAM EN ZIEL

3 HET GEHEIM VAN IN HET VERWEKKEN IS IN DE GEBOORTE 1. ALGEMENE EN BIJZONDERE Het voornaamste doel in het onderzoeken van de schepping bestaat in de analyse van de handelingen van de Schepper, daarin, dat men leert te handelen als Hij handelt, het vermogen te verkrijgen om Zijn handeling na te botsen. De handelingen van de Schepper heten bestuur, ofwel de natuur van de schepping. Ook de geleerden onderzoeken handelingen van de Schepper, waarbij zij dat natuur noemen, de wetten van de natuur, met hetzelfde doel om iets te leren, om de wijze natuur te kunnen nabootsen. Alles, wat wij in ons leven doen dat is het nabootsen van de natuur. Alle voortbrengselen van menselijke handen of gedachten: techniek, muziek, beeldende kunsten alles is op gelijkenis met de natuur opgebouwd. Zelfs de meest uitbundige fantasie is het gevolg van onze natuur. Wij kunnen ons van de natuur niet onttrekken. En alles, wat wij kunnen scheppen dat is slechts een ontwikkeling van datgene, wat in ons reeds in zit. Niets nieuws kunnen wij scheppen. Alles, wat wij doen dat zijn verdere verrichtingen van de Schepper, die Hij door ons verwezenlijkt. Maar ons lijkt alleen, dat wij zij zelf vervullen zo zijn wij geschapen, dat, terwijl wij alles op aanwijzing van de natuur vervullen, volkomen overtuigd zijn, dat wij juist onze persoonlijke wensen vervullen. In feite, zijn dat eveneens verrichtingen van de Schepper, Zijn programma van onze ontwikkeling. En al onze ontdekkingen dat zijn ontdekkingen van het reeds bestaande, maar dat eerder van ons verborgen was. Ons fysiologisch lichaam is gelijk aan alle lichamen van onze wereld, als het lichaam van een dier, en, natuurlijk, heeft op zich genomen geen enkele geestelijke eigenschap. Maar ook de lichamen in onze wereld onderscheiden zich van elkaar door geen geestelijke eigenschappen en in hun kringlopen alleen vervangen elkaar. Indien er geen kwalitatieve, geestelijke onderscheid is, dan waarmee onze fysiologische lichamen zich dan ook van elkaar niet zouden onderscheiden, geestelijk worden zij allen als één lichaam beschouwd. Immers het verschil in het geestelijke dat is het verschil van eigenschappen, kwaliteiten, aangezien uitwendige materiële omhulsels in de geestelijke ruimte ontbreken. Daarom, door naar onze wereld te lijken, ontdekt een kabbalist één vertegenwoordiger per elke soort. Maar indien hij een mening over de natuur naar de geestelijke eigenschappen vormt, dan is zijn gezichtsvermogen, welk alleen de geestelijke eigenschappen onderscheidt, ontdekt in onze wereld niets, behalve leegte. De fysiologische eigenschappen van lichamen zijn gelijk. En indien, laten wij zeggen, bij één van hen een of andere ziekte is, dan bekijkt een arts zijn lichaam, als lichamen van overige mensen met een dergelijke ziekte. D.w.z., onze lichamen zijn gelijksoortig. En dat, terwijl in 3

4 het geestelijke één lichaam onderscheidt zich qua zijn eigenschappen volkomen van een ander. Al deze beschouwingen zijn, natuurlijk, ook juist ten opzichte van alle objecten van onze wereld: alle levenloze lichamen zijn als één lichaam, alle planten zijn als één plant, alle dieren zijn als één dier. Er is maar één geestelijke ruimte, welke als ruimte van eigenschappen dichterbij-verder van de Schepper wordt bepaald. En het bestaan in die ruimte van materiлle lichamen: levenloze, vegetatieve, dierlijke is niet van betekenis, aangezien het onderscheid tussen lichamen in deze ruimte alleen door het verschil van hun geestelijke eigenschappen wordt bepaald. En indien bij vele lichamen geen onderling verschil bestaat, dat vloeien ze in één samen. Naar dezelfde enige wet der gelijkenis wie de eigenschappen van de Schepper verkrijgt, vloeit met de Schepper samen. In deze geestelijke ruimte bevindt zich de gehele schepping. Deze geestelijke ruimte werd geschapen als gevolg van het feit, dat de Schepper verborg Zich en wordt in de mate van gelijkenis met Hem onthuld. D.w.z., er bestaan Hij en wij. En in de mate van onze gelijkenis van eigenschappen met die van Hem gewaarworden wij Hem steeds meer. En deze innerlijke verandering van een gewaarwording van de Schepper van een meer heldere in een minder heldere, of van een minder heldere in een meer heldere, heet een geestelijke beweging. Men kan zeggen, dat in deze geestelijke ruimte bestaat de aantrekkingskracht van de Schepper, welke kracht trekt de mens tot Hem in de mate van een gelijkenis van de mens aan de Schepper, en op die manier verplaatst de mens zich. Deze verplaatsingen zijn achtereenvolgende, trapsgewijze. De mens verbetert zijn eigenschappen trapsgewijs: er vindt een proces plaats van het innerlijke beseffen en de evaluatie van zijn eigenschappen als [te zijn] slechte, en vervolgens het aanwenden van zijn inspanningen om die [eigenschappen] met behulp van de Schepper te verbeteren. Het ontvangen van hulp schept in de mens een nieuwe eigenschap. En in overeenkomst met zijn nieuwe eigenschappen neemt de mens automatisch, volgens de aantrekkingskracht in deze ruimte, een nieuwe, hogere trap in. Hoe grotere trap een mens inneemt, des te meer algemene eigenschap van de schepping hij heeft. Dat is net als in onze wereld, waar een mens, die verschillende toestanden doorliep en een ervaring opdeed, sluit in zich als het ware vele mensen in. Daarom is het algemene hoger dan het bijzondere. Daarom is degene, die trouw aan zijn volk is, hoger dan een burgermannetje. En dat komt, omdat het algemene brengt voort en bevat in zich al het bijzondere, en daarom hoe groter het algemene is, des te meer componenten het heeft. Daarom zijn er verschillen tussen degenen, die trouw zijn aan het gezin, de stad, het volk, de wereld. 4

5 GEESTELIJKE GEBOORTE Een geboorte in de mens van een nieuwe eigenschap gelijkt om een geboorte van een menselijk lichaam. Aanvankelijk is het stadium van het verwekken, wanneer een eigenschap of een gedachte nog niet wordt opgevangen, zweeft ergens in een mens rond, als gevolg van bepaalde voorgaande redenen. Vervolgens begint die zich op te tekenen, zich via een of andere eigenschappen, gedachten, te manifesteren, totdat die als iets eigens, een apart bestaande, een zelfstandige, een geboren, wordt gewaarword. Het proces lijkt op een geboorte van een mens: eerst worden bijbehorende cellen in organismen van een moeder en een vader voortgebracht, vervolgens vloeien zij samen. Een bepaald, nieuw organisme begint zich te ontwikkelen, ten opzichte van zichzelf absoluut onbewust, zoals een nog onbewuste gedachte. Daarna gewaarwordt dit nieuw zichzelf geleidelijk steeds meer en meer, en scheidt zich van zijn grondoorzaken, komt tot het zelfbewustzijn en het gewaarworden van zichzelf. Het één is met de ander verbonden: naar mate zijn uitkomst vanuit de macht van ouders verkrijgt men zelfstandigheid. En omgekeerd. Een geboorte is het wisselen van macht. Een geestelijke geboorte is het wisselen van eigen macht in die van de Schepper: een mens neemt op zich vrijwillig een onderschikking aan de wil van de Schepper, wenst in weerwil van zijn verstand te gaan, waarbij hij door een wijsheid van een hogere geestelijke trap geleid wordt. Gelijk een geboorte op alle niveaus, hetzij verstandelijk of dierlijk, vindt ook een geestelijke geboorte plaats: het verschijnen in een mens van geestelijke wensen. Vóór dat moment waren zij in een mens niet, daar hij in de macht van zijn egoïstische wensen was. Het ontvangen van boven van geestelijke wensen, het vervangen van egoïstische wensen in altruïstische, heet een geestelijke geboorte. Dat doet zich voor met behulp van de Schepper de geestelijke kracht, welke alles doet ontstaan, in alle werelden (m.i.v. onze wereld). Bovendien, alles, wat zich in onze wereld voordoet is het gevolg van datgene, wat in de geestelijke werelden plaatsvindt, dat vandaar naar ons neerdaalt. Zoals wordt gezegd: Er is geen grasje beneden, waarboven geen engel (een geestelijke kracht) zou zijn, die hem niet zou slaan en bevelen te groeien. D.w.z., een geboorte en een verdere groei gebeurt alleen onder invloed van een dwingende en slaande van boven kracht. Des te meer een geestelijke geboorte en groei daar dit proces vindt plaats tegen onze egoïstische natuur in. Zonder van boven dwingende geestelijke kracht van de Schepper eveneens in onze, materiële wereld zal het leven en beweging ophouden te bestaan immers alle [willekeurige] materiële vertoningen zijn vertoningen, gevolgen van de geestelijke krachten. En wanneer onze ogen zullen opengaan, zullen wij de hoge wereld zien, zullen wij ontdekken dat niets materieels bestaat. En dat zijn slechts manifestaties van geestelijke krachten, welke door ons in een materiële vorm worden gezien, zij verschijnen voor ons in onze materiële zintuigen. Naar mate onze geestelijke opstijging, een toenadering tot de Schepper, lagere krachten worden door hogere vervangen, totdat wij zullen zien, dat rondom ons is er niemand en niets, behalve de Schepper. 5

6 Het verkrijgen van de eerste geestelijke eigenschap heet een geestelijke geboorte: door zijn innerlijke gewaarwording gaan een mens van onze egoïstische wereld uit, de geestelijke wereld in. Het verschijnen in hem van een nieuwe kwaliteit, die zich van onze wereld onderscheidt, stoot hem van deze wereld op die trap uit, welke [trap] met zijn nieuwe eigenschap overeenkomt. En deze trap heet allerlaagste trap van de geestelijke wereld de malchoet van de wereld Asieja. De eerste correctie van de mens heet zijn geboorte. En vervolgens vindt zijn geestelijke groei plaats de correctie tot een volledige gelijkenis met de Schepper. UITTOCHT UIT EGYPTE HEET GEBOORTE De uittocht (bevrijding) uit egoïstische eigenschappen in altruïstische, in de wereld van correctie, het verkrijgen van de eerste geestelijke eigenschap wordt dan mogelijk, wanneer een mens in staat is om een uiting van iedere willekeurige egoïstische eigenschap in zichzelf te onderdrukken. Natuurlijk, dat zulke anti-egoïstische krachten in een mens ontbreken. Alleen onder invloed van boven ontstaat in hem een nieuwe geestelijke kracht, welke kracht hem zijn natuurlijke wensen helpt te overwinnen. Het uitkomen van onder de macht van het egoïsme de Farao, heet een bevrijding uit Egypte, de uittocht uit Egypte, en het verkrijgen van nieuwe altruïstische eigenschappen heet het intreden in het land Israël. Een geestelijke geboorte lijkt op een geboorte van een mens in onze wereld: een embryo in het lichaam van een moeder bevindt zich in de meest comfortabele voor zijn ontwikkeling plaats vóór onze geestelijke geboorte bevinden wij ons onder de absolute macht van geestelijke ontwikkelende kracht. Maar ten opzichte van de schepping zelf, kan men zeggen, dat vóór zijn geboorte is een baby, terwijl het zich in het donker, in een moederschoot bevindt, niet zelfstandig, het beseft niet waar het is en wie het is, zelf kan het zich niet voortbewegen, noch voeden. Alles wat in hem is is van zijn moeder. Zo is ook onze toestand vóór de geestelijke geboorte. Een pasgeborene wordt pas dan geboren, wanneer hij zijn volledige prenatale rijpheid bereikt. En indien hij niet geboren zou worden, niet uit een zulke vóór dan moment (moment van de geboorte vert.) geschikte plaats er uit zou komen zal hij sterven. Omdat van de allerbeste [wordt een zulke plaats] voor hem de allergevaarlijkste. Indien hij in hem zal blijven vertoeven, zal hij doodgaan! Daarom een moeder zelf stoot een vrucht van zichzelf uit. Het verblijven in het egoïsme, een bewust verblijf in zijn macht, in de egyptische ballingschap, kan alleen gewaarword worden, indien een mens al gedeeltelijk van verte gewaarwordt, wat de lucht der vrijheid, de eigenschappen van de geestelijke wereld betekenen. Het onbewuste en vervolgens al bewuste verblijf in de slavernij van de Farao is één van de noodzakelijke fasen van de prenatale ontwikkeling van een mens en heet in de Kabbala ieboer-embryo. 6

7 Het zich gewaarworden als een geestelijke embryo is noodzakelijk voor een geestelijke geboorte en wordt als het ontstaan van eigen geestelijke wensen gewaarword. Pas na geestelijk te zijn geboren, ontvangt een mens een gewaarwording en het besef, wat betekent om zich in de geestelijke wereld te bevinden: zelfstandig te ademen, van de Hoge te ontvangen, te verzoeken, de Hoge te gewaarworden als degene, die je ter wereld brengt en onder zijn hoede heeft. Vervolgens doet zijn ontwikkeling zich voor gelijk de ontwikkeling van een pasgeborene mens in onze wereld: de hoge kracht leidt hem geleidelijk langs de geestelijke trappen, en elke volgende geestelijke trap onderscheidt zich van een voorafgaande alleen door een aanvullende, nieuwe, gecorrigeerde geestelijke wens. Aanvankelijk bestaat de geestelijke weg van een mens in het verkrijgen van altruïstische krachten-eigenschappen: hij groeit van de malchoet van de wereld Asieja tot de malchoet van de wereld Atsieloet, waarbij hij de trappen van 30 sfirot doorloopt. Dit proces bestaat daarin, dat hij zijn egoïstische wensen in het geheel niet gebruikt, maar alleen ontkent. Wanneer een mens met zijn eigenschappen de malchoet van de wereld Atsieloet bereikt dan heet dat, dat hij zijn altruïstische wensen G E volledig verkreeg. En vervolgens, terwijl hij een deel van de malchoet van de wereld Atsieloet wordt, dan begint hij zijn egoïstische wensen te corrigeren: hij doet zijn ACha P in de wereld Atsieloet opstijgen, waarbij hij egoïstische wensen in altruïstische verandert daarbij ontvangt hij in hen genietingen omwille van de Schepper. In totaal worden deze correcties achtereenvolgend in 6000 delentrappen, die jaren heten, verricht. Wanneer een mens deze correcties voltooit, bereikt hij de laatste trap, het einde van al zijn correctie de Gmar Tiekoen. En de daaropvolgende trap heet Masjiejach de Bevrijder: van deze kracht ontvangt een mens een dermate sterk licht, dat het helpt hem om zijn eigen natuur te corrigeren, om zijn aangeboren egoïsme in het altruïsme te veranderen, vervangt het stenen hart het lev ha-even in het levende hart lev bassar. En vervolgens komt een mens op allerhoogste trappen omhoog van het samenvloeien met de Schepper, welke trappen de 7 e, de 8 e, de 9 e en de 10 e duizend jaren heten. Zoals rabbi J. Ashlag schrijft, er zijn afzonderlijke individuen, die deze trappen nog bij hun levens in onze wereld bereiken. In het artikel Het visioen van rabbi Chieja uit het voorwoord bij het boek Zohar, Zohar vertelt, hoe na het overleden van rabbi Sjimon zijn leerling rabbi Chieja kon het niet begrijpen, waarom bereikte zijn leraar de laatste trap, de uiteindelijke correctie, de Gmar Tiekoen. Het antwoord wordt daar direct gegeven: er is een bijzondere en algemene eindcorrectie. Hoewel rechtvaardigen hun bijzondere (persoonlijke) correctie bereiken, de algemene correctie zal allen op een kwalitatief nieuwe, allerhoogste trap van het samenvloeien met de Schepper zal doen opstijgen. GEBOORTE VAN EEN DODE Wanneer een mens beseft, dast hij zich in een donkere, dode wereld bevindt en met al zijn krachten-wensen er van uit streeft te komen wordt hij in een nieuwe, geestelijke wereld geboren, gelijk een embryo, welk niet hoort, naar zijn ontwikkeling, om zich in de moederschoot te bevinden. 7

8 Maar indien aan het einde van een zwangerschap (een gewaarwording van het zich in een egyptische slavernij van het egoïsme te bevinden), een geboorte vroegtijdig plaatsvindt, d.w.z., een mens is nog niet rijp, hij verkreeg in zich nog geen altruïstische eigenschappen voor het zelfstandige bestaan in een nieuwe wereld, dan wordt het geacht, dat hij is dood geboren. In een zulk geval zal een mens gedwongen zijn om door te zetten met zijn egoïstische wensen te vechten (de oorlog met Amalek, inwendige twisten, het aanbidden van een kalf, e.d., waardoor het ook woestijn heet, het gewaarworden van een nieuwe geestelijke wereld, naar de naam Sinai van het woord sina haat). Na de toestanden van de egoïstische slavernij te hebben doorgelopen, wanneer een mens tot het besef van een noodzaak van het uitkomen uit de macht van egoïstische krachten komt, wordt hij nog niet volledig voorbereid om altruïstische eigenschappen in zich te ontvangen. Ondanks het feit, dat hem van boven altruïstische krachten zijn gegeven, is hij nog niet in staat om ze te ontvangen. Werd dood geboren [betekent] hij kon geestelijke eigenschappen niet verkrijgen, ondanks het feit, dat het voor hem was weggelegd. Het uitkomen uit egoïstische eigenschappen doet zich voor, maar een mens komt in de duisternis terecht. Het geestelijke schijnt, maar vóór hem zijn gigantische hindernissen Jam soef de eindzee (de Rode zee), dorre, levenloze woestijn (zo vertoont zich de geestelijke wereld in de niet volledig gecorrigeerde eigenschappen [van de mens]). Om zo te zien een mens ontvangt de Tora, maar hij ontrukt zich niet volledig van zijn vroegere eigenschappen, als gevolg waarvan vindt vervolgens het breken van stenen tafelen, de zonde van het gouden kalf, e.d. Zoals rabbi J. Ashlag schrijft, de vroegtijdige uittocht uit de egyptische ballingschap werd de oorzaak van alle verbanningen. Maar er zijn geen onvolmaakte handelingen bij de Schepper dat zal allemaal vertoond worden als een noodzakelijke trap voor een verdere vermenging van altruïstische en egoïstische eigenschappen, welke [vermenging] nodig is voor het doordringen van die in die, opdat een mogelijkheid zal verschijnen om het gehele egoïsme uit te corrigeren. Daarom dient er op elke trap het breken van wensen plaatsvinden zonder het breken, zonder een vermenging van deze tegengestelde eigenschappen in de mens, zal geen correctie zijn. een geboorte vindt stapsgewijs plaats, er zijn in een geboorte vele, zogenaamde mislukte processen. Wij worden opgetild het geestelijke lijkt gewenst te zijn en gegooid ontgoocheling t.o.v. het geestelijke wordt in ons gewaarword. Wensen worden vermengd, zodat het geestelijke in alle materiële deeltjes, in de wens om te ontvangen, in het egoïsme dermate binnen kan komen, dat de correctie van allerlaagste, meest van de Schepper verwijderde wensen, voltooid zal kunnen worden. Pas dan wordt de volle, volmaakte Eindcorrectie bereikt. GEBOORTE UIT VADER EN MOEDER Maar na zijn echte geestelijke geboorte, slikt een pasgeborene geestelijke levenskrachtige lucht, en gewaarwordingen van een nieuwe wereld openbaren zich bij hem voor het eerst. En dan groeit hij op, zoals wij hebben gezegd: aanvankelijk bevat hij alleen de wensen om weg te geven, de G E, welke Kohen heten, en vervolgens corrigeert en sluit aan hen de wensen 8

9 om te ontvangen met een intentie omwille van de Schepper, ACha P, die het Heilige volk heten. Omdat onder volk worden altijd wensen om te ontvangen bedoeld. Als middel voor het bereiken van een correctie van ontvangende wensen dient het uitvoeren van het Voorschrift over liefde voor de naaste om met zijn [eigen] egoïsme niet van zichzelf te houden, maar van een ander. Het heilige volk dat is een trap, waar een mens zijn egoïstische wensen in altruïstische verandert. Het volk dat zijn egoïstische wensen van de mens, maar het heilige dat zijn reeds gecorrigeerde egoïstische wensen (ACha P de Alieja). Er bestaan drie toestanden: 1. Egoïstische wanneer men alleen van zichzelf houdt. 2. Chafets chessed een altruïst, wenst niets voor zichzelf. Maar hij is nog niet in een toestand van het weggeven van datgene, wat van hem is aan anderen, noch aan zichzelf, noch aan anderen. Dat is een bepaalde trap van de correctie: een mens wenst zijn egoïsme niet te gebruiken. 3. Om van andere te houden als van zichzelf, om precies te zijn, op dezelfde wijze, als je van zichzelf hield, houdt je nu van een ander. Niet gelijkelijk zoals ik nu van mijzelf hou, zo hou ik ook van een ander, maar om van een ander te houden, zoals ik hield van mijzelf vóór de correctie, d.w.z., om je liefde volledig op een ander over te brengen, waarbij je jezelf niet gewaarwordt. Hebt uw naaste lief, als zichzelf zoals je hield van jezelf. Is het soms mogelijk om tegelijkertijd én van jezelf te houden, én nog van iemand. Dat is onmogelijk! Óf van jezelf, óf van een ander. Wanneer een mens zich van zijn egoïstische wensen, van zijn gedachten aan zichzelf bevrijdt, wordt hij chefets chessed hij wenst niets. Vervolgens, wanneer zijn ogen opengaan en hij ziet, dat er niemand is behalve de Schepper, verschijnt in hem de liefde voor de Schepper. Zoals in onze wereld, een baby, na zijn geboorte in lieflijke en trouwe handen van zijn ouders terechtkomt, welke ouders hem een veilige, nodige ontwikkeling waarborgen zo ook aan eenieder die geestelijk geboren wordt, wordt een bepaalde geestelijke omgeving voorbereid, welke omgeving de voor hem zorgdragende zielen heet. Deze zielen helpen hem om in de geestelijke wereld te overleven en zich te ontwikkelen. Door op te stijgen, gewaarwordt de mens, dat alles behalve hem is gecorrigeerd. 9

10 2. ACHTERKANT EN VOORKANT De mens is zodanig ingesteld, dat hij altijd vooruitkijkt naar zijn toekomstige groei, vooruitgang, zijn weg lijkt hem als een opstijging van beneden naar boven, zijn elke toekomstige toestand neemt hij aan als een grotere, betere, dan nu, dan de huidige [toestand]. Indien hij echter gewaarwordt hem als mindere (minder geld, gezondheid, eerbetoon), dan lijkt het hem als een dood. De mens is zodanig geschapen, dat hij te allen tijde naar zijn volgende toestand streeft, als naar een grotere, ten opzichte van de voorafgaande [toestand]. En daar de mens is geschapen als degene, die naar de toekomst streeft, kan hij de toestand, die aan zijn fysieke geboorte voorafgaat, niet beseffen en gewaarworden. En hij is evenmin niet in staat, om te gewaarworden, op welke manier in hem een of andere wens ontstaat, hij kan zich niet voorstellen, waarvandaan verschijnt in hem datgene, wat zijn Ik vormt. De trap, die de mens voortbracht, zijn voorgaande geestelijke toestand, heet vaderen, oervaderen, vader en moeder. Deze hoogste trap brengt in de mens bepaalde eigenschappen voort. Maar hoe kan een mens zich met deze trap in verbinding brengen, waar ontvangt hij al zijn wensen vandaan, m.a.w., waar bevindt zijn toekomst zich? Opeens verschijnt in de mens een wens om iets te bereiken, hij gewaarwordt plotseling iets als wenselijk om het ontvangen, te weten, te bevatten. Maar deze gedachte is het gevolg van het in de mens neerdalende wens. Deze van boven neerdalende wens doen in de mens een gedachte ontstaan over de noodzakelijkheid om een of andere handeling te verrichten, iets te bereiken. Hoewel een mens maakt zichzelf wijs van ik zal het beter hebben, indien ik dit zal bereiken, verkrijgen maar deze nieuwe argumenten zijn slechts het gevolg van een wens, die gewaarword wordt, van een wens, die al eerder van boven was neergedaald. Maar deze wens zelf ontstaat in een lagere, in de mens, uit een gedachte en een wens van een hogere, om een zulke wens voort te brengen. Dit voornemen van een hogere gaat aan het verschijnen van een wens en een gedachte in de mens vooraf. Dit voornemen ontbreekt in de gewaarwordingen van de mens, aangezien het tot een volkomen andere, voorgaande, hogere partsoef, zijn geestelijke ouders behoort. Daarom gelijkt de mens aan een boek, waarin de eerste helft van pagina s ontbreekt. Vandaar, dat door zich te lezen, door zich met behulp van zijn niet-gecorrigeerde, aardse eigenschappen te bestuderen, is het onmogelijk om maar iets over zichzelf te begrijpen, en niet alleen zijn verleden, maar ook de toekomst, hoewel het de mens lijkt, dat hij het wel begrijpt. Het voordeel van degenen, die in het geestelijke uitgaan is, dat zij de toekomst zien, en niet in het feit, dat zij hun verleden bevatten. Zij hebben een mogelijkheid om hun oorzakelijkheid te bevatten datgene, wat hen dwingt om zich te ontwikkelen, hun tegenwoordige ik bepaalt. Door zijn geestelijke ouders te bevatten, beseft de mens volkomen zijn huidige trap, kan zichzelf als het ware van buiten zien, hij wordt objectief. Al het voordeel van hen, die zich geestelijk bevatten, d.i. kabbalisten, bestaat daarin, dat zij hun ontstaan uit de Schepper tot onze wereld zien, omdat zij langs dezelfde ladder opstijgen, als waarop het neerdalen van hun zielen plaatsvond. Kabbalisten beginnen hun vorige ik te 10

11 gewaarworden en vooruit te zien. Indien de mens zijn geestelijke wortel bevat, dan ziet hij zichzelf daadwerkelijk, alsmede datgene, wat vóór hem ligt. Zonder dit bevatten ziet hij zelfs datgene niet, wat zich vóór hem is. In de mens veranderen telkens zijn wensen, omdat zijn geestelijke wortel, die hem tot het doel doet voortgaan, voortdurend vernieuwd wordt. Een groei van de mens bestaat in een groei van zijn scherm het vermogen om in weerwil van zijn common sense te gaan, door ogen te sluiten, door het GELOOF BOVEN KENNIS. Een geestelijke groei dat is een wens om zelf langs die weg te gaan, en niet vanwege een opgelegde noodzakelijkheid. Maar, indien het verkieselijk is om met het geloof [door het leven] te gaan, waar is het dan voor nodig om zijn geestelijke oorsprong te bevatten? Men dient achteruit te kijken met het doel van het bevatten van zijn vorige toestand alleen daarvoor, om te weten hoe verder voort te gaan, niet voor het rechtvaardigen van het nietsdoen, doch voor de kennis, om vervolgens in weerwil ervan te gaan. In de Tora is geschreven, dat de vrouw van Lot keek achterom zij streefde naar haar vorige toestand, naar de oerreden. Elke toekomstige toestand is gecorrigeerder en dichter bij de Schepper, dan een voorafgaande, en wij bereiken hem door de weg van de Tora of door de weg van het lijden. Een mens bevat in zich alles, wat door de Schepper is geschapen: werelden, sfirot, engelen en de gehele onze wereld binnen de mens bestaat. Maar het lijkt de mens, dat hij alles van buiten gewaarwordt. In werkelijkheid echter bestaat buiten de mens niets, dan alleen de Schepper, die wij niet voelen, maar gewaarworden alleen Zijn verschillende uitwerkingen op ons, in de vorm van het bevatten van onszelf steeds dieper en dieper. Deze stadia van het bevatten van onszelf heten sfirot, partsoefiem, werelden, en zij bevinden zich binnen ons. En datgene, wat buiten ons bestaat dat is een illusie, en een dusdanige, dat het onmogelijk is om zich iets omgekeerds, een tegenovergestelde voor te stellen. Dat komt, omdat onze zintuigen geven ons een inversieve voorstelling: het feit, dat alles in werkelijkheid zich binnen onszelf bevindt lijkt ons als datgene, dat zich buiten ons heen bevindt, terwijl buiten onszelf alleen de Schepper zich bevindt. Hoe wordt in de mens een gewaarwording opgebouwd, dat om hem heen een wereld zich bevindt? Een mens bevindt zich als het ware binnen een ballon van zijn gewaarwordingen. Van buiten drukt de Schepper, maar de mens, door zich binnen zijn sfeer, ofwel een ballon, te bevinden, neemt waar, door een druk van buiten in evenwicht te brengen hij reageert op Hem met zijn zintuigen. En in de mate van deze druk op uitwerkingen van buiten wordt in de mens een voorstelling gevormd, een beeld, dat wereld heet. Dat beeld wordt door hem gezien, als datgene, wat zich van buiten bevindt, maar in werkelijkheid is het binnen de mens. Naar hetzelfde principe zijn alle meetgereedschappen opgebouwd: zij meten niet een uitwerking zelf, maar hun tegenwerking eraan. Wij kunnen de buitenwereld niet bevatten, omdat zij niet bestaat. Al onze wetenschap bevat het waarnemen door ons van de Schepper. Maar ondanks het feit, dat de mens alleen zichzelf bevat en al het plaatje bevat hij alleen in zichzelf, geeft het hem een voldoende inzicht in dat beeld zelf. Aangezien de Schepper, door in ons dit beeld op te tekenen, behandelt ons ook in overeenstemming ermee. 11

12 Datgene, wat wij gewaarworden dat is de meest geschikte en noodzakelijke voor ons gewaarwording ten behoeve van onze ontwikkeling. Er is geen plaats voor een vraag Op welke manier men zich in onze wereld geestelijk kan ontwikkelen?. Dat fragment van de Schepper, welk een mens gewaarwordt en zijn wereld noemt dat is juist datgene, wat hij op het gegeven moment dient te gewaarworden, en hij dient juist in deze zijn wereld te handelen. Datgene, wat wij op elk moment gewaarworden dat is het allerbeste, wat het ook kan ten behoeve van onze geestelijke ontwikkeling! Maar via zijn subjectieve waarneming gewaarwordt de mens al het hem omgevende in een noodzakelijke voor het bestaan vorm, hij gewaarwordt anderen en andermans voornemens begrijpt het feit, dat hem een mogelijkheid geeft, om in een omgeving van zichzelf gelijken te coëxisteren. Maar dat bevat hij zoals in ons bekend voorbeeld met een radio-ontvanger alleen dan, wanneer hij is ontwikkeld, als overigen dan begrijpt hij vanuit zichzelf hun gedachten. Men kan een zich gelijke alleen vanuit zijn eigen zelfgevoel gewaarworden. Hij dient in zichzelf eigenschappen van de overige wereld te vinden en pas dan zal hij zijn omgeving kunnen bevatten. Maar indien hij nooit een of andere gewaarwording ondervond (bijvoorbeeld, een hoofdpijn), zou hij zich nooit kunnen voorstellen, wat dat betekent. Daarom onderscheidt de mens zich van de levenloze, vegetatieve en dierlijke werelden door een maat van zijn innerlijke ontwikkeling. Om zijn omgeving tot aan de Schepper te bevatten, dient men zijn eigenschappen te bestuderen, zoals is gezegd: Uit mijzelf zal ik mijn Schepper bevatten. De mens is opzettelijk zo opgebouwd opdat hij alles buiten zichzelf kon bevatten, anders zou hij niet in staat zijn om met behulp van zichzelf de gehele wereld te corrigeren. Wat de mens niet kan bevatten dat is zijn eigen oorsprong, alles, wat geweest was vóórdat hij zich van zichzelf bewust werd, tot aan deze gedachte, welke bij hem nu is ontstaan, op welke wijze is zij ontstaan, waar daalde deze wens in hem vandaan. Wij beschikken niet over een taal, om uit te drukken, wat de oorzaak geweest was van onze Ik. Het neerdalen van de werelden van boven naar beneden, het verwijderen ervan van het licht van de Schepper, zijn verzwakking, werd verricht, om een mens te kunnen scheppen, die in volle vervreemding van de Schepper zou beginnen en vervolgens een volle samenvloeiing met Hem zou bereiken. De gehele voorbereiding voor het verschijnen van de mens heet de Keerzijde. En de mens gewaarwordt haar in het geheel niet, omdat dat zijn hoge trappen van het neerdalen van het licht van de Schepper naar onze wereld de laagste trap. Deze trappen van het neerdalen worden alleen door kabbalisten bevat, die van beneden naar boven daarlangs opstijgen en ze in hun boeken opschrijven. Zij, die opstijgen, bevatten hun oorsprong, en daarom bevatten zij steeds meer hun Bron en zichzelf zij bevatten hun toekomst. DE VIJFTIGSTE POORTEN Er wordt in de Tora verteld, dat Mosje verzocht de Schepper om Zich aan hem te vertonen, en de Schepper verscheen hem van buiten, maar op zijn verzoek om Zijn aangezicht te laten zien, antwoordde Hij, dat het onmogelijk is. Wat betekent de keerzijde van de Schepper te zien? 12

13 Dat betekent het gehele geheim van het ontstaan (Ieboer) van het gehele heelal te bevatten, van de aanvankelijke gedachte en tot zijn uiteindelijke doel. Alle eigenschappen van een toekomstige nieuwgeboren, vanaf zijn geboorte en tot zijn overleden, worden in een zaad bevat, die hem voortbrengt. De gehele schepping tot aan zijn einde, al zijn eigenschappen, en daarom ook al zijn weg wordt in het licht inbegrepen, dat van de Schepper uitgaat. Door langs de trappen van het neerdalen van dit licht op te stijgen, naar mate van zijn geestelijke ontwikkeling, bevat een mens op elke trap zijn verleden, zijn Bron. Hoe hoger een mens opstijgt, des te meer van zijn verleden hij bevat. Omdat alles zich langs één en dezelfde weg voordoet: van boven naar beneden dalen sfirot, partsoefiem en werelden, en langs dezelfde weg van beneden naar boven stijgt de mens op voor het samenvloeien met de Schepper. De Schepper openbaarde Mosje al het neerdalen van de trappen van boven naar beneden, wat de Keerzijde heet. Maar de ontwikkeling van beneden naar boven, het bevatten van alle trappen van de allerlaagste, de trap van onze wereld, tot de allerhoogste, de Eindcorrectie, die de 50 e poorten heet, werden aan Mosje niet getoond. De uiteindelijke correctie van het egoïsme is in het verkrijgen door hem de eigenschappen van het altruïsme, de eigenschappen van de sfira biena, die 100 heet: 50 trappen van het neerdalen van biena tot onze wereld heten trappen van het ontstaan (Ieboer) en 50 trappen van het opstijgen van onze wereld naar boven heten trappen van correctie en het bevatten. De biena zelf heet Iema moeder, daar zij de gehele wereld voortbrengt. En hij, die de trap biena bevat, wordt waardig geacht om de gehele volmaaktheid van de schepping te bevatten. Daarom liet de Schepper Mosje de neerdalende trappen zien, maar de opstijgende [trappen] tot hun uiteindelijke trap liet Hij hem niet zien, omdat zij alleen bij het bereiken van de correctie door alle zielen bevat worden. En indien het licht, het bevatten, in nog nietgecorrigeerde wensen binnenkomt, dan vindt het breken van wensen plaats (sjvierat keliem), en de reeds gedeeltelijk gecorrigeerde wensen zakken opnieuw onder de macht van het egoïsme naar beneden. Vóórdat alle zielen in hun uiteindelijke volmaakte correctie zullen worden gecorrigeerd kan geen één, die opstijgt, de 50 e poorten bereiken. In het voorwoord bij het tweede boekdeel van het boek Pri chacham, schrijft mijn rav, rabbi Baruch Ashlag, dat zijn vader, rabbi J. Ashlag, bevatte de 10 e duizend jaren. Maar, zoals wij een voorbeeld uit het boek Zohar al citeerde, namelijk uit het artikel Het visioen van rabbi Chieja, er bestaat een persoonlijke bevatting een trap, die een mens kan bereiken, én een algemene bevatting dat kan men alleen door het totaal van alle gecorrigeerde zielen bereiken. Aan het einde van de correctie van al onze wensen, wanneer wij de gehele ons ter correctie gegeven natuur, haar eigenschappen volledig zullen corrigeren, zal ons onze ware natuur geopenbaard worden, onze echte egoïstische wens de Malchoet, zal in ons onthuld worden. Deze Malchoet voelden wij nog nooit tevoren, en wij wisten niet, wat het is. Deze gigantische wens Lev haeven wordt niet gewaarword vóórdat alle overige, voorafgaande 288 wensen gecorrigeerd zijn, omdat de mens niet in staat is het lijden dat ermee gepaard gaat te gewaarworden, en de wens zelf hij niet in staat is te corrigeren. Hij, die vooruitgaat ondervindt soms een gewaarwording van het zich openen voor hem van een zwarte afgrond, die het schijnen van malchoet ha-jarat malchoet heet. Dat is slechts 13

14 een klein schijnen van de echte malchoet. Maar in het algemeen, vóór de volledige correctie, deze wens wordt in mens niet vertoond. Zij is dermate van ons verborgen, dat wij ons haar zelfs niet kunnen voorstellen. Pas na de correctie van 49 poorten en het vullen ervan met licht, worden kabbalisten waardig bevonden om te bevatten, wat de 50 e poorten sjaar noen is de trap van Mosje Rabbejnoe. Er zijn twee typen bevattingen: de profetie en de hoge wijsheid. Naar het niveau van de hoge wijsheid bevatte Mosje datgene, wat ook andere wijzen bevatten. Maar in de profetie kon hij datgene niet bevatten, wat hij wel kon in zijn wijsheid, en daarom is het gezegd: Een wijze is verkieselijk boven een profeet. Omdat een wijze ontvangt met behulp van een scherm, en dat is al zijn persoonlijke, verdiende bevatting, die hij besturen kan, en in de mate van deze trap van hem is hij een partner van de Schepper hij brengt die trap als het ware zelf voort, en bouwt hem op, de trap, waarop hij opstijgt en waarop hij zich bevindt. Terwijl de profetie dat is het openbaren van boven, in de vorm van een geschenk, wanneer de Schepper ogen aan een kabbalist opent en hij ziet en begrijpt maar alleen krachtens datgene, wat niet door hem is verricht, maar door de Schepper. ZIEL DOET LICHAAM ONTSTAAN: HET ONTSTAAN EN ONTWIKKELING Vanaf het moment van het aanplanten van een zaad in de aarde begin het zich vrijmaken van zijn vorige vorm, van zijn eigenschappen. Het hele zaad heet een ouder ten opzichte van het zaad, die in staat van ontbinding is gekomen, in de aarde is opgelost, zonder zijn eigen eigenschappen is overgebleven. In het hele zaad ware er veel eigenschappen, de gehele wereld, mineralen, eiwitten, e.d., maar wat ervan overblijft en in een nieuwe vorm overgaat dat is alleen het programma van de ontwikkeling. Van het vorige blijft alleen de kracht van een vorig stadium over, die in geen enkele vorm is ingehuld: er was een zaad met eigenschappen en een vorm, en er bleef de kern, die door voor ons ongrijpbaar is. De vorige vorm is volledig vernietigd. En zolang er nog iets van het vorige overblijft, heet dat een kiem, het neerdalen van boven naar beneden. Maar wanneer het tot zijn laatste punt aankomt, laat het al zijn vorige vorm achter, begint te groeien en zich te ontwikkelen is dat al een achtereenvolgende ontwikkeling van beneden naar boven, tot aan het bevatten opnieuw van dezelfde trap, waaruit dit neerdalen is begonnen, d.i. een trap van zijn ouders. Een mens, door in onze wereld te zijn geboren, blijft in geestelijk opzicht nog een geestelijk embryo, wordt geacht alsof hij zich nog binnen zijn geestelijke ouders bevindt, wordt geacht als nog niet geboren zijn. Zijn fysieke ontwikkeling heeft niet zijn geestelijke ontwikkeling als gevolg. Zelfs indien een mens zich met de Tora en Voorschriften volgens de ontvangen opvoeding bezighoudt, heet hij domem de kdoesja [degene, die zich] geestelijk niet ontwikkelt (let. geestelijk niet-levende). Als gevolg van het inbedden in een mens van boven van een wens voor een geestelijke verheffing, indien het alleen [daadwerkelijk] plaatsvindt, dan begint die mens te streven naar het bestuderen van ware boeken, naar het uitzoeken van een ware Leraar, begint zichzelf, de nietigheid van zijn natuur te bevatten. 14

15 Dit proces van het bevatten van eigen nietigheid wordt in gewaarwordingen van een mens als negatief waargenomen dat gelijkt op het verrotten van een zaad. Maar indien een mens geleidelijk in zichzelf zijn eigen egoïstische eigenschappen ontkent en om hun correctie verzoekt, dan rukt hij zich van zijn Ik af. Vóór deze toestand wordt hij bepaald als een embryo, dat zich nog in zijn moeder bevindt. Maar vanaf het moment van het ontvangen van boven van kracht, die hem uit zijn egoïstische slavernij van zijn natuur bevrijdt, wordt hij als geboren zijn beschouwd. Het moment van een geboorte dat is het moment van het ontvangen van kracht om al zijn wensen te beheersen en ze te onderdrukken omwille van het geestelijke verheffing. Vanaf dit moment begint zijn opstijgen van beneden naar boven, langs dezelfde trappen, waarlangs zijn ziel van boven naar beneden afdaalde. Het bereiken van deze allerlaagste toestand is de eerste trap van het voortgaan van de mens naar het geestelijke hoewel de richting van zijn ontwikkeling is omhoog, tot de Schepper, maar aanvankelijk verwijdert hij als het ware steeds verder in zijn gewaarwordingen van Hem. Dat wordt gewaarwordt omdat een onthulling plaatsvindt, door in zichzelf steeds lagere egoïstische eigenschappen te gewaarworden. Tegelijkertijd wordt een mens de nietigheid van zijn eigen krachten getoond, het in hem in het geheel afwezig zijn van een wens om zich tot de Schepper om hulp te wenden. Het onthullen van al deze factoren geeft hem juist een mogelijkheid om geestelijk geboren te worden. GELIJKHEID VAN ALGEMENE EN BIJZONDERE Hij, die voelt, dat in hem zijn kennis aanwezig is, dat hij zelf weet en begrijpt hoe te leven, hoe te leren hij dient nog een ontwikkeling van boven naar beneden door te lopen. En pas dan een terugweg van beneden naar boven te beginnen. Vóór het bevatten van het allerlaagste punt een volledig besef van zijn egoïstische natuur loopt een mens een weg van het bevatten van eigen kwaad door, onder uitwerking van hem tot een zulke ontwikkeling dwingende externe krachten. Een zulke weg heet de weg van het lijden. En onder invloed van deze krachten beseft en onderkent eenieder, in elke generatie, die met zijn leed leeft, geleidelijk - bewust of onbewust de nietigheid van zijn egoïstische natuur. En daardoor nadert hij tot het doel der schepping. Maar hoe lang deze weg is! Immers het eindpunt van een ontwikkeling van deze weg is het beseffen, dat het egoïsme in het geheel en dermate schadelijk is, dat de enige manier om het lijden te ontvluchten is om volledig ervan af te zien. Dit deel van de weg heet het beseffen van het kwaad ha-karat ra. Een mens kan zijn ontwikkeling bespoedigen, haar door de weg van de Tora doorlopen indien hij zal streven met behulp van de methode van de Kabbala - om zijn eigenschappen te ontdekken, zowel door een weg van een natuurlijke ontwikkeling, als door die van het lijden. Het onderscheid tussen die wegen bestaat daarin, dat de weg van de Tora bespoedigt in gigantische mate de geestelijke ontwikkeling van de mens. Hoe meer een mens omhoog streeft, des te meer ziet hij hoe laag hij zich bevindt en hij daalt steeds lager, en des te sneller zal hij in zijn eigen ogen als een zaad verrotten, en na geboren te zullen zijn, zal hij beginnen te ontkiemen. Aanvankelijk beseft een mens niet, dat zijn verlangen naar het geestelijke hem van boven is gegeven immers waar haalt hij uit zijn egoïsme een zulke streven vandaan! En een mens 15

16 wenst het geestelijke alleen daarom, omdat hij niet weet, wat dat is immers het geestelijke voor het egoïsme, d.i. de huidige natuur van een mens, is een dood, is een volledige tegenpool. Evenmin als het onmogelijk is om zijn hand in het vuur te leggen, zo is het ook onmogelijk om zich te dwingen om altruïstische eigenschappen te ontvangen zo tegenovergesteld zijn zij voor ons. Maar het egoïsme zelf duwt een mens tot het geestelijke (ook nog daarom, omdat alleen van het licht hij genietingen ontvangt). Hoe kan het egoïsme zich zo tot zijn eigen ondergang leiden? Waarom komt een mens van voor zichzelf lo liesjma tot omwille van de Schepper liesjma? De liesjma vrijwillig vanaf het begin aan te nemen is onmogelijk. Daarom is speciaal lo liesjma gecreëerd, en een mens kan zich liegen, dat hij omwille van het egoïsme handelt, maar in wijze juist het egoïsme helpt een mens om zijn nietigheid en machteloosheid te bevatten en leidt hem zachtjes tot de toestand van liesjma. Daarom juist wordt gezegd, dat de Schepper schiep twee engelen het goede en het kwade beginselen van de mens en beide leiden zij de mens tot de Schepper. Maar tot het bewuste moment van het afscheid nemen van het egoïsme acht de mens, dat het onmogelijk is gelijk een zaad: voordat het volledig vergaat kan het geen nieuwe vorm beginnen. Zolang in hem iets van zijn vorige toestand nog is, wordt het beschouwd als datgene, wat van boven naar beneden afdaalt. En pas wanneer niets van vorige wensen overblijft begint een ontwikkeling van beneden naar boven. In plaats van de laatste, de meest laagste toestand komt dan direct een opstijging naar boven. Onze onreine wensen, die kliepot heten, wekken in ons wensen tot het geestelijke. Zij vormen een noodzakelijk deel van de schepping, waarzonder onze vooruitgang onmogelijk is. Juist de onreine krachten zeggen ons: Het zou voor je de moeite waard zijn om het geestelijke te verkrijgen! Wat heb je in deze wereld? Nietige genietingen. In de geestelijke wereld zijn genietingen in miljarden maal groter, echter, zij zijn eeuwig!. Dat zeggen ons onze kliepot! En op die manier helpen zij ons om een geestelijke zoektocht te beginnen, en vervolgens zijn doel te veranderen en tot de geestelijke reinheid te komen. Wanneer een mens het algehele plaatje van de schepping begint te beseffen, gewaarwordt hij een geweldige volmaaktheid. Deze gewaarwording van de volmaaktheid is dan ook de allergrootste genieting. Reine en onreine krachten, twee engelen van de Schepper, twee tegenovergestelde systemen van reine en onreine ABaJ A, onophoudelijk vermalen een mens, als palmen een erwt. In onze wereld streven onze wensen naar genietingen van onze wereld, maar wanneer een mens van onze wereld in de geestelijke wereld uitgaat, verschijnen bij hem wensen om niet de genietingen van onze wereld te ontvangen, doch het licht zelf, een zuivere genieting, voor zichzelf, voor eigen genieting. Door deze wens te corrigeren, stijgt een mens nog hoger maar dan wordt het hem van de kant van onreine krachten, kliepot, opnieuw een nog grotere wens gegeven om het licht voor zichzelf te ontvangen. En hij corrigeert haar opnieuw in het altruïstische. En op die manier, door op twee benen voort te schrijden, groeit hij. De onreine krachten helpen een mens om 16

17 op te stijgen. Niets is door de Schepper geschapen, dat tegen de mens zou zijn, doch alleen voor zijn best. Maar er is geen voorschrift om van onreine krachten te houden. Van iets te houden of iets te haten kan men alleen krachtens het beseffen van het nut. Nu houden wij van kliepot, als van degenen, die ons genietingen verstrekken. Wanneer wij zullen zien, dat zij ons van een grote beloning afhouden, zullen wij ze als onze vijanden gewaarworden. Een wens, zowel reine als onreine, wordt door een mens zelf geëvalueerd. En alleen een mens zelf meet zijn wens. Vandaag achten wij wensen voor genietingen van onze wereld nog niet als onreine. Dat is al ons leven! Wij houden van deze wensen, vervullen ze, dankzij hen gewaarworden wij een genieting van een microdosis van het licht, van een vonk licht ner dakiek, die door ons het leven genoemd wordt. Zijn weg naar beneden, zijn embryonale rijping, kan een mens door zijn streven omhoog versnellen. Dat is de enige manier van het snelle beseffen van eigen kwaad. Krachten en wensen, een juiste richting, een zoektocht naar een waar doel kan men alleen uit ware kabbalistische bronnen ontvangen en onder leiding van een echte Leraar. Bij het uitvoeren van elke handeling in het leven dient men te denken over waarvoor doe ik dat op die manier ontdekt een mens in hoeverre hij grof is, egoïstisch, wilszwak, alleen kleine genietingen wenst. Juist deze onaangename gewaarwordingen hopen bij hem op en tot het vergaan van het zaad leiden, waaruit vervolgens een nieuwe schepping van beneden naar boven zal beginnen te groeien. Dit allerlaagste punt in de ontwikkeling van de mens heet in de Kabbala het punt van deze wereld. D.w.z., alleen wanneer een mens in zijn gewaarwordingen zijn allerlaagste toestand bereikt, dan voelt hij dit punt aan. Dat heet, dat hij zich in deze wereld bevindt. Wanneer hij het bereikt, dan ontvangt hij direct het antwoord van de Schepper en begint in gewaarwordingen van de hogere wereld te groeien. 17

18 3. WAT IS EEN ZIEL? WET VAN ONTWIKKELING VANUIT HET STANDPUNT DER KABBALA Indien in onze wereld een bewoner van een andere planeet zou verschijnen, dan zou hij, terwijl hij naar een pasgeboren bokje en een mens kijkt, tot een conclusie komen, dat een bokje een meer volmaakt wezen dan de mens is. En zo is het in alles: het is onmogelijk om iets te begrijpen indien alle toestanden van het te bestuderen object van het begin van zijn ontstaan en tot het einde van zijn ontwikkeling - onbekend zijn. En daar de mens alles alleen uit zijn gewaarwordingen bevat, waardoor hij een doos voorstelt, die alleen dat gewaarwordt, wat in hem via zijn zintuigen terecht binnenkomt, dient de mens om iets te [kunnen] onderzoeken, zich aanvankelijk volledig te leren kennen, een beperking van zijn zintuigen, vertekeningen, welke zij in de omgeving binnenbrengen, te beseffen. Maar het voornaamste is, dat aangezien de mens zijn vorige toestanden niet bevatten kan, ontbreekt in hem van het begin af aan de mogelijkheid om zich te bevatten. Het ontbreken van het begrijpen van redenen van datgene, wat zich voordoet, leidt tot het niet-begrijpen van huidige en toekomstige toestanden. Maar een kabbalist, die langs de geestelijke trappen opstijgt, vertegenwoordigt al een actief deeltje van de gemeenschappelijke Malchoet, Sjchiena, schepping en daarom, door zijn vorige toestanden van vóór de geboorte te bevatten, gaat hij buiten de perken van de tijd uit. Maar door de geestelijke trappen te bevatten, blijft de mens steeds gedeeltelijk beperkt in zijn mogelijkheden voor het bevatten. En dat ondanks het feit, dat elk deel van de schepping in zich de eigenschappen van alle delen bevat. Maar de mens kan via dit zijn deel alle verschijnselen niet bevatten, hij ziet geen gevolgen van vele verschijnselen nog vanwege de onvatbaarheid van hun oorzaken. Vele redenen kan men niet zien omdat zij zijn nog [in de toestand van] ieboer, vorige toestanden, die hij in zijn geestelijke terugkeer-opstijging nog niet bereikte. Hij steeg nog niet langs de ladder tot die trappen op, waarop de voor hem nog verborgen eigenschappen en wetten waren ontstaan. Laten wij veronderstellen, dat een mens steeg op een of ander niveau op. Dat betekent, dat vanaf dit niveau en eronder hij het begin en het einde van handelingen kan begrijpen. Dat heet de maat van zijn bevatten. De mens van onze wereld ziet niets van het verleden juist omdat hij de toekomst zijn geestelijke toestanden - nog niet bevatte. Het objectief zijn van de mens in gewaarwordingen van onze wereld komt neer op een overeenkomst om een bepaalde waarneembare kleur als rood te noemen, of een bepaalde smaak als bitter. Onze taal, die uit onze gewaarwordingen is genomen, is niet-objectief, aangezien het onmogelijk is onze subjectieve gewaarwordingen te vergelijken. Immers, om twee gewaarwordingen, gewaarwordingen van twee mensen te vergelijken, dienen zij in één mens zijn, die ze vergelijkt. Alleen dan kan hij ze vergelijken (maar ook dan opnieuw subjectief). 18