Alleen zij die onderweg zijn kunnen de hoop koesteren ooit aan te komen. Jon Sobrino. TUSSEN VÓÓR-PRET en ACHTER-DOCHT

Transcriptie

1 TUSSEN VÓÓR-PRET en ACHTER-DOCHT Alleen zij die onderweg zijn kunnen de hoop koesteren ooit aan te komen. Verkenners op de grens van het Beloofde Land Jon Sobrino 1

2 Een verhaal van toen over het leven van nu De hemel ligt niet binnen handbereik, zal niet toevallig ons in handen vallen. De hemel is gelijk t Beloofde Land. Men moet vooreerst door de woestijn: het niemandsland, het grensgebied van leven en van sterven, van lief en leed, van licht en duisternis. Beetje bij beetje timmer je aan de weg van je leven. De dagen gaan open en toe en je vraagt: waarheen leidt de weg? Blader in het oude boek dat bijbel heet, en kijk hoeveel mensen hoeveel eeuwen de weg naar het Beloofde Land zijn opgegaan, als naar een horizon die onbereikbaar scheen. Al doende leer je. Je valt en staat weer op, je struikelt maar ziet niet om, je doet stille voort Blader in het oude boek en leg je eigen levensboek erbij. Herken jezelf, je eigen hart, je eigen leven in het Verhaal dat eeuwen duurt. Hij is de weg. Hij leert je: als de graankorrel niet in de aarde valt draagt hij geen vrucht. Geef dus jezelf weg. Breek jezelf als brood; laat je drinken als wijn en weet dat geven leven doet. Blader in het oude boek en herken jezelf en je liefste, jullie liefde voor elkaar: twee mensen samen onderweg: een verhaal dat voortgaat, in dat grote Verhaal van eeuwenlang geleden 2

3 De twaalf verkenners (Numeri 13,1-14,4) Toen maakten de Israëlieten zich klaar om verder te gaan. Nu waren zij een volk geworden, het volk van God en Hij zou hen verder leiden. De kinderen vroegen: Is het Beloofde Land nog ver? En de vaders zeiden: Wij weten het niet. Mozes weet het. Maar Mozes wees de weg en zweeg. God alleen wist, hoe lang het nog zou duren. Wanneer de mensen in groepjes bij elkaar zaten, praatten zij over het nieuwe land, dat ze nu naderden. Heerlijk, om niet meer te hoeven trekken, maar rust te vinden in een huis en te zitten onder je eigen wijnstok. Alleen al daarom wil ik morgen wel weer verder sjouwen door het zand, al zijn mijn sandalen allang versleten. Zullen we iedere dag melk drinken en honing eten?, vroegen de kinderen. Ze waren nu inderdaad dichterbij gekomen. Iedereen was opgewonden, als voor een feest! Wat leek Egypte nu ver weg! Vrij waren ze en weldra zouden ze ook gelukkig zijn. Mozes riep nu twaalf mannen bij zich, uit iedere stam één, om het land te gaan verkennen. Kaleb was er bij uit de stam van Juda en Jozua uit de stam Efraïm. En Mozes zei: Trek op naar het bergland en kijk, hoe het land is en of het volk, dat er woont sterk is of zwak, hoe de steden zijn en of ze in vestigingen wonen en kijk ook hoe de grond is, hard en droog of vruchtbaar en of er bomen staan of niet. Wees moedig en neem van de vruchten van het land iets mee. En de twaalf mannen begonnen aan hun avontuur, nagekeken door het volk. Het wachten duurde lang. Pas na weken keerden zij terug en kijk, twee mannen droegen samen iets aan een draagstok. Het was een druiventros zo groot, dat alle mensen het uitriepen van verbazing en blijdschap. De andere verkenners hadden ook vijgen meegenomen en granaatappels vol rode pitten, die heerlijk waren om te eten. Alle mensen verdrongen zich om de grote druiventros te mogen zien, die kwam uit Het dal van de druiventros, zoals de verspieders het noemden en de blijdschap in het kamp kende geen grenzen. Ze vertelden dat het land inderdaad overvloeide van melk en honing. Het is waar! Het is waar!, riepen de kinderen. Wat zullen we daar heerlijk eten! Nooit meer honger en dorst! Maar terwijl de kinderen zongen en dansten, hielden de mannen een vergadering. En daar vertelden de verkenners: Het volk, dat in het land woont, is sterk en de steden zijn ommuurd en erg groot. We kunnen niet tegen hen optrekken; ze zijn sterker dan wij! Toen het volk dat hoorde, veranderde het gejuich in gejammer. Enkele van de verkenners gingen het kamp rond om te vertellen, dat het een gevaarlijk land was en dat er reuzen woonden. We voelden ons, daarbij vergeleken, maar sprinkhanen, zeiden ze. En dat verhaal werd weer verder verteld door de vrouwen. Boven het gejammer in de vergadering klonk de stem van Kaleb: We moeten wèl gaan! Laat ons optrekken. Wij zullen sterk zijn. We moeten gaan. En er kwam grote onenigheid, eerst tussen de verkenners, toen onder het volk 3

4 Vragen ter bespreking: wat bezorgt ons vóór-pret? - Welke druiventrossen liggen er bij ons in het midden, na enkele jaren samen zijn? Wat zijn de tastbare bewijzen dat het goed gaat met ons? - Wat doet ons deugd? Wat smaakt naar nog? Wat veroorzaakt achter-docht? - Welke reuzen lopen wij tegen het lijf? - Wat is moeilijker, weerbarstiger dan verwacht? - Wat maakt ons bang of voorzichtig of alerter of..? Vóór-pret en achter-docht... Is het niet zo bij elke overgang naar een nieuwe fase in het leven, bij elke grensoverschrijding naar de toekomst? Er zijn dromers en idealisten die ons melden welke fantastische mogelijkheden er zijn aan de overkant. Maar al vlug rijzen ook de hindernissen op: dikke muren en dreigende gezichten. Is het niet zo in elke relatie dat je ver vooruit wil kijken, kop in de wolken en snel, snel, snel de stralende toekomst tegemoet? Je ziet en je ervaart in het begin ook veel dingen die deugd doen, die je gelukkig maken, die goddelijk zijn Maar er zijn ook de momenten van misverstand, de harde realiteit en de dagelijkse sleur. Twijfel begint te knagen en aarzeling vertraagt de pas Staan wij als koppel,partners ook niet steeds op de grens van het Beloofde Land, aarzelend tussen ja en ja, maar..? Wie zal zeggen of dat wat we hopen bestaat? Het is ermee als met de wegen op aarde: eerst zijn er geen wegen, maar ze ontstaan als mensen in dezelfde richting gaan (lee sjuun) Gebed voor de verkenners Geef God dat zij in hun moeilijke dagen genoeg nuchterheid opdoen om in hun zalige dagen niet overmoedig te worden en in hun zalige dagen genoeg warmte opdoen om in hun moeilijke dagen niet ontmoedigd te geraken. Door Christus onze Heer. Amen. (luc versteylen) 4

5 Wat neem jij mee? - een rugzak - een drinkbus - proviand - een touw - en jou - Mijn verkennersoutfit Samensteller: Geert Dedecker - geert.dedecker@hotmail.com 5