[Uitzending 1048: Amos 8:7 t/m 9:1]

Transcriptie

1 [Uitzending 1048: Amos 8:7 t/m 9:1] In de vorige uitzending werden we stilgezet bij de dagelijkse levenspraktijk van de Israëlieten en onszelf. In Amos 8:7 lezen we de aankondiging van Gods oordeel. De aankondiging wordt ingeleid met een eed. We denken daarbij terug aan de woorden in Amos 6 vers 8a, waar we lazen: De Oppermachtige HERE, de God van de hemelse legers, heeft bij Zijn eigen naam gezworen. In Amos 8 vers 7 lezen we: De HERE, de trots van Israël, heeft gezworen: Ik zal hun wandaden niet vergeten! De eerste woorden geven al aan hoe de zaken liggen. Israël is trots op de heiligdommen met de kalverendienst in Betel, maar zegt de HERE Ik ben de trots van Israël. Want Israëls ware hoogheid bestaat hierin, dat de HERE hun God is. Daarbij zweert de HERE bij Zichzelf, omdat er niemand hoger is dan Hij (Amos 4:2). In Hebreeën 6 vers 13 lezen we: Toen God aan Abraham een belofte deed, zwoer Hij bij Zijn eigen naam, omdat er niemand hoger is dan Hijzelf voor wie Hij een eed kan afleggen. De inhoud van de eed van de HERE kan op twee manieren worden uitgelegd. Als eerste kunnen we lezen: in eeuwigheid zal Ik geen van hun daden vergeten. Dat betekent dan dat de HERE al hun daden eeuwig in gedachtenis zal houden. Waarschijnlijker lijkt mij dat we moeten lezen: niet in eeuwigheid zal Ik al hun daden vergeten. Daarbij is het uitgangspunt, dat de HERE tot nu toe die daden vergeten heeft, dat wil zeggen: de HERE heeft er Zijn aandacht niet op gevestigd om ze te straffen, maar dat zal niet eeuwig duren. Met andere woorden: de HERE zal nu op die zonden zijn blik gaan vestigen en het oordeel er over doen komen. Daarmee heeft de HERE rechtstreeks aangekondigd wat Hij nu gaat doen en dat is in vers 7 de bedoeling en wordt in vers 8 bevestigd. De HERE vergeet niets van Israëls daden, maar dat geldt ook voor onze werken. Vers 7 zegt: dat heeft Hij gezworen bij Zichzelf. Israël, het nageslacht van Jakob veracht zijn grootste rijkdom, en dat is de HERE Zelf. Het vindt zijn geluk en zaligheid in wat in de eeuwigheid geen standhoudt. In Jesaja 40 vers 6 t/m 8 lazen we over de vergankelijkheid van het leven: Roep dat de mens is gras en dat zijn pracht verwelkt als een veldbloem. Het gras verdort en de bloem verwelkt onder de adem van God. TTB NL TWR CW 1

2 En zo gaat het ook met de vergankelijke mens. Dor wordt het gras en bloemen verwelken, maar het woord van onze God houdt voor eeuwig stand. En ook wij doen er goed aan Gods Woord serieus te nemen en er naar te handelen. Amos 8 vers 8: Het land zal in afwachting van deze vervloeking beven en ieder die er woont, zal rouwen, Ik zal oprijzen als de rivier de Nijl op het moment van de vloed, verwoesting zaaien en weer terugzakken. Als de HERE Zijn boosheid laat voelen, dan vindt dat altijd zijn weerslag in de schepping. In vers 8 is het einde van Gods verdraagzaamheid aangebroken. Het wil zeggen, dat de aarde niet langer de woonplaats kan zijn van mensen die de verdraagzaamheid van de HERE hebben veracht, en dat de zon niet langer schijnt over bozen en goeden. De zondige mensen die van God niet willen weten worden van de aarde weggedaan en ontvangen niet langer een plaats onder de zon. De aarde beeft en biedt niet langer vaste grond onder de voeten. Het oordeel van de HERE wordt beschreven als een aardbeving. Er is wel gedacht dat de woorden in vers 8 een herinnering zijn aan de aardbeving in Amos 1:2. Maar die gedachte is niet waarschijnlijk, omdat vers 8 in de grondtekst begint met de retorische vraag: Zou hiervan de aarde niet beven, zodat al wie er op woont rouw bedrijft? Het antwoord is dan: Ja, zij zal. De woorden al wie op de aarde woont wijst op een omvang, waarop geen enkele historische aardbeving tot nu toe aanspraak kan maken. Daarmee zien we ook dat de aardbeving in Amos 1:2 alleen een gedeeltelijke vervulling van de profetie kan zijn en dat de profetie blijft heenwijzen naar het eindoordeel van de HERE, Zijn eindgericht. Het beven van de aarde wordt ook vergeleken met de beweging van de Nijl. Amos 8 vers 9: Op dat moment zal Ik de zon s middags al laten ondergaan en zal Ik de aarde op klaarlichte dag verduisteren. Een ander kenmerk van het komende gericht is dat de zon s middags ondergaat. We lezen in profetische oordeelsaankondigingen vaker van verduistering van hemellichamen (Jer.13:10; Joël 2:31). Ook in vers 9 wijst de profetie naar het eindgericht op de grote dag van de HERE bij de wederkomst van Christus. TTB NL TWR CW 2

3 Amos 8 vers 10: Ik zal uw feesten veranderen in rouwbijeenkomsten en uw liederen zullen omslaan in vertwijfelde kreten. U zult rouwkleding dragen en uw hoofd kaalscheren als teken van uw verdriet, alsof uw enige zoon was gestorven. Die dag zal ten slotte een bittere dag zijn. De HERE spreekt het volk aan op het vieren van hun godsdienstige feesten. God gaf aan Zijn volk Israël feesten, voor drie van die feesten moesten ze naar Jeruzalem komen om voor de HERE te staan en Hem de eer te geven en verzoening te vragen voor hun zonden. Ze moesten komen met vreugde en het moest een tijd van lofprijzing, dankzegging en verheerlijking van God zijn. Het volk vierde wel hun feesten, maar gaven God niet alle dank en eer. Daarom zullen hun feesten veranderen in rouwbijeenkomsten en hun liederen zullen omslaan in vertwijfelde kreten. En van hun innerlijke verdriet zullen de Israëlieten de uiterlijke tekenen dragen, we lazen: U zult rouwkleding dragen en uw hoofd kaalscheren als teken van uw verdriet, alsof uw enige zoon was gestorven. Die dag zal ten slotte een bittere dag zijn. Amos 8 vers 11 en 12: Let op, want er komt een tijd, zegt de Oppermachtige HERE, dat Ik een hongersnood naar dit land zal sturen. Geen hongersnood van brood en water, maar door afwezigheid van de woorden van de HERE. Mensen zullen overal, van kust tot kust, ronddwalen op zoek naar het woord van de HERE. Zij zullen op-en-neer rennen, maar het niet vinden. Op het eerste gezicht lijkt dat geen aankondiging van het oordeel. Vooral wat we in vers 11 lezen, klinkt nogal gunstig. Er komt een tijd, dat geef toch aan dat die tijd er op dit moment nog niet is. Is het dan toch nog niet te laat? Nee, het gaat niet over een hongersnood van brood en water, maar over afwezigheid van de woorden van de HERE, het gaat over geestelijk voedsel. Het is toch een zegen van de HERE, wanneer mensen leren om te hongeren en te dorsten naar het Woord van God. Als mensen op zoek gaan naar de HERE en Zijn Woord dan is dat een zegen. Waarom? Omdat er dan een rijke belofte van de HERE is die zegt: wie zoekt zal ook vinden. Maar dat is ook net het probleem met Israël in het Bijbelboek Amos. TTB NL TWR CW 3

4 Maar is dat niet in tegenspraak met de woorden van de Here Jezus in Mattheus 7 vers 7 en 8, waar we lezen: Bid en u zult ontvangen waarvoor u bidt. Zoek en u zult vinden wat u zoekt. Klop en de deur zal voor u worden opengedaan. Maar Amos moet tegen de Israëlieten zeggen: Mensen zullen overal, van kust tot kust, ronddwalen op zoek naar het woord van de HERE. Zij zullen op-en-neer rennen, maar het niet vinden. Hoe zit dat nu precies? In de eerste plaats is het duidelijk, dat in de tijd waarover Amos spreekt het Woord van de HERE schaars is. Mensen zullen overal ronddwalen op zoek naar het woord van de HERE. Het tragische is dan dat erbij wordt gezegd: Zij zullen op-en-neer rennen, maar het niet vinden. Ze zoeken overal, maar vinden niet. Daarbij is de vraag actueel: waar zoeken ze naar en hoe? We zullen niet uit het oog moeten verliezen dat het hier om mensen gaat die zijn vastgelopen in de dingen van de wereld waarin ze leefden. Er gebeuren zulke ingrijpende en schokkende dingen, dat de oppervlakkige antwoorden van mensen niet meer bevredigen. Als de aarde onder de voeten van je bestaan wegzakt en geen vastheid meer biedt. En als de zon geen licht meer geeft, er nergens meer lichtpuntjes zijn, dan stort je wereld in en verdwijnt alles dat vastigheid gaf en een steun was in je leven. Dan heb je niets aan goed bedoelde dooddoeners als 'na regen komt zonneschijn', of 'houd er de moed maar in'. Dan zoekt een mens naar houvast, naar zekerheid. Je zoekt naar licht in de duisternis en donkerheid van je leven. Ieder mens wil toch in zijn of haar geschokte en geschonden leven, in een krakende wereld antwoord op de vraag: wat gebeurt er? en, waar gaat het naar toe?. Als een mens voor zichzelf tot de conclusie is gekomen dat de zekerheden van gisteren niet meer goed zijn om er naar te leven, dan kom je geestelijk in een situatie waarin je van alles en nog wat probeert. Maar dat is geen echt verlangen van een mens die ontdekt heeft dat hij voor God een zondaar is, en waarbij het zoeken naar God meer is dan een uiterlijke zaak. Bij een echte zoeker is het hem of haar om de HERE en om Zijn genade te doen. Zo n zoeker zal de HERE dan ook gaan zoeken waar Hij te vinden is, in Zijn huis, bij mensen die Hem al mochten vinden. TTB NL TWR CW 4

5 Voor de Israëlieten was dat in de tempel in Jeruzalem, door te luisteren naar Gods dienstknechten, de profeten en te gehoorzamen aan Zijn Woord. Verschillende Bijbeluitleggers noemen koning Saul als het voorbeeld van een zoeker, die niet vond. Mogelijk kunnen we ook denken aan Esau, ook hij vond niet, al zocht hij het onder tranen. Wat laten deze woorden en voorbeelden ons zien? Luisteraar, dat er bij de HERE een moment komt, dat het te laat is om Hem te zoeken. Het is het zoeken van mensen, die de dienst van de HE- RE de rug hebben toegekeerd, het Woord van de HERE hebben verworpen, en met God Zelf geen rekening hebben gehouden. Dat is te zien aan hun levenswandel, want ze houden met God nog gebod rekening. Wij mensen kunnen de HERE niet dienen met een eigenwillige godsdienst. God bepaalt Zelf hoe Hij gediend wil worden. Wie daar tegen ingaat, bewust tegen ingaat, en zo het Woord van de HERE verwerpt, kan het later niet meer vinden. Dan ben je als Esau en sta je met lege handen. Dan zie je een wanhopige koning Saul in het holst van de nacht naar een waarzegster in Endor gaan om een Woord van de HERE, maar alles wat hij daar hoort is ondergang en dood, en er is geen sprankeltje licht in de duisternis. Wij lezen het nu van Israëlieten, maar het kan ons ook overkomen. Mogelijk luisteren er mensen die moeten zeggen: vroeger ging ik wel naar de kerk en las ik in de Bijbel, maar later deed ik dat niet meer. Maar raakt een mens zijn of haar wortels zo gemakkelijk kwijt? Is dat wat u in uw jeugd hebt meegekregen over het geloof, de kerk en God verdwenen? Waar is het op afgeknapt? Op het gedrag van gelovigen, zeg het grondpersoneel van God? Of kon u het handelen van de HERE in uw leven, uw gezin, in de wereld niet begrijpen en was de HERE anders dan u had gedacht? Mogelijk hebt u Gods Woord verworpen en bent de HERE kwijtgeraakt, wat zou de HERE nu met u moeten beginnen? Het gevolg kan zijn dat een mens in zo n situatie afstompt, geestelijk verdwaalt en met de grote vragen en problemen in zijn of haar persoonlijke leven, alsook de ontwikkelingen van de dingen in de wereld vastloopt. Zo n situatie kan je er toebrengen overal te gaan zoeken naar een woord van God. Maar het Woord van God is te vinden in de Bijbel, de HERE wil zelfs dromen en visioenen geven, opdat u zult weten wat Hij van u vraagt en wil. TTB NL TWR CW 5

6 Voor Woorden van God moeten we bij de HERE zijn en in Zijn Woord lezen we, in Hebreeën 1 vers 1: In het verleden heeft God op vele manieren door de profeten tot onze voorouders gesproken. Maar nu, in onze tijd, heeft Hij tot ons gesproken door Zijn Zoon, aan wie Hij alles heeft gegeven en door wie Hij de wereld heeft gemaakt. Leest u het maar na in Hebreeën 1. Luisteraar, zoek niet naar God waar Hij niet te vinden is! Het duurt niet zo heel lang meer dan is het voor iedereen op de wereld mogelijk om in zijn eigen taal het Woord van God te horen en te lezen. Maar als Gods Woord bij ons mensen het ene oor in en het ander weer uitgaat en er verder niets mee wordt gedaan, dan moeten wij niet met een beschuldigende vinger naar de HERE wijzen en beweren dat God niets aan de ellende van deze wereld heeft gedaan. God heeft het liefste dat Hij had Zijn eigen Zoon aan het kruis doen sterven voor onze zonden, opdat een ieder die gelooft niet verloren gaat. Als een mens niet bereid is Jezus Christus als Redder en Verlosser van zijn of haar leven te aanvaarden, dan ben je voor die keuze zelf verantwoordelijk. Daarbij is niet de mate van slechtheid of zonde bepalend, maar de bereidheid om de HERE te geloven op Zijn Woord en door Zijn Geest te doen wat Hij in Zijn Woord vraagt, want gehoorzaamheid aan God is beter dan het brengen van uiterlijke offers. Bent u op zoek naar het Woord van de HERE? Vandaag heeft de HERE nog geen punt achter de wereld geschiedenis gezet en wordt Zijn Evangelie wereldwijd verkondigd. Maar er zal een tijd komen waarin de woorden van Amos werkelijkheid worden: Mensen zullen overal, van kust tot kust, ronddwalen op zoek naar het woord van de HERE. Zij zullen op-en-neer rennen, maar het niet vinden. Hopelijk is er vóór die tijd nog ruimte voor Bijbelstudie en gebed. En als u al regelmatig naar een kerk, gemeente of Bijbelstudie gaat, dan hebben wij de prachtige taak om het Woord van God met anderen te delen. Bid, geef en help mee! Amos 8 vers 13: In die tijd zullen zowel mooie meisjes als flinke jongemannen vermoeid neerzitten. Vers 13 gaat nog verder over de gevolgen van de geestelijke honger. Daarbij is het net als bij een echte voedselschaarste of hongersnood, dat mensen verslappen en dreigen te sterven van de honger. TTB NL TWR CW 6

7 In vers 13 zijn de voorlopers te zien. De krachten nemen af, er is geen energie of puf meer om verder te gaan, zelfs de jonge mensen in de kracht van hun leven kunnen het niet meer volhouden. Ze moeten uitrusten en gaan vermoeid zitten. Geestelijk gezien kan dit resulteren in een geestelijke moeheid waarin mensen geen zin meer hebben om verder te leven en in hun vertwijfeling, alleen de dood als oplossing zien. Maar dat is geen oplossing, maar een definitief maken van een ellendige situatie waarin men op dat moment leeft. Wat gebeurt er als een mens overlijdt? We lezen het in Lucas 16 vers 19 t/m 24: Er was eens een rijke man die altijd de mooiste kleren droeg. Hij woonde in een groot, duur huis en leidde een luxe leven. Op een dag werd een bedelaar, Lazarus, bij de poort van zijn grote villa neergelegd. Zijn lichaam zat onder de zweren. Hij hoopte zijn honger te stillen met wat bij de rijke man van tafel afviel. Hij was er zelfs zo erg aan toe dat de honden zijn zweren kwamen likken. Tenslotte stierf de bedelaar. Hij werd door de engelen bij Abraham gebracht. De rijke man stierf ook. Hij werd begraven en ging naar het dodenrijk, waar men van God gescheiden is. Terwijl hij daar grote pijn leed, zag hij in de verte Lazarus, die bij Abraham was. Vader Abraham! kermde hij. Heb toch medelijden met mij! Stuur Lazarus hier naar toe. Laat hij zijn vinger nat maken en daarmee mijn tong verkoelen. Want het is verschrikkelijk hier in deze vlammen. In het vervolg leest u dat er na de dood geen mogelijkheid meer is om de kloof tussen de hemel en het dodenrijk te overbruggen (Lucas 16:26). Voor de rijke man is het dan te laat, maar hij vraagt of zijn broers gewaarschuwd kunnen worden, opdat hen niet hetzelfde overkomt. Maar de rijke man in het dodenrijk krijgt als antwoord: In de boeken van Mozes en de profeten staan waarschuwingen genoeg. Uw broers kunnen die zo vaak lezen als zij willen. Dan zijn de tegenwerpingen van de man nog niet ten einde, want hij zegt: Die lezen ze toch niet. Maar als iemand uit de dood terugkomt en hen waarschuwt, zullen ze hun leven beteren. Maar ook dan is het antwoord: Als zij niet naar Mozes en de profeten luisteren, zullen zij ook niet luisteren naar iemand die terugkomt uit de dood (Lucas 16). TTB NL TWR CW 7

8 Vandaag weten gelovigen dat er wel degelijk Iemand is teruggekomen uit de dood, namelijk: Jezus Christus! In 1 Korinthiërs 15 vers 3 t/m 8, lezen we het getuigenis van de apostel Paulus: Het belangrijkste van het Goede Nieuws dat ik heb ontvangen en u heb doorgegeven, is dit: Christus is voor onze zonden gestorven, zoals voorzegd is in de Boeken. Hij werd begraven en is op de derde dag weer levend gemaakt, wat ook in de Boeken stond. Hij is gezien door Petrus en daarna door de 12 apostelen samen. Later is Hij gezien door 500 van Zijn volgelingen tegelijk. Hoewel enkelen van hen al gestorven zijn, leven de meesten nog. Hij is gezien door Jakobus en daarna nog eens door alle apostelen. En als allerlaatste heb ook ik Hem gezien. In het vervolg van 1Kor.15 maakt Paulus duidelijk wat de consequenties zijn van de ontkenning van de opstanding van Christus. Laat u door Christus met God verzoenen! Amos 8 vers 14: En zij die de afgoden in Samaria, Dan en Berseba vereren en bij hun namen zweren, zullen neervallen en nooit meer opstaan. De mensen, tegen wie Amos spreekt, verwachten de HERE niet. Ze zweren bij de schuld van Samaria, dat wil zeggen bij de kalverendienst van Bethel. Ze verwachten het nog altijd van de afgoden in Samaria, Dan en Berseba, ondanks alles wat er is gepasseerd. Zij hebben de God van Israël de rug toegekeerd. En de laatste woorden die Amos in hoofdstuk 8 zegt zijn: Zij zullen vallen. Het is onvermijdelijk en dat, en meer, lezen we in het volgende hoofdstuk, in Amos 9 vers 1: Ik zag de HERE naast het altaar staan en hoorde Hem zeggen: Verniel de toppen van de pilaren en schud de tempel tot de pilaren in stukken vallen en het dak neerstort op de mensen beneden. Ook al vluchten zij, zij zullen niet ontsnappen, iedereen zal worden gedood. God doet wat Hij zegt. In de volgende uitzending lezen we Amos 9:1 t/m15 TTB NL TWR CW 8