Ds. Arjan van Groos ( ) Tekst: Handelingen 2, 42 Ochtenddienst H. Avondmaal

Transcriptie

1 Ds. Arjan van Groos ( ) Tekst: Handelingen 2, 42 Ochtenddienst H. Avondmaal Na votum en zegengroet zullen we voor de Here jubelen in ons lied door met elkaar van Psalm 81 de verzen 1 en 2 te zingen. We beginnen deze dienst echter met de Here te begroeten en te luisteren naar de woorden waarmee Hij ons begroet. 1. Votum 2. Zegengroet 3. Lied: Psalm 81 : 1 en 2 4. Lezing van de wet 5. Lied: Psalm 32 : 1 6. Gebed voor vergeving van de zonden en vernieuwing door de Heilige Geest 7. Schriftlezing: Handelingen 2 : Lied: Psalm 107 : 7 (het Woord van God dat bevrijdt van het graf) 9. Tekst: Handelingen 2 : Woordbediening 11. Lied: Psalm 107 : 5 (de Here loven om zijn gave van verlossing) 12. Dankzegging en voorbede (eindexamens 13. Collecte 14. Zingen: Lied 360 : Viering van het Heilig Avondmaal 16. Na klaarmaken tafel: Gezang Tijdens viering: Gezang 26b, 28, 32 en Slotzang: Psalm 63 : 3 1

2 Geliefde gemeente van onze Here Jezus Christus, broeders en zusters, groot en klein, In de afgelopen weken heeft de Morgenster een mooie prijs gewonnen tijden het hockeytoernooi voor de scholen in Spijkenisse. Een grote beker staat nu in de school. Niet dat de school de finale heeft gewonnen. Nee, de school heeft de prijs gekregen als de sportiefste school van het toernooi. Aan het einde van de wedstrijden gaven de scheidsrechters punten voor de sportiviteit van de teams en uiteindelijk bleek dat de twee teams van de Morgenster zich het sportiefst hadden gedragen. Dat is iets om trots op te zijn met elkaar. Ik ben in ieder geval trots op jullie en blij met deze prestatie. Ik vind dit misschien nog wel een mooiere prijs dan de eerste prijs. Want in jullie gedrag hebben jullie laten zien dat er belangrijker dingen zijn dan winnen. Nu noemen wij dit een sportiviteitprijs. Nu is dat een beetje een verwarrende naam. Want als ik zeg: dat is een sportief persoon, dan kan ik daar twee dingen mee bedoelen. Het kan zijn dat ik wil zeggen dat het iemand is die veel aan sport doet, of ik kan bedoelen dat het iemand is die altijd eerlijk speelt. In Engeland hebben ze dan ook een maan voor deze prijs die beter aangeeft waar het om gaat. Ze noemen het daar de fair-play prijs. Fair betekent eerlijk. En play betekent spel. Het gaat om eerlijk spel. Om zuiver spel. En nu vindt de Here het niet alleen belangrijk dat wij op het sportveld eerlijk spelen. Maar Hij wil dat wij altijd eerlijk spelen. Hij wil dat wij altijd eerlijk leven. Dat betekent dat wij ons in dit leven houden aan de regels die de Here ons gegeven heeft. En nu heeft de Here ons ook regels gegeven voor het leven in de kerk. Ook in de kerk wil de Here dat wij sportief zijn. Het spel van lid zijn van de kerk eerlijk spelen. Eerlijk tegenover de Here en eerlijk tegenover elkaar. En onze tekst vertelt over het eerlijke leven dat de kerk van de Here Jezus in de tijd na Pinksteren leidde. Onze broeders en zusters in die dagen hielden vast aan het onderwijs van de apostelen, aan de gemeenschap, aan het breken van het brood en aan de gebeden. Dat was fair-play. Dat was zoals de Here het wil zien. Ik bedien u vanmorgen het Woord van de Here over: Het eerlijke leven in de eerste nieuwtestamentisch gemeente. Dit eerlijke leven hield in ons: 1. dat de gemeente zich vasthield aan het Woord van God, 2. dat de gemeente omzag naar elkaar. 2

3 Het eerlijke leven in de eerste gemeente hield dus allereerst in dat de gemeente zich vasthield aan het Woord van God. Wil je bij een sport de sportiviteitprijs winnen, dan zul je moeten beginnen met je aan de spelregels te houden. Nu heeft de Here voor zijn gemeente, voor zijn kinderen ook regels opgesteld. Zo horen we bijvoorbeeld elke zondag wat de Here van ons vraagt in de Tien Geboden. Toch zouden we de regels van God voor het leven in de gemeente heel erg versmallen als wij ons alleen maar iets van die woorden van God aantrekken. Willen we eerlijk omgaan met God, dan moeten we al de woorden van de Here serieus nemen en die vasthouden. Want zou God het eerlijk vinden als wij zeggen dat de Here Jezus niet is opgestaan uit de dood? Zoals in sommige kerken wel geleerd wordt. Zou God het eerlijk vinden als wij zeggen dat er helemaal geen hemel en hel is? Zou God het eerlijk vinden als wij zeggen dat bijna nooit zonden doen? Zou God het eerlijk vinden als wij zeggen dat de Heilige Geest niet bestaat? Nee toch? De Here haat het als zijn Woord, als de waarheid verdraait wordt. Want wie het Woord van de Here verdraait of tegenspreekt beschuldigt God er van dat Hij leugens vertelt en bovendien misleidt hij kinderen van God met zijn leugens. Waardoor deze misschien hun geloof in de Here Jezus als Verlosser van hun zonden verliezen en zo verloren gaan. Met het vasthouden aan het Woord van de Here Jezus, zoals dat is doorgegeven door de apostelen valt of staat de toekomst, het geluk van de kerk. Heel het bouwwerk van de kerk rust op dit onderwijs van de apostelen. Zoals Paulus dat ook duidelijk zegt in Efeziërs 2 vers 20. De zin begint in vers 19: Zo bent u dan geen vreemdelingen en bijwoners meer, maar medeburgers van de heiligen en huisgenoten van God, en dan komt het, gebouwd op het fundament van de apostelen en de profeten, terwijl Christus Jezus zelf de hoeksteen is. De Here Jezus is de hoeksteen van de kerk. Zonder deze hoeksteen, zonder Jezus Christus, stort de kerk in elkaar. Zonder Jezus Christus verliest de kerk de zin van zijn bestaan. Want als Jezus Christus niet heeft bestaan, dan is Hij ook niet voor onze zonden gestorven. En als Hij niet voor onze zonden gestorven is, dan liggen wij nog altijd onder het oordeel van God. Christus is de hoeksteen van de kerk. Maar het fundament is ook onmisbaar. Het fundament van de kerk dat gelegd is door de apostelen. Die hebben het Woord van de Koning van de kerk uitgedragen in de wereld en vastgelegd op Schrift. Zodat mensen de waarheid zouden leren kennen, daarbij zouden leven en zo gered zouden worden van de ondergang. De ondergang waartoe ze vanwege hun zonden veroordeeld waren. 3

4 Wie bewust niet vasthoudt aan de leer van de apostelen speelt met zijn leven. Die houdt het Woord van God niet voor waar en ziet God als een leugenaar. En wie deze vals leer uitdraagt speelt ook nog een met het leven van Gods kinderen. Denkt u dat zo iemand van God nog een prijs krijgt voor fair-play? Nee, zo iemand krijgt van God de rode kaart. Wie zo speelt mag niet meer meedoen. Dat in de eerste plaats. Het eerlijke leven in de eerste gemeente hield in de tweede plaats in dat de gemeente omzag naar elkaar. Onze tekst vertelt ons dat de gemeente niet alleen bleef volharden bij het onderwijs van de apostelen, maar ook bij de gemeenschap. Het Griekse woord dat hier gebruikt is, luidt koinonia. Er zijn in ons land ook wel hulpverleningsorganisaties die deze naam hebben het koinonia. Dit woord spreekt van bij elkaar horen, verbonden zijn met elkaar. Verbondenheid doordat je dingen met elkaar deelt. En waar het gaat om de koinonia van de kerk, dan gaat het natuurlijk allereerst om het delen van het geloof in Jezus Christus en die voor ons gekruisigd. Dat geloof verbindt ons met elkaar. Dat geloof maakt ons tot kinderen van die ene God en Vader. Tot leerlingen van die ene Here Jezus Christus. Van mensen die allemaal de belofte van de Heilige Geest ontvangen hebben. Wij geloven in dezelfde waarheid. Wij zien allemaal uit naar de wederkomst van de Here Jezus. Wij zien uit naar de nieuwe hemel en nieuwe aarde, waarop we met de Here Jezus en elkaar in ware gemeenschap zullen leven. We zijn verbonden met elkaar door het werk van God. Door Christus die de scheiding die niet alleen de scheiding tussen God en ons heeft willen wegnemen, maar ook de scheiding tussen ons. Onze Verlosser Jezus Christus heeft ons bij elkaar gebracht om in gemeenschap met elkaar te leven. En dat deed die eerste christelijke gemeente ook, zoals Lucas ons in onze tekst vertelt. Ze waren maar niet een papieren gemeenschap, maar een ware, levende gemeenschap. Ik voel er dan ook veel voor om het laatste deel van het vers als uitwerking te zien van het volharden bij de gemeenschap. Al durf ik niet te stellen dat dit de enig juiste verklaring van dit vers is. De Griekse handschriften van het Nieuwe Testament laten een verdeeld beeld zien. Sommige hebben wel het woordje en staan tussen het woord gemeenschap en het breken van het brood. Bij andere handschriften ontbreekt dit. Uiteindelijk is het voor ons zicht op het leven in de gemeente niet echt belangrijk. Al verklaart het wel dat ik me beperkt heb tot verdeling van de tekst in twee punten en niet in vier. 4

5 Bij de karakteristieke kenmerken van het leven in de christelijke gemeente noemt Lucas ook het breken van het brood en de gebeden. Dit breken van het brood hield in die dagen overigens meer in dan het vieren van het Heilig Avondmaal. Vers 46 vertelt dat gemeenteleden het brood braken aan huis en hun maaltijden met blijdschap en eenvoud van het hart gebruikte. We zien hier dus een leven in gemeenschap, waarin men veel samen was met elkaar en het fijn vond om samen te eten, samen de Here te loven, samen te spreken over het leven met de Here. Verder waren ze ook veel met elkaar in gebed. Om in dat gebed de Here te danken, de Here te bidden om uitbreiding van zijn rijk en ook om elkaar op te dragen aan de Here. En wij als gemeente, staan op de schouders van die eerste christelijke gemeente. Wij gaan als het goed is in hun spoor verder. Door te blijven volharden in de leer van de apostelen. Maar ook door te blijven volharden in de gemeenschap. Ook dat wil de Here zien. Hij wil niet alleen dat wij fair zijn tegenover Hem, maar Hij wil ook zien dat wij fair zijn tegenover elkaar. Als wij vandaag in zijn huis, als zijn huisgezin met elkaar het brood breken en stilstaan bij het lijden van de Here Jezus in onze plaats, dan wil de Here dat wij ons daarin ook met elkaar verbonden weten. Als mensen die allemaal zondaars zijn. Niemand uitgezonderd. Als mensen die allemaal afhankelijk zijn van het offer van Jezus Christus. Maar ook als mensen die elkaar zien als broer en zus in Jezus Christus. Zonder daarbij uitzonderingen te maken voor deze of die. Laten wij dus als wij straks het Heilig Avondmaal vieren dat doen in de traditie van die eerste nieuwtestamentische gemeente. Fair tegenover de Here door vast te houden aan zijn Woord. En fair tegenover elkaar door ons met elkaar verbonden te weten in het breken van het brood. Dan zullen we ooit de grote prijs ontvangen, het eeuwige leven in gemeenschap met God en elkaar in het nieuwe Jeruzalem. Amen 5