DE ERVARING VAN DE EENHEID IN DE VROEGE KERK

Transcriptie

1 DE ERVARING VAN DE EENHEID IN DE VROEGE KERK Les 5 voor 3 november 2018

2 De vroege kerk is een geweldig voorbeeld van eenheid. Hoe bereikten ze die eenheid? Kunnen we dezelfde eenheid hebben in de kerk van vandaag? Voorbereiding Het werk van de Heilige Geest. Samen tijd doorbrengen. Vrijgevig zijn. Attent zijn naar anderen.

3 Dezen bleven allen eensgezind volharden in het bidden en smeken, met de vrouwen en Maria, de moeder van Jezus, en met Zijn broers. (Handelingen 1:14) Alvorens op te varen naar de hemel, beloofde Jezus dat er een Helper zou komen. Hij zou een speciaal werk doen in Jezus' volgelingen: Hij zou hen Hij zou hen helpen Hij zou nieuwe herinneren aan wat om over de hele waarheden onthullen Jezus had onderwezen wereld te getuigen (Joh. 16:13) (Joh. 14:26) (Handelingen 1: 8) Ze bereidden zich gedurende 10 dagen voor om dat geschenk te ontvangen: Ze baden Ze herinnerden zich hun ervaringen met Jezus Ze hadden berouw en beleden hun zonden Ze baden om de Heilige Geest Ze schoven hun verschillen opzij Hoe dichter ze bij Jezus waren, des te meer verenigd ze waren.

4 HET WERK VAN DE HEILIGE GEEST Het feest van Shavuot (weken) ofwel Pinksteren (50e dag) was een dubbelle viering. Aan de ene kant vierden ze de wet die werd gegeven op de berg Sinaï. Nu viel het begin van Israël samen met het begin van de kerk. Wet en Evangelie ontmoetten elkaar. Aan de andere kant was dit een dankfeest. Ze dankten voor de vroegere en toekomstige gaven van God. Ze offerden de eerste vruchten van de oogst. De Heilige Geest verzamelde de eerste vruchten (3.000 zielen) door de discipelen de gave te geven om de diverse talen van de mensen die in Jeruzalem bijeen waren te spreken. De verschillende talen veroorzaakten scheiding in Babel. Die barrière werd doorbroken tijdens Pinksteren, zodat iedereen één kon worden in Christus.

5 "En zij volhardden in de leer van de apostelen en in de gemeenschap, in het breken van het brood en in de gebeden." (Handelingen 2:42) Veel mensen werden tot bekering bewogen toen ze hoorden over Jezus' opstanding en verheerlijking. Hun zonden werden vergeven in de naam van Jezus. Ze besloten om vanaf dat moment tijd door te brengen met hun Verlosser: Tijd om de Bijbel te bestuderen Tijd om met elkaar te praten en meer over Jezus te leren Tijd om samen te eten Tijd om samen te bidden Deze toewijding bracht eenheid in de kerk. Het was een sterk getuigenis voor degenen die hen observeerden (Handelingen 2:43)

6 Want er was ook niemand onder hen die gebrek leed; want allen die landerijen of huizen bezaten, verkochten die en brachten de opbrengst van het verkochte en legden die aan de voeten van de apostelen. (Hand. 4:34) Vrijgevigheid was een gevolg van hun eenheid en hoe ze van elkaar hielden. Alles wat ze bezaten, werd met anderen gedeeld op basis van hun behoeften. Barnabas was een voorbeeld van deze onbaatzuchtige vrijgevigheid (Handelingen 4: 36-37) Ananias en Saffira hadden daarentegen hebzucht toegelaten in hun hart en ze logen tegen de Heilige Geest (Hand. 5: 1-11) Hebzucht is een gevaarlijke zonde die de eenheid ondermijnt. Het huist in het hart en het is uiterlijk niet zichtbaar.

7 "Want de gemeenten van Macedonië en Achaje hebben het goedgevonden enige handreiking te doen aan de armen onder de heiligen in Jeruzalem." (Romeinen 15:26) De vroege kerk moedigde deze houding aan als een bewijs van eenheid onder de gelovigen. Paulus moedigde de niet-joodse kerken aan om de behoeftige kerk in Jeruzalem te helpen, "Zo zult u in alles rijk worden, in staat tot alle vrijgevigheid, die door middel van ons dankzegging aan God teweegbrengt." (2 Korinthiërs 9:11) Het tegengif tegen hebzucht was stoppen met aan zichzelf te denken en te beginnen om aan anderen te denken. We moeten de Heilige Geest dit werk in onze harten laten doen.

8 EENHEID IN DE VROEGE KERK Welke elementen moedigden eenheid in de vroege kerk aan? Gebed Aanbidding Gemeenschap Bijbelstudie Het Evangelie prediken Liefde en zorg Hun eenheid resulteerde in vrijgevigheid en steun, zowel binnen de plaatselijke kerk als tussen kerken in verschillende geografische plaatsen.

9 Na het neerdalen van de Heilige Geest gingen de discipelen heen om een opgestane Verlosser te verkondigen, hun enige verlangen, de redding van zielen. Ze verheugden zich in de heerlijkheid van de gemeenschap met de heiligen. Ze waren zacht, attent, zelfverloochenend, bereid om elk offer te brengen omwille van de waarheid. In hun dagelijkse omgang met elkaar lieten zij de liefde zien die Christus hen geboden had te openbaren. Door onbaatzuchtige woorden en daden streefden zij ernaar deze liefde in de harten van anderen te ontsteken. Ellen G. White (Testimonies for the Church, deel 8, hoofdstuk 38, pag. 241)

10 Ellen G. White (The Story of Redemption, hoofdstuk 32, pag. 246) Dit getuigenis met betrekking tot de oprichting van de christelijke kerk is ons niet alleen als een belangrijk deel van de heilige geschiedenis gegeven, maar ook als een les. Allen die de naam van Christus belijden, moeten wachten, waken en bidden één van hart. Alle verschillen moeten worden weggedaan, en eenheid en tedere liefde voor elkaar doordrenken het geheel. Dan kunnen onze gebeden samen opgaan naar onze hemelse Vader met een sterk, ernstig geloof. Dan mogen we geduldig wachten en hopen op de vervulling van de belofte.