Werkdocument van de diensten van de Commissie. Raadpleging over bankrekeningen

Transcriptie

1 EUROPESE COMMISSIE Directoraat-generaal Interne Markt en Diensten Directoraat-generaal Gezondheid en Consumenten Werkdocument van de diensten van de Commissie Raadpleging over bankrekeningen De informatie in dit document is enkel bestemd voor raadplegingsdoeleinden en strekt er niet toe het definitieve standpunt dat de Commissie met betrekking tot de drie behandelde onderwerpen zal innemen weer te geven of erop vooruit te lopen. Tenzij anders vermeld (bijvoorbeeld wanneer het over de basisbetaalrekening gaat), is het onderwerp van dit document de rekening-courant. Spaarrekeningen, effectenrekeningen, beleggingen, kredieten en verzekeringen vallen bijgevolg buiten het bestek van deze raadpleging. Europese Commissie, B-1049 Brussel - België. Telefoon: (32-2)

2 INLEIDING De retailbankingmarktstructuren verschillen sterk per lidstaat en zijn nog steeds langs nationale lijnen versnipperd. Volgens het retailbankingonderzoek van worden keuzemogelijkheden en mobiliteit van cliënten belemmerd, zijn banktarieven niet transparant en vergelijkbaar en zijn er hoge overstapkosten wanneer consumenten van bankrekeningaanbieder veranderen. Een derde daarmee verband houdend probleem is dat sommige EU-burgers moeilijk toegang tot basisbankdiensten krijgen. De jongste jaren is op nationaal niveau een aantal initiatieven genomen om: a) de transparantie van de tarieven voor het beheer van bankrekeningen te vergroten, b) de consumenten te helpen vlot van rekeningaanbieder te veranderen en c) de toegang van de consumenten tot basisbankrekeningen te vergemakkelijken. Die initiatieven werden echter niet op dezelfde wijze benaderd en waren niet allemaal even succesvol. Het beschermingsniveau van de consumenten in de verschillende landen verschilt dan ook en door de daaruit voortvloeiende mengelmoes van regels en gedragscodes wordt de grensoverschrijdende mobiliteit van de marktactoren bemoeilijkt. Consumenten zouden, ongeacht de lidstaat waar zij hun vaste woonplaats hebben, overal in de EU tot bankrekeningdiensten toegang moeten hebben en, ook grensoverschrijdend, gemakkelijk van bankrekeningaanbieder moeten kunnen veranderen. Dit alles vereist dat transparante en vergelijkbare informatie over de tarieven voor bankrekeningen wordt verstrekt. In het Monti-rapport 2 is benadrukt dat banktarieven transparanter moeten worden, dat voor financiële retailproducten genormaliseerde en vergelijkbare informatie beschikbaar moet zijn en dat de mobiliteit van bankcliënten dient te worden verbeterd. Om aan deze aanbeveling een follow-up te geven, heeft de Commissie in het wetgevingspakket eengemaakte markt haar voornemen aangekondigd om de werkzaamheden betreffende de bescherming van consumenten op het gebied van financiële retaildiensten, met name wat de transparantie van banktarieven betreft, voort te zetten. Doel van deze raadpleging is derhalve te beoordelen of een optreden op EU-niveau noodzakelijk is en, zo ja, welke maatregelen met betrekking tot de drie voormelde kwesties kunnen worden genomen. 1. TRANSPARANTIE EN VERGELIJKBAARHEID VAN BANKREKENINGTARIEVEN Duidelijke, gemakkelijk toegankelijke en vergelijkbare informatie over tarieven is belangrijk wil de consument met kennis van zaken uit het op de markt beschikbare betaalrekeningenaanbod kunnen kiezen. De richtlijn betalingsdiensten (2007/64/EG) heeft bepaalde transparantieverplichtingen voor uniale verleners van betalingsdiensten ingevoerd. Alvorens een betalingsdienst wordt ondernomen, moet de verlener van de betalingsdienst de gebruiker onder meer van de nadere voorwaarden, inclusief informatie over de verlener van de betalingsdienst zelf, de kenmerken van de betalingsdienst en de 1 2 Report on the retail banking sector inquiry, werkdocument van de diensten van de Europese Commissie, 2007, A New Strategy for the Single Market, , blz. 42, 2

3 gerelateerde kosten op de hoogte brengen. Na iedere betaling moet de gebruiker over het betalingsbedrag, de datum van de betaling en de desbetreffende kosten worden geïnformeerd. De richtlijn betalingsdiensten bevat echter geen specifieke vereisten voor de presentatie of de vergelijkbaarheid van die kosten. Uit de gegevens die tijdens de jongste jaren door de Commissiediensten zijn verzameld, blijkt dat er problemen blijven bestaan met de omvang van de aangeboden informatie over banktarieven en de wijze waarop die informatie door de banken in de EU wordt gepresenteerd. Uit studies komt naar voor dat consumenten vaak niet weten hoeveel zij voor bankdiensten betalen 3. Wegens het gebruik van ondoorzichtige tariefstructuren is het voor consumenten moeilijk om het aanbod te vergelijken 4. Er zijn aanwijzingen dat er een correlatie is tussen hogere prijzen en onduidelijke presentatie van informatie over banktarieven 5. Volgens consumentenorganisaties zijn banktarieven complex en ondoorzichtig omdat de terminologie die de banken hanteren verschilt 6. Dat bankrekeningtarieven moeilijk te begrijpen en te vergelijken zijn, kan zowel op nationaal als op EU-niveau de mobiliteit van consumenten belemmeren. Volgens een recente Eurobarometer-enquête is een van de voornaamste redenen waarom consumenten geen financiële producten in een andere EU-land kopen naar eigen zeggen het gebrek aan duidelijke informatie 7. Als gevolg daarvan kan het gebeuren dat consumenten zich in een relatie met hun bank 'gevangen' voelen, te veel betalen en van diensten 'profiteren' die zij niet altijd nodig hebben. Volgens een recente opiniepeiling van een Franse consumentenorganisatie 8 zouden Franse consumenten die weinig gebruik maken van bankdiensten en het vaste pakket nemen tot 195 % meer betalen dan wanneer zij de bankrekeningdiensten die het beste aan hun behoeften zijn aangepast 'à la carte' zouden kunnen samenstellen. Om deze tekortkomingen aan te pakken, heeft de Commissie de Europese banksector (EBIC) in 2010 gevraagd praktische en gebruikersvriendelijke oplossingen te ontwikkelen om de consumenten te helpen bij het toegang krijgen tot, begrijpen en vergelijken van informatie over bankrekeningtarieven. Met wisselend succes was op nationaal niveau een aantal private en publieke activiteiten ondernomen en de EBIC werd gevraagd lessen uit die ervaringen te trekken en met concrete praktische oplossingen te komen. Ongelukkigerwijs kon dit zelfregulerend initiatief eind 2011 door de EBIC niet met succes worden afgerond. Duidelijk is dat een aantal maatregelen en instrumenten ertoe zou kunnen bijdragen de vastgestelde problemen de baas te worden. Zo zou door het ontwikkelen van glossaria Bijvoorbeeld Personal current accounts in the UK, Office of Fair Trading, juli 2008, Data collection for prices of current accounts provided to consumers, Van Dijk Management Consultants, 2009, Zie voetnoot 4. European Consumer Summit 2010, Workshop on Bank Account Fees, BEUC comments. Special Eurobarometer on Retail Financial Services, Europese Commissie, februari 2012, Tarification Bancaire: L'enquête annuelle, CLCV Mieux vivre votre argent,

4 het probleem kunnen worden aangepakt dat banken voor het beschrijven van dezelfde bankrekeningdiensten een andere/complexe terminologie gebruiken. In een aantal lidstaten zijn, echter telkens op een andere manier en volgens een andere aanpak, glossaria ontwikkeld. In sommige landen worden glossaria op het niveau van de bank opgesteld, in andere landen, bijvoorbeeld België, wordt een gemeenschappelijk glossarium inclusief standaardtermen voor de hele financiële sector ontwikkeld. Bestaande glossaria hebben echter zelden specifiek op rekeningen-courant betrekking en zijn gewoonlijk niet in samenwerking met de consumenten ontwikkeld of getest. Ook zijn, om bankrekeningtarieven gemakkelijker te kunnen begrijpen en vergelijken, genormaliseerde tarievenlijsten ontwikkeld. De banken zouden dan in hetzelfde formaat informatie over bankrekeningtarieven aan de consumenten moeten verstrekken. In Frankrijk bijvoorbeeld wordt door de banken een genormaliseerde lijst van de tien meest voorkomende tarieven gebruikt. Momenteel wordt over een uitbreiding van die lijst nagedacht. Vergelijkingsinstrumenten, zoals websites, kunnen, door informatie over rekeningcouranttarieven van verschillende banken aan te bieden, voor de consument eveneens nuttig zijn bij het beoordelen van het marktaanbod. Die instrumenten zijn in bijna alle lidstaten voorhanden. Voor sommige consumenten is het echter moeilijk om vooraf in te schatten van welke functies van een rekening zij het meeste gebruik zullen maken. Andere consumenten beseffen misschien niet hoe hoog de kosten van bijvoorbeeld ongeoorloofde voorschotten in rekening-courant of ongedekte cheques kunnen oplopen. Het geven van representatieve voorbeelden is een manier om indicatieve ramingen van de kosten voor het aanhouden van een bankrekening te verstrekken op basis van rekeninggebruiksprofielen waarmee getracht wordt bepaalde gebruikspatronen (bijvoorbeeld actief of passief rekeninggebruik) weer te geven. Banken hanteren daarbij gewoonlijk verschillende criteria zoals het aanhouden van een maandelijks minimumrekeningsaldo, het op de rekening laten uitbetalen van het loon of het betalen van een minimumaantal rekeningen per maand door middel van domiciliëring (automatische incasso). Een andere manier waarop banken voor heldere en vergelijkbare rekeningtarieven kunnen zorgen, is door het maken van gepersonaliseerde kostensimulaties. Bij de simulatie wordt rekening gehouden met de informatie van de cliënt over de eigen bankiersgewoonten. Zo kunnen de waarschijnlijke kosten voor het aanhouden van een rekening worden geraamd op basis van het soort diensten dat eraan is gekoppeld en de frequentie waarmee de cliënt er gebruik van zal maken. In sommige landen wordt informatie achteraf, dat wil zeggen informatie over de werkelijk betaalde bankrekeningkosten, verstrekt. In het VK bijvoorbeeld hebben de banken zich ertoe verbonden jaarlijks overzichten af te leveren van hetgeen cliënten de afgelopen 12 maanden voor hun bankrekening hebben betaald. Ten slotte zijn ook monitoringinitiatieven, zoals de in Frankrijk opgerichte waarnemingspost voor banktarieven, of handhavingsmaatregelen mogelijk. 4

5 Vraag 1: Vindt u dat de door banken over bankrekeningtarieven verstrekte informatie voor de consumenten voldoende helder is en wordt gepresenteerd op een wijze dat banken gemakkelijk met elkaar kunnen worden vergeleken? Welke goede praktijken zou u kunnen noemen? Welke tekortkomingen blijven bestaan? Denkt u dat deze tekortkomingen door middel van wijziging van de transparantieverplichtingen in de richtlijn betalingsdiensten (2007/64/EG) zouden kunnen worden aangepakt? Vraag 2: Denkt u dat normalisering van de terminologie voor bankrekeningtarieven tot transparantere en vergelijkbaardere informatie over tarieven zou kunnen bijdragen? Zou voor alle tarieven of slechts een aantal ervan de terminologie moeten worden genormaliseerd? Op basis waarvan zouden in dit laatste geval dat aantal tarieven worden uitgekozen? Moet de terminologie op nationaal of op EU-niveau worden genormaliseerd? Vraag 3: Denkt u dat glossaria van termen en genormaliseerde lijsten van banktarieven de vergelijkbaarheid zouden bevorderen? Zo ja, welke vorm en inhoud moet die informatie dan hebben? Welk lichaam/forum vindt u geschikt om zulk een glossarium/genormaliseerde lijst van tarieven te ontwikkelen? Vraag 4: Welk van de volgende instrumenten moet worden bekeken om de transparantie en vergelijkbaarheid van bankrekeningtarieven te vergroten? i) door overheden beheerde vergelijkingswebsites ii) iii) iv) door banken te verstrekken genormaliseerde kostensimulaties door banken te verstrekken genormaliseerde representatieve voorbeelden opiniepeilingen bij consumentenorganisaties/financiële ombudsman v) vindt u nog andere instrumenten relevant? Moeten er instrumenten worden opgelegd? Wat is het kostenplaatje? Vraag 5: Hoe gedetailleerd moet de informatie over de werkelijk betaalde tarieven zijn en hoe vaak moet zij aan de rekeninghouder worden verstrekt? Zou vergelijkbare informatie over de werkelijk betaalde tarieven de mobiliteit van consumenten, ook de grensoverschrijdende mobiliteit, stimuleren? Vraag 6: Welke andere maatregelen/instrumenten moeten worden bekeken om transparantie en vergelijkbaarheid van banktarieven te verbeteren? Gelieve aan te geven op welk niveau (nationaal of EU-niveau) deze maatregelen/instrumenten volgens u moeten worden geïmplementeerd. 5

6 2. OVERSTAPPEN NAAR EEN ANDERE BETAALREKENINGAANBIEDER In 2007, nadat onderzoek over de retailbankingsector hinderpalen voor de mobiliteit van consumenten aan het licht bracht, heeft de Commissie de Europese banksector (EBIC) gevraagd het voor consumenten gemakkelijker te maken hun rekeningen naar een andere bank in hetzelfde land om te zetten. In antwoord daarop heeft de Europese banksector in 2008 een overstap'model'mechanisme ontwikkeld, dat wordt beschreven in een geheel van zelfregulatieve Gemeenschappelijke beginselen om een bankrekening om te zetten ('Gemeenschappelijke Beginselen) 9. Die beginselen zijn eind 2009 door de nationale bankenverenigingen geïmplementeerd. Het mechanisme is van toepassing op het omzetten van een rekening-courant binnen een lidstaat, d.w.z. het binnenlands omzetten van een rekening-courant, en betreft meer bepaald het omzetten van domiciliëringen, doorlopende opdrachten voor overboekingen per bankgiro en periodieke inkomende overboekingen per bankgiro. Zoals door de Europese banksector omschreven, is het mechanisme niet van toepassing op andere producten of diensten, zoals kaarten, voorschotten in rekening-courant, spaarrekeningen of krediet. Sommige bankverenigingen hebben echter besloten een breder pakket, bijvoorbeeld ook het omzetten van een debetkaard, aan te bieden. De gemeenschappelijke beginselen bevatten een omschrijving van de rol van de twee banken die bij het overstapproces betrokken zijn en informatie over de noodzakelijke taken en stappen waarmee dat proces gepaard gaat. Consumenten die een bankrekening willen omzetten, kunnen de nieuwe bank als eerste aanspreekpunt kiezen. Met name krijgt de nieuwe bank van de oude bank de noodzakelijke informatie over periodieke betalingen van de consument en vraagt de nieuwe bank de oude bank die betalingen op de oude rekening te beëindigen. De nieuwe bank zet die periodieke betalingen naar de nieuwe rekening om en stelt derden in kennis van de nieuwe rekeninggegevens van de consument of help deze daarbij. De nieuwe bank helpt de consument ook bij zijn demarche om bij de oude bank de oude rekening te laten afsluiten en het resterende saldo te laten overboeken. De consument kan evenwel verkiezen de oude rekening aan te houden. Er worden de oude en de nieuwe bank duidelijke termijnen gesteld. De oude bank moet binnen zeven bankdagen na ontvangst van het verzoek van de nieuwe bank of van de consument alle beschikbare informatie over de periodieke betalingen van de consument verstrekken. De nieuwe bank moet binnen zeven dagen na het ontvangen van de noodzakelijke informatie de periodieke betalingen naar de nieuwe rekening omzetten. Binnen dezelfde zeven dagen informeert de nieuwe bank derden (bijvoorbeeld nutsbedrijven of werkgevers) over de nieuwe rekeninggegevens van de consument of helpt de consument daarbij door het verstrekken van modelbrieven. Het verstrekken van informatie over periodieke betalingen door de oude bank aan de consument en de nieuwe bank moet gratis gebeuren. Het afsluiten van de oude rekening moet, overeenkomstig de richtlijn betalingsdiensten, eveneens gratis gebeuren. Eventuele kosten voor andere overstapgerelateerde diensten moeten aangepast zijn en in verhouding staan tot de gemaakte kosten

7 Om te beoordelen hoe banken consumenten helpen bij het omzetten van een bankrekening en tot op welke hoogte zij de overstapservice als omschreven in de Gemeenschappelijke Beginselen aanbieden, heeft de Commissie in 2011 een mysteryshoppingstudie 10 besteld. In totaal voerden mysteryshoppers enquêtes in 27 landen uit: 945 enquêtes hadden alleen betrekking op de beschikbaarheid en de verstrekking van informatie over de bankrekeningoverstapservice, maar 405 mysteryshoppers deden meer dan een enquête uitvoeren en probeerden echt hun bankrekening om te zetten. Wat de beschikbaarheid en verstrekking van overstapinformatie betreft, ontving volgens de studie 86 % van de mysteryshoppers die bij een bankagentschap, online of telefonisch naar een overstap informeerden uit ten minste één bron informatie. De mate waarin informatie beschikbaar was, verschilde echter sterk: 32 % van de mysteryshoppers kon op de website van de bank geen overstapinformatie vinden aan 45 % van de mysteryshoppers werd door het personeel van de bank geen stapsgewijze informatie verstrekt 80 % ontving geen voorlichtingsmateriaal over de overstapservice 14 % ontving helemaal geen informatie over de overstapservice. Bij de shoppers die echt probeerden hun bankrekening om te zetten: kon 19 % met succes een nieuwe bankrekening openen en een doorlopende opdracht omzetten (een aantal problemen had betrekking op de opening van een bankrekening en niet op de overstapservice zoals in de Gemeenschappelijke Beginselen omschreven) verleende de nieuwe bank in 71 % van de gevallen de overstapservice niet en volgende zij derhalve de in de Gemeenschappelijke Beginselen geschetste overstapprocedure niet. Andere problemen waarmee mysteryshoppers werden geconfronteerd: in 7 % van de gevallen openden de banken geen rekening (en voerden zij bijgevolg geen overstap uit) binnen veertien werkdagen. in 3 % van de gevallen weigerde de nieuwe bank een standaardbankrekening zoals gevraagd te openen of rekende zij kosten aan om de opening en de omzetting van de rekening te voltooien Consumer Market Study on the consumers experiences with bank account switching with reference to the Common Principles on Bank Account Switching, GfK, February 2012, Mysteryshopping is een instrument dat bij marktonderzoek wordt gebruikt om de kwaliteit van een dienst of de mate van naleving van de regulering te meten. Mysteryshoppers wordt gevraagd bepaalde taken uit te voeren en feedback over hun ervaringen te verstrekken. Als onderdeel van de studie is mysteryshoppers gevraagd middels persoonlijke, online- of telefonische enquêtes naar de overstapservice te informeren of van bankrekening te veranderen. 7

8 De algemene conclusie van de studie was dat 8 van de 10 mysteryshoppers problemen had ondervonden bij het omzetten van een bankrekening. Vraag 7: Bieden de banken in de lidstaat waar u een bankrekening hebt een overstapservice aan? Zo ja, voldoet deze dan aan de hierboven beschreven Gemeenschappelijke Beginselen voor het omzetten van een bankrekening? Is de informatie over de overstapvoorwaarden op consumentvriendelijke manier gepresenteerd? Vraag 8: Zijn, als door de banken in de lidstaat waar u een bankrekening hebt een overstapservice overeenkomstig de Gemeenschappelijke Beginselen wordt aangeboden, alle hinderpalen om van bankrekening te veranderen verdwenen? Zo niet, welke hinderpalen blijven er nog over? Gelieve enkele voorbeelden te geven van goede praktijken en overblijvende hinderpalen waarmee u werd geconfronteerd. Vraag 9: Moeten de Gemeenschappelijke Beginselen vrijwillig blijven? Wat zijn volgens u de voor- of nadelen van het verplicht stellen van die beginselen op EU-niveau? Welke kosten zouden daaraan vermoedelijk zijn verbonden? Vraag 10: Moeten beginselen/maatregelen inzake overstappen ook betrekking hebben op het grensoverschrijdend omzetten van een bankrekening? Vraag 11: Hoe groot is volgens u de kans dat ontvangsten, rekeningen en betalingen bij het omzetten van een bankrekening verkeerd worden doorgeleid? Welke maatregelen zijn denkbaar om het overstapproces veiliger te maken? Vraag 12: Met welke eventuele hinderpalen voor het uitbreiden van hun klantenkring of het betreden van nieuwe markten worden kleinere of in een andere lidstaat gevestigde rekeningaanbieders nog steeds geconfronteerd? Houden deze hinderpalen verband met problemen met overstapvoorzieningen? Vraag 13: Welke andere maatregelen moeten worden bekeken om het omzetten van een bankrekening te verbeteren? Gelieve deze maatregelen te beschrijven. 8

9 3. TOEGANG TOT EEN BASISBETAALREKENING Toegang tot financiële basisdiensten waarborgt dat consumenten alle voordelen van de interne markt genieten en volledig aan het economische en sociale leven van de hedendaagse moderne maatschappij deelnemen. Volgens ramingen in een studie uit 2010 zouden evenwel 30 miljoen Europeanen ouder dan 18 geen bankrekening hebben 12. Hiervan hebben sommigen mogelijk geen bankrekening omdat zij er geen nodig hebben of omdat zij daar de voorkeur aan geven 13. Volgens recent onderzoek van een Britse taskforce over financiële inclusie zou 52 % van de bij het opinieonderzoek bevraagde respondenten zonder bankrekening graag een bankrekening hebben 14. Consumenten en beheerders die (bijvoorbeeld bij de uitbetaling van lonen of uitkeringen) niet van een bankrekening gebruik kunnen maken, hebben over het algemeen hogere kosten wegens het gebruik van contanten. Bovendien hebben consumenten zonder bankrekening een beperktere toegang tot het grotere assortiment online beschikbare goederen en diensten en mogelijke kortingen, zoals kortingen die nutsbedrijven verlenen bij domiciliëring van betalingen. Consumenten zonder bankrekening kunnen ook moeilijkheden ondervinden op de arbeids- of huurwoningmarkt. Hoewel over het algemeen vooral voor de zogenaamde kwetsbare consumenten de toegang tot een bankrekening problematisch is, worden ook mobiele personen die grensoverschrijdend studeren, werken enz. met die problematiek geconfronteerd wanneer hen bijvoorbeeld op grond van woonplaats de toegang tot een bankrekening wordt ontzegd. Aldus wordt zowel het vrij verkeer van burgers als het vrij aanbieden van goederen en diensten binnen de interne markt belemmerd. Om deze situatie aan te pakken, heeft de Commissie in juli 2011 een tot de lidstaten gerichte aanbeveling vastgesteld 15 houdende de grondbeginselen die in werking moeten worden gesteld om te waarborgen dat consumenten in heel de EU toegang hebben tot basisbetaaldiensten. Met de basisrekening zou geld op de rekening kunnen worden gestort en van de rekening opgenomen. Ook zouden voor de consument essentiële betalingstransacties mogelijk zijn zoals het ontvangen van een inkomen of een uitkering, het betalen van rekeningen of belastingen en het aankopen van goederen en diensten, inclusief met behulp van domiciliëring, overboeking per bankgiro en het gebruik van een betaalkaart. Volgens de aanbeveling zou de consument, indien technisch mogelijk, met behulp van de basisrekening ook betalingsopdrachten kunnen initiëren via het onlinebanksysteem van de betalingsdienstaanbieder. Toegang tot krediet geldt echter niet als een automatisch onderdeel of een aan een basisbetaalrekening verbonden recht Study on the costs and benefits of policy actions in the field of ensuring access to a basic bank account, CSES, 2010, Volgens de raming in diezelfde studie uit 2010 liepen er van die 30 miljoen Europeanen zonder bankrekening slecht zo'n 18 miljoen (of 60 %) gevaar van financiële uitsluiting. Banking services and poorer households, Financial Inclusion Task Force, december 2010, blz. 6, Aanbeveling 2011/442/EU van de Commissie betreffende toegang tot een elementaire betaalrekening, , 9

10 Volgens de aanbeveling moeten alle in de Unie woonachtige consumenten het recht hebben, ongeacht hun financiële situatie, een basisbetaalrekening te openen en te gebruiken. Dit zou ook mogelijk moeten zijn in lidstaten waar zij geen vaste woonplaats hebben. De lidstaten dienden uiterlijk 21 januari 2012 de nodige maatregelen te nemen. De Commissiediensten zijn bezig met het analyseren van de tot dusver over de genomen maatregelen ontvangen informatie. Veel lidstaten moeten in dat verband echter nog informatie verstrekken. Voorts zullen alle lidstaten naar verwachting tegen juli 2012 statistische informatie met betrekking tot basisbankrekeningen verstrekken. In dit verband vinden de Commissiediensten het relevant de volgende vragen te stellen: Vraag 14: Beschikt u over informatie dat consumenten moeilijk toegang krijgen tot een basisbankrekening? Welke soorten hinderpalen voor toegang tot een basisbankrekening worden door de consumenten genoemd? Vraag 15: Bent u bekend met door banken of andere instellingen in de lidstaat waar u uw woonplaats hebt genomen maatregelen die de toegang tot een basisbetaalrekening vergemakkelijken? Zijn die initiatieven succesvol in praktijk gebracht? Vraag 16: Vergemakkelijken die maatregelen ook de toegang tot een basisbetaaldienst voor niet-ingezetenen? Vraag 17: Wat zijn, als consumenten moeilijkheden ondervinden om een bankrekening te openen, daar de redenen van? Vraag 18: Welke bijkomende maatregelen moeten eventueel worden overwogen? Moet het probleem op nationaal of op EU-niveau worden aangepakt? 4. SLOTOPMERKINGEN Stakeholders hebben tot 12 juni 2012 de tijd om hun antwoorden op de vragen van deze raadpleging in te zenden. De bijdragen dienen te worden gezonden aan ec-bankaccounts@ec.europa.eu In hun bijdrage mogen stakeholders ook aangeven of er volgens hen andere aspecten dienen te worden aangepakt om een behoorlijk functionerende en concurrerende retailbankingmarkt te waarborgen. De antwoorden worden op de website van de Europese Commissie gepubliceerd. Op verzoek kunnen antwoorden vertrouwelijk blijven. Daartoe moet de betrokkene op de eerste bladzijde van zijn bijdrage duidelijk vermelden dat deze niet mag worden gepubliceerd. Wij danken u dat u er de tijd voor genomen hebt om de vragen te beantwoorden. 10