DE WELSTANDSPARAGRAAF VOOR SVEAPARKEN. Eerste voorontwerp

Transcriptie

1 DE WELSTANDSPARAGRAAF VOOR SVEAPARKEN Eerste voorontwerp 1

2 INHOUDSOPGAVE Blz. 3 Inleiding Blz. 3 De instrumenten voor beeldkwaliteit Blz. 4 Het stedenbouwkundige plan Blz. 5 De erfpachtvoorwaarden Blz. 6 Het welstandsbeleid Blz. 7 De welstandsregels Blz. 10 dakkapellen en dakramen Blz. 12 aan- en uitbouwen Blz 14 bijgebouwen en overkappingen Blz. 16 erfafscheidingen Blz. 18 tuinmeubilair Blz. 19 Handhaving Blz. 19 Toepassingsgebied 2

3 INLEIDING Met de opzet van dit gebied, het voormalige Spaland-Oost, het laatste grote uitbreidingsgebied van de gemeente met het etiket Vinex-locatie, heeft de gemeente een geheel andere koers ingeslagen. De gemeente heeft afstand genomen van de tot dan gebruikelijke meer gesloten stedenbouwkundige opzet, die een verdergaande individualisering versterkt. Er is gekozen voor een zowel in ruimtelijk als in architectonisch opzicht bijzondere kwaliteit, die is gericht op een meer open samenleving, met behoud van het respect voor het individu en waarbij de menselijke maat centraal staat. Hierbij is geopteerd voor een wijk met een Zweedse signatuur, omdat de opzet van Zweedse nieuwbouwwijken dit concept het dichtst benadert. DE INSTRUMENTEN VOOR DE BEELDKWALITEIT De hoofdopzet van de wijk is vastgelegd in een masterplan ontworpen door de in Zweden werkzame Schotse architect Ralph Erskine. Dit door de gemeenteraad vastgestelde plan heeft de basis gevormd voor de ontwikkeling van de wijk. Uitwerking hiervan is het opgestelde stedenbouwkundige plan Sveaparken Schiedam, waarin ook de geambieerde beeldkwaliteit is vastgelegd. Ter bescherming van het specifieke karakter van de wijk is in de erfpachtcontracten een aantal kwalitatieve verplichtingen opgenomen, waarop wordt toegezien. Het in deze paragraaf vastleggen van welstandscriteria voor alle bebouwing in Sveaparken vormt het sluitstuk van de regelgeving voor dit gebied. 3

4 HET STEDENBOUWKUNDIGE PLAN In het door de gemeenteraad op 30 maart 1998 vastgestelde stedenbouwkundige plan Sveaparken Schiedam is het Masterplan concreet uitgewerkt, worden de conceptuele contouren zichtbaar en is de gewenste beeldkwaliteit benoemd. Dit plan is bij de ontwikkeling van de bouwplannen in de verschillende deelgebieden leidend. Hierna zijn de voor deze paragraaf essentiële onderdelen samengevat. Het concept: Gekozen is voor een tuinstadachtig concept, waarin wegen niet lang en recht zijn maar stedenbouwkundige ruimtes vrijwel altijd worden beëindigd door bebouwing. In combinatie met de keuze voor verschillende bebouwingshoogten en woningtypes levert dit een schilderachtig beeld op, die de intimiteit in het plangebied bevordert. Gestreefd is naar een overal aanwezige groene ruimte door veel collectief groen en korte privé-tuinen. In die ruimte speelt ook het water een belangrijke rol. Bedoeld is om bewoners de groene ruimte als een geheel te laten ervaren, waardoor de beleving van een royale tuin wordt gestimuleerd. Voor de inrichting van het gemeenschappelijk groen is geopteerd voor grasvegetatie met bomen, omvangrijke heesterpartijen zijn uit den boze. In deze open structuur is bij de bouwplanontwikkeling losstaande bebouwing zoals schuren en schuttingen vermeden, omdat dit afbreuk doet aan het concept en individualisering in de hand werkt. Hierin passen slechts bescheiden erfafscheidingen. Deze transparantie draagt ertoe bij om burgers te verleiden tot sociaal contact. De architectuur De behoefte om een woonwijk te ontwerpen, waarin wordt ingespeeld op wat mensen heden ten dage aangenaam en prettig vinden is ook de grondslag voor de architectuur geweest. Het voortborduren op dit principe heeft tezamen met de Zweedse inspiratie geleid tot een geheel eigen architectuurbeeld met een romantische uitstraling. Het architectuurbeeld is voornamelijk door de volgende elementen in samenhang met elkaar bepaald: o Ambachtelijk en duurzaam materiaalgebruik aan de gevels in wisselende toepassingen (hout in samenhangende kleurstellingen, in kleur gevoegd metselwerk in baksteen, gebakken pannen etc.), o Flauwe dakhellingen (max. 35 graden), wisselende dakhoogten, ruime dakoverstekken, hoekverdraaiingen, verspringende gevels, dakterrassen, balkons en erkers. o Zorgvuldige detaillering niet alleen in technisch maar ook in esthetisch opzicht. 4

5 DE ERFPACHTVOORWAARDEN Bij de opzet van Sveaparken is juist op detailniveau al direct aandacht geweest voor het behoud van het specifieke karakter in de toekomst. Daartoe zijn in de erfpachtvoorwaarden kwalitatieve verplichtingen opgenomen. De op het bouwen betrekking hebbende bepalingen uit deze contracten zijn: - geen afscheidingen tussen prive erf/tuin en (semi)openbaar gebied anders dan wit geverfde hekjes met verticale delen dan wel groene hagen met een maximale hoogte van 0.60 m1 - Tussen privé-tuinen en erven mogen bevestigd aan de woningen privacyschermen zijn aangebracht met een maximale hoogte van 2 m1 en een lengte van niet minder dan 3.60 m en niet meer dan 4.20 m. - Bergingen, die geen vast onderdeel zijn van de woning of het bouwwerk zijn niet toegestaan; - Het schilderwerk van de bebouwing moet qua kleurstelling ongewijzigd blijven. In de praktijk blijkt, dat niet altijd volledig aan deze bepalingen kan worden vastgehouden. Dat neemt niet weg, dat deze criteria leidend zijn voor de formulering van de objectcriteria. 5

6 HET WELSTANDSBELEID Het welstandsbeleid stelt gemeenten in staat om te sturen op de esthetische kwaliteit van de bebouwde omgeving. De Woningwet schrijft voor, dat dit beleid wordt vastgelegd in een raadsnota. De te formuleren welstandscriteria zijn in algemene zin bedoeld om het uiterlijk aanzien van een stad of stadsdeel op een aanvaardbaar niveau te houden, de zogenoemde redelijke eisen van welstand. Het in Sveaparken ingezette hoge ambitieniveau voor de beeldkwaliteit rechtvaardigt het streven om de welstandslat in dit gebied zo hoog mogelijk te leggen. De gewijzigde Woningwet 2003 De gewijzigde Woningwet, die per 1 januari 2003 van kracht geworden kent een verruiming van het vergunningvrij bouwen voor schuurtjes, aanbouwen e.d. Deze verruiming kan een negatieve invloed hebben op de kwaliteit van de woonomgeving. In dit gebied is door open bebouwing een vloeiend verloop van openbaar gebied naar privé-gebied bevorderd en het is juist op het grensgebied daartussen waar de verruiming in bebouwingsmogelijkheden zich kan gaan manifesteren. De van invloed zijnde wijzigingen in de Woningwet kort samengevat: o Op het achtererf van woningen zijn aan- en uitbouwen tot 2.50 m en schuurtjes tot max. 10 m2 zonder meer vergunningsvrij; garages evenals schuren of bergingen tot 30 m2 mits geplaatst op 1 m vanaf de erfgrens. Ook op zijerven grenzend aan het openbare gebied geldt de beperking van 1m afstand. o Dakkapellen aan de achterzijde zijn tot 50% van het dakvlak vergunningsvrij; er zijn wel beperkingen in de hoogte en plaats in het dak maar niet in de vormgeving. o Gebouwde erfafscheidingen geplaatst op ten minste 1.00 m van het openbare gebied zijn tot 2.00m hoogte vergunningsvrij. o Tuinmeubilair tot 2.00 m is vergunningsvrij Het in deze welstandsparagraaf geformuleerde beleid is dan ook gericht op het instandhouden van de gerealiseerde beeldkwaliteit en architectuur zowel op hoofdlijnen als in detail. Bij het opstellen van de regels is de gemeenschappelijke behoefte van de bewoners tot uitbreiding van bebouwing c.a. betrokken, echter de specifieke individuele wensen van bewoners zijn hieraan ondergeschikt gemaakt. 6

7 DE WELSTANDSREGELS We maken onderscheid in algemene criteria, gebiedsgerichte criteria en objectgerichte criteria. Gezamenlijk vormen zij het beoordelingskader voor welstand in Sveaparken. De algemene criteria zijn van toepassing op geheel Sveaparken, de gebiedsgerichte criteria hebben betrekking op het desbetreffende gebiedsdeel en de objectgerichte criteria gelden voor de genoemde objecten. DE ALGEMENE CRITERIA: Hierbij is rekening gehouden met het specifieke concept, de daaruit voortvloeiende randvoorwaarden en de gekozen architectuur. - Het behoud van de stedenbouwkundige open structuur; - Het behoud van het specifieke karakter van de bebouwing en de gekozen architectuur van de afzonderlijke projecten; - het (bij veranderingen in de uiterlijke verschijningsvorm) in stand houden van de samenhangende vormgeving, de detaillering, het materiaalgebruik en de kleuren van de woningen; - De vormentaal van toe te voegen bebouwing, voor zover stedenbouwkundig toegestaan, moet verwant zijn aan de woningen; - Het streven naar een grote mate van uniformiteit bij dakkapellen, aan- en uitbouwen, bijgebouwen en erfafscheidingen. DE GEBIEDSGERICHTE CRITERIA: Deze criteria bestaan uit een stelsel van samenhangende criteria betreffende de stedenbouwkundige en architectonische inpassing van een bouwwerk. Per deelgebied worden de criteria onderscheiden: Het deelgebied Sveafors Bij de uitwerking van dit gebied zijn het conceptuele programma en de architectonische uitgangspunten van het stedenbouwkundige plan consequent aangehouden en daarmee volledig tot hun recht gekomen. Dit is te danken aan de sterke stedenbouwkundige opzet mede bepaald door de cul de sacs, de inrichting van openbaar en semi-openbaar gebied en de vormgeving van en afstemming tussen de verschillende projecten. De materiaal- en kleurkeuze (hout bruinrood) is zeer bepalend voor de uitstraling (foto). Vooral het Zweedse karakter is herkenbaar door de vormgeving en detaillering. In dit gebied zijn grondgebonden woningen zowel vrijstaand of geschakeld als in rijtjesvorm en een appartementengebouw gerealiseerd.. 7

8 Het deelgebied Sveaholm Sveaholm sluit wat kenmerken betreft aan bij Sveafors. Er zijn evenwel enkele karakteristieke verschillen. Allereerst moest op een of ander manier worden voorkomen dat tijdens de bouw van dit deelplan, een reeds in het plangebeid aanwezige bebouwing (een basisschool en een sportcomplex) te zeer uit de toon zou vallen. Verder zijn de woningen in dit plandeel groter en ruimer dan die in Sveafors. Ook in dit gebied is bij de uitwerking consequent de hand gehouden aan het conceptuele programma en de architectonische uitgangspunten. Dit heeft ook hier geresulteerd in een sterke stedebouwkundige opzet met afwisselende openbare ruimten en verrassende doorkijkjes.de inrichting van openbaar en semi-openbaar gebied en de vormgeving en afstemming van de verschillende projecten is overeenkomstig die van Sveafors. Ook hier is materiaal en kleurkeuze en detaillering zeer bepalend voor de uitstraling. Er is een ruimer, maar op elkaar afgestemd kleurenpalet gebruikt. In dit gebied zijn grondgebonden gerealiseerd in rijtjes of op andere wijze geschakeld en een woongebouw bestaande uit appartementen. Daarnaast bevinden zich in het plangebied twee basisscholen, waarvan er één al aanwezig was, een sportzalencomplex (was eveneens aanwezig) en een gymnastiekzaal. Het deelgebied Sveaborg Het kaartbeeld van dit deelgebied toont een duidelijk concept. Een dorpsachtige nederzetting met naar buitenlopende radialen die aansluiten op het netwerk van Sveaparken, omringd door relatief omvangrijke waterpartijen. Als trait d union tussen Sveaparken en de wijk Spaland fungeert een voorzieningeneiland met hoogopgaande bebouwing als landmark voor Sveaparken als geheel. Dit deelgebied heeft een veel groter omvang dan de beide andere. Door een consequent toegepast kleur- en materiaalgebruik voor de woningen en de inrichting van de openbare ruimte is het gelukt dit concept ook in werkelijkheid herkenbaar te maken. Het deelgebied fungeert binnen Sveaparken als een soort centrumgebied. Het is dichter bebouwd en bevat een grotere variatie aan woningtypen, De semi-openbare gebieden zijn kleiner dan die in de andere drie deelgebieden en daardoor nog kwetsbaarder. Als gevolg daarvan is vasthouden aan zorgvuldig bepaalde kleuren, materialen en details ook voor de inrichting van de openbare ruimte, nodig om de samenhang van dit plandeel niet op het spel te zetten. Het plangebied omvat grondgebonden woningen, hofjeswoningen als één complex en appartementen in meerdere woongebouwen. Het eiland bevat daarnaast zorgvoorzieningen en een supermarkt. Het deelgebied Sveadal p.m. De uitwerking van dit deelgebied is ten tijde van deze paragraaf in voorbereiding. 8

9 DE OBJECTGERICHTE CRITERIA Feitelijk zijn deze criteria een uitwerking van de algemene en gebiedscriteria op objectniveau. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen regels, die kunnen worden gehanteerd bij de beoordeling van aanvragen om bouwvergunning (preventief) en regels ter voorkoming van excessen bij vergunningsvrij bouwen(repressief). Op de handhavingsmogelijkheden van deze regels wordt separaat ingegaan. 9

10 DAKKAPELLEN EN DAKRAMEN Inleiding: Een dakkapel is een uitspringend dakvenster, aangebracht op het hellende dakvlak, meestal van een woning. Vroeger bedoeld ter verlevendiging van de vaak grote dakvlakken. In de vorige eeuw echter heeft de dakkapel plaatselijk een nadere functionele betekenis gekregen. Naast de toetreding van licht en lucht biedt de dakkapel al zodanige ruimtewinst, dat de onder het dak gelegen ruimte effectiever kan worden gebruikt en (meer) geschikt is als verblijfsruimte. Deze behoefte aan ruimtevergroting heeft meestal tot gevolg, dat bewoners de grootst mogelijke dakkapel wensen. De bewoner streeft er op deze wijze naar een grotere woning te verkrijgen dan veelal in stedenbouwkundige zin op die locatie was bedoeld. Vooral bij een hoge bebouwingsdichtheid tast dit de kwaliteit van het omgevingsbeeld aan. In Sveaparken Algemene uitgangspunten: De grootte van een dakkapel moet in een redelijke verhouding staan tot de afmetingen van het dak, zodanig dat het dak duidelijk als zodanig herkenbaar is en gevel en straatbeeld niet worden verstoord. Een dakkapel moet in zekere mate ondergeschikt zijn aan het dakvlak en onderdeel zijn van en bijdragen aan de architectuur van de woning. In Sveaparken zullen dakkapellen altijd vanaf het openbaar gebied zichtbaar zijn, zodat geen onderscheid wordt gemaakt tussen dakkapellen op het voor- of achterdakschild. De vormgeving is in dit gebied bedoeld ter verlevendiging van het dakvalk en ter ondersteuning van de architectuur. Gekozen is voor eenvormige dakkapellen, meestal in zadeldakvorm, bij dezelfde woningtypen door standaardisering en regelmatige rangschikking. De standaardkapellen Bij de ontwikkeling van de woningbouwprojecten is in beginsel een standaardmodel mee ontworpen door de architect. Met de vaststelling van deze nota zijn impliciet deze standaarddakkapellen evenals de plaats van de kapellen in het dak vastgelegd en zullen zij van toepassing zijn op in serie gebouwde woningen van hetzelfde type. De gemeente zal deze ontwerpen bij de beoordeling van bouwaanvragen als standaardmodel hanteren, wat betekent, dat zij als verplicht zijn voorgeschreven en afwijkingen daarvan niet zullen worden toegestaan. Voor projecten waar (nog) geen standaarddakkapel is vastgesteld en voor alle individueel vormgegeven woningen gelden de algemene uitgangspunten voor dakkapellen. 10

11 Het welstandsregime Preventief: Een dakkapel voldoet in ieder geval aan redelijke eisen van welstand als deze identiek is aan de in deze paragraaf voor dat type woning vastgestelde standaardkapel met inbegrip van de plaats in het dak. Repressief: Dakkapellen, die gelet op formaat, vorm, materiaalgebruik en detaillering afwijken van het voor dat type woning vastgestelde standaardmodel vormen een onaanvaardbare verstoring van de in de algemene criteria geformuleerde beeldkwaliteit en worden geacht ernstig in strijd te zijn met redelijke eisen van welstand. Bij realisering daarvan is dan ook sprake van een exces. Dakkapellen geplaatst in afwijking van de bij de standaard bepaalde plaats in het dak leiden tot een onevenredige rangschikking van de kapellen op het blok en daarmee tot een onaanvaardbare verstoring van de in de algemene criteria geformuleerde beeldkwaliteit en worden geacht ernstig in strijd te zijn met redelijke eisen van welstand. Bij realisering daarvan is dan ook sprake van een exces. 11

12 AAN- EN UITBOUWEN Inleiding: Aan- en uitbouwen komen vaak voor in de stedelijke grondgebonden bebouwing. Bij het ontwerpen van woonhuizen in serie wordt uitgegaan van een hoofdmassa met meerdere bouwlagen vaak met een rechthoekige plattegrond, waarin de meeste woonfuncties zijn opgenomen. In die ontwerpen wordt soms op beganegrondniveau al een uitbreiding in de vorm van een uitgebouwde entree, een uitgebouwde keuken of anderszins meegenomen. In de meeste gevallen is er echter sprake van later aan- of uitgebouwde vergrotingen van de woning door toenemende woonwensen. De bewoner streeft er op deze wijze naar een grotere woning te verkrijgen dan in stedenbouwkundige zin op die locatie was bedoeld. Vooral bij een wijk met een open structuur kan dit de kwaliteit van het omgevingsbeeld aantasten. Algemene uitgangspunten: De gemeente streeft in woongebieden met een eenvormige bouwstijl naar een herhaling van uniforme ontwerpen, die passen bij het karakter van de bebouwing en de omgeving. Aan- en uitbouwen, in Sveaparken zijn altijd vanaf het openbare gebied zichtbaar en hebben daardoor een grote invloed op het straatbeeld. De uniformering van aan- en uitbouwen bij veel voorkomende woningtypen kan worden bereikt door standaardisering en regelmatige rangschikking. Belangrijk is, dat de transparantie van de omgeving niet nadelig wordt beïnvloed en de contouren en het silhouet van het oorspronkelijke gebouw of bouwblok zichtbaar blijven en dat de vormgeving van de aan- of uitbouw verwant is aan het hoofdgebouw. De standaard aan- en uitbouwen: Bij de ontwikkeling van de bouwplannen in Sveaparken zijn standaard-uitbreidingen slechts meegenomen in de vorm van aangebouwde bergingen. Er is van uitgegaan, dat andere vormen van aanbouwen geweerd konden worden. De verruiming van vergunningsvrij bouwen op grond van de Woningwet maakt het realiseren van aan- en uitbouwen onder enkele voorwaarden mogelijk. Er is daarom voor gekozen om alsnog standaardtypes door de oorspronkelijke architect te laten ontwerpen. De gemeente zal deze ontwerpen bij de beoordeling van bouwaanvragen als standaardmodel hanteren, wat betekent, dat zij als verplicht zijn voorgeschreven en afwijkingen daarvan zowel wat betreft formaat als vormgeving niet zullen worden toegestaan. Voor projecten waar (nog) geen standaard is vastgesteld en voor alle individueel vormgegeven woningen gelden de algemene uitgangspunten voor aan- en uitbouwen. Het welstandsregime Preventief: Een aan- of uitbouw voldoet in ieder geval aan redelijke eisen van welstand als deze identiek is aan de in deze paragraaf voor dat type woning vastgestelde standaarduitbreiding met inbegrip van het formaat en de situering. Repressief: Aan- of uitbouwen, die gelet op formaat, vorm, materiaal- en kleurgebruik en detaillering afwijken van het voor dat type woning vastgestelde standaardmodel vormen een onaanvaardbare verstoring van de in de algemene criteria geformuleerde beeldkwaliteit en worden geacht ernstig in strijd te zijn met redelijke eisen van welstand. Bij realisering daarvan is dan ook sprake van een exces. 12

13 BIJGEBOUWEN EN OVERKAPPINGEN Inleiding: Bijgebouwen zoals schuurtjes, garages, dierenverblijven, tuinhuisjes komen bij grondgebonden woningen met een tuin in grote aantallen voor. De keuze van ontwerpers voor inpandige bergingen versterkt de behoefte aan het plaatsen van losse bergingen in de tuin. Immers, inpandige bergingen kunnen vaak op eenvoudige wijze bij verblijfsruimtes worden getrokken. In de welstandspraktijk is gebleken, dat het aanbrengen van enige ordening in de tuinbebouwing vaak niet strookt met de individuele behoefte van de bewoner. Vooral de tuinhuisjes zijn in vele standaardmaten en modellen direct bij de leverancier verkrijgbaar.in veel nieuwbouwwijken is hierdoor een kakofonie aan tuinbebouwing ontstaan. Met de wijziging van de Woningwet per 1 januari 2003 is dergelijke bebouwing onder bepaalde condities vergunningvrij geworden. Dit kan vooral bij een wijk met een open structuur de kwaliteit van het omgevingsbeeld ernstig aantasten c.q. geheel teniet doen. Algemene uitgangspunten: De gemeente streeft in woongebieden met een eenvormige bouwstijl naar een herhaling van uniforme exemplaren, die passen bij het karakter van de bebouwing en de omgeving. Bijgebouwen en overkappingen in Sveaparken zijn altijd vanaf het openbare gebied zichtbaar en hebben daardoor een grote en ongewenste invloed op het open karakter van de wijk. Vrijstaande bouwsels, waaronder ook overkappingen, zijn dan ook in beginsel taboe. In bijzondere gevallen, waar sprake is van inpandige (kleine) bergingen en voldoende tuinoppervlakte kan hiervan onder bepaalde condities worden afgeweken. Belangrijk is, dat het open karakter zo min mogelijk wordt aangetast en de contouren en het silhouet van het oorspronkelijke gebouw of bouwblok zichtbaar blijven en dat de vormgeving van de berging verwant is aan het hoofdgebouw. De standaard bijgebouwen: De verruiming van vergunningsvrij bouwen in de Woningwet maakt het realiseren van bijgebouwen en overkappingen onder enkele condities mogelijk. Er is daarom voor gekozen om alsnog standaardtypes door de oorspronkelijke architect te laten ontwerpen. De gemeente zal deze ontwerpen bij de beoordeling van bouwaanvragen als standaardmodel hanteren, wat betekent, dat zij als verplicht zijn voorgeschreven en afwijkingen daarvan zowel wat betreft formaat als vormgeving niet zullen worden toegestaan. Voor projecten waar (nog) geen standaard is vastgesteld en voor alle individueel vormgegeven woningen gelden de algemene uitgangspunten voor bijgebouwen. Het welstandsregime Preventief: Een aan- of uitbouw voldoet in ieder geval aan redelijke eisen van welstand als deze identiek is aan de in deze paragraaf voor dat type woning vastgestelde standaarduitbreiding met inbegrip van het formaat en de situering. 13

14 Repressief: Aan- of uitbouwen, die gelet op formaat, vorm, materiaal- en kleurgebruik en detaillering afwijken van het voor dat type woning vastgestelde standaardmodel vormen een onaanvaardbare verstoring van de in de algemene criteria geformuleerde beeldkwaliteit en worden geacht ernstig in strijd te zijn met redelijke eisen van welstand. Bij realisering daarvan is dan ook sprake van een exces. 14

15 ERFAFSCHEIDINGEN Inleiding: Erfafscheidingen komen in stedelijke situaties waarin de behoefte aan privacy groot is veelvuldig voor. Er is in de loop der tijd een cultuur ontstaan, waarbij bewoners zich meer bekommeren om het eigen domein dan dat men oog heeft voor de woonomgeving. Vaak vormt bij het betrekken van een nieuwe woning een tuinafscheiding de sluitpost van de begroting waardoor men vaak kiest voor goedkope maar daardoor kwaliteitsarme oplossingen zoals vlechtschermen en rietmatten. Algemene uitgangspunten: In het algemeen wordt er bij nieuwbouw naar gestreefd om erfafscheidingen mee te ontwerpen, waardoor eenheid in vormgeving ontstaat.eventueel later aan te brengen erfafscheidingen moeten overeenkomstig het aanwezige model worden uitgevoerd. Het specifieke open karakter van Sveaparken vraagt echter om het zoveel mogelijk weglaten van erfafscheidingen. Uitsluitend op die plaatsen waar privacy dringend gewenst is en als begrenzing van voortuinen zijn afscheidingen toegestaan, welke zijn vastgelegd in de erfpachtcontracten. De standaarderfafscheidingen Bij de bouwplanontwikkeling zijn gebouwde standaardafscheidingen zoveel mogelijk meegenomen, waarmee de basis is gelegd voor de situering, het formaat, de vormgeving, het materiaalgebruik en de kleur. De volgende typen afscheidingen zijn als standaard aangemerkt: - wit geverfde houten hekjes met verticale delen dan wel groene hagen met een maximale hoogte van 0.60 m1 tussen privé-erf/tuin en (semi)openbaar gebied; - wit geverfde houten privacyschermen bestaande uit horizontale delen om en om tussen privé-tuinen/erven onderling met een maximale hoogte van 2 m1 gerekend vanaf het terras of het aansluitende terrein en een maximale lengte van 4.20 m gerekend vanaf de feitelijke achtergevel van de woningen (dus niet vanaf uitspringende gedeeltes). 15

16 Het welstandsregime Preventief: Een gebouwde erfafscheiding voldoet in ieder geval aan redelijke eisen van welstand als deze identiek is aan de standaarderfafscheiding zoals die beschreven is in de aangewezen situaties. Elke afwijking van de standaarderfafscheidingen wordt geacht in strijd te zijn met redelijke eisen van welstand. Repressief: Gebouwde erfafscheidingen, die gelet op vorm, materiaal- en kleurgebruik en detaillering afwijken van de standaarderfafscheidingen vormen een onaanvaardbare verstoring van de in de algemene criteria geformuleerde beeldkwaliteit en worden geacht ernstig in strijd te zijn met redelijke eisen van welstand. Bij realisering daarvan is dan ook sprake van een exces. 16

17 TUINMEUBILAIR Inleiding: Onder tuinmeubilair wordt in dit verband verstaan alle bouwkundige constructies van niet tijdelijke aard, gericht op het woongenot niet zijnde een gebouw, een overkapping of erfafscheiding. Te denken valt aan speeltoestellen zoals schommels, pergola s, tuinkabouters e.d. Algemeen uitgangspunt: Aangezien het hier een behoefte van persoonlijke aard betreft zijn er geen standaardoplossingen voor te schrijven. Belangrijk is om het formaat van het meubilair zo beperkt mogelijk te houden, waardoor het open karakter van de wijk zo min mogelijk wordt aangetast. Aangezien voor dit meubilair tot een hoogte van 2.00 m1 geen bouwvergunning is vereist, is voor hoger meubilair reeds sprake van een fors formaat. Hoger opgaand meubilair zal zowel het open karakter als de beeldkwaliteit van de bebouwing geweld aandoen. Voor pergola s kan nog een uitzondering worden gemaakt. Het welstandsregime Preventief: Pergola s die vanaf de voet gemeten geen grotere hoogte heeft dan 2.20 m voldoen aan redelijke eisen van welstand in relatie tot de omgeving. Repressief: Tuinmeubilair uitgevoerd in opvallende kleuren nadrukkelijk afwijkend van naturel of wit vormt een onaanvaardbare verstoring van de in de algemene criteria geformuleerde beeldkwaliteit en worden geacht ernstig in strijd te zijn met redelijke eisen van welstand. Bij realisering daarvan is dan ook sprake van een exces. 17

18 HANDHAVING: De welstandsregels voor Sveaparken gaan duidelijk verder dan de gemiddelde burger gewend is. Een uitvoerige informatieverstrekking over deze regels aan zowel de zittende bewoners als de nieuwe bewoners is dan ook noodzakelijk. Hiermee kan worden bereikt dat het concept herkenbaar blijft. Deze inzet heeft natuurlijk alleen zin als ook daadwerkelijk wordt gehandhaafd tegen overtredingen van deze regels. De gemeente Schiedam zal zorgdragen voor een adequaat toezicht op en handhaving van deze regels. Als voor een vergunningplichtig bouwwerk geen bouwvergunning is aangevraagd, dan wel het bouwwerk na realisering afwijkt van de tekeningen waarop de bouwvergunning is afgegeven, krijgt de eigenaar de gelegenheid om alsnog of opnieuw een vergunning aan te vragen voor het gerealiseerde bouwwerk. Als deze bouwvergunning moet worden geweigerd met name bij strijdigheid met de in deze paragraaf vastgelegde welstandscriteria dan zullen burgemeester en wethouders in de regel degene, die tot het opheffen van de situatie bevoegd is, aanschrijven om binnen een door hen te bepalen termijn de strijdigheid op te heffen onder aanzegging van bestuursdwang dan wel op basis van een dwangsom. Excessenregeling Ook bouwwerken waarvoor geen bouwvergunning hoeft te worden aangevraagd moeten aan welstandseisen voldoen. Volgens artikel 19 Woningwet kunnen burgemeester en wethouders de eigenaar van een bouwwerk dat in ernstige mate in strijd is met redelijke eisen welstand aanschrijven om die strijdigheid op te heffen. Deze criteria zijn in deze paragraaf opgenomen bij de verschillende soorten bouwwerken onder het repressieve welstandsregime. Erfpachtcontracten Een ander instrument om te kunnen handhaven bij overtredingen ten opzichte van het vastgestelde beleid betreft de erfpachtvoorwaarden. Indien erfpachters zich niet houden aan de in de erfpachtcontracten opgenomen kwalitatieve verplichtingen ( zie de erfpachtvoorwaarden ) volgens het contract hen een boete van 453,78 (fl. 1000,-) worden opgelegd. Zij moeten dan wel eerst schriftelijk worden aangemaand en hebben vervolgens veertien dagen de tijd om alsnog aan de door hen overtreden bepaling te voldoen. Indien een maand na datum van aanmaning de overtreding nog niet ongedaan gemaakt is, kan de Gemeente conform artikel 22 van de toepasselijke modelvoorwaarden het recht van erfpacht opzeggen. De opzegging kan echter slechts plaatsvinden indien de erfpachter in ernstige mate tekort schiet in de nakoming van zijn verplichtingen. Of een dergelijke maatregel door de rechter, wanneer het zover komt, zal worden gehonoreerd is onzeker. De gemeente zal het toepassen van dit instrument altijd in samenhang met het publiekrechtelijke handhavingsinstrument bezien. TOEPASSINGSGEBIED Deze welstandsparagraaf is van toepassing op alle bebouwing gelegen binnen het bestemmingsplangebied Spaland-Oost en daarmee op het gehele gebied Sveaparken. De welstandsparagraaf is eveneens van toepassing op de woningen en woonomgeving van het gebied Barkentijn (nog nader aanduiden) alwaar vooruitlopend op Sveaparken een woningbouwproject is gerealiseerd met hetzelfde concept. 18