Plate-Forme «Mineurs en exil» Platform «Kinderen op de vlucht» In dit nummer: I. Belgische actualiteit II. Europese en internationale actualiteit

Transcriptie

1 Plate-Forme «Mineurs en exil» Platform «Kinderen op de vlucht» C/o Service droit des jeunes Rue Marché aux Poulets Bruxelles Kiekenmarktstraat Brussel Tel. : 02/ Fax. : 02/ bvk@sdj.be - cvz@sdj.be De Nieuwsbrief stelt zich ten doel de actoren van de NBBM sector maandelijks te informeren over het dagelijkse gebeuren in de sector. Ook projecten van verenigingen hierin actief, worden er nader belicht. Hij geeft iedereen de mogelijkheid om zich regelmatig op de hoogte te houden van de huidige toestand. Het abonnement is gratis. Het Platform Kinderen op de vlucht ziet toe op de bescherming van rechten en belangen van Niet Begeleide Buitenlandse Minderjarigen (NBBM) in België. Het verbindt zich ertoe om het belang van het Kind als ook alle rechten te bevorderen, toegekend door het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind. Het Platform Kinderen op de vlucht pleit voor: 1 Het verdedigen van de rechten van niet begeleide buitenlandse minderjarigen aankomend in of reizend door Europa en meer bepaald in België. 2 Het beschermen van deze kinderen. 3 Het bevorderen van hun welzijn en ontwikkeling. 4 Het in acht nemen van het standpunt van NBBM over hun behoeften; 5 het bevorderen van hun deelname in de voorbereiding van beleidsmaatregelen en praktijken die hun verder bestaan effectief gaan beïnvloeden. In dit nummer: I. Belgische actualiteit A. Nota van formateur Yves Leterme aangaande de NBBM en antwoord van het Platform B. Bulgaarse en Roemeense NBBM en andere Europese niet-begeleide minderjarigen: ontwerp van een omzendbrief van FOD Justitie en FOD Binnenlandse Zaken betreffende de niet-begeleide Europese minderjarigen in kwetsbare toestand II. Europese en internationale actualiteit A. NBBM asielzoeker toepassing van de Verordening Dublin II (om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielverzoek) B. De Raad van Europa: een aanbeveling over «toekomstperspectieven» ten voordele van de niet-begeleide minderjarige migranten. C. Het IOM (International Organization for Migration) lanceert een nieuw Europees programma om de wetgeving over de bescherming van de rechten van niet-begeleide buitenlandse minderjarigen te verbeteren, die op het III. IV. grondgebied van een Europees land aankomen. Jurisprudentie A. Arbeidsrechtbank Brussel 18 juli 2007 B. Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RVB) 25 juli 2007 Publicaties A. M. Beys, «Gebruiksaanwijzing van de Dublin II verordening en enkele middelen om onrechtvaardige toepassing te voorkomen», Vluchtschrift, april mei - juni 2007, p. 3 B. Folder: «een verblijf om medische redenen» - Medimmigrant C. Nieuwsbrief van «Separated Children Europe Programme-SCEP» juni 2007 D. Nieuwsbrief van International Social Service en UNICEF: «Een kort overzicht van de toestand van de nietbegeleide minderjarigen wereldwijd: een deficiënte bescherming ondanks het scala van nationale en internationale middelen»

2 I. Belgische actualiteit A. Nota van formateur Yves Leterme aangaande de NBBM en antwoord van het Platform Het Platform zag met genoegen dat 3 uittreksels inzake NBBM werden opgenomen in de nota van formateur Yves Leterme, dat als basis diende voor de regeringsonderhandelingen: 3 punten die partieel overeenstemmen met 3 verzoeken uit de 10 van het Platform, gericht tot de politieke partijen vόόr de verkiezingen (zie Nieuwsbrief n 13 - mei 2007 van het Platform). Het gaat om: 1. In de praktijk wordt een NBBM vandaag gemachtigd tot verblijf tot 18jarige leeftijd. De toekenning van een tijdelijke verblijfsvergunning is geregeld in een omzendbrief van 15 september Het principe van tijdelijk verblijf tot 18 jaar voor NBBM zou verankerd moeten worden in de Vreemdelingenwet. 2. Daarnaast moeten er via een samenwerkingsakkoord afspraken komen tussen de federale staat en de Gemeenschappen over de opvang van NBBM, onafhankelijk van het statuut van de NBBM. 3. Een gecentraliseerde databank die alle diensten kunnen raadplegen moet meer zicht geven op de NBBM die zich op het grondgebied bevinden. Op verzoek van «cdh» heeft het Platform haar voorstel tot wijziging bekendgemaakt en de volgende formulering voorgesteld, terwijl het 2 punten, die voor haar ook prioritair staan, er opnieuw aan toevoegde: 1. «In de praktijk wordt een NBBM vandaag gemachtigd tot verblijf tot 18jarige leeftijd. Het gaat om een gunst die niet altijd gekoppeld is aan een verblijfsgunning, waardoor de NBBM in een zeer oncomfortabele situatie komt te staan. De toekenning van een tijdelijke verblijfsvergunning is geregeld in een omzendbrief van 15 september Het principe van tijdelijk of definitief verblijf van de NBBM tot zijn 18 jaar, zou door de Vreemdelingenwet moeten worden bekrachtigd, verblijf dat gebaseerd is op het wachten naar een duurzame oplossing, beslissing te nemen door een instantie dat onafhankelijk staat van de Dienst Vreemdelingenzaken die door deze beslissing zou worden gebonden. (Er wordt verwezen naar het artikel 9quater dat het Platform in haar aanbevelingen voorstelt). 2. Daarnaast moeten er via een samenwerkingsakkoord afspraken komen tussen de federale staat en de Gemeenschappen over de opvang van NBBM, onafhankelijk van het statuut van de NBBM. NBBM die aan de grens aankomen zonder verblijfsdocumenten en opgevangen worden in een O.O.C. (momenteel onder extraterritoriaal statuut), zouden een tijdelijke verblijfsvergunning moeten kunnen krijgen in afwachting van een duurzame oplossing in hun belang. 3. Een gecentraliseerde databank, beheerd door de dienst Voogdij en geraadpleegd door alle instellingen met inachtneming van het principe van beroepsgeheim en privé-leven, die het zou moeten mogelijk maken om een beter idee te hebben van het aantal NBBM die zich op het grondgebied bevinden. 4. Een studie van de methodes om de leeftijd van NBBM te bepalen zou moeten verwezenlijkt worden, om een beter inzicht te krijgen in het systeem en verbeteringen aan te brengen in het belang van de minderjarigen. 5. Momenteel worden uit het voogdijsysteem uitgesloten, de minderjarige onderdanen van de Lidstaten van de Europese economische ruimte. Al deze minderjarigen zouden moeten kunnen genieten van het beschermingssysteem ingevoerd voor de anderen NBBM (zoals voogdij en verblijf). De definitie van de NBBM in de Voogdijwet zou in die richting moeten worden gewijzigd. 6. Het voogdij-, verblijf- en opvangsysteem van NBBM zou moeten geëvalueerd worden. E. Bulgaarse en Roemeense NBBM en andere Europese niet-begeleide minderjarigen: ontwerp van een omzendbrief van FOD Justitie en FOD Binnenlandse Zaken betreffende de niet-begeleide Europese minderjarigen in kwetsbare toestand Waarom een omzendbrief aangaande deze Europese minderjarigen? De niet-begeleide minderjarige onderdaden van landen die deel uitmaken van de Europese economische ruimte (de EER), zoals de Bulgaarse en Roemeense minderjarigen (Bulgarije en Roemenië maken sinds 1 januari 2007 deel uit van de EU.) worden in België niet erkend als NBBM in de zin van art. 5 van de wet voogdij, dat de NBBM bepaalt als, elke persoon van minder dan 18 jaar, die niet begeleid is door een persoon die het ouderlijke gezag of de voogdij over hem uitoefent, die onderdaan is van een

3 land dat geen lid is van de Europese Economische Ruimte (EER) en die ofwel een asielaanvraag heeft ingediend, ofwel geen recht van toegang tot of verblijf op Belgisch grondgebied heeft. De Europese minderjarigen voldoen dus niet aan het 3 de deel van de definitie, met name: geen onderdaan is van een Lidstaat van de Europese economische ruimte. Gevolgen : De wet voogdij is niet van toepassing op deze minderjarigen: volgens de wet, worden zij niet ten laste genomen doot de dienst Voogdij en er wordt geen voogd aangesteld. Deze kinderen zijn dus geïsoleerd, niet begeleid en zonder wettelijke vertegenwoordiger. Zij genieten dus van geen enkel beschermingsbeleid specifiek ingesteld voor de andere buitenlandse minderjarige onderdanen van niet-europese landen. Maar zij zijn daarom niet minder kwetsbaar. Bovendien, de andere mechanismen die voor de erkende NBBM, in de zin van de wet voogdij, zijn opgesteld, zijn evenmin van toepassing op deze Europese minderjarigen met name, onder andere, de omzendbrief van 15 september 2005 betreffende het verblijf van NBBM, de nieuwe beschikkingen betreffende de terugbetaling van de gezondheidszorg voor NBBM en de toegang tot het onthaalonderwijs, aangezien ze niet als nieuwkomers in de zin van het besluit van 14 juni 2001 van de Franse Gemeenschap worden beschouwd. Daar de wet voogdij maar sinds 1 mei 2004 ingevoerd is, heeft de vraag van de Europese niet-begeleide minderjarige zich toen nooit werkelijk gesteld, want zij werden meteen al uitgesloten uit het toepassingsgebied van de wet. Maar, de Bulgaarse en Roemeense NBBM werden tot 1 januari 2007 erkend als «NBBM», en daarna van de ene dag op de andere niet meer. De problematiek van deze minderjarigen is daarom overduidelijk omdat er elk jaar ongeveer een 200-tal België binnenstromen. Zij vertegenwoordigen dus 10% van het geheel van NBBM die in België ieder jaar aankomen. Na deze bevinding, heeft de Dienst Voogdij een omzendbrief klaargemaakt, die eerstdaags wordt goedgekeurd, aangaande deze niet-begeleide Europese minderjarigen in kwetsbare toestand. Deze omzendbrief beoogt de tijdelijke plaatsing onder de hoede van deze minderjarigen. Deze opname zal binnen de Dienst Signalement van niet-begeleide Europese minderjarigen in kwetsbare toestan (SEMK) van de FOD Justitie georganiseerd worden. Deze cel is in feite de dienst voogdij. Deze omzendbrief is gebaseerd op de wet van 5 augustus 1992 op het politieambt, en zal goedgekeurd worden door de twee federale openbare diensten Justitie en Binnenlandse Zaken. De kwetsbare toestand wordt in de omzendbrief beschreven als zijnde een toestand beoordeeld in het licht van de rechten die erkend zijn krachtens het verdrag van de verenigde Naties inzake de rechten van het Kind, te weten een minderjarige die gevaar kan lopen wegens een onregelmatige administratieve toestand, een onstabiele sociale toestand, zwangerschap, gebrekkigheid, een gebrekkige lichamelijke of gesstelijke gezondheidstoestand, als slachtoffer van mensenhandel of mensensmokkel, of bedeltoestand. Wat bedoelt men met «tijdelijke plaatsing onder de hoede»? Naargelang de situatie zal de dienst SEMK de nodige maatregelen treffen om in te staan voor een aangepaste sociale ten laste name via een contact met een organisatie die maatschappelijke werk met deze groep instelt, voor huisvesting in een O.O.C. of met de diensten voor hulpverlening aan de jeugd. Commentaar : De goedkeuring van deze omzendbrief wordt door de dienst Voogdij beschreven als een eerste stap naar een adequaat antwoord op de problematiek van de Europese niet-begeleide minderjarigen. Door deze omzendbrief goed te keuren, geeft de dienst Voogdij toe dat deze minderjarigen ook ten laste moeten opgenomen worden. Nochtans stelt men in de feiten vast dat de opname van deze minderjarigen, zoals voorzien in het ontwerp van omzendbrief, door de Dienst SEMK (maar zonder aanstelling van een voogd), niet voldoende is: deze minderjarigen doorsturen naar een Observatie- en Oriëntatiecentrum (O.O.C.) waar het verblijf in principe wordt beperkt tot één maand, is niet voldoende, want na één maand staan deze minderjarigen terug in de kou, zonder ten laste name, zonder begeleiding. Verder moet men vaststellen dat een C.O.O. niet bepaald de geschikte plaats is voor Bulgaarse of Roemeense minderjarigen. Al komt een omzendbrief sneller tot stand dan een wet, toch kan men zich met dit ontwerp van omzendbrief niet tevredenstellen. Gezien de kwetsbaarheid van deze minderjarigen die niet minder onbelangrijk is dat die van de andere NBBM, blijft het Platform pleiten opdat de huidige NBBM definitie zoals voorzien in de wet voogdij ook alle niet-begeleide niet-belgische minderjarigen zou insluiten. Verder is het opvallend om vast te stellen dat deze omzendbrief, die ook door FOD Binnenlandse Zaken is goedgekeurd, niet voorziet in een potentiële verblijfsvergunning voor deze Europese minderjarigen onder de hoede geplaatst van de Dienst SMEK. Vanaf hun ten laste name, zouden zij een verblijfsvergunning moeten krijgen, al is het maar voor beperkte duur, de tijd nodig om een duurzame oplossing voor de jongeren te vinden, en dit, in overeenstemming met de verblijfsvergunning waarop de echte NBBM aanspraak kunnen maken zoals bepaald in de omzendbrief van 15 september V. Europese en internationale actualiteit

4 A. NBBM asielzoeker toepassing van de Verordening Dublin II (om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielverzoek) Een aantal NBBM die naar België komen en een asielverzoek indienen krijgen een beslissing tot weigering van verblijf van de Dienst Vreemdelingenzaken (bijlage 26 quater) omdat België niet bevoegd is voor de behandeling van hun asielverzoek daar de minderjarigen al een asielverzoek hebben ingediend in een ander Europees land. Deze beslissing is gebaseerd op artikel 6 van de Verordening van Dublin II 1, dat bepaalt: indien de asielzoeker een NBBM is, berust de verantwoordelijkheid voor de behandeling van het asielverzoek bij de lidstaat waar een lid van zijn gezin zich wettig ophoudt, voor zover dit in het belang van de minderjarige is. Bij ontstentenis van gezinsleden berust de verantwoordelijkheid voor de behandeling van het asielverzoek bij de lidstaat waarbij de minderjarige zijn asielverzoek heeft ingediend. De minderjarige loopt dan het gevaar om naar dit land uitgewezen te worden. Vaak zijn de voogden van deze jongeren zeer terughoudend tegenover een terugkeer naar die landen - terecht -, ofwel omdat de in dat land gestarte asielprocedure definitief werd afgesloten en de minderjarige het risico loopt om naar zijn land van herkomst te worden uitgewezen, of omdat het opvang- en voogdijbeleid van minderjarigen in dat land gebrekkig of niet-bestaand is. De Europese Commissie heeft in juni 2007 een verslag ingediend over de evaluatie van het systeem zoals voorzien in de Verordening van Dublin II. In dit verslag komen de interpretatieverschillen van de Lidstaten aan bod inzake het verzoek tot overname van NBBM die een vroeger asielverzoek in een andere Lidstaat hebben ingediend. De Commissie verklaart dat, terwijl het ten uitvoer brengen van een verzoek tot overname niet uitgeschakeld zou mogen worden wanneer het om NBBM gaat, het grotere belang van het kind steeds moet voorop staan. De Commissie overweegt het ten uitvoer brengen van de regels betreffende NBBM beter toe te lichten. Met betrekking tot de toezichtmaatregelen (opsluiting in een gesloten centrum) voor de asielzoekers die het voorwerp van een overdracht naar een andere Lidstaat zijn, herinnert de Commissie eraan dat deze opsluitingmaatregel slechts in laatste instantie mag gebruikt worden, wanneer geen enkele andere maatregel voldoening gaf en dat er reden is om te denken dat er een risico bestaat dat de persoon verdwijnt. De Commissie beveelt aan om rekening te houden met de bijzondere situatie van de NBBM (ook van de families). In principe mogen NBBM niet meer geplaatst worden in gesloten centra in afwachting van een transfer naar een andere Lidstaat (trouwens, in geen enkel geval). Toch zijn ze niet gevrijwaard voor uitwijzing uit dat land in geval van transfer of voor een gebrekkige opvang aangepast aan hun behoeften in dat land. De minderjarigen hebben vaak goede redenen om een terugkeer naar het verantwoordelijk gestelde Europese land te weigeren. Zij mogen dan een aanvraag indienen bij de Dienst Vreemdelingenzaken om gebruik te kunnen maken van de soevereiniteitsclausule, zoals bepaald in artikel 3, 2 van de Verordening van Dublin II 2, dat België in staat stelt om het asielverzoek te onderzoeken, zelfs wanneer, krachtens de verordening, de behandeling van de aanvraag niet bij haar berust. België kan deze clausule op elk moment en wegens om het even welke reden gebruiken. De asielzoeker moet ermee instemmen. In de praktijk stelt men vast dat België soms gebruik maakt van deze clausule, maar er bestaan helaas geen statistieken hieromtrent. In zijn commentaar over de Verordening van Dublin II, geeft Mathieu Beys ons enkele mogelijke redenen en argumenten die voor een behandeling van het asielverzoek in België kunnen aangevoerd worden: onmogelijk kunnen terugkeren naar het verantwoordelijke land wegens medische redenen (bv. geen adequate geneeskundige dekking in dit land voor de asielzoekers), een uitwijzingsrisico naar het geboorteland, geen kans van heroverweging van het asielverzoek door het verantwoordelijke land, geen soortgelijke internationale bescherming in dat land, zeer gering aantal erkenningen. De terugkeer naar het verantwoordelijke land is stellig niet mogelijk wanneer daar geen adequate opvang van minderjarigen voorhanden is (risico van onmenselijke en vernederende behandeling, in overtreding van artikel 3 van EVRM). Het gebrek aan geschikte opvang of ongunstige opvangmodaliteiten kunnen aan de hand van diverse documenten bewezen worden. In dit verband heeft het Europese Parlement recentelijk (juli 2007) een verslag gepubliceerd over de opvangmodaliteiten voor asielzoekers in Griekenland. Het volgt op die over Italië, Spanje, Frankrijk en Malta. Men leest namelijk in dit verslag dat de vreemdeling tijdens de asielprocedure in een aangewezen opvangcentrum moet verblijven en als hij dit centrum verlaat zonder toelating, wordt de asielprocedure geschorst. De procedure zal slechts voortgezet worden als de afwezigheid van de vreemdeling in het centrum niet opzettelijk is. De persoon die ten gevolge van een Dublin transfer naar Griekenland moet terugkeren, heeft dus geen kans meer op de afhandeling van zijn asielaanvraag. Betreffende de opvangvoorwaarden van de asielzoekers, leest men dat zij beklagenswaardig, inhumaan en onaanvaardbaar zijn en dat er grote zorgen bestaan betreffende de opvang van de (niet-begeleide) minderjarigen. Een hele dag in een cel zitten, is zeker niet in het grotere belang van het kind. Inderdaad, om het even welke opsluiting van een kind berokkend serieuze schade aan zijn gezondheid en zijn welzijn. Men kan ook in dit verslag lezen dat het aantal toegekende vluchtelingenstatuten er uiterst gering is. (bv. 0% Irakezen erkend als vluchteling in Griekenland. ) 1 Verordening (EG) nr. 343/2003 van de Raad van 18 februari 2003 tot vaststelling van de criteria en instrumenten om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielverzoek dat door een onderdaan van een derde land bij een van de lidstaten wordt ingediend (Publicatieblad n L 050 van 25/02/2003 p ). ² M. Beys, «Le point sur Dublin. Mode d emploi du Règlement 343/2003 et quelques pistes pour contrer son application inéquitable», Paroles à l exil, avril juin 2007, p. 3

5 Dit verslag staat op de Website: B. De Raad van Europa: een aanbeveling voor «toekomstperspectieven» ten voordele van de niet-begeleide minderjarige migranten. De Raad van Europa heeft op 12 juli 2007 een aanbeveling over «toekomstperspectieven» ten voordele van niet-begeleide minderjarigen goedgekeurd, ter bevordering van de naleving van de Mensenrechten en de menselijke waardigheid van nietbegeleide kinderen. Het Comité van de Ministers van de Raad van Europa beveelt de Lidstaten aan om in hun beleid en praktijk «toekomstperspectieven» ten voordele van de NBBM in te voeren. Het begrip «toekomstperspectief» staat centraal in de aanbeveling. De «toekomstperspectieven» zijn een belangrijke innovatie ter vervanging van het migrantenbeleid uitsluitend gebaseerd op de terugkeer van de kinderen naar hun land van herkomst, zonder zich te bekommeren om hun welzijn. In de praktijk zijn de toekomstperspectieven individuele hulpmiddelen om de NBBM de nodige steun te bezorgen teneinde ze te helpen hun moeilijkheden de baas worden en gunstiger omstandigheden voor hun ontplooiing te creëren. Ze zijn bedoeld om het begripsvermogen van de minderjarigen te ontwikkelen dat ze in staat moet stellen de nodige bekwaamheid opdoen om onafhankelijk, verantwoordelijk en een actief lid van de maatschappij te worden. Zij vormen een duurzame oplossing, zowel voor de Staten als voor de minderjarigen zelf. De aanbeveling staat op de website C. Het IOM (International Organization for Migration) lanceert een nieuw Europees programma om de wetgeving tot wetgeving van de rechten van niet-begeleide buitenlandse minderjarigen te verbeteren, die op het grondgebied van een Europees land aankomen. Dit programma verenigt het expertisenetwerk en overheidsambtenaren uit verschillende Europese landen, zoals België. De bedoeling is het opstellen van een handboek over en aanbevelingen voor de eerste opvang en de behandeling van NBBM. VI. Jurisprudentie A. Arbeidsrechtbank Brussel 18 juli 2007 I. OCMW - territoriale bevoegdheid - NBBM (verblijvend bij zijn grootmoeder, kandidaat-vluchteling) Code 207- OCMW voor de grootmoeder - verzoek om aanvullende maatschappelijke dienstverlening voor de minderjarige - OCMW van de verblijfplaats bevoegd II. Maatschappelijke dienstverlening - NBBM - aankomstverklaring (AV) - regelmatig verblijf - art organieke wet 8/7/1976 niet van toepassing noodtoestand - verlenen van een aanvullende maatschappelijke dienstverlening waarvan de grootmoeder geniet achterstallige bedragen op de dag van de aanvraag - voorlopige tenuitvoerlegging De beslissing van de Rechtbank: «De aanduiding van een verplichte plaats van inschrijving (code 207) die aan de grootmoeder, kandidaat-vluchteling, werd gemaakt, kan geen rechtsgevolg hebben op de kleinzoon, die geen kandidaat-vluchteling is, maar wel een niet-begeleide buitenlandse minderjarige. Het is dus wel degelijk het OCMW van de gemeente waar hij effectief verblijf houdt die bevoegd is.» «Het kind moet beschouwd worden als zijnde in regelmatig verblijf (AV). Artikel 57 2, van de organieke wet van 8 juli 1976 is hier bijgevolg niet van toepassing. Dit artikel beperkt zich tot het verlenen van dringende medische hulp, wanneer het gaat om een vreemdeling die illegaal in het Rijk verblijft. Het uitsluiten van artikel 57 2 volgt uit het feit dat de NBBM hoogstens een voorlopige verblijfsvergunning kan krijgen in de vorm van een aankomstverklaring en op een meer fundamentele wijze, uit de bevinding dat NBBM niet kunnen uitgewezen worden zonder voldoende garanties aangaande de opvang die effectief voorhanden is in hun land van herkomst (zie Arbeidsrechtbank Brussel, 29/9/2006, De NBBM kan dus aanspraak maken op een maatschappelijke dienstverlening voor zichzelf.» De Rechtbank stelt de omvang van de behoeften vast in functie van de concrete levensomstandigheden van het kind, en kent de achterstallige bedragen van de maatschappelijke dienstverlening toe vanaf de dag van aanvraag. De beslissing staat op de website in «document» (jurisprudence) B. Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RVB) 25 juli 2007

6 Guineaanse Peul kandidaat-vluchteling - NBBM op het moment van het indienen van haar asielverzoek en van verhoor in ontvankelijkheid bij CGVS - twee geforceerde huwelijken - onderdrukt omdat ze een vrouw is - ernstige vrees om als vrouw in geval van terugkeer andere vervolgingsvormen te verduren krijgen - uitvoerig en onveranderlijk verhaal - tegenstrijdigheden en onduidelijkheden te wijten aan de bijzondere situatie van de jongere (minderjarig op het moment van de feiten, psychologische en medische toestand, uitdrukkingsmoeilijkheden) toekenning van de vluchtelingenstatus De beslissing van de Rechtbank: «Er is voldoende grond van verdenking van gefundeerde vrees om het voordeel van de twijfel te rechtvaardigen. De twee geforceerde huwelijken dat de eisende partij verduurde, strekken tot bewijs van vervolging als vrouw, en kunnen uit dien hoofde grote angst voor verdere vervolgingsvormen als vrouw veroorzaken, in geval van terugkeer naar haar land van herkomst.» De beslissing staat op de website in «document» (jurisprudence) VII. Publicatie A. M. Beys, «Gebruiksaanwijzing van de Dublin II verordening en enkele middelen om onrechtvaardige toepassing te verhinderen», Vluchtschrift, april, mei, juni 2007, p. 3 Voortreffelijk toelichting op de toepassing van de Dublin II verordening voor het bepalen van de Staat verantwoordelijk voor de behandeling van het asielverzoek. De auteur begint met de verduidelijking van deze verordening (Welke Staat is verantwoordelijk? Volgens welke procedure moet een transfer gebeuren? Met welke termijnen moet men rekening houden?) om vervolgens verschillende mogelijkheden aan de asielzoekers die in België willen blijven te presenteren om een transfer te voorkomen. Het tijdschrift Vluchtschrift staat ter beschikking op de website B. Folder: «een verblijf om medische redenen» - Medimmigrant VZW Medimmigrant heeft in juni 2007 een folder uitgegeven over het verblijf om medische redenen, sinds de hervorming van de wet van 15 december 1980, in werking getreden op 1 juni Er wordt daarin een onderscheid gemaakt tussen drie soorten van verblijf: - op basis van een medisch visum - op basis van een kort uitstel van vertrek wegens kortstondige ziekte - op basis van een machtiging tot verblijf wegens ernstige en langdurige ziekte (art. 9ter) De folder Een verblijf om medische redenen staat ter beschikking op de website C. Nieuwsbrief van «Separated Children Europe Programmes-SCEP» juni 2007 De nieuwsbrief van «SCEP» bevat informatie uit verschillende Europese landen betreffende de niet-begeleide minderjarigen, over : detentie, ouderdombepaling, voogdij, opvang, vermiste minderjarigen, de praktijken van de Dublin II Verordening, de procedures, familie-tracing, de gezinshereniging, De nieuwsbrief staat op de website: D. International Social Service en UNICEF: «Een kort overzicht van de toestand van de niet-begeleide minderjarigen wereldwijd: een deficiënte bescherming ondanks het scala van nationale en internationale middelen International Social Service en UNCIEF publiceren hun 2 e artikel uit een reeks van 6 (die nog vóór december 2007 worden gepubliceerd, over het globale beleid, de juridische en sociale aspecten en de praktijken inzake bescherming van NBBM) over de wets- en beleidsdocumenten ter bescherming van de rechten en het grotere belang van de geïsoleerde kinderen. Ook al maken verschillende internationale, regionale en nationale instrumenten het in principe mogelijk om de rechten van geïsoleerde minderjarigen te garanderen, toch beantwoordt hun toepassing niet ten volle aan de beschermingsbehoeften van deze kinderen. Het artikel somt de verschillende internationale instrumenten op betreffende NBBM, zoals de internationale en regionale akkoorden over humanitair recht en mensenrechten, het IVRK, zijn facultatieve protocollen, de Conventie van Genève

7 betreffende de vluchtelingenstatus, maar eveneens de Verklaring van Goede Praktijken van SCEP van 2004, de Richtlijnen van 1997 over de beleidsmaatregelen en procedures die moeten toegepast worden op de NBBM asielzoeker bij de UNHCR (VN Hoge Commissaris voor Vluchtelingen), de Grondregels van 2004 betreffende de niet-begeleide minderjarigen of kinderen gescheiden van hun familie, de Richtlijnen van de UNHCR van 2006 over de officiële bepaling van het grotere belang van het kind, de verschillende aanbevelingen van het Comité van Ministers en de Parlementaire vergaderingen van de Raad van Europa. Het artikel beëindigt met: «maar, een efficiënt en duurzaam antwoord geven op dit voortdurend toenemende verschijnsel vereist van de Staten dat ze hun verantwoordelijkheid ten aanzien van deze kinderen honderd procent dragen, en dat ze een echte internationale samenwerking neerzetten. Eén van de instrumenten van een internationale bescherming die deze samenwerking zou kunnen mogelijk maken, is het Verdrag van s Gravenhage van 1996 inzake de bevoegdheid, het toepasselijke recht, de erkenning, de tenuitvoerlegging en de samenwerking op het gebied van oudelijke verantwoordelijkheid en maatregelen ter bescherming van de kinderen. Het promoten van deze tekst, die tot nu toe slechts door 14 landen is geratificeerd, zou serieus moeten overwogen worden door de landen die de situatie van de geïsoleerde migrerende kinderen wensen te verbeteren. Dit verdient nader uitwerken... Bron : maandelijks briefje n 5/2007 van het Internationaal Maatschappelijk Orgaan, mei 2007, p. 6 «Newsletters»