Wéér een rondje Schiermonnikoog,

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Wéér een rondje Schiermonnikoog,"

Regina Bogaert
8 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Wéér een rondje Schiermonnikoog, Op zondag 25 sept. jl., het vaarseizoen was bijna voorbij, de jachthaven van Schiermonnikoog lag nog in diepe rust, maakten we in alle vroegte onze boten klaar om te vertrekken in oostelijke richting over het wad. Hoogwater, die dag, was voorspeld om uur. Omstreeks die tijd wilden we toch wel het wantij bereiken, om met de ebstroom mee verder naar het oosten ri. eilander balg te komen.

in alle vroegte onze boten klaar om te vertrekken in oostelijke richting over het wad.

2 Deze dag waren 3 zeilbootjes van de wsv lytje pole( tijdig door Kirsten Buddeberg gewaarschuwd) van de partij : de All at sea van Louis Wiersema met als bemanning Siep van der Zwaag, de Calypso II van Kirsten Buddeberg met als bemanning Lina Kool en de RosaLia van Jan Otte met als bemanning Arij Boll en Dick Kool.

als bemanning Siep van der Zwaag, de Calypso II van Kirsten Buddeberg met als

3 De laatste verzorgde tevens de prachtige fotoreportage.voorzien van voldoende proviand ( de store was goed gevuld!)gingen wij naar zee. Er stond bijna geen wind, er was zwakke wind uit het Z Z-O voorspeld, een lichte nevel, die al snel oploste, beloofde een mooie herfstdag. De windverwachting was ruimend naar ZW en toenemend tot matig.

Er stond bijna geen wind, er was zwakke wind uit het Z Z-O voorspeld, een lichte

4 Louis was in het bezit van de" waypoints van de wadvaarders", een route vrij dicht onder het eiland, nieuw voor ons allen. Zonder problemen passeerden we op tijd het wantij om bij boei EB 14 weer in dieper water van de eilander balg te komen.

5 De ebstroom was nu duidelijk aanwezig en met het zwakke Z- windje was de snelheid over de grond voldoende. We naderden nu de bocht naar het Noorden bij boei EB 28. Ineens zien we Kirsten stug doorvaren naar het Oosten ri Spruit en daar zat ze dus vrij snel aan de grond.

We naderden nu de bocht naar het Noorden bij boei EB 28.

6 Met de (geleende) marifoon maakte Lina duidelijk dat hun roerconstructie wat lastig was en daardoor ging het gijpen helemaal verkeerd. Dit euvel zou die dag nog vaker opspelen. Het originele (doorgestoken) roer van haar Drascombe was vervangen voor een aangehangen constructie op de achterplecht. Ze moest dan steeds vanuit de kuip naar achteren en dat kwam de snelheid en het manouvreren niet ten goede. Gelukkig lukte het na diverse pogingen weer vlot te komen en voeren we gedrieën langs de enorme aantallen robben op het west-strand van Simonszand en even zovelen in het water.

Het originele (doorgestoken) roer van haar Drascombe was vervangen voor een aangehangen constructie op de achterplecht.

7 Altijd weer een prachtig gezicht. Meebuigend naar het NW vóór de gronden van de Lauwers en niet te dicht naar het eiland, want het wordt daar snel erg ondiep, werd de deining meer en meer de zee : geen wad! Op geleide van de dieptemeter ging het ri Plaatgat. Omdat het Plaatgat niet meer is betond, hadden we 's morgens al de discussie gehad om toch misschien maar buitenom te gaan.

het wordt daar snel erg ondiep, werd de deining meer en meer de zee : geen wad!

8 Nu we ervoor lagen, beslisten we unaniem dat die afstand te groot zou worden, dus toch het Plaatgat! De wind werd wat warrelig, Kirsten bleef ver achter, nogal in het Noorden, maar bleek weer roerproblemen te hebben.

De wind werd wat warrelig, Kirsten bleef ver achter,

9 Omdat we alledrie zo effciënt mogelijk wilden zeilen, lag het veld nogal uit elkaar. De drie zeilbootjes zijn ook qua type zeer verschillend : de klassieke Sturgeon van Louis, de ongestaagde Ocqueteau Tilapia van Jan en de Drascombe van Kirsten, ieder met zijn unieke zeilkwaliteiten. Zo kon het gebeuren dat plotseling via de marifoon de vuurtoren zich meldde : "zeeverkeerspost Schiermonnikoog, dat gele bootje daar, u vaart regelrecht op de gronden af...!" Ik kon hem gelukkig geruststellen dat ik ter plaatse op de hoogte was en bedankte voor de bezorgdheid. Een volgetuigde klipper liep achter ons langs : een prachtig gezicht! Een aantal slagen makend kwam de "tijstop" aan de oostzijde van Engelsmanplaat in zicht.we ankerden op de rand van droogvallen omdat het bijna laagwater was. Na een tijdje kwamen de dappere Drascombe-vrouwen langszij, behoorlijk vermoeid. Het was nu een gedwongen rustperiode om te wachten op weer voldoende hoogwater, waarbij de meegebrachte proviand en drank goed smaakte.

Zo kon het gebeuren dat plotseling via de marifoon de vuurtoren zich meldde : "zeeverkeerspost Schiermonnikoog, dat gele bootje daar, u vaart regelrecht op de gronden af.

10 De precaire eenvrouwsactie van Lina om in zwemcostuum van de Drascombe te glijden, bleef niet onopgemerkt, vooral haar commentaar dat het toch wel fris was, deed ons mannen nog eens lekker in de zeiljassen huiveren. Edoch, waar zij niet zo aan gedacht had was het probleem : hoe kom je weer aan boord zonder zwemtrap. Met vereende krachten, ook van Kirsten, glibberde Lina na diverse pogingen weer in de kuip.

11 Louis en Siep, na het nuttigen van een warme "kant en klaar maaltijd, die best wel lekker was", haalden als eersten het anker weer op en hesen de zeilen, de wind nam toe. Het was nog zeker 4 1/2 uur voor hoogwater, de wind was nog goed in de Zoutkamperlaag.

anker weer op en hesen de zeilen, de wind nam toe.

12 Maar later, in het Gat van Schiermonnikoog viel de wind langzaam maar zeker weg. Op de motor werden de laatste mijlen naar de haven afgelegd. Drie uur voor hoogwater, het was nog licht, voeren we naar binnen. We waren bijna 12 uur onderweg geweest en het was wéér een mooie tocht. In 2010 is het er niet van gekomen, maar nu op het eind van het seizoen 2011: een prachtige afsluiting en altijd weer een leuke traditie! Jan Otte, tekst/dick Kool, foto's

Drie uur voor hoogwater, het was nog licht, voeren we naar binnen.

Vergelijkbare documenten

Genieten na een oversteek

Genieten na een oversteek Genieten na een Klaas Wiersma maakte een oversteek. Nee, niet op de Noordzee of de Atlantic. Het ging van Ameland naar Terschelling. Met de Cornish Crabber Urmiena. Geen sinecure met een dikke noordwester.