Journaalredactie: telefoon , fax ,

Transcriptie

1 Journaalredactie: telefoon , fax , H H Journaal 1 Jaarafspraak tussen OM en AID Meer controle op voedselveiligheid Vakgebied Mensjaren Onderzoek Controles PV s Bestrijdingsmiddelen 7 (6) 2 (2) 9900 (6900) 750 (600) Diergeneesmiddelen 12(11) 4 (5) 1690 (870) 300 (150) Meststoffen 19 (16,5) 7 (7) 6030 (11700) 650 (650) Veehouderij 9 (8) 2 (2) (14040) 1000 (1000) Vlees/pluimvee 8 (7,5) 4 (4) 1160 (910) 400 (175) Akkerbouw/sierteelt 2 (1,8) 1 (1) 1000 (950) 130 (130) Natuurbescherming 4 (4) 2 (2) 3000 (3100) 280 (280) Administraties 16,5 (19) 4 (4) 8500 (9344) 0 (0) DEN HAAG - Het Openbaar ministerie en de Algemene Inspectiedienst (AID) willen dit jaar meer aandacht geven aan het waarborgen van veilig voedsel dan vorig jaar. Het aantal controles in de glastuinbouw en de voederindustrie zal om die reden drastisch worden opgevoerd. In een handhavingsarrangement voor dit jaar is tussen het OM, het ministerie van Landbouw en de AID vastgelegd welke inspanningen geleverd zullen worden op het gebied van strafrechtelijke handhaving. Het OM belooft in het arrangement dit jaar handhavingsdocumenten te zullen maken voor de wet Budep/ Cites, structuurverandering varkenshouderij en de meststoffenwet, alsmede de overeenkomsten voor meststoffenverkoop. In het handhavingsarrangement is ook afgesproken dat het al dan niet instellen van (middel)zware strafrechtelijke opsporingsonderzoeken zal worden getoetst aan een door de AID ontwikkeld weeginstrument, met puntentoekenning. Met dit instrument worden mogelijke maatschappelijke en politieke impact, schade aan mens en/of milieu, financiële schade en economische belangen gewogen. Belangrijke thema s in opsporing en afdoening zijn dit jaar bestrijdingsmiddelen, diergeneesmiddelen en diervoeders en meststoffen. AID en OM zullen zich wat In bovenstaand overzicht is de beoogde inzet van opsporingscapaciteit bij de AID voor dit jaar weergegeven. Tussen haakjes de inzet in De getallen gelden als een verplichting, zoals die is vastgelegd in het arrangement met het Openbaar Ministerie. De categorie onderzoek varieert van middelgrote onderzoeken tot grootschalige, meerjarige onderzoeken. betreft toezicht en vervolging vooral Veilig voedsel leeft bij de consument en bij de politiek. AID en OM gaan de diverse voedselketens dit jaar dan ook meer in de gaten houden. richten op gebruik van die milieukritische middelen die in teelten van voedingsmiddelen ook economisch voordeel brengen. Ook de controle op invoer van illegale bestrijdingsmiddelen wordt opgevoerd. Extra controle komt er ook op de handel en invoer van diergeneesmiddelen. Voor wat betreft de mestwetgeving is er dit jaar veel aandacht voor de mineralenboekhoudingen van 1998 en 1999, alsmede de rol van intermediairs bij de handel in mest en productierechten. Overigens is de inzet bij controle van deze regelgeving verlaagd. Dat geldt ook voor naleving van de visserijwet en algemene administratieve controles. 19

2 MKB steelt de show op eerste vakcongres Handhaver kiest te vaak de minste weerstand APELDOORN - Soms heeft een congres halverwege de dag een komisch nummer. Dat wilden wij niet, maar we hebben het toch gekregen, was de wat zure reactie van dagvoorzitter Lex Michiels op de tongen losmakende openingsact van MKB-baas Hans de Boer. De voorman van het Midden- en Kleinbedrijf wist met zijn humoristische speech echter ook meteen inhoud te geven aan het congres HandHaving 2000 in Apeldoorn. Niet iedereen houdt van grote honden. Een congres dat het vak handhaving centraal stelt in plaats van het werkterrein was een gok. De organisatie ging ervan uit dat de vakgelijkheid een dergelijk evenement rechtvaardigde, maar er was ook vrees dat de onderlinge verschillen diepgang in de weg zouden staan. Met ruim 250 congresgangers bleek er in ieder geval een fors potentieel handhavers te zijn dat van elkaar wilde leren. Hans de Boer: Die moties van Kamerleden zijn vaak waardeloze compromissen waar u op stukloopt. (foto: Maarten Sprangh) Nuttig voor de zelfreflectie was de diversiteit van de deelnemers. Als je als milieuhandhaver al het idee had met ingewikkelde regelgeving te worstelen, dan kon je in discussie met collega s van de Stichting Toezicht Effectenverkeer ervaren dat het nog veel erger kan. Deze stichting moet dagelijks duizenden transacties controleren en zoekt nog naarstig naar een adequaat systeem om die chaos te doorgronden. De wens van R. de Groot van de stichting om op het congres een slimme strategie te vinden werd ongetwijfeld niet bewaarheid, want het was toch vooral snuffelen aan elkaar. Het formuleren van vakverbeteringen aan het einde van de dag bleek deze eerste keer dan ook een brug te ver. Dat was overigens het enige minpuntje. De onderwerpen van de workshops waren zo divers dat alle deelne- 20 mers wel iets konden vinden dat dicht toch dat de zwartklussende autospuiter met genoeg bij de eigen beleving lag. MKB-voorzitter Hans de Boer legde universeel voer tot discussie op tafel. Allereerst hield hij handhavers een spiegel voor. Middenstanders klagen vaak. Ik zeg dan: het is net als met verkering. Als je loopt te zeuren raak je je vriendin kwijt en als je een macho bent, moet je dat ooit waarmaken. Dus dan raak je haar alsnog kwijt. Handhavers die klagen dat ze te weinig middelen hebben en macho s die het allemaal zo goed weten, zijn niet geliefd. Hou vandaag maar keurig het midden aan, dan bereikt u iets. De Boer laakte de mening dat ondernemers geen regels willen. Mijn achterban bedrijven met 2,6 miljoen arbeidsplaatsen snakt ernaar, want goede regels maken de markt transparanter. De MKB-voorzitter had ervaren dat goede handhaving van slechte regels bijdraagt aan slechte leefbaarheid. Dus als u slechte regels niet handhaaft, levert u een bijdrage aan een betere samenleving, kreeg De Boer de lachers op zijn hand. Als voorbeeld noemde hij de Arbeidsinspectie. Medewerkers van een ex-bedrijf van De Boer kregen op eigen verzoek een laptop cadeau, waarmee ze zowel thuis als op kantoor konden werken. Ze waren er stinkende blij mee. Dan zegt de Arbeidsinspectie echter dat het niet mag. Ik moest echte computers kopen. Machines waar bijna niemand achter kruipt. Binnenhof De Boer verweet het de handhavers niet dat er onhoudbare regels werden uitgevaardigd. Die schuld ligt op het Binnenhof. Kamerleden willen veel te graag dat een motie met hun naam voortleeft in de geschiedenis. Die moties zijn vaak waardeloze compromissen waar u op stukloopt. De Boer vroeg ook om consequente controles. De autoschadeherstelbedrijven die volgens een convenant zestien afvalsoorten gescheiden moeten aanleveren, verwachten bijvoorbeeld dat de overheid de bedrijven aanpakt die dat nalaten. Mijn ervaring is plakplaatjes op z n arm en twee bouviers op z n erf niet vaak wordt bezocht. U gaat liever naar die vriendelijke onderneming met een bedrijfsmilieuplan. Ik snap dat wel, niet iedereen houdt van grote honden... Maar oneerlijke concurrentie is geen stimulans voor naleefgedrag. Productdenken De weg van de minste weerstand was ook waargenomen door Piet van Reenen, exhoofdinspecteur van de rechtshandhaving bij het ministerie van Justitie. Van Reenen vertelde in de workshop Effecten van handhaving dat de fixatie van de politiek op meetbare doelen niet bijdraagt aan een consequente handhaving. De neiging bestaat alleen dat te handhaven wat je makkelijk kunt meten, terwijl de maatschappij en de regelgeving steeds complexer zijn. Van Reenen concludeerde dat productdenken al snel ontaardt in het vermijden van politiek en conflictgevoelige handhaving. We trekken ons liever terug waar het te ingewikkeld wordt. Financieel gewin Procureur-generaal Dato Steenhuis waarschuwde voor financieel denken. Hij had overduidelijk een broertje dood aan handhavingsbeleid dat uitgaat van financieel gewin. Handhaven om het geld heeft alleen zin als er wat te halen valt. Een plukze-regeling is niet verkeerd, maar betaald parkeren uitbreiden tot de hele stad omdat je anders je handhavingskosten niet kunt terugverdienen is belachelijk. Dan komt de geloofwaardigheid van de handhaver in het geding. Steenhuis vindt wel dat de kosten in het oog moeten worden gehouden. 18% van alle gerechtelijke afdoeningen betreft verkeersovertredingen, waaronder vooral rijden onder invloed. Steenhuis: Het is de vraag of je daarvoor onze schaarse rechters moet gebruiken. Hiervoor is een ander systeem te verzinnen. L.J. Koole, Handhaving Adviesgroep, tel , fax Apeldoorn maakt snel schoon schip na Enschede APELDOORN Nog geen week nadat zich in Enschede de vuurwerkramp had voltrokken, stelden de afdelingen Milieu, Veiligheid en de Dienst Brandweer van Apeldoorn een lijst samen van mogelijke risicobedrijven binnen haar gemeente. Binnen enkele maanden werden 61 bedrijven stringent gecontroleerd. De bevindingen waren soms schrikbarend. Naast lpg-tankstations en vuurwerkopslagplaatsen met meer dan 1000 kg vuurwerk, werden ook verblijfsrecreatiebedrijven met een propaantank en overige ondernemingen met een meer dan gemiddeld risico geïnspecteerd. Aan de hand van checklisten controleerden twee medewerkers van de afdeling Milieu en de Dienst Brandweer in hoeverre de bezochte bedrijven voldeden aan de veiligheidsvoorschriften. Extra aandacht werd besteed aan de omgeving van het bedrijf. Dit om te kunnen beoordelen of de aanwezigheid van de onderneming uit oogpunt van externe veiligheid (en met de wetenschap van vandaag) wel gewenst is. Aanscherping Tijdens de controlebezoeken bleek dat in nagenoeg alle gevallen sprake was van overtreding van vergunningvoorschriften of algemene voorschriften van een toegepaste AMvB. In één geval werd er direct handhavend opgetreden. Het betrof hier een bedrijf met een opslagplaats voor explosieven en munitie, waar sprake was van een afwijking in de verleende vergunning. Vanwege het aanzienlijke gevaar voor de woonomgeving werd de opslagplaats leeggehaald. Ook constateerden de milieu-opsporingsambtenaren dat in een aantal gevallen de vergunningen ten opzichte van de huidige inzichten, niet up-to-date zijn. Deze vergunningen dienen aangescherpt te worden. Ook de brandveiligheidsbepalingen moeten geactualiseerd worden. Recreatie Bij controle van de bedrijven voor verblijfsrecreatie bleek geen van de ondernemingen te voldoen aan de vergunningeisen. Bij drie bedrijven was het noodzakelijk een last tot dwangsom in te stellen. In een aantal gevallen constateerden de handhavers meer propaantanks op een recreatieterrein terwijl er toestemming was voor maximaal één tank. Ook de categorie overige bedrijven, waaronder ondernemingen met opslag van gevaarlijke stoffen, presteerden niet best. Van de 34 gecontroleerde bedrijven voldeden er 9 aan de eisen. Tegen 6 ondernemingen werd bestuursrechtelijk opgetreden en in 5 gevallen kon meteen proces-verbaal worden opgemaakt. Vooral fouten bij het opslaan van gevaarlijke stoffen en onvoldoende brandveiligheid, vielen de toezichthouders op. Zero tolerance Na afloop van de controles werden risicobedrijven die in overtreding waren, gesommeerd om binnen een bepaalde termijn alsnog aan de gestelde veiligheidsvoorschriften te voldoen. Aan het eind van deze termijn vonden hercontroles plaats. Wanneer tijdens een hercontrole bleek dat een bedrijf niet aan de wet- en regelgeving voldeed, is hiervan direct melding gemaakt aan het bedrijf. Ook werden er in een aantal gevallen dwangsommen opgelegd. Hierbij gingen de handhavers uit van zero tolerance : geen enkele verzachtende omstandigheid gaf aanleiding om af te zien van het opleggen van een dwangsom. De gemeenteraad van Apeldoorn is enorm geschrokken van het onderzoek en heeft vervolgens flink in de buidel getast om risicobedrijven beter te kunnen controleren en vervolgen. De afdeling Milieu krijgt er dit jaar 3,5 fte bij; de Dienst Brandweer 4 fte. Projectleider Matthijs Bomhof, afdeling Milieu Apeldoorn, tel Nieuwe afspraak over autorecycling AMSTERDAM - Minister Pronk van VROM heeft met Auto Recycling Nederland (ARN) een nieuwe driejarige overeenkomst afgesloten voor de verwijdering en het hergebruik van autowrakken. Afgesproken is dat de verwijderingsbijdrage bij aankoop van nieuwe auto s wordt verlaagd van f150,- naar f100,-. Het recyclingpercentage van autowrakken kan nog worden verhoogd van 86 naar 95%. (foto: Zone 5) Het hergebruik van autodelen zal de komende persiode moeten stijgen van de huidige 86% naar 95%. De verwijderingsbijdrage kon per 1 januari jl omlaag doordat het aantal nieuw verkochte auto s is gestegen en het verwijderingsysteem en de recycling efficiënter en daarmee goedkoper is geworden. Het recuclingpercentage van 95% komt overeen met de doelstelling voor 2015 van de onlangs aangenomen Europese richtlijn autowrakken. Die richtlijn is overigens gebaseerd op het succesvolle Nederlandse systeem. ARN verwacht de 95% hergebruik veel eerder dan 2015 te kunnen halen. Als aanvulling op het bestaande inzamelsysteem wordt gewerkt aan de certificering van shredderbedrijven. Deze bedrijven scheiden de metalen van het restant van het autowrak. Dit shredderafval wordt op dit moment nog gestort. Door nieuwe scheidingstechnieken zal het shredderafval in de toekomst voor een groot deel kunnen worden hergebruikt, verwacht de ARN. Janet Kes, Auto Recycling Nederland, Amsterdam tel , fax 020- HandHaving / 16

3 Wolf is beschermd door Cites en Habitat-richtlijn Letselschade-advocaten roepen overheid ter verantwoording 22 ZEEUWS-VLAANDEREN - Een wilde wolf mag in Nederland niet worden doodgeschoten, ook al heeft het dier schapen gedood. Het aanvankelijke plan van de politie om de wolf, die in november werd gesignaleerd in Zeeuws-Vlaanderen, neer te schieten is in strijd met de Habitat-richtlijn. Deze wolf behoort de grootst mogelijke rechtsbescherming te genieten omdat het een internationaal beschermde diersoort betreft, zo leert ook de Europese verordening Cites. De eerste beelden op tv-journaals waar surveillanten en BOA s een klopjacht hielden om het beest te vangen en te doden, wekten bevreemding bij medewerkers van justitie. Op verzoek van ondermeer het Openbaar Ministerie is uitgezocht wat de wettelijke status is van het beest. In de Europese wetgeving (Cites) is de wolf die nog veelvuldig voorkomt in landen als Duitsland, Frankrijk en Spanje niet vergeten. De Europese Verordening EG 2307/97 vermeldt de wolf (Canis lupus) op Bijlage A en Bijlage B (Cites-lijsten I en II). In Bijlage B zijn enkele populaties in Spanje, Griekenland en de dieren in Bhoetan, India, Nepal en Pakistan genoemd. Alle andere wolven vallen dus onder de strikte bescherming van Bijlage A, wat inhoudt dat hierop het strengste beschermingsregime van toepassing is omdat de soort met uitsterven wordt bedreigd. Deze Europese verordening is in Nederland vervat in de Wet Budep (Bedreigde Uitheemse Dierenen Plantensoorten). Cites en Budep hebben tot doel de handel in bedreigde uitheemse diersoorten te reguleren; in Nederland geldt vaak ook een bezitsverbod. Wet Budep is niet van toepassing op een in het wild levende wolf. Pas wanneer het dier zou zijn gevangen, is een vergunning nodig. Curieus is dat de wolf niet is opgenomen in de Nederlandse Natuurbeschermingswet ( foto: Natura/Bahr) Ongemoeid De wolf komt ook aan bod in de Europese Richtlijn 92/43/EEG, bij de handhavers beter bekend als de Habitat-richtlijn. De wolf staat genoemd op Bijlage II en IV van deze richtlijn. In Bijlage II worden speciale beschermingszones voor de beschermde diersoorten benoemd en in Bijlage IV worden dieren- en plantensoorten aangewezen die van communautair belang zijn en die strikt moeten worden beschermd. Ook hier wordt een uitzondering gemaakt voor enkele Spaanse en Griekse populaties, maar alle elders in Europa voorkomende wolven genieten strikte bescherming. Die bescherming is geregeld in voorwaarden voor de lidstaten. De beschermde diersoorten mogen in hun natuurlijke verspreidingsgebied niet opzettelijk worden gevangen, gedood of verstoord. Uitgezonderd eventuele noodsituaties, moet de overheid ervoor zorgen dat het dier ongemoeid wordt gelaten. Nederlands dier Curieus is dat de wolf niet is opgenomen in de Nederlandse Natuurbeschermingswet. Mogelijk omdat het al ruim een eeuw niet is waargenomen in Nederland. Volgens juridisch adviseur Tesja de Groot behoort ons land wel degelijk tot het natuurlijke verspreidingsgebied van de wolf. Het betreft hier een inheemse diersoort die van oorsprong in Nederland voorkomt. Het feit dat wij vroeger de wolf uitgeroeid hebben, doet daar niets aan af. Ook de lynx en de Europese wilde kat kwamen van oorsprong in Nederland voor en waren niet in de Natuurbeschermingswet opgenomen. Op basis van waarnemingen werd in 1998 besloten deze soorten alsnog op te nemen. In de toelichting op dit Besluit staat: Recent is uit waarnemingen gebleken dat het leefgebied van de wilde kat en de lynx zich weer heeft uitgebreid tot in Nederland. Gelet op de Habitatrichtlijn is Nederland verplicht beschermingsmaatregelen te treffen ten aanzien van in het wild voorkomende dieren van de betrokken soorten. De wilde kat en de lynx vallen tengevolge van deze aanwijzing niet langer onder de Budep. Onder de Wet Budep was het bezit van en de handel in specimen van deze soorten reeds verboden, maar niet het doden of verontrusten van individuele dieren. Gevangen De waarnemingen bij lynx en de wilde kat bestonden uit sporen, de wolf in Zeeuws-Vlaanderen is gezien en zelfs gefilmd. De Groot: Nu het leefgebied van de wolf zich dus waarschijnlijk weer heeft uitgebreid tot in Nederland, kan de overheid deze soort onmiddellijk beschermen en opnemen in de Natuurbeschermingswet. Bij het ter perse gaan van deze HandHaving werd er naar de wolf gezocht met als doel het dier te verdoven en gevangen te nemen. Dat is overigens ook niet toegestaan volgens de Habitat-richtlijn als het een wild exemplaar betreft. De Groot: Juist omdat het hier om een met uitsterven bedreigde soort gaat, dient men er in eerste instantie vanuit te gaan dat het een wilde wolf is. Het tegendeel is alleen achteraf te bewijzen: het dier moet dan een chip of tatoeage hebben. T. de Groot, tel DEN HAAG Milieuambtenaar wist van niets ; Overheid wilde niet van gevaar horen ; Enschede laconiek met vuurwerk ; Vuurwerkbeambte Enschede deed zijn huiswerk niet goed ; Inspectie vuurwerk was Defensie teveel ; Verhoren geven ontluisterend beeld falende overheid. Deze bloemlezing aan krantenkoppen verscheen naar aanleiding van de voorlopige getuigenverhoren in de vuurwerkramp Enschede. Letselschade-advocaten van drie getroffen families hadden voornamelijk overheidsdienaren opgeroepen. De Nederlandse Staat en de gemeente Enschede worden vrijwel zeker financieel aansprakelijk gesteld. Pas als miljoenen guldens zijn toegekend aan de slachtoffers zullen die zich enigszins getroost voelen voor het leed, ontstaan door een nalatige overheid, is de redenatie van de letselschade-advocaten. De slachtoffers hebben geen vertrouwen in het onderzoek door de commissie-oosting. Die zou niet onafhankelijk zijn, de getuigen worden niet onder ede en niet in het openbaar gehoord. Daarom moesten politieman, ambtenaren van het ministerie van Defensie, ambtenaren bij gemeente Enschede, TNOdeskundigen en de minister van VROM allemaal voor rechter-commissaris Van den Berg verschijnen. De eed of gelofte afleggen en de media trotseren. Cadeaus Een gevolg van de openbare verhoren is dat de handhavers die het contact onderhielden met het bedrijf S.E. Fireworks met naam en toenaam bekend worden. De voor de rechtercommissaris (overigens voormalig topambtenaar bij VROM) afgelegde verklaringen staan woord voor woord op de website van de letselschade-advocaten. Maandag 4 december 2000 was het de beurt aan Gerard Meijerink, hoofd van de milieuafdeling in Enschede en chef van toezichthouder Nico ten Bosch. Meijerink zou met ingang van 2001 dertig jaar bij de gemeente in dienst zijn geweest. Maar hij zit thuis. In de jaren tachtig heeft hij van de voorganger van S.E. Fireworks dozen vuurwerk aangenomen. Om uit te delen aan de collega s, had toenmalig directeur Smallenbroek gezegd. In het licht van de vuurwerkramp en met de wetenschap achteraf is het aannemen van dergelijke cadeaus goed voor een schorsing. Loopbaan Meijerink werd anderhalf uur aan de tand gevoeld. Als leidinggevende van de afdeling milieu voelt hij zich mede verantwoordelijk, zei hij zonder aarzeling. Begonnen als opzichter, opgeklommen tot hoofd van de afdeling milieu. Gedurende die loopbaan was hij meermalen bij het bedrijf geweest. Meijerink schetste een beeld van het gemeentelijk milieubeleid anno jaren zeventig en tachtig. De benarde financiële situatie in de jaren tachtig, afvloeiend personeel, reorganisatie op reorganisatie en het instellen van zelfsturende teams waardoor hij als chef minder zicht had op het dagelijkse werk van de afdeling. Het niet kunnen weigeren van een milieuvergunning op aspecten van ruimtelijke ordening; de grote achterstand in vergunningverlening en toezicht, de BUGM/VOGM-tijd, en de kans op herstel die bedrijven werd geboden als ze niet voldeden aan de vergunning. Minister Pronk arriveert de in rechtzaal voor het getuigenverhoor. (foto: ANP) Magazijn Bij dit alles beschouwde de gemeente het bedrijf S.E. Fireworks niet als risicobedrijf. Een magazijn met hooguit verhoogd risico op brand, zei Meijerink. En later: een vuurwerkhandel. Daarom werd bij de ontploffing van de vuurwerkfabriek in Culemborg in 1991 ook niet extra gekeken naar Fireworks. Dat was immers een vuurwerkhandel, geen werkplaats waar vuurwerk in elkaar werd gezet. In 1993 constateerde het bureau Milieuvergunningen van Defensie bij Fireworks een omslag van consumentenvuurwerk naar professioneel vuurwerk. Meijerink en Ten Bosch gingen samen kijken en troffen inderdaad groot vuurwerk aan. De gemeente zette de procedure in gang om de nieuwe situatie te legaliseren. En koos er aldoende niet voor het bedrijf te dwingen te werken volgens de oude vergunning voor consumentenvuurwerk. Meijerink zei zich alleen de vergunning te herinneren waarmee de eerste drie zeecontainers werden vergund. Die zag er goed uit. De advocaten wilden zijn betrokkenheid weten bij de uitbreidingsvergunning in Daar wist ik niets van. Ik hoorde pas na de ramp over de veertien zeecontainers, zei Meijerink, toen geen chef meer van de milieuafdeling. Getuigen kennen grote rol toe aan vuurwerkbeambte, schrijft de Volkskrant de volgende dag. Die beambte is Nico ten Bosch. Cameraploegen Twee dagen later stelden zes cameraploegen met hengelmicrofoons zich op aan weerszijden van de rechter-commissaris, met vol zicht op de stoel waar minister Pronk plaats zou nemen. Pronk liet de aanwezigen minutenlang in spanning. Daar is-ie, siste iemand toen de deur eindelijk openging. Bijna lachwekkend was het begin van het verhoor. Naam, leeftijd, woonplaats. Beroep: politicus. De minister kreeg veel tijd voor een toelichting op de koers die hij inzette na zijn aantreden in De Inspectie Milieulees verder op pagina 24 23

4 24 DCMR kiest voor hybride SCHIEDAM - Nadat medewerkerm assaal gehoor gaven aan de oproep om met het openbaar vervoer naar het werk te komen, werd de Milieudienst Rijnmond (DCMR) geconfronteerd met een tekort aan dienstauto s. Bij de aanschaf van nieuwe auto s werd gekozen voor een milieuvriendelijke variant, die aansluit bij het doel en het imago van DCMR. De handhavers rijden nu hybride. DCMR controleert bedrijven verspreid over het hele Rijnmondgebied. Omdat deze regio zich uitstrekt over een breedte van 50 kilometer, zijn dienstauto s onontbeerlijk. Om het tekort aan dienstauto s op te vangen startte de Milieudienst een zoektocht naar nieuwe bedrijfswagens. De groene organisaties wilde een zuinig alternatief, maar toch met enig comfort. Tijdens de selectieprocedure vielen de elektrische auto en de variant op aardgas af. DCMR-voorlichter René Kuijper: De volledige elektrische wagen kan niet harder dan 70 à 80 km per uur. Bovendien dient periodiek de batterij opgeladen te worden door stroom te tanken van het lichtnet. Bewegingsenergie DCMR koos voor hybride-techniek in de vorm van de Toyota Prius. Deze auto is sinds oktober 2000 op de markt en heeft een benzine- en elektromotor. Het brandstofverbruik en de uitstoot van uitlaatgassen ligt daardoor lager dan bij een conventionele auto in een vergelijkbare klasse. De benzine- en elektromotor kunnen ook tegelijkertijd werken. Handhavers die de Prius gebruiken, zien op een display in het dashboard hoe de energie wordt benut. Daarbij geeft de auto aan hoeveel energie wordt verbruikt. Zo wordt het voor de medewerkers ook nog eens een sport om zo zuinig mogelijk te rijden, verwacht Kuijper. Renate hier aub de foto van die DCMR-oto Opslag gevaarlijk stoffen in DC s vaak niet veilig vervolg pagina 23 hygiëne moet zich niet meer beperken tot tweedelijns toezicht op gemeenten van achter het bureau, maar (weer) meer ter plekke gaan kijken. Maar, weerlegde Pronk een vraag van advocaat Beer: tweedelijns toezicht kan nooit op de plaats komen van toezicht door de gemeenten zelf. De bewindsman zei vóór de vuurwerkramp zich twee keer met vuurwerk bezig te hebben gehouden. Onder meer met een vuurwerkregeling met de branche, die de minister afwees vanwege slechte handhaafbaarheid. Ná Enschede is na een zich twintig jaar voorslepende discussie haast gemaakt met een nieuw integraal vuurwerkbesluit en het voorbereiden van een AMvB. Daarin zit wel een koppeling van afstandeisen, echter alleen voor nieuwe opslag. Advocaat Beer vroeg aan Pronk wat hij wist van de ontploffing van Culemborg. Was dat in 1991 dan niet besproken in het kabinet? De overheid heeft de lessen niet geleerd en is daardoor ernstig in gebreke gebleven, zei advocaat Beer later in de media, die het verhoor schokkend noemde. Pronk verdiepte zich niet in vuurwerk, aldus De Telegraaf van 7 december Voor 15 februari moeten de advocaten van de opgeroepen getuigen aangeven of zij een contra-enquête willen houden. Getuigen moeten opnieuw verschijnen. De letselschade-advocaten zeggen de kans groot te achten op een succesvolle procedure. ARNHEM/DEN HAAG - Veel distributiecentra nemen de regels voor de opslag van gevaarlijke stoffen niet voldoende in acht. Bij veel opslagbedrijven zijn bovendien onvoldoende voorzieningen voor overslag van gevaarlijke goederen. Dit concludeert de Inspectie Milieuhygiëne na een bliksembezoek aan 29 distributiecentra in Gelderland en Overijssel. De bevindingen zijn reden voor een nationale controle. In november van het vorig jaar voerde de Inspectie Milieuhygiëne (IMH)) een verrassingsinspectie uit bij 7 distributiecentra in Overijssel en 22 in Gelderland. Aanleiding voor het nadere onderzoek vormde het resultaat van een controle van chemische bedrijven in september vorig jaar. Toen bleek dat chemicaliën lang niet altijd veilig opgeslagen waren. Ook de etiketten waren vaak niet in orde. Het was voor het eerst dat de IMH distributiecentra in de transportsector, variërend van de opslag van verf tot chemicaliën, onder de loep nam. 13 van de 29 onderzochte bedrijven hielden zich bezig met de opslag of overslag van gevaarlijke stoffen en bij 10 daarvan waren de noodzakelijke veiligheidsvoorzieningen niet in orde. Vaak is er geen vloeistofdichte vloer, geen gemarkeerde laadplaats en worden de voorgeschreven afstandseisen niet in acht genomen. Bij drie bedrijven die grote hoeveelheden gevaarlijke stoffen opslaan worden de eisen uit de CPR15-richtlijn niet nageleefd. Er zijn dan bijvoorbeeld geen of onvoldoende brandwerende voorzieningen aangebracht. Betrokken gemeenten is gevraagd maatregelen te nemen tegen de bedrijven die hun zaken niet op orde hebben. De ervaringen in Oost- Nederland zijn voor de IMH reden dit jaar op landelijke schaal distributiecentra van gevaarlijke stoffen en transportbedrijven te controleren. Inspectie Milieuhygiëne Oost, tel , fax DCMR zet de Prius in tijdens bedrijfsbezoeken in het Rijnmondgebied. Waterschappen verantwoordelijk voor milieuschade van STVM ROTTERDAM - Het Nederlands Arbitrage Instituut (NAI) heeft bij onherroepelijk vonnis bepaald dat de waterschappen Regge en Dinkel en Groot Salland 42 miljoen gulden moeten betalen aan Miliuetech Beheer, de voormalig eigenaar van de slibverbrandingsinstallatie STVM in Hengelo. De arbiters zijn van mening dat de twee waterschappen verantwoordelijk zijn voor alle door STVM veroorzaakte schade. De schadevergoeding betekent voor een huishouden in Twente een lastenverzwaring van ongeveer ƒ 70,-. De uitspraak van het NAI is een zakelijk eerherstel voor de initiatiefnemers van de slibfabriek in Hengelo. De arbiters zijn tot de conclusie gekomen dat de waterschappen hun contractuele verplichtingen niet zijn nagekomen. Essentieel in het vonnis is het verwijt dat de waterschappen hebben nagelaten de juiste informatie te verstrekken over de samenstelling van het door hen aangeleverde slib. De directie van de slibfabriek heeft steeds beweerd dat de verbrandingsinstallatie niet goed kon functioneren vanwege het foute slib. Daardoor zouden ook de milieuovertredingen zijn ontstaan waarvoor de voormalig STVM-directie in september van het vorig jaar door het Arnhemse Gerechtshof is veroordeeld tot geldboetes. Het Hof sprak de STVM-initiatiefnemers Zandijk en Bakker overigens toen vrij van oplichting en verweet de waterschappen in haar vonnis ook een slechte kwaliteit slib te hebben geleverd (zie ook HH 2000 nr 6, pagina 27). Die mening wordt nu bevestigd door het De STVM-slibfabriek is na het faillissement opnieuw in exploitatie genomen onder de naam Verwerkings Installatie Twente (VIT). (foto: Hans Prinsen) NAI, dat begin vorig jaar in een tussenvonnis al had bepaald dat de waterschappen vier miljoen gulden moesten betalen. Het arbitragevonnis meldt dat de waterschappen de contractuele afspraken hebben geschonden en aansprakelijk zijn voor het faillissement en de gevolgen daarvan. De NAI heeft bepaald dat rente mag worden geclaimd over het schadebedrijf van 42 miljoen en dat de waterschappen de proceskosten en de juridische bijstand van Zandijk en Bakker moeten vergoeden. Daarmee komt het totale schadebedrag op ongeveer 50 miljoen gulden. Kiezen Deze uitkering is wel veel lager dan de schadeclaim van 104 miljoen gulden die Milieutech indiende. Daarbovenop stelden Zandijk en Bakker dat er rente zou moeten worden betaald over gederfde inkomsten. Die claim heeft het NAI niet overgenomen: er is bij de bepaling van de schade vooral uitgegaan van de totale schuld op het moment dat de fabriek failliet ging. Daar is de dagwaarde van het bedrijf vanaf getrokken. Voor wat betreft de gederfde winst over de jaren na het faillisement, (STVM en waterschappen hadden een contract voor 15 jaar) is een vergelijking gemaakt met exploitaties van andere slibverwerkers en komt de NAI tot het oordeel dat een winst van 3% realistisch is. De STVM-eigenaren claimden een gemiddelde jaarwinst van 10%. Eiser Pieter Zandijk van Milieutech Beheer is niet ontevreden over het vonnis. Natuurlijk zijn er zaken in de berekening van de arbiters die ik volstrekt anders zie, maar arbitrage is kiezen. Daar hoor je je bij neer te leggen. Bovendien waren er ook bij ons een aantal aannames omdat we vanaf 1995 geen inzage meer hadden in de administratie van STVM. Na de vrijspraak van fraude door het Hof beschouwt Zandijk deze uitspraak als volledige rehabilitatie. Zwartmakerij De waterschappen leggen zich niet neer het vonnis van de NAI. Ze proberen op dit moment via een request civiel het tussenvonnis van de arbiters ongedaan te maken. Bij een eerste zitting voor de Rotterdamse rechtbank is dat niet gelukt, nu staat een treffen in Den Haag op de rol. Paul van Erkelens, voorzitter van waterschap Regge en Dinkel, kondigde vorig jaar op voorhand aan ook het definitieve arbitragevonnis niet te zullen accepteren. Hier is een verkeerde voorstelling van zaken gegeven. Daar kunnen we ons niet bij neerleggen. Zandijk zegt stappen te overwegen tegen deze voortdurende zwartmakerij in de media door de waterschappen. Het verwijt dat we zouden sjoemelen met gegevens is in april 2000 reden geweest voor het NAI een extra mondelinge behandeling te houden. Daar mochten de waterschappen aantonen dat we stonden te liegen. Dit vonnis toont aan dat hun kritiek geen hout sneed. Ik beschouw die persoonlijke aantijgingen als nagalm van slechte verliezers. Maar dat moet niet te lang duren. Nederlands Arbitrage Instituut (vonnis 2008), tel , fax