JULI TWEEDUIZEND EN NEGEN. ziekte- en invaliditeitsverzekering

Transcriptie

1 1e rep.nr ARBEIDSHOF TE BRUSSEL ARREST 7e e KAMER BUITENGEWONE OPENBARE TERECHTZITTING VAN DERTIG JULI TWEEDUIZEND EN NEGEN. ziekte- en invaliditeitsverzekering tegenspraak definitief In de zaak : NATIONAAL VERBOND VAN SOCIALISTISCHE MUTUALITEITEN, met zetel te 1000 Brussel, Sint- Jansstraat 32, appellant, ter openbare terechtzitting vertegenwoordigd door meester R. Loos loco meester S. Libeer, advocaat te Brussel, tegen : RIJKSINSTITUUT VOOR ZIEKTE- EN INVALIDITEITSVERZEKERING, openbare instelling, met zetel te 1150 Brussel, Tervurenlaan 211, geïntimeerde, ter openbare terechtzitting vertegenwoordigd door meester I. Durnez loco meester M. Van Bever, advocaat te Grimbergen. * * * * Na beraad, spreekt het arbeidshof te Brussel volgend arrest uit : Het hof neemt kennis van de volgende procedurestukken:

2 2e -het eensluidend afschrift van het bestreden vonnis, uitgesproken op tegenspraak op 31 augustus 2007 door de tiende kamer van de arbeidsrechtbank te Brussel, -het verzoekschrift tot hoger beroep, neergelegd ter griffie op 18 februari 2008, -de conclusies voor de beide partijen, -de voorgelegde stukken. De partijen werden gehoord in de uiteenzetting van hun middelen en conclusies op de openbare terechtzitting van 4 juni 2009, waarna de debatten werden gesloten en de zaak voor uitspraak werd gesteld op de openbare terechtzitting van 25 juni Wegens nietbeëindiging van het beraad, werd de uitspraak verdaagd naar heden. * * * RELEVANTE FEITEN EN RECHTSPLEGING Tijdens een controle-onderzoek van 5 tot 8 mei 2003 bij het ziekenfonds nr 322 te Hasselt, aangesloten bij het NVSM.stelde de sociaal inspecteur vast dat de verzekeringsinstelling in het dossier H. P. een inbreuk had begaan waarvoor een sanctie was voorzien bij art 318,4 van het KB van Op betekende de Dienst voor Administratieve Controle volgende vaststelling aan het NVSM: P. H... Het ten onrechte uitgekeerd bedrag bedraagt ,26 euro ( BF) Bij arrest van 28 november 1997 van het Arbeidshof van Antwerpen werd zowel het hoger beroep van betrokkene als dat van de verzekeringsinstelling ongegrond verklaard. Het bedrag van ,87 euro werd nog steeds niet geboekt als administratiekosten. Het model T 2 bedoeld in art 342 van het koninklijk besluit van 3 juli 1996 voor 2001 werd niet opgemaakt in de voorgeschreven vorm.

3 3e Bijgevolg zullen wij dit geval voorleggen aan het beperkt Comité van de dienst voor administratieve controle, met het oog op de eventuele toepassing van de sanctie voorzien in art 318,4 van het koninklijk besluit van 3-juli 1996 tot uitvoering van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen gecoördineerd op 14 juli Het NVSM werd ertoe uitgenodigd zijn verweermiddelen te laten gelden. Bij brief van liet het NVSM zijn verweer gelden. Op deelde de Dienst voor Administratieve Controle van het RIZIV aan het NVSM mee dat het Comité op 30 november 2004 een sanctie van 25 euro had uitgesproken op grond van art 318,4 van het KB van 3 juli 1996 op basis van volgende overwegingen: Verweer: De verzekeringsinstelling voert aan dat de termijn tot terugvordering (art 326 van het KB van ) nog niet verstreken is. Immers volgens de verzekeringsinstelling zou deze termijn verlengd zijn omdat er in toepassing van art Gerechtelijk Wetbeok inhoudingen zouden gebeuren op de werkloosheidsuitkeringen van H. P.; Standpunt van de Dienst:De argumentatie van de verzekeringsinstelling is niet correct. In casu kan er geen sprake zijn van een verlenging van de termijn van twee jaar. De bedoelde termijn verstreek twee jaar na de definitieve gerechtelijke uitsrpaak met begtrekking tot de terugvordering (zie Arbeidshof Antwerpen ). De inhoudingen in toepassing van art Gerechtelijk Wetboek gebeurden slechts na het verstrijken van die termijn. Uiteraard kan een reeds verstreken termijn niet verlengd en/of geschorst worden. Het model T2 voor het jaar 2001 is niet opgesteld in de voorgeschreven vorm. Met dagvaarding van stelde het NVSM tegen die beslissing een verhaal in bij de arbeidsrechtbank. Met het bestreden vonnis verklaarde de arbeidsrechtbank de vordering ongegrond en legde de kosten ten laste van het NVSM. VORDERINGEN IN HOGER BEROEP Het NVSM is het niet eens met de uitspraak van de arbeidsrechtbank. Het vordert dat het hof deze zou vernietigen en

4 4e zou zeggen voor recht dat de door het RIZIV uitgesproken sanctie inzake verzekerde P. H., betekend op wordt vernietigd met veroordeling van het RIZIV tot de kosten. Het RIZIV vordert dat het hof het hoger beroep ontvankelijk doch ongegrond zou verklaren, het bestreden vonnis zou bevestigen en het NVSM zou veroordelen tot de kosten van het geding. BEOORDELING 1 Ontvankelijkheid Het bestreden vonnis werd betekend op Het hoger beroep werd ingesteld binnen de maand na de betekening van het vonnis en is derhalve tijdig. Het is regelmatig naar vorm en aan de overige ontvankelijkheidsvereisten is eveneens voldaan. Het is derhalve ontvankelijk. 2.Ten Gronde Art 318,4 KB van , bepaalt : Ten laste van de verzekeringsinstelling wordt een straf toegepast van 25 euro per stuk of bescheid, vermeld op de door het Comité van de Dienst voor Administratieve Controle opgemaakte lijst, dat niet werd opgesteld, bewaard, voorgelegd, verzameld of overgemaakt in de voorgeschreven vormen, termijnen en voorwaarden. De heer P. werd door de arbeidsrechtbank te Tongeren op veroordeeld om aan de NVSM de wegens niet toegelaten activiteiten tijdens een periode van arbeidsongeschiktheid ten onrechte uitbetaalde arbeidsongeschiktheidsuitkeringen t.b.v ,26euro. terug te betalen. Met een arrest van van het Arbeidshof te Antwerpen, afdeling Hasselt, werd het vonnis bevestigd en had het NVSM een uitvoerbare titel bekomen. De heer P. deed een aantal afbetalingen zodat nog een saldo van ,91 euro verschuldigd was. Krachtens art 326 KB , bedraagt de terugbetalingstermijn 2 jaar te rekenen vanaf de uitspraak van de gerechtelijke eindbeslissing. Die datum verstreek bijgevolg op Het RIZIV weigerde in te gaan op de vraag van het NVSM om de terugvordering over een periode van meer dan twee jaar te spreiden door middel van maandelijkse afbetalingen van 12,39 euro en

5 5e verzocht het bedrag te recupereren met maandelijkse afkortingen van 10% op zijn werkloosheidsuitkeringen bij toepassing van art 1410, 4 Gerechtelijk Wetboek. Het NVSM deelde op aan de heer P. zijn beslissing mee het verschuldigd bedrag door middel van ambtshalve inhoudingen van 10% op zijn werkloosheidsuitkeringen te zullen innen. Bij toepassing van art 326 en 327 van het KB van diende het NVSM het ten onrechte aan de heer P. uitbetaalde bedrag te boeken ten laste van de administratiekosten op , twee jaar en 3 maanden na het arrest van Art van het KB van bepaalt dat de termijn van twee jaar wordt verlengd met de periode van inhoudingen die overeenkomstig art Gerechtelijk Wetboek ambtshalve worden verricht vanaf de aanvraag ervan tot op het ogenblik dat wordt meegedeeld dat de inhoudingen zijn beëindigd. Die bepaling werd ingevoerd bij KB van De NVSM meende dat de termijn normaliter zou zijn verlengd doch dat aangezien de heer P. een verhaal had ingesteld tegen de beslissing van het Ziekenfonds om ambtshalve inhoudingen te verrichten eerst het vonnis moest worden afgewacht vooraleer de inhoudingen effectief konden worden verricht. Het meende dat er aldus omstandigheden waren, buiten zijn wil, waardoor het niet gehouden zou zijn om het verschuldigd bedrag ten laste te nemen van de administratiekosten. Tijdens de periode van 2 jaar na het arrest van het arbeidshof van werd geen toepassing gemaakt van art Gerechtelijk Wetboek. Pas bij brief van verzocht het NVSM om het akkoord van het RIZIV m.b.t. de modaliteiten van terugbetaling waarop het RIZIV verzocht het bedrag te recupereren via inhoudingen bij toepassing van art Ger.Wetboek. Terecht stelt het RIZIV dat een termijn die reeds verstreken is niet voor verlenging vatbaar is. In tweede instantie roept het NVSM in dat krachtens het beginsel non bis in idem geen sanctie meer kan worden opgelegd op grond van art 318,4 KB , nu reeds een sanctie t.b.v. 247,89 euro werd opgelegd op basis van art 318,9 van hetzelfde KB wegens het niet inboeken van een onverschuldigde betaling van meer dan BF na afloop van de in art 326 bepaalde termijn van 2 jaar en een sanctie op basis van 318,18 van hetzelfde KB t.b.v. 123,95 euro wegens inbreuk op art 327, waarin wordt bepaald dat de

6 6e bedragen van de ten onrechte betaalde prestaties die nog niet zijn teruggevorderd binnen drie maanden na het aflopen van de termijn bepaald in art 326, afgeschreven moeten worden door ze als administratiekosten te boeken. De sanctie op grond van art 318,4 die in voorliggend geschil aan de orde is, werd opgelegd omdat het NVSM geen T2 model voor het jaar 2001 had opgemaakt, doordat het onverschuldigd betaalde bedrag van ,22 Euro niet ten laste van de administratiekosten was geboekt. Het NVSM benadrukt dat het ene uiteraard het andere inhoudt, nl. dat het is omdat er geen inhoudingen werden gedaan of de onverschuldigde betaling niet ten laste van de administratiekosten was geboekt, er geen T2 model was opgemaakt, hetgeen door het RIZIV overigens wordt beaamd. Derhalve is volgens het NVSM de onregelmatigheid reeds begrepen in het niet boeken dat reeds bestraft werd door het RIZIV. Het NVSM meent dat het RIZIV er niet toe gerechtigd is om straffen op te leggen voor elk subonderdeel van één ruime onregelmatigheid. Het NVSM meent dat de sancties van art 318 aangezien moeten worden als straffen met een penaal karakter in de zin van het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens. Ten slotte meent het NVSM nog dat de principes van de opslorping dienen toegepast te worden hetgeen inhoudt dat er geen aanleiding is tot het toepassen van verschillende straffen indien de feiten die aanleiding geven tot de onregelmatigheid in feite als één geheel te beschouwen zijn. Het non bis in idem beginsel is een algemeen rechtsbeginsel. (Cass , Arr.Cass. 71, 599; Cass ?, Arr.Cass. 1991, 837). Het is eveneens opgenomen in art 14,7 van het BUPO- Verdrag(Verdrag inzake burgerlijke en politieke rechten, gesloten te New York op , bekrachtigd bij wet , BS ) dat rechtstreekse werking heeft. Het wil beletten dat voor dezelfde misdrijven verschillende vervolgingen gebeuren. Met het non bis in idem beginsel worden in het Belgische recht dezelfde feiten beoogd en niet de juridische kwalificatie ervan. Volgens een constante cassatierechtspraak in strafzaken wordt voor de beoordeling van de identiteit van de feiten de materiële gedraging onderzocht doorheen de kwalificatie. (J.Put, Bis sed non idem, RW 2001 en 2002 p 939 en aldaar vermelde verwijzingen, p 943) Deze interpretatie is ruimer dan in de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens het geval is waar het beginsel wordt

7 7e toegepast op dezelfde inbreuken. In een arrest van oordeelde het hof van Cassatie dat twee onderscheiden verplichtingen waaraan moet worden voldaan als verschillende feiten worden beschouwd. Het ging in die zaak om het niet afleggen van een verklaring en het niet schrappen van een vakje op de controlekaart door een werkloze die een activiteit uitoefende tijdens zijn werkloosheid. (JTT 1996, 121) Het RIZIV merkt terecht op dat de administratieve sanctie voorzien in art 318,4 betrekking heeft op een ander feit, het niet nakomen van een andere verplichting als deze die gesanctionneerd wordt door art 318, 9 en 18, ook al betreffen zij dezelfde situatie. Johan Put merkt in de aangehaalde bijdrage op dat het non bis in idem beginsel kan worden toegepast op gevallen van eendaadse samenloop waarbij eenzelfde feit onder omschrijving van verschillende misdrijven valt, doch niet op het geval van meerdaadse samenloop, waarbij afzonderlijke feiten in hoofde van een persoon, verscheidene misdrijven opleveren. In dat geval kan een regeling van opslorping van toepassing zijn, doch het betreft geen algemeen rechtsbeginsel dat op alle maatregelen met een strafrechtelijk karakter moet worden toegepast. (o.c. p 940; verwijzing naar P. Palsterman, Soc.Kron 90, ) Op voortgezette of collectieve misdrijven, feiten van dezelfde of verschillende aard die afzonderlijk strafbaar zijn doch geacht worden wegens eenheid van opzet een enkel misdrijf uit te maken, is het beginsel non bis in idem evenmin van toepassing. De opslorping wordt geregeld bij art 65 SW, zoals vervangen door de wet van Die bepaling is als zodanig niet van toepassing op administratieve sancties. De regeling van de opslorping wordt niet gewaarborgd door art 6 EVRM noch door art 14 BUPO-Verdrag Art 6 EVRM schrijft enkel waarborgen voor op procedurevlak en biedt geen garantie voor toepassing van de opslorpingsregel. De wetgever heeft in artikel 318 verschillende sancties bepaald voor de niet naleving van onderscheiden verplichtingen zonder een opslorpingsregel in te voeren, waaruit kan opgemaakt worden dat opslorping in die gevallen niet wenselijk werd geacht. Het hof besluit dat de door het RIZIV opgelegde sanctie gesteund op art 318,4 zowel in feite als in rechte gegrond is en betrekking heeft op de niet naleving van een andere verplichting dan deze gesanctioneerd door art 318,9 en 18, zodat de regel non bis in idem geen toepassing vindt evenmin als de regel van de opslorping, OM DEZE REDENEN

8 8e HET ARBEIDSHOF Gelet op de Wet van 15 juni 1935 op het taalgebruik in gerechtszaken, in het bijzonder op het artikel 24, Rechtsprekend op tegenspraak, Verklaart het hoger beroep ontvankelijk doch ongegrond Bevestigt het bestreden vonnis Legt de kosten van het hoger beroep ten laste van het Nationaal Verbond van Socialistische Mutualiteiten. Vereffent het bedrag van de proceskosten, in hoofde van het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering begroot op 145,78 euro als rechtsplegingsvergoeding en 178,78 euro als kosten van betekening van het vonnis. Aldus gewezen door de zevende kamer van het arbeidshof te Brussel en ondertekend door: G. Balis, kamervoorzitter; S. Alaerts, raadsheer in sociale zaken, benoemd als werkgever; J.-P. Van Coningsloo, raadsheer in sociale zaken, benoemd als werknemer-arbeider; S. Van der hoeven, griffier. G. Balis S. Van der hoeven J.-P. Van Coningsloo S. Alaerts en uitgesproken op de buitengewone openbare terechtzitting van de zevende kamer van het arbeidshof te Brussel op dertig juli

9 9e tweeduizend en negen door : G. Balis kamervoorzitter Bijgestaan door S. Van der hoeven: griffier. G. Balis S. Van der hoeven