DE VLAAMSE MINISTER VAN ENERGIE, WONEN, STEDEN EN SOCIALE ECONOMIE

Transcriptie

1 DE VLAAMSE MINISTER VAN ENERGIE, WONEN, STEDEN EN SOCIALE ECONOMIE Nota aan de leden van de Vlaamse Regering Betreft: - Aanpassing van het verplicht aandeel energiebesparing uit warmtekrachtkoppeling in de elektriciteitsleveringen, de zgn. warmtekrachtquota wijziging van het besluit van 7 juli 2006 ter bevordering van de elektriciteitsproductie in kwalitatieve warmtekrachtinstallaties. 1. Situering Warmtekrachtkoppeling (WKK) is de gelijktijdige opwekking van warmte en kracht (onder de vorm van elektriciteit of aandrijfkracht). Door de gelijktijdige opwekking van warmte en kracht besparen warmtekrachtkoppelingsinstallaties tot 20-30% primaire energie ten opzichte van de meest efficiënte gescheiden opwekking. De gescheiden opwekking gebeurt traditioneel in een elektriciteitscentrale en een ketel, maar hierbij gaat een belangrijk deel van de energie verloren. Sinds de jaren 90 is warmtekrachtkoppeling daarom één van de hoekstenen van het energiebeleid, en wordt WKK ook beschouwd als één van de voornaamste mogelijkheden om de uitstoot van broeikasgassen in belangrijke mate terug te dringen. WKK is daarom in de opeenvolgende energie- en klimaatplannen opgenomen als één van de belangrijkste maatregelen. Warmtekrachtkoppeling wordt ook steeds vermeld als economisch één van de interessantste maatregelen om energieverbruik en broeikasgasemissies te verminderen. Zo stelde het Vlaams regeerakkoord dat een groen of duurzaam stedengewest onder meer een stijging van het aandeel kwalitatieve WKK betekent. De ontwikkeling van warmtekrachtkoppeling startte in Vlaanderen begin jaren negentig, en kende vooral in de tweede helft van de jaren 90 een sterke groei. Vanaf 2000 viel deze groei stil omwille van een aantal redenen: de liberalisering van de elektriciteitsmarkt en de minder goede economische omgeving voor WKK (vb. brandstofprijzen, elektriciteitsprijzen). (grafiek 1)

2 opgesteld vermogen WKK-installaties (totaal elektrisch vermogen in MW) Grafiek 1 Om een nieuwe impuls te geven aan WKK, is vanaf 2005 een ondersteuningsmechanisme in werking getreden, via de zgn. warmtekrachtcertificaten. Daarbij werden de elektriciteitsleveranciers verplicht in verhouding tot hun leveringen jaarlijks een aantal certificaten voor te leggen (de certificatenquota). Deze certificaten worden toegekend aan de exploitanten van WKK-installaties, a rato van 1 certificaat per megawattuur (1000 kilowattuur) primaire energiebesparing gerealiseerd door hun WKK-installatie. De WKK-exploitanten kunnen de verkregen certificaten verkopen aan de elektriciteitsleveranciers, waardoor een markt en een marktprijs ontstaat. De WKK-quota nemen jaarlijks toe, en werden in het WKK-besluit (oorspronkelijk besluit van 5 maart 2004, vervangen door het Besluit van de Vlaamse Regering van 7 juli 2006 ter bevordering van de elektriciteitsopwekking in kwalitatieve warmtekrachtinstallaties), artikel 11 vastgelegd: W = 0,0119 in 2006; 0,0216 in 2007; 0,0296 in 2008; 0,0373 in 2009; 0,0439 in 2010; 0,0490 in 2011; 0,0520 in 2012; 0,0523 vanaf De factor W moet vermenigvuldigd worden met het aantal MWh dat een elektriciteitsleverancier heeft geleverd om het aantal WKK-certificaten te bekomen dat de leverancier op 31 maart van het daaropvolgende jaar moet voorleggen. Zoals uit bovenstaande grafiek 1 ook blijkt, zorgde dit systeem voor een hernieuwde groei van WKKinstallaties van 2005 tot

3 Daardoor nam de laatste jaren ook de elektriciteitsproductie uit WKK (grafiek 2) en de primaire energiebesparing sterk toe. Het aandeel elektriciteit uit WKK steeg van ongeveer 10% van de totale elektriciteitsleveringen in 2005 tot ongeveer 16% in totale netto elektriciteitsproductie van WKKinstallaties in GWh (dus zonder rechtstreekse aandrijving) Grafiek 2 De Vlaamse Regering heeft (in het regeerakkoord van de vorige legislatuur) 19% vooropgesteld als doelstelling tegen Dit is haalbaar indien de groei van de afgelopen jaren zich verder zet. Daarvoor is een stabiel investerings- en ondersteuningsklimaat noodzakelijk. De afgelopen jaren was de marktwaarde van de WKK-certificaten vrij stabiel rond de euro per certificaat. De onderstaande grafiek 3 laat echter zien dat we van een tekort aan certificaten geëvolueerd zijn naar een overschot van 50% aan certificaten voor de inleveringsronde van 31 maart 2009 en 120 % voor de inleveringsronde van 31 maart

4 % WKK-certificaten beschikbaar/ingeleverd ten opzichte van het aantal voor te leggen certificaten op 31 maart % % beschikbare WKKcertificaten % ingeleverde WKKcertificaten Grafiek 3 De marktwaarde van de certificaten kent daardoor de afgelopen maanden een dalende trend (grafiek 4). Daarbij werden in december 2009 en januari 2010 toch aanzienlijke hoeveelheden certificaten verhandeld. De prijsdaling wordt tot op heden nog beperkt omdat een groot deel van de verkoop gebeurt op basis van langetermijncontracten, en WKK-certificaten gedurende 5 jaar geldig blijven en dus ook kunnen opgespaard worden voor volgende inleveringsrondes. Wanneer echter verder duidelijk wordt dat het overschot aan WKK-certificaten structureel is, en ook de volgende inleveringsrondes zal aanhouden, zal naar verwachting de waarde van de WKK-certificaten significant zakken. Enkel installaties op het distributienet kunnen dan nog terugvallen op de minimumsteun. Uit de analyse van de door Vito berekende onrendabele top voor verschillende WKK-technologieën, blijkt dat in deze situatie nieuwe investeringen minder evident worden, maar ook dat bestaande installaties onrendabel worden en kunnen stilgelegd worden, omdat terug overgeschakeld wordt op klassieke stookketels. Met een significant verminderde waarde van de certificaten zal een gedeelte van de bestaande installaties, wanneer ze op het einde van hun levensduur komen, vervangen worden door ketels in plaats van door een nieuwe WKK. Met enkel de minimumsteun zal maar een beperkt deel van de installaties kunnen vervangen worden, en de grote installaties, die nauwelijks op steun meer kunnen rekenen, zullen minder rendabel zijn. Het WKK-park zal daardoor geleidelijk niet meer vervangen worden, tot er terug een certificatenaanbod is overeenkomend met het momenteel in het besluit opgenomen quotum van 5,23%. Daardoor stijgt het energieverbruik in vergelijking met de huidige situatie, en wordt opnieuw achterstand opgebouwd naar energiebesparing te realiseren in het kader van middellange termijn klimaat- en energie-efficiëntiedoelstellingen. Dit is geen wenselijke situatie. 4

5 Grafiek 4 WKK vormt ook in het energie- en klimaatbeleid tot 2020 een onmisbare peiler. De prognosestudie afgerond door VITO eind 2009 geeft volgende groeimogelijkheden voor WKK: Elektrisch vermogen (MW) Business-as-usual Pro-actief scenario De primaire energiebesparing uit WKK zou volgens de verwachting ook sterk kunnen stijgen: besparing op primaire energie in GWh BAU-scenario VITO prognosestudie PRO-scenario VITO prognosestudie Vito bepaalt het potentieel voor WKK als het percentage van de stoomvraag in de industrie en landbouw dat WKK kan invullen. In het BAU scenario schat men het percentage dat overschakelt eerder voorzichtig in, met een strengere limiet op de groei van WKK. In het PRO scenario gaat men uit van een gunstiger investeringsklimaat zodat een groter aandeel van het potentieel ingevuld wordt. Er heerst een stabiel investeringsklimaat waarin er transparantie voor de investeerder is in verband met steunmechanismen op lange termijn. Verondersteld wordt dat in het BAU-scenario door investeerders eerder gerekend wordt met de minimum gegarandeerde certificaatwaarde. Uitgaande van deze prognoses kan het aantal verwachte certificaten berekend worden en vergeleken worden met het aantal in te leveren certificaten. In onderstaande grafiek 5 wordt het aantal in te leveren certificaten vanaf de certificatenronde op 31 maart 2010 vergeleken met het gemiddeld aantal te verwachten certificaten (gemiddelde tussen BAU- en PRO-scenario). 5

6 certificatenaanbod tov quota in % BAU-PRO gemiddelde tov huidige quota Grafiek 5 Voor de inleveringsronde op 31 maart 2010 bedroeg het aanbod van certificaten 4,145 miljoen certificaten ten opzichte van een aantal in te leveren certificaten van 1,890 miljoen. Het overschot aan certificaten zal duidelijk ook in de verdere toekomst nog toenemen en leiden tot een ineenstorting van de markt. Daarnaast zijn er ook nog enkele toepassingsmodaliteiten van de certificatenverplichting die in bepaalde gevallen problemen opleveren en waarvoor bijkomende wijzigingen voorgesteld worden: het toekennen van steun in het geval een WKK-installatie een andere WKK-installatie vervangt, en de certificatenverplichting voor afnemers die geen leverancier hebben. 2. Voorstel 2.1. Betere afstemming van de steun op de onrendabele top (artikel 3) Het certificatensysteem werd bij de uitwerking in 2004 afgestemd op de steun die noodzakelijk was volgens een aantal simulaties uitgevoerd door Cogen Vlaanderen en gecontroleerd door VITO en het Vlaams Energieagentschap (VEA). Door VITO is in overleg met Cogen Vlaanderen en VEA een nieuwe berekening uitgevoerd waarbij de actuele onrendabele top wordt bepaald voor een aantal verschillende WKK-technologieën en schaalgroottes. De onrendabele top is de steun die noodzakelijk is om tot een economisch haalbaar project te komen. Uit de berekeningen blijkt dat de onrendabele top niet zozeer varieert op basis van de technologie of op basis van de schaalgrootte, maar vooral afhankelijk is van de waarde van de geproduceerde elektriciteit. Wanneer de elektriciteit moet teruggeleverd worden aan het net omdat het lokale verbruik te laag ligt, is de waarde van de geproduceerde elektriciteit veel kleiner dan bij verbruik ter plaatse. Bij verbruik ter plaatse wordt de aankoop van elektriciteit vermeden, wat de geproduceerde elektriciteit een hogere waarde geeft. Uit de berekeningen blijkt dat de huidige marktwaarde van de WKK-certificaten (ongeveer 40 euro), ook voor volledige teruglevering aan het net, WKK-projecten een voldoende rendabiliteit biedt. Projecten die de elektriciteit zelf ter plaatse kunnen verbruiken, realiseren een meerwaarde op deze elektriciteit van euro/mwh. Het voorstel beperkt deze meerwaarde bovenop een rendabel project door voor de zelf verbruikte elektriciteit een kwart certificaat (waarde 10 euro) per MWh zelf verbruikte elektriciteit af te trekken. In de praktijk gebeurt dit doordat de VREG bij de maandelijkse toekenning per MWh zelf verbruikte elektriciteit een kwart certificaat dat aanvaardbaar is voor de quota minder zal toekennen. Er blijft dan nog steeds een meerwaarde bestaan die een impuls moet geven om de geproduceerde elektriciteit zoveel mogelijk ter plaatse te gebruiken waar mogelijk. 6

7 Daardoor komen minder certificaten op de markt en daalt het overaanbod. Om de investeringsstabiliteit te garanderen, wordt dit enkel voorzien voor nieuwe of ingrijpend gewijzigde installaties vanaf 1/1/2012. Volgens het gemiddelde BAU-PRO-scenario komen jaarlijks gemiddeld 75 MW nieuwe installaties in dienst. Daarnaast ontvangen de bestaande installaties een degressieve steun, en komen zij als nieuwe (vervangen of ingrijpend gewijzigde) installaties geleidelijk aan opnieuw in aanmerking voor een nieuwe certificatencyclus. Om de impact op het certificatenaanbod te kunnen ramen, nemen we aan dat van de bestaande ongeveer 2000 MW WKK-installaties jaarlijks 150 MW vervangen wordt. Daardoor valt jaarlijks ongeveer 225 MW installaties onder de nieuwe regeling. Naar schatting de helft van de WKK-elektriciteitsproductie wordt ter plaatse verbruikt. Volgens de laatst beschikbare statistieken voor 2008 werd met 1923 MWe vermogen MWh elektriciteit geproduceerd. Voor 225 MWe nieuwe installaties zou dit evenredig kunnen geraamd worden op MWh elektriciteitsproductie. Als daarvan de helft ter plaatse wordt verbruikt en daarvoor een kwart certificaten wordt afgetrokken, betekent dit een verlaging van het certificatenaanbod telkens met ongeveer certificaten per jaar totdat de bestaande installaties volledig vervangen zijn en onder de nieuwe regeling vallen. De impact van deze wijziging wordt ook verder doorgerekend in de voorgestelde gewijzigde quota en kostenramingen. De vermindering van de steun wordt niet toegepast voor micro-wkk en kleinschalige WKKinstallaties (onder 1 MW), aangezien de onrendabele top van deze kleinere installaties hoger ligt Wijziging quota (artikel 2) Om de ineenstorting van de marktwaarde van de WKK-certificaten te voorkomen, wordt ook een verhoging van de huidige quota voorgesteld: Inleveringsronde huidige quota %/jaar 3,73 4,39 4,9 5,2 5,23 5,23 5,23 5,23 5,23 5,23 5,23 5,23 5,23 gewijzigde quota 4,39 6 6,5 7 7,9 8,5 9,2 9,8 10,5 10,5 10,5 10,5 In de onderstaande grafieken 6.1 en 6.2 wordt de verhouding weergegeven tussen het aantal voor te leggen certificaten volgens deze aangepaste quota en het aantal verwachte certificaten. Het aantal verwachte certificaten werd berekend op basis van het PRO-scenario, respectievelijk op basis van het gemiddelde tussen het BAU- en PRO-scenario. Deze scenario s komen overeen met 3000, respectievelijk 2750 MW WKK tegen certificatenaanbod tov quota in % PRO t.o.v. gewijzigde quota Figuur 6.1 7

8 certificatenaanbod tov quota in % BAU-PRO gemiddelde t.o.v. gewijzigde quota Figuur 6.2 Er blijft op korte termijn een certificatenoverschot bestaan ten opzichte van het certificatenaanbod in het PRO-scenario of in het gemiddelde BAU-PRO-scenario. Daardoor kan de marktwerking spelen en verwachten we de eerstvolgende jaren een geleidelijke prijsdaling van de certificaten. Vanaf 2017 ontstaat een evenwicht tussen de gewijzigde quota en het certificatenaanbod ergens tussen het PRO (certificatenoverschot) en het gemiddelde BAU-PRO (certificatentekort). De juiste evenwichtsprijs is moeilijk te voorspellen. De marktwerking moet daarom permanent opgevolgd worden (evoluties in certificatenaanbod, elektriciteitsprijzen, gasprijzen enz.). Het concreet voorontwerp van besluit tot verhoging van de quota volgens bovenstaande tabel gaat als bijlage 1. Daarbij wordt in het WKK-besluit (oorspronkelijk besluit van 5 maart 2004, vervangen door het Besluit van de Vlaamse Regering van 7 juli 2006 ter bevordering van de elektriciteitsopwekking in kwalitatieve warmtekrachtinstallaties), artikel 11 gewijzigd. Impact op de elektriciteitsprijzen: De quota zijn opgelegd aan de elektriciteitsleveranciers. Een aantal van deze elektriciteitsleveranciers baten ook WKK-installaties uit en ontvangen dus ook WKK-certificaten. De leveranciers kunnen dus op twee manieren de WKK-quota invullen: door zelf WKK-installaties uit te baten of door WKKcertificaten aan te kopen. In beide gevallen zullen zij daarvoor extra kosten maken en deze doorrekenen aan de afnemers. In het maximale geval belopen de kosten de marktwaarde van de certificaten vermenigvuldigd met het aantal voor te leggen certificaten. Indien de leveranciers (of een zusterfirma) zelf een WKK-installatie kunnen uitbaten die WKK-certificaten genereert aan een lagere kost dan de marktwaarde van de certificaten, kunnen deze kosten echter ook aanzienlijk lager liggen. We beschouwen verder echter het worst-case-scenario. De stijging van de quota vertaalt zich niet in een recht evenredige stijging van de huidige impact op de elektriciteitsprijzen. Er zijn minstens drie factoren van belang: - Doordat er meer WKK geïnstalleerd wordt, dalen de leveringen (historisch met ongeveer 1% per jaar). Om dus dezelfde hoeveelheid WKK-besparing te realiseren, moeten de quota op de resterende leveringen met jaarlijks ongeveer 1% stijgen. Dit effect is op lange termijn beperkt, omdat het aandeel WKK in de elektriciteitsleveringen volgens de prognoses zou kunnen stijgen van ongeveer 16% vandaag naar 22% (BAU) tot 26% (PRO). - Doordat de boete voor ontbrekende certificaten niet geïndexeerd is, daalt jaarlijks de werkelijke waarde van de boete en de marktwaarde in verhouding tot de inflatie (voor onderstaande grafiek nemen we 2% aan). - Volgens alle meest recente prognoses wordt omwille van de stijgende brandstofkosten op middellange termijn een aanzienlijke stijging van de elektriciteitsprijzen verwacht. Het relatief aandeel van de WKK-quota-kosten in de totale elektriciteitsprijs wordt daardoor beperkt. 8

9 De relatieve impact op de industriële verbruikers is groter omdat de quotakosten verdeeld worden over een lagere elektriciteitsprijs. De steun voor WKK-installaties gaat echter ook voor het grootste deel naar de industriële toepassingen, omdat daar ook het meest WKK wordt toegepast. Bij de huidige quota en marktwaarde zou de impact dalen van 2% (2012) op het maximum tot 1,5% in 2020 (respectievelijk van 1,2% naar 0,9% voor huishoudens). Bij de verhoogde quota zou de impact geleidelijk stijgen tot ongeveer 2,5% voor de industrie tegen 2018 en 1,5 % voor de huishoudens. Hierbij wordt echter enkel gekeken naar de kosten. Langs de andere kant bieden vooral de grootschalige WKK-installaties ook mogelijkheden om de werking van de elektriciteitsmarkt te verbeteren. Door deze installaties wordt het aantal elektriciteitsproducenten en de concurrentie verhoogd, wat een aanzienlijke impuls tot verlaging van de elektriciteitsprijs kan opleveren. Het is echter moeilijk dit effect kwantitatief in te schatten Toepassingsmodaliteiten van het begrip beschikbare warmte (artikel 1) De VREG merkt dossiers op waarbij een bestaande warmtekrachtinstallatie, die nog niet op het einde van haar levensduur is, vervangen wordt door een volledig nieuwe warmtekrachtinstallatie. Het WKK-Besluit (artikel 10, 5) schrijft voor dat in die gevallen moet rekening gehouden worden met de reeds op energiebesparende wijze geleverde warmte uit de oude warmtekrachtinstallatie bij de berekening van het aantal warmtekrachtcertificaten voor de nieuwe installatie, en niet met een referentieketel. De bedoeling is om de vervanging van een WKK-installatie door een nieuwe WKKinstallatie slechts volledig te ondersteunen op het einde van de levensduur van de bestaande installatie. Om de geleverde, beschikbare warmte uit de vorige installatie te bepalen, vraagt het WKK-Besluit rekening te houden met de periode 365 dagen voorafgaand aan de certificatenaanvraag. Er stelt zich nu een probleem indien de aanvraag tot toekenning voor warmtekrachtcertificaten voor de nieuwe installatie wordt ingediend bij de VREG 365 dagen na de opstart van de nieuwe installatie. In die periode was er geen beschikbare warmte, zodat de nieuwe installatie toch een maximaal aantal warmtekrachtcertificaten kan ontvangen naar aanleiding van de late aanvraag. In de geest van de wet is het logischer om de periode van 365 dagen voorafgaand aan de certificatenaanvraag te wijzigen naar 365 dagen voorafgaand aan de indienstname van de nieuwe warmtekrachtinstallatie. Het ontwerpbesluit in bijlage 1 stelt daarom voor artikel 10, 5 van het WKK-Besluit, laatste zin, op het einde te wijzigen van voorafgaand aan de certificatenaanvraag. naar voorafgaand aan de indienstname van de nieuwe warmtekrachtinstallatie. Dit heeft alleen een effect op het aantal warmtekrachtcertificaten voor die nieuwe installaties die oude warmtekrachtinstallaties vervangen die nog niet op het einde van hun levensduur zijn. Deze installaties zullen niet meer via een late aanvraag bij de VREG het maximum aan warmtekrachtcertificaten kunnen toegewezen krijgen. De VREG zal in deze gevallen bij de berekening van het aantal warmtekrachtcertificaten rekening houden met de beschikbare warmte 365 dagen voor de datum van indienstname van de nieuwe installatie. Voor installaties die al bestonden voor 2002 en dus geen rekening konden houden met het WKKcertificatensysteem (destijds in ontwerp) wordt een éénmalige overgangsregeling voorzien. Indien geen overgangsmaatregel voorzien wordt, zullen sommige bestaande installaties de vervanging door een nieuwe WKK uitstellen door een jaar warmte te betrekken uit ketels. In dit overgangsjaar is er dan geen beschikbare warmte van restwarmte of WKK en dan zou men na dit 9

10 overgangsjaar toch terug van een volledige certificatenperiode kunnen genieten. Het nadeel is dan dat tijdens dit overgangsjaar veel meer energie verbruikt wordt. Voor installaties die al bestonden voor 2002 en dus geen rekening konden houden met het WKKcertificatensysteem (destijds in ontwerp) wordt daarom een éénmalige overgangsregeling voorzien. Zij kunnen na het aflopen van de bestaande warmtecontracten (meestal over 15 jaar voor grote WKKprojecten) een nieuwe WKK bouwen. Indien zij na een jaar WKK-certificaten aanvragen, kunnen zij genieten van de WKK-steun, maar verliezen ze het eerste jaar certificaten. Daardoor wordt geen overmatige steun toegekend (de steun is ongeveer even hoog als bij toekenning van volledige steun voor een exploitatie over 20 jaar), en wordt vermeden dat oude installaties die een contract over 15 jaar hadden met een warmteleverancier tijdens het daaropvolgende jaar gaan overschakelen op ketels Quotumverplichting WKK voor toegangshouders (artikel 2) Verschillende (grote en energie-intensieve) bedrijven doen geen beroep op een leverancier en kopen zelf hun elektriciteit aan (op de elektriciteitsbeurs Belpex, via de hub van Elia, ). Het gaat om bedrijven die zelf toegangshouder zijn van hun afnamepunt, daar waar doorgaans een leverancier wordt aangeduid als toegangshouder op het afnamepunt. Doordat deze bedrijven geen leverancier zijn in de zin van het Elektriciteitsdecreet (leverancier = natuurlijke of rechtspersoon die elektriciteit verkoopt aan eindafnemers), waren zij tot voor enkele jaren niet verplicht om groenestroomcertificaten in te dienen voor hun eigen aankopen. Aan de andere kant is het voor de VREG niet mogelijk om te bepalen welke leverancier feitelijk levert aan deze bedrijven. De leverancier van de elektriciteit die door deze bedrijven wordt ingekocht is meestal niet bekend als gevolg van de anonimiteit die verbonden is aan de verkoop via de elektriciteitsbeurs. Bovendien kan het aantal kwh elektriciteit dat wordt verhandeld op de beurs wel worden aangeleverd, maar door de anonimiteit op de beurs is het niet mogelijk om te bepalen of de betrokken elektriciteit al of niet in het Vlaams Gewest werd geleverd. Dit laatste is nochtans cruciaal om te bepalen of er certificaten dienen ingeleverd te worden door de betrokken leverancier en hoeveel dan wel. Bijgevolg moesten er geen groenestroom- en warmtekrachtcertificaten ingediend worden voor de elektriciteit die bedrijven zelf aankopen zonder tussenkomst van een bij de netbeheerder gekende leverancier. Het gaat om aanzienlijke volumes elektriciteit waarvoor geen certificaten worden ingeleverd. Indien de bestaande voorbeelden meer en meer navolging krijgen, zou het systeem van groenestroom- en warmtekrachtcertificaten onder druk gezet worden. De quotumverplichting voor toegangshouders werd daarom met een wijziging aan het Elektriciteitsdecreet van 29 juni 2007 reeds opgelegd voor wat betreft groenestroomcertificaten. Het lijkt gepast deze quotumverplichting voor toegangshouders ook uit te breiden met betrekking tot warmtekrachtcertificaten. In voorliggend voorstel tot wijziging van het Besluit wordt daarom voorzien om de quotumverplichtingen inzake warmtekrachtbesparing op te leggen aan de toegangshouder wanneer er in het toegangsregister geen leverancier geregistreerd staat als toegangshouder op het betrokken afnamepunt. Met name zullen deze bedrijven zelf een hoeveelheid certificaten moeten voorleggen in relatie tot de elektriciteit die werd afgenomen op de afnamepunten waarop zij als toegangshouder staan geregistreerd. De afgelopen jaren bleek het slechts om één toegangshouder te gaan. Voor het jaar 2010 zijn deze gegevens nog niet gekend. Gelet op de verdere liberalisering van de elektriciteitsmarkt is het echter waarschijnlijk dat er in de komende jaren meer toegangshouders zullen zijn. 10

11 3. Weerslag van het voorstel van beslissing op de begroting van de Vlaamse Gemeenschap. Gezien het certificatensysteem wordt opgelegd aan de elektriciteitsleveranciers wordt er geen weerslag op de begroting van de Vlaamse Gemeenschap verwacht. Het gunstig advies van de Inspectie van Financiën werd bekomen op 26 maart 2010 en is opgenomen als bijlage 5. Het begrotingsakkoord werd bekomen op 20 mei 2010, en is opgenomen als bijlage Weerslag van het voorstel op het personeelskader en de personeelsbudgetten. De voorgestelde wijzigingen veroorzaken geen bijkomende administratieve lasten. Het voorstel van beslissing heeft geen weerslag op het personeelsbestand en op het personeelsbudget, zodat het akkoord van de Vlaamse minister, bevoegd voor het algemeen beleid inzake personeel en organisatieontwikkeling, niet vereist is. 5. Weerslag van het voorstel op de lokale besturen. a) personeel: het voorstel heeft geen weerslag op gebied van personeelsinzet b) werkingsuitgaven: het voorstel heeft geen weerslag op de lopende uitgaven c) investeringen en schuld: het voorstel heeft geen investeringen als gevolg d) ontvangsten: het voorstel resulteert niet in bijkomende ontvangsten e) conclusie: het voorstel heeft geen weerslag op de werking van de lokale besturen 6. Kwaliteit van de regelgeving. a. Reguleringsimpactanalyse Er wordt, wat het vastleggen van de WKK-quota betreft, gekozen voor het pro-actief scenario omdat dit de beste garantie biedt op een zo hoog mogelijk aandeel van WKK in het elektriciteitsverbruik met positieve effecten op gebied van realiseren van Europese doelstellingen, CO 2 -besparing, voorzieningszekerheid, nieuwe economische activiteiten, innovatie en tewerkstelling. De steun wordt beter afgestemd op de onrendabele toppen, waardoor de impact van de quotaverhoging op de elektriciteitsprijzen beperkt wordt. Dit zorgt ervoor dat de keuze van de Vlaamse Regering wordt geïmplementeerd om de steun af te stemmen op de onrendabele top. De voorziene aanpassing enkel voor nieuwe installaties betekent tevens dat er geen aanleiding wordt gegeven tot een klacht betreffende onbehoorlijk bestuur en een eis tot schadevergoeding door eventueel benadeelde uitbaters van bestaande installaties. De verbeterde toepassingsmodaliteiten voor het begrip beschikbare warmte zorgen ervoor dat geen steun wordt toegekend voor projecten waar geen bijkomende energiebesparing gerealiseerd wordt en dat nieuwe steun voor WKK-projecten maar toegekend wordt wanneer een WKK-installatie aan vervanging toe is. De toepassing van de quota op alle elektriciteitsverbruiken (ook indien de elektriciteit niet wordt geleverd door een leverancier) vermijdt dat de kosten van de WKK-steun onevenwichtig gespreid worden over de verbruikers. 11

12 De reguleringsimpactanalyse werd aangepast op basis van het RIA-advies. b. Administratieve lasten De voorgestelde wijzigingen hebben geen bijkomende administratieve lasten tot gevolg. c. Wetgevingstechnisch advies Het ontwerp werd aangepast aan de opmerkingen van het wetgevingstechnisch advies nr d. Taaladvies Het ontwerp werd aangepast aan de opmerkingen van het taaladvies nr Bijlagen. Bijlage 1: voorontwerp van besluit; Bijlage 2: reguleringsimpactanalyse; Bijlage 3: wetgevingstechnisch advies; Bijlage 4: taaladvies; Bijlage 5: advies inspectie van financiën; Bijlage 6: begrotingsakkoord. 8. Voorstel van beslissing. De Vlaamse Regering beslist: - haar principiële goedkeuring te hechten aan het voorontwerp van besluit van de Vlaamse Regering houdende de wijziging van het besluit van 7 juli 2006 ter bevordering van de elektriciteitsopwekking in kwalitatieve warmtekrachtinstallaties, zoals opgenomen als bijlage 1; - de Vlaamse minister, bevoegd voor het energiebeleid, ermee te gelasten over het bovenvermelde voorontwerp van besluit het advies van de Vlaamse Reguleringsinstantie voor de Elektriciteits- en Gasmarkt (VREG), van de Sociaal Economische Raad van Vlaanderen (SERV) en van de Milieu- en Natuurraad van Vlaanderen (MiNa-Raad) in te winnen met het verzoek hun advies uit te brengen binnen een termijn van dertig dagen; De Vlaamse minister van Energie, Wonen, Steden en Sociale Economie Freya VAN DEN BOSSCHE 12