Openbaar ministerie Aanwijzing verbaliseringsbeleid en procesbeschrijving minderjarigen

Transcriptie

1 Openbaar ministerie Aanwijzing verbaliseringsbeleid en procesbeschrijving minderjarigen Categorie: opsporing, vervolging, executie Rechtskarakter: aanwijzing i.d.z.v. artikel 130 lid 4 Wet RO (nieuw) Afzender: College van procureurs-generaal Adressaat: Hoofden van de parketten Registratienummer: 1999A001 Datum vaststelling: Datum inwerkingtreding: Geldigheidsduur: Publikatie in Stcrt: 82 d.d. 29 april 1999 Vervallen: Richtlijn verbaliseringsbeleid minderjarigen (politiesepot) d.d ; Procesbeschrijving strafzaken minderjarigen 12 tot 18 jaar d.d Relevante richtlijnen voor strafvordering: kinderzaken (misdrijven), reg. nr. 1999R001 Wetsbepalingen: Jurisprudentie: Bijlage(n): 4 Achtergrond 1. Jeugdcriminaliteit Jeugdcriminaliteit is een verzamelbegrip waaronder een grote diversiteit aan strafbare gedragingen wordt samengevat. Aldus de definitie, zoals opgenomen in het rapport Met de neus op de feiten van de Commissie-Van Montfrans 1. Deze variëren van incidenteel, normoverschrijdend opgroeigedrag dat kan worden gezien als een doorgeschoten uiting van het normale of gezonde experimenteergedrag van kinderen, pubers en adolescenten, tot racistisch geweld en het stelselmatig plegen van delicten om bijvoorbeeld een verslaving te bekostigen, er een dure leefstijl op na te kunnen houden of deel te kunnen uitmaken van een subcultuur waarbinnen delinquent gedrag groepsnorm is. Het doel van de bestrijding van jeugdcriminaliteit is zoveel mogelijk terugdringing van dit verschijnsel en beperking van de overlast tot een maatschappelijk aanvaardbaar niveau. In de wijze waarop dit doel wordt nagestreefd, treden gaandeweg verschuivingen op. Een pedagogisch gerichte aanpak zal van groot belang blijven voor de categorie jeugdigen bij wie die aanpak naar verwachting effect zal sorteren; naarmate leeftijd en criminaliteitspatroon vorderen en het delictgedrag instrumenteler van karakter wordt, zullen elementen als leedtoevoeging, vergelding en maatschappijbescherming echter een steeds grotere rol gaan spelen. Daarbij zal ook in het kinderstrafrecht de minderjarige steeds meer worden aangesproken op zijn eigen verantwoordelijkheid, steeds meer serieus worden genomen. Het (zogenoemde welzijns-) model, zoals dat lange tijd in Nederland werd aangehangen, waarbij op de eerste stappen van een jongere op het criminele pad met aanhoudende lankmoedigheid werd gereageerd (mondelinge en schriftelijke waarschuwingen, sepots van uiteenlopend karakter, voorwaardelijke straffen), is thans verlaten 2. Dat wil niet zeggen dat er voortaan steeds zware straffen moeten worden opgelegd. Wél van groot belang is dat er op consistente wijze wordt gestraft, dat er in elk geval consequent een reactie op ieder strafbaar feit volgt, en wel binnen korte termijn na het plegen van het feit. Juist aan het begin van een criminele loopbaan moet adequaat worden gereageerd om zoveel mogelijk te bereiken dat het criminele gedrag wordt gestaakt; dat kan (nog steeds) lankmoedigheid vereisen, soms ook een korte, stevige tik op de vingers, alles, mits de jongere de reactie serieus neemt en het gevoel heeft, met die reactie zelf serieus genomen te worden. Als deze aanpak op dat moment mislukt, en de jongere volhardt in zijn of haar strafbaar gedrag, meestal van toenemende zwaarte en met soms ruw geweld, dan moet het als zinloos worden beschouwd, om ook dan nog aan te komen met straffen waarvoor het belang van het kind als primaire inspiratiebron geldt; immers, op 16- en 17- jarigen, die zich schuldig maken aan gewapende overvallen, of reeksen woninginbraken plegen of lid zijn van een criminele organisatie, maken dergelijke straffen geen enkele indruk. Anderzijds is het ook bepaald een bedrijfs belang, dat grote aantallen geringe strafbare feiten niet het justitiële apparaat verstoppen; officieren en rechters kunnen zich dan bezighouden met relatief zwaardere zaken. 2. Doelstelling van de aanwijzing De beleidsnorm is een afdoening van 75% van de kinderzaken binnen 6 maanden na het eerste verhoor. Deze doorlooptijd van 6 maanden betreft de deeltrajecten opsporing, OM-afdoening en afdoening door tussenkomst rechter. Indien als uitgangspunt wordt gekozen dat het eerste verhoor van verdachte onverwijld plaatsvindt na bekend worden van de identiteit van de verdachte, dan is in het merendeel van de zaken 1 maand voldoende om het proces-verbaal op te maken en in te zenden. Gestreefd wordt om de afdoeningsbeslissing door het OM, in het geval van overleg met de Raad voor de Kinderbescherming, binnen 1 maand te laten plaatsvinden. Van het OM wordt een stringent toezicht verlangd op het spoedig inzenden van de processen-verbaal door de politie, alsmede een voortvarend optreden bij het nemen van de beslissing en het (eventueel) aanbrengen ter terechtzitting. 3. Standaardprocedure In het bijzonder met het oog op het zo kort mogelijk houden van de zogenoemde doorlooptijden is een standaardprocedure voor strafzaken tegen minderjarigen opgesteld. De standaardprocedure wordt aan de parketten aangeboden als toetsingsinstrument voor de behandeling van jeugdzaken; de procedure krijgt pas een verplichtend karakter, indien een parket, dat deze procedure niet (geheel of op onderdelen) volgt, niet aan het gestelde beleidsvoornemen mocht voldoen. De voorstellen in de standaardprocedure beperken zich tot: de zaken waarin de verdachte zich niet in voorlopige hechtenis bevindt; een snelle doorlooptijd van die categorie zaken wordt immers verzekerd door de wettelijke termijnen rond de voorlopige hechtenis; de behandeling van zaken in eerste aanleg: behandeling in meerdere instan- Uit: Staatscourant 1999, nr. 82 / pag. 12 1

2 ties vergt uiteraard meer tijd dan in één instantie. Dat neemt niet weg dat het kwali-teitsaspect van een korte doorlooptijd onverkort geldt voor een eventuele behandeling in hoger beroep. De standaardprocedure is in de aanwijzing telkens opgenomen in de paragrafen 2 onder opsporing, vervolging en executie. Zie voor de procesbeschrijving bijlagen 1 en Meetpunten De doorlooptijd van strafzaken tegen minderjarigen kan worden vastgesteld aan de hand van meetpunten, zowel voor het totale traject als voor de deeltrajecten. Om de parketten onderling te kunnen vergelijken is uiteraard nodig dat eenduidig wordt geregistreerd (Compas) en dat dezelfde meetpunten worden gehanteerd. De deeltrajecten opsporing, OMafdoening en dagvaarding, executie betreffen alle de verantwoordelijkheid van het OM; in elk traject is het OM in staat om invloed uit te oefenen. Voor die punten, waar het OM afhankelijk is van beslissingen van anderen (bijv. aanhoudingsbeleid rechter, capaciteit inrichtingen) is het zaak, die beslissingen in kaart te brengen als motivering voor het onder omstandigheden niet halen van gestelde termijnen. De meetpunten zijn in de aanwezig telkens opgenomen in de paragrafen 3 onder opsporing, vervolging en executie. Alle meetpunten kunnen door Compas worden geleverd. Zie voor een schematische weergave bijlage 4. Samenvatting Deze aanwijzing bevat een regeling voor het verbaliseringsbeleid en de procesbeschrijving voor minderjarigen. 1. Het politiesepot: de waarschuwing en Halt Minderjarigen, die strafbare feiten van betrekkelijk geringe ernst hebben gepleegd, kunnen via het politiesepot buiten het justitiële circuit worden gehouden. Mits adequaat toegepast, is het politiesepot doorgaans in het belang van de minderjarige. Het politiesepot omvat twee soorten afdoening: 1. het politiesepot als waarschuwing, waarbij behalve registratie en de mondelinge waarschuwing door de politie, geen inhoudelijke sanctie wordt toegepast, en 2. de Halt-afdoening, waarbij, ter voorkoming van strafvervolging hetzij een aantal uren moet worden gewerkt zonder vergoeding, hetzij schade moet worden vergoed, hetzij een combinatie van beide. De verhouding tussen beide soorten politiesepot kan als volgt worden samengevat: Halt, tenzij kan worden volstaan met een waarschuwing. Halt is dus bedoeld voor ernstige, de waarschuwing voor relatief minder ernstige zaken. Dat laatste de waarschuwing dus kan zich voordoen indien sprake is van een feit van een bagatel -karakter in ingeval van: bijzondere persoonlijke omstandigheden van de minderjarige (als: zeer jeugdige leeftijd, geestelijke gesteldheid, gezin, school, werk), of het reeds vergoed zijn van de toegebrachte schade. De politie vervult bij de toepassing van Halt een sleutelrol (zie art. 77e WvSr, Besluit aanwijzing Halt-feiten en de aanwijzing Halt-afdoening (reg. 1999A002)). Betrof de Halt-afdoening aanvankelijk een categoriaal beperkte groep feiten ( vandalisme ), het Besluit aanwijzing Halt-feiten van 25 januari 1995, Stb. 1995, 62, geeft daaraan een zodanige uitbreiding 3, dat een (verdere) verschuiving van de waarschuwing naar de Aandachtspunten: afwijking van de in het Besluit aanwijzing Halt-feiten en de Aanwijzing Halt-afdoening gestelde verwijzingscriteria is alleen mogelijk na overleg met (toestemming van) de officier van justitie in een concreet geval; de hulpofficier van justitie stelt het aantal uren vast (zie voor een voorbeeld bijlage 2.); bij een mislukte Halt-zaak moet ten spoedigste proces-verbaal worden ingezonden (er is al een verkort proces-verbaal opgemaakt; zie paragraaf 8 van de Aanwijzing Halt-afdoening) Recidive na waarschuwing of Halt Bij recidive moet in ieder geval een zwaardere afdoening volgen (in beginsel steeds: extreem lang tijdsverloop sedert een eerder gepleegd strafbaar feit kan tot een andere beoordeling leiden). Dus: na een waarschuwing volgt nimmer een tweede waarschuwing; de (hulp)officier van justitie heeft dan de keuze tussen een Halt-afdoening en een proces-verbaal. Bij recidive na een eerdere Halt-afdoening kan ook nog een tweede keer aan een Halt-project worden deelgenomen, mits het nieuwe strafbare feit niet plaatsvindt binnen een jaar na het eerdere feit. Die tijdsvoorwaarde wordt niet gesteld in geval van recidive na een waarschuwing. In schema: Opsporing Halt-afdoening alleszins te verwachten is. De afbakening tussen beide soorten politiesepot wordt er daarmee niet gemakkelijker op Wanneer waarschuwing of Halt? Bij niet voldoen aan de Halt-voorwaarden zal in het algemeen strafvervolging plaatsvinden; er moet in die gevallen dan ook sprake zijn van een vervolgbaar feit (bewijsbaar en van voldoende ernst) Proces-verbaal In de hierboven niet begrepen gevallen wordt steeds proces-verbaal opgemaakt. Andere omstandigheden die in ieder geval ertoe leiden dat proces-verbaal moet worden opgemaakt, zijn: verontrustende persoonlijke omstandigheden (niet naar school gaan, geen werk, een slechte relatie met ouder(s), geen woonplaats of zwerfgedrag, omgang met criminele vrienden, gebruik van veel alcohol en/of drugs, gokken); Uit: Staatscourant 1999, nr. 82 / pag. 12 2

3 bij een professionele of geraffneerde werkwijze; aard of aantal van de gepleegde strafbare feiten; ingeval van ernstige (maatschappelijke) verontrusting of overlast tengevolge van het feit, of van aanmerkelijke schade of letsel bij benadeelden; na inverzekeringstelling; indien de verdachte (of, ingeval van minderjarigen tot 16 jaar: de ouders) geen afstand doet van in beslag genomen voorwerpen); ingeval van strafbare feiten, gepleegd tegen de achtergrond van omstandigheden die aanleiding kunnen geven tot kinderbeschermingsmaatregelen Minderjarige en meerderjarige verdachten samen Als er naast minderjarige verdachten meerderjarige verdachten bij eenzelfde zaak betrokken zijn, moet zoveel mogelijk ten aanzien van allen hetzelfde beleid worden gevoerd; dit betekent in beginsel proces-verbaal, tenzij in overleg met de officier van justitie (of parketsecretaris) anders wordt beslist Registratie Om de recidiveregeling goed te kunnen toepassen, is nodig dat centraal wordt beschikt over de antecedenten van de jeugdige verdachte; dit betreft de registratie van de waarschuwingen, de Haltverwijzingen en de ingezonden processen-verbaal. Misdrijven kunnen worden opgenomen in het Herkenningsdienst Systeem (HKS) van de politie; voor de overtredingen is dit eerst mogelijk na wijziging van het reglement van het HKS Overleg en toetsing Alle politiesepot-beslissingen worden geregistreerd (BPS) en eenmaal per kwartaal gebundeld ter toetsing achteraf aan het OM voorgelegd. De officier van justitie zal in periodiek overleg met de politie toetsen of (opmaken en) inzenden van processen-verbaal aan het OM is achterwege gebleven conform de aanwijzing. Melding aan de Raad voor de Kinderbescherming vindt slechts plaats in bijzondere gevallen, en dan door de officier van justitie Inzenden processen-verbaal Gezien het belang van de vraag of wél of niet een proces-verbaal moet worden opgemaakt en ingezonden, dient deze vraag bij voorkeur door, of onder directe verantwoordelijkheid van, een hulpofficier van justitie worden beantwoord. Processen-verbaal tegen minderjarigen (zowel ingeval van voorgeleidingen als bij door de politie heengezonden verdachten) moeten binnen één maand na het eerste verhoor van verdachte aan de officier van justitie worden ingezonden. Er wordt daarbij van uitgegaan, dat dit verhoor zo spoedig mogelijk plaatsvindt na het bekend worden van de identiteit van de verdachte. In alle gevallen, waarin proces-verbaal wordt opgemaakt, moet de politie daarvan melding maken aan de Raad voor de Kinderbescherming. Bewaking van dit voorschrift vindt plaats door: inbouw van het formulier in BPS; periodieke uitdraai van mutatielijsten minderjarigenzaken en vergelijking daarvan met de bij de Raad voor de Kinderbescherming binnengekomen meldingen. Inzending proces-verbaal binnen één maand nà het eerste verhoor van verdachte; datum eerste verhoor; datum inschrijving proces-verbaal op het parket. Vervolging 1. Uitgangspunten 1.1. Snelle afdoening Een belangrijk kwaliteitsaspect bij de afdoening van strafzaken tegen minderjarigen van 12 tot 18 jaar is de termijn, die verstrijkt tussen het plegen van het strafbare feit en het moment waarop de reactie daarop straf, maatregel zichtbaar is voor de verdachte. Hoe sneller de jeugdige verdachte wordt geconfronteerd met de gevol-gen van zijn of haar handelen, hoe beter, d.w.z. hoe meer verwacht mag worden dat die reactie leidt tot gedragsbeïnvloeding van de minderjarige die hem of haar afhoudt van het plegen van strafbare feiten. In sommige gevallen zal een snelle interventie vanuit de hulpverlening, zo nodig in een strafrechtelijk kader, meer aangewezen zijn dan een strafrechtelijke sanctie. In die gevallen behoeft niet steeds bezwaar te bestaan tegen uitstel of aanhouding van de beslissing in de strafzaak. Om een grotere doorloopsnelheid te bereiken is nodig, dat termijnen worden gesteld waarbinnen de strafzaken tegen minderjarigen, onderscheiden naar afdoeningsmodaliteit, moeten zijn afgedaan. Dat geldt voor het totale traject, maar ook voor de deeltrajecten. In de hoofdstukken 2 en 3 worden die termijnen gedefinieerd aan de hand van de standaardprocedure, en daarin vastgelegde meetpunten. Ten behoeve van evaluatie en beleidsontwikkeling op landelijk niveau moet worden gestreefd naar een eenduidige registratie van afdoeningsmodaliteiten en meetpunten. In elke individuele zaak moet de doorloopsnelheid worden bewaakt, in die zin dat wordt gesignaleerd wanneer in een bepaald deeltraject de termijn is of dreigt te worden overschreden Afdoeningsmodaliteit De afdoening vindt plaats in een (processueel) zo vroeg mogelijk stadium; in beginsel wordt gekozen voor de minst vergaande afdoeningsmodaliteit, die redelij-kerwijs effect heeft. Zaken van geringe ernst kunnen en moeten onder bepaalde voorwaarden buiten het justitiële circuit worden gehouden. Daaronder vallen afdoeningen via het politiesepot (waarschuwingen en Halt). In de schematische weergave van de procesbeschrijving (zie bijlage 1) leidt dit tot afbuiging van de lijn politie/om/rechter. Dergelijke afbuigingen, maar ook die in de vorm van OMafdoeningen, voorkomen dat de stroom zaken leidt tot verstopping van heet justitiële apparaat; die afbuiging tijdens opsporings- of vervolgingstraject (politiesepot, Halt, OM-afdoening) vindt dan ook imperatief plaats, voorzover de ernst van het gepleegde feit en/of de persoon van de dader dat redelijkerwijs mogelijk en wenselijk maakt. De systematiek van het nieuwe jeugdrecht houdt in dat voor iedere afdoeningsmodaliteit een bovengrens aan de zwaarte van de sanctie is bepaald. Zo wordt bereikt dat naar de mate waarin de sanctie zwaarder is de toepassing daarvan met meer rechtswaarborgen is omgeven. Naarmate een zaaksbehandeling in het schema verder naar rechts (richting OM, kinderrechter) plaatsvindt, moet de daadwerkelijke aanpak zwaarder Uit: Staatscourant 1999, nr. 82 / pag. 12 3

4 zijn. Afhankelijk van factoren als ernst delict, recidive, persoonlijkheid dader, wordt de zaak tegen een strafrechtelijk minderjarige in beginsel op het laagst mogelijke niveau afgedaan; is dat om een of andere reden niet mogelijk of wenselijk, dan moet verderop zwaarder, en voelbaar, worden gestraft. Als bijvoorbeeld een Halt-klant de Halt-afdoening niet voltooit, moet dat niet worden beloond met een sepot gering feit en een schriftelijke waarschuwing; daarmee zou de geloofwaardigheid van eerder in het proces gelegen afdoeningen immers gevaar lopen Sancties en eerdere (strafrechtelijke) interventies De verwachte effectiviteit van een sanctie wordt niet alleen bepaald door de inhoud ervan, maar ook door een consequente toepassing in een zo vroeg mogelijk stadium. Dit betekent dat uitdrukkelijk rekening wordt gehouden met eerdere (strafrechtelijke) interventies. Dit uitgangspunt veronderstelt bekendheid met eerdere interventies. Voor een systematische registratie ervan is de ontwikkeling van een cliënt-volgsysteem noodzakelijk voor alle stadia van de strafrechtsketen in ruime zin. 2.1 Filtering van niet-voorgeleidingszaken De niet-voorgeleidingszaken worden gefilterd ; direct na binnenkomst op het parket vindt registratie plaats en worden afdoeningsbeslissingen genomen (door parketsecretaris/officier van justitie). Na registratie en dossiervorming worden iedere week zoveel zaken gefilterd, dat de voorraad te filteren zaken ten hoogste die voor een week is. De taak van de parketsecretaris is: het dossier controleren op volledigheid (melding aan de Raad voor de Kinderbescherming, Terwee-bijlagen); zo nodig bewaken van de bijvoeging van documentatie en uittreksel voogdijregister; verzorgen van de correspondentie met de politie over aanvullend bewijs; laten bijvoegen van evt. openstaande zaken; beoordelen van de zaak (al dan niet in overleg met de officier van justitie); zo nodig inlichtingen inwinnen bij de Raad voor de Kinderbescherming OM-afdoening zonder overleg met de Raad In de zaken waarin geen overleg met de Raad voor de Kinderbescherming plaatsvindt, wordt gestreefd naar een afdoeningsbeslissing binnen 2 weken na binnen-komst van het proces-verbaal. Deze categorie betreft globaal in ieder geval zaken waarin wordt besloten tot een taakstraf van niet meer dan 20 uur; een transactie van niet meer dan f 250, ; een technisch of een (onvoorwaardelijk) beleidssepot. Aan de Raad wordt zo spoedig mogelijk bericht, in welke zaken tot een OM-afdoening zonder overleg is beslist. Berispingen ten parkette dienen wegens gebrek aan baten zoveel mogelijk te worden vermeden OM-afdoening na overleg met de Raad Te overwegen valt, met de Raad voor de Kinderbescherming periodiek (bijv. eens per 2 weken) overleg te plegen over zaken: waarin verdachte onder toezicht is gesteld; met verdachten in de leeftijd tot 15 jaar; waarin een taakstraf van meer dan 20 uur wordt voorgesteld; waarin een transactie van meer dan f 250, wordt aangeboden; waarin sprake is van hoge schadeclaims; waarin sprake is van structureel schoolverzuim (Leerplichtwet); die leiden tot een dagvaarding. In deze categorie wordt gestreefd naar een afdoeningsbeslissing binnen 1 maand nà ontvangst van het procesverbaal op het parket. N.B.: Bij een taakstraf van meer dan 20 uur en bij een transactie van meer dan f 250, moet conform art. 489 WvSv een advocaat worden toegevoegd. Zie bijlage 3. In dagvaardingszaken is het raadzaam tijdens het overleg met de Raad een zittingsdatum vast te stellen. In zaken waarin de voorlopige hechtenis wordt geschorst verdient het aanbeveling meteen bij de schorsing een zittingsdatum te bepalen (en aan verdachte/ouders aan te zeggen) Voorgeleidingszaken In de voorgeleidingszaken wordt op de dag van de voorgeleiding het traject bepaald: hetzij heenzenden met dagvaarding, hetzij voorlopige hechtenis Afdoening door tussenkomst rechter De tijd, die verloopt tussen de eerste zitting en het moment van het vonnis, is in termen van doorlooptijd idealiter nihil. Er zijn diverse redenen waarom een rechter tot aanhouding beslist: soms is aanhouding wettelijk voorgeschreven (zoals in art. 495a WvSv), veelal echter vindt aanhouding zijn grond in: voeging met andere strafzaken tegen dezelfde verdachte, het (alsnog) uitbrengen van persoonsrapportage; de daaraan tem grondslag liggende (begrijpelijke) wens tot zorgvuldigheid, spant vaak het paard achter de wagen, omdat door die voeging onevenredig veel tijdverlies optreedt. In die gevallen zou dan ook de kwaliteit van de afdoening gebaat zijn met een belangenafweging OM-afdoening. Bij de afdoening door het OM moet onderscheid worden gemaakt tussen de posities, waarin met de Raad voor de Kinderbescherming wél of níet overleg wordt gepleegd. Zonder overleg met de Raad wordt de verwerkingstermijn tussen inschrijving en OM-beslissing gesteld op 2 weken; mét overleg met de Raad wordt de verwerkingstermijn gesteld op 1 maand. datum inschrijving proces-verbaal op het parket; datum OM-beslissing dagvaarding De gestelde termijn wordt gemeten vanaf het moment van de OM-beoordeling (in dit geval luidend: dagvaarden) tot aan de eerste zitting: ten hoogste drie maanden. beoordeling-om (dagvaarden) datum eerste zitting. Executie 1. OM-afdoening en afdoening door tussenkomst rechter Het deeltraject executie maakt onderscheid naar OM-afdoening en afdoe- Uit: Staatscourant 1999, nr. 82 / pag. 12 4

5 ning door tussenkomst rechter. De uitvoering van de beslissingen van het OM vindt direct nà het nemen van die beslissingen plaats: voor transacties worden acceptgiro s aangemaakt; voor het ovj-model taakstraf gaan voorstellen uit; is besloten tot dagvaarden, dan worden eveneens direct tenlasteleggingen aange-maakt en wordt zittingsruimte gereserveerd. Aan elk van deze modaliteiten zijn termijnen verbonden: de betalingstermijnen voor transacties en schadevergoedingen; de responstermijn bij een voorstel tot ovj-model en de termijn van executie daarvan, en ingeval van dagvaarding, de termijn tot aan de eerste zitting van de (kinder- )rechter. De trajectbewaking richt zich op de termijnen die ver-strijken vanaf het plegen van het strafbare feit tot aan het moment van de eerste zitting, alle andere (OM-)afdoeningen worden geacht tot en met de daadwerkelijke betaling binnen kortere termijnen te kunnen worden verwezenlijkt OM-afdoening De tijdens de filter en/of het overleg met de Raad genomen afdoeningsbeslissingen worden direct daaraan volgend ingevoerd in de apparatuur en verwerkt. de taakstraf meteen na de zitting beginnen. Alleen van OM-afdoeningen is de executie meetbaar (betaling van transactie of schadevergoeding, voltooiing taakstraf volgens ovj-model). Meetpunten (executie OM-afdoening): datum beslissing-om; datum betaling of (taakstraf ovjmodel); datum afboeking. Bij de afdoening door de rechter is de beslissingsdatum bekend, maar niet die van (het begin van) de executie. De executie van rechterlijke beslissingen de meting van het eindpunt zou in Compas of in een ander systeem moeten worden geregistreerd, wil de gehele keten kunnen worden beoordeeld. De OM-werkgroep denkt aan een maximale termijn van drie maanden voor: aanvang executie detentie; aanvang executie taakstraf. Een aandachtspunt is in dit opzicht positief dat jeugddetentie veelal wordt toegepast in zaken waarin verdachten ook in voorlopige hechtenis worden gehouden, zodat een uiteindelijk opgelegde vrijheidsstraf vroeg wordt tenuitvoergelegd. Overgangsrecht De beleidsregels in deze aanwijzing hebben onmiddellijke gelding vanaf de datum van inwerkingtreding Taakstraffen Ingeval van het ovj-model wordt de verdachte (bij voorkeur schriftelijk) bericht dat hij/zij zich voor de uitvoering van de taakstraf binnen 2 weken moet melden bij de Raad voor de Kinderbescherming. De Raad verplicht zich tot de uitvoering van de taakstraf binnen een termijn van drie maanden (zie art. 77f WvSr) nà de meldingsdatum. Als die termijn niet wordt gehaald, dient overleg plaats te vinden met de officier van justitie. Bij taakstraf, opgelegd bij vonnis: Ter zitting wordt gestreefd naar het doen van afstand van rechtsmiddelen (zowel door verdachte als de officier van justitie). De Raad kan dan op grond van de door het OM verstrekte informatie met de (organisatie van de) uitvoering van 1 Rapport Met de neus op de feiten, Advies aanpak jeugdcriminaliteit, maart 1994, Commissie Jeugdcriminaliteit (Van Montfrans) 2 Rapport Kwetsbare jongeren en hun toekomst, beleidsadvies prof. C.J.M. Schuyt, mei 1995, blz In sommige arrondissementen waar in de huidige situatie reeds extensief de Halt-afdoening wordt gebruikt voor andere dan vandalismefeiten kan de aanwijzing van Haltfeiten eerder een beperking betekenen. In die arrondissementen treedt vermoedelijk daardoor een matigende factor op. De bijlagen 1 tot en met 4 worden hier niet gepubliceerd. Uit: Staatscourant 1999, nr. 82 / pag. 12 5