5,5. Werkstuk door een scholier 1949 woorden 1 mei keer beoordeeld. Inhoudsopgave:

Transcriptie

1 Werkstuk door een scholier 1949 woorden 1 mei ,5 188 keer beoordeeld Vak CKV Inhoudsopgave: Inhoudsopgave Hoofdvraag met antwoord Deelvraag 1 met antwoord Deelvraag 2 met antwoord Invloed op andere kunstenaars Nadere analyse van kunstwerk: Marilyn Monroe Bronnen Hoofdvraag: Wat betekent Andy Warhol voor de pop-art. Andy Warhol is pop-art. Door onderwerpen uit de consumptiemaatschappij te kiezen en deze op een emotieloze manier te verwerken, is hij de meest pure pop-artkunstenaar. Wat bedoelen wij hiermee? Warhol was de eerste kunstenaar die persoonlijke stijl niet belangrijk vond. Hij wilde stereotypen uit het leven van alledag, zoals stripverhalen, reclame, fast food en uit de wereld van de glamour zoals sterren presenteren als kunst. Alles is mooi zei Warhol, zelfs auto-ongelukken, de elektrische stoel of Marilyn Monroe na haar dood. Na een periode van schilderachtig werken gaat hij over naar de zeefdruktechniek. Hierdoor zijn ook serieproducties mogelijk. Hij werkt niet alleen in series, hij denkt ook serieel. Zijn motto: kwantiteit is kwaliteit. De Amerikaanse kunstschilder, graficus, fotograaf en filmer Andy Warhol was een veelzijdige pop-art kunstenaar. Zijn roem, die hij zelf zorgvuldig cultiveerde, kwam niet allen voort uit zijn werk maar ook uit zijn levensstijl. Hij werd onder de naam Andrew Warhola in forest-city pensilvania als zoon van een mijnwerker en bouwvakker Ondrej Warhola geboren. Hij heeft een oudere en jongere broer. Warhol volgde een opleiding tot grafisch ontwerper aan het karnedisch institute of technology in Pitsburg. In 1949 begint hij te werken als reclameontwerper en illustrator in New York. Ondanks zijn verlegenheid kende hij al snel succes. Zijn specialiteit schoenen tekenen maakte dat hij kon werken voor de meest prestigieuze warenhuizen in het exclusieve New York. In 1960 maakte hij een serie schilderijen op basis van kranten en stripverhaalfragmenten. Hij fotografeerde de beelden die hij had uitgekozen en projecteerde ze op linnen. Later kleurde hij ze dan zelf in. Aan het begin van de zestiger jaren begon zijn loopbaan vorm aan te nemen. Toen hij zeefdrukken van Pagina 1 van 5

2 dollarbiljetten Campbell-soepblikken en Coca-Cola flesjes exposeerde. Onder invloed van de Readymades van Duchamp introduceerde Warhol alledaagse consumentenproducties in zijn kunstwerken. Met behulp van de zeefdruktechniek ontstonden grote series werken waarbij de onderwerpkeuze ontstond uit sterren, zoals Marilyn Monroe en Elvis Presley of controversiële thema s (ongelukken). Andy Warhol gebruikte veelal bestaande foto s, die hij manipulerend dikwijls talloze keren op het doek vermenigvuldigde. Zijn tentoonstelling in 1962 sloeg in als een bom. Hij kon zich nu niets meer veroorloven en richtte een nieuwe studio in(the Factory). In April 1966 maakte Warhol zijn entree in de wereld van de rockmuziek. Als laatste serie ontstaan de portretten van Lenin en zelfportretten. Op 58-jarige leeftijd overleed de kunstenaar aan de gevolgen van een galblaasoperatie. Op welke manier en hoe maakte hij zijn kunstwerken? In augustus 1962 begon Andy met zeefdrukken. De rubberstempel methode, die hij had gebruikt om beelden te herhalen, leek plotseling te huisbakken; hij wilde iets krachtigers, dat meer een lopende band effect gaf. Bij zeefdrukken neem je een foto, je blaast hem op en brengt hem in lijm over op zijde en dan rol je er inkt over heen, zodat de inkt door de zijde gaat maar niet door de lijm. Op die manier krijg je hetzelfde beeld elke keer een klein beetje anders. Het was allemaal zo eenvoudig, vlug en ongewis. Ik was er opgewonden van. Mijn eerste experimenten met zeefdrukken waren de koppen van Troy Donahue en Warren Beatty en toen Marilyn Monroe net die maand doodging, kreeg ik het idee om zeefdrukken van haar mooie gezicht te maken, de eerste Marilyns. Warhol houdt van schilderen op een vierkant formaat, omdat hij niet hoeft te beslissen of het langerlanger of korterkorter of korterlanger moet zijn het is gewoon vierkant. Andy wilde nooit iets anders maken dan hetzelfde formaat schilderij, maar altijd wel komt er iemand langs en zegt: 'Je moet het een beetje groter maken' of 'Een beetje kleiner'. Hij vindt dat elk schilderij hetzelfde formaat en dezelfde kleur zou moeten hebben, zodat ze allemaal inwisselbaar zijn en niemand kan denken dat hij een beter of een slechter schilderij heeft. En als het 'meesterwerk' goed is, zijn ze allemaal goed. Bovendien, zelfs als het onderwerp verschilt, schilderen mensen altijd hetzelfde schilderij. Als hij er over na moet denken, weet hij dat het schilderij fout is. En afmeten is een vorm van denken en inkleuren ook. Zijn schilderinstinct zegt: 'Als je er niet over nadenkt, is het goed.'zo gauw je moet gaan beslissen of kiezen, is het fout. En hoe meer beslissingen je neemt, des te fouter wordt het. Sommigen schilderen abstract en zitten er over na te denken, omdat denken hun het gevoel geeft dat ze iets doen. Maar denken geeft hem nooit het gevoel dat hij iets doet. Leonardo da Vinci wist zijn opdrachtgevers er van te overtuigen dat de tijd dat hij dacht iets waard was zelfs meer dan de tijd dat hij schilderde en misschien was dat voor hem wel waar. Maar Andy weet dat zijn denktijd niets waard is. Hij zegt: "Ik ga er vanuit dat ik alleen word betaald voor mijn 'doetijd'". Wat is Andy Warhol s visie op de werkelijkheid? Andy Warhol, Amerikaans beeldend kunstenaar, fotograaf en filmer, kreeg een tekenopleiding aan het Carnegie Institute of Technology ( ) en ging naar New York, waar hij tekeningen maakte (o.m. voor het blad Glamour) en advertenties ontwierp. In het begin van de jaren zestig begon hij te schilderen en kreeg grote bekendheid als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de pop-art. Koel en Pagina 2 van 5

3 ombecommentarieerd presenteert hij brokstukken van de moderne westerse samenleving, waarbij door vergroting en herhaling van de voorstelling het effect wordt versterkt en vermenigvuldigd. Door onderwerpen uit de consumptiemaatschappij te kiezen en deze op een emotieloze manier te verwerken, is Warhol de meest pure pop-art kunstenaar. Hij wil stereotypen uit het leven van alledag, zoals stripverhalen, reclame en fast-food en uit de wereld van de glitter en glamour zoals sterren presenteren als kunst. Bekend zijn bijv. de door middel van zeefdruk in duizenden exemplaren verspreide series dollarbiljetten, series dozen van het zeepmerk Brillo, series soepblikjes van Campbell, enz. Het enige verschil met opeengestapelde artikelen in warenhuizen ligt in het feit dat Warhol ze elke functionaliteit heeft ontnomen. Hij maakte ook tweedimensionale werken, in de objectiverende, mechanische zeefdruktechniek, met motieven die op zichzelf wel emotioneel geladen zijn, maar geneutraliseerd door veelvuldig gebruik in pers en televisie: de portretten van Marilyn Monroe, Jackie Kennedy, Elvis Presley, Mau Tse-toeng, gezochte misdadigers, de elektrische stoel, auto-ongelukken en zelfmoord. Ook deze beelden worden reusachtig vergroot of herhaald en geïsoleerd weergegeven tegen een lege achtergrond in vaak schrille kleuren, waardoor zij een sterke intensiteit krijgen, die eveneens een neutraliserend effect heeft. Invloed op andere kunstenaars. Eigenlijk heeft Andy Warhol niet zo n duidelijke invloed gehad op stijlen van andere kunstenaars. Hij is eerder de grondlegger van de pop-art, maar deze nieuwe manier van kunst maken werd hem niet altijd in dank afgenomen. De meeste vonden het niet eens kunst: De kunstcritica Barbara Rose over de manier van werken van Warhol: Voor veel beschaafde toeschouwers vooral het gebruik van commerciële technieken zoals grafische foto's, schablonen en zeefdrukken, dat de kunstwerken een mechanisch, reproduceerbaar, 'niet met de hand gemaakt' uiterlijk gaf, verwerpelijker bleek dan de afstotende voorstellingen. Deze werken zagen er gemakkelijk te maken en gemakkelijk te reproduceren uit. Ze zagen er uit alsof ze door iedereen gemaakt konden worden. Een kop in de New York Times luidde: 'De soepblikken en soepdozen van Andy Warhol, de New Yorkse popkunstenaar, worden in Canada niet als originele beelden beschouwd.' Toen hij voor een retrospectieve tentoonstelling van Warhols werk borg stond moest de eigenaar van een galerie in Toronto omzetbelasting betalen; de werken werden niet als kunst beschouwd. De woedende galeriehouder beschuldigde de regering ervan Canada tot mikpunt van spot te maken in de kunstwereld. Maar de directeur van de National Gallery in Canada, die de rechterlijke beslissing nam, bleef rustig op zijn stuk staan. Volgens deze professor in de kunst aan de universiteit van Toronto kunnen deze gereproduceerde kartonnen en blikjes niet als beeldhouwwerk worden geclassificeerd. Volgens de Canadese wet mogen alleen 'originele beelden of replica's' belastingvrij worden ingevoerd, als zij als zodanig een certificaat krijgen van de directeur van de National Gallery. De schrijver Ron Sukenick: 'Warhols zijdezeefdrukken van Marilyn Monroe zijn ongeveer zo sentimenteel als Fords die van de lopende band rollen, elk in een andere kleur maar toch allemaal gelijk... Wat gebeurt Pagina 3 van 5

4 er na de opkomst van de massaproductie met de originaliteit, of met het idee dat ieder kunstvoorwerp uniek is? Als bij een computer is er alleen het abstracte programma en kunnen de 'harde' uitdraaien in onbegrensde aantallen gereproduceerd worden. Misschien heeft Paul Bianchini dan ook gelijk als hij zegt dat popart de eerste echte breuk van Amerika met de Europese traditie vormt, een definitieve en onomkeerbare breuk, in tegenstelling tot het abstract expressionisme, dat als een verlengstuk van Europese ideeën kan worden gezien.' Er waren echter niet alleen negatieve uitingen over Warhol: In juli (1960) kwam Henry Geldzahler, de nieuwe jonge adjunct-curator voor twintigste-eeuwse Amerikaanse kunst in het Metropolitan Museum naar Warhols atelier. Tijdens hun gesprek bleef Andy op de vloer schilderen, omringd door televisie, radio en stereo die allemaal tegelijk aan stonden, door stapels tiener- film- en muziekbladen, en een telefoon. Hij legde uit dat hij zijn geest zo leeg mogelijk probeerde te maken om te voorkomen dat er een gedachte of emotie in zijn werk terecht zou komen. Als nieuweling bij het Metropolitan had Geldzahler de taak te ontdekken wat er zich in de hedendaagse Amerikaanse kunst allemaal afspeelde. (...) Toen Andy op zijn uitnodiging inging om de volgende dag in het Metropolitan naar schilderijen te komen kijken, had Geldzahler het gevoel dat hij Andy zijn hele leven al kende, en dat hij te maken had met 'iemand die zijn eigen tijd op een heel bijzondere manier belichaamde'. Hij verklaarde zich bereid om Warhols werk bij de galerieën te introduceren. (...) Andere vooraanstaande galeriehouders, zoals Sidney Janis, Richard Bellamy en Robert Elkron, waren het met Mann eens. Nadere analyse van een kunstwerk: Marilyn Monroe Uit: Andy Warhol & Pat Hackett Popism, The Warhols '60s. New York 1980: In augustus 1962 begon ik met zeefdrukken. De rubberstempel methode, die ik had gebruikt om beelden te herhalen, leek plotseling te huisbakken; ik wilde iets krachtigers, dat meer een lopende band effect gaf. Bij zeefdrukken neem je een foto, je blaast hem op en brengt hem in lijm over op zijde en dan rol je er inkt over heen, zodat de inkt door de zijde gaat maar niet door de lijm. Op die manier krijg je hetzelfde beeld elke keer een klein beetje anders. Het was allemaal zo eenvoudig, vlug en ongewis. Ik was er opgewonden van. Mijn eerste experimenten met zeefdrukken waren de koppen van Troy Donahue en Warren Beatty en toen Marilyn Monroe net die maand doodging, kreeg ik het idee om zeefdrukken van haar mooie gezicht te maken, de eerste Marilyns. Er zijn heel veel afdrukken van Marilyn Monroe gemaakt door Warhol. Grotendeels verschillend. Warhol heeft (zoals eerder vermeld) voor dit schilderij de zeefdruktechniek gebruikt. Dat geeft de mogelijkheid om heel veel afdrukken te maken. De kleuren zijn redelijk waarheidsgetrouw. Alleen wat feller of afwijkender dan eigenlijk het geval is. Het schilderij is duidelijk alleen bedoeld om op te hangen. Het is niet zo dat het iets diepzinnigs is met een verborgen betekenis. Et is gewoon de afbeelding van een beroemdheid die net gestorven was. Onze eigen mening over dit kunstwerk: wij vinden het wel aardig maar niet iets dat je in huiskamer zou ophangen. Het is qua kleurgebruik modern. Maar de foto zwakt dit net af. Bovendien is ons idee van een Pagina 4 van 5

5 kunstwerk dat er maar één van is. Dit is nogal gemakkelijk. Je hebt één voorbeeldding en daar maak je een stuk of honderd kunstwerken mee. Wij hebben dan niet echt het idee dat dit echt een kunstwerk is. De pop-art valt wel mee. Maar het zeefdruk-principe ligt ons niet zo. Bronnen Internet Encarta Palet Pagina 5 van 5