Nieuwsbrief. Johannes Hospitium Vleuten. Afscheid van de voorzitter van het bestuur. december 2018

Transcriptie

1 Johannes Hospitium Vleuten Nieuwsbrief december 2018 Afscheid van de voorzitter van het bestuur Met het jaareinde in zicht, is ook dit jaar weer voorbij gevlogen en komt er tevens een einde aan mijn voorzitterschap. Een nieuwe drukke baan als directievoorzitter van een Rabobank op afstand in het Brabantse, laat zich niet combineren met mijn verantwoordelijkheden binnen het bestuur. Een bestuursvoorzitter hoort in beeld te zijn en dat heb ik de laatste maanden niet kunnen waarmaken. Een mooie aanleiding om de kussens op te schudden en voor een nieuw geluid. Erik Kerpen uit ons bestuur is bereid om deze taak per 1 december 2018 op zich te nemen. Daar zijn wij blij mee. Erik kent het hospitium goed en zal deze functie uitstekend kunnen vervullen. Zo komt er voor mij een einde aan een bewogen tijd, die ik vooral als leerzaam en inspirerend heb ervaren. We hebben wat tropenjaren achter de rug en hier en daar wat hordes moeten nemen, maar aan het bed van onze gasten was er altijd rust en stabiliteit. Dat is denk ik de rode draad als ik terugkijk en tevens de intrinsieke kracht van ons hospitium. Ik kijk terug op een goede samenwerking met mijn bestuursleden. Graag wil ik hier Hellen van Gessel noemen en bedanken voor haar jarenlange commitment en inzet voor het Johannes Hospitium. Vanaf 2002 heeft ze als bestuurslid o.a. gezorgd voor het opzetten van het voor ons zo belangrijke kwaliteitssysteem en public relations. Hellen legt haar functie neer per 1 januari In het bijzonder wil ik ook Dereck van Hövell noemen met wie ik heel intensief heb samengewerkt om vooral de bestuurlijke en financiële stabiliteit van ons hospitium te kunnen borgen. Dat waren intensieve tijden die een groot beslag hebben gelegd op onze banen elders en onze gezinnen. Het was de moeite waard en ook inspirerend door de goede sfeer en alle leuke mensen die zich voor ons hospitium inzetten. Dereck heeft zijn functie per 1 november neergelegd en zijn financiële verantwoordelijkheid overgedragen aan ons nieuwe bestuurslid Maes van Lanschot. Maes heeft zich al een paar maanden ingewerkt en is er klaar voor. Wij geven het allemaal met een gerust hart uit handen. Onder leiding van directeur Fons Mathot vaart het hospitium een vaste koers en zijn wij allemaal verheugd met de wijze waarop hij leiding geeft en de zaak bij elkaar houdt. Erik heeft gevraagd of ik nog een tijdje in het bestuur wil blijven als lid om zo bij te dragen aan een goede overdracht, ik ben dus niet meteen uit beeld. Graag wil ik namens het bestuur ook alle donateurs en relaties van het Johannes Hospitium Vleuten danken voor hun betrokkenheid en bijdragen en wens ik u allen een inspirerend kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar. Hartelijke groet, mr A.A. (Aernout) van der Does de Willebois Voorzitter bestuur

2 Op de drempel van 2019 Was het toeval dat juist toen begin maart ondergetekende als nieuwe directeur aantrad er een artikel verscheen met als titel Staande ovatie voor iedereen in de palliatieve zorg. Aanleiding was de tv-uitzending waarin te zien was hoe Beau van Erven Dorens vijf nachten in een hospice verbleef. Wat de journalist vooral raakte was de inzet en de betrokkenheid van de medewerkers van het hospice. Deze waardering en bewondering mogen we hebben voor iedereen, artsen, verpleegkundigen, verzorgenden, vrijwilligers en ondersteunend personeel van ons Johannes Hospitium. Het afgelopen jaar 2018 is er hard en met enthousiasme gewerkt. Tot en met november 2018 was de gemiddelde bedbezetting 78%. De tevredenheid van gasten en familie scoorde een negen. Naast de handen aan het bed en het dagelijkse er zijn voor onze gasten waren er de nodige uitdagingen. Het elektronisch cliëntendossier werd ingevoerd, er vond een directeurswisseling plaats, er waren coaching-bijeenkomsten met het zorgteam. Komend jaar 2019 zullen we deze professionalisering voortzetten door o.a. invoering van het elektronisch voorschrijfsysteem. Op deze manier werken wij als high care hospice aan de kwaliteitseisen van de hedendaagse palliatieve zorg. Dit alles klinkt misschien wat technisch. Het voornaamste is en blijft de dagelijkse zorg voor onze gasten om hen op een zo menswaardige manier in hun laatste levensfase bij te staan. Naast het team van beroepskrachten en het leger van vrijwilligers zijn ook onze externe contacten hierbij belangrijk. Wij mochten het afgelopen jaar weer giften en legaten ontvangen en hopen op blijvende steun van onze externe relaties en donoren. Samen doen we dit werk. Hoe bijzonder dit is mochten we ervaren toen een delegatie van de Maltezer Orde eind september ons hospitium bezocht. Onder hen was de hoogste prelaat uit Rome, Mgr. Laffitte, die regelrecht van Schiphol naar Vleuten was gekomen. Hij sprak zijn waardering en bewondering uit voor ons werk, met name dat van de vrijwilligers. Wij gaan geïnspireerd de toekomst in. Fons Mathot, directeur Gastengegevens Johannes Hospitium GEGEVENS VOOR HET JAARVERSLAG Aantal beschikbare kamers Totaal aantal zorgdagen Gemiddelde bedbezetting per dag 5,65 6,48 6,04 6,34 Totaalopgenomen incl. 4 aanwezig op 1jan Mannen Vrouwen Gemiddelde opnameduur in dagen 21 18, ,4 Minimum Maximum Gemiddelde leeftijd van de gasten 76,6 76,5 73,9 72,5 Leeftijd oudste gast Leeftijd jongste gast Plaats van herkomst van de gasten - Ziekenhuis Thuis Overig (verzorgingshuis/verpleeghuis) Hoofddiagnose Oncologie Overig (zoals COPD, ALS, card. Klachten) Aantal gasten overgeplaatst naar elders Aantalgasten na overlijden opgebaard Aantal dagen opgebaard Toelichting definitief jaarverslag 2017 In het jaar 2017 hebben we 104 gasten verzorgd in het hospitium. In 2016 waren dat er 126. Het verschil wordt mede veroorzaakt door de langere gemiddelde opnameduur nl. 21 versus 18,8 dagen. Van onze acht bedden waren er gemiddeld zes bezet. Dat betekent in het jaar 2017 een bezettingspercentage van 71%. Financieel gezien krijgen we nog steeds te weinig middelen van de zorgverzekeraars om een sluitende begroting te maken. Wij blijven afhankelijk van donaties. We willen bij dezen u als onze donateurs daarvoor hartelijk bedanken. Fons Mathot, directeur De medewerkers genieten van een welverdiend etentje!

3 Nieuwe gezichten in het zorgteam Ik ben Anita de Bruijn. Ik ben 48 jaar, getrouwd en wij hebben 2 kinderen. Wij wonen in Harmelen. Thuis hebben wij een boerenbedrijf en een Bed&Breakfast waar we gasten uit binnen- en buitenland ontvangen. Sinds werk ik (weer) als verpleegkundige in het Johannes Hospitium. Tot 2008 heb ik in het Johannes Hospitium gewerkt. Ik ben destijds weggegaan omdat ik de ambitie had om nog meer te willen zien en te leren. Deze onrust is verdwenen en het voelt goed om weer in Vleuten als verpleegkundige aan het werk te gaan. Ik hoop, samen met alle betrokkenen van het Johannes Hospitium, liefdevolle en betrokken zorg/begeleiding te kunnen geven aan onze gasten en naasten. De laatste fase van het leven zo aangenaam mogelijk te maken. Ik hoop een ieder de aankomende periode te ontmoeten! Ik ben Yvonne van den Heiligenberg, 57 jaar jong, al 20 jaar samenwonend in De Meern met Marcel en onze 4 katten. Zes maanden geleden ben ik in het hospice komen werken als ziekenverzorgende, daarvoor was ik werkzaam als wijkziekenverzorgster bij de thuiszorg waar ik trouwens nog als invaller werkzaam ben. Ik ben in het hospitium komen werken omdat ik meer tijd en handen aan de medemens wil besteden zonder dat daar een te hoge druk achter zit. Ik heb het erg naar mijn zin, ik waardeer de rust en ruimte in het hospice die zowel de gasten als medewerkers krijgen en hebben. Waarschijnlijk tot ziens. Mijn naam is Mieke van Felius, ik werk sinds augustus 2018 als verpleegkundige in het hospitium. Hiervoor heb ik 10 jaar in de thuiszorg gewerkt en daarvoor nog in een verpleeghuis en ziekenhuis. Ik vind het leuk om weer binnen een instelling te werken en vooral het kleinschalige spreekt mij aan. Ik heb altijd al affiniteit gehad met de palliatieve terminale zorg en ik vind het fijn om mij daar nu helemaal op te kunnen richten. Ik ben getrouwd, heb 4 zonen, 2 schoondochters en 2 kleinkinderen. Ik lees en puzzel graag en ik vind het heerlijk om een eind te gaan fietsen. Mijn naam is Wilma Peters-Zorn, ik werk vanaf 1 juli als ziekenverzorgende in het hospitium. Ik vind het iedere dag nog een eer dat ik hier mag werken, mooie baan! Vaak vraagt de omgeving als je vertelt dat je in het hospice werkt: O, dat is zeker wel zwaar? Nee, dat is het niet antwoord ik dan. Sterven kan ook mooi zijn en het werk geeft voldoening. Er is ook ruimte voor een lach en om te relativeren. Ik heb het reuze naar mijn zin. Vanaf 1983 ben ik gediplomeerd en ik heb 18,5 jaar gewerkt in een bejaardentehuis. Vandaaruit 8 jaar in de extramurale zorg van de Maria Dommer en 7 jaar in de thuiszorg Maarssen. Zeer goede begeleiding en ondersteuning van de laatste dagen Persoonlijke aandacht en empathie van de medewerkers Quotes uit tevreden.nl., de site waar nabestaanden wordt gevraagd om hun ervaringen in het hospitium.

4 Wisseling van de wacht bij het bestuur Sinds ongeveer 2 jaar maak ik, Eugenie Hodes, deel uit van het bestuur van het Johannes Hospitium Vleuten. Ik volg daarbij Tosa van Suchtelen op. Net als Tosa ben ik huisarts. Ik heb een (duo)praktijk in Maarssen-dorp sinds 29 jaar en heb in mijn praktijk met terminale zorg te maken. Het is een mooi stuk van het vak: het contact en de zorg is altijd intensief en hoewel verdrietig (vooral voor de nabestaanden) geeft het mij voldoening, vooral als het proces goed verloopt. Het gaat in de terminale zorg niet alleen om het medische, ook het psychische, sociale en het spirituele aspect komen, als het goed is, aan bod. Dat maakt het zo compleet. Ook heb ik als huisarts diverse malen patiënten verwezen naar het Johannes Hospitium. Ik probeer de mensen altijd een, of soms meerdere malen te bezoeken. Altijd valt dan de warmte en de rust op die het hospitium uitstraalt. Iets te kunnen bijdragen aan dit mooie hospitium in de vorm van bestuurslid is dan ook een schone taak, die ik met plezier uitvoer. Mijn naam is Maes van Lanschot (1986) en ik volg als penningmeester Dereck van Hövell op. Ik werk als consultant in Amsterdam en ben getrouwd met Juliëtte. In november zijn we trotse ouders geworden van onze dochter Isabelle. Ik houd ervan om me naast mijn dagelijkse, zakelijke werk ook op een andere manier in te zetten om de wereld iets mooier te maken. Helpen met het verder verbeteren van het Johannes Hospitium is daar natuurlijk een prachtige kans voor! Ik ben zeer onder de indruk van de betrokkenheid en bevlogenheid van de medewerkers die ik heb mogen ontmoeten en kijk er naar uit om te beginnen. De keuken is vernieuwd! Vrijdag 28 september was een bijzondere dag, want op die dag werd de nieuwe keuken officieel geopend. Om uur nam Erik Kerpen namens het bestuur het woord om de vertegenwoordigers van de Rotary Haarzuilens, de heer Van Beekum en mevrouw van Kats, en de afgevaardigde van Mandemakers keukens, de heer Holtkamp, hartelijk te bedanken. Omdat zonder hun financiële bijdrage deze keuken niet gerealiseerd had kunnen worden. Daarna vertelde Joop Maissan, een kookvrijwilliger, iets over het koken in het hospitium aan de hand van een paar anekdotes. Ada van Achterberg, ook kookvrijwilliger, introduceerde vervolgens Karin Luiten, schijfster van meerdere kookboeken waaronder Koken zonder pakjes en zakjes. Karin kreeg een schort voor met de tekst Koken met Liefde en met het doorknippen van een hartjesslinger (symbool voor koken met liefde in het hospice) was de keuken officieel geopend. Er was koffie met taart en cadeautjes voor de gulle gevers, maar er werd die middag ook heerlijk gekookt samen met en onder leiding van Karin Luiten. Een aantal weken later heeft zij nog een prachtig stukje geschreven in dagblad Trouw naar aanleiding van haar bezoek in Vleuten (zaterdag 3 november; zie onze website: onder pers/publicaties). We spreken naar aanleiding van de nieuwe keuken met Gilbert Gaillard. Niet alleen omdat hij betrokken was bij de invoering van het project Koken met Liefde, maar ook omdat hij, na tien jaar koken in het hospitium, in oktober afscheid heeft genomen. Hoe kwam je bij het hospitium terecht? Wat heeft je ooit aangetrokken in dit werk? Ik was gepensioneerd, maar deed onder mijn eigen vlag personeelswerk voor derden. Zo deed ik voor de vrijwilligerscentrale uit Utrecht een evaluatie van een door mij gegeven cursus aan hun medewerkers. Dat was in het Gemeentehuis in Vleuten en daar werd ik in contact gebracht met de coördinator en de directeur van het hospitium, die iemand zochten om deel uit te

5 maken van een werkgroepje Koken met Liefde. Het idee was om zelf het avondeten te gaan koken voor de gasten. De gasten meldden dat het hospitium een 3 sterren hotel was, totdat het avondeten werd geserveerd. Dat werd erg ruim van tevoren besteld via een zorginstelling en zag eruit als een flinke portie babyhap. Het toenmalige bestuur stond niet echt te juichen bij deze ontwikkeling, omdat er gekookt ging worden voor kwetsbare gasten, deels met de nodige beperkingen op eetgebied. Het begrip palliatief koken hadden wij toen nog niet uitgevonden! Het bestuur hield nauwkeurig de vinger aan de pols. Er gelden ook vrij strenge eisen voor wat betreft hygiëne in de keuken en kwaliteit van de gebruikte ingrediënten. Het idee was om elke middag twee (hobby)koks met verse ingrediënten te laten koken, waarbij de gasten konden kiezen wat ze wilden eten. Er werd begonnen met één dag in de week zelf voor de gasten te koken. In een jaar tijd werd dat uitgebreid tot alle werkdagen. Voor de zondag is nog een tijdje gebruik gemaakt van een firma die speciaal voor ons hospitium maaltijden maakte, maar toen op zondag de supermarkten open gingen was dat niet langer nodig. Koken met Liefde had structuur gekregen en een vaste plaats in het hospitium. Het voelde heel goed. In de loop van de jaren hebben we een manier van koken ontwikkeld die je palliatief koken zou kunnen noemen. We gaan heel erg uit van de gast. Niet alleen kiest de gast wat hij wil eten, maar we houden ook andere aspecten zorgvuldig in de gaten zonder iets op te dringen (portiegrootte, gebruik van kruiden, opmaak en temperatuur van het eten, en uiteraard de beperkingen die voor elke gast weer anders zijn). We proberen deze manier van koken zo goed mogelijk over te dragen op nieuwe koks. Ik begeleid ook mensen bij de Wilg met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking bij het koken van een maaltijd. De groep zoekt zelf een recept op en kookt dat onder begeleiding. Het gaat ook over koken, maar het is toch totaal ander werk. In beide gevallen kan ik iets bieden dat voor de ander betekenisvol is. Dat er toe doet. Eten is belangrijk, maar helemaal in de laatste fase van je leven. Wat ik ook heb overgehouden aan mijn aanwezigheid in het hospitium zijn herinneringen aan hele leuke en soms ook heel aparte gasten en hun familie. Bijvoorbeeld een Zweedse gast die geen Nederlands sprak. Via een kladblaadje van zijn vrouw kwamen we dan tot een maaltijd. En er was een gast die van iedere kok bijhield wat hij gekookt had en daarvoor een cijfer gaf. Als je dan opnieuw kwam koken dan besprak hij de resultaten van de vorige keer. Er zijn veel inspirerende verhalen over de gasten. Er zijn ook gasten die een maatje vinden in een andere gast. Meestal komt dat tot stand doordat zij gezamenlijk in de keuken eten. Met de uitgeleide van een gast had ik het in het begin wel eens even moeilijk. Een verpleegkundige meldde mij dat zij ooit bedacht dat zij alleen iets kon betekenen voor degenen die er nog zijn. Soms ontmoet ik een partner van een van de gasten in een winkel of zo. Dat vind ik leuk, en soms komt iemand na een babbeltje weer even langs voor een bakje koffie en een bekend gezicht. Joop Maissan en Ada van Achterberg Karin Luiten gaat de hartjesslinger doorknippen en Joop Maissan en Ada van Achterberg kijken toe. Stichting Johannes Hospitium Vleuten Kloosterweide VN Vleuten (Utrecht) postadres: postbus 97, 3450 AB Vleuten Contact Tel Fax info@hospitiumvleuten.nl Doneren? IBAN NL47 ABNA St. Vrienden Johannes Hospitium Vleuten