Concept artists that are full of shit.

Transcriptie

1 Gijs Witkamp GAR1B 21 oktober 2014 Mijn presentatie gaat over: Concept artists that are full of shit. Onderwerpen: het tegen spreken van hun eigen werk of waar het voor staat. zelfverheerlijking/narcisme het maken van mooi werk dat 'leeg' is of de plank volledig mis slaat.

2 Om mee te beginnen: Tegenspraak van eigen werk: Cliché's, het vermijden ervan en anderen dingen. Als eerste voorbeeld: Noah Bradley Zeer vaardig kunstenaar die zich vooral focussed op landschappen en conceptuele inhoud van zijn grafische werk. Noah heeft zich enkele keren uitgesproken over feminisme en dat mensen vrouwen niet tekenen als vrouwen.: Ik geef hem hierin groot gelijk, vrouwen worden ook wel degelijk verkeerd afgebeeld. Hij spreekt zich hierin alleen heel hard tegen, want de enige vrouwen die ie tekent bevatten op z'n minst een paar van de kritiekpunten die hij geeft. Ga dan ook geen artikelen posten over het verkeerd afbeelden van vrouwen.

3

4 Nog wat meer tegenspraak van Chris Oatley: Chris is ook net als Noah zeer vaardig in wat ie doet, ook hij heeft een mening over hoe het wel of niet moet. Zo heeft hij een artikel geplaatst over waarom portfolio's genegeerd worden. Waar hij in weer hele andere artikelen bijv. weer iemand prijst voor het scoren van een baan bij Riot Games. (de makers van League of Legends) Hij heeft een punt right? League of legends is alleen zo'n beetje de definitie van wat hij daar beschrijft. Met sexy sword ladies:

5 En cliché environments: Laat ik even verder gaan naar het volgende onderwerp: Narcisme! Dit is een van de redenen waarom ik niet meer luister naar veel concept artists. Met preken over wat voor wereldverbeteraars ze zijn tot statements dat ze de industrie veranderen met hun werk. Ze zijn echter wel vaak ook bijzonder goed in wat ze doen. Maar wie word dit niet als je continue hetzelfde maakt? Als voorbeeld geef ik jullie Andrew Android Jones. Hij maakt prachtig werk:

6 Hij is ook extreem vol van zichzelf. Zo heeft hij een about pagina met een tekst in derde persoon over hoe geweldig en vernieuwend hij is: Ook heeft hij een losse pagina met waarom hij maakt, wat hij maakt die. Komt neer op dat hij dit doet om een beter mens te worden min of meer.

7 Verder vind ik hier Bobby Chiu een heel goed voorbeeld van. Een van de redenen dat ik ben gestopt met het volgen van zijn twitterfeed en deviantart journals, was door de wereldverbeterende post die hij maakte. Hier is een video waar hij praat over dat hij op een Franse conventie was waar hij dacht dat hij bij een kraam stond voor een goed doel. Hij wist echter niet welke. Hij praat verder over dat hij toch iets goeds wil doen voor de mensheid, en besluit zijn haar lang te laten groeien om het af te scheren om er een pruik van te maken. Daarna probeert ie mensen te inspireren voor iets dat ie zelf nog steeds niet heeft gedaan. Maar laten we verder gaan! Als laatste onderwerp: Leeg werk of werk dat de plank volledig mis slaat. Als grootste voorbeeld hiervoor laat ik wat dingen zien van Feng Zhu. Feng Zhu heeft nu een school opgericht en mensen zien hem als de ultieme conceptartist around the block. Ik persoonlijk vind zijn werk wel degelijk prachtig, maar ik denk ook dat vanwege de puur technische aard, veel van de ideeën die hij over wilt brengen, niet overkomen. Het is prachtig technisch werk zonder ziel. Om mijn punt te illustreren pak ik wat van zijn fan-art die technisch van dezelfde kwaliteit is als de rest van de afbeeldingen die hij maakt. Als eerste: Full Throttle

8 Ondanks dat het vrijwel een regelrechte kopie is met een nieuw kleurenschema die realistischer is en algeheel rechter is, heb ik best even moeten kijken waar het nou van was, de eerste keer dat ik het zag. De hele sfeer, de hele cartoony-ness van de game ontbreekt volledig, en dit was nou precies wat het tot de game maakte die het was. Als volgende voorbeeld: Doom Ik kan je 100den afbeeldingen laten zien van de games, maar ook hier moest ik goed kijken waar het nou van was. En ik ben een die-hard doom fan! Het is wederom een prachtig gerenderde afbeelding, maar het slaat de plank volledig mis. Dit is dan puur fan-art maar veel van de concept-art afbeeldingen die hij daadwerkelijk maakt voor games zijn cliché en er komt weinig van terug in de productie. Een van de tegenargumenten die ik hier altijd bij krijg is dat het concept-art is en dat het bedoeld is voor de sfeer. Ook hiervan zie ik niks terug. De epische landschappen die voorbij komen zijn prachtig maar zo niets-zeggend als wat.

9 Om het even af te sluiten: (want het is meer een essay dan een presentatie) Voor mij persoonlijk zijn de drie punten van narcisme, leeg werk en het tegenspraak ertegen, de redenen dat ik mij niet heel erg kan interesseren in de AAA industrie. Het wekt bij mij het gevoel op dat als je eenmaal goed genoeg kunt renderen, de basis principes van illustratie/grafisch vormgeven en dergelijke onderwerpen in het niets vallen. Zelfs emoties die de artists op willen wekken lijken er niet meer toe te doen! Buiten dat alles is het de vraag of dit uberhaupt concept art is ten opzichte van marketing materiaal of sfeerbeelden. Daarom ben ik zo fel over deze paar relatief kleine dingen. Het zijn maar een paar voorbeeldjes, maar de industrie zit er vol mee en het beeld dat ze geven maakt het dus voor mij minder aantrekkelijk om me er in te mengen. Om het op een vrolijke noot te houden, wil ik ook wat dingen laten zien die ik dan weer WEL supertof gedaan vind, die daadwerkelijk in games zijn gekomen en die laten zien hoe het ook kan!

10

11

12

13 Bronnenlijst: Eerste afbeelding: Noah bradley's art en artikelen: e Chris Oatley: Andrew jones: Feng Zhu: De rest is van onder andere (in volgorde): Tom Scholes, Dave Rapoza, Joy Ang, Viktor Antano en Floony (Floriane Marchix) voor de games: Halo 4, Doom 3 dlc, Alice madness returns, Dishonored, Half-life 2 en Rayman Origins.