Door: Aviculture-Europe Eindredactie: Sytze de Bruine

Transcriptie

1 Door: Aviculture-Europe Eindredactie: Sytze de Bruine Links: Dit is de cover van een schitterend boek gemaakt door de Franse Speciaalclub over de historie van de Carneau en zijn kleine broer, de Huppé-Picard. Het boek telt 146 pagina s en beschrijft de herkomst van de Carneau die rond 1885 ontstond in het noorden van Frankrijk en het aangrenzende gebied van België. Vreemd genoeg is de rasnaam in die begintijd, aan nogal wat veranderingen onderhevig geweest. Het ras werd o.a. Carmiaux genoemd en in december 1895 heeft de toenmalige Belgische duivenbond er een standaard voor opgesteld. In 1903 werd de eerste Franse duivenbond onder de naam Pigeon-Club Français opgericht en tegelijkertijd de Carneau Club du Nord. Pas in 1933 werd de Carneau-Club Français opgericht door Robert Fontaine. Bij alles wat er over de historie van de club en de Carneau zelf in dit boek werd geschreven is de naam van Thierry Castille bij alle research naar deze geschiedenis zeker waard om genoemd te worden. In zijn openingswoord voor dit boek, schrijft de voorzitter René Villain er trots op te zijn dat er 243 Carneaux waren ingezonden door fokkers uit drie verschillende Europese landen tijdens de Europashow van Metz 2015, daarmee eindigden we net achter de Cauchois die 286 inzendingen op hun show in Woincourt dit jaar behaalde. We hebben aangetoond dat het met ons ras voor de wind gaat. De Carneau behoort tot het Franse erfgoed en wij hebben kans gezien om door de jaren heen het type vrijwel constant te houden op een gewicht tussen de 600 en 675 gram, maar tegelijkertijd hebben we bij deze vormduif een prachtige kleur kunnen handhaven, waarbij de tekening van de rozetten en de witte stuit de uitdaging blijven. De Mondain (hier linksonder afgebeeld) zou samen met de Rotsduif (hier rechtsonder afgebeeld) als mogelijke voorvaders van de Carneau zijn genoemd. Links: Gele Mondain, ingezonden tijdens de Show in Limoges van oktober 2014, door Alain Barreau. Foto: Patrick Gonzales (F). Onder: Rotsduif, in het wild aangetroffen. Foto: Archief Aviculture-Europe.

2 Links: Gele Carneau doffer, ingezonden door Mr. Alain Bordenave. Predicaat: 97 punten. Over het ontstaan van de Carneau schrijft Thierry Castille dat we terug moeten tot 1882 naar de familie Fontaine die in Noord-Frankrijk woonde en bekend was als een grote familie die veel voor de Carneau zou hebben betekend. Zij beschreven o.a. dat de Carneau hoofdzakelijk voorkwam in rood met vleugelrozetten (epauletten genoemd) en een witte stuit. Maar ook dat het ras moeilijk te fokken was en ooit moet zijn gecreëerd met behulp van de Mondain en een Rotsduif. Rechts: Rode Carneau doffer met witte stuit en vleugel epauletten. Predicaat 97 punten. Inzender: Mr. David Watteau. Links: Deze witte Carneau, werd ingezonden tijdens de show in Gueugnon 2016, door Mr. René Villain. Predicaat: 97 punten. De club kent een zeer rijk verenigingsleven, met jaarlijkse clubdagen waar de technische besprekingen worden gehouden en uiteraard op de Franse manier, wordt hierbij rond de maaltijd van genoten. De totstandkoming van dit boek is o.a. te danken aan Mme Francqueville, die alle uitgaven van de clubbulletins vanaf februari 1955 nog in haar bezit had, waaruit heel veel informatie kon worden geput. Bijzonder ook is te vermelden dat de Carneau club sinds 1968 tot heden een klassement van hun jaarlijkse landskampioenen bijhoudt. In een ongelofelijk rijk gevuld fotopanorama, weergegeven op 44 pagina s en samengesteld door de voorzitter René Villain, komen alle kleurslagen en alle standaarddetails van de Carneau en uiteraard de Huppé-Picard aan de orde. Door René Baryla wordt een opsomming gegeven van de voersamenstelling voor de Carneau, met een gedetailleerde weergave van alle ingrediënten.

3 Links: In dit boekwerkje over de geheimen van de Carneau fokkerij, geschreven door R. Lienhart in 1928, werd specifiek ingegaan op de voortplanting van de gele Carneau kleur. Rechts: Hiernaast ziet u zo n fokschema voor de gele X rode kleur, zoals in het boekje van Lienhart uit 1928 stond opgenomen. Bijzonder is dat deze fokschema s thans nog gelden voor de fokkerij van de Carneau, er zijn namelijk een zestal van deze schema s in het nieuwe Clubboek opgenomen. Verder troffen wij nog in het boek aan: Ziektepreventie, uitgebreid behandeld door Jack Dessay, waarbij Alain Bordenave aansluit met een aantal tips over de problemen die je tijdens de fok kunt tegenkomen. De laatste Europese EE standaard van de Carneau, toegelicht door Bernard Couden, waarbij hij tevens het perspectief rond de keuring van de Carneau behandelt. Een facet wat weinig aan de orde komt, maar voor een groot deel bijdraagt aan het succes van een clubdag, zijn de dames die de maaltijd prepareren, de tafels opmaken en niet te vergeten de rommel na afloop opruimen. In dit clubboek werd deze groep genoemd, op de foto gezet en uitgebreid bedankt voor hun inspanning. Chapeau! Als besluit trof ik in het boek 10 pagina s aan met 12 culinaire hoogstandjes, waarin het vlees van de Carneau een hoofdrol speelt. Links: Hier staan twee pagina s uit het 44 pagina s tellende fotopanorama waarin alle kleurslagen en alle standaarddetails van de Carneau en uiteraard de Huppé-Picard aan de orde komen. U ziet hier ook de witte Carneau afgebeeld, die naast rood en geel in Nederland is erkend. Dat is echter niet het geval met de kleuren zwart en dun; die zijn in Nederland niet erkend.

4 Tekening door: Jean Louis Frindel (F) Entente code SBI: F / 7 (Vormduiven 2014) Land van Oorsprong: België en Noord-Frankrijk. Algemeen voorkomen Middelgrote, compacte duif met brede borst; middelhoge stand en iets opgerichte houding. Raskenmerken Kop: Middelgroot; hoog, rond met ononderbroken ronding vanaf de snavel tot in de nek. Ogen: Fel oranjerood met om de pupil lichtgele ring (driekleurig). Oogranden: Smal, licht en rond. Snavel: Middellang, niet te krachtig, blank. Neusdoppen: Glad, aanliggend. Hals: Middellang, vol uit het lichaam komend, naar de kop toe aanzienlijk dunner wordend. Keel goed uitgesneden. Borst: Breed goed gerond en diep. Rug: Breed licht afhellend. Vleugels: Tot veerbreedte vanaf het staarteinde reikend, vleugeldracht normaal. Staart: Niet te lang, goed gesloten, staartdracht normaal. Benen: Krap middellang, krachtig, breed uit elkaar staand, lichte nagels. Bevedering: Goed ontwikkeld, goed aanliggend, glad. Kleurslagen: Rood, geel en wit. Rood en geel met vleugelrozetten. Rood en geel met witte stuit. Rood en geel met vleugelrozetten en witte stuit. Kleur en tekening De kleuren intensief en glanzend, respectievelijk zuiver, tot op de huid doorgekleurd; witte onderrug. De schacht van de slagpennen bij uitgeruide duiven doorgekleurd. De vleugelrozen bestaand uit een trosje van ca 20 witte veren, gescheiden, geen wit vlak vormend. Ernstige fouten Te lang, te groot of te klein lichaam, smalle borst; te opgerichte of horizontale houding; grove, lange, spitse of platte kop; stierennek; ogen niet driekleurig; rode oogranden; gekleurde of aangelopen snavel; slecht afgedekte rug; ongelijkmatige, matte of blauwachtige kleur, te lichte onderkleur; grove tekeningfouten. Beoordeling: Algemeen voorkomen - Type, grootte (gewicht), stand en houding, - Kleur en tekening - Kop en snavel - Oogkleur en oogranden. Ringmaat: 9 mm. Gewicht: gram (indicatief). Clubdagen met technische bespreking van de C.C.F. waren op 17, 18 en 19 juni 2016, thuis bij de Voorzitter René Allain te Monteaux (Loire et Cher) Frankrijk.

5 In de gebouwen a la Colombe op zijn terrein, een authentiek wijnhuis, kunnen René en zijn echtgenote gemakkelijk 25 personen onderbrengen, daardoor konden drie kwart van de deelnemers ook de nachten van het congres bij hem doorbrengen. Links: Een excellente maaltijd, perfect geserveerd, met dank aan de dames! De populariteit van de Carneau is groeiend in zowel, Frankrijk, België, Luxemburg als in Duitsland. Vreemd genoeg kent de Carneau in Nederland veel minder aanhangers. Wilt u meer weten van het ras en deze Franse club, of wilt u in het bezit komen van hun fraaie boek, neem dan contact op met de voorzitter, René Allain. Carneau Club Français et Huppé Picard Le président : René Villain, 17 rue du Petit Herbault, «à la Colombe» F Monteaux - France a.la.colombe@wanadoo.fr Onder: Het contact tussen de aanwezige leden was optimaal. Wie zou er geen lid willen zijn van zo n vriendenclub? Een uitgebreid artikel in de Nederlandse taal over de historie van de Carneau duif kunt u lezen op Copyright 2017 All rights reserved by the Aviculture-Europe Foundation. Dit is een publicatie uit het online tijdschrift Nederlandse uitgave ISSN: U mag deze tekst / foto s niet kopiëren, distribueren, zenden of publiceren zonder schriftelijke toestemming.