Gemeente van Christus, Efeziërs 2:14

Transcriptie

1 Gemeente van Christus, Efeziërs 2:14 Het gaat vanmorgen over vrede en over muren. Ik begin maar bij het laatste. Wij leven in een wereld vol met muren. En dan bedoel ik dus niet de muren van je huis, of de muren van een oude stad. Van zulke muren is onze wereld ook vol. Verdedigingsmuren, vorige week zag ik er op Malta indrukwekkende voorbeelden van: oude ommuringen, complete forten en her en der verspreide torens die mensen in oorlogstijd bescherming moesten bieden. Soms lukte dat, soms ook niet Het type muur waar Paulus het in zijn brief over heeft, is een ander soort muur, het is een scheidingsmuur, een muur die is bedoeld om mensen, om volken, om groepen uit elkaar te houden. Vaak door één van de partijen er neergezet: wij willen niet dat die anderen bij ons binnenkomen, of dat onze mensen naar de andere kant kunnen. Scheidingsmuren, ja onze wereld is daar vol van. Letterlijk: de herinnering aan de Berlijnse Muur zit bij velen van ons nog wel ergens. En nu is het dan wel een toeristische attractie geworden, dat kleine stukje dat nog over is, maar een muur vol spanning en dreiging, dat was het vele tientallen jaren. Of denk aan de muur, in Israël, deels als hek, deels beton, tot acht meter hoog; moet Joden en Palestijnen uit elkaar houden. Het voelt unheimisch als je er langs rijdt, het gevoel dat complete volken elkaar achter een muur hebben opgesloten; en tegelijk besef je dat het aantal duizenden doden door aanslagen bij bushaltes en restaurants en scholen dankzij die muur is verminderd tot enkele.

2 Een scheidingsmuur: Er zijn landen die er de vluchtelingen mee willen tegenhouden, de migranten: een hek om Hongarije, een muur tussen Amerika en Mexico. Afgelopen weken zagen we de beelden van wereldleiders die ook zo n muur zouden willen slechten: Trump, Kim, een handdruk, mooie woorden, we gaan zien wat het waard zien Muren, scheidingsmuren. We kennen ze ook dichterbij in de meer figuurlijke zin. Scheidingsmuren tussen mensen, muren binnen families, het ligt uit elkaar en misschien weet eigenlijk niemand meer waardoor het ooit kwam. Maar de muur staat er en niemand komt er nog overheen. Muren ze zijn in de kerk van Jezus Christus. En dat blijft een triest verhaal. Zeker is er ook een mooi verhaal te vertellen over de kerk, over grote en vooral zoveel kleine dingen en daden van liefde en bewogenheid, over hoop en houvast in het leven van mensen, tot vandaag. Maar de geschiedenis van scheuring en verdeeldheid van de kerk is een triest verhaal. U en jij hebt het misschien gelezen: 31% van de Nederlanders heeft vertrouwen in de kerk. Dat is best schokkend. Alle misbruikschandalen spelen daar vast een rol in, maar dat niet alleen. Ook al die muren, muren naar buiten toe en muren binnen de kerk van Jezus Christus, wat heeft dat een kwaad gedaan, en een kwaad is het tot vandaag toe. En nou komt de Bijbel vanmorgen met een gigantische uitspraak. De Bijbel stelt ons iemand voor als dan toch een specialist in neerhalen van dit soort muren. Scheidingsmuren, muren die mensen bij elkaar vandaan houden, muren die groepen en volken van elkaar scheiden, weg ermee! Dat was het levensmotto van deze specialist. In onze Bijbellezing, onze tekst in Efeziërs 2 ging het daarover: Want Hij is onze vrede, Hij die met zijn dood de twee werelden één heeft gemaakt, de muur van vijandschap ertussen heeft afgebroken. Paulus stelt ons voor: Jezus, specialist in het slopen van scheidingsmuren. We moeten maar eens even kijken hoe dat zat daar bij die christenen in Efeze. Ook daar was een muur, die was er letterlijk om de stad, maar ook geestelijk waren die muren er. En in het hoofdstuk dat we lazen gaat het dan over een heel speciale muur, die toen voor gelovige mensen super actueel was, en die dat voor ons denk ook meer zou mogen zijn. Het gaat over de muur tussen Israël en de andere volken. Hoe het nou zit met dat ene volk dat God ook had uitgekozen en daar ging Hij heel speciaal mee aan het werk, maar ja, daar waren toch ook nog steeds die andere volken die Hij ook niet vergeten was. Wat Hij met Israël aan het doen was, was ook bedoeld voor de hele wereld, voor alle mensen, alle volken, zo zei God dat al tegen Abram. Door jou zullen alle volken op aarde gezegend worden. Maar ondertussen stond er wel een muur. Israël had een heel speciale wet van God gekregen met een heleboel beloften, dat ook, maar ook allerlei geboden: dat doe je wel, dat doe je niet als je bij Mij hoort En Joodse mensen hadden daar in de loop van de tijd nog veel meer voorschriften om heen gemaakt: zo moet je dat doen in je leven, tot in alle details toe. Dat was een beste muur, een reuzemuur, een scheidingsmuur, niet meer overheen te komen, zou je denken. Nou dat dachten veel mensen dan ook. Die volken, die heidenen, die horen er nooit of te nimmer bij, dat is niks en het wordt niks, zo dachten veel Joden.

3 Ook de leerlingen van Jezus dachten zo, die hebben echt wel wat hobbels moeten overwinnen toen God andere ideeën bleek te hebben. En die mensen uit de heidenvolken zelf, nee die hadden het ook niet kunnen bedenken: dat toch vreemde Joodse volk, met dat heel eigen geloof in die ene God en al die aparte gewoonten, daar passen wij niet bij, ja daar willen we ook helemaal niet bij, dat is een soort sekte, zo werd dat denk ik vaak beleefd. Maar zie hier de specialist, zegt Paulus dan vanmorgen tegen de christenen in Efeze en over hun schouders ook tegen ons. Zie hier de Specialist met een hoofdletter: Jezus is zijn naam. Muren slopen is zijn specialiteit En hoe verschillend het achter de twee kanten van die muur ook moge zijn, dat houdt Hem niet tegen. Paulus heeft het zelfs over twee werelden, die dat waren. Het was niet maar een dingetje, een paar verschilletjes en dan moet je met een fles wijn erbij maar eens goed praten en dan komen we er wel uit. Nee, twee compleet verschillende werelden waren dit, de wereld van Israël en de wereld van de volken, een muur van vijandschap noemt Paulus het. Zo verschillend dat ze het allebei gewoon waren gaan vinden, zo gaat dat dan ook, nog altijd, tussen mensen, tussen volken. Natuurlijk staat daar die muur, dat kan niet anders, wij willen ook helemaal niet over die muur heen en zij aan de andere kant van die muur moeten ook vooral niet naar onze kant komen. Stel je voor Nee dus, zegt Paulus. Nee dus, zegt God. Nee dus, zegt de Specialist Jezus die de muren sloopt door, ja door dat uiterste geschenk van liefde en van gehoorzaamheid, tot het eind toe, tot zijn dood toe. Daardoor heeft Hij deze muur gesloopt. Daardoor is gebeurd wat vanaf het begin ook de bedoeling was: de weg van God met Israël is er voor Israël, maar niet alleen voor Israël. De weg van God met Israël is er dan toch voor alle volken, alle mensen, heel Gods wereld moet gered worden, heel de wereld moet weer zijn wereld zijn. Weg met de muur daartussen, en de wet en de voorschriften van Israël, nee er is niks mis mee. Maar ze kunnen geen muur meer zijn die weet ik maar wie zou hinderen om bij God te komen. Daar is nu maar één naam voor waar het op aankomt: Jezus, en wie op Hem vertrouwt, die mag zich kind van God weten. De muur is afgebroken Ja, daarachter daar zit dan toch wat de Bijbel de allergrootste scheidingsmuur noemt. De muur tussen mensen en hun Schepper. Laten we het maar heel persoonlijk maken: de muur tussen mij en God. Muur doordat mijn leven en hoe ik dat uit mezelf leef en waar ik in m n leven vanuit mezelf op uit ben, dat past niet bij hoe God dat wil, wat Hem voor ogen staat, zijn liefde, zijn heiligheid en rechtvaardigheid. Dat geeft kortsluiting, dat kan niet samengaan. Maar ook hier: zie de specialist die de muur heeft afgebroken. Ik vind het een mooi plaatje, die muur met de vorm van een kruis ertussen. De muur is afgebroken door Jezus. Want tegenover die werelden met al die muren stelt Hij, ja dan toch zichzelf. Ik vind het prachtig hoe dat er staat. Jezus komt niet met een soort actieplan met tien punten om de boel op te lossen. Jezus komt met zichzelf.

4 Zo staat het er, dat is prachtig. Er staat niet: Jezus geeft vrede. Hoe waar dat ook is, het staat hier niet. Want dat Hij vrede kan geven en wil geven, dat komt door de kern die hier wel staat. Jezus is vrede. Hij is het, in zijn persoon, in heel zijn wezen en in alles wat Hij heeft gedaan. In zijn woorden en in zijn daden, in die ene daad waarin Hij zichzelf helemaal weggaf. Hij is het.. Dat geeft toch hoop? De vrede van Jezus is niet het resultaat van lange onderhandelingen tussen mensen en je moet maar afwachten wat er van terecht komt. Ze zitten nog niet in het vliegtuig en ze twitteren al weer iets anders De vrede van Jezus hangt samen met zijn Persoon. God zelf komt in Hem naar ons toe. Als ik Jezus zie, als je Hem in geloof voor ogen houdt, dan zie je God zelf. God zelf die zich over jou leven buigt, die met jou bezig is. Die de muur tussen jou en God heeft gesloopt en ook jij mag nu bij Hem terugkomen. Ja, en dan ook al die andere muren, ze komen in beeld en op de nominatie om stuk voor stuk te worden neergehaald als je in zijn liefde leeft. En ja, dat is een lastige. Dat zeggen we ook in de kerk makkelijker dan dat we dat doen.. En toch is het onlosmakelijk met elkaar verbonden. Jezus is onze vrede, daar mag je van leven De muur naar God toe heeft Hij geslecht. Ja maar dan dus ook die andere muren. Israël en de volken, hoe actueel in onze tijd. 70 jaar de moderne staat Israël dit jaar en ook christenen buitelen over elkaar heen, zo verschillend als ze daarover denken. Hoe dat ook zij: vanuit het evangelie klinkt een roepstem, een oproep: de muur tussen de twee werelden is geslecht. Israël, Gods volk, ja nog steeds, dat geloof ik; maar niet meer zo dat andere volken niet bij God horen, ook voor hen is er leven zoals God dat bedoelt: leven met God, leven met elkaar, leven op deze aarde. Dat zou ook iets moeten betekenen voor de fysieke muren die het land Israël op dit moment in stukken delen. Ja, mensen die leven van de vrede die Jezus is, zullen zich daar met hart en ziel voor mogen inzetten. En zo toch ook al die andere muren? Muren in onze wereld. Muren in je eigen wereldje Dat is misschien nog wel het moeilijkste. Over de dingen ver weg praat toch nog altijd makkelijker. Zelfs Israël, mensen vechten elkaar soms de tent uit als het daar over gaat in een gesprek, ook onder christenen Maar daarna gaan ze gewoon weer over tot de orde van de dag, het raakt jouw dagelijkse leven ten slotte toch niet echt. Dat is toch anders bij die burenruzie, die familievete, dat conflict op je werk, die situatie van alsmaar pesten in jouw klas. Dat zijn muren die jouw leven heel concreet raken. Muren waarbij de roepstem van het evangelie, de oproep van het evangelie heel concreet naar jou toekomt. Leef jij nou echt van de vrede van Jezus?

5 Is het houvast van jouw leven nou ook werkelijk de liefde, de vrede die Hij is? Dat betekent dat iets voor al die andere muren, te beginnen heel dichtbij in jouw bestaan. Dan betekent dat iets voor jouw houding als leerling van Jezus die zelf zeid: Zalig zijn de vredestichters, en dat zei Hij tegen zijn leerlingen. En dan weten we ook dat wij hier en nu niet alle muren weg krijgen. In onze wereld lukt ons dat niet, in ons leven lukt dat niet. Het kwaad zit te diep, de pijn zit te diep. En we weten als christenen ook dat het Gods grote toekomst zal moeten zijn wanneer pas alle muren van vijandschap volkomen zijn geslecht. En toch toch, waar het maar kan, maar jij, u, ik het maar kan, daar zal de vrede van Christus mij drijven om vrede te bevorderen. Daar zal de liefde van Christus mij dringen om zijn liefde uit te stralen. Nog een laatste vraag? Heb je dan als christen en als kerk helemaal geen muur nodig? Die vraag borrelde dan toch ook bij mij op toen ik deze preek aan het maken was. Heb je als christen en als gemeenschap van christenen toch ook ergens niet een soort van muur nodig? Niet een muur om anderen uit te sluiten, of om jezelf nou eens fijn af te zonderen, zo van wij zijn toch beter en zo hebben we van niemand last Maar dan toch wel iets van een muur die je identiteit als leerling van Jezus beschermt. Zo maar kan het geloof en het leven uit het geloof anders toch ook verwateren. En met al je goede bedoelingen en je inzet op allerlei plekken, gebeurt maar zo wat de Bijbel dan wereldgelijkvormigheid noemt. Heel geleidelijk en slinks kan dat gaan, door jaren heen soms in levens van mensen. Heb je dan niet iets van een muur nodig? Ik denk dat je op die vraag ja mag zeggen. Ja, die heb je nodig, kwetsbaar als wij in ons geloof ook zijn en altijd blijven. En tegelijk, geen tussenmuur, geen scheidingsmuur zal dat kunnen zijn die mij afzondert van andere mensen of die de kerk helemaal apart zet buiten de samenleving. Mag ik het zo zeggen: de muur die ik nodig heb om in mijn geloof bewaard te blijven, dat is God zelf. De muur die de kerk nodig heeft om bij het evangelie van de Heer bewaard te blijven, dat is haar Heer zelf. Jezus, die onze vrede is, Hij is ook onze muur. Het is een muur die nou juist niet uitsluit, maar die je wel bij de les houdt, bij de kern houdt. Zaak om die muur om je leven dan ook te koesteren, dicht bij Hem te blijven, dicht bij je Heer te blijven; en zo blijf je ook bij God, zijn Vader en door Hem ook onze Vader. Het is de beste ommuring waarmee je leven kunt en dan ook getuigen mag en dienstbaar mag zijn voor alle mensen die God op jouw weg brengt. Volgende week mogen we dat vieren, heel zichtbaar en tastbaar. Brood en wijn als bemoediging, bron van kracht, inspiratie en motivatie. En we gedenken wat onze Heer Jezus daarvoor deed, ook voor jou, u, mij. Zijn vrede voor ons en voor anderen. Zijn vrede voor mensen en volken wereldwijd. Vrede die Hij geeft. Vrede die Hij is. Amen