Rechtbank van eerste a anleg Limburg, afdeling Hasselt, sectie orrectioneel,

Transcriptie

1 p. 1 Griffienummer Repertorium nummer 2011 /Ab} Datum van uitspraak 5 december 2017 Notitienummer pari<:et HA66.RW Rechtbank van eerste a anleg Limburg, afdeling Hasselt, sectie orrectioneel, Vonnis 13 kamer Aa eboclen registratie op Niet te registrel'en

2 Rechtbank van eerste aanleg Limburg-afdeling Hasselt-HA66.RW ; 1 p.2 INZAKE HET OPENBAAR MINISTERIE EISER IN HERSTEL DE STEDENBOUWKUNDIG INSPECTEUR van het VLAAMS GEWEST, bevoegd voor het grondgebied van het Vlaams Gewest, met diensten gevestigd te 1210 Brussel, Koning Albert Il-laan 19 bus 12. Vertegenwoordigd door Mr. A. BEELEN loco Mr. C. LEMACHE, advocaat te 3800 Sint-Truiden, Tongersesteenweg 60. BEKLAAGDE '1 met rijksregisternummer 7., geboren te. 1 op : wonende te : Halen, Belg. Vertegenwoordigd door Mr. 1. Dedecker, advocaat te 3500 Hasselt, Spooiwegstraat 105. TENLASTELEGGING Verdacht van: Te J, in de periode van 18 oktober 2011 tot 27 mei 2014 Als (mede)eigenaar(s) die de opstelling van een vaste of verplaatsbare inrichting heeft toegestaan of gedoogd en die tot de werken opdracht heeft gegeven en deze heeft uitgevoerd. Op het perceel gelegen te : 1 1 ;. 1 ), mede-eigendom van 1 verleden voor notaris 1 1,. gekadastreerd onder ;, natuurgebied volgens het gewestplan 1, ingevolge akte van aankoop dd.:. '. met standplaats te 1 1

3 Rechtbank van eerste aanleg Limburg-afdeling Hasselt - HA66.RW ,. > I p. 3 en alleen-eigendom van voor notaris 1 met standplaats te 1, ingevolge akte van deling dd. 9 mei 2012 verleden Bij inbreuk op artikel 6.1.l.l" van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening, hetzij zonder voorafgaande stedenbouwkundige vergunning, hetzij in strijd met de vergunning, hetzij na verval, vernietiging, verstrijken van de termijn van de vergunning, hetzij in geval van schorsing van de vergunning, hierna verm lde handelingen, zoals bepaald bij artikel a: het in standhouden van een vakantieverblijf en bijgebouwen, het plaatsen en in standhouden van een poort, afsluiting en verhardingen zonder stedenbouwkundige vergunning. Teneinde na toepassing van de strafwet, op vordering van de stedenbouwkundige inspecteur - de plaats te herstellen in de vorige toestand, namelijk het afbreken en verwijderen van de chalet en de overige constructies, te weten;: de bijgebouwen, de poort, de afsluitingen, de steiger vijver, de afdaken en de verhardingen en over te gaan tot veroordeling tot een dwangsom van 125 euro per dag bij niet-uitvoering van het vonnis binnen de gestelde termijn. Overgeschreven op het : r te 1 :op: ontvangen : 'J'lj,IL euro. ue i:sewaarder (get.) 1 en ambtshalve ingeschreven.... " POOCEOURE De zaak werd behandeld op de openbare zitting van De rechtbank nam kennis van de stukken van de rechtspleging en hoorde het openbaar ministerie, dhr. E. Steyls, substituut procureur des Konings, in zijn vordering; beklaagde ter zitting vertegenwoordigt door zijn raadsman mr. 1. Dedecker; eiser in herstel, de stedenbouwkundig inspecteur van het Vlaams Gewest, bevoegd voor het grondgebied van het Vlaams Gewest, ter zitting vertegenwoordig door mr. Beelen loco mr. Lemache

4 Rechtbank van eerste aanleg Limburg -afdeling Hasselt-HA66.RW , : 1 p.4 BEOORDELING OP STRAFGEBIED Grond van de zaak 1. Plaatsbezoek In hoofdorde formuleert beklaagde een verzoek tot plaatsbezoek. De rechtbank is van oordeel dat het bevelen van een plaatsbezoek niet onontbeerlijk is om de waarheid aan het licht te brengen. De rechtbank is voldoende geïnformeerd op basis van de gegevens in het strafdossier en de stukken voorgelegd door partijen. De rechtbank gaat dan ook niet in op het verzoek van beklaagde om een plaatsbezoek te bevelen. Z. 8emiddefingsp0ging Tevens formuleert, in hoofdorde, beklaagde een verzoek tot voorlegging aan de Hoge Raad voor het handhavingsbeleid voor een bemiddelingspoging. Op dit verzoek gaat de rechtbank evenmin in. Voor een verzoek tot bemiddeling overeenkomstig artikel VCRO is vereist dat de herstelvordering voldoet aan artikel VCRO hetgeen in casu geenszins het geval gezien de constructies gelegen zijn in natuurgebied. De vraag tot bemiddelingspoging wordt door de rechtbank afgewezen. 3. Tenlastelegging 3.1. De schuld van beklaagde aan de hem ten laste gelegde feiten zoals omschreven in de dagvaarding wordt ten genoegen van recht bewezen door de onderzoeksresultaten verzameld tijdens het vooronderzoek en tijdens het ter zitting gevoerde onderzoek. Hieruit blijkt dat beklaagde in de periode van tot te 1 J, op,.. de percelen: 1 1 -,gelegen in natuurgebied (dr. Gewestplan 1 : 1 i )een vakantieverblijf en bijgebouwen in stand heeft gehouden, een poort, een afsluiting en verhardingen heeft geplaatst en in stand heeft gehouden.

5 Rechtbank van eerste aanleg Limburg- afdeling Hasselt-HA66.RW.2000S3-12., - 1 p. s De rechtbank verwijst in het bijzonder naar: de vaststellingen van de stedenbouwkundige inspecteur weergegeven in het P.V. opgesteld op lastens de vorige eigenaar, de heer 1 voor het wederrechtelijk oprichten van chalet dienstig als permanente woning, het wederrechtelijk oprichten van garage met open afdak als uitbreiding, het wederrechtelijk aanleggen van terreinvemardingen. de vaststellingen van de stedenbouwkundige inspecteur op , weergegeven in het P.V. opgesteld op lastens beklaagde voor het wederrechtelijk oprichten/ in stand houden van een vakantieverblijf en bijgebouwen, het plaatsen van een poort en afsluiting, het aanleggen van een verharding, het uitvoeren van verfwerken aan illegale constructies. De rechtbank verwijst in het bijzonder naar de wijzingen die ter plaatse werden vastgesteld door deze stedenbouwkundige inspecteur ten opzichte van de foto's gevoegd bij het proces-verbaal van 2003 en de geweigerde bouwaanvraag van 2004 en dit zowel voor de wijzingen aan de gebouwen als aan de poort en afsluitingen en de verhardingen; de vaststellingen van de stedenbouwkundige inspecteur op waaruit blijkt dat de toestand ter plaatse nagenoeg ongewijzigd was gebleven met dien verstande dat op de rechter perceelgrens ondertussen nog een bijkomende afsluiting werd geplaatst Beklaagde beroept zich op een vermoeden van vergunning voor de chalet, behoudens "de kleine uitstulping aan de achterkant". Het staat vast en wordt overigens door beklaagde niet betwist dat voor de chalet en de overige bijgebouwen geen schriftelijke stedenbouwkundige vergunning voorhanden is. Conform artikel VCRO dient diegene die zich op een vermoe en van vergunning beroept het bewijs te leveren dat de thans bestaande constructie er is van voor dan wel van voor de eerste inwerkingtreding van het gewestplan waarbinnen de constructie is gelegen, in casu het gewestplan in werking getreden 15 dagen later, hetzij op Overeenkomstig de VCRO kan het vermoeden van vergunning enkel betrekking hebben op de bestaande constructie. Zulks heeft tot gevolg dat beklaagde het bewijs dient te leveren dat de bestaande constructie, in haar vergunningsplichtige facetten, dateert van voor de referentiedatum.

6 ". 'i' Rechtbank van eerste aanleg Limburg- afdeling Hasselt HA66.RW.2000S p.6 Beklaagde slaagt niet in de op hem rustende bewijslast. Beklaagde levert niet het bewijs dat de chalet/vakantiewoning zoals beschreven in het proces-verbaal van dezelfde is als de oorspronkelijk aanwezige bebouwing, met name de houten chalet. Uit het strafdossier, met name uit de P.V.'s van en blijkt dat de oorspronkelijke bebouwing, in de vorm van een houten chalet, fundamenteel werd gewijzigd. (l} Uit de vaststellingen van de stedenbouwkundig inspecteur (PV ) blijkt dat het houten chalet werd uitgebouwd met een kleine aanbouw en een vrijstaande garage onder een uitbreidend afdak, dat de houten hoofdbouw werd omgeven door een baksteen buitengevelblad, en dat ten behoeve van de toegankelijkheid ook een 80 meter lange en 3 meter brede kiezel- en grindverharding werd aangelegd. (2) Uit de vaststellingen van de stedenbouwkundig inspecteur (PV ) blijkt dat een afdak aan de voorgevel werd aangebracht, de vroegere open ruimte tussen de garage en de woning werd dicht gebouwd, de poort in de vroegere garage werd verwijderd en dichtgemetseld en vool'2ien werd van een raam, betonnen stenen tegen de rechter- en achtergevel van de woning werden geplaatst waarbij de stenen tegen de achtergevel dienst doen als terras, een zone voor parkeren in grind werd aangelegd, een gesloten automatische houten poort werd geplaatst, meerdere afsluitingen in hout en rieten matten werden geplaatst(pv ) Gelet op bovenstaande vaststellingen, welke vaststellingen conform artikel 6.1.S VCRO gelden tot bewijs van het tegendeel, dient besloten te worden dat de oorspronkelijk bestaande chalet thans niet langer bestaat maar dat uit oogpunt van ruimtelijke ordening er een werkelijk residentiële inplanting is uitgewerkt met een uitzicht, oppervlakte en functie totaal verschillend van de oorspronkelijke houten constructie Beklaagde kan niet worden gevolgd waar hij stelt dat het enkel om '1nstandhoudingswerken" gaat welke bovendien geen betrekking hebben op de stabiliteit en derhalve nietvergunningsplichtig zouden zijn. Of de werken/handelingen die werden aangebracht/uitgevoerd al dan niet vergunningsplichtig zouden zijn is niet bepalend om uit te maken of deze werken/handelingen de constructie al dan niet zodanig hebben omgevormd zodat de constructie niet langer als "bestaand" kan worden beschouwd. In casu werd de constructie dermate gewijzigd en aangepast, niet alleen in uitzicht, omvang en functie, dat de constructie niet meer kan worden beschouwd als "bestaande"c<jnstructie. Beklaagde kan zich derhalve niet beroepen op het vermoeden van vergunning gezien het in casu niet langer gaat om een "bestaande" constructie.

7 Rechtbank van eerste aanleg Limburg- afdeling Hasselt -HA66.RW r - -; t p Beklaagde houdt ten onrechte voor dat de toegangsweg in kiezel niet vergunningsplichtig is zodat de instandhouding ervan niet strafbaar is. Beklaagde kan zich niet beroepen op de vrijstelling van artikel Vrijstellingenbesluit. Deze vrijstelling geldt conform artikel 3.2. van het Vrijstellingenbesluit slechts voor handelingen bij gebouwen andere dan woningen. degelijk een pand dienstig voor bewoning. In casu betreft het wel Evenmin kan beklaagde zich beroepen op de vrijstelling voorzien in artikel van het Vrijstellingenbesluit. Deze vrijstelling geldt conform artikel 3.2. van het Vrijstellingen besluit enkel als de handeling volledig wordt uitgevoerd binnen een straal van 30 meter van een hoofdzakelijk vergund of vergund geacht gebouw. In casu is het gebouw noch hoofdzakelijk vergund, noch wordt het vergund geacht. Bovendien reiken volgens de vaststellingen van de inspecteur de verhardingen tot op meer dan &'.> meter van de woning. In casu wordt evenmin de strikte noodzaak voor de bestande toegangsweg aangetoond Beklaagde houdt ten onrechte voor dat de afsluitingen niet vergunningsplichtig zijn zodat de instandhouding ervan niet strafbaar is. Beklaagde kan zich niet beroepen op de vrijstelling van artikel Vrijstellingenbesluit. Deze vrijstelling geldt conform artikel 3.2. van het Vrijstellingenbesluit slechts voor handelingen bij gebouwen andere dan woningen. In casu betreft het wel degelijk een pand dienstig voor bewoning. Bovendien geldt deze vrijstelling enkel als de handeling volledig uitgevoerd wordt binnen en straal van 30 meter van een hoofdzakelijk vergund of vergund geacht gebouw. In casu is zulks niet het geval. De constructie in niet hoofdzakelijk vergund en wordt evenmin vergund geacht en de afsluiting situeert zich op meer dan 30 meter van de woning. Straftoemeting 1. In hoofdorde verzocht beklaagde ter zitting van om een "eenvoudige schuldigverklaring" uit te spreken wegens schending van de redelijke termijn welke volgens beklaagde een aanvang nam op datum eerste vaststelling, welke volgens beklaagde zich situeert op 4 april 2003.

8 Rechtbank van eerste aanleg llmburg-afdellre Hasselt-HA66.RW.2000S3-12-r 1 p,8 Indien het standpunt van beklaagde wordt gevolgd dat de redelijke termijn een aanvang bij de eerste vaststelling dient evenwel te worden vastgesteld dat hierbij de eerste vaststelling in hoofde van beklaagde dient in aanmerking te worden genomen. De eerste vaststelling in hoofde van beklaagde situeert zich niet op 4 april 2003 doch wel ten vroegste op , ogenblik waarop hij eigenaar wordt van het kwestieuze perceel. Beklaagde toont niet aan dat sedert sprake is van enige overschrijding van de redelijke termijn. 2. Ter zitting van deze rechtbank d.d verzocht de raadsman van beklaagde om het voordeel van de opschorting van de uitspraak van de veroordeling aan de beklaagde toe te staan. Opschorting van de uitspraak van de veroordeling is een buitengewone gunst en dient derhalve een uitzonderlijk karakter te behouden. Opschorting strekt ertoe te voorkomen dat een veroordelende maatregel, buiten haar normalerwijze te voorziene gevolgen en/of door de eraan verbonden publiciteit, voor de beklaagde een onevenredige sociaal-economische declassering zou meebrengen. De elementen waarover de rechtbank thans beschikt laten echter niet toe aan te nemen dat deze redengeving in casu voorhanden is, zodat op het verzoek tot opschorting niet wordt ingegaan. 3. De ten laste van de beklaagde bewezen verklaarde feiten omschreven in de dagvaarding, zijn de opeenvolgende en voortgezette uitvoering van eenzelfde misdadig opzet, zodat bij toepassing van artikel 65 Sw. slechts één straf, wordt uitgesproken. De aard en de omvang van de hierna volgende straf, acht de rechtbank gepast gelet op: de aard en de ernst van de gepleegde feiten de persoon van beklaagde diens gunstig strafrechtelijk verleden - het beoogde preventieve en repressieve doel van de bestraffing, De duur van de vervangende gevangenisstraf is aangepast aan de omv ng van de opgelegde geldboete.

9 Rechtbank van eerste aanleg Limburg- afdeling Hasselt - HA66. RW ; 1 p. 9 Gezien beklaagde voorheen nog niet werd veroordeeld tot een criminele straf of tot een hoofdgevangenisstraf van meer dan twaalf maanden of tot een gelijkwaardige straf die in aanmerking genomen wordt overeenkomstig artikel 99 bis van het Strafwetboek en het feit niet van aard is dat het gestraft moet worden met een hoofdvrijheidsstraf van meer dan vijf jaar, wordt de hierna vermelde genademaatregel van het gewoon uitstel van de strafuitvoering toegekend. Dit voordeel zal voor beklaagde een aansporing zijn om in de toekomst de wet stipt na te leven, nu bij een volgende veroordeling het thans verleende uitstel kan verloren gaan. HERSTEL VORDERING 1. Beklaagde stelt in hoofdorde dat de herstelvordering onontvankelijk is daar volgens beklaagde het door de Hoge Raad voor het Handhavingsbeleid verleende positief advies onwettig zou zijn. Zelfs indien de Hoge Raad voor het Handhavingsbeleid een onwettig advies zou hebben verleend - quod non - leidt zulks niet tot de onontvankelijkheid van de herstelvordering. Het gevolg van een gebeurlijk onwettig ver1eend advies is dat er op basis van artikel VCRO aan de adviesvereiste mag worden voorbijgegaan doch heeft zulks geenszins de onontvankelijkheid van de herstelvordering tot gevolg. In casu werd de herstelvordering regelmatig en tijdig ingesteld en is de herstelvordering derhalve ontvankelijk. 2. De herstelvordering van de stedenbouwkundige inspecteur behelst het herstel in de oorspronkelijke staat. Dit houdt in : het afbreken en verwijderen van de chalet alsook van al de overige constructies, met name de bijgebouwen, de poort, de afsluitingen, de steiger vijver, de afdaken en de verhardingen. Op verleende de Hoge Raad voor het Handhavingsbeleid een positief advies.

10 tbank van eer5te aanleg Limburg - afdeling HaS$elt- HA66.RW p Overeenkomstig het bepaalde in artikel VCRO kan de rechtbank bevelen de plaats in de oorspronkelijke toestand te herstellen of het strijdige gebruik te staken, en/of bouw- of aanpassingswerken uit te voeren en/of een geldsom te betalen gelijk aan de meerwaarde die het goed verkregen heeft door het misdrijf. De herstelvordering wordt ingesteld door voor misdrijven die bestaan, of ondermeer bestaan uit het verrichten van handelingen in strijd met de stedenbouwkundige voorschriften aangaande de voor het gebied toegelaten bestemmingen, te vorderen: - hetzij de uitvoering van het herstel van de plaats in de oorspronkelijke toestand of de staking van het strijdige gebruik, -hetzij, zo dit kennelijk volstaat om de plaatselijke ordening te herstellen, de uitvoering van bouw- of aanpassingswerken. Voor andere misdrijven wordt de herstelvordering ingesteld door de betaling van de meerwaarde te vorderen tenzij de overheid die de herstelvordering instelt, aantoont dat de plaatselijke ordening hierdoor kennelijk op onevenredige wijze zou worden geschaad, in welk geval het herstel in de oorspronkelijke toestand of de uitvoering van bouw- of aanpassingswerken wordt gevorderd. De rechter houdt toezicht op de correcte toepassing door de stedenbouwkundig inspecteur van de decretale prioriteitenorde van artikel VCRO. De wederrechtelijke werken en constructies bevinden zich op percelen met als gewestplanbestemming natuurgebied. De wederrechtelijke werken en constructies werden dan ook verricht in strijd met de stedenbouwkundige voorschriften aangaande de voor het gebied toegelaten bestemmingen, zoals deze blijken uit de objectieve gegevens van het strafdossier zonder dat er sprake is van een geldige afwijking op deze voorschriften. Dit impliceert dat als keuze van de herstelmaatregel ofwel het herstel in de oorspronkelijke toestand dan wel bouw- en aanpassingswerken kunnen worden opgelegd indien hierdoor kennelijk de plaatselijke ordening wordt hersteld. De stedenbouwkundige inspecteur motiveert in haar herstelvordering dat de wederrechtelijk uitgevoerde verbouwings- en uitbreidingswerken en het plaatsen van nieuwe bijkomende constructies zeer verregaand zijn in dit kwetsbaar gebied en dat zij niet meer kunnen herleid worden tot de oorspronkelijke toestand. De wederrechtelijk opgerichte constructies en materialen kunnen, gelet op de ligging in natuurgebied, ter plaatse niet gedoogd of vergund worden. Ze dragen zeker niet bij tot het behoud, het herstel of de bescherming van het natuurlijk milieu. maar vormen er integendeel een bedreiging voor. Het gaat hier om een wederrechtelijke toestand waarbij de goede ruimtelijke ordering verder en verder wordt ter plaatse bezwaard wordt. Van de oorspronkelijk bescheiden

11 ', <:i;i Rechtbank van eerste aanleg limbu rg- afdeling Hasselt - HA66. RW ' 1 p. 11 houten chalet met vijver (1962) blijft niets meer over. Het vakantiehuis uit baksteen met uitbreiding betreft nu een residentiële inplanting die niet te verantwoorden is in dit kwetsbare gebied. Ook de verhardingen, de afsluitingen en de inkompoort zijn niet in verhouding en stralen een residentieel karakter uit. Een dergelijke residentiële constructie hoort niet thuis in dit gebied en tast het uitzicht en de rust van het natuurgebied erg aan. Om deze redenen is het aangewezen volgens de stedenbouwkundige inspecteur dat de plaats in zijn oorspronkelijke toestand hersteld wordt. Het uitvoeren van aanpassingswerken zou volgens de stedenbouwkundige inspecteur niet leiden tot een situatie die strookt met de goede ruimtelijke ordering. De rechter is gehouden de herstelmaatregelen te bevelen zoals gevorderd door de herstelvorderende overheid, maar dient deze wel op de interne en externe wettigheid te toetsen en te onderzoeken en of ze stroken met de wet dan wel op machtsoverschrijding of machtsafwending berusten (artikel 159 GW). De rechter kan enkel nagaan of de door de herstelvorderende overheid gedane keuze van herstelmaatregelen uitsluitend steunt op motieven van een goede ruimtelijke ordening en gebeurlijk een herstelvordering die zou steunen op motieven vreemd aan de ruimtelijke ordening of die kennelijk onredelijk zou zijn zonder gevolg laten. Bovendien moet de rechter ook nagaan of de last die voor de beklaagde uit het gevorderd herstel zou voortvloeien opweegt tegen het voordeel dat hieruit voor de ruimtelijke ordening zou ontstaan. De omstandig gemotiveerde herstelvordering van stedenbouwkundige inspecteur is zowel intern als extern wettig en beoogt, binnen de weerhouden feiten, op gepaste, aangepaste doch noodzakelijke wijze het herstel van de gevolgen van het door beklaagde gepleegde misdrijf. Zij steunt op motieven van goede ruimtelijke ordening en is niet kennelijk on redelijk. De gevorderde herstelmaatregel vindt derhalve steun in de elementen van het dossier en de aangevoerde motieven. Gezien de omvang en de aard van de inbreuk brengt de herstelvordering zoals gesteld voor beklaagde geen onredelijke last mee die het voordeel dat voor de ruimtelijke ordening zou ontstaan, zou overstijgen. Op grond van artikel VCRO bepaalt de rechtbank een termijn voor de uitvoering van de herstelmaatregel en kan de rechtbank op vordering van de stedenbouwkundige inspecteur een dwangsom bepalen. De stedenbouwkundige inspecteur vordert een dwangsom van 125,00 euro per dag. De termijn voor het uitvoeren van de herstelmaatregel wordt bepaald op 12 maanden vanaf het in kracht van gewijsde gaan van huidig vonnis om de beklaagden de nodige tijd te verschaffen om de herstelmaatregel uit te voeren.

12 Rechtbank van eerste aanleg Limburg-afdell'lg Hasselt- HA66.RW p.12 Tevens bepaalt de rechtbank een dwangsom van 125,00 euro per dag vertraging indien niet vrijwillig wordt overgegaan door beklaagden tot het uitvoeren van de herstelmaatregel, en dit binnen de opgegeven hersteltermijn, met dien verstande dat die dwangsom za 1 verbeuren vanaf de eerste dag na de hogervermelde hersteltermijn in zoverre het huidig vonnis vooraf werd betekend. Dit houdt in dat geen dwangsomtermijn wordt toegestaan. Het opleggen van een dwangsom is verantwoord daar de herstelvordering reeds dateert van en tot op heden is beklaagde nog altijd niet overgegaan tot de volledige uitvoering van de herstelvordering. De dwangsom dient beklaagde aan te zetten de herstelmaatregel uit te voeren. TOEGEPASTE WETTEN Er werd rekening gehouden met volgende wettelijke bepalingen: Wetboek Strafvordering art. 162,185,194,197 Strafwetboek art. 38,40,65 Wet art. 1, Wet art. 2 en Wet art. 59 Wet art. 29 gewijzigd door Wet art. 3 gewijzigd door KB art.1 KB art. 91 al. 1 KB art. 91 al. 2 gewijzigd bij art. 1 KB Wet art. 13,14,31-41 De wetsbepalingen zoals vermeld in de gedinginleidende akte en de wetsbepalingen aangehaald in dit vonnis. UITSPRAAK De rechtbank beslist OP TEGENSPRAAK. OP STRAFGEBIED Verklaart beklaagde schuldig aan de feiten zoals omschreven in de dagvaarding. Veroordeelt beklaagde hiervoor tot een geldboete van 100,00 euro, gebracht op c..OO euro door verhoging met 50 opdeciemen (vermenigvuldiging met 6}.

13 Rechtbank van eerste aanleg Limburg- afdeling Hasselt- HA66.RW.2000S p,13 Zegt dat de duur van de gevangenisstraf waardoor de geldboete zal mogen vervangen worden bij gebrek aan betaling binnen de termijn vermeld in artikel 40 van het strafwetboek bepaald wordt op 30 dagen. Verplicht de veroordeelde om bij wijze van bijdrage tot de financiering van het bijzonder fonds tot hulp aan de slachtoffers van opzettelijke gewelddaden en aan de occasionele redders, een bedrag te betalen van 25,00 euro te verhogen met 70 opdeciemen en alzo gebracht op 200,00 euro. Verwijst de veroordeelde tot de kosten van de publieke vordering, tot op heden begroot op de som van 146,25 euro. legt aan de veroordeelde in toepassing van art. 91 K.B. van , gewijzigd bij art. 1 KB , de verplichting op tot het betalen van een geïndexeerde vergoeding van 51,20 euro. Zegt voor recht dat melding van het vonnis zal worden gemaakt in de rand van de overschri_iving van de dagvaarding op het tweede hypotheekkantoor te 1 tt >.': _, --T onder ref. Zegt voor recht dat dit vonnis dient overgeschreven en ingeschreven in het register van de vergunningen overeenkomstig art van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening. OVER DE HERSTELVORDERING Verklaart de herstelvordering ontvankelijk en gegrond ; Beveelt op vordering van de stedenbouwkundig inspecteur de plaats te herstellen in de vorige toestand, namelijk: Het afbreken en verwijderen van de chalet alsook van al de overige constructies met name bijgebouwen, poort, afsluitingen, steiger vijver, afdaken en verhardingen.

14 Rechtbank van eerste aanleg Lirrburg- afd eting Hasselt- fia66.rw p. 14 Beveelt dat beklaagde binnen een termijn van 12 maanden, niet zijnde een dwangsomtermijn in de zin van art.1385 bis Ger.W de plaats dient te herstellen in de vorige toestand zoals hierboven omschreven onder verbeurte van een dwangsom van 125,00 euro per dag vertraging bij niet-uitvoering van het vonnis binnen de gestelde termijn. Zegt voor recht dat de stedenbouwkundig inspecteur of het college van burgemeester en schepenen ambtshalve in de uitvoering van het vonnis kunnen voonien, kosten hiervan verhaalbaar op beklaagde. Alles gebeurde in de Nederlandse taal overeenkomstig de wet van 15 juni Dit vonnis is in openbare zitting uitgesproken op 5 december 2017 door de rechtbank van eerste aanleg Limburg, afdeling Hasselt, sectie correctioneel, 13 kamer, samengesteld uit : Mevrouw 1. LOMMELEN, rechter, alleenzetelend rechter, in aanwezigheid van de heer E. STEYLS, substituut-procureur des Konings, met bijstand van mevrouw S. THANS, griffier. S. THANS l. LOMMELEN 'J( tij(,t l { I