Dirk Deruyter directeur : Jos Coppé - directeur bewonerszorg :

Transcriptie

1

2 BELANGRIJKE TELEFOONNUMMERS en ADRESSEN Dirk Deruyter directeur : dirk.deruyter@zbroeselare.be Jos Coppé - directeur bewonerszorg : jos.coppe@zbroeselare.be Administratie Rita Timperman : Carine Vansteelandt : de.waterdam@zbroeselare.be Teamcoaches a.i. Christine Sabbe - afd. A : a.i. Christine Sabbe - afd. B : Carine Vroman 1 e verdiep : Katleen Bucket - 2 e verdiep : Ingrid Vanmaekelbergh 3 e verdiep : Dedene Ludo 4 e verdiep : Maatschappelijk werksters Hilde Vergote : hilde.vergote@zbroeselare.be Katia Denys : katia.denys@zbroeselare.be

3 Zomerverhaal Paul Auster / 4321 Het leek al een kanjer van een boek. Ik las stiekem een paar bladzijden in de boekenwinkel, iets wat ik wel meer doe en besloot die kanjer aan te schaffen. Op de trein naar huis las ik alvast het eerste hoofdstuk, maar toen ik weken later het boek wilde verder zetten, kon ik de verhaallijn niet meer oppikken en diende van vooraf aan te herbeginnen. Auster is een goede observator, heeft een goede pen, maar verlangt van zijn lezers dat ze aandacht hebben voor elk woord en elke nuance van stemming. Hij schrijft heel gedetailleerd en moet dus heel veel research gedaan hebben om geen historische blunders te maken in zijn ingewikkeld bizar verhaal, waarover ik niet wil uitweiden, maar wel een heel mooi, frappant en beklijvend verhaal in het verhaal wil doorvertellen. Een geestig verhaal over twee schoenen, die kunnen denken, voelen en praten. Wat natuurlijk absurd lijkt, maar die schoenen krijgen daardoor een menselijk trekje en slepen je mee in hun levensloop. Onder dit schoenenverhaal verbergt Auster een berg van relationele verhoudingen en maatschappelijk onrecht zoals rassendiscriminatie, slavernij en de behandeling van joden in concentratiekampen. Misschien weet dit verhaal je emotioneel te beroeren? Deruyter Dirk / augustus 2017

4 Twee veterschoenen of het verhaal van de verwante zolen Hank en Frank, de linker- en rechterschoen, komen elkaar voor het eerst tegen in de fabriek waar ze zijn gemaakt, als ze door de laatste man aan de lopende band toevallig in dezelfde doos worden gestopt. Ze zijn een stevig, degelijk paar bruine veterschoenen, ook wel gekend als molieres en hoewel hun persoonlijkheden iets verschillen, Hank is een beetje zwaar op de hand en introvert terwijl Frank recht door zee en onbevreesd is, verschillen ze minder sterk van elkaar dan bijvoorbeeld Laurel en Hardy. Je kunt ze loten van dezelfde tak noemen, maar allerminst identiek. Ze zijn geen van tweeën gelukkig in die doos. Ze zijn op dat moment nog vreemden voor elkaar. Het is er niet alleen donker en muf, ze ook nog op een hoogst intieme en compromitterende manier tegen elkaar gepropt. Wat in het begin leidt tot wat onvriendelijkheden, maar dan zegt Frank tegen Hank dat hij er nu maar moet in berusten, ze zitten met elkaar opgescheept of ze het nu leuk vinden of niet en Hank begrijpt dat hij geen andere keuze heeft dan er maar het beste van te maken. Hij verontschuldigt zich door te zeggen dat hij er moeilijk mee uit de voeten kan, een eerste aanzet van een grapje. Waarop hij vervolgt : een lolletje op zijn tijd houdt je op de been De doos met Hank en Frank wordt in een vrachtwagen gestopt en naar de stad gereden, waar hij in een magazijn van een schoenenwinkel terechtkomt, als zomaar een doos die bij honderden andere wordt gezet die in schappen staan te wachten om te worden verkocht. Dit is hun bestemming, door een man met maat 45 uit de doos gepakt te worden en voor altijd uit het magazijn verlost te worden. Hank en Frank popelen om hun leven te beginnen, om lekker met hun meester buiten te wandelen. Frank is vol vertrouwen dat ze snel verkocht zullen worden. Ze zijn een doodnormaal paar, zegt hij tegen Hank, niet zo n nieuwigheid als schoenen van lakleer, kerstpantoffels of gevoerde sneeuwlaarzen, en omdat normale schoenen het meest gevraagd zijn, kan het niet lang duren of ze die saaie, stinkende doos van ze vaarwel zeggen. Misschien, zegt Hank, maar denkt aan maat 45. Die baart hem zorgen. Dat is veel groter dan gemiddeld en wie weet hoelang ze moeten wachten tot meneer Grootvoet komt aanlopen en hen wil passen? Hij zou veel gelukkiger zijn met een maat 41 of 42, zegt hij. Die dragen de meeste mannen. Hoe groter de schoen, hoe langer het gaat duren, en 45 is verdomd groot. Wees nou maar blij dat we geen maat 46 of 47 zijn, zegt Frank. Ben ik ook, antwoordt Hank. Maar ik ben niet blij dat we een 45 zijn. Na drie dagen en nachten op de plank, een ontmoedigende lange tijd, die alleen maar voeding geeft aan twijfels en koortsachtige berekeningen aangaande de vraag hoe en wanneer ze verlost zullen worden, als ze al verlost zullen worden, komt er de volgende morgen een verkoper binnen die hun doos uit de stapel trekt en meeneemt naar de winkel. Een klant die interesse heeft! De verkoper neemt het deksel van de doos, en op dat moment, als het licht van de wereld hen voor het eerst beschijnt, beginnen

5 Hank en Frank te tintelen van vreugde, een vreugde zo intens en bedwelmend dat ze tot in de uiteinden van hun veters voelbaar is. Ze kunnen weer iets zien, voor de eerste keer sinds die fabrieksarbeider hen in hun doos heeft gestopt, en nu haalt de verkoper hen eruit en zet hen voor de klant op de grond. Frank zegt tegen Hank: Volgens mij zitten we goed, makker. Hank antwoordt : ik help het je hopen! De taal die door Hank en Frank gesproken wordt is voor mensen onhoorbaar. Ze spreken SCHOENS en kunnen dat omdat veterschoenen lipjes hebben en kunnen natuurlijk zien omdat veterschoenen ook rijoogjes hebben. De klant, die een politieagent blijkt te zijn, bekijkt de veterschoenen, stopt zijn voeten in de schoenen en loopt rond in de winkel. Prima, precies wat ik zocht, en eindelijk hebben de twee verwante zolen hun meester gevonden en zijn ze voor altijd verlost uit hun schoenendooskerker. Laten we eerlijk zijn, zegt Hank. We zijn niet gemaakt voor smokings en wilde stapavonden in de stad, maar terecht komen bij een smeris had ik ook niet in gedachten. We worden typisch smerisschoenen en waren blijkbaar van meet af aan voorbestemd om door een klabak gedragen te worden. Als oerdegelijke en betrouwbare schoen. Als twee tanks. Smerisschoenen maar gedragen door een vent die er fantastisch uitziet. De stoere, snellopende flik, is onlangs tot rechercheur bevorderd. Hij heeft zijn wapenstok en uniform verruild voor twee kostuums, een wollen voor de winter, een lichtgewicht voor de zomer is zich nu te buiten gegaan aan een duur paar schoenen, dat hij ongeachte het weer het hele jaar door van plan is elke dag aan te doen bij zijn speurwerk. Hank en Frank zijn onder de indruk van hoe hij hen onderhoudt, hoewel zijn flat niet al te schoon is, door zijn hekel aan huishoudelijk werk. Hoewel jong van jaren is hun meester iemand van de oude stempel, die zijn schoenen met eerbied behandelt door elke avond netjes de veters los te maken en ze naast zijn bed op de grond te laten staan in plaats van ze uit te schoppen en in de kast te stoppen. Want schoenen vinden het fijn om ten allen tijde dicht bij hun meester te zijn, ook als ze geen dienst hebben, en schoenen uitschoppen zonder de veters los te maken kan op de lange duur tot ernstige beschadiging leiden. Hun meester toont respect. Als er iets op zijn schoenen terecht komt, of het nu een spetter witte duivenstront of een klodder rode ketchup is, dan veegt hij die ontsierende substantie snel weg met een papieren zakdoekje. Maar meest genieten Frank en Hank van de wekelijkse poetsbeurt. Met snelle, vaardige handen is het een ongekend genot om door doekjes te worden ingewreven en door borstels te worden gemasseerd. Het is een gelukzalige duik in de diepten van schoenensensualiteit en zijn na die poetsbeurt weer smetteloos en waterbestendig op alle fronten. Hun leven is hard werken, soms raken hun zolen in weken geen klein graspolletje of een piepklein stukje zachte ondergrond, ze krijgen te maken met uitersten van heet en koud, wat een verwoestende uitwerking kan hebben op de gezondheid van hun leer, om maar te zwijgen van de schade als gevolg van regen en sneeuw, van onbedoelde

6 misstappen in regenplassen en sneeuwhopen, van steeds weer nat en vochtig worden, van alle vernederingen die ze te verduren hebben als het smerig weer wordt. Hun meester heeft het volle vertrouwen in zijn veterschoenen, waardoor Hank en Frank zijn achteloosheid kunnen vergeven. Hun hakken slijten en hun zolen schuren over het asfalt, maar als broers delen zij hun lot. Zoals de meeste broers hebben zij bij tijd en wijle hun meningsverschillen en hun nukken, hun vetes en hun driftbuien, maar zitten aan het lichaam van één man. Als hun meester bij het zitten zijn benen kruist hangt Hank te bungelen, terwijl Frankie de wacht aanhoudt op de grond. Hun meester is linkshandig en zet meestal zijn eerste stap met Hank, zijn linkervoet en elke keer dat ze op dagen dat het regent of sneeuwt even voor een rood licht staan te wachten, is die eerste stap naar de overkant altijd de gevaarlijkste, een menigmaal catastrofale stap in de goot. Hoeveel keer is Hank niet kopje-onder gegaan in een plas of weggezakt in een hoop smeltsneeuw? Niet meer te tellen. Frank lacht zelden om die vernederingen en bijna-verdrinkingen van zijn broer, maar soms, als hij in een wrevelige bui is, kan hij zich gewoon niet inhouden. Al met al zijn ze, ondanks hun incidentele ruzies en misverstanden, toch beste vrienden geworden, en elke keer dat ze naar andere veterschoenen kijken, die de collega s van hun meester aanhebben, beseffen Hank en Frank weer hoe zeer ze van geluk mogen spreken, dat ze bij een keurige man terecht gekomen zijn. Omdat ze werkschoenen zijn, mogen ze zelden met hun meester mee als hij met een dame op stap gaat. Het liefdespad vereist iets minder degelijke schoenen en Hank en Frank worden dan gewisseld voor een paar gemakkelijke instappers. Uitzonderlijk mochten ze hem vergezellen op zijn amoureuze uitstapjes, toen hij te veel haast had om na zijn werk eerst naar huis te gaan om zich om te kleden. Ze weten hoe gezellig die uitstapjes kunnen zijn, zeker als de meester de nacht bij een vrouw in bed doorbrengt, dan staan de schoenen van de vrouw er ook, niet zelden vlak naast hen, waarbij er gelachen, gekletst en gezongen werd met Flora en Nora, een schattig paar hoge hakken van rood satijn. Op andere uitstapjes leerden ze een paar zwarte pumps kennen die Leah en Mia heetten of de meiden Dolly en Molly die aan het giechelen gingen toen hun meester zich van zijn kleren ontdeed en zich spiernaakt uitkleedde. Deze momenten koesterden ze omdat ze zo zeldzaam waren geweest, met als apotheose het huwelijksaanzoek dat ze van dichtbij konden aanhoren. Wat Hank en Frank echter niet inzagen op dat moment, is dat door een huwelijk alles verandert. Het is niet alleen maar een kwestie van twee mensen die besluiten om bij elkaar te gaan wonen, het is een begin van een lange worsteling die de wil van de een doet botsen met die van de ander, en al lijkt de man vaak de overhand te hebben, het is de vrouw die het uiteindelijk bepaalt. Maar wat doet het er toe, denken Hank en Frank, de meesteres beslist weliswaar over nieuwe gordijnen, eetkamerstoelen en een nieuw vloerkleed, zij kunnen nog ongestoord hun dagen slijten met hun meester, het trottoir aanstampen op zoek naar boeven, in de verhoorkamer verdachten mentaal pijnigen, voor de rechter verschijnen om te getuigen, via de telefoon sporen natrekken, rapporten tikken, door steegjes rennen als de boef zo dom is ervan door te gaan. Zij geloven dat de essentiële dingen nog steeds dezelfde zijn. Hun

7 zelfgenoegzaamheid belet hen te zien dat de vrouw zich gaat bemoeien met haar mans kledingkeuze, vooral met de kleren die hij tijdens zijn werk draagt, want die vindt ze maar saai en armoedig voor iemand die is voorbestemd om hoofdinspecteur te worden. Hij voelt zich gevleid en tegelijkertijd geërgerd door haar complimentjes, maakt nog een domme tegenpruttelende opmerking, maar hij weet dat de slag verloren is en gaat op zijn volgende vrije dag gedwee mee naar een herenkledingzaak. Later die week staat de echtgenote te stralen als de meester in een van zijn nieuwe pakken naar beneden komt om naar zijn werk te gaan, ze vertelt hem dat hij er schitterend uitziet, maar dan kijkt ze nog voor hij een woord kan uitbrengen naar zijn voeten en zegt : Ik vrees dat we ook iets aan de schoenen moeten doen! Wat mankeert eraan? Eigenlijk niets, zegt ze. Ze zijn alleen oud, dat is alles, en ze passen niet bij je pak. Hij vindt die opmerking belachelijk, het zijn geluksschoenen, na drie jaar voelen ze nog maar pas ingelopen. Maar zijn eega tuit haar lippen, houdt haar hoofd scheef, aait hem speels over de kin en zegt ten slotte : Je ziet er te veel uit als een smeris, een godvergeten klabak. Hank en Frank verwachten dat de meester voor hen opkomt, dat hij hen zal verdedigen, maar ze horen hem enkel brommen en later vergezellen ze hem naar zijn werk. Frank en Hank beginnen al te hopen dat het loos alarm geweest is, dat hun meester haar harde oordeel niet deelt, dat die hele kwestie als een ijle voorbijdrijvende wolk zal overwaaien. Op een nieuwe vrije dag gaat de meester erop uit met hun nieuwe vijand, de bazige echtgenote, terwijl zij blijven staan naast het bed, zonder ook maar enig vermoeden te hebben dat ze zo dadelijk zullen verraden worden door de man die ze de afgelopen drie jaar zo trouw hebben gediend en als hun meester later die middag terugkomt en zijn nieuwe schoenen probeert, begrijpen Frank en Hank dat ze zijn afgedankt, weggewerkt door het nieuwe, omhooggevallen bewind dat het huishouden heeft overgenomen. Er is geen tribunaal waar ze hun beklag kunnen doen of hun kant van het verhaal kunnen vertellen. Hun leven is voorbij, beëindigd door een paleisrevolutie die ook wel het huwelijk heet. Terwijl hun meester door de kamer stapt met zijn nieuwe werkdagmetgezellen, wijst hij naar Hank en Frank en zegt : Wat moet ik met die afgetrapte dingen doen. Geen idee, Zet ze maar in de kast Kan ik ze niet beter weggooien? Nee in de kast, je weet nooit of je ze nog nodig hebt! Hank en Frank verdwijnen in de kast, met nog enige hoop dat ze ooit nog van dienst kunnen zijn. Maanden gaan voorbij zonder dat er iets verandert en stukje bij beetje berusten ze in het feit dat de meester nooit meer zijn voeten in hen zal laten glijden. De twee veterschoenen zijn verbitterd over hun gedwongen pensionering en hebben het in de eerste weken in de kast alleen maar over de handvochtige manier waarop ze zijn behandeld, ze uiten hun grieven in lange tirades. Niet dat al dat kreunen en steunen hen goed doet natuurlijk en naarmate het stof op hen begint neer te dalen en ze inzien dat de kast hun wereld is, dat ze er nooit meer ooit zullen komen tot aan de dag dat ze bij het vuil worden gezet, staken ze hun geweeklaag en beginnen ze over het verleden, omdat ze liever oude tijden laten herleven dan zich te blijven wentelen

8 in de ellende van het heden. Wat is het heerlijk om weer aan de avonturen terug te denken die ze met hun meester hebben beleefd toen ze nog jong en energiek waren en een opdracht hadden in het leven. Wat is het heerlijk om terug te denken aan alle weersomstandigheden waar ze in hebben gelopen, al die ervaringen van buiten lopen in het wisselend klimaat van planeet Aarde. Het gevoel van daadkracht dat het gaf om onderdeel te zijn van de intensiteit van het menselijk bestaan. Er gaan nog meer maanden voorbij en er komt een einde aan terug denken, want het wordt nu steeds moeilijker om te praten, moeilijker om zich iets te herinneren, misschien niet echt van ouderdom, maar omdat Hank en Frank aan de dijk zijn gezet en schoenen die niet onderhouden worden snel aftakelen. Hun buitenwerk droogt uit en gaat barsten als ze niet meer gepoetst worden en hun binnenwerk wordt stijf als er geen mensenvoeten meer inglijden om voor de oliën en transpiratievocht te zorgen dat nodig is om hen zacht en soepel te houden. De afgedankte schoenen gaan langzaam op houten klompen lijken. Hout dat een materiaal is dat niet kan nadenken, praten en onthouden. Ze zijn nagenoeg comateus, leven in de schaduwwereld van zwarte leegten en flakkerende kaarsjes, gevoelloze lijven in gevangenschap. Het is maar gelukkig dat Hank en Frank niets meer voelen en niks meer horen als ze op een dag uit de kast worden genomen, als krengen bekeken worden en hun laatste reis krijgen naar de verbrandingsoven. Hank stort het eerst naar beneden, Frank volgt zijn broer in het gapende gat en de twee verwante zolen, de veterschoenen, veranderen in een onherkenbaar hoopje gloeiende as. Naar Paul Auster

9 Jarigen SEPTEMBER - hoogbouw - 1 e VERDIEP woensdag 6 september kamer 128 Marcel MARTIN 90 jaar woensdag 20 september kamer 109 Andreas BLOMME 92 jaar vrijdag 22 september kamer 117 René DEGRYSE 83 jaar

10 2 e VERDIEP woensdag 6 september kamer 222 Anastatia DEMEDENKO 95 jaar maandag 11 september kamer 227 Christiana COBBE 81 jaar woensdag 13 september kamer 202 Angela DUMAREY 90 jaar woensdag 27 september kamer 210 Juliana PERNEEL 90 jaar

11 3 e VERDIEP dinsdag 5 september kamer 318 Maria Adele WATTEEUW 91 jaar maandag 25 september kamer 302 Marie Rose VANELSLANDE 74 jaar donderdag 28 september kamer 301 Hedwig VERSTRAETE 87 jaar zaterdag 30 september kamer 310 Magdalena VAN MEENEN 96 jaar

12 4 e VERDIEP zaterdag 2 september kamer 423 Maria VAN EXE 86 jaar Jarige deinend op het ritme van de golven van de zee zo verloopt het leven en de jaren deinen mee en de schoonheid van dat water blijft bestaan bij elk getij steeds weer prachtig jaar na jaar misschien wel net zo mooi als jij.

13 Jarigen SEPTEMBER - laagbouw - vrijdag 1 september kamer A8 Rica VERSTRAETE 84 jaar afdeling A dinsdag 19 september kamer A19 José VANDENBUSSCHE 70 jaar maandag 25 september kamer A10 Juliette GAYTANT 77 jaar dinsdag 26 september kamer A16 Germaine GELDHOF 85 jaar

14 donderdag 14 september kamer B13 Andrea DESMEDT 89 jaar afdeling B Beste jarige, Eén keer in het jaar, is er een speciale dag. En daarbij hoort een mooie lach. Een lach dat blinkt en straalt! En dat het elke keer weer herhaalt! Deze dag is zo speciaal. Het is een heel lang verhaal. Een verhaal dat nooit stopt. Het hoort bovenaan de top. geniet nog veel van deze dag, met een mooie lach! Proficiat aan de jarigen, van de medebewoners, personeel en directie.

15 Welkom aan de nieuwe bewoners DEFINITIEF VERBLIJF Mevrouw DENYS Genoveva - afdeling B19 - laagbouw Geboren op 29 juli 1927 Verblijft in De Waterdam sedert 10 augustus 2017 Mevrouw VANOVERBEKE Cecile - kamer hoogbouw Geboren op 9 april 1929 Verblijft in De Waterdam sedert 22 augustus 2017 Mevrouw BOSSUYT Denise - afdeling B12 - laagbouw Geboren op 28 april 1927 Verblijft in De Waterdam sedert 28 augustus 2017 KORTVERBLIJF Mevrouw VANBRABANT Anita - kamer hoogbouw Geboren op 17 oktober 1943 Kortverblijf in De Waterdam van 9 augustus tot en met 11 september 2017 Mevrouw RYNGAERT Georgina - kamer hoogbouw Geboren op 3 februari 1932 Kortverblijf in De Waterdam van 12 september tot en met 19 september 2017 Mevrouw DEBUSSCHERE Godelieve - kamer hoogbouw Geboren op 16 julu 1939 Kortverblijf in De Waterdam van 20 september tot en met 2 oktober 2017 Dhr & Mevr CORIJN Raphael BERTREM Michelline kamer hoogbouw Raphael is geboren op 3 juli 1934 Michelline is geboren op 15 september 1931 Kortverblijf in De Waterdam van 30 augustus tot en met 17 oktober 2017 Mevrouw DUDEK Zofia - kamer hoogbouw Geboren op 3 juni 1923 Kortverblijf in De Waterdam van 29 augustus tot en met 12 oktober 2017

16 In memoriam Het verdriet bij je heengaan is groot, maar in ons hart blijf je verder leven. De Heer HELDENBERGH Richard De Waterdam LAAGBOUW kamer B19 Geboren te Roeselare op 27 juli 1935 overleden in WZC De Waterdam op 6 augustus 2017 Richard verbleef in De Waterdam sinds juni 2017 Richard groeide op, als enig kind, in de Vijfwegenstraat. Hij is daar altijd blijven wonen, ook na zij huwelijk met Greta. Er kwamen geen kinderen in het huwelijk. Richard en Greta waren beiden kapper. Ingrid Houthoofd is opgegroeid in het gezin van Greta. Richard was een kampioen in de bolletra en hij hield ook van biljarten. Samen met zijn vrouwtje ging hij graag op reis naar het zuiden. Na het overlijden van zijn echtgenote, op 12 maart 2017, ging de gezondheid van Richard snel achteruit. Hij besefte dat hij niet langer thuis kon blijven en koos voor een opname bij ons in het woonzorgcentrum. Hij kende het woonzorgcentrum nog onder de naam Ter Dreve, omdat zijn ouders hier ook verbleven hebben. Wij hebben Richard ervaren als een stille man die, omwile van zijn gezondheid, nog weinig initiatief kon nemen. Richard voelde zich het best in de rust van zijn kamer. Reeds na een 2-tal maanden heeft Richard ons verlaten. Het ga je doed Richard, rust zacht. Mevrouw DEKEERSGIETER Maria De Waterdam HOOGBOUW kamer 116 Geboren te Beveren (Roeselare) op 21 november 1923 overleden in WZC De Waterdam op 17 augustus 2017 Maria verbleef in De Waterdam sinds april 2010 Maria kwam een 7-tal jaar geleden naar ons woonzorgcentrum. Na een zware val thuis was alleen thuiswonen geen optie meer. Je verbleef op een tweepersoonskamer in de laagbouw op het 1 e verdiep en het lukte wonderwel met je kamergenote. Beetje bij beetje kon je je aanpassen aan het leven bij ons en soms nam je zelfs aan bepaalde activiteiten deel. Toen er een éénpersoonskamer vrij kwam, kon je meer genieten van de privacy in je eigen kamer. De verhuis, met de afdeling, naar de hoogbouw is je nooit echt bevallen. Je kon er moeilijk aarden, je vond er je draai niet en je begon je meer en meer terug te trekken binnen de muren van je kamer. Toch zag je uit naar het wekelijkse bezoek van je nichtje Fabiola en haar man Roger. Zij zorgden voor alles en brachten telkens mee wat je nodig had. Samen met hen, ging je terug naar de polyvalente zaal in de laagbouw, waar de verhalen van vroeger en nu naar boven kwamen, terwijl je kon genieten van een wit wijntje. Ook met je nichtje Sonja, had je een goede band. Haar wekelijkse bezoekjes op vrijdag waren ook iets om naar uit te zien. Maar de laatste maanden ging je gezondheidstoestand gestaag achteruit. Je levenslust smolt als sneeuw voor de zon. Toch hebben we je onverwachts moeten laten gaan. Maria, je strijd was gestreden, het was goed geweest Wij bieden de familieleden en vrienden van de overleden bewoners, onze oprechte deelneming aan en wensen hun veel sterkte.

17 Uitstappen 2017 Hieronder staan de data & bestemmingen van de geplande uitstappen in De Waterdam. WZC De Waterdam - HOOGBOUW MIDDELKERKE Dinsdag 5 september met 3 e verdiep Dinsdag 12 september met 4 e verdiep Woensdag 13 september met 1 e verdiep Woensdag 20 september met 2 e verdiep WZC De Waterdam - LAAGBOUW LEIEMEERS (Kuurne) Maandag 4 september met afdeling B Woensdag 6 september met afdeling A Kaartseizoen KAARTSEIZOEN Het nieuwe kaartseizoen in De Waterdam laagbouw start op woensdag 13 SEPTEMBER om 14u45. Iedereen is van harte welkom, ook nieuwe leden. Breng gerust familie en vrienden mee. Vooraf vieren we LYPHOUT Jacqueline de KAMPIOEN van vorig seizoen. Laurette.

18 MOSSELFEEST voor de bewoners van de LAAGBOUW Dinsdag 29 september voor de bewoners van afdeling A en afdeling B De mosseldagen zijn ALLEEN voor de bewoners. Familieleden, vrienden, kennissen. kunnen daarvoor NIET INSCHRIJVEN!

19 AAN ALLE BEWONERS EN FAMILIELEDEN Elysée Shoes GROTE VERKOOP SCHOENEN EN PANTOFFELS De Waterdam hoogbouw DINSDAG 3 OKTOBER vanaf 14u00 Schoenen en Pantoffels Groot Comfort

20 Maatschappelijke dienst maatschappelijk werksters HILDE VERGOTE & KATIA DENIJS Hilde & Katia hebben hun bureel in WZC De Waterdam laagbouw (Drafstraat) aan de inkom bereikbaarheid KATIA HILDE Maandag voormiddag 09u00 11u30 09u00 11u30 namiddag op afspraak op afspraak Dinsdag voormiddag 09u00 11u30 / namiddag op afspraak op afspraak Woensdag voormiddag / 09u00 11u30 namiddag / op afspraak Donderdag voormiddag 09u00 11u30 / namiddag op afspraak / Vrijdag voormiddag 09u00 11u30 09u00 11u30 namiddag / / MMC MMC Minder Mobielen Centrale Ten Elsberge Vrijwillige chauffeurs voeren u waar je moet zijn Hoe werkt de MMC en wat kost dat u als gebruiker? Als gebruiker betaal je jaarlijks 10,00 als lidgeld (niet als inwoner van De Waterdam, omdat wij lid zijn). Het volstaat dat u uw aanvraag 2 dagen op voorhand indient bij de minder mobielen centrale, tussen u en u. Als gebruiker betaalt u 0,32 per kilometer, maar men rekent steeds min. 7 kilometer aan. De administratiekosten bedragen 1,00. Indien de chauffeur ter plaatse moet wachten, wordt per wachttijd van ½ uur 0,70 aangerekend. Voor uw aanvraag kan u terecht bij het personeel (de hoofdverpleegsters of de ergotherapeuten), of rechtstreeks in het Ten Elsberge - telefoon 051/ (indien je rechtstreeks belt, moet je wel vermelden dat je in De Waterdam woont, omdat wij voor alle bewoners lid zijn van de Minder Mobielen Centrale)

21 Pastoraal REGELING EUCHARISTIEVIERING de wekelijkse eucharistieviering gaat door op DONDERDAG om 14u30 in de LAAGBOUW om 15u30 in de HOOGBOUW COMMUNIEGELEGENHEID Op ZONDAGMORGEN is er Communiegelegenheid op de kamer. Aanvang om 7u30 in de hoogbouw Aanvang om 7u50 in de laagbouw Kapsters Wie zijn haartooi wil laten bijknippen, opfrissen, in krulletjes leggen of een nieuw verfrissend kleurtje wil, kan daarvoor terecht bij onze kapsters. Spreek daarvoor af met de hoofdverpleegkundige van de afdeling! HOOGBOUW en LAAGBOUW Cinthy Bruneel t woensdag (volledige dag) donderdag (voormiddag) HOOGBOUW Christa Victor t dinsdag (voormiddag) donderdag (namiddag)

22 Werelddag dementie Werelddag dementie / 21 september Ter gelegenheid van die Werelddag wordt in Roeselare een groot evenement gehouden. Gestimuleerd vanuit Ter Berken, ons zuster-wooncentrum en fusie-genoot, vindt een academische zitting plaats, een beleveniswandeling en tal van randactiviteiten. In het stadscentrum, in Museum Blomme zal een tentoonstelling plaats vinden met kunstwerken van bewoners van diverse zorgcentra. Ook in De Waterdam werd daaraan enthousiast meegewerkt. Een fotografe schoot enkele witzwart kiekjes die we hierbij presenteren. Het werk dat De Waterdam aanlevert is een heel groot werk. Een dertigtal bewoners kregen drie hoofdkleuren ter beschikking en konden binnen de grenzen van een schilderdoek vormen maken om die in te kleuren. Het samenbrengen van al die doeken schets de wereld waarin bewoners hun leven leiden in het woonzorgcentrum. Een professionele omkadering waarin de kans geboden wordt om eigen lijnen uit te zetten en deze vlakken, symbolen voor tijd en ruimte, eigenhandig of met hulp in te kleuren. Onze bijzondere dank aan het ergoteam voor de begeleiding en in het bijzonder aan de residenten die het aandurfden om met onwennigheid het penseel en de pot acrylverf ter hand te nemen

23

24

25 Gezocht Het WZC De Waterdam is nog op zoek naar enthousiaste vrijwilligers om maaltijden te begeleiden bij de bewoners tijdens weekdagen en weekends (van 11u15 tot 12u00 en/of van 17u00 tot 18u00) Je kan contact opnemen met Christa Deblauwe, ergotherapeute t of via het algemeen nummer e. Ga je graag om met bejaarden, ben je op zoek naar een zinvolle invulling van je vrije tijd, het geeft je een goed gevoel om anderen te helpen, dan is dit misschien iets voor jou! Bar OPENINGSUREN van de BAR HOOGBOUW : iedere namiddag van 13u30 tot 17u30 LAAGBOUW : op vrijdag-, zaterdag- en zondagnamiddag van 13u30 tot 17u30

26 Denksport OPGAVE SEPTEMBER Zoek de ontbrekende letters in de blanco vakjes en je bekomt een woord. De eerste letter van ieder woord vormt een nieuw woord! Kun je dit woord vinden? A R D O G E C E A N C H E D A M L I A M K N L A C I A T E C H A D E L A A D N A G O U E K O R N I E D O A S M S E R A O F O N A F L L E A T A T E N I F Antwoord: Naam (bewoner) : (oplossing afgeven aan de ergo s er kan maar 1 OPLOSSING PER BEWONER ingegeven worden) PRIJS : bij het indienen van de juiste oplossing, verdien je een GRATIS DRANKJE aan de bar. veel succes

27 Woordzoekers Zoek de verborgen woorden in onderstaande kaders

28 Denksport oplossing AUGUSTUS De eerste letter van ieder woord vormt het gezochte woord! B B O U W L A A G R R A T E L S L A N G E E L A S T I E K E E C H T G E N O O T D D W A L E N S S U P E R H I T M M A N G O O O V E R V L O E D E E T A G E L L A N D E N K K W A R T J E S I I S O L E R E N K K W I S P E L E N K K U N S T E E L L E B O O G R R U S T D A G Antwoord: B R E E D S M O E L K I K K E R Denksport 1. je kan het wel achteraan sluiten, maar nooit voorop beginnen. 2. Ik heb een hoofd, maar ik praat niet. Ik heb 4 poten, maar ik loop niet. Wat ben ik? 3. Jefke staat achter zijn buurjongen, terwijl zijn buurjongen ook achter Jefke staat. Hoe kan dat? 4. Wanneer je mijn naam roept, ben ik verdwenen! Wie of wat ben ik? 5. Welke bus kan niet rijden? Antwoorden : 1. file / 2. tafel / 3. ze staan rug tegen rug / 4. stilte / 5. brievenbus

29 Weerspreuken Een warme september zorgt voor een droge oktober. Vorst in september, een zachte december. September is de mei van de herfst. Mooi weer op Maria Geboorte (8 e ), duurt acht weken voort. Op Maria s Geboorte trekken de zwaluwen voort. Als de eikels vallen voor St.Michiel (29 e ), dan snijdt de winter door lijf en ziel. St. Michiel heeft de winter onder zijn kiel. Trekt voor St. Michiel de vogel niet, geen winter is nog in t verschiet. Is het op 1 september heerlijk weer, de herfst zal mooi zijn. Vorst in september, zacht in december. In september warme regen, brengt de boeren rijke zegen. Is in de herfst het weer lang klaar, vroeg is de strenge winter daar. Graaft de mier een diepe gang, wordt de winter streng en lang maar nog erger zal het ons berouwen, als de mieren hoge nesten bouwen. Laurette

30

31

32

33

34 Nuttige info Beste familieleden en/of contactpersonen van onze bewoners. Vertrek je met vakantie of ga je er eventjes tussenuit. PRIK DAN DE DATA VAN JE AFWEZIGHEID OP HET PRIKBORD (in de kamer). Met deze informatie gaat niemand je missen! Vergeet ook zeker niet om de dienst op de hoogte te brengen. Het is onze bedoeling om jullie zo effectief en tevens zo snel mogelijk op de hoogte te houden van ons reilen en zeilen. Dit kan alleen als we over correcte contactgegevens beschikken (men kan veranderen van adres / telefoonnummer / ). Daarom willen we jullie vragen alle wijzigingen te bezorgen aan het onthaal van De Waterdam (Rita/Carine/Katy) of via de hoofdverpleegkundige van de afdeling. Via een adres kunnen we veel meer mensen bereiken en ook rapper op de hoogte brengen van geplande activiteiten, feestelijkheden. in het woonzorgcentrum. En uit ecologisch oogpunt, kunnen we ook besparen op het gebruik van papier. Ons woonzorgcentrum De Waterdam beschikt ook over een webpagina. Daar kan je alle nieuwtjes lezen, het bewonersboekje, de activiteitenkalender, heel veel foto s bekijken en nog veel meer Neem alvast een kijkje op Alvast bedankt voor jullie medewerking.

35 Terugblik Een zonnige wandeling langs Roeselaarse wegen

36 Een bezoekje aan het vernieuwde stationsgebouw

37 Kuieren over het nieuwe Stationsplein Ijsjes eten in De Zoete Zonde

38 t was lekker, gezellig en voor herhaling vatbaar!

39 Terugblik Zomerse wandelingen

40

41

42

43 Terugblik Uitstap naar Gyverinckhove

44

45

46

47 Maandelijks worden de attesten van de doktersprestaties bij de factuur gevoegd. Terugbetaling kan bij de mutualiteit bekomen worden. De arts dient echter ook nog vereffend te worden voor zijn prestatie. Let op! Naast de huisarts, kan er ook een arts van wacht een prestatie geleverd hebben!

48 Een dienstverlening in De Waterdam Indien U iets waardevols wilt bewaren in uw kamer (wat we eigenlijk afraden), willen wij graag een veilige safe monteren. De safe werkt met een codeklavier, waarbij U zelf de code kunt instellen.

49

50 De klachtenprocedure is een kwaliteitseis In een woonzorgcentrum wonen, betekent dat er diensten geleverd worden door medewerkers van het huis. Zoveel als mogelijk proberen zij de bewoners persoonlijk te benaderen in hun dienstverlening. Het wonen, de verzorging en verpleging, de behandelingen, de voeding, de animatie, kortom het ganse leven in het WZC (woonzorgcentrum) is gebaseerd op dienstverlening. Voor de éne resident al meer dan voor de andere. Wij medewerkers van het WZC zouden dan ook graag willen weten hoe wij die dienstverlening verzorgen. Misschien hebt U als bewoner of als naaste verwant(en) een aantal opmerkingen, suggesties of zelfs positieve reacties of complimenten voor de medewerkers. Die zouden wij graag willen weten. In veel woonzorgcentra ligt een klachtenboek, waarin iedereen kan schrijven wat hem op het hart ligt. Wij willen het anders proberen door maandelijks een suggestieblad in De Waterdam te plaatsen. Op die manier garanderen wij U meer privacy, komt het klachtenboek naar U toe en kunt U in alle rust Uw suggesties neerpennen. Dit betekent niet dat U ons niet meer kunt aanspreken en dat alles schriftelijk moet gebeuren. Alle medewerkers staan open voor Uw vragen. Aan de meeste opmerkingen kan vaak direct gevolg gegeven worden. De oplossing ligt vaak dicht bij de hand. Maar met het bijgevoegde suggestieblad garanderen wij U discretie en een extra manier tot communiceren. Wij vinden het belangrijk dat de medewerkers hun werk kunnen afstellen op de wensen van de bewoners. Anonieme klachten zullen wij terzijde schuiven. Gefundeerde klachten zullen vast en zeker beantwoord worden, indien passend willen wij ze publiceren: zowel de suggestie als de opvolging ervan. Wellicht kunnen wij een aantal suggesties ook bundelen om grotere veranderingen kracht bij te zetten. Als bejaarde bewoner kunt U nu zorgen voor een betere toekomst, voor Uzelf en de volgende generaties die op onze medewerkers een beroep zullen doen. Op die manier kunnen wij met zijn allen meewerken aan een voortdurende kwaliteitsverbetering. Deruyter Dirk en zijn team.

51 U kan ook terecht op onder de pagina contact, waar het contactformulier kan ingevuld worden. De WOONZORGLIJN is een meldpunt waar u terecht kunt met al uw vragen en klachten over ouderzorgvoorzieningen U kunt de Woonzorglijn bereiken telefoon : elke werkdag van 9.00 u tot u Een 078-nummer, zoals dat van de Woonzorglijn, is een betalend nummer, maar tegen zonaal tarief. Net zoals dit het geval is indien u iemand binnen uw gemeente belt. via mail : woonzorglijn@vlaanderen.be schriftelijk : Woonzorglijn, Koning Albert II laan 35 bus 33, 1030 Brussel De Infofoon zal op elke vraag of probleem een passend antwoord proberen te bieden. De Woonzorglijn werkt daarvoor nauw samen met het team Ouderenzorg van het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid en met Zorginspectie.

52 Suggestieblad, klachtenformulier of complimentenkaart Datum :.. Naam :.... Dit blad kunt U afgeven aan bij de hoofdverpleegkundige, de directie of de maatschappelijk werkster.