Bijzondere momenten van 2006:

3 Inhoudstafel 4 6 Voorwoord van de voorzitter: Ludwig Criel De kracht van sterke merken, voorwoord van de gedelegeerd bestuurder Christian Van Thillo Bijzondere momenten van 2006: 10 12 14 16 18 20 22 24 26 24 april: Eerste De Morgen gedrukt bij Eco Print Center te Lokeren Marnix Peeters in gesprek met Manfred Janssens 13 mei: De eerste NINA verschijnt Marijke Libert in gesprek met Evi Robert Q-music Nederland: een jaar in beeld. 1 september: Laurens Verbeke ruilt Woestijnvis voor VTM Mark Coenegracht in gesprek met Laurens Verbeke 25 april: eerste De Morgen op berlinerformaat Famke Robberechts in gesprek met Martin Huisman 3 oktober: Dag Allemaal dankt 1 579 100 lezers met een XL versie van hun lijfblad Hilde Sabbe in gesprek met Ilse Beyers 8 oktober: ATV verslaat de verkiezingsstrijd in Antwerpen Inge Stiers in gesprek met Hans Hellemans 2 mei: Herlancering De Tijd en L Echo Frank Dereymaeker in gesprek met Frederik Delaplace en Martine Maelschalck 2006: het jaar van het onverwachte Column door Wilfried Eetezonne Print en internet 28 30 32 33 De Persgroep Publishing Het Laatste Nieuws/De Nieuwe Gazet, NINA, hln.be, 7sur7.be, autozone.be De Morgen, De Morgen Magazine, demorgen.be Zone/magazines, Zone/magazines on line, Dag Allemaal, TV-Familie, Joepie, Goed Gevoel, Genieten, Woef Mediafin De Tijd, L Echo Vacature Jobscareer.be Eco Print Center Televisie en radio 34 36 38 39 40 46 Vlaamse Media Maatschappij VTM, KanaalTwee, JIM, Q-music, Paratel, Studio A, ATV Het Parool Q-music Nederland Groepsstructuur De Persgroep Corporate Governance Financieel Jaarverslag De Persgroep Colofon

4 Voorwoord van de Voorzitter Dames en Heren, Het is een genoegen om u namens de Raad van Bestuur van De Persgroep de resultaten over het jaar 2006 voor te stellen. Omzet en winst evolueerden meer dan bevredigend. Met de opstartverliezen van onze Nederlandse landelijke radiozender Q-music en van ons nieuwe druk- en verdeelcentrum in Lokeren alsook met de herstructurering van Mediafin, onze uitgeverij die gespecialiseerd is in financiële media, hadden we een lichte daling van onze winst begroot. Verschillende bestaande en nieuwe activiteiten evolueerden echter beter dan voorzien, waardoor de geconsolideerde nettowinst van de groep aangroeide van 18.2 mio. naar 20.4 mio. Vanaf 2007 zal onze groep de vruchten beginnen te plukken van het zware investeringsprogramma van de voorbije 2 jaar. We zijn nu breed actief in dagbladen, tijdschriften radio, televisie en internet in België en Nederland. Het is onze ambitie om onze multimediale positie verder uit te bouwen in de diepte binnen deze regio. Zowel voor de eindgebruikers als voor de adverteerders is de multimediale omgeving intussen een feit. De razendsnelle evolutie van gedrukte, audiovisuele en elektronische media heeft ingrijpende gevolgen voor de markt en de spelers die er actief zijn. Het model van De Persgroep dat erin bestaat in alle grote publieksmedia actief te zijn met de sterkste merken, lijkt ons ideaal om duurzame waarde te creëren. De expertise die de medewerkers van De Persgroep intussen hebben opgebouwd in de verschillende mediasectoren, zal een unieke troef blijken te zijn voor de verdere expansie van de groep. Het eerste deel van dit jaarverslag bestaat uit interviews met getalenteerde medewerkers van onze groep, die met passie hun vak beoefenen in de meest diverse media-activiteiten. Op deze wijze hopen wij u mee te laten proeven van de uitermate boeiende omgeving waarin we werken. We hebben dit jaar het jaarverslag ook verrijkt met een bijlage die zich richt tot de advertentiewereld. De omzet van onze groep bestaat immers voor 2/3

5 uit advertentie-inkomsten. Ook deze markt is onderhevig aan grote en ingrijpende veranderingen. De Persgroep wil haar klanten de best mogelijke oplossingen bieden om sterke merken te bouwen en te onderhouden. In een speciale bijlage van dit jaarverslag vindt u naast een presentatie van de verschillende reclameregies van de groep een aantal sterke interviews met persoonlijkheden uit de nationale en internationale reclamewereld. Het is een statement van De Persgroep dat we als mediabedrijf ook in deze markt willen excelleren. Raad van Bestuur (van links naar rechts) Christian Van Thillo, gedelegeerd bestuurder Eric Verbeeck, bestuurder Emmanuel Van Thillo, bestuurder Ludwig Criel, voorzitter Christophe Convent, secretaris-generaal Karel Van Miert, bestuurder Léon Seynave, bestuurder Passie en talent staan centraal in het personeelsbeleid van De Persgroep. Daarom wens ik zoals elk jaar ook nu weer in naam van de Raad van Bestuur onze medewerkers te bedanken voor hun onverdroten inzet. Dankzij hen hebben we de groep kunnen uitbouwen tot wat hij vandaag is, en kijken we met vertrouwen naar de toekomst. Ludwig Criel, voorzitter Raad van Bestuur

6 De Persgroep heeft een bijzonder jaar achter de rug. Bij de opmaak van ons meerjarenplan in 2005 dachten we vooral veel na over onze nieuwe projecten zoals Eco Print Center, de nieuwe drukkerij in Lokeren, Mediafin, onze uitgeverij gespecialiseerd in financieel-economische media, Q-music Nederland, de radiozender die we opstartten in september 2005 en de uitbouw van onze internetsites zoals hln.be. Stuk voor stuk zijn dit grote projecten waarvan we wisten dat ze op termijn veelbelovend zouden zijn voor onze groep. Maar we wisten evenzeer dat ze de eerstkomende jaren veel energie zouden vergen van ons management en dat ze een belangrijke impact zouden hebben op onze resultaten. De vraag was dan ook of we erin zouden slagen om deze ambitieuze plannen succesvol te implementeren zonder onze focus te verliezen op de bestaande activiteiten. Vandaag kunnen we met voldoening vaststellen dat dit aardig aan het lukken is. De nieuwe projecten lopen beter dan verwacht en ook onze bestaande activiteiten evolueren meer dan behoorlijk. Daardoor waren de resultaten beter dan begroot en konden we het jaar afsluiten met een winstgroei van 12%. Deze winstgroei zal versnellen tijdens de komende jaren: in 2009 zouden we ten volle de vruchten moeten plukken van al hetgeen we de laatste jaren ondernomen hebben. De kracht van sterke merken In 2006 hebben we ook een belangrijke wijziging doorgevoerd in onze uitgeverijen: de fusie van Aurex, Uitgeverij De Morgen en Magnet Magazines tot de Persgroep Publishing. Voortaan overkoepelt één onderneming Het Laatste Nieuws, De Morgen, Dag Allemaal en onze andere tijdschriften, alsook alle internetactiviteiten. Deze ingrijpende verandering in de structuur van onze groep heeft alles te maken met onze visie op de strategische prioriteiten van onze printbusiness: focus op onze belangrijkste perstitels, uitbouwen van grote internetmerken, een betere service naar de reclamemarkt en een verhoogde efficiëntie in onze kostenstructuur. Met deze vereenvoudigde structuur is onze groep beter gewapend voor de multimediale toekomst die op ons afkomt. Net zoals interactieve digitale televisie het kijkgedrag beïnvloedt, beïnvloeden de talloze gratis nieuwssites het lezen van kranten. De impact hiervan varieert echter van land tot land; binnen elke markt doen er zich tevens grote verschillen voor tussen de mediamerken onderling. In de Verenigde Staten, waar het internet de meest spectaculaire doorbraak kent, krijgen tal van kranten en zelfs televisiezenders zware klappen te verwerken. Maar merkwaardig genoeg is dit niet voor alle titels en zenders het geval. De consument straft het kwaliteitsgebrek van sommige klassieke media gewoon strenger af, maar blijft die media trouw die voor hem of haar de moeite waard zijn. Alle media vechten voor de tijd van de consument en het heeft er lange

7 tijd naar uit gezien dat die tijd zeer rekbaar was. Maar alles heeft grenzen en dat geldt ook voor de tijd die de consument wil spenderen aan mediagebruik. Al is de groei van het internet in ons land danig aan het versnellen en breekt digitale interactieve televisie ook stilaan door, toch blijft de impact daarvan op het gebruik van de bestaande media vooralsnog vrij beperkt. Zowel in kranten, tijdschriften, televisie als radio is de concurrentie in onze kleine markt zeer levendig. Dat heeft geleid tot kwalitatieve media die nog gretig gelezen, bekeken en beluisterd worden. De Persgroep heeft kranten, tijdschriften, televisie- en radiozenders die sterke marktleiders zijn en het is onze overtuiging dat daar onze belangrijkste opdracht ligt om duurzame waarde te creëren: het ontwikkelen en voortdurend uitbouwen van de krachtigste mediamerken in de markten waar we actief zijn. Het komt er nu op aan deze uitdaging ook waar te maken in de nieuwe media. Mediabedrijven beschikken immers over veel potentieel om sterke posities uit te bouwen op het internet en in interactieve digitale televisie. Vanuit De Persgroep Publishing werken we aan de uitbouw van onze nieuwssites: met hln.be hebben we een nieuw groot mediamerk in huis. In januari 2006 daagden we ons internetteam nog uit om voor het jaareinde 250.000 unieke bezoekers per dag te halen, een stijging van 80% op amper een jaar. Dat objectief werd net niet gehaald, maar tijdens de twee eerste maanden van 2007 versnelde de groei: nu heeft hln.be al meer dan 270.000 unieke bezoekers per dag. Bij de Vlaamse Media Maatschappij zijn we hard aan het werken aan het versterken van de marktpositie van onze zenders. Tegelijkertijd ontwikkelen we een ambitieuze strategie om in interactieve digitale televisie een leidende rol te spelen. De eerste resultaten zijn meer dan bemoedigend. Naast al deze ontwikkelingen naar de consument toe, speelt zich op de advertentiemarkt een evolutie af die een nog grotere impact heeft op de mediabedrijven. Adverteerders hebben jarenlang hun merken ontwikkeld en uitgebouwd middels reclame in de klassieke media. De opkomst van talloze mediaspelers op het internet heeft nieuwe mogelijkheden gecreëerd voor adverteerders: zij vragen zich nu af hoe ze hun marketingbudgetten best inzetten in die nieuwe marktomgeving. Dit leidt niet alleen tot een versnippering van die budgetten over alle media, maar uiteraard ook tot een druk op de advertentietarieven van de klassieke media. Ondanks het feit dat reclame tweederde van de omzet van De Persgroep uitmaakt, is dat nooit onze grootste prioriteit geweest. Tot voor kort waren reclame-inkomsten het logisch gevolg van een succesvol bereik van de media bij de consument. Vandaag is dat veranderd: adverteerders willen een concrete return op hun reclame-investeringen zien en zijn - terecht - veel selectiever geworden in hun mediakeuze. De mediabedrijven moeten daarom werk maken van een veel betere dienstverlening voor de adverteerders dan tot nu toe het geval is geweest. Bij De Persgroep is dit een absolute topprioriteit. Naast onze passie voor onze lezers, kijkers, luisteraars en internetgebruikers, komt nu ook een uitgesproken passie voor onze adverteerders. We willen hen oplossingen bieden om hun merken uit te bouwen via effectieve reclame aan de meest competitieve kostprijs. Het is onze overtuiging dat De Persgroep de krachtigste mediamerken in huis heeft om daarin te slagen. We leven in een snel veranderende markt. Nog nooit was het zo boeiend om te ondernemen in de mediasector. Het is met grote fierheid dat ik terug kijk op wat we vorig jaar verwezenlijkt hebben en het is met nog meer vertrouwen dat ik uitkijk naar de komende jaren. Ik wens alle medewerkers van De Persgroep te bedanken voor hun inzet en de passie met dewelke ze onze onderneming verder uitbouwen. Christian Van Thillo, gedelegeerd bestuurder De Persgroep Groepscomité (van links naar rechts) Xavier Verellen, commercieel directeur de Persgroep Publishing Piet Vroman, financieel directeur de Persgroep Publishing/De Persgroep Peter Quaghebeur, algemeen directeur Vlaamse Media Maatschappij Koen Clement, directeur HRM en corporate affairs de Persgroep Publishing Christian Van Thillo, gedelegeerd bestuurder De Persgroep Rudy Bertels, algemeen directeur de Persgroep Publishing Christophe Convent, secretaris-generaal De Persgroep Frits Campagne, algemeen directeur Het Parool Dirk Velghe, algemeen directeur Mediafin (niet op de foto)

8 Missie van De Persgroep We willen kranten, tijdschriften, televisie- en radiozenders en elektronische publieksmedia exploiteren die stuk voor stuk moeten uitgroeien tot de sterkste mediamerken in hun marktsegment. We geloven dat dit de meest aangewezen weg is om duurzame waarde te creëren.

9 Passie aan het werk Manfred Janssens drukt eerste krant bij EPC Evi Robert maakt nieuw vrouwenmagazine Q-music Nederland schiet uit de startblokken Laurens Verbeke wordt programmadirecteur Martin Huisman ontwerpt de nieuwe De Morgen Ilse Beyers breekt records met Dag Allemaal Hans Hellemans verslaat historische verkiezing Martine Maelschalck en Frederik Delaplace schrijven financiële geschiedenis Column door Wilfried Eetezonne 10 12 14 16 18 20 22 24 26

11 24 april: Eerste krant gedrukt bij EPC te Lokeren Op 24 april 2006 - een maandag - was het D-day voor Manfred Janssens. Die nacht zou De Morgen voor het eerst van de gloednieuwe persen rollen, in het Eco Print Center in Lokeren. De 44-jarige productieleider zag na maanden van intensieve voorbereidingen een professionele droom in vervulling gaan. Cameraploegen van het televisienieuws waren ter plaatse. In de Brusselse KVS volgden honderden genodigden de lancering op grote schermen. Alles liep gesmeerd. Om half twaalf was ruim driekwart van de oplage gedrukt: 60.000 exemplaren. De eerste zuchten van opluchting werden geslaakt. En toen barstte de bom. In Polen nog wel. door Marnix Peeters Wekenlang had ons land in de ban van de zaak- Van Holsbeeck geleefd: de tienerjongen die in Brussel was vermoord om z n MP3-speler. En uitgerekend op de avond van de 24ste kwam het verlossende nieuws: de vermoedelijke moordenaar was opgepakt. Manfred Janssens herinnert het zich alsof het gisteren was: De stress begon langzaamaan plaats te maken voor verademing. De eerste paletten waren de deur uit. De kwaliteit was precies wat we er van verwacht - en wat we de buitenwereld beloofd - hadden: haarscherpe druk, formidabele foto s. Daar mochten we wel zeker van zijn: de lezers die dít de volgende ochtend op hun ontbijttafel vonden, zouden niet teleurgesteld zijn. EPC Lokeren had zijn visitekaartje afgegeven. En toen rinkelde de telefoon. De redactie. Stilleggen, klonk het. We hebben nieuws. argusogen Je eerste reactie op zo n moment, als productieleider, is verbijstering. We gaan toch niet stoppen voor een tekstcorrectie, in godsnaam? Net nu alles zo vlot loopt? Maar de ernst van de zaak drong snel tot me door. De Morgen op nieuw formaat, in een nieuwe drukkerij: daar werd al wékenlang over gepraat. Daar zaten zowel het publiek als de andere media met argusogen naar uit te kijken. Dan mag je een drukker zijn, dan moét je ook journalistiek meedenken: je kunt het gewoon niet maken om op je eerste dag zo n hot news te missen. En dus zijn we gewoon van voor af aan begonnen: met een nieuwe voorpagina, een nieuwe pagina drie. Die zestigduizend kranten waar we eerder op de avond zo trots op waren, zijn allemaal in de vuilnisbak beland. Drie uur later hadden we er zestigduizend nieuwe klaar. Mét het nieuws van de dag. En eigenlijk was ik toen dubbel blij. bibbermoment Het was het grootste bibbermoment uit zijn leven - al wist Manfred wel dat zijn overstap naar de krantensector niet de gemakkelijkste career move zou worden. Ik had hiervoor al acht jaar lang in een grote Nederlandse drukkerij gewerkt. Maar daar deed ik louter commercieel drukwerk: de folders van Lidl en Aldi en Makro. Daar had ik óók deadlines en leveringstermijnen, maar ik besefte maar al te goed dat dagbladen drukken nog een ander paar mouwen is. Er elke dag weer staan, met een topproduct: het is niet niks. Maar ik ben een man van uitdagingen. Toen het voorstel kwam om de leiding te nemen over de modernste drukkerij van Europa, heb ik meteen toegehapt. snelweg zonder afritten Zijn eerste project - De Morgen - moest meteen goed raak zijn. Normaal gezien kun je bij zo n switch een aantal veiligheden inbouwen. Vangnetten spannen. Je werkt per slot van rekening met nagelnieuwe, hoogtechnologische apparatuur. Hoe punctueel je je ook voorbereidt, daar kan altijd iets fout mee gaan. Alleen: doordat we meteen ook van formaat veranderden, konden we niet terugvallen op de oude drukkerij in Kobbegem, mocht er iets essentieels spaak lopen. Met veel toeters en bellen een totaal nieuwe krant lanceren en dan drie dagen later weer even de oude in de winkels leggen: dat kon gewoon niet. We reden met volle vaart een snelweg zonder afritten op: we moesten en zouden slagen. familiebedrijfje Nu de vuurproef achter de rug is - met het gekende succes - wordt in Manfreds kapitale werkplek langs de E17 alles in het werk gesteld om de drukinstallaties uit te breiden, om straks ook Het Laatste Nieuws te verwelkomen. Elke dag weer de grootste krant van het land in de rekken krijgen: niet kwaad, voor die jongen die op zijn achttiende op een oude eenkleurige Heidelberg naamkaartjes en briefhoofden begon te drukken, in een Wommelgems familiebedrijfje, en zich door avondcursussen en bijscholing wist op te werken. Drukken is mijn leven, zegt hij. En van je leven moet je het beste maken.

12 13 mei: De eerste NINA verschijnt Ricci en Hagen, het waren de enige Nina s die tot dusver mijn pad kruisten. De ene zwoel en zoeterig, de ander rauw en bitter. Gecombineerd besprenkelden en bezongen ze een jeugdtijd die voor de rest te banaal voor romanschrijvers was. De NINA die me recent in de nek of beter, in de weekendeditie van Het Laatste Nieuws werd geschoven, lijkt zowaar ook voor mij bestemd. Een blad voor de vrouw die in de wereld staat, twee benen op de grond, die een gezin, een job en ambities heeft, die weet waar ze naartoe wil, die probeert haar leven zo goed mogelijk te organiseren, met alles erop en eraan. Maar de schuine blik op mij, de brede glimlach nadien en het verontschuldigende kuchje van NINA-coördinator Evi Robert (30) laten andere doelgroepen vermoeden. Had zij er zelf ooit van gedroomd een vrouwenblad te leiden? door Marijke Libert Evi Robert: Misschien. Toch heb ik een afwijkend parcours gelopen. Ik ben niet dat het belang heeft Meester in de Beeldende en Audiovisuele Kunst, optie fotografie. Na mijn studies was ik freelance fotografe bij bladen als Marie-Claire, Flair, Libelle. Op mijn drieëntwintigste kwam ik bij Sanoma, Libelle, terecht. Maar de nieuwe, traditionelere koers lag me niet echt. Korte tijd daarna had ik de keuze: of naar Elle magazine, of naar Het Laatste Nieuws. Ik zou bij de krant veel kunnen leren, dacht ik, inhoudelijk en technisch. Ik mocht er vier weekendkaternen uitbouwen en ineens was daar de idee om een nieuwe weekendbijlage, speciaal voor vrouwen, te starten. Een gigantische meerkost wellicht, glossy, met zo n oplage! Inderdaad, maar we wilden iets wat zich op de vrouw richtte. Uit reacties bleek dat vrouwen zich enorm aangetrokken voelden tot de weekendbijlage. Er was ruimte voor dit project. Met een mogelijke push naar een echt apart vrouwenblad, wat nog ontbreekt binnen de portfolio van De Persgroep? Wie weet. Hoe dan ook, het moest een vrouwenblad pur sang zijn, met vooral mode, beauty en leuke reportages, minder nieuwsgericht. Het resultaat is een fris blad, alleen.. zo dun! Tweeënvijftig pagina s wekelijks, onderschat dat niet. En we worden dan nog op 360.000 exemplaren gedrukt. Ik denk niet dat het je ambitie is jarenlang een vijftig pagina s dik vrouwenblad te maken. Mijn ambitie is groeien, dat klopt. Ik wil vooral evolueren naar een grote, sterke redactie en een grotere NINA en, wie weet, de NINA in de winkel krijgen. Apart. Kennen de bazen van De Persgroep je ambitie? Ik denk dat zij enorm achter het project staan. We hebben van mei tot nu keihard gewerkt om die NINA op niveau te krijgen. En dat wordt geapprecieerd. Alleen, er is werk aan de winkel. We moeten nog meer goeie pennen aantrekken, inhoudelijk sterker en creatiever worden. En nog vernieuwender. Maar wat kan nog innoverend zijn in de sector van de vrouwenbladen? Hebben we alles al niet gehad? Kijk in Nederland naar wat Linda (het blad van Linda de Mol, red.) verwezenlijkt. Dàt is nieuw. Maar het is een maandblad, het hoeft dat hoge ritme niet te volgen, er is een groot budget en een navenante ploeg. Ben je niet bang dat NINA een eendagsvlieg wordt? De Persgroep durft al eens aan marketingpublicaties doen. Even een zondagskrant in het leven roepen, of een tweewekelijks tv-magazine dat na een jaar wordt opgedoekt... Eigen aan ons bedrijf is dat het voortdurend de polsslag wil voelen. Wij blijven technisch innoverend, zijn qua marketingacties top, krijgen goede ondersteuning. Goede ideeën stromen door, er wordt zuurstof aan gegeven. Wij zijn snel, springen erin, gaan er voor. En af en toe krijg je dat erin springen terug in je gezicht, zoals bijvoorbeeld met de Zondagskrant. Terug naar NINA. Vrouwen blijken op zaterdag op zoek te zijn naar zichzelf, lifestyle en mode en daar spelen jullie op in. Wij willen in het weekend dat moment voor de vrouw begeleiden. NINA is hààr plekje, met veel mode, lifestyle, recepten, ideeën, tips. Met boeiende leesverhalen en reportages. Een topper in NINA is bijvoorbeeld de Ex-files, waar gescheiden partners over elkaar praten, een heel sterke rubriek die de concurrentie ons nu al benijdt. Wat mode betreft proberen we een mix te brengen tussen betaalbare en dure kleren, zodat alle lezers van elk niveau, elke leeftijd, bemiddeld of niet, aan hun trekken komen. Ze kunnen kiezen: óf die sjaal van Chanel óf die broek van H&M. Dat is nieuw hoor, geen enkel Vlaams blad doet dit. In onze culinaire rubriek kiezen we week na week voor vrouwelijke chefs, iets wat eerder uitzonderlijk is. Je bent dertig. Hoe ga je om met druk? Want die moet je voelen, dat lijkt me onvermijdelijk. Natuurlijk voel ik die druk. Ik blijf naast NINA ook de weekendbijlages coördineren, dus de werkdruk alleen al is zeker hoog. Maar om de een of andere reden zoek ik altijd stress en drukte op. Een klassiek geval van adhd? Ik heb gewoon heel veel energie. Echt waar. Zo erg dat het hier (wijst naar het hoofd) s avonds of s nachts blijft doordraaien. Ik doe het gewoon heel erg graag en daardoor heb ik wellicht die kracht om er zo tegenaan te gaan. Ik vind kicks plezant. Ik ben altijd een haantje-de-voorste geweest. Ik wou opgemerkt worden. Hoe ben je als chef? Hoe ga je om met die lastigaards en ego s in de journalistiek? Er zijn inderdaad wel uitzonderlijke persoonlijkheden. Ik geef toe dat ik me op dat vlak nog moet trainen. Ik leg de lat hoog, voor de mensen die aan de NINA meewerken én voor mezelf, zowel qua inzet als qua kwaliteit. Het is niet altijd makkelijk omdat iedereen een ander karakter heeft en niet iedereen het ding ziet zoals ik wel zou willen. Wat is je droom voor 2007? Privé: gelukkig en gezond blijven, ook mijn familie. Verder wil ik dit jaar even impulsief kunnen blijven, mijn fototoestel pakken en naar Normandië rijden bijvoorbeeld. En vooral veel dingen doen die ik graag doe. Op professioneel gebied wil ik......de NINA sterker en groter maken? Hoe raad je het!? Ik heb zo mijn bronnen...

Mode, lifestyle, relaties & trends EVI ROBERT We zijn snel, springen erin, gaan ervoor

Gijs Staverman opent de actie Het Q-music IJsblok. De champagne smaakt hem goed. De luisteraars doen alles om een auto te winnen! De driewielerrace op het circuit van Zandvoort was een waar spektakelstuk. De spanning was enorm. Wanneer gaat ie vallen? Ineens lag de Q-music Goudstaaf op de grond. De winnaar ging er vandoor met 25.000 euro! Een ontbijtje van een topkok op 60 meter hoogte! En dan plaats nemen in dit apparaat, hangend aan 1 haakje... Het Nederlands Elftal tijdens het WK Voetbal! Luisteraars konden deze zeer gewilde kaarten winnen. Q-music gooit duizenden briefjes uit boven het huis van De Gouden Kooi. We willen dat een moeder in het huis dit huis verlaat om weer voor haar kinderen te zorgen. Q-music betaalt de boete. Tja, en hier zaten we de hele zomer! Bloemendaal aan Zee... Was het maar weer zomer! Toeterman valt elke dinsdagochtend een bekende Nederlander lastig... uiteraard met een enorme harde toeter!

Fouter dan Fout. De comeback van Luv tijdens de Foute Party van Q-music... 150 km per uur over de Maas bij Rotterdam. Spanning voor de prijswinnaars! s morgens vroeg met een artiest op je achterbank, op weg naar je werk... Je moet er maar zin in hebben! En dan heb je ineens een zwembad in de tuin! Raad eens wie het zwembad heeft weggegeven? The one and only Sugababes, live and only for Q-music luisteraars. Een spetterend concert. Echte mannen (?). Klaar voor de start voor een ludieke actie van Q-music. -10 graden en dan live uitzenden vanuit Les Arcs... Afzien! Q-music verovert Nederland Gijs Staverman vertoont zijn kunsten op zijn eerste werkdag bij Q-music.

We moeten opnieuw onzeker durven zijn

1 september: Laurens Verbeke ruilt Woestijnvis voor VTM 17 Na negen jaar Woestijnvis verhuizen naar de Medialaan: niet de meest evidente keuze. Jan (Segers, programmadirecteur, red.) zocht een compagnon de route. Toen hij me belde om over televisie en VTM te praten, zijn we niet meer gestopt. Natuurlijk heb ik geaarzeld: ik heb bij Woestijnvis heel veel geleerd, met bijzondere mensen samengewerkt, me heel erg thuis gevoeld... Maar het is het nieuwe, het onbekende dat me trekt. Dat zorgt voor onwetendheid en onzekerheid. Ik onderga die bewust en geef me er graag aan over. Niet passief, maar met passie! Ik ben met mijn volle verstand in een nieuwe doolhof gestapt en ik wil er elke dag met plezier de weg zoeken en uitstippelen. Jan en Laurens: de nieuwe tweeling van VTM? We werken onder dezelfde noemer van programmadirecteur, een gedeelde functie die wordt ingevuld met duidelijk verdeelde, verschillende zwaartepunten. Ik ga me toeleggen op de inhoud van programma s en op de lange termijn, terwijl Jan bijvoorbeeld meer bezig is met de schema s. Hij als programmatiemanager, ik als programmamanager. Natuurlijk werken we niet zo zwart-wit, maar vanuit een uitgesproken dialogica, met een permanente uitwisseling van gedachten. Zo houden we mekaar scherp en stellen we mekaar blijvend in vraag. Zie onze samenwerking als een weegschaal: onze zwaartepunten zijn verschillend, maar ze moeten de programmatie aan de basis in balans houden. Een nieuwe werkwijze voor VMMa? Het viel me al op in mijn eerste week dat ik hier werkte: ons bedrijf gedraagt zich te veel als zender en te weinig als maker. Succes en gewoonte maken een organisatie al snel monologisch. Dat willen we nu keren. En dat klinkt simpeler dan het is. Ook al maken we de meeste programma s niet zelf, we zullen onszelf moeten verplichten om ons huiswerk grondig te maken, om mee te denken met onze leveranciers en ons weer als maker te gedragen. Dat botst wel eens, maar juist door die confrontaties kom je tot een beter resultaat. Ik vind het onverstandig om nu met Grote Woorden te spreken. Laat ons eerst stil en behoedzaam werken aan onze toekomst. Laat ons vooral spreken via televisie, via goeie programma s. Ex-Woestijnvisser Laurens Verbeke (links op de foto) praat voor het eerst over zijn opmerkelijke overstap naar VMMa, waar hij als programmadirecteur VTM weer moet uitbouwen tot de gezellige huisgenoot voor gans Vlaanderen. Woestijnvis maakt bijna exclusief programma s voor de VRT. Nu zit je bij VMMa. Een wereld van verschil? Zeker niet wat commercieel denken betreft. Wél in de toestand waarin beide zenders zich bevinden. VTM is koning van de wereld geweest en is op een gegeven ogenblik, ongeveer samen met de opkomst van Woestijnvis, langzaam maar zeker in de hoek geduwd. De zender staat voor een enorme uitdaging. Maar gelukkig is men hier vandaag bereid de loopgraven in te gaan en te knokken. Wil VTM opnieuw de underdog-positie uitspelen? Ik vind dat een aangename rol. Veel interessanter ook dan wanneer je volledig established bent en in de roes van je succes dreigt te verzanden. Ik hou van de situatie waarbij je het eventjes niet weet, maar wel beseft dat je sterk genoeg bent om te onderzoeken wat er aan de hand is. Dat is de fase van onwetendheid, van onderzoek. Maar ook van echte ontwikkeling. Onwetendheid leidt vaak tot onzekerheid. Ik heb niet het gevoel dat jij onzeker bent... Onzekerheid en twijfel zijn voor mij drijvende krachten. En ik werk graag samen met mensen die onzeker durven zijn. Natuurlijk moet je met die onzekerheid, onwetendheid en twijfel kunnen om- door Mark Coenegracht springen zodat het je bondgenoten worden, want dan brengen ze creativiteit, verandering en vernieuwing. Ze mogen niet overslaan in blinde angst. Programmadirecteur Jan Segers liet bij je overstap weten dat je alle tijd hebt om je creatief uit te leven. Ik denk dat we minstens drie jaar zullen moeten werken, voor we zelf zullen voelen dat de eerste duidelijke stappen zijn gezet. Drie jaar, dat is in tv-land een eeuwigheid. Ik denk dat VTM de voorbije maanden beslissingen heeft genomen in functie van een verre toekomst. We willen niet zo ongeduldig zijn dat we ons laten pakken door de snelheid van het medium, want dan kan je nooit een grondige verandering doorvoeren. En het bewustzijn dat verandering goed is, is heel erg groot in Vilvoorde. We weten dat verandering ons gaat helpen, ook al moeten we ons daar eerst even voor in het vel snijden. En dat kan al eens pijn doen. Is er nog leven buiten VMMa? Je hebt een vriendin, nog geen kinderen... Natuurlijk is er nog leven naast VMMa. Als je moeilijke knopen wil ontwarren, is het belangrijk dat je fris blijft en af en toe afstand neemt. Daarom is het goed dat we voor de programmadirectie met twee zijn, Jan en ik, zodat we elkaar zuurstof kunnen geven.

18 25 april: Eerste De Morgen op berlinerformaat In alle drukte werd het plots muisstil. Alsof de achtergrond wegviel. Fantastisch. Mijn opdracht was een krant te maken zoals die er over drie jaar moet uitzien. Het nieuwe formaat was dé kans voor De Morgen om een frontrunner te worden en ik vond het heerlijk dat ik een plaats kreeg in die revolutie. Aan het woord is Martin Huisman, de binnenhuisarchitect van De Morgen. Hij is de man die de krant voor de tweede keer in drie jaar tijd opnieuw uitvond. En weer sleepte hij met zijn ontwerp een European Newspaper Design Award in de wacht. Een unicum. door Famke Robberechts Je hebt nog mee aan de wieg gestaan van Ché en Lola. Vanwaar de overstap naar een krant? Martin Huisman: Mijn favoriete krant, dus die keuze wat niet zo moeilijk. Al vond ik het in het begin een schok om te ervaren hoe stiefmoederlijk beeldvorming behandeld werd. Dat was geen exclusief probleem van De Morgen; de visualiteit van de kranten in het algemeen zat op een dood spoor en er werd steeds meer gepikt van magazines, terwijl dat natuurlijk niet de bedoeling is. Een krant moet een krant blijven. De Morgen was duidelijk van plan om te evolueren naar een tijd waar inhoud en beeldvorming op hetzelfde niveau staan. In 2004 wint De Morgen de prestigieuze European Newspaper Design Award. Jullie tonen jullie blijdschap door een dik jaar later heel de boel te restylen. Begrijpe wie kan... De Gazet van Antwerpen schakelde datzelfde jaar als eerste over op het tabloidformaat. Anderen zouden snel volgen. Wij konden niet achterblijven, al vonden we tabloid geen goede optie. Dat formaat dwingt je om spread per spread te werken en zo maak je eigenlijk een magazine op krantenpapier. Toen de Guardian als eerste serieuze krant op het berlinerformaat uitkwam, was ik meteen wildenthousiast. Dit formaat liet ons toe de krant opnieuw uit te vinden, zonder van de magazines te moeten stelen. Je overdrijft niet als je zegt dat de krant heruitgevonden werd. De beslissing om voor het berlinerformaat te gaan, had ook vérstrekkende gevolgen voor de inhoud. Er was duidelijk nood aan hiërarchie binnen de krant. We stelden vast dat nog te veel stukken even lang waren, ongeacht het belang van de inhoud. Die zienswijze hebben we drastisch veranderd. In het weekend heeft de lezer tijd, dus dan schotel je hem de stevige stukken en zware verhalen voor. Tijdens de week maak je echter een bruisende, verteerbare krant, getrokken door onze fameuze voortrein: de eerste 14 pagina s van de krant met de belangrijkste verhalen, verpakt in korte, krachtige artikels. Natuurlijk kom je zo in een heel andere dynamiek terecht. Je komt de zappende lezer tegemoet? De lezer krijgt tegenwoordig zoveel gratis content. Die één euro per dag win je enkel nog door de hoogste kwaliteit te leveren en respect te hebben voor de tijd die de lezer aan je krant besteedt. Je mag hardwerkende mensen geen schuldgevoel geven omdat ze op het einde van de dag hun krant niet hebben kunnen uitlezen. Vooral de redactie heeft dus serieuze inspanningen moeten leveren. We moesten dringend af van een aantal oude journalistieke regels. Als je nog maar 20 regels hebt in plaats van 40, kan je in je titel, inleiding

en eerste alinea niet in herhaling vallen zoals vroeger nog wel gebeurde. De meningen over onze nieuwe plannen liepen in het begin sterk uiteen. Iedereen was vooral bezig met wat houdt dit in voor mij en een journalist is van nature al kritisch ingesteld. Maar het viel uiteindelijk mee: de reacties waren overwegend positief, of toch op z n minst afwachtend. (lacht) Hoe moet ik mij die restylingsfase voorstellen? Hebben jullie je afgezonderd in de stoffige kelders van De Morgen? We moesten ons helemaal kunnen losmaken van de dagelijkse krant, dus hebben we een speciale ruimte vrijgemaakt. Onze ontwerpen presenteerden we in etappes aan de muur. In november 2005 zijn we goed van start gegaan en vanaf januari ben ik quasi dag en nacht met de restyling bezig geweest om 25 april te halen. Ik moet je niet vertellen dat het privé op het randje van het houdbare was (lacht). Omdat heel het bedrijf er mee te maken had, hadden we die maanden ook nodig om iedereen mee te sleuren in het verhaal. De komst van de berliner heeft niet alleen de krant an sich maar heel de organisatie van De Morgen veranderd. Dat doe je niet in een halve dag. Hoe verliepen de laatste dagen naar D-day? Voor mij persoonlijk was de meest zenuwachtige tijd de week voor 25 april, omdat we dan nog enkele heel belangrijke knopen moesten doorhakken over bijvoorbeeld de voorpagina. Op een bepaald moment hadden we de krant zoals we ze wilden en dan was het met gekruiste vingers afwachten of de persen het allemaal zouden trekken. En toen ik onze nieuwe krant uiteindelijk, na een lange, spannende avond in mijn handen hield... Dat was echt een ongelooflijk gevoel... In alle drukte werd het plots muisstil, alsof de achtergrond gewoon wegviel. Fantastisch. En toen kregen jullie dus opnieuw de European Newspaper Design Award. Voor de tweede keer op rij, als eerste krant ooit. Ja, ongelooflijk hé, dat was natuurlijk een magnifieke beloning voor al het harde werk. Blijft er nog wat te dromen over? Noem het gerust Hollandse nuchterheid, maar elke dag als ik die krant zie, denk ik in de eerste plaats aan de zaken die beter of anders kunnen. Je moet jezelf voortdurend in vraag durven stellen. Als de krant er binnen een half jaar nog hetzelfde uitziet als vandaag, zijn we niet goed bezig. Ik ben geen maintainer, ik kan niet iets maken en er dan tevreden van op een afstandje blijven naar kijken. Ik wil en kan niet op mijn lauweren rusten, want dan zou de krant in schoonheid sterven. En dat is absoluut het laatste wat ik wil.

Ik ben de slaaf van 1,6 miljoen mensen, maar voor de rest gaat niemand mij dicteren.

21 Ze maakt er een erezaak van zoveel mogelijk mails persoonlijk te beantwoorden, en checkt zelf de barcodes op de televisiepagina s. Ook al staan er tien primeurs in: ze kan niet verdragen dat haar blad iets gemist heeft. Onder haar beleid is Dag Allemaal officieel het grootste blad van Vlaanderen geworden, met 1 579 100 lezers - maar elke maandag voelt het alsof ze opnieuw van nul vertrekt. Ilse Beyers over haar fenomenale successtory: Ik vind het gewoon geweldig om voor een volle zaal te spelen, en ik begrijp niet dat niet iedereen dat wil. door Hilde Sabbe 3 oktober: Dag Allemaal dankt 1 579 100 lezers Hoe belangrijk zijn verkoopscijfers voor je? Het is een supermeetbaar gegeven of ik mijn werk goed doe of niet. Er is maar één moment van de waarheid: of mensen je blad kopen, en of je het waard was die week. De lezer heeft altijd gelijk? De koper - dat is een nuance. Als ik iets doe, wil ik daarin de beste zijn. Ik kan me gerust voorstellen dat ik cassière ben, maar dan wel de beste van de hele supermarkt. Meelopen met de grote massa is niet mijn ding. Als het niet goed is, ga ik ook geen excuses zoeken in de trant van: ik was ziek, het was een korte week... Nee: als je als blad incontournable bent, ben je dat elke week. Idolatrie is niet aan je besteed, maar Paul Jambers is wel je grote voorbeeld. Laten we zeggen dat ik veel bewondering voor hem heb: hoe hij populair was, zonder populistisch te zijn. En hij heeft ook zijn portie kritiek gehad. Populair, maar niet populistisch: Is dat ook jouw mantra? Absoluut. Ik hoef niet politiek correct te zijn, en ik hoef niet te scoren bij de drie intellectuelen op café. Ik wil journalistiek correct zijn: dat je je bronnen checkt, dat alles via afspraken verloopt... Wij werken met vier E s: Emotie, Exactheid, Eerst op markt en Exclusiviteit. Die laatste is volgens mij de E van de toekomst, omdat ze verwijst naar het gigantische vertrouwen van de lezer in je medium. Neem nu bijvoorbeeld de tv-pagina s met dat overaanbod aan digitale kanalen. Wie snapt er nu nog wat er wanneer op het scherm komt? Dan is het mooi als je als blad tegen je lezer kunt zeggen: wij gaan u gidsen door dat onoverzichtelijke aanbod, wij brengen het op uw maat gesneden. Een ander voorbeeld van vertrouwen in het medium - weliswaar op microniveau - is één van mijn favoriete rubrieken: het asieldiertje van de week. Dat is onveranderlijk het kneusje van het asiel, een lelijk of misvormd beestje dat daar al zes maanden zit, maar de dag nadat ons blad in de winkel ligt, is het weg, want DA heeft gezegd dat het een heel lief diertje is. De enige media die in Vlaanderen zullen overleven zullen die zijn waar er vertrouwen bestaat in het merk, en ik ben er zeker van dat DA daar bij zal zijn. Hoe zit dat met de E van (maatschappelijk) engagement? Ik vind dat wij super maatschappelijk relevant zijn als wij brengen dat Koen Wauters bedreigd wordt omwille van zijn deelname aan de 0110 concerten. Zo n zwaar menselijk verhaal heeft een veel grotere impact dan de Stop de haat cover met een XL versie van hun lijfblad van Humo waarbij het journalistieke concept te geforceerd gepresenteerd wordt. Of neem de foto en bijbehorend interview van Martine Jonckheere, die kanker heeft. Dat is pas taboedoorbrekend. Maak je soms fouten? Als je groot bent, maak je fouten - dat is onvermijdelijk. Maar net als je zo groot bent, mag je je er 0,0 veroorloven, want anders word je daarmee vereenzelvigd. Je kan alleen maar een goede winnaar zijn als je leert een goede verliezer te zijn, en daar moet ik nog aan werken. De laatste keer dat ik in de fout ben gegaan was met Werner de Smedt, maar dat is ondertussen weer bijgelegd. Wat loopt er dan mis? Is jouw drang om te scoren dan groter dan jouw intuïtie? Laten we het er op houden dat ik niet empathisch genoeg was naar Werner toe, maar wél naar onze 1,6 miljoen lezers. De berichtgeving van Dag Allemaal omtrent politicus Rik Daems beschouwt je niet als een fout? Nee. Zijn klacht voor de Raad voor Journalistiek werd trouwens ongegrond verklaard. Wie naar het volk wuift, is van het volk, helaas ook in slechte tijden. Dag Allemaal zet geen mensen onder druk? De zin die ik het vaakst uitspreek is: nee, dat doe ik niet. We houden echt wel terdege rekening met de mensen. Maar alle empathie en judgement calls terzijde: als de feiten kloppen, laat ik me door niemand vertellen wat ik wel en niet kan schrijven. Ik ben de slaaf van 1,6 miljoen mensen, maar voor de rest gaat niemand mij dicteren. Wat zijn jouw momenten van grote vreugde in deze job? Moeilijk hoor. Grote vreugde omtrent goede cijfers duurt bij mij slechts één goed nummer op de radio in de auto, een soortement rush waarna ik steevast overvallen word door de angst dat het niet zal blijven duren en dat je, eens je de nederigheid en de verwondering verliest, al aan het verliezen bent. Ik tel ook letterlijk elk nieuw nummer dat we beginnen vanaf nul verkochte exemplaren, en bij elk goed verhaal dat er in de loop van dat nummer bijkomt tel ik er een verkoopscijfer bij. Verder zijn mijn meest extatische momenten wanneer ik bij de bakker word aangesproken over iets wat in DA staat, en ik merk dat we deel uitmaken van het echte leven. Dat is het gevoel dat het dichtst bij de droom komt: even iets betekenen in de mensen hun leven. In het geval van Dag Allemaal: in héél veel mensen hun leven....

22 8 oktober: ATV verslaat de verkiezingsstrijd in Antwerpen Filip Dewinter of Patrick Janssens? Dat was dé vraag die iedereen in Antwerpen - en ver daarbuiten - op acht oktober in de ban hield. Het werden historische gemeenteraadsverkiezingen. Niet alleen voor de politieke wereld, maar ook voor de regionale zender ATV, die de titanenstrijd van op de eerste rij in de Antwerpse huiskamers bracht. Een unieke gebeurtenis, zegt hoofdredacteur Hans Hellemans. We hebben er twee jaar naartoe geleefd en nadien hebben we echt moeten afkicken. door Inge Stiers We hebben vijf weken lang tv gemaakt rond de verkiezingen. Alle andere programma s moesten daarvoor wijken. De eerste drie weken zijn alle 29 gemeentes aan bod gekomen. De laatste twee weken waren voorbehouden voor debatten en reportages over de stad. Al in 2004 zijn we deze uitzendingen beginnen voorbereiden. En net omdat we zo goed voorbereid waren, hebben we eigenlijk geen extra druk gevoeld. De echte stress is er pas gekomen op de verkiezingsdag zelf, want zo n operatie in goede banen leiden, is natuurlijk een hele klus. Eigenlijk leef je als redactie wekenlang in een soort van roes, waarvan je nadien moet afkicken. De ontlading was groot en na de verkiezingsavond hebben we met z n allen toch wel een klein feestje gebouwd. (lacht) Wat waren jullie prioriteiten in de verslaggeving? We wilden de kijkers bewust maken van het feit dát er gemeenteraadsverkiezingen waren. En we wilden dat in álle 29 gemeenten zo goed mogelijk doen. In 2000 hebben we de fout gemaakt om alleen aandacht te schenken aan de stad en amper aan de omliggende gemeenten. Deze keer zaten we overal. In elke Antwerpse gemeente is er een van onze cameraploegen gepasseerd voor reacties. We zaten ook live hier in de studio, in het stadhuis, in Schoten en in Boom. Hoe bereid je je als relatief kleine redactie op zoiets groots voor? Als je maar acht journalisten hebt, kunnen die geen vijf weken voluit gaan. We missen soms simpelweg de mankracht om al onze ideeën uit te voeren. In eerste instantie moesten we alles wat we wilden doen, planmatig invullen. Toen dat rond was, hebben we de technische kant van de zaak bekeken, want ook die techniek hebben wij niet allemaal zelf in huis. We hebben al een jaar op voorhand veel van die middelen moeten bestellen. Het inhoudelijke aspect tenslotte, is pas even voor de verkiezingen behandeld. De research is in de zomer gebeurd, zodat we in september het grootste deel van onze reportages konden draaien. Zoek je dan samenwerking met de nationale zenders? Het enige dat we samen met VRT en VTM hebben gedaan, was het uitzenden van de statements van de kopstukken op het stadhuis. Verder hebben we alles op eigen houtje gerealiseerd. Ik denk dat het op zo n momenten ook heel moeilijk is om samen te werken. Iedereen gaat tenslotte voor zijn eigen winkel, hé. Vooral omdat de VRT en de VTM over het algemeen ook meer en meer regionaal spelen. Vorige week zag ik viér items uit Antwerpen in het VRT-nieuws! Daarom zullen wij ons in de toekomst op een andere manier moeten positioneren. We gaan meer, beter en sneller uit de hoek moeten komen. Vooral die snelheid moet onze kracht worden. Inhoudelijk moeten we niet willen doen wat zij doen. We hebben die infrastructuur niet, dus moeten we voor ons eigen ding gaan. Al hebben we met de verslaggeving rond de verkiezingen bewezen dat we op technisch vlak onze achterstand met de nationale zenders aan het wegwerken zijn, wat veel mogelijkheden creëert. Is regionale televisie veranderd in die zes jaar dat je hoofdredacteur bent? Jazeker. We, en daarmee bedoel ik ook mijn collega s van de andere regiokanalen, zijn professioneler geworden. Het is niet meer zo dat - een enkele uitzondering niet te na gesproken - de regioredacties op vrijdagavond hun deur sluiten om ze pas op maandagochtend weer te openen. Nu wordt hier ook in het weekend gewerkt, terwijl dat vroeger ondenkbaar was. Specifiek voor ATV geldt dat we sinds twee jaar verjongen zonder onze traditionele kijkers voor het hoofd te stoten. We staan steeds verder af van het oubollige imago dat regionale tv nog vaak heeft. Tot slot, wat was je persoonlijk hoogtepunt van 2006? De verkiezingen, zeer zeker, maar ook de uitzending van Wakker op Zondag die we na de moord op Luna en haar oppas hebben gemaakt. We hebben die uitzending geopend met het gedicht dat Bart Moeyaert over de feiten had geschreven en dat was een echt kippenvelmoment. We hebben achteraf zelfs een mail gekregen van de oma van Luna om ons te bedanken voor dat programma. Daar was ik heel fier op.

Martine Ma 24 28 augustus 2003: De Persgroep en Rossel nemen de Franstalige zakenkrant L Echo over. 8 december 2005: Personeel van De Tijd keurt sociaal plan goed: 58 werknemers vertrekken. 1 februari 2006: Frederik Delaplace wordt benoemd tot nieuwe hoofdredacteur van De Tijd. Voorheen was hij adjunct-hoofdredacteur. 28 september 2005: Raad voor Mededinging keurt overname van De Tijd goed. 21 december 2005: Raad voor Mededinging keurt overname van L Echo door Uitgeversbedrijf Tijd goed. 29 april 2005: De Persgroep en Rossel nemen Uitgeversbedrijf Tijd over. Frederik Delaplace: Eigenlijk zijn wij allemaal, zowel bij L Echo als De Tijd, va Voor De Tijd en L Echo zal 2006 de annalen ingaan als één van de meest ingrijpende jaren in hun bestaan. Behalve een verhuis naar het architecturale pareltje Tour&Taxis ondergingen de zakenkranten ook een grondige facelift. Drijvende krachten achter de herlancering waren twee nieuwe, jonge hoofdredacteurs: Martine Maelschalck (L Echo) en Frederik Delaplace (De Tijd). Zij kregen de loodzware opdracht om hun redactie doorheen een woelige periode te loodsen en een nieuwe redactionele lijn uit te tekenen. door Frank Dereymaeker Om met de deur in het huis te vallen: beschrijf eens hoe jullie 2006 hebben ervaren? Maelschalck: Als een bijzonder boeiend jaar. Het waren zeer intense maanden. Het begon met herstructureringen en nadien volgden de veranderingen binnen de krant: de aanpassing van het formaat, een nieuwe layout, nieuwe IT-systemen, de verhuis, en voor mij persoonlijk ook nog eens een verandering van job. Het was een zeer zwaar jaar, want er kwam zoveel op mij af. Ik was dan ook tevreden dat onze krant elke morgen in de brievenbus stak. Delaplace: Het was gewoon een waanzinnig jaar. Ik kijk daar met een tevreden gevoel op terug. Hoewel wij vorig jaar, tegen alle regels in, geprobeerd hebben om heel veel zaken tegelijk te realiseren, zijn wij daar toch grotendeels in geslaagd. Dat maakt dat je daar nu relatief tevreden op terugkijkt. Over de kwaliteit en de lijn van het product, over de manier waarop de krant in de markt is gezet. Dat betekent dat wij ruim twaalf maanden na de opstart van het proces het product beginnen af te leveren dat wij voor ogen hadden. Maar het zijn twaalf zeer lastige maanden geweest om zover te geraken. Zo n ingrijpende veranderingen wekken vaak veel weerstand op bij de redactie. Hoe hebben jullie dat aangepakt? Maelschalck: L Echo was een relatief kleine ploeg. In totaal waren wij in ons oud gebouw met een kleine honderd mensen. Daarvan is de helft vertrokken. Dat is een moeilijke periode, zeker op emotioneel vlak. Maar de redactie is dan verhuisd naar een prachtige, comfortabelere locatie en dat heeft ertoe bijgedragen dat de veranderingen beter konden verteerd worden. Het blijft natuurlijk moeilijk, want voor de overblijvers is zo n verhuis en een herlancering te vergelijken met het veranderen van job. Toch kan ik niet van een echte oppositie spreken vanwege de redactie, eerder was er onrust over de toekomst. Maar die onrust hebben wij kunnen verdrijven omdat Mediafin ons de garantie gaf dat wij een financieel-economische krant zouden blijven en dat de krant dezelfde lijn zou aanhouden. Dat heeft ons echt geholpen. Delaplace: Eigenlijk zijn wij allemaal, zowel bij L Echo als De Tijd, van werk veranderd. Wij werken nu in een andere bedrijfscultuur, wij maken een ander product, wij werken op een ander redactiesysteem. Het moeilijkste was dat wij bij De Tijd drie jaar lang de andere kant zijn uitgegaan. De hele redactie geloofde in het vorige concept. Het moeilijkste is dat je mensen moet uitleggen dat het hele concept overhoop wordt gegooid. De mensen

18 april 2006: De Tijd stopt met de verspreiding van de 20 mei 2006: Martine Maelschalck wordt aangesteld tot papieren maandagkrant. De lezers krijgen voortaan een hoofdredacteur van L Echo. krant on line toegestuurd. 2 mei 2006: De herlancering van De Tijd, op een kleine Belgisch formaat en vernieuwde layout. 25 20 juni 2006: L Echo ondergaat grondige verandering. Zakenkrant krijgt nieuwe layout en wordt voortaan gedrukt in de drukkerij van De Persgroep in Kobbegem. n werk veranderd. elschalck: Het zijn twaalf zeer lastige maanden geweest om zover te geraken. hebben het gevoel op een roetsjbaan te zitten. Maar anderzijds is het typisch voor redacteurs dat zij knorren over de leiding, maar er voor de volle honderd procent voor gaan als er nieuws is en dan proberen ze dat zo goed mogelijk in de krant te krijgen. Tot 2006 waren De Tijd en L Echo concurrenten van elkaar. Nu werken de twee redacties samen. Minder concurrentie lijkt mij ook de motivatie van mensen te ondermijnen. Hoe hebben jullie dat vermeden? Delaplace: Dat is vrij eenvoudig.wij hebben niet de ambitie om met één redactie twee kranten te maken of één krant te maken in twee talen. Zowel De Tijd als L Echo behouden hun specificiteit. Dat betekent dat wij binnen dezelfde onderwerpen vaak verschillende accenten leggen en andere thema s uitwerken. Tegelijk wisselen wij zoveel mogelijk informatie en scoops uit en werken wij samen op het vlak van foto s en grafieken. En dat werkt goed. Ook op het vlak van de relaties tussen de mensen, zijn er nauwelijks problemen. Natuurlijk stel je je soms vragen als hoe begroet ik de andere mensen? Geef ik ze een hand, of een kus? Dat zijn simpele dingen, maar het neemt even tijd om te zien hoe men dat aanpakt. Maelschalck: En als er iets niet werkt, dan stap je bij de andere binnen, dat is het voordeel van dicht bij elkaar te zitten. Ik merk dat de atmosfeer iedere dag verbetert. Natuurlijk is die overgang naar één grote redactie niet gemakkelijk. Het is een andere cultuur, dat vraagt op sommige momenten wel meer concentratie, maar wij klagen niet. Natuurlijk gaat de aanpassing van onze tweetalige journalisten sneller dan voor de anderen. Bovendien is het journalistiek belangrijk om gemotiveerd te blijven voor onze eigen krant. Wij moeten proberen elke dag het beste nieuws te brengen en een scoop te vinden die wij dan kunnen aanbieden aan De Tijd. Delaplace: Omgekeerd geldt hetzelfde. Wij zijn geen concurrenten meer, maar dat betekent niet dat onze redacties niet scherp moeten blijven en elke dag een eigen krant willen maken met eigen scoops. Nog geen spijt van de job? Maelschalck (dadelijk): Neen, helemaal niet. Het enige moeilijke is dat men niet goed weet hoelang men deze job zal doen. Maar ik heb momenteel geen spijt. Het gaat zo snel en wij hebben zoveel werk dat ik geen tijd heb om achterom te kijken. Delaplace: Het is een zeer belastende job, maar de uitdaging blijft enorm. Hoewel ik mij hier niet tot mijn 65e zie zitten als hoofdredacteur van De Tijd. Wat is jullie meest vervelende moment geweest? (Denken lang na) Delaplace: De sociale aspecten van dit verhaal: de afvloeiingen, het herpositioneren van mensen - soms tegen hun zin. Dat zijn vervelende dagen en weken. Maelschalck: De taken van de herstructurering zijn emotioneel moeilijk. Maar ook de opdracht om een ploeg op te zetten, en soms was dat niet altijd duidelijk. En het meest spannende moment? Maelschalck: Zonder twijfel de eerste dag van de nieuwe krant. Wij zijn aan die krant al s zondags begonnen en hebben er tot maandagavond elf uur aan doorgewerkt. Met enorm veel stress. En voor jou, Frederik? Delaplace: Wel, ik ben dit jaar twee keer vader geworden. Eénmaal van een krant en éénmaal van een zoon. Uiteraard was dat laatste het meest spannend (lacht).