Gemeenschapskrant Almere Jaargang 6, nummer 2 05 juni 2005 De Parel Lustrum: afronden en opnieuw beginnen B. Sikkema et opschrift boven deze introductie van H de nieuwe uitgave van De Parel bevat twee elementen. Het woord lustrum wil aangeven dat we als gemeenschap Almere in de tijd gezien een moment zijn gepasseerd, waarvan het gebruikelijk is er aandacht aan te besteden. De woorden achter de dubbele punt zijn een advies van onze Apostel, uitgesproken tijdens de dienst op oudejaarsavond 2004. Eén van de oudejaarsavondconférences van de indertijd bekende cabaretier Wim Kan had als motto: uithuilen en opnieuw beginnen. Wim Kan was een venijnige sarcast en dit motto zal betekend hebben dat er in het achterliggende jaar weer veel ellendigs was gepasseerd, waarover stekelige opmerkingen konden worden gemaakt. Die vormden met elkaar het uithuilen en vervolgens moest je overstappen naar het nieuwe jaar, waarin opnieuw veel vervelende dingen zouden gebeuren, die aanleiding konden vormen voor een nieuw moment van uithuilen. Onze Apostel gaf aan dat het ook anders kan. Lustrum Zo af en toe merken we via een aankondiging in De Stroom of op een andere manier dat ergens in het land een Apostolische gemeente vijftig of honderd jaar of nog langer bestaat. Zo n feit wordt dan gevierd met een bijzondere dienst, een reünie en soms het uitgeven van een gedenkboek. Zover is de gemeente Almere nog lang niet. Toch was er alle reden om het voltooien van het eerste lustrum niet ongemerkt te laten passeren. Er was in die vijf jaar wel een heleboel gebeurd! Het uitgeven van een periodiek, dat maar enkele malen per jaar verschijnt, houdt in dat de actualiteit niet altijd optimaal kan zijn. Binnen de redactie van De Parel ontstond het idee om voor deze gelegenheid de actualiteit op de voet te volgen. Besloten werd het uitbrengen van nummer twee van de zesde jaargang een paar weken uit te stellen en de viering van het lustrum in woord en vooral in beeld mee te nemen, zodat er toch een bescheiden gedenkschrift zou ontstaan. Oudejaarsavond Op oudejaarsavond was er op zich voldoende reden om uit te huilen. Een paar dagen eerder was er in Zuidoost Azië een natuurramp gebeurd, waarvan de verschrikkelijke gevolgen zich al aftekenden, maar op dat moment nog lang niet in volle omvang konden worden overzien. Een watervloed met een naam als muziek. Tsunami, het woord In dit nummer: 1 - Lustrum: afronden en opnieuw beginnen 2 - Gedenkplaats 3 - Grote schoonmaak 4 - Zondag 17 april 2005 5 - Samen de boot in 7 - Aan de broeders, zusters en jeugd van de gemeenschap Almere - Overgevoeligheid 8 - Hun werk zetten wij voort. - Spreuk 9 - Uitgaansdag eerste kring 10 - Gemeenschapsmutaties - Colofon
klonk zo vriendelijk dat in de weken na de ramp verschillende moeders hun pasgeboren baby dat woord als naam gaven. Ook voor de mensen in de getroffen landen was oudejaarsavond een avond van uithuilen met de noodzaak om opnieuw te beginnen. Aan afronden waren ze vast nog niet toe. Met dat woord bedoelde onze Apostel dat je gebeurtenissen een plaats moet geven om vanuit die plaats met positieve intenties verder te gaan. Ergens in dit nummer van De Parel vindt u een paar woorden, die beschouwd kunnen worden als het testament van de eerste voorganger van onze gemeenschap. Opvallend is dat ook in dit testament het woord afronden voorkomt en heel duidelijk is dat het niet terugblikt naar het verleden, naar uithuilen, maar naar de toekomst, naar het opnieuw beginnen. Apostolischen in de polder De gebeurtenissen uit het eerste lustrum van het bestaan van onze gemeenschap hebben een plaats gekregen in onze collectieve of persoonlijke herinnering. Aan één van die gebeurtenissen herinnert ook een boom langs de toegang tot onze plaats van samenkomst. En nu verder! Als gedenkwaardig feit kwam tijdens de lustrumviering meer dan één keer naar voren dat het heel bijzonder was dat in een korte tijd van vijf jaar een gemeenschap kon groeien van individuen van overal uit het land, die twee overeenkomsten hadden: dat ze Apostolisch waren en dat ze in de polder woonden, maar die elkaar overwegend verder niet kenden. En toch... Wanneer een jonge zuster, die vijf jaar geleden nog niet in de polder woonde, tijdens een woensdagavondgesprek de opmerking maakt dat het beleven van de gemeenschap haar moeite kost, omdat ze soms het gevoel heeft er niet bij te horen, dan betekent zo n opmerking dat we niet klaar zijn. Dat een gemeenschap niet alleen gevormd, maar ook onderhouden moet worden. Het is nóóit klaar! Tijdens de eredienst van zondag 24 april, waarin we de verjaardag van onze Apostel gedachten, zei priester Doorenspleet dat de weekbrief haar weer duidelijk gemaakt had dat ze zich niet in bijzaken moest verliezen, maar zich tot de hoofdzaken moest bepalen. Dat is op zich waar, maar kan ook een gevaar mee brengen. Bijzaken veronachtzamen kan tot gevolg hebben dat je met je voeten net niet meer op vaste bodem staat en het contact met de realiteit verliest. Het leven bestaat in hoofdzaak uit bijzaken. Bij de vaartocht op het IJmeer werd de Moby King gepasseerd door een plezierjacht op snelheid. Door de golfslag deinden we met z n allen op en neer. Op dat moment was het varen ter gelegenheid van het lustrum de hoofdzaak, de golfslag door het jacht was bijzaak, maar beïnvloedde wel het varen van de veel grotere boot. Opnieuw begonnen, onderweg naar het tweede lustrum gunnen we elkaar op koers te blijven en de bijzaken niet te vergeten. Gedenkplaats L.M.A. v.d. Linden Het testament Toekomst moet je aan elkaar geven. Er is altijd toekomst wanneer we doorgaan met onze opdracht: God als liefdemacht beleefbaar maken. Die opdracht voltooit zich in de manier waarop ieder op zijn of haar eigen plekje afronding geeft aan wat in zijn of haar vermogen ligt. Dat is een proces dat nooit stopt en waar we allemaal tijdelijk ons deel aan hebben. Herder G.J. van der Linden Uit De Parel van 25 januari 2004 Foto: zr. vd Linden De bus waar de as van mijn man in bewaard wordt, is geplaatst in een urnengraf. Dat graf bevindt zich bij het crematorium in de Kruidenwijk op het urnenveld. Dat is het laatste veld aan de rechterkant als je naar het crematorium loopt. Er is een steen op geplaatst waarvan u een foto hierbij aantreft. Het urnenveld is vrij toegankelijk. Pagina: 2
Grote schoonmaak C..A. Bosch Het was me zaterdag 15 januari jl een gekrioel in het gebouw! Veel broeders en zusters hadden zich die dag aangemeld om onze plaats van samenkomst van binnen (en deels van buiten) een grote schoonmaakbeurt te geven. En dat mocht ook wel na alle activiteiten van de laatste weken van december en de eerste van januari 2005. de slag met emmers, dweilen, stofdoeken, bezems, stofzuigers en allerlei andere schoonmaakartikelen. Letterlijk alles werd uit de kast gehaald om in en op de kasten schoon te kunnen maken. óór aanvang van de grote V schoonmaak meldden de beide schoonmaakcoördinatoren Van Rennes en Doorenspleet zich op een ludieke wijze present. Hierna gingen ruim twintig schoonmakers die zaterdag aan Met halsbrekende toeren kregen zelfs de plafonnetjes van de afdakjes boven het orgel en de piano een grote beurt. Ook de nissen van de glas-in-loodramen in de grote zaal werden niet vergeten. Kortom het was een gespetter met dweilen en gerinkel met emmers dat het een lieve lust was. En tussen die tientallen schoonmakers liep uw fotograaf van die dag om één en ander op de gevoelige plaat vast te leggen. Kijkt u zelf, want de beelden spreken voor zich. Foto s: br. C.A. Bosch Pagina: 3
Zondag 17 april 2005: gemeenschap Almere bestaat vijf jaar! S. Koelewijn Bij binnenkomst staat in de hal een televisie die beelden vertoont van de afgelopen vijf jaar. In vogelvlucht gaan de verschillende gebeurtenissen aan je voorbij. We zien de eerste paal geslagen worden, het eerste boottochtje, gezichten van broeders en zusters die er inmiddels vijf jaar ouder uitzien, gemeenschapsmiddagen en activiteiten, de verjaardag van herder Van der Linden, de plechtigheid bij zijn overlijden, de aanwijzing van herder Van Schaik. Ontroerende ogenblikken zo aan het begin van deze dag. Ik ga gauw naar binnen.dit wordt een bijzondere dag. udste van der Hulst verzorgt O de dienst. Ook hij heeft herinneringen vanaf het allereerste moment. Hij wist te vertellen dat de eerste voorbereidingen voor een nieuw gebouw in Almere al in 1996 waren begonnen. In 2000 zijn we gestart en er zijn inmiddels al weer heel veel broeders en zusters bijgekomen. Het blijft een wonderlijk gegeven dat wij vanuit zoveel verschillende richtingen zo n mooie gemeenschap zijn geworden. We hebben in die korte tijd ook wel heel wat met elkaar gedeeld. Verdrietige momenten als we afscheid van dierbaren moesten nemen en veel mooie momenten zoals bijvoorbeeld de doop die we in een bepaalde periode maandelijks mee mochten maken. Meisjeskoor Ons samenzijn werd omlijst met prachtige muziek. Het meisjeskoor zong heel fijngevoelig: The Rose. En het lied Perhaps Love werd prachtig vertolkt. Allemaal liederen die herinneringen oproepen en veel voor ons betekenen. Omdat Oudste Van der Hulst ons district gaat verruilen voor district Veenendaal hebben wij hem als aandenken onze net gemaakte gemeenschapsfoto meegegeven. Niet omdat wij bang zijn dat hij ons zal vergeten want dat gebeurt vast niet. Maar wij willen hem op deze wijze bedanken voor de wijze waarop hij onze Oudste is geweest. Wij hebben hem van heel dichtbij meegemaakt op vele momenten, de één ongetwijfeld meer dan de ander maar dat er toch altijd iemand is die deze plaats wil invullen blijft bijzonder. Gelukkig blijft hij in ons district wonen en komt hij vast nog wel eens bij ons in de gemeenschap. Tot slot zong het mannenkoor: De Lindeboom. Een prachtig lied van Schubert met een Nederlandse tekst. Een ode aan de eerste Voorganger van de gemeenschap Almere. Een dienst als deze toont aan dat een gemeenschap veel veerkracht heeft. We memoreren, maar kijken vooral vooruit. Zoals de bouwvakkers s middags op de boot zouden zingen: Dit is nog maar het begin! Pagina: 4
Samen de boot in: een prachtige en feestelijke middag L.M.A. v.d. Linden Gelukkig was iedereen aan boord die zich had ingeschreven, toen zondag 17 april jl om 13.00 uur de boot vertrok. Het was wat fris en heiig maar het was gelukkig droog. Na even een kleine verkenning van het schip werden we uitgenodigd aan tafel te gaan voor de koffie met cake. We hadden s morgens nog een programma meegekregen van wat ons te wachten stond, dus we waren erop voorbereid. Er stonden echter nog wat raadselachtige vermeldingen in het programma, die gaandeweg de tocht duidelijk moesten worden. Voor de kinderen waren er spelletjes, ze konden ook T-shirts kleuren of geschminkt worden. Vooral dat laatste vond gretig aftrek. Even na twee uur werden we weer aan tafel geroepen, deze keer voor de lunch. Vraagtekens r waren ook nog wat gasten E aan boord, namelijk oudste van der Hulst en zijn vrouw en oudste Barendregt. De gaande en een komende oudste dus. Oudste van der Hulst opende het lunchbuffet. Daarna zongen de bouwvakkers dat het een lieve lust was. Dat waren alweer twee vraagtekens van het programma die opgelost werden. Hoewel het geduld aardig op de proef werd gesteld kwam toch uiteindelijk iedereen aan de beurt en er bleek ook voor de laatsten nog voldoende te eten te zijn. Het zag er prachtig verzorgd uit en het smaakte prima. Ondertussen waren we Pampus gepasseerd en ook Durgerdam was mooi in beeld geweest. Inmiddels was ook de zon doorgebroken. Het bovendek werd aardig bevolkt. Het was soms wel even uitkijken dat er geen kinderen overboord gingen, maar gelukkig waren er vele waakzame ogen. Ajax-fans Er was een muziekprogramma gepland maar dat kwam niet helemaal uit de verf. De akoestiek en Pagina: 5
geluidsinstallatie waren daar niet op berekend. Daar zullen we op een ander moment hopelijk nog van kunnen genieten. We hebben alvast even kennis kunnen maken met de gitaar en stem van br. Otten. Oudste Van der Hulst was zoals meestal vergezeld van mobiele telefoon en op een gegeven moment kreeg hij een bericht door. Hij gaf aan oudste Barendregt door: Het is 3-2 geworden, waarop oudste Barendregt vroeg voor ons? Toen oudste Van der Hulst ja, voor Ajax zei, begreep ik dat de traditie van een Ajax-fan als oudste wordt voortgezet. Veranderingen zijn soms noodzakelijk maar het moet niet te drastisch worden. Om 17.15 uur waren we weer in Almere-Haven terug en konden we terugkijken op een prachtige en feestelijke dag. Pagina: 6
Aan de broeders, zusters en jeugd van de gemeenschap Almere A. v.d. Hulst Hilversum, april 2005 Partir c est mourir un peu Afscheid nemen is een beetje sterven, zegt de Fransman en zo voel ik dit ook na de samenkomst op de tweede Paasdag. Afscheid te moeten nemen (zonder het dramatisch te maken) van het mooie district Amstelveen, waarin ik elf jaar heb mogen werken. n deze periode ontstond ook I de gemeenschap Almere en ik ben bij de geboorte van deze gemeenschap nauw betrokken geweest. Dat geeft een band; een stevige band mag ik wel zeggen! Daarom vond ik het heel bijzonder dat ik op zondag 17 april jl. het eerste lustrum van het bestaan met u mocht vieren. Zowel s morgens in de Eredienst als s middags tijdens de boottocht op het Randmeer. Ik ervaar dan dat we lief en leed, vreugde en verdriet met elkaar hebben gedeeld en meerdere malen zeg je tegen elkaar: wat is er toch veel gebeurd in de afgelopen vijf jaar en waar is Overgevoelig C.A. Bosch Er zijn mensen die overgevoelig zijn voor opmerkingen van anderen (dié heeft lange tenen!!) of allergisch zijn voor allerlei soorten kleding, wol of linnen, huisdieren, pollen, bloemen enz. Er zijn er ook die hoogtevrees hebben, zich benauwd voelen in een kleine ruimte of niet tegen te veel mensen om zich heen kunnen. En er zijn er onder ons die slecht tegen bepaald voedsel kunnen. Er is dus een heel scala van ongemakken waar in de eerste plaats degenen die er zelf mee worden geconfronteerd het meest last van hebben. Allerlei overgevoeligheden waar we, als die ons bekend zijn, zoveel mogelijk rekening mee willen houden. de tijd gebleven! Heel vaak heb ik de gemeenschap Almere een sociologisch wonder genoemd. In eerste instantie gevormd door broeders, zusters en jeugd uit negentien gemeenschappen en toch al snel een eigen gezicht. Pioniers in het nieuwe land en ik bemerk dat u daar trots op bent! Met grote eerbied en respect denk ik in dit verband aan herder G.J. van der Linden. Hij ging u voor in het smeden van een mooie, hechte gemeenschap en dat is iets wat nooit alleen een voorganger kan doen. Daarom ga ik er van uit dat u uw nieuwe voorganger van harte ondersteunt (en voor zover ik het kan zien, doet u dit ook!). Ik ben veel van u gaan houden en dan is het afscheid nemen wel een beetje moeilijk. Uit het oog wil echter niet zeggen uit het hart. Dat zal niet lukken! Daarvoor hebben we teveel mooie herinneringen en belevenissen met elkaar. Voor u en voor mij liggen er weer nieuwe uitdagingen. U om in het mooie Almere verder te werken aan gemeenschapszin en aan mij om nieuwe gemeenschappen te Glutenovergevoeligheid o volgen de twee zonen Lennart en Wietse van de familie Z Heerink naast een zuivelvrij ook een strikt glutenvrij dieet. Bij deze broertjes heeft het eten van glutenhoudende producten zoals brood, beschuit, gebak, koekjes en snoep flinke gevolgen. Eén hapje hiervan heeft tot gevolg dat de jongens binnen de kortste keren met allerlei nare gevolgen worden geconfronteerd. Hierbij zijn uitslag, eczeem, vermoeidheid, buikloop en maagkrampen geen uitzondering. Het is belangrijk dat wij dit weten en de beide jongens geen koek of snoep geven. Melk en soja mogen ze ook niet, maar we gaan er vanuit dat Pagina: 7 leren kennen, andere broeders, zusters en jonge mensen nabij te zijn maar vanuit het zelfde gevoel van liefde. We drinken uit dezelfde bron en op weg naar de bron komen we elkaar altijd weer tegen! Heel, heel hartelijk dank voor uw liefde, uw verdraagzaamheid, uw geduld. Het heeft me gevormd en hopelijk is dat wederzijds. Het is een rijkdom dat ik vol vertrouwen de verzorging van het district Amstelveen over kan dragen aan oudste Barendregt en oudste Wiegman. Een goede deal: twee voor een! Met hartelijke groet, Uw oudste A. van der Hulst de ooms en tantes niet met een pak melk in hun binnenzak lopen. Lennart en Wietse krijgen hun eigen koekjes en taartjes uit een speciale winkel en komen zo niks te kort. Voor glutenvrije ouweltjes zorgen de ouders ook zelf. Zij reiken deze aan tijdens de rondgang en ze worden met de hand aan de jongens uitgedeeld, waarop inmiddels al een vrolijk amen te horen is Alvast namens de ouders van Lennart en Wietse, hartelijk dank voor uw medewerking. Wilt u reageren op dit artikel? Dat kan. Stuur uw opmerkingen naar de redactie van De Parel. Het adres staat vermeld in de colofon op de achterzijde van dit blad.
Hun werk zetten wij voort. in liefdevol en dankbaar gedenken I. van der Puijl Twijfelt u soms aan deze woorden? Gaat het werk, mijn werk, wel door? Het kan raar lopen maar doorgaan doet het zeker! Van wens tot opdracht anaf mijn zesde jaar volgde ik V in de gemeenschap Johannesburg. De gemeenschap bestond uit zeker 85 broeders en zusters en jeugd. In mijn herinneringen een grote gemeenschap. Zo herinner ik me ook nog heel goed dat er een groot zangkoor was dat begeleid werd door een broeder op een traporgel. Maar de mooiste herinnering is toch wel aan een zeer oude broeder die altijd naast het orgel zat en op een viool elk lied meespeelde. Het was broeder Benard en mateloos genietend zat ik altijd naar hem te kijken. Groot was dan ook mijn verdriet toen hij stierf. Ik was acht jaar en heel verdrietig op zijn begrafenis. Kort daarna kwam de voorganger bij ons thuis. De viool was aan zijn zorgen toevertrouwd met een opdracht en een wens. De wens van broeder Benard was dat zijn viool weer eens in de gemeenschap bespeeld zou worden tot genieting en ondersteuning van de eredienst. De opdracht aan de Voorganger was hiervoor een geschikt persoon te vinden die deze wens zou kunnen vervullen. Zo legde de voorganger de viool in mijn handen en ik besefte dat dit heel bijzonder was. Speciale plaats Ikzelf heb niet het voorrecht gekend om naar een muziekschool te gaan. Van vioolspelen kwam dus weinig. Wel had de viool altijd een speciale plaats in mijn kamer en had ik er een sterke band mee. Als zestienjarige emigreerden wij terug naar Nederland en kwamen in Tilburg terecht. Na negen maanden van heimwee zijn mijn ouders weer teruggegaan naar Zuid-Afrika. Ik nam trouw de viool altijd mee waar ik ook ging. Wens volbracht Ik ontmoette mijn man en op 18- jarige leeftijd besloot ik alléén terug te gaan naar Nederland. Met mijn viool kwam ik bij een heel lief gezin in huis. Binnen een jaar waren we verloofd en getrouwd. We kregen twee kinderen. Zij mochten het voorrecht hebben op jonge leeftijd naar de muziekschool te gaan. Onze zoon koos als instrument het orgel en onze dochter koos de viool. Wij waren verrast. Zij had de viool nog nooit gezien: die stond veilig en wel achter in een kast opgeborgen. Ze bleek talent te hebben en al gauw kreeg ze privé-les van broeder Van Vugt, die ook voor het jeugdorkest stond. Dat werd haar streven: een plaats in het jeugdorkest. Ze ontgroeide de halve viool en inmiddels was mijn viool gerestaureerd en kreeg zij die op haar elfde verjaardag. Weer beleefden wij een bijzonder moment. Onder tranen nam zij de viool in ontvangst en legde ik de wens bij haar neer. En ze heeft de wens voor mij volbracht! Ze deed auditie en kreeg een plaats in het jeugdorkest en daarna in het landelijk orkest en ze speelde de sterren van de hemel. Geweldige herinneringen We waren inmiddels 25 jaar getrouwd en we wilden dit in de gemeenschap Johannesburg vieren, omdat wij daar ook getrouwd waren en de huwelijksbevestiging hadden ontvangen. Onze kinderen gingen mee en. de viool. Onze dochter speelde voor ons op die bewuste morgen in de gemeenschap naast het orgel. En ik, ik kon alleen maar kijken en beleefde een prachtmoment. Het werd een bijzondere morgen want met alle aanwezige broeders en zusters beleefden we geweldige herinneringen aan wat eens voor ons allen zo gewoon was: een trouwe broeder met een viool naast het orgel. Wat heeft die viool ons veel vreugde gebracht. Met dank aan broeder Benard die ik nooit zal kunnen vergeten en een wijze voorganger die een wens van een bejaarde broeder op een juiste wijze heeft vertaald. Zo zetten wij zijn werk voort en ik hoop dat we nog vaak van de klank van deze viool mogen genieten, maar nu in de gemeenschap Almere. Wij hoeven God niet te dienen, die heeft genoeg. Wij moeten elkaar dienen. Majoor Bosshardt Pagina: 8
Uitgaansdag eerste kring C. A. Bosch Zaterdag 21 mei j.l. stond in het teken van de uitgaansdag van de jongens en meisjes van de eerste kring. Uit verhalen van een aantal van hen was het zeer geslaagd. it bleek ook uit de vertelsels van ooms en D tantes die aan het slagen van deze uitgaansdag een niet gering steentje hebben bijgedragen. Na een bezoek aan het Bijbelsmuseum aan de Herengracht te Amsterdam en het Amsterdamse Bos bij Amstelveen werd de dag in onze plaats van samenkomst afgesloten met een smakelijke gourmet maaltijd. De foto s op deze pagina geven u een indruk van de gebeurtenissen van die dag. Pagina: 9
In liefdevol gedenken Welkom in onze Gemeenschap Br. A.J. Hoendervoogt Levensboek gesloten Eredienst 20 maart 2005 Br. H. Blom en mw H. de Graaf Langevelderslag 30 8223 PD LELYSTAD Anouk Werner Cinemadreef 457 1325 EK ALMERE Verhuisd Zr. M. Peletier naar Deventer (gemeenschap Apeldoorn) Zr. E.C. Behrens Noordeinde 21 1334 AL ALMERE Br. E.P. Dijkstra Januaristraat 55 1335 AC ALMERE Wilt u de Parel digitaal ontvangen? Dat kan indien: u behoort tot Het Apostolisch Genootschap of u heeft toestemming van de Voorganger van gem. Almere u De Parel op uw computer kan lezen m.b.v. Acrobat Reader uw pc beschikt over internetaansluiting (modem of kabel) Een mailtje naar: c.koelewijn@hetnet.nl is voldoende. Het automatisch digitaal toezenden van de Parel wordt dan gerealiseerd. Aan deze service zijn geen kosten verbonden. Uitgebreide info vindt u op de website van gemeenschap Almere. URL: www.trak.to/aga Kies hiervoor de knop: AGA-plaza (wachtwoord: fakkel). Klik vervolgens de knop: Parel, de Ook kunt u hier alle eerder verschenen Parels downloaden. Voor inhoudelijke info inzake De Parel wordt verwezen naar het redactiesecretariaat. Zie Colofon. Pagina: 10 De Parel Gemeenschapskrant van Het Apostolisch Genootschap te Almere. Verschijnt 4 x per kalenderjaar Redactiesecretariaat:: Bosch, C.A. Guadeloupestraat 103 1339 MC Almere Deparel@chello.nl Redactie Bosch, C.A. secretariaat Koelewijn, C. digitale fotografie Koelewijn, S. Linden, L.M.A. van der Olgers, P.M. Sikkema, B. coördinatie Vormgeving Koelewijn, C. Otten, B.S. De confiez Confirmantenkring De Parel Digitaal C.Koelewijn@hetnet.nl Eindredactie Schaik, A.R.T. van