MOEDER TERESA STICHTING ULFT Hulp aan de allerarmsten Nijverheidsweg 13B Banknummer: NL49RABO0363853545 7071 CH Ulft Gironummer: NL23INGB0001183103 Tel.: 0315-685640 Handelsregister: 09098465 E-mail: info@moederteresa.com Internet: www.moederteresa.com. 1 N I E U W S B U L L E T I N Jaargang 4, nummer 5. Inleiding. In dit bulletin weer de melding van diverse schenkingen aan kleding, schoeisel, speelgoed, medicijnen, en zo voort. De hoofdmoot wordt echter gevormd door het reisverhaal van Dies Groot van de Stichting Fotografie Tegen Armoede uit Woerden, die van 24 tot en met 27 juli j.l. met Leo Kok naar Roemenië is geweest. Reisverslag Dies Groot. Hieronder volgt het verslag van Dies Groot van bovengenoemde reis. Op donderdag 24 juli 2017 vertrek ik s-ochtend zeer vroeg samen met Leo Kok vanuit Varsselder richting Roemenië. De avond tevoren ben ik reeds vanuit Woerden naar de Achterhoek gereden om bij Leo en Jeannet te overnachten. Zoals ik als Randstedeling al vaker opgemerkt heb, het is weer als een warme deken waarmee je wordt ontvangen. De laatste keer dat ik in Roemenië was, was in oktober 2012 met de groepsreis. Door al mijn overige werkzaamheden lukte het steeds niet om met deze jaarlijkse reis mee te gaan, dus dit tussendoor-bezoek dankzij Leo bood uitkomst. We houden allebei van flink doorrijden als het even kan en na de nodige beperkte files, korte stops en wisselen van bestuurdersstoel komen we dezelfde dag vroeg in de avond aan in Oradea bij Hotel Melody. We scoren nog een simpele maaltijd en duiken ons bed in. Na het ontbijt staat volgens afspraak Ily te wachten naast de winkel. Natuurlijk de nodige begroetingen ook met Imy en de overige twee winkeldames. Na een rondleiding door de winkel en de opslagruimtes kom ik tot de conclusie dat het er piekfijn, netjes en strak geordend uitziet en geef hun allen een welverdiend compliment. Na de koffie gaan we met Ily en Imy op pad naar Sacueni waar de nieuwe 16 huisjes in aanbouw zijn. Ondanks de hitte van 39 graden wordt er toch in laag tempo doorgewerkt en het ziet er goed uit. Sommige huisjes zijn al klaar op de deuren, ramen en het dak na, maar het ziet er allemaal strak uit. Opvallend is dat de aannemer uit zichzelf inmiddels al betere draagconstructies toepast bij de
ramen en deuren, da s niet verkeerd. En ook het fundament is breder gestort dan het huisje zelf want minder slijtage aan de muren geeft, ook bij veel regen. Huisjes in aanbouw Natuurlijk worden we door de trotse bewoners uitgenodigd de reeds bestaande nieuwgebouwde huisjes in te gaan en constateren opnieuw dat het er prima qua inrichting uitziet. Stoelen, tafel, zelfs een bankmeubel en kleurrijke versieringen aan de muren, dat geeft de burger moed: ze pakken het op. Ook op de bovenverdieping ziet het er best wel netjes en aangekleed uit. Ook hier complimenteren wij ze en ze genieten er zichtbaar van. Ik maak van het interieur nog wat foto s en je ziet ze glimmen als ik daarna mijn duimen omhoog steek. Kortom, prima bewoners, netjes in de omgang, de wil om er iets beters van te maken dus vooruitgang, daar draait het uiteindelijk allemaal om. Interieur beneden en boven s-middags rijden we naar de aannemer zelf om het een en ander goed af te spreken en te bekijken. Eerst een schuur/werkruimte bekeken met betere houtbewerkingsapparatuur en de prefab gemaakt zijschermen met afdak voor de diverse woningen waar af en toe door windvlagen de voordeuren er zowat uitvliegen. Goeie zet dit soort schermen en het werkt perfect in de praktijk en ziet er ook nog eens strak en netjes uit. Natuurlijk werden we verder vorstelijk getracteerd op een heerlijke lunch met verse groenten en vlees en even rust. Dan neemt Leo zijn boekje en worden de diverse items die doorgesproken moeten worden zorgvuldig doorgenomen en afgevinkt. Dingen die wel goed gaan worden gecomplimenteerd en dingen die minder goed gaan worden aangekaart. Het is geven en nemen. Belangrijkste afspraak is de exacte opleveringsdatum van de 16 huisjes eind augustus. De aannemer schrijft van alles wat er besproken wordt niets op maar verzekerd dat het goed komt. Ook Ily en Imy zijn erbij als de boel afgesproken wordt en hoogstwaarschijnlijk zullen deze afspraken nog menigmaal 2
met hem gecommuniceerd en gecheckt moeten worden voor alle zekerheid en duidelijkheid, zo werkt het in Roemenië nou eenmaal. Vervolgens maken we nog een rondgang over het grote terrein van de aannemer en blijkt dat hij zich niet alleen met bouwwerkzaamheden bezighoudt maar ook een heus fabriekje op zijn terrein heeft waar maar liefst 200 mensen druk aan het werk zijn om enorme hoeveelheden aubergines te stomen, schoonmaken, vermalen en stuk-voor-stuk in zakjes afwegen en insealen voor de verkoop aan winkels en export. Ook worden er aubergines ingevroren en in enorme koelruimtes bewaard voor het na-seizoen. Waar eerst de arbeiders uit de verre omgeving kwamen en hier ook overnachtten, komen nu de 200 à 250 mensen, zo n 95% vrouwen, inmiddels uit de dichtbij omliggende dorpen en hebben zo wat inkomsten. Deze aannemer is werkelijk een mannetjesputter en ik, ook als zelfstandige ondernemer, vind het best knap hoe zo n vent dit allemaal onderneemt. Ik weet zijn achterliggende opvoeding en mogelijkheden niet, maar wat mij betreft toch iets waar menig Roemeen een soort voorbeeld aan zou kunnen nemen dat je iets van je leven kunt maken als de wil er maar is en je heel gedecideerd je energie erin stopt. Als je niets doet, gebeurt er niets. s-avonds gaat we met Cathja, die ook op eigen gelegenheid in Roemenië is, gezellig met z n zevenen buiten eten bij een restaurant aan een meertje. Het is gelukkig al iets afgekoeld en met een windje erbij goed en gezellig toeven en genieten. De volgende ochtend gaan wij aan de slag met de boormachine om een aantal blauwe naamplaatjes van de Stichting aan de huisjes te bevestigen. Leo heeft alles perfect voorbereid ook qua boren, schroeven, pluggen, ringetjes en trap. We houden rekening met de nog door de aannemer te plaatsen prefab windschermen en als werkelijk geolied team zitten de bordjes er in no-time op de juiste plek netjes op, ook weer klaar. Ik heb het helaas niet genoteerd en weet het ook niet meer wat de namen waren van de drie à vier plaatsjes met huisjes die we daarna nog bezoeken maar de verschillen hoe de gezinnen het oppakken vind ik groot: Een rij huisjes waar vrijwel alles netjes wordt onderhouden, met zelfs fleurige bloemen in de tuintjes, geïmproviseerde maar prima hekwerkjes rond de huisjes waar her en der wat ganzen lekker rondscharrelen, moeders met kinderen die er vrolijk uitzien etc. Ze steken denk ik elkaar ook een beetje aan dat het zo ook kan. Even later staan we weer op een geheel andere locatie waar blijkt dat er inmiddels al zo n 145 kinderen hier zijn. Als ik uitvinder zou zijn monteerde ik hier een anti-conceptiefilter in de waterleiding om de boel in te dammen, grapje maar toch. Hier is de sfeer, aanblik en werkelijkheid totaal anders en de twijfel slaat bij mij persoonlijk toch enigszins toe. Ik hoor dat er grote problemen zijn en dat het vanaf het begin een moeizame locatie is waar de echte vooruitgang en betere toekomst nog niet echt van de grond is gekomen, afgezien van het feit dat de gezinnen niet meer in krotten wonen maar in echte huisjes. Net als in achterstandswijken in Nederland doet zich hier hetzelfde probleem voor als er wat mij betreft geen normale normen en waarden heersen in een gemeenschap, het is van alle tijden in de gehele wereld. Er zal veel moeite gedaan moeten worden om dit voor elkaar te krijgen of, zo wordt soms ook gedacht, wellicht hersteld het zichzelf als de bewoners zelf tot de conclusie komen 3
dat het zo niet langer gaat en nader tot elkaar zullen moeten komen om de goede weg in te slaan. Eén sterke persoon uit de gemeenschap met normen en waarden per locatie zou ook wat mij betreft ideaal zijn om dit te bewerkstelligen. Er volgt nog een locatie waar een probleem is met het water uit de elektrische pomp van de sanitaire unit die niet werkt en gelukkig weet Leo de aard van het electrische probleem te localiseren en iemand uit de gemeenschap met een simpele schroevendraaier weet het op te lossen, ook weer klaar. We hebben de belangrijkste huizenlocaties bezocht om te zien hoe het reilt en zeilt en bovendien regelmatig bezoek uit Nederland blijft belangrijk om druk op de ketel te houden voor de juiste keuzes. Belangrijkste doel van deze korte trip waren de verdere afspraken met de aannemer en de definitieve opleverdatum van de 16 in aanbouw zijnde huisjes. In de namiddag gaan we met Ily en Imy naar het gerenoveerde en opgeknapte centrum van Oradea en sluiten daar af met een hapje, drankje en ijsje. In hotel Melody is een luidruchtige trouwparty aan de gang en na een korte nachtrust vertrekken we de volgende ochtend om 05.15 uur, samen met Imy die meerijdt, weer naar huis. Op dezelfde manier als de heenreis maar nu met het voordeel van een uur tijdwinst snellen we door Hongarije, Oostenrijk en Duitsland en sluiten we vroeg in de avond af met een eenvoudige maar lekkere maaltijd in Het Tolhuis in Zeddam. Vervolgens leveren we Imy bij Mimy en Ingo af, praten kort nog even bij en even later zit ik met Jeannet en Leo aan een heerlijk bakkie Nederlandse koffie bij hun thuis. Nog een laatste ritje naar Woerden en ik ben weer thuis. Ik heb aan de trip een goed gevoel overgehouden en alle tijd en moeite die we met elkaar aan de hulpprojecten erin stoppen is het dubbel en dwars waard, het zijn en blijven onze mede-mensen in pure armoede. Naast het mogen wonen in een echt huisje moeten de gezinnen het toch uiteindelijk zelf doen en oppakken. Persoonlijk zou ik wat meer de teugels aanhalen op de een of andere manier om de boel qua betere normen, waarden en enthousiasme proberen te sturen. Ik weet dat je de mentaliteit van een land waarin mensen opgroeien heel moeilijk kan ombuigen, maar extra aandacht om de boel te stimuleren om je leven te verbeteren is goed besteed. Wat mij betreft moeten alle kinderen naar school en dit positief afronden om te gaan werken of iets op te zetten en/of te ondernemen. Onderwijs is de enige oplossing in de wereld om vooruitgang te bereiken. Lukt het niet in deze generatie dan wel de volgende generatie(s). Dies Groot, Woerden. Breiwerk. We ontvingen weer een partij breiwerk van Loes van der Velde uit Hellevoetsluis. Het breiwerk was aangevuld met een aantal speeltjes en spulletjes voor school. Diny van Gestel uit Gaanderen bezorgde traditiegetrouw weer een flinke partij breiwerk, bestaande uit truien, mutsen, sokken, handschoenen, en zo voort. Foto s volgende pagina. 4
Werk Loes van der Velde. Werk Diny van Gestel. Van Doortje Scheerder-Wenting uit Zevenaar ontvingen we een partij breiwerk, bestaande uit dekens, mutsen, sokken, en zo voort. De dekens zijn gebreid door dames met een verstandelijke beperking, waarna Doortje ze aan elkaar maakt. Mevrouw de Heer uit Leidschendam kwam persoonlijk haar breiproductie brengen: prachtige truien, in een aantal gevallen gecomplementeerd met een t-shirt. We zorgen er voor, dat al dat breiwerk goed terecht komt!! Werk mevr. De Heer. Werk Doortje Scheerder-Wenting. Ook de handwerkgroep van de Parochie H.H.Martelaren van Gorcum uit Huissen was weer zeer actief. De dames van Aalten en Groenewald brachten een auto vol dekens: liefst 50 stuks! Alles gaat weer op transport naar Roemenië. 5 Uitladen van de auto uit Huissen. 5 winkelwagens vol dekens.
Schenking kleding en schoeisel Kleertjes.com. Van Kleertjes.com uit Doetinchem ontvingen we wederom een aantal pallets met kleding en schoenen. Deze spullen mogen niet in Nederland verkocht worden. Na herstel van een aantal kleine gebreken (zoals knoop eraf, rits kapot, of andere defectjes) gaat alles op transport naar Roemenië. Een deel van de partij schoenen en kleding van Kleertjes.com. Zending medische artikelen. Van de heer Warmink, arts te Soestduinen, ontvingen we via Theo van Stiphout te Hilversum weer een zending medische artikelen als verband, zwachtels, pleisters, andere hulpmiddelen en een partij medicijnen. Ook dit gaat op transport naar Roemenië, waar de artsen er zeer blij mee zijn. Recht Uit Het Hart Keetje. Van 24 tot en met 26 november a.s. zal voor de negende keer het Recht Uit Het Hart Keetje worden georganiseerd op het Simonsplein te Doetinchem. We hopen uiteraard dat het net zo n klinkend succes wordt als de afgelopen jaren. In het volgende bulletin willen we meer vertellen over de programmering. Volgend bulletin. Het volgende bulletin zal naar verwachting eind oktober a.s. verschijnen. 6
7